Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 maja 2020 roku (data prezentaty) małoletni powód M. P. (1), reprezentowany przez przedstawicielkę ustawową M. P. (2), wniósł o zasądzenie od pozwanej B. R. (babki ojczystej) alimentów w kwocie 1 000 zł miesięcznie, poczynając od dnia złożenia pozwu oraz o zasądzenie od pozwanej, na rzecz powoda, kosztów procesu według norm przepisanych /pozew k. 5 – 8/.

Pozwana, B. R., reprezentowana przez pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa z uwagi na zasady współżycia społecznego (art. 144 ¹ kro) oraz zasadzenie od powoda kosztów zastępstwa procesowego /protokół k. 114, 118/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. P. (1) urodził się w dniu (...). Jest synem K. I. (1) i M. P. (2) /odpis zupełny aktu urodzenia k. 41/ oraz wnukiem B. R. . Ojciec małoletniego jest pozbawiony władzy rodzicielskiej oraz ma orzeczony zakaz kontaktowania się z małoletnim. W marcu 2020 roku matka zmieniła nazwisko małoletniego na P..

Wyrokiem z dnia 5 grudnia 2019 roku, w sprawie sygn. akt V RC 986/17, tut. Sąd ustalił obowiązek alimentacyjny K. I. (2), na rzecz syna, na kwotę 1 000 zł miesięcznie. Wyrok uprawomocnił się z dniem 2 lipca 2020 roku.

Z urzędu Sądowi wiadomo, że na potrzeby w/w postępowania Sąd ocenił usprawiedliwione potrzeby małoletniego M. na kwotę około 2 000 zł miesięcznie, w tym: udział (1/2) w kosztach utrzymania mieszkania około 490 zł, wyżywienie, w tym obiady w szkole 600 zł, odzież i obuwie 200 zł, wycieczki szkolne, wyjścia klasowe, zielona szkoła 100 zł, opieka medyczna, stomatologiczna, leki 50 zł, wypoczynek 250 zł, środki czystości, kosmetyki 50 zł, rozrywka 50 zł, zajęcia dodatkowe około 200 zł. Sąd ustalił także, że M. P. (2), w okresie od 2 maja 2018 roku do 31 lipca 2018 roku zarejestrowana była w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna. Od 1 sierpnia 2018 roku zatrudniona była w (...) BANK SA, jako doradca klienta biznesowego, na podstawie umowy o pracę, z wynagrodzeniem 4 000 zł brutto. Umowa o pracę, na czas określony, wygasła. Od 1 stycznia podjęła, zawieszoną w 2012 roku, działalność gospodarczą, z której deklaruje dochód w kwocie około 4 000 zł netto miesięcznie. Była właścicielką 6–letniego samochodu marki H. (...) oraz mieszkania zakupionego za środki pochodzące z kredytu hipotecznego. Kredyt spłaca w miesięcznych ratach po około 1 000 zł. Korzystała w ograniczonym zakresie z finansowej pomocy ojca lub nie korzystała z niej w ogóle.

Ojciec małoletniego nie wywiązuje się z obowiązku alimentacyjnego ustalonego wyrokiem Sądu. W 2021 roku przekazał na utrzymania małoletniego łącznie kwotę 380 zł. Stan zaległości alimentacyjnej ojca małoletniego wynosi około 44 000 zł. Egzekucja alimentów od ojca dziecka nie jest aktualnie możliwa. Matka małoletniego złożyła do Prokuratury zawiadomienie o możliwości popełnienia przez K. I. (1) przestępstwa z art. 209 k.k. Do czasu zainicjowania przedmiotowego postępowania pozwana przelewała, nieregularnie, środki finansowe na utrzymanie wnuka; w 2020 roku w łącznej kwocie 2 900 zł.

