Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka N. C. wystąpiła z pozwem przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w U. o ustalenie, że była zatrudniona w ww. przedsiębiorstwie na podstawie umowy o pracę w okresie od 23.10.2019r. do 12.12.2019r., tj. w ciągłości od dnia 26.04.2019r. do 12.12.2019r. Nadto, domagała się zasądzenia na jej rzecz wynagrodzenia za pracę w ustalonej wysokości za okres od 23.10.2019r. do 12.12.2019r. oraz sprostowania świadectwa pracy z dnia 22.10.2019r. w zakresie ustalenia istnienia stosunku pracy do dnia 12.12.2019r.

Wnosiła także o zasądzenie od ww. przedsiębiorstwa odszkodowania za bezpodstawne skrócenie okresu zatrudnienia z naruszeniem art. 177 § 3 k.p. i utrudnienie formalności związanych ze świadczenia macierzyńskimi, a także w związku z koniecznością sprostowania świadectwa pracy, w wysokości 1-miesięcznego wynagrodzenia za pracę. Domagała się także zasądzenia zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Uzasadniając powyższe wskazała, że była zatrudniona u ww. pracodawcy na podstawie umowy o pracę nr (...) z dnia 26.04.2019r. na czas określony do dnia 22.10.2019r. na stanowisku sprzedawcy, przy czym podstawę zatrudnienia stanowiło także oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi z dnia 16.04.2019r. Wskazała, że w dniu 31.05.2019r, dowiedziała się, że jest w ciąży, zaś w dniu 29.06.2019r. poinformowała pracodawcę, a następnie pracowała do dnia 26.07.2019r., natomiast później była zmuszona skorzystać ze zwolnienia lekarskiego, gdyż była zmuszana do pracy fizycznej w pracy, rozkładania towaru na półkach, stania przez cały dzień przy kasie.

Zaznaczyła, że po tym jak skorzystała ze zwolnienia lekarskiego, jej pracodawca wysłał do Urzędu Wojewódzkiego list, aby nie wydawano jej karty pobytu, ponieważ nie będzie z nią już współpracował. Podała, że mimo to, w dniu 11.09.2019r. otrzymała kartę pobytu i mieszka w Polsce wraz z mężem.

Nadto, N. C. podała, że w dniu 18.10.2019r. zadzwoniła do pracodawcy informując go, że posiada kartę pobytu, co zobowiązuje go do przedłużenia umowy do dnia porodu. Zaznaczyła, że pracodawca odmówił przedłużenia umowy o pracę, czym działał z naruszeniem przepisów art. 177 § 3 k.p.

Pozwane przedsiębiorstwo (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w U., reprezentowane przez radcę prawnego, w treści odpowiedzi na pozew wniosło o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa prawnego, według norm prawem przepisanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w sprawie do dnia zapłaty.

Uzasadniając powyższe stanowisko, pozwane przedsiębiorstwo wskazało, że w niedługim czasie po rozpoczęciu pracy, N. C. przedstawiła pracodawcy zaświadczenie lekarskie stwierdzające, iż jest ona w ciąży. Pozwany pracodawca podał nadto, że od tego czasu N. C. zmieniła stosunek do wykonywanej pracy, przestała należycie wywiązywać się ze swoich podstawowych obowiązków pracowniczych, a jej zachowanie rażąco odbiegało od ogólnie przyjętych norm, w szczególności nienależycie zachowywała się w stosunku do przedstawiciela pracodawcy. Zaznaczył, że ww. okoliczności spowodowały, iż pracodawca zrezygnował z dalszej chęci zatrudniania N. C. po upływie okresu, na jaki zawarta została umowa o pracę z dnia 26.04.2019r., o czym pracodawca zawiadomił pracownicę w dniu 29.07.2019r.

Pozwane przedsiębiorstwo podkreśliło, że nie tylko z treści umowy o pracę, lecz z treści oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi nr PoOs/ (...), wynikał czas trwania stosunku pracy między stronami. Zaznaczył, że umowa uległa rozwiązaniu z dniem 22.10.2019r., z upływem czasu na jaki została zawarta, zgodnie z pierwotnie założonymi warunkami. Podał, że pracodawca rozliczył się z pracownikiem i wystawił świadectwo pracy, potwierdzające powyższy sposób ustania stosunku pracy. Wskazał przy tym, że przepisy kodeksu pracy nie rozstrzygają w żaden sposób kwestii tego, czy przepis art. 177 § 3 k.p. ma zastosowanie do cudzoziemców, których zezwolenie na pracę kończy się wcześniej niż dzień porodu.

W dalszej części odpowiedzi na pozew przedsiębiorstwo zaprzeczyło, aby kiedykolwiek N. C. okazała pracodawcy decyzję Wojewody (...) z dnia 11.09.2019r., a zatem nie posiadał on informacji o takiej decyzji dotyczącej zezwolenia na pobyt czasowy. Podał, że po rozwiązaniu stosunku pracy z dniem 22.10.2019r. nie miał jakiegokolwiek kontaktu z N. C.. Argumentował, że w tej sytuacji, N. C. przestała spełniać warunki określone w art. 87 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, tj. warunki związane z legalnym pobytem na terytorium RP. Pozwany pracodawca podał, że brak było podstaw, aby przyjąć, że stosunek pracy uległ przedłużeniu do czasu porodu. Zaznaczył, że dalsze zatrudnianie pracownika bez ważnego dokumentu uprawniającego do wykonywania przez niego pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej byłoby sprzeczne z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz z ustawą o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium RP i narażałoby pracodawcę na odpowiedzialność za popełnienie wykroczenia.

W trakcie rozprawy w dniu 11.02.2021r. strona powodowa cofnęła pozew w części dotyczącej żądania zasądzenia wynagrodzenia za pracę za okres od 23.10.2019r. do 12.12.2019r. (k. 87v.), ze zrzeczeniem się roszczenia. Wniosła jednocześnie o nie obciążanie powódki kosztami postępowania w tym zakresie. Nadto, cofnęła powództwo w zakresie żądania zasądzenia odszkodowania za bezpodstawne skrócenie okresu zatrudnienia i utrudnienie formalności związanych ze świadczeniami macierzyńskimi – w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia za pracę.

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 11.02.2021r. umorzono postępowanie w punkcie dotyczącym roszczenia o wynagrodzenie za pracę zawartego w punkcie 2 pozwu oraz w zakresie roszczenia o odszkodowanie zawartego w punkcie 4 pozwu (k. 90).

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 19.08.2020r. ustanowiono dla powódki pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego (k. 62 akt sprawy).

Ustalono następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy o pracę z dnia 26.04.2019r. N. C. została zatrudniona w przedsiębiorstwie (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w U. na stanowisku sprzedawca, na czas określony do dnia 22.10.2019r., w pełnym wymiarze czasu pracy.

Dowód: akta osobowe pracownika – umowa o pracę nr (...) z dnia 26.04.2019r. – k. 6.

N. C. została przeszkolona na stanowisku pracy w zakresie organizacji pracy i przepisów sanitarnych oraz bezpieczeństwa i higieny pracy. Nadto, pracodawca sporządził i doręczył jej zakres obowiązków pracownika.

W dniu 26.04.2019r. N. C. otrzymała od pracodawcy warunki umowy o pracę – zgodnie z art. 29 § 3 k.p. Otrzymała także kartę oceny ryzyka zawodowego.

Dowód: akta osobowe pracownika – zakres obowiązków z dnia 26.04.2019r. – k. 5; oświadczenie – k. 3; warunki umowy o pracę – k. 7; karta szkolenia wstępnego w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy – k. 9.

Od N. C. odebrano pisemne oświadczenie pracownika dla celów obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dowód: akta osobowe pracownika – oświadczenie – k. 4.

W dniu 26.04.2019r. N. C. otrzymała oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi. W treści oświadczenia jako podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi wskazane zostało przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. z siedzibą w U., natomiast jako datę powierzenia pracy podano okres od dnia 26.04.2019r. do 22.10.2019r.

N. C. posiada obywatelstwo ukraińskie.

Dowód: akta osobowe pracownika – oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi (...) k. 10.

W treści skierowanego do Powiatowego Urzędu Pracy w S. powiadomienia o podjęciu pracy przez cudzoziemca na podstawie oświadczenia wpisanego do ewidencji oświadczeń pracodawca wskazał, że N. C., obywatelka Ukrainy, podjęła pracę w dniu 26.04.2019r.

Dowód: akta osobowe pracownika – powiadomienie o podjęciu pracy (...) k. 11.

W dniu 20.05.2019r. lekarz ginekolog-położnik wydał N. C. oświadczenie stwierdzające rozpoznanie: ciąża III tyg. 11. Wskazano na termin porodu – 8.12.2019r.

Dowód: akta osobowe pracownika – zaświadczenie lekarskie – k. 16.

Pismem z dnia 29.07.2019r. skierowanym do N. C., Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w U. wskazał, że w dniu 29.07.2019r. Spółka skierowała pismo do Powiatowego Urzędu Wojewódzkiego Delegatury w S. w sprawie anulowania załącznika nr 1 wypełnionego w dniu 26.04.2019r. niezbędnego do uzyskania przez N. C. zezwolenia na pobyt czasowy, a w związku z tym po zakończeniu umowy o pracę nr (...) przedsiębiorstwo nie zatrudni N. C..

Dowód: akta osobowe pracownika – pismo z dnia 29.07.2019r. – k. 18.

W dniu 22.10.2019r. przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. z siedzibą w U. jako pracodawca sporządziło świadectwo pracy N. C., ze wskazaniem, że wykonywała pracę od dnia 26.04.2019r. do 22.10.2019r. na stanowisku sprzedawca, natomiast stosunek pracy ustał z upływem czasu, na który była zawarta umowa o pracę.

Świadectwo pracy doręczono N. C. w dniu 28.10.2019r. za pośrednictwem poczty.

Dowód: akta osobowe pracownika – świadectwo pracy z dnia 22.10.2019r. – k. 3 część C; zpo – k. 1.

Pracodawca skierował w dniu 23.10.2019r. do Powiatowego Urzędu Pracy w S. powiadomienie o zakończeniu pracy cudzoziemca, wskazując, że N. C. zakończyła pracę w dniu 22.10.2019r.

Dowód: akta osobowe pracownika – powiadomienie (...) k. 4 część C.

W dniu 23.10.2019r. pracodawca złożył do ZUS dokument (...) P (...) dotyczący wyrejestrowania z ubezpieczeń N. C. od dnia 23.10.2019r. Podał, że wygaśniecie stosunku pracy nastąpiło w dniu 22.10.2019r.

Dowód: akta osobowe pracownika – wyrejestrowanie z ubezpieczeń – (...).

Na mocy Decyzji Wojewody (...) z dnia 11.09.2019r. udzielono N. C. zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do dnia 13.01.2022r.

Dowód: Decyzja Wojewody (...) z dnia 11.09.2019r., nr SO-IV. (...). (...).2018.DS – k. 12v. akt sprawy.

Wojewoda (...) wydał dla N. C. kartę pobytu nr (...) w dniu 24.09.2019r., na pobyt czasowy do dnia 13.01.2022r.

Dowód: karta pobytu nr (...) – k. 88.

W okresie od dnia 23.10.2019r. do 12.11.2019r. oraz od 13.11.2019r. do 03.12.2019r. i od 4.12.2019r. do 10.12.2019r. N. C. była niezdolna do pracy z uwagi na ciążę, otrzymując zasiłek chorobowy z ZUS.

Bezsporne, a nadto dowód: potwierdzenie wykonania przelewu bankowego – świadczenie z ZUS – k. 54-56 akt sprawy.

W dniu 12.12.2019r. N. C. urodziła syna A. D..

Dowód: odpis skrócony aktu urodzenia A. D. z dnia 02.01.2020r. zgodny z treścią aktu urodzenia o oznaczeniu (...) – k. 13 akt sprawy.

Na skutek czynności kontrolnych przeprowadzonych przez inspektorów Państwowej Inspekcji Pracy Oddział w S. w podmiocie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w U., inspektor pracy wystąpił do pracodawcy z wnioskiem o uznanie zawartej z N. C. w dniu 26.04.2019r. umowy o pracę na czas określony od 26.04.2019r. do 22.10.2019r. za umowę o pracę zawartą do dnia porodu oraz o zgłoszenie N. C. do ubezpieczenia społecznego, za okres przypadający po 22.10.2019r., do dnia porodu.

Do powyższego zobowiązania odniósł się pracodawca w treści pisma z dnia 10.12.2019r. wskazując, że brak jest podstaw prawnych by przyjąć, że umowa z N. C. powinna ulec przedłużeniu do dnia porodu. Wniósł o zmianę części protokołu kontroli z dnia 03.12.2019r.

