Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Staszowie

z dnia 10 grudnia 2021 roku

Pozwem wniesionym w dniu 4 maja 2021 roku do Sądu Rejonowego w Staszowie powód (...) Bank S.A. z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego T. O. kwoty 2.080,27 złotych, wskazując, że na kwotę tą składają się: 900,00 zł tytułem wymagalnej i niespłaconej kwoty transakcji gotówkowych wraz
z dalszymi odsetkami liczonymi od dnia 24 września 2020 roku do dnia zapłaty
w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, które na dzień wystawienia pozwu wynoszą 11,20 %, kwota 992,00 zł tytułem wymagalnej i niespłaconej kwoty transakcji bezgotówkowych wraz z dalszymi odsetkami liczonymi od dnia 24 września 2020 roku do dnia zapłaty w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, które na dzień wystawienia pozwu wynoszą 11,20 %, kwota 74,79 złotych tytułem odsetek umownych naliczanych od kwot, obciążających rachunek karty na skutek dokonywania przez dłużnika transakcji kartowych, począwszy od daty księgowania pierwszej transakcji, od której naliczone odsetki tj. 23 listopada 2018 r. do dnia wystawienia pozwu tj. 23 września 2020 r., w wysokości stopy procentowej wskazanej w wykazie operacji na rachunku karty, kwota 113,48 złotych tytułem kosztów ubezpieczenia spłaty kredytu, zabezpieczenia operacji kartą oraz opłat wynikających z czynności bankowej tj. umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty, nie związane z dochodzeniem należności. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż w dniu 19 listopada 2018 roku pomiędzy pozwanym T. O. a stroną powodową (...) Bank S.A. została zawarta umowa o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty nr (...). Na podstawie przedmiotowej umowy bank przyznał pozwanemu limit kredytowy w wysokości 2.800,00 zł, zobowiązał się ponadto do dostarczenia karty i rozliczania transakcji dokonanych przy jej użyciu oraz prowadzenia rachunku karty. Pozwany zobowiązał się do dokonywania spłaty kwot transakcji wraz z należnymi odsetkami i kwotami opłat i prowizji w wysokości co najmniej minimalnej kwoty spłaty podanej w wyciągu karty. Pozwany otrzymał kartę i po dokonaniu jej aktywacji dokonał przy jej pomocy transakcji, z których do spłaty pozostało 900,00 zł z tytułu transakcji gotówkowych oraz 992,00 zł z tytułu transakcji bezgotówkowych. Strona powodowa przez okres kilku miesięcy poprzedzających wytoczenie powództwa, wielokrotnie podejmowała próby zmierzające do polubownej spłaty zobowiązania i polubownego pozasądowego rozwiązania sporu (m.in. poprzez wezwania do zapłaty, kontakt telefoniczny, negocjacje). Pomimo licznych prób podejmowanych przez stronę powodową oraz współpracujące z nią firmy zewnętrzne, pozwany do dnia wniesienia pozwu nie uregulował całego zobowiązania wynikającego z umowy. Z uwagi na niedopełnienie przez pozwanego warunków umowy, a w szczególności nieuregulowanie w pełni dwóch wymaganych minimalnych spłat limitu kredytowego, w związku z brakiem skuteczności podjętych działań upominawczo-windykacyjnych, powód wypowiedział umowę. Po upływie okresu wypowiedzenia w dniu 4 września 2019 roku cała niespłacona należność wynikająca z transakcji dokonanych przy pomocy karty, postawiona została w stan natychmiastowej wymagalności. Pomimo upływu wyznaczonego w ten sposób ostatecznego terminu spłaty należności z tytułu wykorzystanego limitu, pozwany do dnia sporządzenia pozwu nie zwrócił całości zadłużenia. Na wskazaną w żądaniu pozwu kwotę składają się kwoty z tytułu transakcji gotówkowych, z tytułu transakcji bezgotówkowych, z tytułu odsetek wyliczanych na dzień sporządzenia pozwu wraz z dalszymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie, z tytułu kosztów ubezpieczenia kredytu, zabezpieczenia operacji kartą oraz innych kosztów niezwiązanych z windykacją należności. (k. 7-8)

