Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2022r.

Sąd Rejonowy Toruniu – V Wydział Gospodarczy

w składzie:

przewodniczący: SSR Maciej J. Naworski

protokolant: sekretarz sądowy Irena Serafin

po rozpoznaniu dnia 24 marca 2022r.,

w T.

na rozprawie

sprawy

z powództwa Towarzystwa (...) S.A. w W. ( KRS (...) )

przeciwko Miejskiemu Zakładowi (...) sp. z o.o. w W. ( KRS (...) )

z udziałem po stronie pozwanej interwenienta ubocznego (...) S.A. W. ( KRS (...) )

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz pozwanego Miejskiego (...) sp. z o.o. w W. kwotę 362zł ( trzysta sześćdziesiąt dwa złote ) tytułem zwrotu kosztów postępowania w tym 270zł ( dwieście siedemdziesiąt złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VGC 361/21

UZASADNIENIE

Towarzystwo (...) S.A. w W. domagała się od Miejskiego Zakładu (...), (...) sp. z o.o. w W. 956,19zł z odsetkami. Zapłaciła bowiem tę kwotę tytułem odszkodowania właścicielowi piwnicy, która została zalana z przepełnionej kanalizacji pozwanego.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, ponieważ do zalania doszło na skutek gwałtownych opadów deszczu mających znamiona siły wyższej; ponadto poszkodowany właściciel wbrew obowiązkowi nie założył zaworów które zapobiegłyby szkodzie ( k. 48 – 50 ).

Po stronie pozwanej interwencję zgłosiła (...) S.A. w W. ubezpieczająca odpowiedzialność cywilną pozwanego, która dodatkowo zakwestionował wysokość szkody ( k. 145 – 147 ).

Sąd ustalił co następuje:

M. H. jest właścicielem nieruchomości zabudowanej domem położonej w W. przy ul. 1 maja 82.

Bezsporne.

M. H. w 2019r. zawarł z Miejskim Zakładem (...), (...) sp. z o.o. w W. umowę na dostarczanie wody i odprowadzenie ścieków, w której zobowiązał się między innymi do zainstalowania i utrzymania w budynku antyskażenieowych zaworów zwrotnych.

Dowód: umowa, k. 69 – 70, § 5 pkt 6.

19 czerwcu 2020r. w W. doszło do gwałtownych opadów deszczu, które doprowadziły do częściowego zalania miasta.

Dowód: zeznania I. W., k. 212 – 213,

M. H., k. 212v. – 213,

S. G., k. 236 – 237.

W czasie opadów 19 czerwcu 2020r. W. doszło do wylania się ścieków z przepełnionej instalacji kanalizacyjnej do piwnicy w budynku M. H.; w budynku nie na zaworu zwrotnego.

Bezsporne.

(...) S.A. w W. ubezpieczała w 2019r. odpowiedzialność cywilną Miejskiego Zakładu (...), (...) sp. z o.o. w W..

Bezsporne.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

I.

1. Stan faktyczny w części był bezsporny wobec czego Sąd ustalił go w oparciu o zgodne oświadczenia stron i art. 230 k.p.c.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków, ponieważ były jasne i logiczne a nie zachodziły żadne podstawy do twierdzenia, że świadkowie kłamali zwłaszcza, że ich słowa korelowały ze sobą.

Dokumenty były wiarygodne z formalnego punktu widzenia i nie budziły zastrzeżeń co do ich autentyczności.

Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, ponieważ powód nie uiścił zaliczki ( zarządzenie, wezwanie i zwrotka k. 132, 133, 136 ); dowód tego typu należy zaś do czynności połączonych z wydatkami, których przeprowadzenie jest uzależnione od zagwarantowania przez strony odpowiednich środków na ich pokrycie ( art. 288 w związku z art. 130 ⁴ § 5 k.p.c. ).

2. Przed przystąpieniem do zasadniczych rozważań należy podkreślić, że po pierwsze, zakład ubezpieczeń może domagać się od sprawcy szkody zwrotu wypłaconego odszkodowania do wysokości w jakiej zaspokoił roszczenie poszkodowanego ( art. 828 § 1 zd. 1 k.c. ); oczywiste jest jednak, że roszczenie jest uzasadnione tylko, jeżeli pozwany odpowiadałby względem poszkodowanego.

