Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca: SSR Jolanta Sikorska

Protokolant: Starszy Sekretarz Sądowy Małgorzata Kunińska

po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2019 r. w Toruniu sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

przeciwko E. S., R. S. i H. S. o zapłatę;

I.  zasądza od pozwanych E. S., R. S. i H. S. solidarnie na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T. kwotę 1.771,97 zł ( jeden tysiąc siedemset siedemdziesiąt jeden 97 / 100 zł ) płatną w ratach :

- 200,- zł płatne w terminie dwóch miesięcy od daty prawomocności wyroku;

- 200,- zł płatne w terminie trzech miesięcy od daty prawomocności wyroku;

- 200,- zł płatne w terminie czterech miesięcy od daty prawomocności wyroku,

- 200,- zł płatne w terminie pięciu miesięcy od daty prawomocności wyroku,

- 200,- zł płatne w terminie sześciu miesięcy od daty prawomocności wyroku,

- 200,- zł płatne w terminie siedmiu miesięcy od daty prawomocności wyroku,

- 200,- zł płatne w terminie ośmiu miesięcy od daty prawomocności wyroku;

- 171,97 zł płatne w terminie dziewięciu miesięcy od daty prawomocności wyroku;

z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od daty wymagalności każdej z rat do dnia zapłaty;

II.  nie obciąża pozwanych kosztami postępowania w sprawie.

Sygn. akt X C 838/19

UZASADNIENIE

Pozwem z 21 grudnia 2018 (...) sp. z o. o. w T. wniosła o zasądzenie solidarnie od H. S., E. S. oraz R. S. kwoty 2.138,62 zł z ustawowymi odsetkami od daty wniesienia pozwu do dnia zapłaty z tytułu zaległości w zapłacie czynszu najmu lokalu mieszkalnego położonego w T. przy ul. (...). Umowę najmu z 10 listopada 2016 podpisali H. i E. S., ich pełnoletni syn R. odpowiada za zaległości na podstawie art. 688 (1) kc. W umowie termin płatności określono na płatny z góry na 10 dzień każdego miesiąca. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się 1.855,44 zł zaległości czynszowej za okres 1 listopada 2016 – 30 listopada 2018 oraz odsetki ustawowe k kwocie 283,18 zł.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 29 stycznia 2019 sąd uwzględnił żądanie pozwu.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwani z jednej strony podnieśli zarzut bezzasadności roszczenia a z drugiej – wnieśli o rozłożenie należności na raty. Wskazali, że czynsz płacili zawsze około 25 dni każdego miesiąca. Wnieśli też o nakazanie powodowej spółce włączenia ogrzewania oraz ciepłej wody. Przyznali, że zalegali z płatnością za grudzień 2017 a powód nie ma prawa dochodzić roszczeń od 2016 bo one nie istnieją. Czynsz za grudzień 2018 został zapłacony w terminie. Poza tym strona powodowa rozłożyła pozwanym zaległość na raty, więc dochodzona niniejszym pozwem należność nie jest wymagalna. Powódka zdaniem pozwanych bezzasadnie obciąża ich odsetkami i dodatkowymi opłatami.

Pismem z 31 maja 2019 powódka ograniczyła żądanie pozwu do kwoty 1.771,97 zł tytułem zaległości czynszowej za okres 1 listopada 2016 – 30 listopada 2018 z odsetkami ustawowymi od 21 grudnia 2018 do dnia zapłaty. Powódka podkreśliła ponownie, że czynsz od początku nie był regulowany w terminie, mimo monitów w tej sprawie do pozwanych z 10 stycznia 2017, 3 marca 2017, 4 lipca 2017 oraz 5 listopada 2018. Po doręczeniu trzeciego monitu z lipca 2017 pozwani wystąpili o rozłożenie zaległości na raty z zastrzeżeniem, że brak spłaty zadłużenia spowoduje wymagalności całości zaległości. Powódka rozłożyła zaległość na trzy raty, pozwani nie spłacili jednak zaległości. W styczniu 2019 powódka poinformowała pozwanych o możliwości ubiegania się o mieszkanie z zasobów gminnych gdzie czynsze są niższe. Ponieważ na poczet kosztów ciepłej wody i ogrzewania pobierane są zaliczki potem rozliczane stosownie do faktycznego zużycia, na koncie pozwanych powstała nadpłata z tytułu zużycia wskazanych mediów w kwocie 366,65 zł. Wpłaty pozwanych i przeksięgowanie nadpłaty pozwoliły na zaspokojenie odsetek ustawowych skapitalizowanych w pozwie i części należności głównej.

W piśmie z 27 czerwca 2019 pozwana H. S. deklarowała, że płacą czynsz na bieżąco.

