Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 156/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. S. (1)

opisany w pkt I wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzony R. K. (1) zamieszkiwał wraz z konkubiną E. P. (1) w domu położonym w miejscowości S., gm. S.. Wymieniony był znajomym oskarżonego P. S. (1), który niekiedy odwiedzał go w miejscu zamieszkania. Oskarżony w tamtym okresie nigdzie nie pracował, był uzależniony od alkoholu a po jego spożyciu stawał się agresywny. W dniu 05 stycznia 2021 r. E. P. rano wyjechała do S., gdzie ówcześnie wykonywała prace w ramach kary zastępczej za grzywnę. Po południu spotkała się w S. ze swoim synem P. D. (1) i razem z nim postanowiła wrócić do domu. Kiedy przyszli tam ok. 17.00, okazało się, że w mieszkaniu przebywał oskarżony i wraz z R. K. spożywali alkohol, obaj byli już wtedy widocznie mocno pijani. P. D. (1) był już tego dnia w domu matki wcześniej, ok. 12.00, wówczas był już tam wtedy oskarżony i pił z pokrzywdzonym. Około godziny 19.00 E. P. wraz z synem i oskarżonym poszli do sklepu w S., gdzie P. D. kupił min. wódkę i piwo, płacąc kartą, którą dał mu oskarżony. Następnie poszli z powrotem do domu. R. K. w tym czasie spał, jednak obudził się i ponownie spożywali alkohol z oskarżonym, piła również E. P. a P. D. pił piwo. Wymienieni siedzieli w kuchni. W pewnym momencie między oskarżonym a R. K. doszło do nasilającej się kłótni, którą zainicjował R. K., który zaczął wyganiać oskarżonego z domu, wstawał, podchodził do niego; wstawał wtedy również oskarżony, próbował go uspokoić i mówił, żeby usiadł, obaj byli mocno pijani, ale to R. K. był raczej bardziej agresywny. P. D. z matką krzyczeli na nich, żeby się uspokoili. Później obaj złapali się za ubrania i zaczęli szarpać na środku kuchni. Oskarżony wówczas szarpnął pokrzywdzonego, powodując jego upadek do przodu, na twarz, po czym, gdy pokrzywdzony leżał zadał mu dwa silne kopnięcia w głowę i twarz, po których pokrzywdzony zaczął krwawić z ust i nosa i najprawdopodobniej stracił przytomność, gdyż nic już nie mówił, ani nie bronił się. Wówczas oskarżony zaszedł go od strony głowy, klęknął i pochylił się nad jego ciałem, chwycił od dołu przedramieniem za szyję i dusił pokrzywdzonego z całej siły przez okres około 3 minut, kilkukrotnie podciągając ciało pokrzywdzonego w górę. Pokrzywdzony w tym czasie doznał widocznych konwulsji. E. P. i P. D. krzyczeli na oskarżonego, żeby przestał, ale nie odciągali go, bojąc się podejść. Oskarżony dusząc pokrzywdzonego mówił "co myślałeś, że nie dam ci rady". Po pewnym czasie oskarżony puścił pokrzywdzonego, wówczas P. D. podszedł i stwierdził, że już nie oddycha. Oskarżony usiadł i mówił, że "szybko to zrobił", po czym powiedział, że „siedział już siedem lat” i nie boi się więzienia. Oskarżony zdjął pokrwawione spodnie dżinsowe i kazał je spalić E. P., gdy ta oddała mu je - sam włożył je do pieca, jednak nie zapaliły się, gdyż palenisko było zgaszone. Oskarżony miał na sobie też drugą parę spodni dresowych. P. D. zadzwonił po pomoc i wykonując polecenia dyspozytora wraz z E. P. przystąpił do prób reanimacji pokrzywdzonego, w czym krótko uczestniczył również oskarżony. Około godziny 20.50 do mieszkania sąsiada B. O. przyszedł oskarżony i spokojnym głosem poprosił o wezwanie pogotowia, twierdząc, że R. K. przewrócił się i nie daje oznak życia. B. O. udał się wówczas do mieszkania pokrzywdzonego i widział jak leżącego na podłodze w kuchni reanimował P. D.. Wówczas podjechała karetka pogotowia i wymieniony wyszedł.

wyjaśnienia oskarżonego

364 o. - 365, 83 o - 84, 87 o., 110 - 111,

zeznania E. W.

