Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 340/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Braniewie z 26 kwietnia 2021r. sygn.. akt II K 395/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

P. W. (1)

Karalność oskarżonego

Czyny przypisane w wyroku

Informacja z KRK

k.524-528

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Informacja z KRK

Dokument został sporządzony przez organ do tego uprawniony, jego treść nie była kwestionowana przez strony, stąd zasługuje na wiarygodność.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

naruszenia art. 7 kpk, które mogło mieć wpływ na treść orzeczenia

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przede wszystkim podnieść należy, że sąd I instancji przeprowadził w przedmiotowej sprawie postępowanie dowodowe w sposób wystarczający do wydania orzeczenia, zgromadzony materiał dowodowy poddał analizie i na tej podstawie wyprowadził całkowicie słuszne wnioski w zakresie dot. przypisania oskarżonemu winy w popełnieniu czynów zakwalifikowanych z art. 190§1kk,art. 288§1kk i z art. 245 kk. Natomiast argumentami z apelacji, które odnoszą się tylko do określonych, korzystnych dla oskarżonego dowodów lub okoliczności, przy pominięciu dowodów obciążających, nie wykazano by sąd I instancji dopuścił się zarzucanych mu względnych przyczyn odwoławczych. Stąd ocena wszystkich dowodów zgromadzonych w sprawie nie może być uznana za nieobiektywną tylko dlatego, że okazała się dla oskarżonego niekorzystna. Należy też skarżącej wskazać, że odnośnie czynów popełnionych na szkodę D. W. i P. K. a także zniszczenia okien, to przecież obok spójnych zeznań tych pokrzywdzonych, to uzyskano też dokumentację z interwencji i zeznania policjantów. Bowiem w zw. z nagannym zachowaniem się oskarżonego, to D. W. dwukrotnie – zaraz po takich zachowaniach P. W.- zawiadomiła o tym policję. Przybyli na interwencje policjanci, przy drugiej interwencji zatrzymali oskarżonego. Stan oskarżonego (nietrzeźwy, ślady krwi na rękach, zadrapania naskórka) oraz ujawnione na miejscu zniszczone okno, to potwierdzało wersję pokrzywdzonych, w tym i co do zniszczonego okna. A wobec tego nie było podstaw by odmówić zeznaniom pokrzywdzonych wiarygodności. Ponadto zeznania pokrzywdzonych co do pewnych fragmentów zdarzeń z 17 i 18 sierpnia 2018r. potwierdzili też inni świadkowie, co sąd I instancji prawidłowo dostrzegł jako powód do wzmocnienia wiarygodności zeznań pokrzywdzonych. Przy czym skoro świadkowie D. D. czy J.G. czy C. S. przyznali, że nie byli naocznymi świadkami całych zdarzeń, to trudno z ich relacji wywodzić, że skoro w pełny sposób nie potwierdzili swoimi relacjami zeznań pokrzywdzonych, to zeznania tych ostatnich nie mogą stanowić podstawy do przypisania oskarżonemu czynów takich jak nastąpiło to w wyroku. Nadto nawet jeżeli J. K. czy J. S. byli skonfliktowani z oskarżonym, to skoro ich relacje w tych fragmentach w których pokrywały się z innymi dowodami, to nie mogły być w całości uznane za niewiarygodne. Bowiem trzeba też zauważyć, że przecież sam oskarżony na pierwszej rozprawie przyznał się częściowo do zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia potwierdzające, że był wulgarny wobec pokrzywdzonych, że była szarpanina z P. K.. Przyznał też się, że powiedział do pokrzywdzonego, że „wypierdoli go w ryj” i żeby „wypierdalał” stamtąd. Jednocześnie oskarżony wskazywał, że mimo takiego zdarzenia w trakcie którego zachowywał się tak agresywnie, to potrafił kontrolować swoje zachowanie i gróźb nie wypowiadał. Trudno jednak te zapewnienia oskarżonego uznać za logiczne, skoro sam P. W. w tych samym wyjaśnieniach przyznał, że kontrolował swoje zachowanie, ale wybicia szyby już nie kontrolował. Ponadto skoro sam przyznał, że 17 sierpnia 2018r. był pod wpływem alkoholu i środków odurzających, to nie można- w świetle doświadczenia życiowego- przyjąć za pewnik jego zapewnień, że mimo tego wszystko dobrze ze zdarzenia pamiętał. A wręcz pozostawanie pod wpływem tych substancji logicznie tłumaczy to, że oskarżony zdenerwował się na siostrę i jej konkubenta i nie hamował się wypowiadając wulgaryzmy, groźby czy słowa, które sam przytoczył oraz uszkadzając okno (czego nie kwestionował). A także kolejnego dnia, gdy nadal nie był wpuszczony do domu, co mogło ponownie zrodzić agresję u P. W., to ponownie groził i uszkodził kolejne okno. Przy czym pokrzywdzona podała, że gdy oskarżony zobaczył nadchodzącą sąsiadkę to zmienił zachowanie, stąd zeznania J.G. (C.) nie mogą służyć do uwolnienia oskarżonego od winy co do przypisanych czynów. Przy czym co do uszkodzenia kolejnego okna, to przecież sam oskarżony w wyjaśnieniach przyznał, że próbował dostać się do mieszkania, chciał wejść przez okno, bo wiedział jak je wyważyć i je że podważył. A takie okoliczności wskazują na przyznanie przez oskarżonego, że manipulował przy oknie, że podważył je chcąc je wyważyć, co jest tożsame z przyjętym przez sąd I instancji opisem tego zdarzenia jako polegającego na jako „uszkodzenia drugiego okna poprzez wypchnięcie jego skrzydła do wnętrza mieszkania i uszkodzenie mocowań”. A takie wyjaśnienia oskarżonego w powiązaniu z kwestionowanymi przez obronę zeznaniami pokrzywdzonych wskazują na oskarżonego jako na sprawcę uszkodzenia też i drugiego okna z 18 sierpnia 2018r.

Nie można też było przyznać racji obrońcy, by materiał dowodowy obciążający oskarżonego w zakresie czynu z art. 245 kpk, został oceniony niezgodnie z art. 7 kpk i by nie dawał podstaw do przypisania oskarżonemu przestępstwa przypisanego mu w pkt. III wyroku. Przecież K. W. (1) została przesłuchana w sprawie w dniu 23 września 2018r. o godz.19 w miejscu swojego zamieszkania zeznając co do miejsca pobytu oskarżonego, przyznając, że wie o zniszczeniu mienia przez brata od siostry D. i informując, że po zniszczeniu mienia na szkodę ojca to oskarżony mieszkał u niej. Przy czym skoro oskarżony mieszkał u K. W. (1), to trudno uwzględnić argument z apelacji, że był z nią silnie skonfliktowany. A z tego wynika, że do złożenia pierwszych zeznań w sprawie, to K. W. nie miała powodu by bezpodstawnie oskarżać o coś brata. Natomiast złożenie przez nią kolejnych zeznań w dniu 24.09.2018r. z k.30 zawierało informacje, z których wynikało, że oskarżony pojawił się u niej w domu w dniu 23 września 2018r. po odjeździe policji a pokrzywdzona poinformowała go, że policja wypytywała ją o niego i że złożyła zeznania na protokół. Co prawda w trakcie składania zeznań na rozprawie K. W. oświadczyła, że nie wie czy oskarżony wiedział, że ona zeznawała na policji, ale jednocześnie potwierdziła treść odczytanych zeznań z k. 30. A wobec tego argument obrońcy z apelacji odwołujący się do okoliczności czy oskarżony wiedział o złożeniu zeznań przez K. W., a odnoszący się ściśle do fragmentu relacji K. W. z rozprawy, nie mógł posłużyć do wykazania, że kłótnia oskarżonego z siostrą nie miała żadnego związku z zeznaniami przez nią złożonymi. Nadto z zeznań K. W. z 24.09.2018r. k. 30, których obrona nie chce dostrzec, wynika, że po informacji o złożeniu przez siostrę zeznań, to oskarżony zaczął się potem zachowywać agresywnie, a gdy pokrzywdzona wyjęła telefon i twierdziła, że zadzwoni na policję, to zaczął grozić jeżeli będzie „donosić na psiarnię”. Okoliczności te pokrzywdzona podtrzymała w kolejnych zeznaniach z k. 87-88 i z rozprawy, stąd jako konsekwentne zasługują na wiarygodność i tłumaczą logicznie, że jednak oskarżony swoim zachowaniem chciał wpłynąć na składanie przez siostrę zeznań. Tym bardziej, że złożenie zeznań z k. 30, zaraz po czynie, gdy wcześniej pokrzywdzona przyjęła oskarżonego pod swój dach, to świadczy o tym, że nie mając powodu do bezpodstawnego oskarżania brata, na tyle musiała się obawiać zmiany jego zachowania wobec jej osoby, że udała się na policję i zawiadomiła o groźbach, których realnie mogła się obawiać. Natomiast faktycznie w pierwszych zeznaniach o zdarzeniu z 23.09.2018r. czy kolejnych z k.88-87 pokrzywdzona nie wspominała o tym by oskarżony miał ją dusić, ta okoliczność pojawiła się dopiero w kolejnych jej zeznaniach, stąd tą okoliczność można uznać za mało wiarygodną, co jednak nie zmienia faktu, że nawet pozbawione tego elementu spójne zeznania pokrzywdzonej z k. 30, 88-87 dawały podstawę do przypisania P. W. czynu z art. 245 kk, nawet jeżeli opisując wówczas zdarzenia pokrzywdzona opisała je pokrótce, bez wskazania obecności tam A. K. (1), czy rozliczeń finansowych między nimi, co przyznała później. Natomiast z faktu, że A. K. zaprzeczyła groźbom, to nie można wywodzić, że nie miały miejsca. Jako konkubina oskarżonego i osoba, która miała do pokrzywdzonej pretensje na tle rozliczeń finansowych, to świadek miała powody by wesprzeć wersję P. W.. Natomiast zeznania K. U., skoro nie był naocznym świadkiem zdarzenia, nie mogą przesądzić czy groźby zostały wypowiedziane przez oskarżonego czy nie. Nie można też było z jego zeznań wywodzić, że relacja pokrzywdzonej jest niewiarygodna, gdyż K. U. wyraźnie jest negatywnie nastawiony do osoby K. W. i stąd jego ocena K. W. jako osoby bez skrupułów, jest mało obiektywna. Ponadto to nie rzeczą świadka, tylko sądu jest ocena danego dowodu.

