Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym dnia 27 grudnia 2018 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym M. W. wniosła przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w D. o zapłatę kwoty 17179,41 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 2 listopada 2018 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Powódka dochodzi należności z tytułu faktury VAT na kwotę dochodzoną pozwem, z terminem zapłaty do dnia 9 października 2018 r. tytułem wykonania kompletu szyb według zamówienia pozwanej. Pozwana odebrała przedmiot zamówienia i nie uregulowała należności.

Nakazem zapłaty z dnia 15 lutego 2019 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydziale Cywilnym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając nakaz w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana podniosła zarzut bezzasadności powództwa, wskazując na nienależyte wykonanie zobowiązania przez powódkę i dostarczenie wadliwego przedmiotu zamówienia, nie spełniającego określonych przez pozwaną parametrów, czego skutkiem było odstąpienie przez pozwaną od umowy.

W toku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Latem 2018 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w D. nawiązała z M. W. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą „M. W. biuro rachunkowe, zakład (...) współpracę, w toku której pozwana zamawiała u powódki wykonanie szyb zespolonych zgodnie ze specyfikacją zamówienia. Szyby zespolone zamawiane przez pozwaną odbierali od powódki pracownicy pozwanej, a następnie montowane były w przydomowych ogrodach zimowych (oranżeriach), których wykonaniem od wielu lat zajmuje się pozwana. Przed nawiązaniem współpracy odbyło się spotkanie przedstawiciela pozwanej z mężem powódki, w toku którego zostały omówione zasady współpracy. Powódka w trakcie realizowania zamówień pozwanej przechodziła proces uzyskiwania certyfikatów na zamówione szyby. Do wykonania szyb zespolonych używała materiałów spełniających wymagane normy, posiadające certyfikaty i świadectwa. Pozwana nie żądała od powódki okazania certyfikatów na wykonane szyby zespolone.

W toku współpracy stron pozwana skierowała do powódki zapytanie dotyczące wykonania kompletu szyb zgodnie z przesłanym załącznikiem (zamówienie 2018_ (...) M.”). Zamówione szyby miały zostać zamontowane na przydomowej oranżerii u inwestora w M.. Budowa oranżerii nie wymagała pozwolenia na budowę.

Pozwana dnia 17 września 2018 roku złożyła zamówienie na szyby ściany 6/12A./4/12A./6 – 10 szt., 814x1878 – 2 szt, 1408x1973 – 4 szt, 1325x1809 – 4 szt oraz szyby dach 6/14A./4/14A./33.2 – 16 szt wg. załączników nr 1, 2, 3 step – czarny UV – silikon, przesyłając je za pomocą wiadomości e-mail z dnia 29 października 2018 r. i prosząc o wdrożenie szyb do produkcji.

W dniu 1 października 2018 r. powódka wyceniła wartość zamówienia na kwotę 13.967 zł netto i wycenę przesłała do akceptacji pozwanej, a w dniu 2 października 2018 r. wysłała pozwanej fakturę VAT PRO FORMA nr 978/pro/2018 na kwotę 17.179,41 zł, z terminem zapłaty do dnia 9 października 2018 r.

Pozwana poprosiła o wyliczenie, co wchodzi w skład kwoty 17.179,41 zł w rozbiciu na poszczególne zespolenia. Powódka przesłała pozwanej w wiadomości e-mail żądane rozliczenie.

Powódka wykonała zamówienie i wydała zamówione szyby pracownikom pozwanej.

Pozwana zamontowała wykonane szyby w wybudowanej oranżerii w M.. W toku dalszej współpracy stron okazało się, że szyby zespolone wykonane przez powódkę na innej inwestycji, a zamontowane przez pozwaną w wybudowanej oranżerii w I., posiadały opiłki aluminium między szybami.

Dowód:

- zapytanie k. 47,

- załącznik nr 4 k. 49,

- zamówienie k.53-55 verte,

- dokumenty WZ k. 50, 48,

- faktura pro forma k.52 z wyceną k. 52 verte,

- mail z dnia 2.10.2018 r. z prośbą o wyliczenie k.51,

- zeznania świadka A. W. k. 159v-160v,

- zeznania świadka D. K. k. 160 v-161v,

- zeznania świadka M. K. k. 161v- 162 v-,

- zeznania świadka Z. K. k. 162v-163 verte,

- zeznania powódki M. W. k. 196-198,

- zeznania za pozwaną K. S. (1) k. 198-200.

