Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

sędzia Sądu Rejonowego Anna Bilecka-Pawlica

Protokolant

Natalia Piskula

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 2595/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

A. J.

w okresie od października 2018 roku do 18 marca 2019 roku w R. znęcał się fizycznie i psychicznie nad osobą najbliższą, a to N. W., z którą pozostawał we wspólnym pożyciu w ten sposób, że ją kontrolował poprzez śledzenie, zamontowanie urządzeń nagrywających dźwięk oraz kamery w ich wspólnym domu położonym w R. przy ulicy (...), zamontowanie w jej samochodzie urządzenia ustalającego jego położenie, przeglądanie jej prywatnych zapisków, ich fotografowanie i umieszczanie na F., robienie jej zdjęć bez jej zgody oraz nagrywanie telefonem komórkowym, szantażował ją doprowadzeniem do odebrania opieki nad dziećmi, bezpodstawnie wzywał interwencję Policji zawiadamiając, że nietrzeźwa sprawuje opiekę na dziećmi, słownie wyrzucał ją z domu, opluwał, zamykał drzwi wejściowe do domu tak, że nie mogła do niego wejść albo gdy chciała opuścić dom nie wypuszczał jej z niego, znieważał ją słowami wulgarnymi i obraźliwymi, złośliwie oblał jej łóżko wodą, groził jej pobiciem, naruszał jej nietykalność cielesną poprzez szarpanie i popychanie,

2.

A. J.

w okresie od 19 marca 2019 roku do 31 sierpnia 2019 roku w R. uporczywie nękał N. W. w ten sposób, że nachodził ją w miejscu pracy obserwując ją i robiąc jej zdjęcia, obserwował jej miejsce zamieszkania czym wzbudził u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia i istotnie naruszył jej prywatność,

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Ad.1

a)  Pokrzywdzona N. W. i oskarżony A. J. pozostawali w związku konkubenckim od 2014 r. Od stycznia 2018 r. pokrzywdzona zaczęła podejrzewać konkubenta o romans, czemu on zaprzeczał. Od tego czasu dochodziło między nimi do kłótni. Sytuacja eskalowała od października 2018 r., kiedy to oskarżony zaczął kontrolować to, w jaki sposób konkubina spędza wolny czas, o której godzinie udaje się do pracy, o której powinna wrócić do domu. W tym celu przeglądał jej osobiste rzeczy, dokumenty, notatki, musiała mu się tłumaczyć dlaczego o danej godzinie nie wróciła do domu, co wtedy robiła. Aby mieć nad nią pełną kontrolę zainstalował w domu urządzenia podsłuchowe umieszczając je w kuchni, w sypialni i łazience, kamerę, a nadto zamontował GPS w jej samochodzie. Na swoim profilu na portalu Facebook oskarżony upublicznił adres mailowy i hasło do maila pokrzywdzonej. Nagrywał ją i robił jej zdjęcia wbrew jej woli. Poniżał pokrzywdzoną określając ją „kurwą, szmatą, brudasem, flądrą, wariatką” Bezpodstawnie zarzucał jej, że jest alkoholiczką, osobą chorą psychicznie, złodziejką. Wzywał interwencję Policji zgłaszając, że nietrzeźwa opiekuje się dziećmi, co okazywało się nieprawdą. Wywierał na nią presję psychiczną szantażując ją doprowadzeniem do odebrania jej opieki nad małoletnimi dziećmi. Oskarżony żądał, aby jego konkubina wyprowadziła się z domu. Gdy oponowała, awanturował się, opluwał ją, szarpał, uderzał pięścią w stół, w wulgarnych słowach nakazywał jej, by się wyprowadziła. Zdarzało się, że zamykał drzwi wejściowe od środka w taki sposób, że nie mogła wejść do domu. Gdy stukała i prosiła, aby otworzył drzwi robił to dopiero wtedy, gdy widział, że zamierza dzwonić po Policję. Bywały takie sytuacje, że zamykał drzwi i nie chciał jej wypuścić z domu, gdy zamierzała wyjść. Dopiero gdy mówiła, że będzie krzyczeć, albo zadzwoni po Policję pozwalał jej opuścić dom. Raz celowo chcąc wyrządzić jej przykrość, zalał jej łóżko wodą. Groził jej także uszkodzeniem ciała. Naruszał jej nietykalność cielesną poprzez szarpanie i popychanie. Ostatecznie zachowanie oskarżonego spowodowało, że pokrzywdzona w dniu 18 marca 2019 r. wyprowadziła się z domu zabierając ze sobą dzieci.

