Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSO Anna Łaszczych

Sędziowie SO Wiesław Oryl

SO Magdalena Dąbrowska (spr. )

Protokolant Luiza Ustaszewska- Sęk

w obecności Prokuratora Adama Kolbus

przy udziale oskarżyciela posiłkowego J. S.

po rozpoznaniu w dniu 06 maja 2014 r.

sprawy przeciwko S. S. i Z. S.

oskarżonym o przestępstwa z art. 193 k.k.

z powodu apelacji Prokuratury Rejonowej w Ostrołęce

od wyroku Sądu Rejonowego w Przasnyszu z dnia 6 grudnia 2013r. w sprawie IIK 843/13

orzeka:

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Przasnyszu;

Sygn. akt II Ka 70/14

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Ostrołęce oskarżyła S. S. o to, że:

I.  w kwietniu 2013 roku w dacie bliżej nieokreślonej w P. przy ul. (...) zajął ogrodzony teren bez zgody jego właściciela oraz wbrew żądaniu właściciela terenu, miejsca tego nie opuścił

tj. o czyn z art. 193 k.k.

II.  na przełomie kwietnia i maja 2013 roku w P. przy ul. (...) zajął ogrodzony teren bez zgody jego właściciela oraz wbrew żądaniu właściciela terenu, miejsca tego nie opuścił

tj. o czyn z art. 193 k.k.

Z. S. o to że:

I.  w kwietniu 2013 roku w dacie bliżej nieokreślonej w P. przy ul. (...) zajęła ogrodzony teren bez zgody jego właściciela oraz wbrew żądaniu właściciela terenu, miejsca tego nie opuściła

tj. o czyn z art. 193 k.k.

II.  na przełomie kwietnia i maja 2013 roku w P. przy ul. (...) zajęła ogrodzony teren bez zgody jego właściciela oraz wbrew żądaniu właściciela terenu, miejsca tego nie opuściła

tj. o czyn z art. 193 k.k.

Sąd Rejonowy w Przasnyszu wyrokiem z dnia 06 grudnia 2013r. w sprawie II K 843/13 orzekł :

I.  oskarżonego S. S. uniewinnił od popełnienia zarzucanych mu czynów

II.  oskarżoną Z. S. uniewinnił od popełnienia zarzucanego jej w pkt. I aktu oskarżenia

III.  oskarżoną Z. S. uznał za winną popełnienia zarzucanego jej czynu w pkt. II aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 193 k.k. skazał ją na karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda

IV.  zwolnił oskarżoną Z. S. od kosztów sądowych i obciążył nimi Skarb Państwa.

Apelację od wyroku złożyła Prokuratura Rejonowa w Ostrołęce zaskarżając powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonych, zarzucając mu na podstawie 427 § 1 i 2 k.p.k. , art. 438 pkt. 2 i 3 k.p.k.:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, polegający na niesłusznym uznaniu braku winy S. S. zarzucanych mu czynów I i II aktu oskarżenia i Z. S. zarzucanego jej czynu I aktu oskarżenia poprzez błędne uznanie, iż w dacie zarzucanych im czynów nie wiedzieli, iż właściciele nie pozwalają im na korzystanie z ogrodzonego ogródka położonego na terenie posesji przy ul. (...) w P. w wbrew żądaniu, terenu tego nie opuścili, co skutkowało uniewinnieniem od popełnienia zarzucanych im czynów podczas gdy prawidłowa analiza okoliczności podmiotowych i przedmiotowych czynów prowadzi do wniosków przeciwnych.

- obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7 k.p.k., 92 k.p.k., i 410 k.p.k. polegającą na przekroczeniu swobodnej oceny przeprowadzonych dowodów i dokonanie jej w sposób, dowolny z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i wydanie rozstrzygnięcia na podstawie okoliczności sprawy przemawiających jedynie na korzyść oskarżonych z pominięciem okoliczności przeciwnych, w tym wskazanych w toku innego wcześniejszego postępowania o taki sam czyn prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Ostrołęce o sygn.. akt 1 Ds. 283/13 podczas gdy prawidłowa analiza sprawy prowadzi do wniosku iż S. S. i Z. S. z pełną świadomością mimo żądania osób uprawnionych nie opuścili ogrodzonego terenu

W konkluzji Prokuratura wniosła o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego w Przasnyszu celem ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja Prokuratury Rejonowej w Ostrołęce była o tyle zasadna, że skutkowała uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu .

Przypomnieć należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych dowodów pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. jeśli jest to poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego i jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku.

Należy stwierdzić, że wnioski, wysnute przez Sąd Rejonowy w przedmiotowej sprawie, są efektem dokonania dowolnej oceny dowodów, która doprowadziła do sprzeczności w treści uzasadnienia orzeczenia. W przedmiotowej sprawie niewątpliwy jest stan faktyczny, odnośnie faktu, że obydwie strony zamieszkują w jednym domu. Oskarżeni umową darowizny darowali pokrzywdzonym gospodarstwo rolne wraz z zabudowaniami. Niespornym jest również sam fakt obsiewania przez oskarżoną ogródka.. Kwestią sporną, jest jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, fakt poinformowania bądź nie oskarżonych o konieczności opuszczenia nieruchomości. Okoliczność ta ma znaczenie dla rozstrzygnięcia w sprawie. Sąd zaś w sposób niespójny i bardzo pobieżny ustosunkował się do dowodów w tym zakresie. Słusznie wskazuje Prokurator, iż Sąd uniewinniając oskarżonego S. S. i w części Z. S. podniósł, że pokrzywdzony J. S. dopiero na przełomie kwietnia i maja 2013 roku poinformował Z. S. aby usunęła z ogródka swoje przedmioty. Dalej jednak Sąd Rejonowy wskazuje, iż wolę syna oskarżona znała od co najmniej listopada 2012 roku, kiedy w sprawie ogródka interweniowała policja. Sprzeczności więc w treści uzasadnienia nie pozwalają na ocenę prawidłowości rozstrzygnięcia.

Sąd w sposób nienależyty dokonał pod tym kątem zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonych. Oskarżony S. S. twierdził, że nie był wzywany do tego aby opuścić ogródek, powiedział jednak, że w listopadzie 2012 roku pokrzywdzony powiedział do jego żony aby nie wyrywała warzywa, w dniu 2 listopada 2012 roku była wzywana policja. Sąd nie poczynił żadnych ustaleń odnośnie roli S. S. w zdarzeniach objętych aktem oskarżenia.

Mając na uwadze wyżej wskazane uchybienia, Sąd Okręgowy uznał, że wypowiadanie się w zakresie zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych przez Sąd Rejonowy za podstawę orzeczenia na obecnym etapie postępowania jest przedwczesne. Odniesienie się przez Sąd Okręgowy do tego zarzutu mogłoby sugerować Sądowi Rejonowemu rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy, a to winno pozostać kwestią otwartą.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy winien dokładnie przeprowadzić postępowanie dowodowe, wnikliwie przesłuchać oskarżonych jeśli nie skorzystają z prawa do odmowy składania wyjaśnień oraz świadków w szczególności pokrzywdzonych na okoliczności zarzucanych oskarżonym czynów. Sąd w szczególności winien ustalić czy oskarżeni mieli zgodę pokrzywdzonych na korzystanie z ogródka i kiedy powzięli informację , że korzystać z niego nie mogą, jaka była rola S. S. odnośnie zarzucanych mu czynów. Sąd przeprowadzi dowód z akt toczących się między stronami, a w szczególności akt II K 246/13. Dopiero tak zebrany w sprawie materiał dowodowy winien być poddany przez Sąd Rejonowy wszechstronnej ocenie, uwzględniającej wszystkie dowody zgromadzone w sprawie zarówno korzystne jak i niekorzystne dla oskarżonych. Sąd zadba, aby ocena ta była przeprowadzona w ramach swobodnej oceny dowodów zakreślonej w art. 7 k.p.k., w szczególności w aspekcie zasad logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego. Ponadto jeśli zajdzie taka potrzeba, Sąd sporządzi uzasadnienie, które będzie spełniało wymogi określone w art. 424 k.p.k.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podst. art. 437§1 i 2 k.p.k. orzekł jak w sentencji.