A wobec powyższego, to nie można było zgodzić się z argumentami z apelacji obrońcy oskarżonego, że przytoczone w środku odwoławczym wybrane okoliczności czy dowody, wskazują na naruszenie przez sąd I instancji przy ocenie całego zgromadzonego materiału dowodowego zasad z art. 7 kpk.

Wniosek

o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów dla których nie uwzględniono zarzutu obrazy przepisu postępowania- art. 7 kpk

Lp.

Zarzut

2.

błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W rozważaniach dot. oceny zarzutu obrazy art. 7 kpk dokonano już analizy argumentów z pisemnego uzasadnienia apelacji, przyjmując, że skarżąca nie wykazała by sąd I instancji nieprawidłowo ocenił dowody i okoliczności ujawnione w sprawie. Ponadto sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu w kwestii ustaleń faktycznych, opartego na innych, wybranych dowodach aniżeli te, na których oparł się sąd nie może prowadzić do wniosku, że rzeczywiście sąd ten dopuścił się przy wydaniu wyroku omawianego uchybienia. Tym bardziej, że autorka apelacji powołała się np. na relacje pokrzywdzonej K. W. (1), ale tylko te z rozprawy i w określonych fragmentach, czy pominęła odczytane wyjaśnienia oskarżonego, w których częściowo przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, co miało wpływ na ocenę wiarygodności poszczególnych dowodów i ustalenia okoliczności faktycznych sprawy. Dlatego i zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest niezasadny.

Wniosek

o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów dla których nie uwzględniono zarzutów obrazy przepisu postępowania- art. 7 kpk i błędów w ustaleniach faktycznych

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

cały zaskarżony wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z powodów dla których nie uwzględniono zarzutów obrazy przepisu postępowania- art. 7 kpk i błędów w ustaleniach faktycznych i nie można było uwzględnić wniosku końcowego z apelacji o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt. II i III

- ponieważ oskarżonego w postępowaniu odwoławczym reprezentował obrońca ustanowiony z urzędu, to należało zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii tego obrońcy kwotę 516,60zł brutto tj. uwzględniającą podatek VAT (art. 29 ust. 1 prawa o adwokaturze, §4 ust.1i3, §17ust.2 pkt.4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu),

- w ustalonych okolicznościach sprawy, pomimo iż apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie, to zachodziły podstawy do zwolnienia oskarżonego od kosztów postępowania odwoławczego z uwagi na sytuację materialno-rodzinną (art. 624§1kpk).

7.  PODPIS