Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

27 kwietnia 2022 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Sławomir Górny

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Wawrzyniak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2022 roku w Sieradzu

odwołania Z. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

z 15 października 2021 r. Nr (...)

w sprawie Z. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

o świadczenie uzupełniające

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje Z. S. (1) prawo do świadczenia uzupełniającego od 1 lipca 2021 roku na stałe.

Sygn. akt IV U 662/21

UZASADNIENIE

Decyzją z 15.10.2021r., ZUS II Oddział w Ł. odmówił Z. S. (1) prawa do świadczenia uzupełniającego na podstawie przepisów ustawy z 31.07.2019r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji.

Nie podzielając powyższej decyzji w/w złożyła odwołanie, wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do przedmiotowego świadczenia.

W odpowiedzi ZUS wnosił o oddalenie odwołania, powołując się na orzeczenie KL ZUS z 25.11.2021r., która nie stwierdziła u odwołującej niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. S. (1), ur. (...)

W dniu 29.07.2021r., w/w złożyła w ZUS wniosek o świadczenie uzupełniające wraz z zaświadczeniem o stanie zdrowia (wniosek/akta ZUS).

LO ZUS rozpoznał u wnioskodawczyni rak piersi lewej IV, stan po hormonoterapii przedoperacyjnej w okresie 03-08.2020r., stan po amputacji z limfodenektomią pachwinową lewostronną – 4.08.20020r., rozsiew do kośćca – 08.2020r., stan po paliatywnej hormonoterapii tamoksyfenonem 8.2020 – 02.2021, progresję, otorbiony płyn w lewej jamie opłucnej, powiększone węzły chłonne śródpiersia, w trakcie terapii palbocyklib+filwestrant od 24..02.2021r., w trakcie terapii kwasem zoledronowym od 4.2021, stabilizację, nie stwierdzając niezdolności do samodzielnej egzystencji (orzeczenie 48/akta orzecznicze).

Komisja Lekarska rozpoznając sprzeciw od powyższego orzeczenia, rozpoznała u badanej rak piersi lewej IV, stan po hormonoterapii przedoperacyjnej w okresie 03-08.2020r., stan po amputacji z limfodenektomią pachwinową lewostronną – 4.08.20020r., rozsiew do kośćca – 08.2020r., stan po paliatywnej hormonoterapii tamoksyfenonem 8.2020 – 02.2021, progresję, otorbiony płyn w lewej jamie opłucnej, powiększone węzły chłonne śródpiersia, w trakcie terapii palbocyklib+filwestrant od 24..02.2021r., w trakcie terapii kwasem zoledronowym od 4.2021, stabilizację, nie uznając w/w za niezdolną do samodzielnej egzystencji (orzeczenie 53/akta orzecznicze).

Na tej podstawie decyzją z 15.10.2021r., ZUS II Oddział w Ł. odmówił Z. S. (1) prawa do świadczenia uzupełniającego na podstawie przepisów ustawy z 31.07.2019r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (decyzja k. 10/akta ZUS).

W postępowaniu odwoławczym dopuszczono dowód z opinii biegłego onkologa, internisty – medycyny pracy (k. 24/akta sprawy).