M. P. (1) ma 13 lat. Od września 2020 roku małoletni uczęszcza do publicznej szkoły podstawowej. Aktualnie jest uczniem VII klasy. Małoletni jest alergikiem; leczy się na alergię wziewną. Pozostaje pod opieką lekarza w ramach NFZ, ale w razie potrzeby korzysta także z prywatnych wizyt u alergologa. Do początku 2021 roku uczęszczał na zajęcia tenisa stołowego, do maja 2021 roku na zajęcia tenisa zimnego, a do czerwca 2021 roku na zajęcia języka angielskiego. Zrezygnował z zajęć z uwagi na brak środków finansowych. Trzy lata temu ostatni raz wyjechał na narty, w Polsce. Małoletni nie utrzymuje relacji z pozwaną, która jest dla niego osobą obcą. Ostatnia próba kontaktu pozwanej z wnukiem miała miejsce w okresie przedszkola małoletniego. Aktualnie małoletni nie chce się spotykać z babką ojczystą.

Miesięczny koszt utrzymania małoletniego wynosi około 2 000 zł, w tym: udział w kosztach utrzymania mieszkania około 548 zł, wyżywienie 400 zł, odzież i obuwie około 250 zł, wycieczki szkolne, klasowe, zielona szkoła 100 zł, opieka medyczna, stomatologiczna, leki 150 zł, basen 200 zł (przez 10 miesięcy), wypoczynek (ferie i wakacje) 250 zł, środki czystości, kosmetyki 50 zł, rozrywka 50 zł.

M. P. (2) ma 49 lat. Mieszka z synem. W kwietniu 2021 roku zamknęła działalność gospodarczą, z uwagi na utratę klientów. Od 2 sierpnia 2021 roku zatrudniona jest w prywatnej szkole, jako nauczyciel, z wynagrodzeniem zasadniczym w kwocie 2 800 zł brutto. Innego źródła dochodu nie posiada. Spłaca kredyt hipoteczny w ratach po 1 100 zł. Jest właścicielką 8 – letniego samochodu marki H. (...). Ponosi koszty ubezpieczenia OC samochodu w kwocie 2 000 zł rocznie oraz 1 000 zł rocznie z tytułu przeglądu technicznego samochodu. M. P. (2) pracuje niedaleko miejsca zamieszkania. Poszukiwała, i deklaruje dalsze poszukiwanie, lepiej płatnej pracy w sektorze finansowym. Korzysta z finansowych pożyczek od rodziców w kwotach rzędu 100 – 150 zł, które oddaje rodzicom

/wyrok k. 12, postanowienie k. 13, zawiadomienie o zajęciu wierzytelności k. 14 – 18, miesięczny wymiar opłat k. 30, potwierdzenie przelewu k. 31, 34 – 38, umowa o kształcenie k. 32 – 33, decyzja k. 51, umowa o pracę k. 112, przesłuchanie przedstawicielki ustawowej k. 115 – 117/.

Pozwana B. R. ma 82 lata. Jest emerytką. Otrzymuje około 3 000 zł emerytury. Jeszcze w październiku 2020 roku pracowała jako pracownik naukowy na Politechnice (...). Od 26 listopada 2018 roku prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...), w ramach której trudni się sprzedażą detaliczną kosmetyków i artykułów toaletowych prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach. Działalność została rozpoczęta w dniu 26 listopada 20218 roku, a wznowiona w dniu 10 sierpnia 2020 roku. W ramach działalności pozwana prowadzi perfumerię w hotelu (...). Matka małoletniego utrzymuje, że ojciec małoletniego jest pełnomocnikiem pozwanej; wcześniej to K. I. (1) trudnił się prowadzeniem działalności o takim samym profilu.

Pozwana jest właścicielką 4 nieruchomości (domu przy ul. (...) w W., domu w P., w przeszłości wynajmowanego na przedszkole, mieszkania na W., lokalu użytkowego na U.), których wartość, 2 lata temu, szacowała na kwotę 4 000 000 zł. W odpowiedzi na pozew z dnia 25 października 2020 roku, proponowała matce małoletniego zajęcie się wynajmem lokalu użytkowego, ponieważ ojciec małoletniego jest poszukiwany przez Policję i nie może tym się zająć. W 2017 roku pozwana poinformowała matkę małoletniego, że z uwagi na zobowiązania finansowe K. I. (1) i postępowania egzekucyjne, nie może zapisać synowi swojego majątku w testamencie. Z uwagi na postawę byłej żony K. I. (1), nie jest zainteresowana aby majątek trafił do córek K. I. (1) i ich matki. Jedynym spadkobiercą uczyniła wnuka, ale po 2 latach, z uwagi na relacje rodziców małoletniego oraz podejmowane przez M. P. (2) działania sądowe i pozasądowe, zmieniła testament w reakcji na pozbawienie ojca władzy rodzicielskiej nad małoletnim. Poinformowała też, że małoletni powinien mieć świadomość dlaczego został pozbawiony majątku, a ojciec będzie informował o tym faktach syna oraz dyrektora szkoły /list k. 19 – 23, protokół k. 24 – 29, odpowiedź na pozew k. 61, pismo k. 97, wydruk z (...) k. 113, przesłuchanie przedstawicielki ustawowej k. 116 – 117/.