366 - 366 o.

zeznania B. O.

367, 29 - 31

zeznania E. P.

367 o. - 369, k. 72 - 73, 151,

protokół oględzin

3-26, 46 - 48, 49 - 51, 52 - 5498 - 108, 219 - 220,

wynik badania histopatologicznego

159,

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

197

zeznania P. D.

396 o. -397, k. 67 -68, 149 - 150

Pokrzywdzony R. K. doznał obrażeń ciała w postaci zasinień w obu okolicach podoczodołowych, na lewym policzku i nosie, powiece górnej lewej, niewielkich wylewów krwi w spojówce powieki górnej lewej, rozległego podbiegnięcia krwawego w tkance podskórnej głowy w okolicy czołowo - ciemieniowej. Nadto wylewu krwi w mięśniach szyi, złamania górnego lewego rogu chrząstki tarczowatej krtani, otoczonego wyraźnym wylewem krwi oraz zasinień na przyśrodkowych powierzchniach ramion, drobnych otarć naskórka na prawej ręce, tułowiu, sińca i drobnego tarcia naskórka w okolicy kolanowej przedniej lewej. Przyczyną nagłej śmierci wymienionego było uduszenie gwałtowne w mechanizmie zadławienia.

opinia biegłego z zakresu medycyny

252 - 254, 365 - 366

Oskarżony P. S. nie cierpi na upośledzenie umysłowe, ani na chorobę psychiczną; stwierdzono u niego natomiast cechy osobowości dyssocjalnej oraz uzależnienie alkoholowe. Aktualny poziom intelektualny mieści się w granicach poniżej przeciętnej normy intelektualnej. W chwili popełnienia zarzuconego mu czynu zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania postępowaniem nie były zaburzone w rozumieniu art. 31 § 1 lub 2 k.k., znajdował się w tym czasie w stanie upojenia alkoholowego zwykłego.

opinia sądowo - psychiatryczna

300 - 303

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

Dano im wiarę w części, w jakiej pozostają w zbieżności z poczynionymi ustaleniami faktycznymi. Oskarżony wprawdzie formalnie przyznał się na rozprawie do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa, jednakże równocześnie zaprzeczył, aby chciał zabić pokrzywdzonego. Podał w postępowaniu przygotowawczym, że stanął w obronie E. P., do której rzucał się R. K., wówczas uderzył go z pięści w twarz i dusił przez chwilę, ok. 10 - 15 sekund. Kopnął go dwa razy, kiedy już go puścił (k. 83 o. - 84, 87 o.). Okoliczności te częściowo pozostają w sprzeczności z zeznaniami E. P. i P. D., którym dano wiarę. W szczególności nie można uznać za potwierdzone, że oskarżony stawał wówczas w obronie E. P., gdyż z zeznań wymienionych nie wynika, aby pokrzywdzony był wobec niej agresywny, choć miała do niego pretensje, że nic nie robi i drugi dzień z rzędu pije od rana a pijany pokrzywdzony burknął coś do niej; oskarżony mówił wówczas, żeby się jej nie czepiał, było to jednak jeszcze dłuższy czas przed zajściem (k. 73). Częściowo odmiennie przedstawili również przebieg zdarzenia wskazując, że silne kopnięcia w głowę pokrzywdzonego oskarżony zadał zanim jeszcze go dusił, w rezultacie w czasie duszenia pokrzywdzony nie bronił się już. Przede wszystkim jednak z ich zeznań wynika, że oskarżony dusił pokrzywdzonego przez znacznie dłuższy okres czasu, używając do tego całej siły i pomimo doznania przez pokrzywdzonego widocznych drgawek. Kiedy go puścił, pokrzywdzony już nie oddychał i nie dawał w ogóle żadnych oznak życia. Powyższe pozostaje w zgodności z treścią opinii z zakresu medycyny sądowej i jednocześnie zaprzecza prawdziwości wyjaśnień oskarżonego, że nie chciał śmierci pokrzywdzonego, gdyż wyraźnie do tego skutku dążył a następnie wypowiadał się o swoim czynie z satysfakcją. Mechanizm duszenia opisany przez świadków znajduje natomiast potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, który zaprezentował go w toku wizji lokalnej.

zeznania E. P.