W opinii z 10.01.2022r., biegły onkolog podał, że w marcu 2020r rozpoznano u wnioskodawczyni zaawansowanego, nieoperacyjnego raka piersi lewej w stopniu IV, z naciekaniem skóry, pakietami węzłów chłonnych lewego dołu pachowego. Badanie hist. pat - rak naciekający, inwazyjny. RE 100% PR 100%. Od marca do sierpnia leczona hormonalnie antyestrogenami/Tamoxifen 20mg/. Uzyskano znaczną regresję zmian nowotworowych. 04.08.2020r. - operacja amputacji piersi lewej sposobem Maddena z usunięciem węzłów chłonnych lewego dołu pachowego. Badanie hist. pat. pooperacyjne: carcinoma invasivum, w 17 węzłach chłonnych na 18 usuniętych, przerzuty raka z naciekaniem torebek i tkanek miękkich otaczających. RE 100%, PR 100%, Her-2 negatywny. Badanie scyntygraficznym kośćca w sierpniu 2020r. stwierdzono przerzuty. Do lutego 2021r. kontynuowała hormonoterapię antyestrogenami. Scyntygrafia kośćca z 18.02.2021r. wykazała progresję przerzutów w kośćcu: w kości potyliczno-skroniowej prawej, prawej kości ramiennej, w 1, 8 i 9 żebrze po stronie prawej, w 7 i 8 po stronie lewej, w kości piszczelowej pr. Od 24.02.2021r., leczona chemicznie w Centrum Onkologii w Ł. Palbocyklibem z Fulwestrantem. Od 04.2021r. włączono leczenie kwasem zoledronowym. Ostatnia hospitalizacja w Klinice Chemioterapii 04.10. do 07.10.2021r. - podano 7 ckl leczenia palbocyklibem z fulwestrantem. Badanie kontrolne scyntygrafii kośćca z 4.10.2021r. wykazała progresję przerzutów w kościach pokrywy czaszki, w żebrach, we wszystkich odcinkach kręgosłupa, w kości krzyżowej, obu okolicach krzyżowo-biodrowych, prawej kości łonowej. TK 26.11.2021r. jamy brzusznej, miednicy, kl. p - guz nadnercza lewego /metast./ rozsiane liczne przerzuty w kośćcu, przerzuty w węzłach chłonnych śródpiersia. Wnioskodawczyni jest pod opieką Poradni Paliatywnej, przyjmuje p- bólowo Ketonal l00mg 2xdz. Ketonal nie likwiduje całkowicie bólu. Chora wzbrania się przed używaniem zalecanych leków p- bólowych z grupy opioidów. W badaniu przedmiotowym - chodzi powoli z pomocą córki, blada z objawami duszności wysiłkowej. Zgłasza silne bóle głowy, kręgosłupa piersiowego i miednicy. Do badania rozbiera się i ubiera z pomocą. Skóra bez wykwitów. Miejscowo - stan po amputacji piersi lewej. Blizna gładka bez cech nacieku. W dole pachowym prawym węzeł chłonny średnicy około 2 cm /metast/ płuca bez zmian osłuchowych. Czynność serca miarowa, brzuch bez oporów patologicznych, wątroba i śledziona niewyczuwalne. Żywa bolesność uciskowa kości, kręgosłupa odcina piersiowego i miednicy. Stan ogólny chorej ciężki. Z. S. (1) z rozpoznaniem zaawansowanego, nieoperacyjnego raka piersi lewej /IV stopniu/ od marca 2020r. do 08.2020r. leczona hormonalnie z poprawą. W sierpniu 2020r. przebyła amputację piersi lewej z węzłami chłonnymi dołu pachowego lewego. W okresie pooperacyjnym, w sierpniu 2020r. stwierdzono rozsiew raka do kośćca. Leczenie hormonalne Tamoxifenem kontynuowano do lutego 2021r. Wobec progresji zmian przerzutowych w kośćcu, w węzłach chłonnych śródpiersia zakwalifikowana do paliatywnej chemioterapii Palbocyklibem z Sulwestrantem i wlewami dożylnymi kwasu zoledronowego. Ostatni cykl chemioterapii 04.10.2021r. Kontrola scyntygraficzna i TK po 7 cyklach chemioterapii wykazała znaczną progresję zmian nowotworowych, z pogorszeniem stanu ogólnego chorej, z nasileniem bólów kostnych. Wnioskodawczyni przyjmuje silne leki p-bólowe, które nie wyłączają całkowicie bólu. Bóle nasilają się przy ruchach. Większość czasu przebywa w łóżku. Bóle kostne i zagrożenia złamań kostnych uniemożliwiają samodzielne wykonywanie podstawowych czynności dnia codziennego, przygotowania posiłku, mycia, kąpieli, ubrania. W ocenie onkologa wnioskodawczyni wyczerpała możliwości skutecznego leczenia onkologicznego, nie rokuje poprawy. Wskazane dalsze leczenie paliatywne, objawowe. Z onkologicznego punktu widzenia, wnioskodawczyni wymaga stałej opieki osób trzecich trwale od 01.10.2021r. ( opinia k. 31 - 33 akt sprawy).

