Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Gwidon Jaworski

Sędziowie

SSA Grzegorz Wątroba

SSA Wojciech Paluch (spr.)

Protokolant

Ewelina Polok

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 76/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 10 czerwca 2019 r. sygn. XXI K 60/12

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. B.

uprzednia karalność oskarżonego

karta karna

3675-3677

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

karta karna

dokument urzędowy, sporządzony przez uprawniony organ w ramach swych kompetencji, niekwestionowany przez strony

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych w odniesieniu do czynów przypisanych oskarżonemu w pkt 11, 13, 14, 17, 19, 21 zaskarżonego wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie sposób zaakceptować zarzutów apelacji odnoszących się do ustaleń faktycznych sądu meriti. Wbrew stanowisku skarżącego Sąd Okręgowy precyzyjnie przeanalizował materiał dowodowy, a następnie z przeprowadzonych dowodów wysnuł trafne wnioski. W istocie powyższe zarzuty stanowią jedynie polemikę z ustaleniami sądu I instancji i do sprawy nie wnoszą nic nowego. W żadnym razie na to, że doszło do błędnych ustaleń faktycznych nie może wskazywać to, że Sąd Okręgowy odmówił w szeregu przypadkach wiary wyjaśnieniom A. B., uznając je za wykrętne i mające na celu jedynie umniejszenie własnej odpowiedzialności karnej. W istocie wyjaśnienia oskarżonego B. zasługiwały na wiarę jedynie w odniesieniu do tych przestępstw, gdzie dowody wskazujące na jego sprawstwo były oczywiste, gdzie niejako został „złapany za rękę”, czyli w przypadku zarzutów przerobienia znaków identyfikacyjnych samochodu B., posiadania marihuany oraz broni palnej. Z kolei w odniesieniu do pozostałych zarzutów sąd I instancji przekonująco wskazał, z jakich powodów dał wiarę depozycjom S. B. (1), K. H., Ł. W., T. Ś. i M. F.. Tak więc sąd I instancji dysponował dwoma grupami dowodów, wzajemnie się wykluczających – co jest typowe w odniesieniu do spraw dotyczących zorganizowanego obrotu, w tym międzynarodowego, znacznymi ilościami środków odurzających i substancji psychotropowych. Niewątpliwie w takich sytuacjach, gdy ustalenia faktyczne siłą rzeczy muszą polegać na wyjaśnieniach i zeznaniach osób uczestniczących w opisanym procederze, ocena dowodów osobowych musi być przeprowadzona ze szczególną wnikliwością. Nie można jednak a priori przyjmować, że wyjaśnienia pomawiające inną osobę są niezgodne z prawdą. Z powyższego obowiązku Sąd Okręgowy wywiązał się jednak należycie i w pisemnym uzasadnieniu spójnie i logicznie wskazał, z jakich względów nie dał wiary pewnym dowodom, w tym wyjaśnieniom A. B., co do kierowania zorganizowaną grupą przestępczą, ilości wprowadzonych do obrotu środków odurzających i substancji psychotropowych, czy zlecenia pobicia nieustalonych osób na terenie Holandii. Zatem nie sposób wykazać, by sąd meriti dokonał ustaleń faktycznych w sposób dowolny, sprzeczny z zasadami logicznego rozumowania.

Kończąc tę część wywodów należy poświęcić kilka słów zarzutom sformułowanym
w pkt (1) i (7) apelacji. W odniesieniu do pierwszego z nich, dotyczącego przypisania oskarżonemu sprawstwa przestępstwa z art. 306 kk sąd meriti nie ustalił, że przerobienie tabliczki znamionowej trwało od 25 listopada 2005 r. do 24 lutego 2007 r., tylko, że nastąpiło to w tym okresie, a bliższe ustalenie kiedy to dokładnie nastąpiło nie jest możliwe. Tak więc powyższe ustalenie zgodne jest z zasadami logicznego rozumowania. Z kolei w odniesieniu do zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 62 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nie sposób uznać, że posiadanie ponad 73 gramów marihuany nie stanowiło ilości znacznej, skoro z powyższej ilości środka odurzającego można wytworzyć prawie 150 działek konsumpcyjnych o wielkości 0,5 grama, zaś zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za znaczną ilość środków odurzających bądź substancji psychotropowych powszechnie uznaje się ilość wystarczającą do wytworzenia kilkudziesięciu porcji konsumpcyjnych dla osób uzależnionych. W przypadku marihuany i osób nieuzależnionych porcja konsumpcyjna może wynosić nawet 0,1 grama. Więc w skrajnym przypadku z marihuany zabezpieczonej
u oskarżonego można było wytworzyć nawet 730 porcji.

Wniosek

Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi i instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek bezzasadny w stopniu oczywistym. W pierwszym względzie dlatego, że Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych. Jednakże nawet w razie podzielenia zarzutów to i tak w świetle aktualnego brzmienia art. 437 § 2 kpk in fine brak było podstaw do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi i instancji,
a co najwyżej do zmiany wyroku i uniewinnienia oskarżonego.

3.2.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, a to art 7 kpk w odniesieniu do czynów przypisanych oskarżonemu w pkt 20, 22 zaskarżonego wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Jak już wskazano w sekcji 3.1. w toku rozprawy Sąd Okręgowy zetknął się z oskarżonymi A. B. i P. K., a także świadkami występującymi w sprawie,
w szczególności z K. H. i D. M., z przeprowadzonych dowodów wyciągnął trafne wnioski, każdy z nich omówił, czemu dał wyraz w prawidłowo sporządzonym uzasadnieniu. W konsekwencji ocena zgromadzonych dowodów dokonana w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku była zgodna z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego
i w żadnym razie nie naruszyła wyrażonej w art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów. Okoliczność, że sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego A. B., w świetle powyższej zasady nie może budzić żadnych zastrzeżeń sądu II instancji, skoro swe zdanie sąd meriti w sposób należyty i wyczerpujący uzasadnił, wskazując na szereg nieścisłości, sprzeczności występujących w wersji podanej przez oskarżonego. „Nie dochodzi do naruszenia dyrektywy zawartej w art. 5 § 2 kpk wtedy, gdy wprawdzie istnieją dwie grupy przeciwstawnych sobie dowodów, ale ustalając przebieg wydarzeń sąd orzekający oprze się na dowodach, które wspierają przyjęty stan faktyczny z jednoczesnym przedstawieniem argumentacji przemawiającej za takim wyborem i wskazaniem dlaczego nie dał wiary dowodom przeciwnym” (post. SN, III KK 46/07, OSNwSK 2007/1/943). Sąd poddał analizie zarówno wyjaśnienia oskarżonego, jak i pozostałe dowody. Swe stanowisko prawidłowo uzasadnił. Opisał wszelkie dowody dotyczące zdarzeń będących przedmiotem procesu. Wskazał dlaczego nie ma wątpliwości, co do sprawstwa oskarżonego. Jak zgodnie przyjmuje się w orzecznictwie, dyspozycja art. 5 § 2 kpk skierowana jest do sądu, a nie do uczestników postępowania. Przepis art. 5 § 2 kpk. nie ma odniesienia do wątpliwości, które ma w zakresie postępowania dowodowego któraś ze stron procesu karnego, natomiast przepis ten dotyczy wyłącznie wątpliwości, które mogły powstać po stronie sądu co do interpretacji zgromadzonego materiału dowodowego, i wskazuje, jak należy w takiej sytuacji postąpić (m.in. wyrok SA w Katowicach, II AKa 389/08, Prok.i Pr.-wkł. 2009/10/37). W istocie apelacja stanowiła jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami sądu meriti i do sprawy nie wniosła niczego nowego.

Wniosek

Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi i instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd I instancji nie dopuścił się obrazy art 7 kpk. Zatem brak było podstaw do zaakceptowania wniosku.

3.3.

Zarzut rażąco niewspółmiernie surowej kary w odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 12 zaskarżonego wyroku oraz w odniesieniu do kary łącznej

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie sposób uznać kary wymierzonej oskarżonemu za przestępstwo z art. 263 § 2 kk
w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności za rażąco niewspółmiernie surową, skoro wysokość kary oscyluje w granicach dolnego zagrożenia. Sąd Okręgowy wziął przy wymiarze tej kary pod uwagę okoliczności łagodzące wspomniane w środku odwoławczym,
a to wyjaśnienie okoliczności nabycia oraz wskazanie miejsca przechowywania broni.

Z kolei wymierzenie oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności z zastosowaniem zasady asperacji jawi się jako rozstrzygnięcie ze wszech miar trafne. Oskarżony dopuścił się przestępstw o szczególnie wysokim stopniu społecznej szkodliwości, godzących w różne dobra chronione prawem, na przestrzeni kilku lat. Stąd orzeczenie kary łącznej w wymiarze 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, w sytuacji gdy kara łączna nie mogła być niższa niż 4 lata pozbawienia wolności, a sięgać mogła nawet 10 lat i 5 miesięcy pozbawienia wolności, jest rozstrzygnięciem sprawiedliwym, realizującym w pełni wymogi art. 85a kk.

Wniosek

Uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi i instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak było podstaw do uwzględnienia wniosku z przyczyn opisanych powyżej. Wymierzona oskarżonemu kara za przestępstwo z art. 263 § 2 kk, a także i kara łączna nie są rażąco niewspółmiernie surowe.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie w zakresie winy oskarżonego A. B. i wysokości wymierzonych kar.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji trafnie ocenił materiał dowodowy w sprawie i uznał, że oskarżony dopuścił się przypisanych mu przestępstw. Z kolei wymierzone A. B. kary cząstkowe
w wysokości bliskiej ustawowemu minimum, biorąc pod uwagę istniejące w sprawie okoliczności łagodzące i obciążające w żadnym razie nie mogą być uznane za rażąco niewspółmiernie surowe. Także i kara łączna pozbawienia wolności wymierzona
z zastosowaniem zasady asperacji, jest prawidłowa.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Oskarżonego A. B. po myśli art 424 § 1 kpk zwolniono od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa

PODPIS

SSA Wojciech Paluch SSA Gwidon Jaworski SSA Grzegorz Wątroba

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego A. B.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uznanie oskarżonego za winnego czynów przypisanych w pkt 11, 13, 14, 17, 19, 20, 21, 22; wysokość orzeczonej kary za czyn 12 oraz kary łącznej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana