Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w składzie:

Przewodniczący: SSO Hanna Niewiadomska

Sędziowie: SO Jolanta Piórkowska (spr.)

SR del. do SO Maja Jabłońska

Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Niedzielska

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2014 roku w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniego T. B.

reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową E. H.

przeciwko A. B.

o alimenty

na skutek apelacji małoletniego powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 2 grudnia 2013 roku

sygn. akt III RC 314/13

I.  Apelację oddala.

II.  Nie obciąża strony powodowej kosztami procesu za instancję odwoławczą.

Sygn. akt VI RCa 9/14

UZASADNIENIE

E. H. reprezentująca małoletniego powoda T. B. wniosła o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego A. B. alimentów w kwocie 1000 złotych miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu podniosła, że dotychczasowa kwota 700 złotych przekazywania przez pozwanego jest niewystarczająca na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego, na które niezbędna jest w skali miesiąca kwota 2830 złotych.

Pozwany w odpowiedzi na pozew uznał powództwo do kwoty 700 złotych miesięcznie, podkreślając, że jego dochody nie pozwalają na łożenie żądanej kwoty zwłaszcza, że na utrzymaniu ma jeszcze małoletnią córkę.

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 2 grudnia 2013 roku w sprawie III RC 314/13 zasądził od pozwanego A. B. na rzecz małoletniego powoda kwotę 700 złotych miesięcznie tytułem alimentów, natomiast w pozostałym zakresie powództwo oddalił.

W uzasadnieniu podał, że powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie, gdyż matka małoletniego powoda nie wykazała, aby na zaspokojenie jego usprawiedliwionych potrzeb niezbędna była kwota 1000 złotych miesięcznie. Zdaniem Sądu Rejonowego, koszty utrzymania małoletniego kształtują się na przeciętnym poziomie, zaś najwyższą kwotę w zakresie jego usprawiedliwionych potrzeb stanowi kwota około 350 złotych tytułem opłaty za przedszkole. Sąd I instancji wskazał, że pozwany dysponuje dochodem w wysokości 3000 – 3400 złotych miesięcznie, tym niemniej posiada na utrzymaniu (...) letnią córkę, którą alimentuje w wysokości 500 złotych miesięcznie, a nadto wspomaga ją ponad tę kwotę. Dodatkowo Sąd podniósł, że pozwany po wyprowadzeniu się z mieszkania stron zmuszony jest ponosić koszty związane z wynajmem nowego mieszkania w wysokości 600 złotych miesięcznie, a także posiada liczne zobowiązania kredytowe, zaciągnięte na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W ocenie Sądu Rejonowego, zasądzone alimenty, przy uwzględnieniu, że matka małoletniego powoda również winna partycypować w kosztach jego utrzymania, winny zabezpieczyć realizację jego usprawiedliwionych potrzeb.

Apelację od powyższego wyroku wniósł małoletni powód. Zażądał zmiany zaskarżonego orzeczenia i zwiększenie zasądzonych w nim alimentów o kwotę 300 złotych.

Zdaniem apelującego Sąd I instancji błędnie uznał, że kwota 700 złotych w pełni zabezpieczy realizację jego usprawiedliwionych potrzeb, gdyż pominięto koszty związane z utrzymaniem mieszkania, w którym on zamieszkuje, jak też wydatków związanych z zakupem odzieży, zabawek i lekarstw. Podkreślił, przy tym, że pozwany jedynie okazjonalnie uczestniczył w zakupie odzieży i obuwia dla powoda, co przybierało formę prezentów, a nie faktycznie zabezpieczało potrzeb małoletniego. Jednocześnie podkreślił, że sam fakt spędzania czasu przez pozwanego z powodem, nie powoduje, iż wyręcza on matkę powoda w zakresie finansowego partycypowania w kosztach utrzymania dziecka. Reasumując małoletni powód podał, że niezbędną kwotą do jego utrzymania jest 1500 złotych miesięcznie.