Sąd Rejonowy w Staszowie w dniu 10 sierpnia 2021 roku wydał nakaz zapłaty, uwzględniający żądanie pozwu w całości. (k. 102)

Pozwany złożył sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty. Pozwany zaskarżył
w całości nakaz zapłaty i wniósł jednocześnie o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu sprzeciwu do nakazu zapłaty wydanego w dniu 10 sierpnia 2021 roku pełnomocnik pozwanego wskazał, iż pozwany kwestionuje roszczenie powoda co do zasady jak i wysokości. Pozwany zakwestionował istnienie, zakres zobowiązania, datę wymagalności roszczenia deklarowaną przez powoda, jak również roszczenie odsetkowe. Pozwany zakwestionował również wszelkie dokumenty przedłożone przez powoda, które nie zostały poświadczone za zgodność z oryginałem albo stanowią niepodpisane i nieautoryzowane wydruki komputerowe. Zdaniem pozwanego powód nie udowodnił również samej okoliczności skutecznego zawarcia umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty C. nr (...). Na dowód zawarcia umowy kredytu powód załączył umowę o przyznanie limitu kredytowego. W ocenie pozwanego dokument ten nie przesądza skutecznego zawarcia umowy, bowiem powód nie wykazał umocowania osoby, która zawarła umowę w jego imieniu. Ponadto wydruk ten nie jest poświadczony za zgodność z oryginałem.

Pozwany podniósł, że powód nie udowodnił swojego roszczenia również co do wysokości, gdyż nie wykazał zasadności naliczenia kosztów obsługi wykorzystanego limitu kredytowego, w szczególności opłaty za używanie karty w wysokości 7,40 zł miesięcznie, opłaty miesięcznie a także opłaty za transakcję gotówkową. Pozwany kwestionował okoliczność skutecznego wypowiedzenia umowy o numerze (...) wskazując, że zarówno oświadczenie o wypowiedzeniu umowy, jak i przedsądowe wezwania do zapłaty stanowią niepodpisane wydruki powoda. Ponadto podniósł zarzut przedwczesności powództwa podając by roszczenie dochodzone pozwem było wymagalne, bowiem oświadczenie powoda o wypowiedzeniu umowy nie zostało przez nikogo podpisane. Pozwany podnosił, że powód nie przedstawił prawidłowego i skutecznie doręczonego oświadczenia o wezwaniu do zapłaty, które umożliwiałoby mu późniejsze skuteczne wypowiedzenie umowy kredytu. Powód opiera wymagalność roszczenia na dokumencie wypowiedzenia, które nie może być uznane za skuteczne. Pozwany podkreślił, że obowiązujące przepisy wymagają dokonania uprzedniego wezwania do zapłaty, z zachowaniem odpowiednich terminów, jeszcze przed dokonaniem wypowiedzenia, tymczasem wobec braku udowodnienia skutecznego doręczenia pozwanemu oświadczenia o wezwaniu do zapłaty, a w następstwie braku podstaw do postawienia całości żądania w stan wymagalności, bank nie był uprawniony do żądania zwrotu całości wskazanej kwoty i nie zostały zatem spełnione wymogi wypowiedzenia nałożone przez ustawę – Prawo bankowe. ( k.105-107)

