Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Aka 64/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 3 listopada 2021r. sygn. akt V K 233/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Nie dotyczy

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Apelacja obrońcy oskarżonego M. C. (1) w części dotyczącej orzeczenia o przepadku osiągniętej korzyści majątkowej wobec oskarżonego M. C. (1)

2.  1) obrońca zarzucił rażące naruszenie prawa procesowego mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a w szczególności art. 5 § 2 kpk oraz art. 7 kpk przez rozstrzygnięcie wszystkich nieusuwalnych wątpliwości w sprawie na niekorzyść oskarżonego, w szczególności co do ilości i wartości środków odurzających, które miałyby być przedmiotem przestępstwa przypisanego oskarżonemu, podczas gdy wszyscy współdziałający z oskarżonym przy popełnieniu przestępstwa, przesłuchani w niniejszym postępowaniu w charakterze świadków zanegowali podane ilości, rodzaj jak i wartość środków odurzających mających być przedmiotem przestępstwa wespół z oskarżonym, a tym samym czynienie ustaleń na niekorzyść oskarżonego w oparciu o dowolną, sprzeczną z zasadą logicznego rozumowania ocenę materiału dowodowego,

3.  2) rażące naruszenie prawa procesowego mające wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a w szczególności art. 424 kpk poprzez brak wskazania na jakiej podstawie i w oparciu o jakie dowody sąd przyjął kwotę korzyści majątkowej uzyskanej przez oskarżonego na poziomie 2 223 952 złotych, w jaki sposób obliczył sumę uzyskanej korzyści oraz jak dokonał podziału pomiędzy oskarżonego C. i pozostałych współsprawców kwoty korzyści majątkowej jedynie z uwzględnieniem jako współsprawców T. P. (1) i B. T. (1), a z pominięciem pozostałych osób będących współsprawcami czynu z art. 56 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2007r. o przeciwdziałaniu narkomanii,

4.  3) błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia mający wpływ na jego treść przez błędne ustalenie na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego, iż kwota osiągniętej przez oskarżonego korzyści majątkowej wynosi 2 223 952 złotych, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy nie pozwala na uczynienie takiego ustalenia.