Po drugie, zasadą odpowiedzialności cywilnej za szkodę jest wina ( art. 415 k.c. ); na zasadzie ryzyka odpowiadają natomiast osoby, które na własny rachunek prowadzą przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody ( pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp. ) jeżeli szkodę wywołał ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności ( art. 435 § 1 k.c. ).

Po trzecie wreszcie, ciężar dowodu okoliczności uzasadniających roszczenie regresowe spoczywa na powodzie zgodnie zasadą, że ei incumbit probatio, qui dicit ( art. 6 k.c. ), poza okolicznościami egzoneracynymi opisanymi w art. 435 § 1 k.c. Pamiętać jednak trzeba, że przeprowadzenie przez stronę zobowiązaną do wykazania określonej okoliczności dowodu zasadności swojego twierdzenia, rodzi po stronie przeciwnika obowiązek kontrdowodu, jeżeli chce obalić wykazane tezy.

II.

1. Powództwo podlegało oddaleniu i to aż z trzech względów, chociaż pozwany istotnie ponosi odpowiedzialność na zasadzie ryzyka z uwagi na charakter swojej działalności a zalanie piwnicy świadka niewątpliwie miało związek z ruchem jego przedsiębiorstwa.

Po pierwsze, przyczyną zalania był nietypowo duży opad deszczu, który w świetle zeznań świadków miał charakter siły wyższej. Do opisu zjawiska użyli bowiem słów: „nadzwyczajny”, „oberwanie chmury”, powodujące „zalanie terenu do wysokości 1,8m” ( kierownik straży pożarnej ), „nigdy nie widziałem takich deszczów” ( poszkodowany ), „potężna ulewa”, „nagłe, intensywne opady” ( pracownik pozwanego ).

Siła wyższa zwalania zaś z odpowiedzialności.

2. Po drugie, skoro strony nie spierały się właściwie, że do zalania doszło z uwagi na brak w kamienicy świadka zaworu zwrotnego, który zapobiega cofaniu się ścieków w rurach kanalizacyjnych, to kluczowe jest stwierdzenie, że to właśnie poszkodowany ponosi odpowiedzialność za ten stan rzeczy. Zobowiązał się przecież w umowie z pozwanym do jego zainstalowania i nie go nie założył. Jego zaniechane stanowi więc przyczynę szkody co zwalnia pozwanego z odpowiedzialności.

3. Po trzecie wreszcie, strona powodowa nie udowodniła żądania co do wysokości i nie wykazała rozmiaru szkody; interwenient podnosił natomiast zarzuty tej natury, co rodziło po stronie powodowej onus probandi. Powódka ograniczyła się natomiast do stwierdzenia, że chodzi o „odszkodowanie za zalaną piwnicę” ( k. 8 ) i dopiero z tezy wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego ( k. 7 ) można było wywnioskować, że szkoda miała polegać na zniszczeniu lokalu. Dowód nie został jednak przeprowadzony z przyczyn, o których była mowa na wstępie, wobec czego powództwo podlegało oddaleniu.

Dla porządku Sąd zaznacza, że gdyby powódka uiściła zaliczkę, dowód zostałby przeprowadzony pomimo brzmienia art. 505 ⁷ § 2 k.p.c. O. kosztu robót koniecznych, z teoretycznego punktu widzenia, do przywrócenia stanu pomieszczenia po zalaniu wymaga bowiem wiedzy specjalnej, a Sąd nie był w stanie powziąć w tym zakresie samodzielnej oceny ( verba legis ) z uwagi na brak jakichkolwiek obiektywnych przesłanek. Kosztorys powódki, jako pochodzący od niej dokument prywatny stanowiący przedłużenie uzasadnienia pozwu miał przecież zerową moc dowodową a znamienne jest, że powódka nie twierdziła, że remont został przeprowadzony zaś poszkodowany ograniczył się do wywietrzenia piwnicy ( k. 213 ).

Ciężar wykazania rozmiaru szkody, jak była zaś mowa, spoczywa na stronie powodowej.

III.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 w związku z art. 99 k.p.c.