Biegły z zakresu interny – medycyny pracy, stwierdził u wnioskodawczyni - rak piersi lewej, stan po amputacji piersi lewej (08.2020r.), stan po hormonoterapii i chemioterapii onkologicznej, uogólniony proces nowotworowy z przerzutami do węzłów chłonnych, kości oraz nadnercza lewego. Wnioskodawczyni choruje na uogólnioną chorobę nowotworową, wywodzącą się pierwotnie z piersi lewej. Pomimo przygotowującej hormonoterapii, lewostronnej mastektomii oraz uzupełniającej chemioterapii onkologicznej nie udało się uzyskać poprawy jej stanu zdrowia. Proces nowotworowy postępuje, a świadczą o tym odległe przerzuty do kośćca, lewego nadnercza oraz węzłów chłonnych jamy brzusznej. Należy podkreślić, że stan ogólny wn - i został oceniony przez doświadczonego lekarza onkologa, który uznał, że jest on w chwili obecnej ciężki i nie rokuje poprawy, gdyż zostały wyczerpane wszystkie metody skutecznego leczenia. Obecne postępowanie w przypadku wnioskodawczyni sprowadza się jedynie objawowego postępowania paliatywnego, w szczególności łagodzenia dolegliwości bólowych. Biegły onkolog, po osobistym zbadaniu wnioskodawczyni stwierdził, że prezentuje ona bolesność kości w następstwie wieloogniskowych przerzutów, co ogranicza jej zdolność do samodzielnego poruszania się oraz osobistego wykonywania takich czynności jak: przygotowywanie posiłków, toaleta ciała, czy zakładanie i zdejmowanie odzieży. Wnioskodawczyni większość czasu spędza w łóżku, a zatem choroba podstawowa osiągnęła u niej poziom obłożności. W świetle powyższych danych, z punktu widzenia lekarza internisty oraz medycyny pracy Z. S. (1) jest trwale niezdolna do samodzielnej egzystencji od daty złożenia wniosku (opinia k. 43 – 46/akta sprawy).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i w postępowaniu przed organem rentowym. W poczet materiału dowodowego Sąd przyjął opinię biegłych onkologa oraz internisty – medycyny pracy. W ocenie Sądu przedmiotowe opinie są fachowe i miarodajne. Biorąc pod uwagę materiał dowodowy, wnioskodawczyni wpisuje się w definicję osoby niezdolnej do samodzielnej egzystencji. W chwili obecnej stan zdrowia wnioskodawczyni jest ciężki i nie rokuje poprawy, gdyż zostały wyczerpane wszystkie metody skutecznego leczenia. Wnioskodawczyni większość czasu spędza w łóżku, choroba onkologiczna osiągnęła u niej poziom obłożności. Obecne postępowanie w przypadku wnioskodawczyni sprowadza się jedynie objawowego postępowania paliatywnego, w szczególności łagodzenia dolegliwości bólowych. Następstwa wieloogniskowych przerzutów powodują bolesność kości, co ogranicza zdolność do samodzielnego poruszania się, osobistego wykonywania czynności, tj. przygotowywanie posiłków, toaleta ciała, czy zakładanie i zdejmowanie odzieży.

Opinie nie były kwestionowane przez strony.

Sąd Okręgowy zważył:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z 31.07.2019r. o świadczeniu uzupełniającym dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji (Dz. U. 2019.1622), świadczenie uzupełniające przysługuje osobom, które ukończyły 18 lat i których niezdolność do samodzielnej egzystencji została stwierdzona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji albo orzeczeniem o niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i niezdolności do samodzielnej egzystencji, albo orzeczeniem o całkowitej niezdolności do służby i niezdolności do samodzielnej egzystencji, zwanym dalej "osobami uprawnionymi".

Świadczenie uzupełniające przysługuje osobom uprawnionym, które nie posiadają prawa do świadczeń pieniężnych finansowanych ze środków publicznych albo suma tych świadczeń o charakterze innym niż jednorazowe, wraz z kwotą wypłacaną przez zagraniczne instytucje właściwe do spraw emerytalno-rentowych, z wyłączeniem renty rodzinnej przyznanej w okolicznościach, o których mowa w art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2018.1270.), zasiłku pielęgnacyjnego oraz innych dodatków i świadczeń wypłacanych wraz z tymi świadczeniami na podstawie odrębnych przepisów przed dokonaniem odliczeń, potrąceń i zmniejszeń, nie przekroczyła kwoty 1.750zł. miesięcznie.

Termin "niezdolność do samodzielnej egzystencji" zdefiniowany został w art. 13 ust. 5 ustawy o emeryturach i rentach z FUS - stan, który oznacza naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy drugiej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Pojęcie to ma zatem szeroki zakres przedmiotowy. Trzeba bowiem odróżnić opiekę, oznaczającą pielęgnację, czyli zapewnienie ubezpieczonemu możliwości poruszania się, odżywiania, zaspokajania potrzeb fizjologicznych, utrzymywania higieny osobistej itp. od pomocy w załatwianiu elementarnych spraw życia codziennego. Wszystkie zaś powyższe czynniki łącznie wyczerpują treść terminu "niezdolność do samodzielnej egzystencji" (por. wyrok SA w Katowicach z 21.02.2002r. III AUa 1333/01).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że wnioskodawczyni spełniła sporną przesłankę niezdolności do samodzielnej egzystencji. Stanowisko takie wynika z opinii biegłych. Biorąc pod uwagę okoliczność, że odwołująca złożyła wniosek o świadczenie uzupełniające w lipcu 2021r., Sąd przyznał świadczenie od lipca 2021r., zgodnie z opinią biegłego z zakresu interny – medycyny pracy.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 477 ¹⁴§2 k.p.c.