Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 27 maja 2022r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Hubert Wnorowski

Protokolant: sekr. sądowy Natalia Chodarcewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 maja 2022r. w K. sprawy

z powództwa M. D.

przeciwko C. W.

o podwyższenie alimentów

oraz

z powództwa C. W.

przeciwko M. D.

o wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego

I.  Podwyższa alimenty od pozwanego C. W. na rzecz M. D. ur. (...) do kwoty 850 (osiemset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, płatne przy zachowaniu dotychczasowych warunków i terminów płatności, z tą tylko zmianą, że alimenty płatne będą do rąk powódki M. D. wraz z ustawowymi odsetkami w wypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od 28 września 2021 roku w miejsce alimentów ustalonych w sprawie III RC 232/14 ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie z dnia 7 października 2014r. w kwocie 450 złotych miesięcznie.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Umarza postępowanie w zakresie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego.

IV.  Nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi.

V.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności .

Sędzia Hubert Wnorowski

UZASADNIENIE

M. D. (poprzednio W.) wniosła o podwyższenie alimentów od pozwanego C. W. z kwoty 450 zł miesięcznie do kwoty 900 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu podała, że koszty jej utrzymania od czasu ostatniego orzekania w zakresie alimentów znacząco wzrosły. Obecnie studiuje w systemie dziennym w T. co generuje wysokie koszty jej utrzymania, tylko wynajęcie pokoju kosztuje 900 zł miesięcznie (k. 3-4).

Na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2022r. rozszerzyła powództwo do kwoty 1200 zł alimentów miesięcznie (k. 148).

C. W. w odpowiedzi na pozew domagał się oddalenia powództwa w całości. Jednocześnie wystąpił z powództwem o uchylenie obowiązku alimentacyjnego.

W uzasadnieniu podał, że powódka nie przedstawiła dokumentów potwierdzających fakt kontynowania nauki i kosztów faktycznego utrzymania oprócz kosztów wynajęcia mieszkania. Podniósł, że powódka nigdy nie zwróciła się o dodatkową pomoc do pozwanego, unika kontaktów. Obecnie żyje skromnie, ponosi koszty wyjazdów z młodszym synem do lekarzy specjalistów w O. i Ł. (k. 22-24).

Pismem z dnia 16 marca 2022r. C. W. cofnął powództwo o uchylenie obowiązku alimentacyjnego (k. 45).

Sąd ustalił, co następuje

W dniu 7 października 2014r. w sprawie III RC 232/14 przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie strony zawarły ugodę, gdzie C. W. zobowiązał się płacić na rzecz małoletniej wówczas M. D. (poprzednio W.) tytułem podwyższonych alimentów kwotę 450 zł miesięcznie.

Obecnie C. W. wspólnie z żoną, swoim małoletnim synem w wieku 9 lat i synem żony z pierwszego związku zamieszkuje w K.. Jest zatrudniony w (...) Stowarzyszeniu na Rzecz Osób Niepełnosprawnych w K. jako specjalista ds. rehabilitacji, gdzie zarabia 2521,46 zł netto miesięcznie. Dodatkowo zarabia ok. 500-1000 zł miesięcznie jako instruktor pływania na basenie krytym w K.. W maju 2022r. złożył obecnemu pracodawcy wypowiedzenie umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Leczy się na schorzenia kręgosłupa, otrzymał skierowanie do szpitala na leczenie operacyjne kręgosłupa. Pozostaje pod opieką lekarską, ma przeciwskazania do dźwigania ciężkich przedmiotów.

M. D. od 1 października 2021r. zamieszkuje na stancji w T. gdyż podjęła studia stacjonarne na Uniwersytecie M. K. w T. na kierunku administracja. Miesięczny koszt własnego utrzymania określiła na kwotę ok. 2500 zł miesięcznie. W bieżącym utrzymaniu pomaga jej matka, opłacając wynajęcie stancji, także w miarę możliwości przekazując dodatkowe środki. W czasie wolnym od nauki (wieczorami, w weekendy) powódka podejmuje prace dorywcze w obsłudze infolinii, gdzie jest w stanie zarobić ok. 800-900 miesięcznie.

Powyższy stan faktyczny w sprawie, Sąd ustalił w oparciu o zeznania stron (k. 150-152) oraz pisma i dokumenty przełożone przez strony złożone w toku sprawy potwierdzające min. wysokość uzyskiwanych dochodów, ponoszonych wydatków, potwierdzenia dokonanych przelewów, kopii dokumentacji medycznej, wydruki zdjęć powódki z mediów społecznościowych (k. 6-8, k. 38, k.45-66, k. 71-131, k. 134-143, k. 146-147, k. 149).