Ad. 1

b)  W dniu 25 lutego 2019 r. pokrzywdzona zgłosiła się do Zespołu do Spraw Przemocy w Rodzinie Ośrodka Pomocy (...) w R. informując o kontrolowaniu jej przez konkubenta, grożeniu, kierowaniu wyzwisk, krytykowaniu, założeniu urządzeń podsłuchowych i kamery.

c)  W dniu 29 marca 2019 r. złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na jej szkodę.

zeznania świadka N. W.

297-300, 9-10, 58-59, 86-87, 91

zeznania świadka I. K.

352, 29

zeznania świadka H. O.

352-353, 33

zeznania świadka E. P.

353, 37-38

zeznania świadka E. R.

353-354, 52

zeznania małoletniego świadka I. P.

opinia psychologiczna

23-24, 22, 300

47-48

krótki raport działań

41-44, 101-104

zdjęcie

65

protokół oględzin

124-126, 129

zeznania świadka K. C.

niebieska karta

zawiadomienie o przestępstwie

354, 84

6-8

1

Ad. 2

Po tym jak pokrzywdzona z dziećmi wyprowadziła się z domu oskarżony śledził ją jadąc za nią samochodem, próbując ustalić gdzie mieszka. Przychodził do jej miejsca pracy, robił jej zdjęcia nie mając na to jej zgody. Obserwował jej salon fryzjerski, który prowadziła, jak również jej miejsce zamieszkania. Takie zachowanie oskarżonego trwało do 31 sierpnia 2019 r.

zeznania świadka N. W.

297-300, 9-10, 58-59, 86-87, 91

zeznania świadka M. M.

351-352, 25

zeznania świadka I. K.

352, 29

zeznania świadka E. R.

353-354, 52

wydruki wiadomości sms

68-79

Informacja P4 sp. z o.o.

138-141

Ad. 1 i 2

A. J. figuruje w Krajowym Rejestrze Karnym jako osoba karana

karta karna

k. 346

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

------

------------------

--------

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

------------------------------------------------------

-----------------

--------------

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ad. 1a), Ad.2

zeznania świadka N. W.

Wiarygodne jako logiczne, konsekwentne, szczegółowe, znajdujące potwierdzenie w zeznaniach naocznego świadka w osobie E. P., H. O., a także świadków, którym pokrzywdzona opowiadała o zachowaniach oskarżonego w osobach: I. K., E. R., M. M., K. C.. Pokrzywdzona przyznawała, że reagowała emocjonalnie, w tym również wyzwiskami, gdy oskarżony ją do tego sprowokował, była to zawsze odpowiedź na jego prowokacyjne zachowanie.

Ad. 1a), Ad. 2

zeznania świadka I. K.

Zeznania jasne, spójne, rzeczowe, potwierdzające stosowanie przemocy psychicznej wobec pokrzywdzonej oraz śledzenie pokrzywdzonej po tym jak wyprowadziła się z domu. I. K. była świadkiem uderzenia pokrzywdzonej w twarz przez oskarżonego, jednak zdarzenie to miało miejsce w 2017 r. a zatem poza czasookresem objętym zarzutami w niniejszej sprawie, a tym samym nie było przedmiotem ustaleń w tej sprawie.

Ad. 1a), Ad. 2

zeznania świadka H. O.

Świadek osobiście wraz z pokrzywdzoną znalazła w domu 3 urządzenia podsłuchujące, wiedziała o zamontowanym GPS w samochodzie pokrzywdzonej. Z jej relacji słyszała, że jest podsłuchiwana, że została uderzona w twarz przez oskarżonego. Zeznania świadka są konsekwentne, spójne z pozostałymi źródłami osobowymi.