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Apelacyjnego, nie jest zasadny zarzut nr 1 w szczególności dotyczący naruszenia art. 5 § 2 kpk. Zarzut naruszenia art. 5 § 2 kpk może być uznany za skuteczny tylko wówczas, gdy zostanie wykazane, że orzekający sąd rzeczywiście powziął niedające się usunąć wątpliwości, jednak nie rozstrzygnął ich na korzyść oskarżonego. Dla zasadności tego zarzutu nie wystarczy zaprezentowanie przez stronę własnych wątpliwości co do zgromadzonego materiału dowodowego i wymowy poszczególnych dowodów. Jeżeli poczynione ustalenia faktyczne uzależnione są od obdarzenia wiarą tej, czy innej grupy dowodów, nie wchodzi w rachubę naruszenie reguły in dubio pro reo, jak w przedmiotowej sprawie. Jak wynika z tezy do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2021 r. w sprawie o sygn. akt V KK 528/21 przepis art. 5 § 2 k.p.k. dotyczy wątpliwości, które ma i nie jest w stanie rozstrzygnąć sąd rozpoznający sprawę, nie zaś wątpliwości którejś ze stron co do prawidłowości rozstrzygnięcia dokonanego przez ten sąd. Analiza zaś uzasadnienia wskazuje, że sąd I instancji po przeprowadzeniu szczegółowego postępowania nie miał wątpliwości w kwestii określenia kwoty korzyści majątkowej jaką osiągnął M. C. z popełnianych przestępstw. Obrońca w apelacji wskazał, że wszyscy przesłuchani w sprawie świadkowie zanegowali ilości, rodzaj i wartość środków odurzających mających być przedmiotem przestępstw. W tym miejscu wskazać należy obrońcy, iż oskarżony został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z dnia 21 października 2009r., zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2010r. sygn. akt II Aka 66/10 za czyny z art. 56 ust. 1 i 2 i art. 18 § 3 kk w zw. z art. 55 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk. W przedmiotowym postępowaniu określono ilość, rodzaj i wartość środków odurzających. Co więcej sam oskarżony przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów. Jak prawidłowo wskazał sąd meriti w niniejszym postępowaniu oskarżony nie kwestionował żadnych okoliczności, które wiązały się z ustaleniem ilości, rodzaju, czy wartości środków odurzających. Niewątpliwie M. C. nie był obecnie w stanie wskazać jakie kwoty zarobił, ale co oczywiste zdarzenia miały miejsce w znacznej odległości czasowej, a zatem jest to poniekąd zrozumiałe. W tym też miejscu należy wskazać skarżącemu, że część świadków, która uczestniczyła w przestępczym procederze przyznała, że uczestniczyła w obrocie narkotykami, wspólnie z M. C., a część zaprzeczyła. Większość jednak po prostu nie pamiętała zajść, a podtrzymywała swoje wcześniejsze wyjaśnienia, czy zeznania. Jednak nie należy zapominać, że ustalenia w zakresie winy zostały stwierdzone prawomocnymi orzeczeniami, zaś te ustalenia wynikają przede wszystkim z wyjaśnień M. C.. Zasadnicze znaczenie w wykorzystaniu normy art. 5 § 2 k.p.k. ma bowiem stanowisko sądu rozstrzygającego daną sprawę. To sąd orzekający musi mieć określone wątpliwości i mimo ich niewyjaśnienia rozstrzyga je na niekorzyść oskarżonego. Dopiero wówczas można skutecznie podnosić zarzut naruszenia art. 5 § 2 k.p.k., co w przedmiotowej sprawie nie nastąpiło. W ocenie Sądu Apelacyjnego, zarzut obrazy art. 5 § 2 k.p.k. nie może być podnoszony jednocześnie z zarzutem naruszenia art. 7 k.p.k., a w przedmiotowej sprawie w zasadzie zarzut naruszenia art. 7 kpk nie został skonkretyzowany przez obrońcę oskarżonego. Zarzut błędu "dowolności" jest zaś tylko wtedy słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania, przy czym dla swej skuteczności wymaga on od apelującego wykazania, jakich konkretnych uchybień w świetle wskazań wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania dopuścił się sąd w dokonanej ocenie materiału dowodowego, a nie tylko ograniczenia się do własnej oceny tego materiału. Ponownie przypomnieć należy, iż sąd w pierwszym zakresie opierał się na wyjaśnieniach M. C.. Postawienie zarzutu obrazy art. 7 k.p.k. przy ocenie tych wyjaśnień, czy zresztą zeznań świadków wymagałoby wykazania przez autora apelacji, że sąd meriti oceniając poszczególne dowody uczynił to w sposób dowolny, który nie respektuje zasady swobodnej ich oceny i wykazania w czym konkretnie owa dowolność się przejawia, co nie nastąpiło w środku odwoławczym. Z treści uzasadnienia apelacji wynika, że zdaniem skarżącego, sąd nie przeprowadził konfrontacji dowodów, przy czym skarżący nie precyzuje jakich dowodów i w jakim zakresie. Skarżący w trakcie toczącego się postępowania dowodowego także nie zgłaszał takich wniosków dowodowych.