Pozwany w odpowiedzi na apelację powoda wniósł o jej oddalenie, argumentując to trafnością rozstrzygnięcia dokonanego przez Sąd Rejonowy.

W uzasadnieniu podał, że uwzględnienie w pełni żądania powoda spowodowałoby, że pozwany zostałby zmuszony do całkowitego ponoszenia kosztów jego utrzymania, tym samym zwolniona by została z tego obowiązku matka dziecka.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda jest niezasadna i nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie i na podstawie poczynionych ustaleń wyciągnął wnioski, które to Sąd Okręgowy w pełni aprobuje.

Z istoty obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie (art. 133 § 1 kro), wynika obowiązek dostarczania środków utrzymania i wychowania (art. 128 kro) w zakresie limitowanym z jednej strony – rozmiarami potrzeb uprawnionego do alimentacji, z drugiej zaś – możliwościami zarobkowymi i majątkowymi zobowiązanego (art. 135 § 1 kro).

Ponowna analiza materiału dowodowego, dokonana w trakcie postępowania apelacyjnego jednoznacznie wskazuje, że ustalenia dokonane przez Sąd Rejonowy i wnioski zawarte w pisemnych motywach uzasadnienia zaskarżonego wyroku, są w pełni trafne i jakakolwiek argumentacja zawarta w apelacji, nie jest w stanie wpłynąć na odmienne ich oceny. W ślad za Sądem Rejonowym podkreślić należy, że małoletni jest (...)letnim, zdrowym chłopcem. Standardowe wydatki związane z jego utrzymaniem dodatkowo powiększone są o koszty związane z uczęszczaniem do przedszkola. Dodatkowo matka małoletniego kupuje mu soki jako suplementy diety za kwotę 200 złotych miesięcznie, opłaca bilet miesięczny na komunikację publiczną w wysokości 55 złotych. Pozostała wysokość wydatków związanych z zakupem pożywienia dla małoletniego, odzieży, czy też środków czystości, jest adekwatna, jak dla rówieśników powoda. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że rzeczywiste koszty utrzymania małoletniego są typowymi dla dziecka w jego wieku i w żadnym wypadku nie można przyjąć, aby oscylowały w granicach około 1500 złotych miesięcznie, jak próbowano wskazać w uzasadnieniu apelacji. Dodatkowo bezspornym jest, że obowiązek łożenia na utrzymanie dziecka, które nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać, a nie posiada przy tym majątku, który przynosiłby dochody, obciąża oboje rodziców. Obowiązek ten, choć równy, nie jest wszakże taki sam – zależy on zawsze od ocenianych indywidualnie możliwości zarobkowych i majątkowych każdego z rodziców. W przypadku małoletniego powoda, będącego zdrowym (...) letnim chłopcem, obowiązek jego matki nie może sprowadzać się już jedynie do osobistych starań o wychowanie i utrzymanie dziecka, ale musi mieć on również wymiar majątkowy, tym bardziej jeśli się uwzględni, że chłopiec uczęszcza do przedszkola.

Odrębnego ustosunkowania się wymaga sytuacja materialna i możliwości zarobkowe pozwanego. Pozwany prowadzi działalność gospodarczą, która przynosi mu dochód w wysokości 3000 – 3400 złotych miesięcznie. Ponosi wydatki zwiane z własnym utrzymaniem, opłaca wynajmowane mieszkanie w wysokości 600 złotych miesięcznie, przekazuje podobną kwotę na utrzymanie (...) letniej córki, jak też dokonuje okazjonalnych zakupów dla małoletniego powoda. Powyższe zobowiązania i ponoszone wydatki, w znacznym stopniu ograniczają jego możliwości płatnicze.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy uznał, że ustalone zaskarżonym wyrokiem alimenty w kwocie po 700 złotych miesięcznie, przy uwzględnieniu udziału finansowego matki powoda w kosztach utrzymania dziecka, zabezpieczą realizację potrzeb małoletniego.

Z tych te z względów, na podstawie art. 385 kpc, orzeczono jak w punkcie I wyroku.

W punkcie II orzeczono na podstawie art. 100 kpc.