Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2021 roku

Sąd Rejonowy w Rybniku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2021 r. w Rybniku

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w C.

przeciwko M. P.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Powódka Spółdzielnia Mieszkaniowa (...) w C. wniosła przeciwko M. P. pozew o zapłatę 1883,89 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazała, że pozwanemu przysługuje w spółdzielni spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, wobec czego jest on obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania lokalu, a kwota dochodzona pozwem stanowi zaległość z tego tytułu.

Nakazem zapłaty z dnia 20 listopada 2019 roku Referendarz sądowy uwzględnił powództwo w całości.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Zakwestionował powództwo co do zasady i wysokości wskazując, iż powódka nie wykazała zasadności powództwa, wskazał, iż nie wie za co powódka dochodzi zapłaty

Sąd ustalił co następuje:

M. P. przysługuje odrębna własność lokalu mieszkalnego nr (...) znajdującego się w budynku położonym przy ulicy (...)/III w C. wchodzącego w skład zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w C..

(akt notarialny z dnia 26.06.2008 r. k. 68-72)

M. P. przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) znajdującego się w budynku położonym przy ulicy (...) w C. wchodzącego w skład zasobów Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w C..

(akt notarialny z dnia 29.11.1999 r. k. 74-76)

Powódka przedstawiła wydruk kartoteki księgowej lokalu przy ul. (...). (...)/III/7 za rok 2019, z której wynikało, iż jest ona prowadzona od 1 listopada 2009r. do chwili obecnej. Bilans otwarcia określono jako zaległość w kwocie 203, 98 zł z tytułu należności głównej i zaległość 2,36 zł z tytułu odsetek, łączna kwota zaległości za miesiące styczeń do października 2019r. wynosiła 1883, 89 zł wraz z odsetkami. Wydruk nie został przez nikogo podpisany.

(wydruk kartoteki k. 8)

Powódka przedstawiła pisma zatytułowane „opłata za lokal mieszkalny” C. ks. (...)/III/7 za miesiąc marzec 2021r.i n. , z których wynikało, iż łączna kwota miesięcznych opłat wynosi 295, 80 zł , w tym 68,47 zł za utrzymanie nieruchomości 49,34 zł za remont nieruchomości, centralne ogrzewanie 167, 39 zł, legalizacja 1, 60 zł, domofon 2,50 zł, działalność społeczno kulturalno oświatowa 6,50 zł. .

(pisma k. 73, )

Powódka przedstawiła pisma zatytułowane „opłata za lokal mieszkalny” C. ul. (...)/b/4 za miesiąc marzec 2021r. i n. , z których wynikało, iż łączna kwota miesięcznych opłat wynosi 695,01 zł , w tym 133,98 zł za utrzymanie nieruchomości 77,35 zł za remont nieruchomości, centralne ogrzewanie 200,21 zł, legalizacja 6,40 zł, domofon 2,50 zł, działalność społeczno kulturalno oświatowa 6,50 zł. , podatki , opłata przekształceniowa, gospodarowanie opłatami komunalnymi 44,40 zł, woda i ścieki 103,17 zł, podgrzanie wody 96,51 zł, opłata stała cwu 21,99 zł, światło w piwnicy 2,00 zł.

(pisma k. 76v, )

Pismem z dnia 9 września 2019 roku powódka wygenerowała wobec pozwanego wezwanie do zapłaty kwoty 1279,30 zł wskazując, że jest to zaległość dotyczy opłat za mieszkanie położone w C., (...)/III/7. Wezwanie było skierowane na adres: ul. (...), (...)-(...) C..

(wezwanie do zapłaty k. 7)

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie wyżej powołanych dowodów z dokumentów oraz wydruków komputerowych.