W 2017 roku uzyskała dochód w kwocie 44 180,47 zł, w tym 32 393,94 zł z tytułu emerytury. W 2018 roku uzyskała dochód w kwocie 42 592,01 zł, w tym z emerytury 33 499,22 zł. Dodatkową kwotę 19 500 zł uzyskała z najmu. W 2019 roku uzyskała dochód w kwocie 29 605,07 (działalność gospodarcza przyniosła stratę w kwocie 16 762,30 zł) /zeznania podatkowe k. 79 – 88, zestawienie dochodów k. 89/.

W odpowiedzi na pozew z dnia 25 października 2020 roku oraz w piśmie z dnia 1 lutego 2021 pozwana podniosła, że małoletni ma zaspokojone wszystkie potrzeby materialne. Jest uczniem prywatnej szkoły prowadzonej przez okultystyczną sektę R. S., w której nauczycielki bezczelnie okłamują go, że nie ma ojca i gdzie robi się dzieciom wodę z mózgu. Proponowała mediacje i przekazywanie pieniędzy wnukowi, 50 zł za każdy dzień kontaktu z wnukiem, minimum raz w tygodniu. W czerwcu 2021 roku proponowała 50% miesięcznej emerytury za odwiedziny wnuka. M. P. (2) określa jako wyrodną matkę. Pozwana informowała o problemach ze wzorkiem oraz niewychodzeniem z domu z uwagi na pandemię. Proponowała mediację; w maju 2021 roku zostało umówione spotkanie w kancelarii pełnomocnika powoda, ale zamiast pozwanej na spotkanie przyszedł ojciec małoletniego, oferujący M. P. (2) pieniądze w zamian za przywrócenie mu władzy rodzicielskiej nad małoletnim /odpowiedź na pozew k. 61 – 62, pismo k. 74, 96 – 97, przesłuchanie przedstawicielki ustawowej k. 116/.

Przed Sądem Rejonowym dla Warszawy – Woli w Warszawie toczy się postępowanie z powództwa M. P. (1), przeciwko B. R., o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną. Postanowieniem zabezpieczającym z dnia 21 kwietnia 2021 roku Sąd udzielił zabezpieczenia roszczenia powoda o uznanie za bezskuteczną czynności prawnej dnia z 28 grudnia 2018 roku tj. umowy darowizny 1/3 udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości położonej przy ul. (...) w W. wraz z prawem własności posadowionego na tej nieruchomości budynku mieszkalnego, poprzez wpisanie ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu sądowym do księgi wieczystej nieruchomości /kopia postanowienia k. 108/.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie w/w materiału dowodowego.

Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy Sąd uznał za wiarygodny materiał dowodowy. Nie były one kwestionowane przez żadną ze stron, zaś Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd pominął wniosek dowodowy pozwanej z odpowiedzi na pozew
(o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych, z zeznań świadków oraz dokumentacji medycznej pozwanej), na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. tj. jako niemające istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowego postępowania. W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów oraz przesłuchania przedstawicielki ustawowej, jest wystarczający do ustalenia faktów istotnych dla przedmiotowego rozstrzygnięcia.

Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanej z uwagi na jej nieusprawiedliwione niestawiennictwo.

Sąd nie kwestionuje wskazanych przez matkę małoletniego kosztów utrzymania małoletniego, w kwoce około 2 000 zł. Wskazane przez matkę koszty Sąd uznaje za zasadne, adekwatne do wieku i potrzeb małoletniego oraz możliwości zarobkowych matki. Na takim samym poziomie Sąd oceniał usprawiedliwione potrzeby małoletniego na potrzeby wyroku w sprawie sygn. akt V RC 986/17.