Dowód: pismo PIP Oddział w S.- pokontrolne z dnia 17.12.2019r. – k. 10-11v. akt sprawy; pismo z dnia 10.12.2019r. – k. 39-40v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wywiedzione w niniejszej spawie przez N. C. było słuszne i zasadne, a zatem zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powódka domagała się w szczególności ustalenia, że była zatrudniona w ww. przedsiębiorstwie na podstawie umowy o pracę w okresie od 23.10.2019r. do 12.12.2019r., tj. w ciągłości od dnia 26.04.2019r. do 12.12.2019r. oraz domagała sprostowania świadectwa pracy z dnia 22.10.2019r. w zakresie ustalenia istnienia stosunku pracy do dnia 12.12.2019r. Powyższe żądania kwestionował jednak pozwany pracodawca, zaprzeczając, aby kiedykolwiek powódka okazała pracodawcy decyzję Wojewody (...) z dnia 11.09.2019r., a zatem nie posiadał on informacji o takiej decyzji dotyczącej zezwolenia na pobyt czasowy. Podał, że po rozwiązaniu stosunku pracy z dniem 22.10.2019r. nie miał jakiegokolwiek kontaktu z N. C. oraz że w tej sytuacji powódka przestała spełniać warunki określone w art. 87 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, tj. warunki związane z legalnym pobytem na terytorium RP. Pozwany pracodawca argumentował również, że brak było podstaw, aby przyjąć, że stosunek pracy uległ przedłużeniu do czasu porodu. Zaznaczył w szczególności, że dalsze zatrudnianie pracownika bez ważnego dokumentu uprawniającego do wykonywania przez niego pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej byłoby sprzeczne z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz z ustawą o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium RP i narażałoby pracodawcę na odpowiedzialność za popełnienie wykroczenia.

Jak stanowi przepis art. 177 § 3 k.p., umowa o pracę zawarta na czas określony albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu do dnia porodu. Zauważyć potrzeba, że ustawodawca nie przewidział w tym przepisie jakichkolwiek okoliczności warunkujących ww. przedłużenie okresu trwania umowy o pracę – dotyczących narodowości pracownika czy nawet dotyczących posiadania przez pracownika karty pobytu lub zezwolenia na pobyt czasowy. Niniejsza sprawa nie toczy się w postępowaniu czy procedurze karnej. Z uwagi na przedmiot sprawy, poza zainteresowaniem Sądu Pracy pozostaje badanie, czy pozwany pracodawca popełnił przestępstwo lub wykroczenie, a zatem czy można mu w świetle ustalonych okoliczności przypisać winę. Sąd bada natomiast okoliczności sprawy wyłącznie w płaszczyźnie ustalenia stosunku prawnego pomiędzy stronami, w szczególności czy w ustalonych okolicznościach umowa o pracę uległa przedłużeniu, mając na względzie ww. regulację zawartą w ustawie Kodeks Pracy. Podkreślić należy również, że w polskim ustawodawstwie w zakresie prawa pracy brak jest przepisów, które nakazywałyby wyłączenie przepisów kodeksu pracy w stosunku do pracownika nie posiadającego polskiego obywatelstwa, pomimo, że został on legalnie zatrudniony na podstawie umowy o pracę, a zatem posiada wszelkie przymioty pracownika ( oraz uiszcza niezbędne składki i podatki zgodnie z ustawodawstwem polskim).

Ochrona trwałości stosunku pracy powstałego na podstawie terminowych umów o pracę (tj. umowy na czas określony oraz umowy na okres próbny przekraczający miesiąc) nie ogranicza się do zakazu wypowiedzenia i rozwiązania umowy przez pracodawcę w okresie ciąży i urlopu macierzyńskiego. Umowy takie, które uległyby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulegają przedłużeniu do dnia porodu (art. 177 § 3 k.p.). Przepis ten ma charakter bezwzględnie obowiązujący, co oznacza, że określony w nim skutek nie następuje w wyniku działania pracodawcy, ale z mocy samego prawa (automatycznie). Tak: Kodeks pracy. Komentarz., dr hab. K. W. (red.), wyd. 2020.

Zgodnie z przepisem art. 87 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. 2020, poz. 1409), cudzoziemiec jest uprawniony do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli posiada zezwolenie na pracę oraz przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

a) na podstawie wizy, z wyjątkiem wizy wydanej w celu, o którym mowa w art. 60 ust. 1 pkt 1 lub 22 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub

b) na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 2 lub art. 206 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach lub na podstawie umieszczonego w dokumencie podróży odcisku stempla, który potwierdza złożenie wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, jeżeli bezpośrednio przed złożeniem wniosku był uprawniony do wykonywania pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub

c) na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy, z wyjątkiem zezwolenia udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 181 ust. 1 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub

ca) na podstawie dokumentu, o którym mowa w art. 61 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, określającego status członka rodziny członka misji dyplomatycznej lub urzędu konsularnego państwa obcego albo innej osoby zrównanej z nimi na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych, pozostającego z tą osobą we wspólnocie domowej, jeżeli pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a państwem obcym zostały zawarte umowa lub porozumienie międzynarodowe w sprawie wykonywania działalności zarobkowej przez członków rodzin członków personelu misji dyplomatycznych lub urzędów konsularnych, lub

d) na podstawie wizy wydanej przez inne państwo obszaru S., lub

e) na podstawie dokumentu pobytowego wydanego przez inne państwo obszaru S., lub

f) w ramach ruchu bezwizowego.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wykazało okoliczność , że na podstawie umowy o pracę z dnia 26.04.2019r. N. C. została zatrudniona w przedsiębiorstwie (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w U. na stanowisku sprzedawca, na czas określony do dnia 22.10.2019r., w pełnym wymiarze czasu pracy. Uwagę zwrócić należy w szczególności, że powódka zgodnie z wymaganiami dotyczącymi stosunku pracy została przeszkolona na stanowisku pracy w zakresie organizacji pracy (otrzymała instruktaż stanowiskowy) i w zakresie przepisów sanitarnych oraz bezpieczeństwa i higieny pracy. Nadto, pracodawca sporządził i doręczył powódce zakres obowiązków pracownika. W dniu 26.04.2019r. N. C. otrzymała od pracodawcy warunki umowy o pracę – zgodnie z art. 29 § 3 k.p. Pracodawca sporządził dla powódki również kartę oceny ryzyka zawodowego. Od powódki odebrano także pisemne oświadczenie pracownika dla celów obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Powyższe okoliczności odnajdują swe potwierdzenie w dokumentacji znajdującej się w aktach osobowych pracownika – powódki oraz wskazują, że pracodawca nie miał wątpliwości, że do zatrudnienia powódki mają zastosowanie przepisy obowiązujące w Polsce. Zatem również powołany powyżej art. 177 § 3 kp.

Poza sporem w sprawie pozostaje okoliczność, że w okresie od dnia 23.10.2019r. do 12.11.2019r. oraz od 13.11.2019r. do 03.12.2019r. i od 4.12.2019r. do 10.12.2019r. powódka była niezdolna do pracy z uwagi na ciążę. Za ten okres otrzymała bowiem zasiłek chorobowy z ZUS.

Wspomnieć wypada, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. 2010, nr 77, poz. 512) - zwanej dalej Ustawą - zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Zasiłek chorobowy jest świadczeniem z ubezpieczenia społecznego, zastępującym pracownikowi wynagrodzenie , które utracił wskutek czasowej, spowodowanej chorobą, niezdolności do świadczenia pracy umówionej. Sytuacją chronioną zasiłkiem jest więc czasowa (przejściowa) niemożność świadczenia pracy będąca skutkiem choroby.

Co istotne, w dniu 26.04.2019r. N. C. otrzymała oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi. W treści oświadczenia jako podmiot powierzający wykonywanie pracy cudzoziemcowi wskazane zostało przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. z siedzibą w U., natomiast jako datę powierzenia pracy podano okres od dnia 26.04.2019r. do 22.10.2019r. Bezsporną w sprawie okolicznością pozostawał fakt, iż powódka N. C. posiada obywatelstwo ukraińskie. Z dokumentów załączonych do akt sprawy oraz znajdujących się w aktach osobowych powódki wynika, że w dniu 20.05.2019r. lekarz ginekolog-położnik wydał N. C. oświadczenie stwierdzające rozpoznanie: ciąża III tyg. 11. Wskazano na termin porodu – 8.12.2019r. (vide: akta osobowe pracownika – zaświadczenie lekarskie – k. 16). Co więcej, w dniu 12.12.2019r. powódka urodziła syna A. D..