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustalenia stanu faktycznego w sprawie, Sąd dał wiarę zeznaniom stron oraz uznał za wiarygodne wszelkie dokumenty przedłożone przez strony albowiem nie budziły one wątpliwości, a strony nie kwestionowały ich prawdziwości.

Zgodnie z art. 138 krio w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135§1 kro).

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec dzieci, które osiągnęły pełnoletność brać należy także pod uwagę, czy wskazują one chęć dalszej nauki oraz czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nie nauki (por. orzeczenie SN z 14.11.1997r. III CKN 257/97).

Bezsporne jest, że powódka nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i nie posiada majątku, wobec tego oboje rodzice obowiązani są do przyczyniania się do łożenia na jej utrzymanie.

Rozpoznając niniejszą sprawę, na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że pozwany powinien w większym niż dotychczas zakresie łożyć na utrzymanie powódki. Sąd ocenił, że wysokość alimentów należnych powódce powinna stanowić kwotę 850 zł miesięcznie. Uznać bowiem należało, że osobiste zdolności powódki, jej chęć do dalszej nauki nie powinno się spotkać z odjęciem jej pomocy materialnej ze strony pozwanego tym bardziej, że matka powódki systematycznie wspiera córkę, chociażby opłacając wynajem zajmowanego przez mieszkania, który wynosi 900 zł miesięcznie.

Powszechnie wiadomo, że koszty utrzymania studentki poza miejscem zamieszkania są wysokie. Powódka kontynuuje naukę w systemie dziennym w T., zatem potrzebuje pieniędzy na bieżące utrzymanie oraz koszty związane z nauką jak. np. opłacenie stancji, zakup książek, wyżywienie czy ubranie.

Niewątpliwie potrzeby powódki są duże i pozwany jako ojciec powinien wspierać w tym córkę. Tym bardziej, że powódka wykazuje chęci dalszej nauki, stara się zdobyć wyższe wykształcenie. Ponadto powódka stara się w czasie wolnym podejmować prace dorywcze, aby mieć dodatkowe pieniądze na własne potrzeby.

Ustalając wysokość należnych powódce alimentów, Sąd wziął pod uwagę możliwości zarobkowe i aktualną sytuację finansową pozwanego. Sąd ocenił, że pozwany ma możliwości zarobkowania, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę oraz uzyskuje dodatkowe dochody prowadząc indywidualne lekcje pływania na basenie.

W pkt. II wyroku Sąd, powództwo w pozostałej części oddalił albowiem żądana przez powódkę kwota 1200 zł alimentów miesięcznie jest nadmiernie wygórowana. W ocenie Sądu, alimenty w wysokości 850 zł miesięcznie, odpowiadają usprawiedliwionym potrzebom powódki, zabezpieczą połowę kosztów jej utrzymania i są adekwatne do możliwości zarobkowych pozwanego. Wskazać w tym miejscu należy, iż obowiązek alimentacyjny obciąża także matkę powódki, która wedle własnych możliwości zarobkowych powinna łożyć na utrzymanie córki, a których nie zabezpieczą alimenty od pozwanego. Sąd ocenił, że w ten sposób koszt utrzymania powódki będzie rozłożony równomiernie na obydwoje rodziców. Każde z rodziców powódki pracuje i osiąga dochody z zbliżonej wysokości, zatem oboje rodzice powinni łożyć na utrzymanie córki, która jako osoba studiująca w systemie dziennym potrzebuje zapewnienia stabilizacji finansowej na czas trwania nauki.

Na podstawie art. 355 kpc umorzono postępowanie w zakresie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego, ponieważ C. W. cofnął pozew w tym zakresie (pkt. III wyroku).

Na podstawie art. 100 kpc nie obciążono pozwanego kosztami sądowymi (pkt. IV wyroku). Sąd doszedł do przekonania, że pozwany powinien skupić się w pierwszej kolejności na realizacji obowiązku alimentacyjnego i utrzymaniu obecnej rodziny, zatem obciążanie go dodatkowo kosztami sądowymi byłoby nieuzasadnione.

Na podstawie art. 333§1 pkt. 1 kpc wyrokowi w pkt. I nadano rygor natychmiastowej wykonalności (pkt. V wyroku).

sędzia Hubert Wnorowski