Dnia 25 października 2018 r. powódka wystawiła na rzecz pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 17179,41 zł brutto, tytułem szyb zespolonych wg zamówienia M., z terminem płatności do dnia 1 listopada 2018 r. Przedmiotowa faktura VAT została wysłana do pozwanej listem poleconym. Pozwana otrzymała fakturę VAT w dniu 30 października 2019 r. i jej nie uregulowała.

Bezsporne, a nadto dowód:

- faktura VAT nr (...) k.46,

- wydruk śledzenia przesyłki k. 45-45 verte,

- dokumenty obrotu z wybranym kontrahentem k.70-70 verte,

Pismem z dnia 12 grudnia 2018 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty łącznej kwoty 18680,01 zł, na którą składała się między innymi wierzytelność wynikająca z faktury VAT nr (...) w kwocie 17179,41 zł, w terminie 30 dni. Powódka wzywała do zapłaty za szyby także w korespondencji e-mail.

Dowód:

- pismo z dnia 12 grudnia 2018 r. k. 44;

- dowód nadania i doręczenia k. 43;

- korespondencja e-mail z dnia 10-13.11.2018 k.56-57 verte.

W odpowiedzi pełnomocnik pozwanej zwrócił się do powódki o przedstawienie w terminie 7 dni pełnej certyfikacji szyb z normami (...) i (...), użytych w zamówieniach w związku z którymi wystawiono między innymi fakturę VAT nr (...). Nadto wskazał, iż szyby użyte w wymienionych zamówieniach nie posiadają stosowanych oznaczeń, jak również zwrócił się do powódki o nadesłanie szczegółowych specyfikacji dotyczących złożonych zamówień, pod rygorem odstąpienia pozwanej od umów, wobec użycia do realizacji zamówień wadliwego materiału.

Pismem z dnia 11 lutego 2019 r. pełnomocnik powódki uznał za bezzasadne żądanie wymiany zareklamowanych szyb, wskazując, iż zgłoszone wady nie zostały zgłoszone w trakcie odbioru, podnosząc, iż pozwana zaczęła kwestionować jakość odebranego towaru na skutek skierowanych żądań powódki o zapłatę. Nadto mimo, iż usługi wykonane przez powódkę były zgodne z normami, pracownik pozwanej nie wymagał wykonania szyb ze szkła certyfikowanego, wskazując, iż zależy mu na czasie realizacji zamówienia.

Dowód:

- pismo z dnia 11 lutego 2019 r. wraz załącznikami k. 59-66,

- deklaracja zgodności k.71,

- pisma z dnia 31 stycznia 2019 r. k.

- pełnomocnictwo k. 72.

W dniu 6 marca 2019 roku pozwana złożyła wobec powódki pisemne oświadczenie o odstąpieniu od umów m.in. dot. „zamówienia 2018_ (...) M.” i wezwała do odbioru przedmiotu umowy z siedziby pozwanej po zdemontowaniu wadliwych szyb przez zamawiającego, w terminie 3 dni od daty zawiadomienia o dokonanym demontażu szyb. Poinformowała, że dostarczone szyby są wadliwe, nie legitymują się certyfikatami zgodności CE i nie posiadają wymaganych oznaczeń pozwalających na pełną identyfikację.

Powódka pisemnie poinformowała, że nie uznaje odstąpienia od umów.

Inwestor nie zgłaszał pozwanej wad w zakresie zamontowanych w oranżerii szyb zespolonych. Szyby te nie zostały zdemontowane z wybudowanej przez pozwaną oranżerii.

Powódka z uwagi na długotrwałość przebiegu procesu certyfikacji dopiero w późniejszym czasie uzyskała certyfikat na wykonywane przez siebie szyby zespolone. Szyby objęte zamówieniem na inwestycji w M. wykonywane były w taki sam sposób i z takich samych materiałów, jak szyby zespolone wykonywana przez powódkę w późniejszym czasie, po uzyskaniu certyfikatu. Po uzyskaniu certyfikatu powódka zaczęła umieszczać oznaczenia na wykonanych szybach.