Wspomnieć wypada również, że zgodnie z treścią przepis art. 88g ust. 1a i 1b ustawy z dnia 20.04.2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. 2020, poz. 1409), jeżeli termin na złożenie wniosku o wydanie przedłużenia zezwolenia na pracę u tego samego pracodawcy i na tym samym stanowisku został zachowany i wniosek nie zawiera braków formalnych lub braki formalne zostały uzupełnione w terminie, pracę cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za legalną od dnia złożenia wniosku do dnia, w którym decyzja w sprawie przedłużenia zezwolenia na pracę stanie się ostateczna. Do okresów legalnej pracy nie wlicza się okresów zawieszenia postępowania na wniosek strony.

Do cudzoziemca, który złożył wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt czasowy, o którym mowa w art. 114 ust. 1 lub 1a, art. 126 ust. 1, art. 127 lub art. 142 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, w celu kontynuowania pracy wykonywanej zgodnie z posiadanym przez siebie zezwoleniem na pracę lub zezwoleniem na pobyt czasowy stosuje się przepis ust. 1a.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, strony zachowują prawo do odszkodowania, jeżeli odmowa lub uchylenie zezwolenia na pracę było wynikiem niezachowania należytej staranności, o ile przepisy szczególne albo treść umowy nie stanowią inaczej.

Istotna w niniejszej sprawie jest również okoliczność, że na mocy Decyzji Wojewody (...) z dnia 11.09.2019r. udzielono N. C. zezwolenia na pobyt czasowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do dnia 13.01.2022r . Co więcej, Wojewoda (...) wydał dla N. C. kartę pobytu nr (...) w dniu 24.09.2019r., na pobyt czasowy do dnia 13.01.2022r. Zatem ww. Decyzja Wojewody (...) została wydana jeszcze przed datą wskazaną w umowie o pracę (jako data wygaśnięcia terminowej umowy o pracę). Skoro zaś pracodawca jeszcze w miesiącu lipcu kierował korespondencję do Powiatowego Urzędu Wojewódzkiego Delegatury w S. w sprawie zatrudnienia powódki, zatem miał również pełną możliwość ustalenia, czy powódka otrzymała zezwolenie na pobyt czasowy na terytorium Polski – na dalszy okres, aniżeli poprzednio.

Zdaniem sądu, nawet gdyby powódka nie posiadała dokumentu legalizującego pracę w Polsce, stosunek pracy trwałby nadal ( do dnia porodu ) jako automatycznie przedłużony z mocy samego prawa ( tj. art. 177 § 3 kp), przy czym pracownica nie mogłaby świadczyć pracy.

Z uwagi na powyżej uczynione ustalenia i rozważania, Sąd ustalił, że powódkę łączył z pozwaną Spółką stosunek pracy w okresie od 23.10.2019r. do 12.12.2019r., tj. w ciągłości od 26.04.2019r. do 12.12.2019r., o czym orzekł w punkcie pierwszym części dyspozytywnej wyroku.

Wspomnieć również wypada, że w związku ze złożonymi podczas rozprawy przez stronę powodową oświadczeniami o częściowym cofnięciu pozwu (za zgodą pozwanego), na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 11.02.2021r. umorzono postępowanie w punkcie dotyczącym roszczenia o wynagrodzenie za pracę zawartego w punkcie 2 pozwu oraz w zakresie roszczenia o odszkodowanie zawartego w punkcie 4 pozwu (k. 90).

W niniejszej sprawie powódka domagała się również sprostowania świadectwa pracy w ww. zakresie, tzn. poprawnego wskazania okresu trwania stosunku pracy, w związku z ustaleniami uczynionymi powyżej.

Zgodnie z treścią art. 97 § 1 k.p., w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy (…).

W świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Ponadto w świadectwie pracy zamieszcza się wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym. Na żądanie pracownika w świadectwie pracy należy podać także informację o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach (§ 2 tegoż).