Sąd kwestionuje stanowisko matki małoletniego, jakoby aktualnie uzyskiwane zarobki wyczerpały możliwości zarobkowe matki dziecka.

W dacie wyroku w sprawie sygn. akt V RC 986/17, M. P. (2) prowadziła własną działalność gospodarczą i osiągała dochody rzędu około 4 000 zł netto miesięcznie. Mając na uwadze doświadczenie zawodowe matki małoletniego oraz jej wykształcenie, uwzględniając rynek pracy w W., wynagrodzenie w kwocie minimalnej płacy netto z pewnością nie odpowiada możliwościom zarobkowym matki dziecka. W ocenie Sądu, z uwagi na niewywiązywanie się z obowiązku alimentacyjnego przez ojca małoletniego, dochód w kwocie około 2 060 zł netto miesięcznie oraz świadczenie wychowawcze w kwocie 500 zł, nie pozwoliłoby M. P. (2) na ponoszenie kosztów utrzymania małoletniego, własnych kosztów utrzymania oraz terminowe opłacanie raty kredytu hipotecznego. Deklarowana przez M. P. (2) skala pożyczek od rodziców, w ocenie Sądu, nie pozwala na pokrycie brakującej części budżetu. Sąd jest przekonany, że realne możliwości zarobkowe M. P. (2) pozwalają nadal na osiąganie dochodów w kwocie minimum 4 000 zł netto miesięcznie.

W pozostałym zakresie Sąd nie kwestionuje przesłuchania przedstawicielki ustawowej.

Pozwana nie stawiła się na rozprawie w dniu 14 października 2021 roku. Swoje stanowisko prezentowała w pismach procesowych. Pełnomocnik pozwanej oświadczył na rozprawie, że pozwana nie wykonuje już pracy dydaktycznej, nie wynajmuje żadnej ze swoich nieruchomości. Ma problemy ze wzrokiem i w zasadzie nie wychodzi z domu. Przeszła operację kardiologiczną. (...) pozwanej nadają się do remontu. Ojciec małoletniego nie jest zainteresowany tą kwestią i nie pomaga matce w zarządzie majątkiem, a matka dziecka nie wykazała zainteresowania propozycją pozwanej zainteresowania się wynajmem lokalu na U.. W 2020 roku działalność pozwanej w M. przyniosła stratę. Pozwana mieszka w domu, w którym w dniu poprzedzającym rozprawę było 15°C, na czas zimy przenosi się do mieszkania w W. /protokół k. 118/.

Sąd kwestionuje stanowisko pozwanej, jakoby możliwości zarobkowe i majątkowe nie pozwalały pozwanej na partycypowanie w kosztach utrzymania wnuka. Przeczy temu stanowisko samej pozwanej, która wartość swoich nieruchomości już dwa lata temu oceniała na kwotę około 4 000 000 zł. Jeszcze w 2018 roku pozwana uzyskała dochód z najmu nieruchomości w kwocie 19 500 zł. Pełnomocnik pozwanej utrzymuje, że pozwana nie pracuje już jako nauczyciel akademicki. Z całą pewnością jeszcze w październiku 2020 roku pracowała, na co sama wskazywała w piśmie z dnia 25 października 2020 roku /k. 61/. Proponowała przekazywanie wnukowi pieniędzy, 50 zł za każdy dzień kontaktu z wnukiem, minimum raz w tygodniu, czyli minimum 200 zł miesięcznie. W czerwcu 2021 roku, a zatem już po deklarowanym zakończeniu współpracy z Politechniką (...), proponowała połowę emerytury za odwiedziny wnuka w jej domu (k. 96 – 97). Stanowisko pozwanej z w/w pism jest zaprzeczeniem stanowiska wyrażonego przez pełnomocnika pozwanej na rozprawie. Notabene, w żadnym z pism procesowych pozwana nie zaprzeczyła gotowości i zdolności partycypowania w kosztach utrzymania wnuka, zawsze jednak warunkując przekazywanie środków od kontaktów z wnukiem, porozumienia z pozwaną czy korzystnego dla ojca dziecka orzeczenia Sądu.