Dano im wiarę jako prawdomównym i zasadniczo konsekwentnym, świadek nie ma żadnych powodów, aby kłamliwie pomawiać oskarżonego, do którego jest obca, tym bardziej, że podawany przez nią przebieg zdarzenia jest zbieżny z relacją P. D. a równocześnie nie stoi w zasadniczej sprzeczności nawet z wyjaśnieniami oskarżonego. Nie sposób jednak podzielić jej zeznań, że była w czasie zdarzenia trzeźwa, tj. wypiła po pracy jedno piwo i następnie dwa kieliszki wódki (k. 368), gdyż z badania trzeźwości wynika, że jeszcze o 22.44 stwierdzono u niej 0,87 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (k. 36), co wskazuje na spożycie znacznie większej ilości alkoholu. Powyższe nie przekłada się jednak na ogólną wiarygodność jej zeznań.

zeznania P. D.

Dano im wiarę jako prawdomównym. Nie ulega wątpliwości, że był on bezpośrednim świadkiem zdarzenia i w tym czasie nie znajdował się w stanie nietrzeźwości, gdyż spożył jedynie nieznaczną ilość alkoholu, co wynika również z protokołu badania (k. 32). Jego relacja jest spójna i zasadniczo konsekwentna, pozostając w zgodności z zeznaniami E. P.. Przedstawił on dokładnie sposób, w jaki oskarżony zaatakował pokrzywdzonego i w jaki sposób go dusił. Znajduje to odzwierciedlenie w wyjaśnieniach oskarżonego, który jedynie pomniejszał siłę i okres duszenia, co wynikało z przyjętej linii obrony. Wskazać należy, że zeznania P. D. odznaczały się obiektywizmem, gdyż pomimo, że jednoznacznie obciążał oskarżonego, wskazywał również, że jego zdaniem zajście zaczął pokrzywdzony R. K. i to on był najpierw bardziej agresywny, kilkukrotnie wstawał i zaczepnie podchodził do oskarżonego, w rezultacie czego zaczęli się szarpać. Nie budzi w ocenie sądu wątpliwości, że w toku zdarzenia świadek faktycznie obawiał się nietrzeźwego oskarżonego i nie próbował interweniować widząc jego zachowanie, jak wynika bowiem również z zeznań E. P., oskarżony znajdował się wówczas w stanie amoku, jakby wpadł w jakiś szał (k. 150). Niekonsekwentne są w pewnym stopniu jedynie zeznania świadka, w jakich wskazywał, że oskarżony nie uczestniczył wcale w reanimacji pokrzywdzonego, podczas gdy wcześniej podawał, że miało to miejsce, co wynikało również z zeznań E. P., niemniej faktycznie prowadzeniem prób reanimacji zajmował się głównie P. D..

zeznania B. O.

Dano im w pełni wiarę, jako prawdomównym. Świadek podał okoliczności związane z pojawieniem się u niego oskarżonego, który prosił o wezwanie pogotowia, co świadek uczynił. Wówczas pogotowie było już wcześniej wezwane przez P. D., jednakże przedłużało się oczekiwanie na przyjazd karetki. Oskarżony, jak wynika z relacji świadka był nietrzeźwy, jednak zupełnie spokojny i kontaktowy; opowiadał, że pokrzywdzony upadł i nie daje znaków życia. W mieszkaniu reanimację pokrzywdzonego prowadził P. D.. Obecni nie przekazali świadkowi żadnych informacji o zdarzeniu, poza tym, że pokrzywdzony jakoby upadł.

zeznania E. W.

Dano im w całości wiarę nie znajdując żadnych podstaw do ich kwestionowania. Świadek nie posiadała innych informacji o przebiegu wydarzeń w mieszkaniu pokrzywdzonego, poza tym, co przekazała jej E. P. i P. D.. Wprawdzie wymienieni w pierwszej chwili nie podali jej wiadomej im rzeczywistej przyczyny zgonu pokrzywdzonego, jednakże późniejsze ich relacje odpowiadały treści zeznań. Dano również wiarę świadkowi co do łączących ją z bratem bliskich stosunków osobistych i emocjonalnych, albowiem podała, że był dla niej po śmierci rodziców jedyną osobą najbliższą, udzielał jej pomocy w potrzebie i często odwiedzał.

kwestionariusz wywiadu środowiskowego

niekwestionowany dokument urzędowy

protokół oględzin

niekwestionowany dokument urzędowy

wynik badania histopatologicznego

niekwestionowany dokument urzędowy

opinia sądowo - psychiatryczna

W ocenie sądu zasługiwała w całości na podzielenie, jako rzetelna, prawidłowo sporządzona i tym samym miarodajna. Strony w żadnym stopniu nie kwestionowały zawartych w niej ustaleń.

opinia biegłego z zakresu medycyny

Dano wiarę w całości, jako rzetelnej i prawidłowo sporządzonej. Biegły wskazał wyczerpująco na stwierdzone u pokrzywdzonego obrażenia ciała i mechanizm spowodowania jego śmierci. Ustalenia powyższe nie były kwestionowane i w zasadniczym stopniu znajdowały potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego i relacjach świadków. Sąd miał przy tym na uwadze stwierdzenia biegłego, że opisywany mechanizm duszenia pokrzywdzonego musiał być wyraźnie dłuższy, niż to wynika z wyjaśnień oskarżonego, albowiem przy skutecznym zablokowaniu drożności dróg oddechowych i jednoczesnym ucisku na domózgowe naczynia krwionośne nieodwracalne skutki w tkance mózgowej występują dopiero w okresie co najmniej ok. 3 minut, inaczej nie prowadziłby do śmierci. Na taki właśnie dłuższy okres duszenia pokrzywdzonego wskazali P. D. i E. P.. Biegły zwrócił również uwagę na cechy ostrego rozdęcia płuc pokrzywdzonego, które zostały potwierdzone uzyskanymi wynikami badania histopatologicznego oraz stwierdzone sekcyjnie złamanie chrząstki tarczowej krtani posiadające cechy zażyciowego powstania i wylew krwi w mięśniach szyi, co wyraźnie wskazuje na uduszenie gwałtowne w mechanizmie zadławienia.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

P. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Poczynione ustalenia faktyczne wskazują w sposób nie budzący wątpliwości, że oskarżony powziął zamiar pozbawienia życia pokrzywdzonego R. K.. Nic nie wskazuje, ażeby zamiar ten miał charakter premedytowany, gdyż relacje łączące pokrzywdzonego i oskarżonego były raczej bezkonfliktowe. Zamiar ten miał charakter nagły, niemniej wyraźny i wywołany został konfliktem wynikłym z błahych powodów, pomiędzy osobami w znacznym stopniu nietrzeźwymi. Wielokrotnie zwracano uwagę w orzecznictwie, że u osób nadużywających alkoholu brak występujących z dużym nasileniem zrozumiałych pobudek bynajmniej nie wyklucza powzięcia zamiaru zabójstwa, gdyż stan nietrzeźwości w zasadniczym stopniu wpływa na osłabienie krytycyzmu i upośledza kontrolę zachowań agresywnych. Oskarżony jest osobą niewątpliwie agresywną po spożyciu alkoholu. W czasie darzenia oskarżony, po zadaniu pokrzywdzonemu dwóch silnych kopnięć w głowę, po których ten nie stawiał już żadnego oporu dusił go z użyciem całej dostępnej siły, uciskając szyję zgiętym przedramieniem a nawet częściowo podnosząc kilkukrotnie ciało pokrzywdzonego do góry. Zademonstrowany sposób duszenia uznać należy w ocenie sądu za wyjątkowo niebezpieczny a użytej znacznej sile świadczą stwierdzone obrażenia, w tym złamanie chrząstki tarczowej krtani. Wskazać należy, że duszenie wymaga dla swej skuteczności względnie długotrwałego, konsekwentnego działania i utrzymywania ucisku. Oskarżony nie reagował na krzyki osób obecnych w pomieszczeniu, ani na drgawki, jakich doznał pokrzywdzony i puścił go dopiero, kiedy ten nie dawał już żadnych znaków życia. Z jego wypowiedzi po zdarzeniu wynikała wręcz satysfakcja z dokonanego czynu i brak jakichkolwiek skrupułów oraz obaw przed odpowiedzialnością karną. W pierwszym okresie nie podjął również żadnych czynności zmierzających do ratowania życia pokrzywdzonego, dopiero później w nich przez pewien czas pomagał, co jednakże w żaden sposób nie może być utożsamiane z brakiem zamiaru pozbawienia życia. Oskarżony z upływem czasu zapewne zreflektował się i zrozumiał powagę sytuacji, niemniej nawet wówczas nie okazywał emocji wobec swojego czynu i zachowywał się bardzo spokojnie. Podjął również czynności zmierzające do zatarcia śladów przestępstwa poprzez próbę spalenia zakrwawionych spodni.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. S. (1)

I

I

Wymierzając karę sąd miał na uwadze bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu, stanowiącego zbrodnię, jak i stopień winy, wyrażające się w agresywnym zachowaniu oskarżonego, którzy z błahego powodu zaatakował pokrzywdzonego i dokonał jego zabójstwa na oczach konkubiny i jej syna. Oskarżony czynem swym godził w najistotniejsze dobro chronione prawem, jakim jest życie ludzkie i spowodował nieodwracalny skutek. Oskarżony czynu tego dokonał pod wpływem alkoholu i w następstwie jego nadużywania, co przyjąć należało jako okoliczność obciążającą. Oskarżony był już wcześniej wielokrotnie karany, jakkolwiek za przestępstwa o niższym stopniu społecznej szkodliwości i odbywał tylko kary zastępcze. Sąd miał na uwadze również pozostałe okoliczności wskazane w art. 53 § 1 i 2 k.k. Miał na uwadze konieczne skutki wychowawcze i w zakresie społecznego oddziaływania, jakie ma zrealizować orzeczona kara. Na korzyść oskarżonego przyjęto podjęcie starań w zakresie udzielenia pokrzywdzonemu pomocy, jakkolwiek miały nieznaczny zakres i nie doprowadziły do żadnych efektów. Sąd miał również na uwadze, że zdarzenie rozpoczął faktycznie pokrzywdzony, który, jak wynika z zeznań P. D., był nawet bardziej agresywny, z pewnością jednak rażąco nieadekwatna do tego okazała się reakcja oskarżonego i czyn jego nie znajduje żadnego usprawiedliwienia. W rezultacie dokonania oceny wskazanych okoliczności wymierzył oskarżonemu karę 15 lat pozbawienia wolności, którą uznał za adekwatną do przypisanego przestępstwa, jego społecznej szkodliwości i stopnia winy. Kara ta wywrze skutek wychowawczy i w zakresie społecznego oddziaływania. Nie negując w żaden sposób ciężaru przypisanego czynu sąd nie dopatrzył się jednak dostatecznych podstaw do wymierzenia oskarżonemu postulowanej kary 25 lat pozbawienia wolności, która w aktualnym stanie prawnym ma charakter wyjątkowy (w zasadzie eliminacyjny) i orzekana powinna być jedynie w przypadku przestępstw o najwyższym stopniu społecznej szkodliwości i wobec nagromadzenia najpoważniejszych okoliczności obciążających.

P. S. (1)

IV

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądzono od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej E. W. (2) kwotę 100.000 zł. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikłą ze spowodowania śmierci R. K. (1). Dochodzoną kwotę uznać należy za adekwatną do zakresu wyrządzonej krzywdy, którą sprawca ma obowiązek naprawić. Ustalone więzi życiowe i emocjonalne oskarżycielki posiłkowej i pokrzywdzonego sprawiły, że jego śmierć okazała się dla niej traumatycznym doświadczeniem i pozbawiła jej jego wsparcia i pomocy na przyszłość.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. S. (1)

II

Na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet kary zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie.

P. S. (1)

III

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. rozstrzygnięto o dowodach rzeczowych, które są zbędne dla dalszego postępowania, nakazując ich zwrot osobom uprawnionym.

P. S. (1)

V

Przyznano obrońcy oskarżonego należne wynagrodzenie za wykonanie obrony z urzędu (art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26.05.1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. 2020, poz. 1651).

W oparciu o art. 627 § 1 k.p.k. zasądzono na rzecz oskarżycielki posiłkowej koszty związane z ustanowieniem pełnomocnika. Omyłkowo przyjęto jednak, że pełnomocnik został ustanowiony z wyboru, podczas, gdy faktycznie ustanowiono go z urzędu zarządzeniem z dnia 26 marca 2021 r., wobec czego przyznanie tych kosztów nie znajduje uzasadnienia.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oskarżonego zwolniono od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, co jest uzasadnione sytuacją materialną oskarżonego, który nie osiąga dochodów i jest długotrwale pozbawiony wolności.

1.Podpis