W ocenie sądu odwoławczego nie jest zasadny zarzut nr 2. Należy w tym miejscu podkreślić, że uzasadnienie wyroku jest dokumentem wtórnym w stosunku do jego sentencji, sporządzonym już po jego ogłoszeniu, dlatego w istocie nie może ono mieć wpływu na treść rozstrzygnięć o których mowa w art. 413 § 1 i 2 k.p.k. Służy ono skontrolowaniu prawidłowości rozumowania Sądu I instancji i nawet jeśli znajdują się tam określone błędy czy luki to nie oznacza jeszcze, że sam wyrok jest wadliwy i powinien ulec uchyleniu, co w ogóle w aspekcie regulacji prawnych wprowadzonych w życie z dniem 5 sierpnia 2016 r. treścią art. 455a k.p.k. (Dz. U. poz. 1070 z późn. zm.), jest praktycznie niemożliwe. Ponadto, sąd apelacyjny dokonał analizy materiału dowodowego w aspekcie sposobu dokonanego obliczenia przez sąd meriti i uznał, że uzasadnienie przedstawia czytelną relację oceny dowodów i sposobu dokonania obliczeń kwoty korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego. Nie jest jasne dlaczego sąd meriti miałby odnosić się do korzyści majątkowych osiąganych przez inne osoby, skoro przedmiotem niniejszego postępowania było określenie przepadku korzyści majątkowej przez oskarżonego M. C.. Wątpliwości zgłaszane przez apelującego co do sposobu podziału kwoty, „algorytmu”, pozostają wątpliwości wyłączenie skarżącego, albowiem uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego jest jasne i czytelne. Sąd nie odstąpił od analizy dowodów, w tym wyjaśnień M. C., tylko nie jest jasne dlaczego skarżący domaga się powtórnych ustaleń w zakresie już prawomocnie przesądzonym.

Zupełnie nie jest zarozumiałe przywoływanie prawomocnych orzeczeń dotyczących przepadku korzyści majątkowych przez P. F., A. G. (1), R. M., J. R., M. B. (1), M. P. T. P. (2), E. Z., M. B. (2), J. W., T. B., T. G., P. C., A. A., M. S., A. G. (2), czy wskazywanych przez obrońcę osób nie objętych aktem oskarżenia. Każda ze wskazanych osób ponosi odpowiedzialność w ramach swoich czynów, jak też osiągniętych korzyści majątkowych, a oskarżony M. C. w ramach swojej przestępczej działalności. Jak wynika z apelacji, konkretne osoby nabywały narkotyki i miały orzeczone przepadki osiąganych przez nie korzyści majątkowych, niewątpliwie tak, albowiem środki odurzające wprowadzone do obrotu podlegają dalszej redystrybucji, kolejne osoby niestety czerpią korzyści majątkowe z tak niebezpiecznego społecznie przestępczego procederu i w przypadku ustalenia jakie konkretnie miały osiągać korzyści konieczne jest orzeczenie obligatoryjnego przepadku. Nie można zgodzić się, aby rozstrzygnięcie oparte było na odwołaniu się do wyroku zapadłego w stosunku do T. P. (1). Niewątpliwie rozstrzygnięcie dotyczące T. P. (1) miało znaczenie, tym niemniej sąd I instancji przeprowadził własne postępowanie dowodowe, w którym w oparciu o wyjaśnienia M. C., jego zapiski i dane z akt dokonał właściwych ustaleń w zakresie korzyści osiąganej przez tego oskarżonego.