W związku z powyższymi okolicznościami oraz w obliczu faktu ustalenia przez Sąd okresu trwania stosunku pracy do dnia 12.12.2019r., w dalszej kolejności Sąd pochylił się nad ww. kolejnym żądaniem pozwu artykułowanym przez powódkę, tj. w zakresie sprostowania świadectwa pracy w zakresie daty ustania stosunku pracy. Otóż, przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że w dniu 22.10.2019r. pozwane przedsiębiorstwo jako pracodawca sporządziło świadectwo pracy N. C., ze wskazaniem, że wykonywała ona pracę od dnia 26.04.2019r. do 22.10.2019r. na stanowisku sprzedawca, natomiast stosunek pracy ustał z upływem czasu, na który była zawarta umowa o pracę. Co więcej, ww. świadectwo pracy doręczono N. C. w dniu 28.10.2019r. za pośrednictwem poczty (vide: akta osobowe pracownika – świadectwo pracy z dnia 22.10.2019r. – k. 3 część C; zpo – k. 1).

W oparciu o powyżej uczynione ustalenia, co do daty stosunku pracy łączącego strony, uznać należało, że niezbędne jest sprostowanie świadectwa pracy sporządzonego dla powódki, a żądanie pozwu w tym zakresie – zasadne. Sąd nakazał zatem pozwanej, aby wydała powódce świadectwo pracy sprostowane w zakresie daty ustania stosunku pracy, tj. do dnia 12.12.2019r., o czym orzekł w punkcie drugim części dyspozytywnej wyroku.

Ustalenia w sprawie Sąd poczynił w oparciu o dowody z dokumentów, które zostały załączone do akt głównych sprawy oraz znajdujących się w aktach osobowych powódki. Dokumenty zostały sporządzone w przepisanej prawem formie, przez osoby do tego umocowane. Nadto, nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Na marginesie zaznaczyć należy, że wniosek powódki o odtworzenie nagrania rozmowy oraz wniosek pozwanej spółki o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka S. P. oraz z przesłuchania stron, Sąd oddalił podczas rozprawy w dniu 11.02.2021r., uznając, że przeprowadzenie tych dowodów zmierzałoby jedynie do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania (k. 88). Otóż w ocenie Sądu, okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, w sposób dostateczny i wyczerpujący zostały dotychczas ustalone. Przeprowadzenie zatem ww. dowodów w sposób bezzasadny wydłużyłoby postępowanie w sprawie, a tym samym godziłoby w zasadę ekonomiki postępowania.

W punkcie trzecim części dyspozytywnej wyroku, mając na względzie część uwzględnionego roszczenia powódki, Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 510 zł powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu, co uczynił w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w przepisie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 15 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 8 pkt 3 oraz § 15 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów niepłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 68), tj. 60 zł + 450 zł. Do kosztów procesu należy także wynagrodzenie przysługujące pełnomocnikowi z urzędu, zaś o obowiązku ich ponoszenia decyduje przede wszystkim wynik sprawy. Wynagrodzenie pełnomocnika z urzędu pokrywa zatem przeciwnik procesowy strony korzystającej z pomocy pełnomocnika z urzędu, jeśli przeciwnik ten przegrał sprawę.

W punkcie czwartym części dyspozytywnej wyroku, Sąd nie obciążył pozwanego przedsiębiorstwa kosztami procesu w pozostałej części - w szczególności opłaty od pozwu, która wyniosłaby 1.800 zł – 3x600 zł - (art. 12 w zw. z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 28.07.2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych – Dz. U. 2020, poz. 755), od uiszczenia której powódka była zwolniona z mocy ustawy.

W punkcie piątym części dyspozytywnej wyroku Sąd w oparciu o przepis art. 102 k.p.c., biorąc pod wzgląd niełatwą sytuację życiową i materialną powódki, upatrując w tymże okoliczność ekstraordynaryjną, odstąpił od obciążenia powódki kosztami procesu. Po wtóre, powódka zgłaszając w pozwie swe roszczenia, nie mogła przewidywać jego ostatecznego zakończenia i rezultatu, bowiem rozstrzygnięcie wymagało niewątpliwie wiedzy prawnej, której powódka – będąc obcokrajowcem, nie posiadała i nie mogła właściwie ocenić swej sytuacji.

W punkcie szóstym części dyspozytywnej wyroku Sąd przyznał radcy prawnemu M. W. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Słupsku kwotę 450 zł powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu.

Wysokość ww. Sąd ustalił w oparciu o treść § 8 pkt 3 w zw. § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów niepłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 68).