Ad. 1a)

zeznania świadka E. P.

Świadek jako osoba zamieszkująca wspólnie z pokrzywdzoną i oskarżonym niejednokrotnie słyszał kłótnie między stronami, wyzwiska kierowane przez oskarżonego pod adresem N. W.. Widział jak oskarżony wykonywał ruch ręką w stronę pokrzywdzonej markując uderzenie i grożąc jej przy tym wulgarnie pobiciem, wyrzucał ją z domu, podsłuchiwał. Potwierdził bezpodstawne zgłoszenie przez oskarżonego interwencji policyjnej dotyczącej sprawowania opieki przez nietrzeźwą N. W. nad małoletnimi dziećmi jak również jej popychanie i szarpanie. Zeznania świadka uznano za wiarygodne jako korespondujące z zeznaniami N. W..

Ad. 1a), Ad. 2

zeznania świadka E. R.

Świadek ze słyszenia, któremu pokrzywdzona opowiadała o sytuacji pomiędzy nią a oskarżonym od listopada 2018 r. Świadek zaobserwowała zmianę w zachowaniu N. W.. Z osoby spokojnej stała się nerwowa, zaszczuta, bała się rozmawiać przez telefon z obawy przed podsłuchiwaniem. Zeznania wiarygodne jako spójne z zeznaniami pozostałych przesłuchanych świadków.

Ad. 1 a)

zeznania małoletniego świadka I. P.

Wiarygodne jako stanowiące relację własnych spostrzeżeń małoletniej córki pokrzywdzonej. Z opinii sądowo – psychologicznej wynika, że zeznania małoletniej nie wskazują na istnienie zaburzeń w zakresie możliwości przyswajania i odtwarzania postrzeżeń oraz możliwość świadomego konfabulowania. Nie ujawnia skłonności do fantazjowania. Ogólny rozwój intelektualny kształtuje się na poziomie przeciętnym. O szczerości jej wypowiedzi świadczy choćby wzmiankowana przez nią okoliczności, iż słyszała wzajemne wyzwiska stron.

Ad. 1 b)

zeznania świadka K. C.

Wiarygodne jako pochodzące od obiektywnej osoby, rzeczowe, konsekwentne

(...))

Zawiadomienie o przestępstwie

Dokument prywatny, bak podstaw do kwestionowania

Ad. 2

zeznania świadka M. M.

Wiarygodne jako logiczne, spójne z zeznaniami N. W.. Świadek osobiście wielokrotnie widziała oskarżonego na osiedlu, na którym pokrzywdzona miała salon fryzjerski już po tym, gdy pokrzywdzona się z nim rozstała. Widziała ślad na wardze pokrzywdzonej po uderzeniu albo popchnięciu jej przez oskarżonego. Od pokrzywdzonej słyszała, że oskarżony jechał za nią samochodem chcą się dowiedzieć, gdzie mieszka.

Ad. 1 a)

opinia psychologiczna

Miarodajna jako zupełna, jasna, rzeczowa.

Ad. 1a)

krótki raport działań

Dokument urzędowy

Ad. 1b)

dokumentacja Niebieskiej Karty

Dokument urzędowy

Ad. 1 a)

zdjęcie

Dokument prywatny, bak podstaw do kwestionowania prawdziwości

Ad. 1a)

protokół oględzin

Dokument urzędowy

Ad. 2

wydruki wiadomości sms

Dokument prywatny, brak podstaw do kwestionowania prawdziwości

Ad. 2

Informacja P4 sp. z o.o

Dokument urzędowy

Ad. 1 i 2

karta karna

Dokument urzędowy

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Ad. 1 i 2

wyjaśnienia oskarżonego A. J.