Powód pismem, które wpłynęło do tut. Sądu w dniu 24 września 2021 roku wniósł o pominięcie wszelkich nowych wniosków zgłoszonych przez pozwanego w toku procesu, bowiem nie zostały one przedstawione w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Jednocześnie powód wniósł o oddalenie wniosku pozwanego o zasądzenie kosztów procesu według norm prawem przepisanych oraz kosztów zastępstwa procesowego. Powód wskazał, iż nie wyraża zgody na rozłożenie zadłużenia na raty, odroczenie terminu spłaty, umorzenie długu jak również nie wyraża zgody na skierowanie sprawy do postępowania mediacyjnego i zawarcia ugody. Ponadto powód podał, że już z treści pozwu i zestawienia wynika wprost wysokość należności względem powoda. Wyliczenie zawiera zarówno kwotę należności głównej, odsetki i sposób ich wyliczenia, w tym wysokość, która zgadza się z jej wysokością wskazaną w umowie, podobnie jak podstawa naliczania odsetek. Precyzując powyższe, powód zamieścił w treści pisma tabele obrazujące wartość wpłat zaksięgowanych na poczet transakcji gotówkowych przed datą sporządzenia pozwu (tabela 1), wartość wpłat zaksięgowanych na poczet transakcji bezgotówkowych przed datą sporządzenia pozwu (tabela 2), wartość spłat zaksięgowanych na poczet odsetek przed datą sporządzenia pozwu (tabela 3), łączną wartość spłat zaksięgowanych na poczet kosztów przed datą sporządzenia pozwu (tabela 4). (k. 115-123)

Pozwany pismem, które wpłynęło do tut. Sądu w dniu 26 listopada 2021 roku podtrzymał dotychczasowe stanowisko wyrażone w sprawie.

Do zamknięcia rozprawy stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 listopada 2018 roku pomiędzy pozwanym T. O. a stroną powodową (...) Bank Spółką Akcyjną z siedzibą we W. została zawarta umowa o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty C. – Nr (...).

Punkt I podpunkt 1 umowy stanowił, że bank przyznaje posiadaczowi karty limit kredytowy w wysokości 2.800,00 zł, stanowiący całkowitą kwotę kredytu i będzie prowadził rachunek karty w celu korzystania z przyznanego limitu. W umowie ustalono, że bank wyda posiadaczowi karty kartę kredytową oraz będzie rozliczać transakcje dokonane przy jej użyciu, a posiadacz karty dokona spłaty kwot transakcji wraz z należnymi bankowi kwotami odsetek, opłat i prowizji.

Zgodnie z pkt I podpunkt 4-5 dla transakcji gotówkowych (wypłat gotówki), bezgotówkowych i Planu spłat ratalnych oprocentowanie wykorzystanego limitu kredytowego jest równe wysokości odsetek maksymalnych obowiązujących zgodnie z przepisami powszechnie obowiązującego prawa. Na dzień zawarcia umowy wysokość odsetek maksymalnych stanowi dwukrotność sumy stopy referencyjnej NBP obowiązującej w dniu naliczania odsetek i 3,5 punktów procentowych. W dniu zawarcia umowy oprocentowanie wykorzystanego limitu kredytowego ustalone zostało w stosunku rocznym w wysokości: dla transakcji gotówkowych (wpłat gotówki): 10%, dla transakcji bezgotówkowych: 10%, w razie skorzystania z Planu spłat ratalnych: 10%.

Pozwany zobowiązał się do dokonywania spłat w terminach i kwotach wskazanych w miesięcznym zestawieniu (Zestawieniu transakcji płatniczych). Brak minimalnej spłaty skutkował podjęciem przez powoda czynności związanych z przygotowaniem i wysłaniem informacji o braku spłaty minimalnej, za które naliczana jest opłata wskazana w Tabeli Opłat i Prowizji.

Zgodnie z pkt III podpunkt 1 umowy niespłacenie w terminie wymaganej spłaty minimalnej wskazanej w zestawieniu (zestawieniu transakcji płatniczych) powoduje powstanie zadłużenia przeterminowanego. Od wykorzystanego limitu z wyłączeniem salda zadłużenia wynikającego z uruchomionych P. spłat ratalnych, ale z uwzględnieniem wymaganych rat wynikających z uruchomionych planów spłat ratalnych wskazanych na zestawieniu, dla którego wymagana spłata minimalna nie została dokonana w terminie, pobierane są odsetki za opóźnienie. Odsetki karne naliczane są od początku kolejnego cyklu rozliczeniowego do dnia całkowitej spłaty zadłużenia przeterminowanego. Wysokość odsetek karnych równa się aktualnej wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie określonych zgodnie z przepisami powszechnie obowiązującego prawa.