Nie jest zasadny zarzut nr. 3, a dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych. Trudno w tym miejscu polemizować z tezą skarżącego, iż wyrok Sądu Okręgowego z dnia 21 października 2009r. nie wskazywał w jaki sposób sąd ustalił kwotę korzyści majątkowej, skoro właśnie toczące się postępowanie zakończone wyrokiem z dnia 3 listopada 2021r, doprowadziło do właściwych ustaleń faktycznych. Jednocześnie sąd przyjął kwotę niższą niż wskazana przez skarżącego w apelacji, tym niemniej nie jest jasne, czy powyższe stanowi zarzut obrońcy. Wynik obecnego postępowania miał ustalić rzeczywistą kwotę przepadku korzyści, a nie dokonywać ustaleń i przyczyn przyjętych kwot w wyroku z dnia 21 października 2009r. Zdaniem sądu odwoławczego, sąd I instancji czytelnie wskazał, dlaczego przyjął, że w sprawie należy, z korzyścią dla oskarżonego dokonać podziału kwoty na trzech sprawców, a co do jednego T. P. orzeczenie w tym zakresie jest prawomocne. Przyjęta kwota podziału na trzech sprawców wynikała właśnie ze sposobu współdziałania tych osób, przy czym wobec B. T., jak ustalił sąd meriti toczy się jeszcze postępowanie. Wbrew też twierdzeniom skarżącego sumowanie kwot opisanych w wyroku daje kwotę jaką przyjął sąd I instancji, a zatem kwotę 6 671.855 złotych. Niewątpliwie dokonywanie obliczeń matematycznych wymagało zsumowania ilości i wartości za przedmiotowe środki odurzające i substancje psychotropowe, co zasadnie dokonał sąd meriti i skontrolował sąd odwoławczy. Wbrew też polemicznym twierdzeniom skarżącego kwota 5 296 950 złotych wynika wyłącznie z obliczeń skarżącego, zaś oskarżony osiągał korzyść majątkową wspólnie z T. P. i B. T.. Ponadto, jak słusznie zauważył skarżący, jeżeli nawet nie uda się ustalić w jakiej części, to sąd orzeka przepadek w częściach równych, tak jak w przedmiotowej sprawie.

Wniosek

Wniosek o uchylenie i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd Apelacyjny nie znalazł powodów do uwzględnienia wniosku obrońcy oskarżonego o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Skarżący nie wskazał jakie jeszcze dowody, jakie czynności, miałyby być przeprowadzone przy powtórnym rozpoznaniu sprawy. Zauważyć należy, iż zgromadzony materiał dowodowy jest wystarczający do wydania orzeczenia o opartego o treść art. 45 § 1 kk.

Lp.

Zarzut

Obrońca oskarżonego zarzucił także z ostrożności procesowej rażące naruszenie prawa materialnego, a to art. 45 § 1 kk poprzez wadliwe zastosowanie polegające na orzeczeniu wobec oskarżonego przepadku korzyści majątkowej w kwocie 2 223 952 złotych podczas, gdy wobec osoby współdziałającej przy popełnieniu przestępstwa, z którego każdy ze współsprawców osiągnął korzyść majątkową w określonej części, obowiązkiem sądu jest orzeczenie przepadku w ustalonej skonkretyzowanej części przypadającej na każdego ze współsprawców, a jeśli takiej części nie można ustalić to w częściach równych, podczas gdy w niniejszym postępowaniu zostało prawomocnie orzeczone o przepadku części korzyści majątkowej przypisywanej w wyroku oskarżonemu w znacznej części, a więc zaskarżony wyrok doprowadza do orzekania wielokrotności kwoty korzyści majątkowej, kilkukrotnie nakładając tą samą kwotę na różnych skazanych i oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Apelacyjnego, przedmiotowy zarzut nie jest zasadny. Wskazać należy skarżącemu, iż w stosunku do M. C. nie zapadło wcześniej orzeczenie o przepadku korzyści majątkowej, albowiem Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie w sprawie o sygn. akt V K 68/11 wyrokiem z dnia 25 października 2016r. umorzył postępowanie w części dotyczącej przepadku korzyści majątkowej, zaś Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 listopada 2017r. utrzymał wyrok w mocy w zakresie dotyczącym M. C.. Jednak na skutek kasacji wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego Sąd Najwyższy uchylił orzeczenia w zakresie umorzenia postępowania wobec M. C. (1). Sprawa toczyła się zatem ponownie przed Sądem Okręgowym. Analiza orzeczenia sądu meriti, wskazuje, że sąd baczył na obowiązek jakim jest orzeczenie przepadku w ustalonej skonkretyzowanej części przypadającej na każdego ze współsprawców, a w sprawie z uwagi na fakt, że takiej części nie można było ustalić to orzekł o przepadku w częściach równych. Niedopuszczalne jest zresztą stawianie zarzutu obrazy prawa materialnego, w sytuacji gdy skarżący jednocześnie podważa ustalenia faktyczne w tym samym zakresie. Zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie podkreśla się, że obraza prawa materialnego polega na wadliwym jego zastosowaniu lub niezastosowaniu w orzeczeniu opartym na prawidłowych ustaleniach faktycznych. Nie ma więc obrazy prawa materialnego, gdy wadliwość orzeczenia w tym zakresie jest wynikiem błędnych ustaleń faktycznych.