Sąd ustalił co następuje :

W dniu 10 listopada 2016 H. i E. S. zawarli z (...) sp. z o. o. w T. umowę najmu lokalu mieszkalnego o pow. 46,20 m2 położonego przy ul. (...). Termin płatności czynszu określono na 10 dzień każdego miesiąca. Wskazano, że w lokalu zamieszka także pełnoletni syn stron R. a wysokość czynszu ustalono na 8,20 zł od 1 m2 ( dowód : umowa k. 10 – 14 ).

Pozwani nie płacili czynszu regularnie, pierwsza wpłata miała miejsce dopiero 4 stycznia 2017 ( 496,86 zł ) choć zaległość obejmowała już dwa pełne okresy czyli listopad i grudzień i wynosiła 1.754,20 zł. Kolejne wpłaty miały miejsce 16 lutego 2017 – 535,54 zł ( sześć dni po terminie ), 17 marca 2017 – 709,40 zł( siedem dni po terminie ), 26 kwietnia 2017 – 634,57 zł ( szesnaście dni po terminie); 27 czerwca 2017 – 709,40 zł ( siedemnaście dni po terminie ), 8 sierpnia 2017 – 588,11 zł, 25 września 2017 – 709,40 zł ( piętnaście dni po terminie ), 18 października 2017 – 709,40 zł ( osiem dni po terminie ), 27 listopada 2017 – 736,47 zł ( siedemnaście dni po terminie ), 25 stycznia 2018 – 1.600,- zł ( ponad miesiąc zaległości za grudzień i 15 dni po terminie za styczeń ), 23 lutego 2018 – 750,- zł ( trzynaście dni po terminie ), 22 marca 2018 – 1.750,- zł ( dwanaście dni po terminie ), 25 kwietnia 2018 – 750,- zł ( piętnaście dni po terminie ), 25 maja 2018 – 630,- zł ( piętnaście dni po terminie ), 27 czerwca 2018 ( siedemnaście dni poi terminie ), 26 lipca 2018 ( szesnaście dni po terminie ), 31 sierpnia 2018 – 615,- zł ( dwadzieścia jeden dni po terminie ), 5 października 2018 – 750,- zł ( dwadzieścia pięć dni po terminie za wrzesień ), 29 listopada 2018 – 615,- zł ( dziewiętnaście dni po terminie ) ( dowód : kartoteka wpłat i ich rozliczania k. 5 – 6 ).

Pismem z 10 stycznia 2017, doręczonym pozwanym 17 stycznia 2017, powódka wezwała pozwanych do zapłaty zaległości, która po dwóch miesiącach obowiązywania umowy wynosiła już 1.206,64 zł tytułem czynszu i 5,53 zł tytułem odsetek ( dowód : wezwanie k. 64 i dowód doręczenia k. 65 ).

Pismem z 3 marca 2017, doręczonym pozwanym 22 marca 2017, powódka wezwała pozwanych do zapłaty zaległości, która po czterech miesiącach obowiązywania umowy wynosiła już 1.419,18 zł tytułem czynszu i 19,92 zł tytułem odsetek ( dowód : wezwanie k. 65 i dowód doręczenia k. 66 ).

Pismem z 4 lipca 2017, doręczonym pozwanym 6 lipca 2017, powódka wezwała pozwanych do zapłaty zaległości, która po sześciu miesiącach obowiązywania umowy wykosiła już 2.128,58 zł tytułem czynszu i 65,15 zł tytułem odsetek ( dowód : wezwanie k. 68 i dowód doręczenia k. 69 ).

W dniu 10 lipca 2017 pozwani zwrócili się o rozłożenie zaległości na sześć rat, powódka rozłożyła ją na trzy raty po 927,28 zł płatnych do 10 sierpnia, 10 wrześni i 10 października 2017 wraz z czynszem. Brak wpłaty zaległości lub należności czynszowej zgodnie z decyzją powódki miał powodować sądową egzekucję zaległości ( dowód : pisma k. 70 – 71 )

Pismem z 5 listopada 2018 powódka wezwała pozwanych do uregulowania zadłużenia narosłego do kwoty 1.485,46 zł z tytułu czynszu i 270,71 zł odsetek ( dowód : wezwanie k. 8 ).

Z uwagi na sytuację rodzinną i majątkową pismem z 17 stycznia 2019 powódka rozłożyła pozwanym zaległość wynoszącą 2.150,77 zł plus czynsz za styczeń 2019 na jedenaście rat po 195,52 zł płatnych począwszy od stycznia 2019 wraz z czynszem bieżącym. Wskazano, że ogrzewanie i woda zostaną włączone po uregulowaniu zaległości ( dowód : pismo k. 41 ).

Od stycznia 2019 pozwani nie wpłacili spółce żadnej raty ustalonej przez uprawnioną spółkę pismem z 17 stycznia 2019, uiszczane wpłaty były zaliczane na poczet bieżącej należności czynszowej ( dowód : kartoteka wplat k. 81 ).

W czerwcu 2019 a więc po okresie, którego dotyczy żądanie pozwu, pozwany E. S. uległ udarowi mózgu, w wyniku którego stał się osobą wymagającą stałej opieki ( bezsporne ).