Dowód:

- oświadczenie o odstąpieniu od umów k.67,

- mail z dnia 12.03.2019 r. k.68 verte,

- pismo powódki z dnia 4.04.2019 r. k.68 wraz z potwierdzeniem odbioru k.69-69 verte;

- zeznania świadka A. W. k. 159v-160v,

- zeznania świadka D. K. k. 160 v-161v,

- zeznania powódki M. W. k. 196-198,

- zeznania za pozwaną K. S. (1) k. 198-200.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie ustalono na podstawie przywołanych dokumentów prywatnych, których autentyczności nie kwestionowano, częściowo wyciągając odmienne wnioski. Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków sąd uznał jedynie w zakresie, w jakim wzajemnie one ze sobą korespondowały, zważywszy że rodzinnie i zawodowo związani ze stronami procesu, solidaryzują się ze stronami i prezentują okoliczności w korzystnym dla stron świetle. Świadek A. W. jest mężem powódki, to on w istocie zajmował się w przedsiębiorstwie powódki produkcją spornych szyb. Zawnioskowany przez pozwaną świadek M. K. jest byłym pracownikiem powódki, pod koniec zatrudnienia pozostawał z powódką w złych relacjach, ze względu na sposób składania zeznań przez świadka na rozprawie, nie można ich uznać za obiektywne. Pozostali świadkowie zawnioskowani przez strony są natomiast ich pracownikami. Sąd posiłkowo bazował na dowodzie z przesłuchania stron, opierał się na nim w zakresie, w jakim znajdują one potwierdzenie w pozostałym wiarygodnym materiale dowodowym.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się w uzasadnione w całości.

Mimo że pozwana cofnęła (ewidentnie spóźniony) zarzut braku legitymacji biernej, to sąd zbadał legitymację pozwanej. Wynika ona z zeznań powódki, której pozwana wskazywała dane do faktury (w tym NIP, powódka z zawodu jest księgową), a nadto z treści korespondencji e-mail wynika, że pozwana posługiwała się adresem e-mail i danymi wynikającymi z KRS pozwanej spółki, a nie jej prezesa, m.in. z powołaniem się na stronę www. ujawnioną w rejestrze. Jak wynika z treści faktury VAT oraz korespondencji przedłożonej przez powódkę, zamawiającym była spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w D., nie sposób tym samym przyjąć aby odpowiedzialnym za dług pozwanej był K. S. (2) reprezentujący pozwaną i pełniący funkcję prezesa zarządu pozwanej.

Dlatego sąd przyjął, że strony procesu zawarły umowę o dzieło (art. 627 k.c.), której przedmiotem było wykonanie przez powódkę szyb zespolonych na potrzeby inwestycji – ogrodów przydomowych (oranżerii) realizowanych przez pozwaną. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że budowa przydomowych ogrodów zimowych, z użyciem stanowi zasadniczy przedmiot działalności pozwanej.

Powódka wykazała fakt zawarcia umów, wysokość ceny usługi, którą ustaliła z pozwaną, a także okoliczność wykonania przedmiotu dzieła, w postaci szyb oraz ich odbiór przez pozwaną.

Należy mieć na uwadze, iż pozwany nie zakwestionował na żadnym etapie faktu zawarcia umowy, kwestionując jakość otrzymanych towarów w odpowiedzi na zgłoszone żądanie pozwanej zapłaty z tytułu wystawionych faktur VAT. Stanowisko pozwanego wyrażone w sprzeciwie ograniczyło się jedynie do zaskarżenia nakazu zapłaty w całości, wniosku o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania oraz do podniesienia zarzutu wadliwego wykonania dzieła. Pozwany w zakresie stwierdzonych wad, ograniczył się jedynie do stwierdzenia, iż wykonane szyby nie posiadają stosownych atestów, nie posiadają wymaganych oznaczeń oraz nie spełniają przepisanych norm, jak również posiadają istotne wady.

Zgodnie z art. 636 §1 k.c. jeżeli przyjmujący zamówienie wykonywa dzieło w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić albo powierzyć poprawienie lub dalsze wykonanie dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie. Natomiast zgodnie z art. 638§1 k.c. w zw. z 560 §1 k.c. do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży. Odpowiedzialność przyjmującego zamówienie jest wyłączona, jeżeli wada dzieła powstała z przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez zamawiającego. Jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.