Sąd pominął dowód z przesłuchania stron z uwagi na nieusprawiedliwione niestawiennictwo przedstawiciela powoda i pozwanego w dniu 9 marca 2021 roku.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnieni. Należy zgodzić się z pozwanym , iż żądanie pozwu nie zostało udowodnione.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. 2001 nr 4 poz. 27 z późn. zm.) członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 6 w/w ustawy za opłaty, o których mowa w ust. 1-2 i 4 , odpowiadają solidarnie z członkami spółdzielni, właścicielami lokali niebędącymi członkami spółdzielni lub osobami niebędącymi członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, osoby pełnoletnie stale z nimi zamieszkujące w lokalu, z wyjątkiem pełnoletnich zstępnych pozostających na ich utrzymaniu, a także osoby faktycznie korzystające z lokalu. Cytowane wyżej przepisy nakładają zatem zarówno na członkach spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze (lokatorskie lub własnościowe) prawo do lokalu, jak i na pełnoletnich osobach stale z nimi zamieszkujących lub faktycznie z lokalu korzystających (za wyjątkiem pełnoletnich zstępnych pozostających na ich utrzymaniu) takie same obowiązki w zakresie uiszczania spółdzielni odpowiedniej części wydatków na eksploatację i utrzymanie nieruchomości, w której obrębie znajduje się używany przez nie lokal oraz pokrywanie odpowiedniej części wydatków na eksploatację i utrzymanie nieruchomości stanowiących w całości mienie spółdzielni.

Ciężar dowodu, że opłaty zostały ustalone zgodnie z obowiązującymi normami, spoczywa na spółdzielni mieszkaniowej, co podzielił Sąd Najwyższego w stanowisku wyrażonym w wyroku z dnia 17 listopada 2004 r., (IV CK 215/04, LEX 284219). Spółdzielnia nie przedłożyła stosownych uchwał obrazujących wysokość opłat jednostkowych, statutu spółdzielni i regulaminu. Nie był znany również okres zadłużenia, a z przedstawionych pism zatytułowanych „opłata za lokal mieszkalny” taka informacja nie wynikała. Powódka nie sprecyzowała ostatecznie, którego lokali dotyczy zadłużenie pierwotnie w pozwie twierdząc, że dotyczy jedynie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a z kolei w piśmie z dnia 12 marca 2021 roku obu lokali. Dodatkowo nie wykazano, iż doszło do zmiany nazwy ulicy n, na której znajduje się lokal stanowiący odrębną własność z K. na (...). H., okoliczność ta zatem stanowi jedynie przypuszczenie Sądu. Powódka nie rozszerzyła w tym zakresie powództwa. Strona powodowa nie wykazała zarówno, którego z lokali pozew dotyczy jak i wysokości zadłużenia dla każdego z nich. Celem wykazania wysokości opłat za poszczególne lokale powódka przedstawiła jedynie informację dotyczącą marca 2021r. i miesięcy następnych. Nie przedstawiła tożsamej informacji za okres, którego dotyczyło żądanie pozwu, gdyż z kartoteki księgowej dołączonej do akt sprawy zestawionej z żądaniem pozwu należało domniemywać , iż zaległość dotyczyła stycznia –października roku 2019r. Tymczasem w sytuacji kwestionowania powództwa przez pozwanego zarówno co do zasady jak i wysokości zasadnym było przedstawienie dokumentów źródłowych, które obrazowałyby podstawę naliczania opłat w postaci stosownych uchwał odnośnie wysokości stawek opłat eksploatacyjnych oraz dokumentów, które obrazowałyby stawki dostawców wody i ciepła oraz stawek za wywóz śmieci, które stały się podstawą naliczenia opłat, Nie zostały zatem udowodnione także zasady rozliczania kosztów centralnego ogrzewania i zużycia wody oraz wartości odczytów urządzeń pomiarowych - ciepłomierzy i wodomierzy.

W tym zakresie strona powodowa nie wykazała się stosowną inicjatywą dowodową wbrew ciężarowi dowodowemu wynikającemu z art. 6 kc i 232 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze powyższe okoliczności, powództwo podlegało oddaleniu jako nieuwodnione.