Stanowisku pełnomocnika pozwanej o złym stanie wzroku pozwanej i ograniczeniu aktywności zawodowej pozwanej, przeczy aktywność pozwanej w prowadzonej od 26 listopada 2018 roku działalności gospodarczej (...), w ramach której trudni się sprzedażą detaliczną kosmetyków i artykułów toaletowych prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach. Pozwana wznowiła działalność 10 sierpnia 2020 roku. W ocenie Sądu, z uwagi na wiek i stan zdrowia pozwanej, stanowisko pozwanej wyrażone w odpowiedzi na pozew, że pozwana sama nie jest w stanie zająć się najmem nieruchomości, poddaje w wątpliwość zdolność pozwanej do prowadzenia działalności gospodarczej. Skoro w odpowiedzi na pozew z dnia 25 października 2020 roku pozwana wskazuje, że K. I. (1) nie może zająć się wynajmem lokalu użytkowego, ponieważ jest ścigany przez policję i stara się mieszkać za granicą, to w ocenie Sądu oznacza, że albo pozwana wprowadza Sąd w błąd co do aktywności zawodowej ojca małoletniego, albo własnej. W pierwszym przypadku działałaby świadomie na szkodę małoletniego i pozbawiała go możliwości wyegzekwowania należnych mu alimentów od ojca (wówczas powództwo w tej sprawie byłoby bezprzedmiotowe). Stanowisko pozwanej, jakoby ojciec małoletniego nie zarządzał majątkiem pozwanej (najmem nieruchomości) nie zasługuje na uwzględnienie. Jak już wyżej wspomniano, pozwana czerpała dochód z najmu lokalu w 2018 roku. Według twierdzenia matki małoletniego, K. I. (1) jest pełnomocnikiem pozwanej w zakresie działalności gospodarczej i stanowisko matki małoletniego w tej kwestii Sąd uznaje za wiarygodne. Stanowisko pozwanej, aby to matka dziecka zajęła się wyjęciem lokalu użytkowego pozwanej, z uwagi na relacje pozwanej i matki dziecka oraz relacje rodziców małoletniego, ale także realne, ukrywane przez pozwaną, zaangażowanie K. I. (1) w zarząd nieruchomością, w ocenie Sądu jest jedynie stanowiskiem zajętym na potrzeby przedmiotowej sprawy, z góry skazanym na niepowodzenie, czego pozwana ma pełną świadomość. W ocenie Sądu pozwana wspiera ojca małoletniego w ukrywaniu jego dochodów oraz firmuje własnym nazwiskiem aktywność zawodową ojca małoletniego.

Ponadto, Sąd poddaje w wątpliwość realną chęć porozumienia się pozwanej w matką dziecka. W trakcie trwania przedmiotowego postepowania pozwana kilkukrotnie proponowała mediacje oraz gotowość porozumienia się z matką dziecka. Na spotkanie w kancelarii pełnomocnika przedstawicielki ustawowej nie stawiła się pozwana, a K. I. (1), który oferował środki finansowe w zamian za odzyskanie pełnej władzy rodzicielskiej nad małoletnim. W ocenie Sądu gdyby pozwana realnie poszukiwała porozumienia z matką małoletniego, nie oddelegowałoby na spotkanie swojego syna, z którym M. P. (2) nie chce mieć żadnych relacji i pozostaje w silnym konflikcie.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 i 2 kro, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kro).

Przyjmuje się, za uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 roku
(III CZP 91/86), że „przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień
- prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody”.

Zgodnie z treścią art. 128 i 129 kro, obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo; zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym.

Obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności, zgodnie z treścią art. 132 kro, powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Zgodnie z treścią art. 144 ¹ kro, zobowiązany może uchylić się od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem uprawnionego, jeżeli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Nie dotyczy to obowiązku rodziców względem ich małoletniego dziecka.