Niewiarygodne w zakresie, w jakim oskarżony nie przyznał się do znęcania nad pokrzywdzoną, zaprzeczył, by naruszał nietykalność cielesną pokrzywdzonej, nie wpuszczał jej do domu, czy też wyrzucał z domu, zamontował w samochodzie pokrzywdzonej GPS jako sprzeczne z zeznaniami pokrzywdzonej i przesłuchanych świadków. Sąd nie podzielił także argumentacji oskarżonego odnośnie powodów zainstalowania urządzeń podsłuchowych w domu, kamery, nagrywania pokrzywdzonej, umieszczenia na Facebooku jej maila i hasła do niego, kierowania wyzwisk pod adresem pokrzywdzonej, polania jej łóżka wodą, czy częstej bytności oskarżonego przy budynku, gdzie mieścił się zakład fryzjerski pokrzywdzonej. W ocenie sądu podawane przez oskarżonego motywy jego działań we wskazanym przedmiocie służyły tylko i wyłącznie usprawiedliwieniu jego bezprawnych zachowań na potrzeby toczącego się postępowania karnego i nie przystają do jego rzeczywistych pobudek. Wyłączną przyczyną umieszczenia urządzeń podsłuchowych w domu, kamer czy GPS w samochodzie pokrzywdzonej było w ocenie sądu dążenie do sprawowania totalnej kontroli nad pokrzywdzoną. Oskarżony chciał wiedzieć co w danej chwili jego konkubina robi, z kim i o czym rozmawia. Za całkowicie naiwne należy uznać jego twierdzenie, iż przypadkowo umieścił dane dotyczące jej maila i hasła do niego na portalu internetowym. Odnośnie kierowania wyzwisk pod adresem oskarżonego, to z zeznań N. W. wynika, że oskarżony prowokował ją do tego, by się uniosła i zareagowała emocjonalnie tylko po to, by ją nagrać i móc następnie pokazać nagranie w sądzie jako dowód przeciwko niej. Zdaniem sądu oskarżony wyłącznie wykorzystywał fakt widzeń z synem do tego, by nachodzić pokrzywdzoną w miejscu jej pracy, obserwować osiedle na którym zamieszkała. Z jej zeznań wynika, że ustalili miejsce odbioru syna i nie był to budynek, w którym mieścił się jej salon fryzjerski. Ponadto oskarżony przychodził do niej w godzinach, które nie były godzinami odbioru dziecka. Nie miał także potrzeby obserwować parkingu osiedlowego, bo tam nie mieszkał.

Notatki urzędowe (k.2,4)

Pisma kierowane do N. W. (k.60-62)

Protokół oględzin akt (k. 135), zdjęcie (k.136)

Nieprzydatne dla rozstrzygnięcia sprawy

Zaświadczenie lekarskie (k.62)

O uszkodzenie ciała pokrzywdzonej toczy się odrębne postępowanie

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1), 2)

A. J.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Ad. 1

Analiza materiału dowodowego wykazała, że oskarżony A. J. wielokrotnie stosował przemoc psychiczną wobec pokrzywdzonej N. W. poprzez jej kontrolowanie, słowne wyrzucanie z domu, kierowanie wyzwisk pod jej adresem, nagrywanie jej, przeglądanie jej prywatnych zapisków i umieszczanie ich zdjęć na F., szantażowanie doprowadzeniem do odebrania jej opieki nad dziećmi, bezpodstawne wzywanie interwencji policyjnych, opluwanie, oblanie łóżka wodą, uniemożliwiane wejścia przez nią do domu albo niewypuszczanie jej z domu, grożenie pobiciem. Niewątpliwie takie zachowanie skierowane wobec osoby mu najbliższej ukierunkowane były na zadanie cierpień moralnych pokrzywdzonej jej poniżenie, wywołanie uczucia strachu przed oskarżonym i w efekcie taki skutek przyniosły doprowadzając do opuszczenia przez nią domu. Oskarżony w podanym okresie wielokrotnie stosował także przemoc fizyczną wobec konkubiny szarpiąc ją i popychając chcąc zadać ból fizyczny pokrzywdzonej.