Sąd zważył co następuje :

Powyższy stan faktyczny został ustalono oparciu o dowody z dokumentów prywatnych, którym sąd dał wiarę ponad domniemanie wynikające z art. 245 kpc tj. uznał iż także treści w nich zawarte są prawdziwe.

Sytuacja rodzinna i majątkowa pozwanych nie była w sprawie przedmiotem sporu : stan zdrowia pozwanego E. S. uległ nagłemu pogorszeniu w czerwcu 2019. Pozwana H. S. domagała się zniesienia terminu rozprawy wyznaczonego na 4 lipca 2019 uzasadniając to koniecznością uzyskania zaświadczeń o stopniu niepełnosprawności męża. Wskazała przy tym, że syn zamieszkujący wraz z rodzicami nie zna sytuacji w sprawie. Wynikające ze szpitalnej karty informacyjnej dane na temat stanu zdrowia pozwanego nie były kwestionowane i nie było potrzeby ich dowodzenia innymi dowodami. Zrozumiałym jest, że w związku z udarem pozwany może wymagać ciągłej opieki. Zeznania przez sądem nie wymagają całodziennej nieobecności w domu - to czas najwyżej godziny lub dwóch łącznie z dojazdem do sądu. Zdaniem sądu pełnoletni syn stron, którego sprawa także dotyczy, bez wątpienia mógł zastąpić matkę w opiece nad ojcem na godzinę lub dwie, dzięki czemu pozwana mogłaby złożyć zeznania w sprawie. Z tych przyczyn sąd uznał nieobecność pozwanych, wezwanych do osobistego stawiennictwa na rozprawie, za nieusprawiedliwioną i pominął dowód z ich przesłuchania.

Pozwani w zasadzie przyznali w swoim sprzeciwie i dalszych pismach, że płacili należności czynszowe z opóźnieniem a kartoteka wpłat za okres dochodzony pozwem prowadzi do wniosku, że żadna z wpłat czynionych w tym okresie nie została poczyniona w terminie a kilkukrotnie były to opóźnienia ponad miesięczne. Umowa łącząca strony jednoznacznie określała termin płatności czynszu na 10 dzień każdego miesiąca. W związku z tym każda wpłata po terminie uprawnia wierzyciela zgodnie z art. 481 kc do naliczania odsetek za opóźnienie i takowe odsetki, jak wynika z kartoteki powodowa spółka naliczała. Pozwani regularnie płacili czynsz ze znacznym opóźnieniem.

Pozwani nie złożyli powództwa wzajemnego w sprawie ( formularz k. 57 v ), wnieśli jednak o nakazanie powodowej spółce włączenia im ogrzewania i ciepłej wody. Sąd mógłby zając się wskazanym żądaniem pozwanych tylko wtedy gdyby przybrało ono formę procesową powództwa wzajemnego ( opłata sądowa od powództwa itd. ), tego wymogu jednak pozwani nie spełnili. Swego żądania mogą zatem dochodzić w odrębnym postępowaniu skierowanym przeciwko powodowej spółce.

Nie jest tak jak twierdzą pozwani, że rozłożenie należności na raty w styczniu 2019 spowodowało, że zaległość wskazana w piśmie przestała być wymagalna, skoro jak twierdzi powodowa spółka żadnej ze wskazanych rat pozwani nie uiścili.

Pozwani powołują się na rozłożenie przez powódkę zaległości na raty ( pismo k. 39 ), nie przecząc wskazywanemu w tym piśmie rozmiarowi zaległości ( 2.150,77 zł ). W związku z powstaniem po stronie pozwanych nadpłaty z tytułu opłat za media i zaliczeniem jej na poczet zaległości dochodzonej w niniejszej sprawie, powódka ograniczyła żądanie pozwu do kwoty 1.771,97 zł obejmującej okres od 1 listopada 2016 do 30 listopada 2018. Mając na względzie sytuację rodzinną i majątkową pozwanych sąd przychylił się do ich wniosku i kwotę dochodzoną pozwem rozłożył im na osiem rat : siedem po 200,- zł i ostatni rata 171,97 zł płatnych co miesiąc począwszy od czasu kiedy upłyną dwa miesiące od prawomocności wyroku ( art. 320 kpc ). Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 659 kpc, zgodnie z którym najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Z uwagi na szczególną sytuacje rodzinną ( choroba ) sąd w punkcie II wyroku nie obciążył pozwanych kosztami postępowania poniesionymi przez powódkę, choć w zasadzie przepisy na to nie pozwalają ( zwolnienie od kosztów sądowych dotyczy tylko kosztów, które w toku sprawy miałaby ponieść strona wnosząca o zwolnienie; w tym przypadku chodzi o koszty, które poniosła strona przeciwna : od nich zwolnic nie można – zgodnie z art. 108 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi ).