Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lutego 2022 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Eliza Skotnicka

Protokolant sekr. sąd. Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2022 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa W. B.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę 951,13 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda W. B. 951,13 zł (dziewięćset pięćdziesiąt jeden złotych 13/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 15 czerwca 2021 do dnia zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda 1387 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

III.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku 148,44 zł tytułem zwrotu wydatków tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Powód W. B. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. 951,13 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 15 czerwca 2021 r. oraz kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz 17,- zł tytułem poniesionej opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. W uzasadnieniu pozwu wyjaśnił, że 13 maja 2021 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki S. o nr rej. (...) należący do poszkodowanych P. G. i W. G.. Szkoda została zgłoszona stronie pozwanej 13 maja 2021r. i nadany jej został nr (...). Strona pozwana w toku postępowania likwidacyjnego przyjęła odpowiedzialność za powstałą szkodę i wypłaciła poszkodowanym odszkodowanie w wysokości 1140,82 zł. Poszkodowani 27 maja 2021r zawarli z (...) sp. z o.o. sp.k umowę przelewu wierzytelności przysługującej im wobec pozwanej, następnie 2 czerwca 2021r. powód umową cesji nabył od (...) sp. z o.o. sp.k wierzytelność względem strony pozwanej z tytułu odszkodowania. Powód pismem z 9 czerwca 2021r. powiadomił pozwaną o dokonanym przelewie. Powód zarzucił, że pozwana zaniżyła wysokość kosztów naprawy, gdyż wypłaciła poszkodowanym 1140,82 zł, podczas gdy szkoda w pojeździe wynosiła 2091,95 zł.

Strona pozwana (...) S.A. w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych.

W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, że uznała swoją odpowiedzialność względem poszkodowanych P. G. o W. G. z tytułu szkody w pojeździe i wypłaciła poszkodowanym 1140,82 zł. Ponadto pozwana zarzuciła, że poszkodowani dokonali naprawy pojazdu, przywracając go do stanu sprzed kolizji za kwotę wypłaconego odszkodowania. Zdaniem pozwanej żądane pozwem hipotetyczne koszty naprawy wykraczają poza kompensacyjną funkcję odszkodowania i nie są konieczne do naprawienia szkody w pojeździe marki S. o nr rej. (...).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Poszkodowani P. G. i W. G. byli współwłaścicielami samochodu osobowego marki S. (...) o nr rej. (...), data pierwszej rejestracji 9 grudnia 2003. W dniu 15 maja 2021 r. w pojeździe powstała szkoda, której sprawca był ubezpieczony u strony pozwanej. Strona pozwana w postępowaniu likwidacyjnym ustaliła wysokość szkody częściowej w pojeździe – wartość naprawy brutto 1140,82 złotych. Odszkodowanie zostało poszkodowanym wypłacone.

Bezsporne

27 maja 2021r. P. G. i W. G. zawarli z (...) Sp. z o.o. S.K. z siedzibą w P. umowę przelewu wierzytelności przysługującej cedentom z tytułu szkody w pojeździe marki S. o nr rej. (...) w związku ze zdarzeniem z 13 maja 2021 r., co do którego prowadzone było postepowanie likwidacyjne pod numerem (...).

2 czerwca 2021r. (...) Sp. z o.o. S.K. z siedzibą w P. zawarła z W. B. umowę przelewu wierzytelności przysługującej cedentowi z tytułu szkody w pojeździe marki S. o nr rej. (...) w związku ze zdarzeniem z 13 maja 2021 r., co do którego prowadzone było postepowanie likwidacyjne pod numerem (...).

Strona pozwana został powiadomiona o przelewie pismem z 9 czerwca 2021r.

Strona powodowa wykonała ekspertyzę rzeczoznawczą, w której przeprowadzono kalkulację kosztów naprawy wyliczając je na kwotę 2091,95 zł. Strona powodowa wezwała pozwaną pismem z 9 czerwca 2021r. do zapłaty odszkodowania w wysokości 951,13 zł wynikającego z przedłożonej ekspertyzy (2091,95 zł – 1140,25 zł) w terminie 5 dni.