Bezspornie pozwana – jako babka ojczysta, należy do kręgu osób zobowiązanych do alimentacji w dalszej kolejności, w rozumieniu wyżej powołanych przepisów. Obowiązek alimentacyjny babki nie polega jednak na przerzuceniu na nią niespełnionego obowiązku alimentacyjnego ojca. Babka może być zobowiązana tylko do takich świadczeń, na jakie pozwalają jej możliwości majątkowe, przy uwzględnieniu również jej usprawiedliwionych potrzeb.

Usprawiedliwione potrzeby małoletniego wynoszą około 2 000 zł miesięcznie. W ocenie Sądu, możliwości zarobkowe matki małoletniego pozwalają na sfinansowanie kosztów utrzymania dziecka w kwocie minimum 1 000 zł miesięcznie. Matka małoletniego pobiera świadczenie wychowawcze w kwocie 500 zł miesięcznie. Oczywiście świadczenia wychowawcze nie wpływają na zakres świadczeń alimentacyjnych (art. 135 § 3 kro), jednakże powyższe środki powinny być przeznaczane na bieżące potrzeby dziecka. Stanowią zatem, dla matki, dodatkowe źródło finansowania usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Brakującą do zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb małoletniego kwotę 500 zł miesięcznie powinna dołożyć babka ojczysta. Ponadto, małoletniego powinni wspierać finansowo także dziadkowie macierzyści małoletniego.

Pozwana nie wskazała Sądowi zakresu swoich usprawiedliwionych potrzeb. W ocenie Sądu ustalone przez Sąd możliwości majątkowe (4 nieruchomości) i finansowe (minimum 3 000 zł emerytury) babki ojczystej, potwierdzone przez samą pozwaną w propozycjach mediacyjnych, pozwalają pozwanej zarówno na partycypację w kosztach utrzymania wnuka, jak też pokrywanie swoich usprawiedliwionych potrzeb.

Sąd nie znajduje uzasadnienia dla oddalenia powództwa z uwagi na zasady współżycia społecznego. Bezspornym jest, że małoletni nie utrzymuje relacji z babką ojczystą od rozstania rodziców. W ocenie Sądu odpowiedzialność za brak relacji spoczywa zarówno na matce dziecka, która nie chciała aby małoletni utrzymywał relacje z rodziną ojczystą, jak i na babce ojczystej, która wspierała ojca małoletniego w konflikcie z matką dziecka, oraz działaniach w szkole małoletniego, które ostatecznie doprowadziły do zakazania ojcu kontaktowania się z małoletnim i pozbawienia ojca władzy rodzicielskiej. Sama pozwana nigdy nie wystąpiła do Sądu o ustalenie kontaktów z wnukiem. Małoletni nie może ponosić odpowiedzialności za konfliktowe relacje dorosłych. Prezentowane w przedmiotowym postępowaniu stanowisko pozwanej, w ocenie Sądu, jest niczym innym, jak próbą „kupienia” kontaktów pozwanej z wnukiem oraz kontaktów ojca z małoletnim i zapewnienia ojcu dziecka korzystnego dla ojca rozstrzygnięcia o władzy rodzicielskiej, tym samym dowodem na instrumentalne traktowanie dziecka przez babkę ojczystą i ojca małoletniego. Zresztą mechanizm działania pozwanej i ojca małoletniego najlepiej oddaje stanowisko samej pozwanej w zakresie jej rozporządzeń testamentowych.

Jak już wyżej wspomniano, w żadnym z pism procesowych pozwana nie zaprzeczyła gotowości i zdolności partycypowania w kosztach utrzymania wnuka, zawsze jednak warunkując przekazywanie środków od kontaktów z wnukiem, porozumienia z pozwaną czy korzystnego dla ojca dziecka orzeczenia Sądu.

Z uwagi na powyższe, Sąd orzekł, jak w sentencji.

Z uwagi na wynik postępowania, o kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 13 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, obciążając pozwaną opłatą sądową w kwocie 400 zł, obliczoną od kwoty uwzględnionego żądanie ponad kwotę uznanego powództwa, oraz kosztami zastępstwa procesowego na rzecz strony powodowej, w kwocie 1 800 zł – na podstawie § 2 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015 poz. 1800).

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333 § 1 k.p.c.

sędzia Marzena Rzońca