Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Magdalena Pańków

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2014 roku w Legnicy

sprawy z wniosku T. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania T. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 30 października 2013 roku

znak (...)

zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 30 października 2013 roku, znak (...) w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy T. S. prawo do emerytury od dnia 01 października 2013 roku.

Sygn. akt VU 1682/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 października 2013 r. w sprawie (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił T. S. prawa do emerytury z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawca nie spełnia warunków niezbędnych do przyznania emerytury w obniżonym wieku emerytalnym określonych w art. 184 ust. 1 w zw. z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, bowiem na dzień 1 stycznia 1999 r. nie wykazał żadnego okresu pracy, o której mowa § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudniony w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie uwzględnił okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...)w G. od 14 kwietnia 1986 r. do 31 stycznia 1996 r., ponieważ w świadectwie pracy z dnia 26 czerwca 1997 r. nie określono charakteru pracy ściśle według wykazu, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył T. S. domagając się jej zmiany poprzez przyznanie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wnioskodawca wskazał, iż prace w warunkach szczególnych, w wymiarze umożliwiającym mu nabycie prawa do emerytury wykonywał w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...)w G. od 14 kwietnia 1986 r. do 31 stycznia 1996 r., gdzie wykonywał prace wskazane w wykazie A dział XIV poz. 13 stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. (prace w akumulatorowniach: opróżnianie, oczyszczanie i wymiana stężonego kwasu siarkowego i płyt ołowianych).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. S., urodzony w dniu (...)r., na dzień 1 stycznia 1999 r. udowodnił 26 lat, 11 miesięcy i 9 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Wnioskodawca nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/okoliczności bezsporne/

W okresie od 22 listopada 1974 r. do 28 lutego 1986 r. T. S. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w P. na stanowisku elektromontera.

W spornym okresie wnioskodawca pracował w brygadzie która zajmowała się budową linii energetycznych niskiego i średniego napięcia (napowietrzne, kablowe), stacji transformatorowych wiejskich i miejskich oraz stacji wodociągowych.

W 1979 r. T. S. uzyskał tytuł robotnika kwalifikowanego w zawodzie elektromontera, wymagany dla przyznania uprawnień SEP-owskich, które upoważniały do wykonywania prac bezpośrednio na liniach energetycznych.

dowody: - zeznania świadka F. O.: 00:19:09-00:23:43;

- tom I akt ubezpieczeniowych, k. 7 - świadectwo pracy z dnia 25.02.1986 r.

W okresie od 14 kwietnia 1986 r. do 31 stycznia 1996 r. T. S. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w G. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku elektromontera akumulatorów i baterii.

W spornym okresie wnioskodawca pracował w akumulatorowi, gdzie wykonywał prace związane z naprawą, ładowaniem i opróżnianiem akumulatorów, a także przygotowywaniem i wymianą stężonego kwasu siarkowego w akumulatorach pojazdów ciężarowych (Ż., J., S.) i maszyn (spycharki, ładowarki, układarki) stanowiących własność przedsiębiorstwa.

dowody: - zeznania świadka J. N.: 00:13:42-00:19:09;

- tom I akt ubezpieczeniowych, k. 8 - świadectwo pracy z dnia 26.06.1997 r.

W dniu 8 października 2013 r. T. S. złożył wniosek o przyznaniu prawa do emerytury z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze.

/okoliczności bezsporne/

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie T. S. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. ustawy emerytalnej, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32 wskazanej ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 tj. 25 lat dla mężczyzn. Emerytura, o której mowa, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 32 ust. 1 ustawy emerytalnej, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Wiek emerytalny, o którym mowa we wskazanym artykule, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Z dyspozycji § 4 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wynika, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, ma okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Przy czym, zgodnie z § 2 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy, o których mowa powyżej, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Zgodnie z § 22 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń istnieje możliwość udowodnienia zeznaniami świadków okresu składkowego, od którego zależy prawo lub wysokość świadczenia w przypadku braku odmiennych regulacji ustawowych w tym przedmiecie. Dowód ten dopuszcza się pod warunkiem złożenia przez zainteresowanego oświadczenia w formie pisemnej lub ustnej do protokołu, że nie może on przedłożyć odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten okres.

Na gruncie niniejszej sprawy bezspornym było, iż wnioskodawca nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, zaś na dzień 1 stycznia 1999 r. wykazał 26 lat, 11 miesięcy i 9 dni stażu ubezpieczeniowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 pkt 2 ustawy emerytalnej.

Kwestią sporną pomiędzy stronami niniejszego postępowania było natomiast ustalenie, czy ubezpieczony spełniał pozostałe warunki niezbędne do nabycia prawa do emerytury. Zdaniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony nie wykazał żadnego okresu pracy, o której mowa § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. T. S. argumentował natomiast, iż decyzja organu rentowego jest niezgodna ze stanem faktycznym, bowiem prace w warunkach szczególnych w wymiarze umożliwiającym mu nabycie prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym wykonywał w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w G. od 14 kwietnia 1986 r. do 31 stycznia 1996 r.

Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci świadectwa pracy z dnia 26 czerwca 1997 r. oraz zeznań J. N. Sąd ustalił, iż w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w G. od 14 kwietnia 1986 r. do 31 stycznia 1996 r. (9-9-17) wnioskodawca wykonywał prace, o których mowa w wykazie A dział XIV poz. 13, stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. (prace w akumulatorowniach: opróżnianie, oczyszczanie i wymiana stężonego kwasu siarkowego i płyt ołowianych)

Jak wynikało bowiem z zeznańJ. N., który pracował wraz z wnioskodawcą we wskazanym zakładzie pracy, w okresie zatrudnienia na stanowisku elektromontera akumulatorów i baterii wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace związane z naprawą, ładowaniem i opróżnianiem akumulatorów, a także przygotowywaniem i wymianą stężonego kwasu siarkowego w akumulatorach pojazdów ciężarowych i maszyn (spycharki, ładowarki, układarki) stanowiących własność przedsiębiorstwa.

W ocenie Sądu uwzględnieniu do stażu pracy w warunkach szczególnych podlegał również okres zatrudnienia wnioskodawcy w Przedsiębiorstwie (...) w P. od 22 listopada 1974 r. do 28 lutego 1986 r.

Z treści świadectwa pracy z dnia 25 lutego 1986 r. wynikało, że w spornym okresie wnioskodawca pracował na stanowisku elektromontera. Przesłuchany w sprawie J. O. zeznał natomiast, iż w spornym okresie od 22 listopada 1974 r. do 28 lutego 1986 r. T. S. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w brygadzie, która zajmowała się budową linii energetycznych niskiego i średniego napięcia, stacji transformatorowych oraz stacji wodociągowych. W ocenie Sądu charakter pracy wykonywanej w spornym okresie przez wnioskodawcę odpowiadał pracy określonej w wykazie A dział II stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów 7 lutego 1983 r. (prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych).

Sąd miał na uwadze, iż z treści świadectwa pracy z dnia 25 lutego 1986 r. wynikało, że w 1979 r. T. S. uzyskał tytuł robotnika kwalifikowanego w zawodzie elektromontera, wymagany dla przyznania uprawnień SEP-owskich, które upoważniały do wykonywania prac bezpośrednio na liniach energetycznych. Istotne jest jednak, iż wymiar rozpatrywanego okresu wynosi 11 lat, 3 miesiące i 9 dni. Gdyby zatem uznać, że przed rokiem 1979 wnioskodawca nie mógł stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywać prac przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych z uwagi na brak stosownym uprawnień, to i tak pozostały okres zatrudnienia jest wystarczający do przyznania wnioskodawcy prawa do spornego świadczenia.

Mając na względzie powyższe należało wskazać, iż T. S. wykazał, że na dzień 1 stycznia 1999 r. legitymuje się stażem pracy w warunkach szczególnych w wymiarze określonym w § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy emerytalnej świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Jak wynika z akt ubezpieczeniowych wnioskodawcy, wniosek o przyznanie prawa do emerytury został złożony w dniu 8 października 2013 r.

Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 30 października 2013 r. w sprawie (...)w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 1 października 2013 r.