Znęcanie oznacza działanie lub zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzającym lub jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie (wyrok SN z dnia 08.02.1982 r., II KR 5/82, OSNPG 1982/8/114). By można było mówić o znęcaniu się, zachowanie sprawcy musi powodować u ofiary „poważny ból fizyczny lub cierpienie moralne”. Zgodnie z orzecznictwem SN przestępstwo znęcania może być popełnione tylko umyślnie i to wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, o czym przesądza znamię intencjonalne „znęca się”, charakteryzujące szczególne nastawienie sprawcy (tak SN m.in. w wyroku z dnia 21.10.1999 r., V KKN 580/97, Prok. i Pr. 2000/2/7). Termin „znęcanie się” zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną, której nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu (tak SN w wyrokach z:11.02.2003 r., IV KKN 312/99, 4.06.1990 r. SNV KRN 96/90, OSP 1992/ 4/78). Pojęcie ,,znęcanie się” na gruncie przywołanego przepisu zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną, której nie może się ona przeciwstawić, bądź też uczynić to może, lecz w niewielkim tylko stopniu.

Należy wskazać, że oskarżony miał przewagę nad pokrzywdzoną zarówno fizyczną jak i emocjonalną. Działanie sprawcy pozostaje znęcaniem niezależnie od faktu, czy osoba, nad którą sprawca znęca się, sprzeciwia mu się i próbuje się bronić, choćby krzykiem, czy wyzwiskami. Środki obronne stosowane przez taką osobę są bowiem usprawiedliwione, gdyż podejmowane są w obronie przed bezpośrednim bezprawnym zamachem na jej dobro. Nie można przeto uznać, aby obrona osoby, nad którą sprawca się znęca, odbierała jego działaniu cechy przestępstwa. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie pozwalał na ustalenie, że dochodziło do wzajemnego znęcania się konkubentów. Stroną ewidentnie stosującą z natężeniem przemoc psychiczną i fizyczną był oskarżony, co znajduje odzwierciedlenie w ustalonym przez sąd stanie faktycznym.

Ad. 2

Przestępstwo stalkingu polega na uporczywym nękaniu pokrzywdzonego co wzbudza w pokrzywdzonym uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jego prywatność. Zjawisko stalkingu zaliczane jest to przemocy emocjonalnej. Jest to każda ingerencja w psychikę innej osoby godząca w jej emocje, poprzez wywołanie negatywnych skutków. W doktrynie podkreśla się brak zgody pokrzywdzonego na zachowanie sprawcy i powtarzalność tego zachowania wywołującego nieprzyjemne skutki w sferze psychicznej ofiary. Sprawca owych zachowań musi zdawać sobie sprawę z tego, że ofiara nie życzy ich sobie. W doktrynie wskazuje się na takie przykłady nękania jak, telefonowanie, przebywanie w pobliżu miejsca zamieszkania ofiary, przebywanie w pobliżu miejsca pracy, nawiązywanie kontaktu za pomocą innych osób, wypytywanie o ofiarę w jej otoczeniu, wysyłanie listów, e-maili, sms-ów, prezentów, kwiatów, śledzenie, kontrolowanie ofiary, nagabywanie, kradzież rzeczy należących do ofiary. Dla dokonania przestępstwa z art. 190a§1 kk niezbędne jest wystąpienie skutku w postaci wzbudzenia poczucia zagrożenia uzasadnionego okolicznościami lub istotnego naruszenia prywatności. Dla zaistnienia skutku w postaci wzbudzenia poczucia zagrożenia nie wystarcza subiektywne odczucie pokrzywdzonego. Skutek ten należy oceniać w sposób obiektywny stosując wzorzec przeciętnego racjonalnego obywatela. Istotne naruszenie prywatności to z kolei bezprawna ingerencja naruszająca prawo do prywatności każdego człowieka. Prywatność obejmuje wolność słowa, wyznania, intymność życia osobistego, możliwość decydowania o własnym życiu i zdrowiu bez nieuzasadnionej ingerencji innych osób. Nękanie jest przestępstwem umyślnym. Ustawodawca nie wymaga zabarwienia tego zamiaru jakimś wskazanym przez siebie celem, czy motywacją. Prawnie irrelewantne jest zatem, czy czyn sprawcy powodowany jest żywionym przezeń dla pokrzywdzonego uczuciem miłości, czy też chęcią dokuczenia mu, wynika z zemsty, czy z zazdrości (tak M. K. Komentarz do zmiany art. 190a kk, Lex).