Pozwany powinien wykazać z jakich względów i w jakim zakresie kwestionuje zasadność powództwa, to jest wykazać fakt wadliwego wykonania umowy przez stronę powodową, a nadto przeprowadzenia procedury usunięcia ewentualnych wad, czego nie uczynił.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego w szczególności zeznań świadków, wynika, że wady, w postaci opiłków aluminium w międzyszybiu, posiadały wykonane przez powódkę szyby na innej inwestycji , tj. w I.. Strona pozwana nie wykazała, aby konkretnie te szyby objęte sporną fakturą VAT nr (...) z dnia 25 października 2018 roku posiadały jakiekolwiek wady, w szczególności w postaci opiłków, zabrudzeń, czy nierówności tafli szkła. Nie wykazała również, że brak oznaczeń CE czy atestów stanowi wadę istotną. Zwraca uwagę, że pracownicy pozwanej, którzy legitymują się stosownym, długoletnim doświadczeniem zawodowym, odebrali przedmiot zamówienia, rozpakowali szyby na inwestycji w M., a następnie zamontowali je w zbudowanej przez pozwaną oranżerii. Pozwana ani w momencie odbioru przedmiotu zamówienia, ani w momencie montażu, który wymaga wszak fizycznej styczności, nie kwestionowała wykonanych szyb, w szczególności że nie posiadają wymaganych oznaczeń. Pozwana od wielu lat trudni się wykonywaniem oranżerii, doskonale wie, jak wyglądają oznaczenia na szybach zespolonych, gdzie powinny być one umieszczone, jakie są wymagane certyfikaty. Wynika to z zeznań świadków pozwanej i jej przedstawiciela. Mimo to ani przed nawiązaniem współpracy z powódką, ani niezwłocznie po ujawnieniu braku oznaczeń podczas montażu, nie zgłosiła tego powódce. W szczególności przed zamontowaniem szyb w oranżerii nie wezwała powódki do oznakowania szyb, czy wymiany przedmiotu zamówienia na wolny od wad. Oznacza to, że kwestia ta nie miała żadnego znaczenia dla pozwanej, ponadto pozwana nie wykazała w procesie, że brak oznaczenia na szybie stanowi wadę dzieła. To jest pozwana nie wykazała, że brak oznaczenia na szybie rzutuje na właściwości takiej szyby, w szczególności że nie jest możliwe jej zastosowanie w budownictwie. Pozwana nie uprawdopodobniła tego choćby prywatną opinią rzeczoznawcy, na którą powoływał się w toku składania zeznań przedstawiciel pozwanej. Natomiast ustalono, że sporne szyby wykonywane były z takich samych materiałów i w taki sam sposób, jak szyby wykonywane po przejściu przez powódkę procesu certyfikacji i uzyskaniu certyfikatu, co pozwala powódce stosować na wykonywanych szybach dodatkowe oznakowania. Inwestor nie zgłaszał żadnych wad pozwanej i pozwana ich ostatecznie nie zdemontowała z oranżerii.

Mając powyższe na uwadze, zarzuty pozwanej nie potwierdziły się. A wobec wykazania przez powódkę wykonania zobowiązania, w szczególności wykazania wysokości roszczenia oraz jego zasadności, powództwo zasługiwało na uwzględnienie, wobec czego należało zasądzić od pozwanej całą dochodzona niniejszym pozwem kwotę.

W zakresie odsetek sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c.

W tym stanie rzeczy należało orzec, jak w pkt I wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach z punktu II wyroku znajduje postawę prawną w art. 98 § 1 k.p.c. Na koszty te składa się opłata od pozwu w wysokości 215 złotych, opłata od pełnomocnictwa i wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika w łącznej wysokości 3617 złotych stosownie do treści § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 listopada 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (DZ. U. z 2015 poz. 1804).

Sąd w pkt III sentencji obciążył pozwaną jako przegrywającą kosztami stawiennictwa zawnioskowanego przez siebie świadka (art. 113 ust. 1 u.k.s.c.).

W tym stanie rzeczy orzeczono jak sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)