Jak stanowi zaś pkt III podpunkt 9 b) bank może wypowiedzieć umowę w sytuacji braku spłaty wymagalnego zadłużenia lub jego części, po uprzednim wezwaniu posiadacza karty do zapłaty zaległych spłat lub ich części w terminie ustalonym przez bank, nie krótszym niż 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania, pod rygorem wypowiedzenia umowy.

Określony w umowie termin wypowiedzenia umowy wynosi 2 miesiące. Z dniem rozwiązania umowy, całe niespłacone zadłużenie z tytułu niniejszej umowy staje się zadłużeniem przeterminowanym.

Dowód: umowa o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty C. – Nr (...) (k. 13-15), wykaz operacji na rachunku karty (k.10-12), Regulamin umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty (k.16-18), załącznik nr 1 do uchwały nr 55/ (...) Bank S.A. z dnia 01.03.2016 r. (k.19-21)

W dniach 03.01.2019 roku, 16.01.2019 roku, 19.02.2019 roku 30.03.2019 roku strona powodowa wygenerowała do pozwanego informację o braku spłaty, upomnienie, informację o blokadzie karty kredytowej i informację o współpracy z biurem kredytowym. Pisma te nie zostały podpisane, brak jest informacji, czy zostały doręczone pozwanemu.

Następnie w dniach 10.04.2019 roku, 23.04.2019 roku, 05.07.2019 roku strona powodowa wygenerowała do pozwanego wezwania do zapłaty oraz w dniu 31.07.2019 roku oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Pisma te nie zostały podpisane, brak jest informacji, czy zostały doręczone pozwanej.

Następnie w dniach 20.11.2019 roku, 31.12.2019 roku strona powodowa wygenerowała do pozwanego wezwania do zapłaty oraz w dniu 28.01.2020 roku oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Pisma te nie zostały podpisane, brak jest informacji, czy zostały doręczone pozwanemu.

W dniach 04.03.2020 roku, 25.04.2020 roku, strona powodowa wygenerowała do pozwanego dwie informacje o braku spłaty. Pisma te nie zostały podpisane, brak jest informacji, czy zostały doręczone pozwanemu.

W dniu 28.05.2020 roku strona powodowa wygenerowała do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty. W piśmie tym strona powodowa zaznaczyła, że brak zapłaty w terminie 14 dni od otrzymania pisma może spowodować przekazanie przez (...) Bank S.A. z siedzibą we W. złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy. Pismo to nie zostało podpisane. Brak informacji, czy zostało doręczone pozwanemu.

W dniach 31 lipca 2019 roku oraz 28 stycznia 2020 roku strona powodowa wystawiła oświadczenie o wypowiedzeniu umowy numer (...). Brak jest informacji, czy pozwany otrzymał w/w wypowiedzenia. Następnie znowu w dniu 24 czerwca 2020 roku strona powodowa wystawiła oświadczenie o wypowiedzeniu umowy numer (...). W treści wskazano, że (...) Bank S.A. wypowiada z dniem 24 czerwca 2020 roku umowę. Powodem wypowiedzenia jest naruszenie warunków wymienionej umowy, jakim jest brak spłaty zaległości powstałej na rachunku umowy karty kredytowej. Z treści wydruku oświadczenia o wypowiedzeniu wynika, że miał podpisać je pełnomocnik działający w imieniu banku. Brak jest jednak danych osobowych osoby składającej w imieniu Banku w/w oświadczenie, jak również podpisu. Pozwany odebrał oświadczenie o wypowiedzeniu umowy 14 lipca 2020 roku.

Dowód: informacja o braku spłaty z 03.01.2019 roku (k.22), upomnienie z 16.01.2019 roku (k.23), informacja o blokadzie karty kredytowej z 19.02.2019 roku (k.24), informacja o współpracy z biurem informacji kredytowej z 30.03.2019 roku (k.25), wezwania do zapłaty z 10.04.2019 roku, 23.04.2019 roku i 05.07.2019 roku (k. 26, 27, 28), oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z 31.07.2019 roku (k.29),wezwania do zapłaty z 20.11.2019 roku i 31.12.2019 roku (k. 30-31), oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z 28.01.2020 roku (k.32), informacje o braku spłaty z 04.03.2020 roku i 25.04.2020 roku (k.34-35), oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z 24.06.2020 roku (k.36) wraz z potwierdzeniem odbioru (k.37).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Zdaniem Sądu roszczenie powoda podlegało oddaleniu, albowiem powód nie zdołał wykazać, że roszczenie dochodzone pozwem stało się wymagalne z chwilą jego wypowiedzenia. Powód nie wykazał również zasadności wyliczenia kwoty roszczenia dochodzonego pozwem. Tymczasem strona pozwana zakwestionowała również wysokość dochodzonego roszczenia słusznie argumentując, że prywatne wyliczenia przedstawione w formie tabeli stanowią dokument prywatny i nie mogą stanowić dowodu określającego wysokość należności pozostałej do spłaty z tytułu zawarcia umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty nr (...). Podkreślenia przy tym wymaga przede wszystkim, iż żądanie swoje powód wywodził z faktu postawienia całego zobowiązania w stan wymagalności w związku z wypowiedzeniem umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty łączącej go z pozwanym, a tym samym winien był wykazać, iż wypowiedzenie to było skuteczne.

Pozostałe zarzuty podniesione przez pozwanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty
w ocenie Sądu nie były zasadne. Powód zdołał wykazać, że strony łączyła umowa o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty 448915050313 z dnia 19 listopada 2018 roku, jak również, że pozwany otrzymał limit kredytowy w kwocie 2.800,00 zł. Pozwany nie kwestionował okoliczności wydania karty kredytowej i przyznania limitu kredytowego.

Należy mieć na uwadze, że wobec treści sprzeciwu pozwanego T. O., który oświadczył, że powód opiera wymagalność roszczenia na dokumencie wypowiedzenia, które nie może być uznane za skuteczne, gdyż obowiązujące przepisy wymagają dokonania uprzedniego wezwania do zapłaty, z zachowaniem odpowiednich terminów, jeszcze przed dokonaniem wypowiedzenia. Tymczasem wobec braku udowodnienia skutecznego doręczenia pozwanemu oświadczenia o wezwaniu do zapłaty, a w następstwie braku podstaw do postawienia całości żądania w stan wymagalności, strona powodowa nie była uprawniona do żądania zwrotu całości wskazanej kwoty. Wobec powyższego, powód powinien wykazać, że do pozwanego dotarło ostateczne wezwanie do zapłaty zaległych spłat lub ich części w terminie ustalonym przez powoda, nie krótszym niż 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania, pod rygorem wypowiedzenia umowy. Strona powodowa w pozwie ograniczyła się jedynie do stwierdzenia, że należność jest wymagalna z dniem 4 września 2021 r., które to twierdzenie nie zostało przez nią wykazane. Również w toku postępowania okoliczności tej nie wyjaśniła, mimo, iż pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty kwestionował postawienie wierzytelności w stan natychmiastowej wymagalności. Należy mieć na uwadze, że wypowiedzenie jest prawem kształtującym, które jest realizowane poprzez oświadczenie złożone drugiej stronie umowy (art. 61 k.c.). Z uwagi na szczególne skutki, jakie ze sobą niesie, a które prowadzą do zerwania pomiędzy stronami węzła obligacyjnego, uznać należy, że zgodnie z art. 60 k.c. zachowanie takie nie powinno pozostawiać żadnych wątpliwości co do prawidłowości jego złożenia i samego fakty, że do oświadczenia takiego doszło.

Tymczasem przedłożone do akt sprawy oświadczenie o wypowiedzeniu umowy nie wiadomo przez kogo miało zostać złożone, czy osoba które je wystawiła posiadała umocowanie do działania w imieniu powoda. Pod treścią pisma mającego stanowić oświadczenie o wypowiedzeniu umowy widnieje jedynie podpis „pełnomocnik” – bez wskazania danych osobowych i podpisu. Pismo to nawet nie stanowi kopii dokumentu opatrzonego podpisem ale jedynie wydruk z systemu, który wobec tego, że nie jest opatrzony nawet podpisem wystawcy, może być potraktowany jedynie jako projekt pisma. Podobnie należy ocenić ostateczne wezwanie do zapłaty pod rygorem wypowiedzenia umowy. Pismo to stanowi, co najwyżej projekt. Powód dołączył dowód doręczenia pozwanemu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy z dnia 25.06.2020 roku, które nastąpiło w dniu 14.07.2020 roku. Powód nie dołączył natomiast dowodu doręczenia pozwanemu ostatecznego wezwania do zapłaty z dnia 28.05.2020 roku. Pozwany T. O. zaś w treści sprzeciwu od nakazu zapłaty zaprzeczył, aby pismo to zostało mu doręczone.

Co istotne, powód wraz z pozwem dołączył więcej niż jedni wypowiedzenie umowy będącej przedmiotem roszczenia w niniejszej sprawie. Z powyższego wynika, że powód sam miał wątpliwość, czy dokonywane wypowiedzenia były skuteczne, skoro powtarzał czynność polegającą na wypowiedzeniu łączącej strony umowy. Zauważyć należy, że w dniu 31 lipca 2019 roku (K. 29) oraz w dniu 28 stycznia 2020 roku (k. 32) powód wygenerował pisma mające stanowić oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. Nie wiadomo, czy pisma te zostały w ogóle nadane do pozwanego i z jakiego powodu powód ponownie w dniu 24 czerwca 2020 roku wystawił kolejne oświadczenie o wypowiedzeniu tej samej umowy, której miało dotyczyć wypowiedzenie z dnia 31 lipca 2019 roku oraz z dnia 28 stycznia 2020 roku. Powyższe wskazuje, że w istocie pisma te mogły stanowić jedynie projekt wypowiedzenia, skoro wypowiedzenia to było parokrotnie w różnych datach sporządzane.

Powód musiał dowieść, że w sytuacji braku spłaty wymagalnego zadłużenia lub jego części, przed złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy, uprzednio wezwał pozwanego do zapłaty zaległych spłat lub ich części w ustalonym terminie, nie krótszym niż 14 dni roboczych od daty otrzymania wezwania, pod rygorem wypowiedzenia umowy. W tym zakresie wykazał, że wygenerował ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 28.05.2020 roku, natomiast nie udowodnił w jakiej dacie pozwany zapoznał się z jego treścią, kiedy je odebrał. Powyższe czyniło złożone później pozwanemu oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty numer (...) z dnia 19.11.2018 roku (co do którego wykazał powód, że zostało doręczone pozwanemu), nie wywołującym skutków prawnych w postaci skutecznego wypowiedzenia wyżej opisanej umowy.

Jak wynika z art. 61 § 1 k.c. złożenie oświadczenia woli następuje z chwilą jego dojścia do adresata w taki sposób, że mógł on zapoznać się z jego treścią. Podkreślenia w tym kontekście wymagało, że ww. norma miała zastosowanie w przedmiotowym sporze niezależnie od przyjęcia, czy wezwanie do zapłaty stanowi oświadczeniem woli, czy oświadczeniem wiedzy. Zgodnie bowiem z art. 65 ¹ k.c. przepisy o oświadczeniach woli stosuje się odpowiednio do innych oświadczeń. Tym samym w celu udowodnienia, że został spełniony warunek określony w pkt III podpunkt 9 b) umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty numer powód powinien wykazać, że wezwanie do zapłaty zostało nadane do pozwanego w taki sposób, że miał on możliwość zapoznania się z jego treścią. Powód nie przedłożył on jakiegokolwiek dowodu na wykazanie nie tylko jego doręczenia, ale nawet wysłania. Udowodnił zatem jedynie, że przedmiotowe oświadczenie zostało sporządzone.

Powyższe oznacza, że strona powodowa w żadnym zakresie nie udźwignęła ciężaru dowodu w zakresie wykazania skutecznego postawienia dochodzonego roszczenia w stan wymagalności. To na stronie powodowej spoczywał ciężar dowody wykazania skutecznego postawienia wierzytelności z umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty numer (...) w stan natychmiastowej wymagalności.

W takiej sytuacji nie została przez stronę powodową zachowana odpowiednia procedura zmierzająca do skutecznego wypowiedzenia umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty. Zgodnie z art. 75c ust. 1-6 ustawy Prawo bankowe, jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy. Restrukturyzacja, o której mowa w ust. 1, dokonywana jest na warunkach uzgodnionych przez bank i kredytobiorcę. Bank, w przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, przekazuje kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do umów pożyczek pieniężnych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Sądu, powództwo podlegało oddaleniu jako przedwczesne z uwagi na naruszenie przez powoda dyspozycji art. 75c ust. 1-3 ustawy Prawo bankowe.

Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że strona powodowa jako profesjonalny uczestnik obrotu gospodarczego powinna mieć świadomość niedostatecznej mocy dowodowej złożonych do akt sprawy dokumentów. A skoro pozwana już w sprzeciwie od nakazu zapłaty swoje stanowisko procesowe opierała m.in. na braku wypowiedzenia mu umowy, okoliczność ta winna był być przez stronę powodową w sposób należyty wykazana.

Ponadto zdaniem Sądu treść żądania, a przede wszystkim leżący u jego podstaw stan faktyczny wyklucza jego uwzględnienie w jakiejkolwiek części. Podkreślenia wymaga, iż z treści pozwu jednoznacznie wynika, iż zdaniem powoda – przedmiotowa w sprawie umowa została skutecznie wypowiedziana i twierdzenie to stanowi przyczynę wniesienia pozwu. W ten sposób zakreślony stan faktyczny, winien stanowić podstawę orzekania, zaś przyjęcie przez Sąd, iż stanowisko powyższe jest błędne i umowa obowiązuje w dalszym ciągu, winno skutkować oddaleniem powództwa w całości.

Nie bez znaczenie jest też okoliczność, iż powód nie wykazał, jakie jest aktualne zadłużenie pozwanego, co powoduje, że nie można określić, w jakim zakresie poszczególne spłaty są wymagalne.

Podkreślić należy, iż dowodem na wysokość roszczenia nie może być przedstawiona przez powoda umowa o przyznanie limitu kredytu i wydanie karty i wykaz operacji na rachunku karty, które co najwyżej określają początkową wysokość wzajemnych zobowiązań stron, a które nie są miarodajne dla ustalenia wysokości zobowiązania pozwanego na dzień wniesienia pozwu Z kolei dołączony do akt szczegółowy wykaz operacji na rachunku karty (k. 10-12) jest jedynie dokumentem prywatnym, który wskazuje, że osoba, która go podpisała w imieniu powoda złożyła takie, a nie inne oświadczenie wiedzy. Dokumentami prywatnymi są wszystkie te, które nie mają waloru dokumentów urzędowych, a więc nie korzystają z domniemań omówionych w komentarzu do art. 244 k.p.c. (por. post. SN z 15.4.1982 r., III CRN 65/82, L.; wyr. SN z 3.10.2001 r., I CKN 804/98, L.).

Zgodnie z treścią przepisu art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu faktycznego spoczywa na tej stronie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Oznacza to, że Sąd nie jest odpowiedzialny za wynik postępowania dowodowego, a ryzyko nieudowodnienia podstawy faktycznej żądania ponosi powód. Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzenia w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w pkt I. sentencji.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt II. sentencji w oparciu o treść art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800). Skoro powód proces niniejszy przegrał w całości, to zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania – winien zwrócić pozwanej wszystkie wyłożone w jego toku koszty, na które złożyły się pozycje następujące: wynagrodzenie fachowego pełnomocnika reprezentującego pozwanego w wysokości 900,00 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa udzielonego przez pozwanego w kwocie 17,00 zł.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z odpisem uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi powoda M. O..

Dnia, 20 stycznia 2022 roku

SSR Anna Kubicka - Grudzień