W ocenie sądu oskarżony zrealizował znamiona przestępstwa stalkingu w stosunku do pokrzywdzonej N. W.. Nie sposób interpretować zachowania oskarżonego polegającego na wystawaniu pod miejscem pracy pokrzywdzonej, nachodzeniu jej w pracy, fotografowaniu jej osoby, obserwowaniu parkingu osiedlowego, jej miejsca zamieszkania, jeżdżenia za nią samochodem inaczej, jak nękania pokrzywdzonej w rozumieniu art. 190a§1 kk, mając na uwadze również powtarzalność tych zachowań w okresie czynu przypisanego. Niewątpliwie oskarżony miał świadomość, że pokrzywdzona sobie takich zachowań nie życzy. Bez znaczenia są motywy działania oskarżonego, w żaden sposób nie usprawiedliwiają one zachowań oskarżonego, które wykraczały poza ramy legalności i nie mogą mieć wpływu na ocenę jego zachowania, bowiem pobudki i motywy, które kierowały oskarżonym są prawnie irrelewantne. Ustawodawca formułując znamię podmiotowe występku z art. 190a§1 kk nie wskazał na cel, w jakim sprawca ma działać, ani nie zawarł dodatkowego, negatywne zabarwienia zamiaru, tak jak uczynił to, np. konstruując znamię podmiotowe wykroczenia z art. 107 kw polegającego na złośliwym niepokojeniu, lub złośliwym wprowadzaniu w błąd w celu dokuczenia innej osobie. Stalker może zatem podejmować swoje działania kierowany uczuciem miłości do swojej ofiary, a zatem z pobudek moralnie akceptowalnych.

Bez wątpienia dla każdego przeciętnego człowieka takie zachowanie jak opisane wyżej byłoby obiektywnie dotkliwe i niosące ze sobą skutek w postaci wytworzenia poczucia zagrożenia, stałej kontroli, obserwacji, istotnego naruszenia prywatności.

Mając na uwadze, iż w dacie popełnienia czynu z art. 190a§1 kk obowiązywała ustawa względniejsza dla sprawcy z uwagi na ustawowe zagrożenie karą sąd zgodnie z art. 4§1 kk stosował kodeks karny w brzmieniu przed 31 marca 2020 r.

☐

1.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

xxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxx

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

☐

1.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

xxxxxx

xxxxxxxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

☐

1.4.  Umorzenie postępowania

xxxxxxx

xxxxxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

☐

1.5.  Uniewinnienie

xxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxx

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. J.

1), 2)

3)

4)

I, II

I, II

I,II

Karygodność przypisanych oskarżonemu czynów, w ocenie sądu, nie budzi żadnych wątpliwości, a stopień ich społecznej szkodliwości należy określić jako znaczny. Świadczy o tym przede wszystkim rodzaj naruszonych dóbr chronionych prawem, jakimi są prawidłowe funkcjonowanie rodziny, godność człowieka, prawo do życia wolnego od obawy i strachu, prawo do poczucia bezpieczeństwa, prawo do wolności od znoszenia niechcianej ingerencji innej osoby, czasokres przestępnego zachowania, bezpośredniość zamiaru sprawcy uznając, iż okoliczności te łącznie składają się na znaczny stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego przestępstw. Znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów, sąd uznał za okoliczność obciążającą. Okolicznością łagodzącą mającą wpływ na wymiar kary jest niekaralność oskarżonego w dacie przypisanych czynów. Czyny przypisane oskarżonemu są bez wątpienia zawinione, bowiem nie istniały takie okoliczności, które wyłączałaby bądź ograniczały winę oskarżonego. Zdaniem sądu wymierzone oskarżonemu kary jednostkowe są adekwatne do stopnia winy i uwzględniają stopień społecznej szkodliwości czynów mu przypisanych jak również spełnią cele w zakresie wychowawczego oddziaływania na oskarżonego oraz wymogi prewencji ogólnej.

W oparciu o zasadę asperacji sąd połączył kary jednostkowe i wymierzył karę łączną 1 roku pozbawienia wolności biorąc pod uwagę związek podmiotowy pomiędzy poszczególnymi czynami przypisanymi oskarżonemu ale także odległość czasową pomiędzy nimi oraz brak tożsamości dóbr prawnie chronionych naruszonych bezprawnymi działaniami oskarżonego. Taka kara spełni swoje cele zarówno w zakresie prewencji ogólnej, jak i szczególnej. Kara ta jest bowiem odpowiednim środkiem, aby uzmysłowić oskarżonemu naganność jego postępowania i wdrożyć go do przestrzegania porządku prawnego.

Mając na uwadze niekaralność oskarżonego w dacie przypisanych mu czynów sąd zastosował wobec niego dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wymierzonej kary łącznej pozbawienia wolności. Zdaniem sądu, wyznaczony okres 2 lat tytułem próby pozwoli na wszechstronną weryfikację postawy oskarżonego, w tym pozwoli ocenić, czy wdrożył się on do przestrzegania przepisów prawa i zasad współżycia społecznego oraz czy zastosowane wobec niego w niniejszej sprawie dobrodziejstwo warunkowego zawieszenia wykonania kary było trafne.

5)

I,II

Aby urealnić funkcję penalną sąd na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego karę grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych z przyjęciem wysokości jednej stawki na kwotę 40 zł.

6)

I,II

Sąd oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego. Pozwoli to sądowi na zweryfikowanie przyjętej wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej.

7)

I,II

Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzoną w jakikolwiek sposób na okres 3 lat za wyjątkiem spraw związanych z opieką nad ich wspólnym dzieckiem Nakładając ten środek sąd kierował się dyrektywą zapewnienia ochrony prawnie chronionych interesów pokrzywdzonej.

8)

I,II

Aby zrealizować cele kompensacyjne procesu sąd zgodnie z wnioskiem pokrzywdzonej zasądził na jej rzecz od oskarżonego tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę kwotę 4 000 zł.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A. J.

9)

I

Orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci lokalizatora GPS wraz z karta SIM jako przedmiotu służącego do popełnienia przestępstwa.

1.  6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd wyeliminował z opisu czynu przypisanego kwalifikowanego z art. 207§1 kk elementy wskazane w czynie zarzucanym w postaci odłączenia centralnego ogrzewania, dopływu wody, anteny telewizyjnej bowiem zachowania te miały miejsce już po wyprowadzeniu się przez pokrzywdzoną z domu, a więc poza datą końcową przestępstwa znęcania.

Z opisu czynu przypisanego kwalifikowanego z art. 190a§1 kk wyeliminował z kolei sąd uszkodzenie drzwi wejściowych do domu przy ul. (...), gdyż zdarzenie to miało miejsce w okresie, gdy strony zamieszkiwały wspólnie, a nadto okoliczność uszkodzenia skrzynki na listy w domu przy ul. (...) nie znajdując w tym zachowaniu znamienia charakteryzującego przestępstwo stalkingu.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

10)

Ponieważ oskarżycielka posiłkowa była reprezentowana w sprawie niniejszej przez profesjonalnego pełnomocnika, z uwagi na wynik procesu, sąd na mocy art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz N. W. należną kwotę 1344 zł wg norm przepisanych w wysokości stawki minimalnej mając na względzie liczbę rozpraw odbytych.

11)

Sąd zasądził od oskarżonego opłatę w wysokości 580 zł z uwagi na wymiar orzeczonej kary zasadniczej, zaś na podstawie art. 627 k.p.k. wydatki wysokości 259 zł. Nie ujawniły się okoliczności przemawiające za zwolnieniem oskarżonego z obowiązku poniesienia kosztów sądowych.

6.  1Podpis