Dowód:

-

umowy przelewu wierzytelności k. 7, 8;

-

Pełnomocnictwo z 07.01.2020r. k. 7v;

-

powiadomienie o dokonanym przelewie wraz z wezwaniem do zapłaty, potwierdzenie wysłania on – line oraz potwierdzeniem przeczytania wiadomości k. 9, 10,10v;

-

kalkulacja naprawy z dnia 01.06.2021r. k. 11;

-

ekspertyza wykonana na zlecenie strony pozwanej k. 18 – 25;

-

decyzja strony pozwanej z dnia 25.05.2021r. k. 6;

-

zeznania świadka P. G. k. 58;

-

zeznania świadka W. G. k. 58v.

Koszt naprawy samochodu marki S. (...) o nr rej. (...) w technologii przewidzianej przez producenta z użyciem części oryginalnych przez niego zalecanych dostępnych w sieci warsztatów autoryzowanych sygnowanych logo producenta S. i średniej stawki roboczogodziny mającej zastosowanie w warsztatach rzemieślniczych przywracający stan pojazdu sprzed zdarzenia wynosił 2645,48 brutto.

Dowód:

-

opinia biegłego sądowego mgr inż. T. G. z dnia 19 sierpnia 2021 r. wraz z kalkulacją naprawy pojazdu k. 26 – 38.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości. Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o przedłożone przez strony dokumenty, w tym przede wszystkim wyceny dokonane na zlecenie strony powodowej oraz przez stronę pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego szkodę.

Podstawa i zasada odpowiedzialności strony pozwanej była bezsporne. Spór między stronami dotyczył wysokości szkody poniesionej przez poprzednika prawnego powoda, w tym przede wszystkim uzasadnionych kosztów naprawy.

Według art. 822 § 1 k.c., powstanie obowiązku zapłaty przez zakład ubezpieczeń (ubezpieczyciela) odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakłada powstanie odpowiedzialności ubezpieczonego, czyli samego ubezpieczającego lub osoby, na której rzecz ubezpieczający zawarł umowę ubezpieczenia, za szkody wyrządzone osobom trzecim. Zobowiązanie do zapłaty odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ma więc ze swej istoty charakter akcesoryjny, tylko zatem wtedy, gdy ubezpieczony stanie się zgodnie z przepisami prawa cywilnego odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej, dochodzi do powstania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec tej osoby z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zakres odpowiedzialności ubezpieczonego wobec osoby trzeciej wyznacza co do zasady zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (por. np. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2005 r., III CZP 99/04, OSNC 2005, nr 10, poz. 166 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2002 r., II CKN 353/99, nie publ.). Akcesoryjny, wynikający z art. 822 § 1 k.c., charakter zobowiązania ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej potwierdzają w odniesieniu do obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przepisy art. 23, 34, 35 i 36 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2021, poz. 854 t.j. ze zm. - dalej: "ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych" lub "u.u.o."). W myśl tych przepisów, na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, do której zawarcia obowiązany jest posiadacz bezpośrednio eksploatujący pojazd (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2005 r., III CZP 99/04), zakład ubezpieczeń jest zobowiązany, w granicach ustalonej sumy gwarancyjnej, do zapłaty odszkodowania za szkodę na osobie lub w mieniu wyrządzoną w związku z ruchem pojazdu, objętą odpowiedzialnością posiadacza (art. 436 § 1 zdanie pierwsze lub art. 436 § 1 zdanie drugie k.c.). Odpowiedzialność za szkody wyrządzone ruchem wszelkich pojazdów mechanicznych oparta została na zasadzie ryzyka (art. 436 k.c. w związku z art. 435 k.c.). Uzasadnieniem tej zaostrzonej odpowiedzialności jest przede wszystkim szczególne i wzmożone niebezpieczeństwo jakie wiąże się z użyciem tych środków komunikacji.

W tak ukształtowanej odpowiedzialności posiadacza pojazdu mechanicznego przesłanki stanowią powstanie szkody w mieniu lub na osobie, spowodowanie szkody przez ruch mechanicznego środka komunikacji, oraz związek przyczynowy między szkodą a ruchem pojazdu. Szkoda wywołująca odpowiedzialność z tytułu ryzyka musi być wyrządzona przez ruch mechanicznego środka komunikacji. Ponadto pomiędzy działaniem sprawcy szkody a skutkiem tego działania musi zachodzić związek przyczynowy (opisany w art. 361 kc). W Świetle tego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa swojego działania.

Szkodą w mieniu jest wszelki uszczerbek majątkowy. Przy ustaleniu wysokości szkody należy posługiwać się przyjętą w piśmiennictwie i orzecznictwie teorią różnicy. Oznacza to, że dla ustalenia wysokości szkody zestawia się obecną wartość samochodu z tą, jaką by on przedstawiał gdyby nie było wypadku (tak, G. Bieniek, Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe, Warszawa 2006 str.140). Zasada pełnego odszkodowania w ujęciu kodeksu cywilnego przejawia się w tym, że naprawienie szkody obejmuje zarówno straty jakie poszkodowany poniósł, jak i korzyści które mógł osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła.

Ustalenie wartości pojazdu oraz kosztów naprawy wymagało wiedzy specjalnej, co obligowało Sąd na mocy art. 278§1 k.p.c. do dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu szacowania wartości pojazdów mechanicznych, oceny technicznej pojazdów samochodowych oraz rekonstrukcji wypadków drogowych mgr inż. T. G.. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym przede wszystkim opinia biegłego sądowego pozwoliła na ustalenie uzasadnionych kosztów naprawy pojazdu. Biegły sądowy wykonał rzetelną opinię, wyliczył wartość kosztów koniecznych naprawy gwarantujących przywrócenie stanu pojazdu sprzed zdarzenia. Biegły ustalił także stawkę roboczogodziny w warsztatach znajdujących się w obrębie zamieszkania poszkodowanych. Opinia biegłego nie była kwestionowana przez strony. Sąd podzielił wnioski biegłego i przyjął, że koszt naprawy pojazdu zakładający wykorzystanie oryginalnych części zamiennych sygnowanych logo producenta i wykonanej w warsztacie rzemieślniczymi wynosi 2645,48 zł. Zdaniem Sądu przyjmując, że brak było informacji, aby części zakwalifikowane do wymiany były inne niż oryginalne dostępne w sieci warsztatów autoryzowanych oraz, by miały one wcześniejsze uszkodzenia, brak było podstaw do obniżenia wartości tych części. Z tych względów zdaniem Sądu odszkodowanie powinno wynosić 2645,48 zł, a zatem strona pozwana powinna uzupełnić wypłacone dotychczas powodowi odszkodowanie w kwocie 1140,82 zł o dalszą kwotę 1504,66 zł. Sąd był jednak związany wysokością żądania pozwu, która na dzień zamknięcia rozprawy wynosiła 951,13 zł. Stąd, mając na uwadze art. 321 k.p.c. Sąd zasądził w całości dochodzoną pozwem kwotę 951,13 zł tytułem dalszego odszkodowania.

O odsetkach orzeczono zgodnie z art. 481 k.c. i art. 455 k.c. Podkreślić należy, że wymagalność roszczenia o dalsze odszkodowanie ustalić należało zgodnie z art. 455 k.c. Skoro strona powodowa wezwała pozwaną do zapłaty pismem z 9 czerwca 2021r., wyznaczając termin zapłaty 5 dni, to roszczenie stało się wymagalne 14 czerwca 2021r., a zatem pozwana pozostawała w opóźnieniu od 15 czerwca 2021r., a co za tym idzie odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 951,13 zł należą się stronie powodowej od 15 czerwca 2021r.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c, przyjmując że powód wygrał proces w całości, a zatem strona pozwana powinna ponieść koszty procesu w całości. Powód poniósł koszty postępowania w łącznej wysokości 1387,00 zł, w tym 100 zł opłata sądowa od pozwu, 1000,00 zł zaliczka na wynagrodzenie biegłego sądowego, 287 zł koszty zastępstwa procesowego. Jednocześnie na podstawie art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2014r., nr 1025 t.j) Sąd nakazał stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku 148,44 zł tytułem zwrotu wydatków tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa na pokrycie wydatków związanych z wydaniem opinii.