Obowiązek orzeczenia przepadku korzyści majątkowej przewidziany przez ustawodawcę treścią art. 45 § 1 k.k. aktualizuje się w każdym przypadku, gdy dochodzi do popełnienia przestępstwa przewidzianego przepisami tzw. "ustawy narkotykowej", a celem działania sprawcy pozostaje osiągnięcie z tytułu tej działalności określonej korzyści. Orzeczenie przepadku korzyści majątkowej lub przepadku jej równowartości jest możliwe tylko wtedy, gdy korzyści majątkowe zostały już faktycznie osiągnięte. Art. 45 § 1 k.k., przewidujący obligatoryjny przepadek korzyści majątkowych lub ich równowartości, nie ma więc zastosowania do przypisanych oskarżonym zachowań związanych z szeroko rozumianym obrotem narkotykami, które nie przynosiły od razu wymiernych korzyści. Dopiero późniejsze odpłatne zbycie, sprzedaż narkotyków przynosi korzyść majątkową, która podlega przepadkowi w trybie art. 45 § 1 k.k, tak jak w rozpoznawanej sprawie. Na zakończenie tych rozważań wskazać należy skarżącemu, że z obrazą prawa materialnego mamy do czynienia wówczas, gdy do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego sąd zastosował niewłaściwą kwalifikację prawną bądź dokonał wadliwej wykładni przepisów prawa materialnego. Sąd Apelacyjny nie podziela poglądu, że przy zarzucie obrazy prawa materialnego za punkt wyjścia należy przyjmować nie to co Sąd ustalił, ale to co zdaniem skarżącego, powinien ustalić.

Wniosek

Wniosek o uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W ocenie sądu odwoławczego, brak jest podstaw do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, zresztą w zasadzie skarżący nie uzasadnia powyższego wniosku. Sąd Okręgowy w sposób wyczerpujący i dokładny przeprowadził postępowanie dowodowe, zgromadził kompletny materiał dowodowy, zaś jego ocena dokonana została zasadnie, pod względem wewnętrznej spójności dowodów, wzajemnych ich relacji i z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. W tym miejscu powtórzyć należy, iż brak orzeczenia opartego o treść art. 45 § 1 kk, może stanowić o obrazie prawa materialnego, nie zaś odwrotnie. Z obrazą prawa materialnego będziemy mieć do czynienia w sytuacji zastosowania nieodpowiedniego przepisu prawa materialnego, niezastosowania przepisu o charakterze obligatoryjnym lub błędnej wykładni przepisu prawa materialnego. Konieczne jest jednak wyraźne podkreślenie, że zarzut obrazy prawa materialnego może być skutecznie podniesiony w sytuacji prawidłowości i kompletności ustaleń faktycznych.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa- Praga w Warszawie z dnia 3 listopada 2021r. sygn. akt V K 233/19

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

W ocenie sądu odwoławczego, sąd I instancji rzetelnie i prawidłowo przeprowadził ponowne postępowanie dowodowe i zasadnie ustalił wysokość przepadku korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego z popełnianych przestępstw.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Zwolniono oskarżonego M. C. od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami tego postępowania Skarb Państwa, co znajduje podstawę prawną w art. 624 § 1 KPK, a uzasadnienie faktyczne w rozmiarze orzeczonej kwoty przepadku korzyści majątkowej.

7.  PODPIS

Katarzyna Wróblewska Piotr Schab Dariusz Drajewicz

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika ☒

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego M. C. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie z dnia 3 listopada 2021r. sygn. akt V K 233/19

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana