Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 70/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

J. A.

W dniu 6 stycznia 2022 roku w M. nie zastosował się do decyzji Starosty (...) z dnia (...) roku sygn. (...) (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii A,B,T w ten sposób, że na drodze publicznej kierował samochodem osobowym marki F. (...) nr rej. (...),

tj. czyn z art. 180a kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 15 marca 2006 roku Starosta (...) – działając na podstawie art. 140 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137)– cofnął J. A. uprawnienia do kierowania pojazdami kat. A, B, T w związku z niepoddaniem się kontrolnemu badaniu lekarskiemu, na które został skierowany przez Komendanta Miejskiego Policji w T.. Odpis decyzji został doręczony oskarżonemu osobiście w dniu 23 marca 2006 roku. J. A. – pomimo tego, że uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi zostały mu cofnięte – nadal kierował samochodem.

- odpis decyzji z z.p.o.

6-7

W dniu 6 stycznia 2022 roku w M. J. A. nie zastosował się do decyzji organu administracji samorządu terytorialnego – Starosty (...) z dnia (...) roku sygn. (...) (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. A, B, T prowadząc na drodze publicznej samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...). W trakcie kierowania pojazdem po drodze publicznej J. A. popełnił wykroczenie drogowe z art. 97 k.w. w postaci niestosowania się do obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa oraz przewoził pasażera na przednim fotelu niezgodnie z przepisami o obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa.

- wyjaśnienia

oskarżonego

- zeznania świadka T.

D.

- notatka urzędowa

12-13

3-4

1

J. A. (lat(...)) jest żonatym ojcem jednego dziecka w wieku (...) lat, ma wykształcenie(...) (...) nie pozostaje w stałym stosunku pracy, jest bezrobotny, uzyskuje zasiłek socjalny w kwocie 380 zł netto, nie posiada majątku większej wartości. Według oświadczenia obecnie nie leczy się psychiatrycznie ani odwykowo. Był szesnastokrotnie karany (w tym wyroki łączne) za przestępstwa różnego rodzaju, m. in. przeciwko mieniu (art. 283 § 1 k.k. w zw. art. 279 § 1 k.k., art. 289 § 1 k.k., art. 286 § 1 k.k.), dwukrotnie z art. 242 § 3 k.k, z art. 178 a § 1 i inne.

- wyjaśnienia

oskarżonego,

- dane o karalności

- inf. z ksiąg wieczystych

12-13

20

11

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1

Wyjaśnienia oskarżonego

Przy ustaleniu stanu faktycznego Sąd uwzględnił wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim przyznał się on do winy, gdyż są one zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

1.

Zeznania świadka

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka T. D., gdyż były spójne, logiczne, rzeczowe, znajdowały potwierdzenie w notatce urzędowej. Funkcjonariusz w niniejszej sprawie był służbowo na miejscu zdarzenia, nie miał powodów, by zeznawać nieprawdę odnośnie zachowania oskarżonego.

1.

dokumenty

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów w postaci odpisu decyzji Starosty (...) z potwierdzeniem jej odbioru, karty karnej, informacji o majątku oskarżonego, albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia

dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt

1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia

z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

zgodna z zarzutem

I

J. A.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 180a k.k. stanowi, iż karze podlega ten kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub w strefie ruchu, prowadzi pojazd mechaniczny, nie stosując się do decyzji właściwego organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. W przepisie art. 180a k.k. został stypizowany czyn zabroniony polegający na prowadzeniu pojazdu określonego rodzaju w określonych miejscach wbrew decyzji organu o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami. Czyn ten może być popełniony tylko przez działanie. Ma charakter formalny, do jego znamion nie należy skutek w postaci sprowadzenia niebezpieczeństwa, spowodowania wypadku czy naruszenia zasad ruchu. Czyn zabroniony z art. 180a k.k. ma charakter powszechny. Jego znamiona zostają zrealizowane wówczas, gdy wobec sprawcy wydano decyzję o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami. Cofnięcie uprawnień może nastąpić w drodze administracyjnej. W myśl art. 103 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 155 z późn. zm.) starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia braku zdolności do kierowania pojazdem, naruszenia przez kierującego przepisów oraz orzeczenia sądu. Do pierwszej grupy należy istnienie przeciwwskazań do kierowania pojazdem - zdrowotnych (na podstawie orzeczenia lekarskiego) lub psychologicznych (na podstawie orzeczenia psychologicznego) - albo utrata kwalifikacji na podstawie wyniku egzaminu państwowego przeprowadzonego w trybie art. 49 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy lub niezgłoszenia się we wskazanym terminie na egzamin państwowy, który miał być przeprowadzony w trybie art. 49 ust. 1 pkt 2 i 3 lit. b tej ustawy. Cofnięcie uprawnień może nastąpić także w razie ponownego przekroczenia liczby 24 punktów otrzymanych za naruszenie przepisów ruchu drogowego w ciągu 5 lat od dnia wydania skierowania na kurs reedukacyjny, popełnienia w okresie próbnym trzech wykroczeń przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji lub jednego przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji oraz kierowania pojazdem w przedłużonym okresie, o którym mowa w art. 102 ust. 1d (chodzi o kierowanie pojazdem mimo wydania decyzji administracyjnej o zatrzymaniu prawa jazdy; starosta wydaje wówczas decyzję administracyjną o przedłużeniu okresu, na który zatrzymano prawo jazdy, do 6 miesięcy). Podstawę decyzji starosty może stanowić także orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów, uchylenie sposobu wykonywania zakazu prowadzenia pojazdów na podstawie art. 182a § 2 k.k.w. Przestępstwo z art. 180a k.k. może zostać popełnione wyłącznie w zamiarze bezpośrednim. (por. Magdalena Budyn-Kulik, Komentarz do art. 180a Kodeksu karnego, [w:] Mozgawa M. (red.), Budyn-Kulik M., Kozłowska-Kalisz P., Kulik M., Kodeks karny. Komentarz, WK 2015, dostępny w serwisie LEX).

W powyższej sprawie oskarżony J. A. wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego z art. 180a k.k. albowiem w dniu 6 stycznia 2022 r. w miejscowości M. na drodze publicznej prowadził pojazd mechaniczny w postaci samochodu osobowego F. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do ostatecznej decyzji Starosty (...) z dnia (...)roku nr (...) (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kategorii A, B i T. Oskarżony wiedział, iż przedmiotową decyzją zostały mu cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami, co wynika wprost z potwierdzenia odbioru decyzji (k. 7). Tak więc oskarżony działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim pomimo wydania w/w decyzji. Z tych względów zarówno okoliczności sprawy, jak i wina oskarżonego co do popełnienia przez niego zarzucanego mu czynu z art. 180a k.k. nie budzą wątpliwości.

3.2. Podstawa prawna

skazania albo warunkowego

umorzenia postępowania

niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. A.

I

I

Sąd uznał, że karą adekwatną do wagi popełnionego czynu i wysokiego stopnia jego społecznej szkodliwości będzie kara 8 miesięcy ograniczenia wolności, polegająca na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary opisane w art. 53 § 1 i 2 k.k. Tak ukształtowana kara jest odpowiednia do stopnia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwość czynu, jednocześnie nie przekraczając ich ponad miarę.

Przepis art. 180a k.k. przewiduje trzy rodzaje kar: grzywny, ograniczenia wolności oraz pozbawienia wolności w wymiarze od 1 miesiąca do 2 lat. Sąd uznał, że biorąc pod uwagę sytuację finansową oskarżonego orzeczenie wobec niego grzywny jest całkowicie niecelowe, zaś orzeczenie kary pozbawienia wolności byłoby karą zbyt surową.

Wybierając rodzaj kary Sąd miał na uwadze, iż mimo dotychczasowej karalności do ostatniego skazania oskarżonego doszło dość dawno, bo w 2013 roku.

Okoliczności łagodzące:

- oskarżony przyznał się do winy.

Okoliczności obciążające:

- uprzednia wielokrotna karalność.

Brak poszanowania dla porządku prawnego, którym już czternasty raz wykazał się oskarżony, świadczy o całkowitym niezrozumieniu norm społecznych i prawnych, a nawet swojego rodzaju niedojrzałości społecznej i demoralizacji. Konsekwencją takiego zachowania jest bowiem nie tylko podważanie autorytetu stosownych instytucji, ale także stwarzanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Oskarżony bezrefleksyjnie podszedł do uprawnienia, jakim jest prowadzenie pojazdów mechanicznych i zlekceważył decyzję Starosty (...) z dnia (...). wydaną na wniosek Komendanta Miejskiego Policji w T.. Oskarżony był w przeszłości 16- krotnie karany sądownie i odbywał kary pozbawienia wolności. Fakt ten ukazuje zachowanie oskarżonego jako przejaw świadomego i konsekwentnego lekceważenia porządku prawnego, a nie jako wynik pewnej niefrasobliwości życiowej. Orzeczenie grzywny wskazywałoby w ocenie Sądu na pobłażliwe traktowanie czynu oskarżonego i utwierdziłoby jego samego, jak też i jego otoczenie, w przekonaniu o tolerowaniu podobnych zachowań. Wzgląd na społeczne oddziaływanie kary jest w przedmiotowej sprawie nie do przecenienia gdy uwzględni się, że wyroki tutejszego Sądu funkcjonują w stosunkowo małej społeczności, gdzie kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw społecznych i prawnych ma szczególnie istotne znaczenie w kontekście prewencji ogólnej. Fakt skazania oskarżonego i to na karę powodującą konieczność wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne będzie także i dla oskarżonego ostrzeżeniem, iż obecnie nie ma pobłażliwości dla kierowców łamiących przepisu ustawy prawo o ruchu drogowym i rozdziału XXI kodeksu karnego. Jednocześnie jednak podkreślić należy, że Sąd zastosował karę o charakterze wolnościowym, bowiem J. A. nie należy do kategorii sprawców na tyle zdemoralizowanych, by konieczne było orzeczenie wobec niego kary izolacyjnej. Przez niemal 9 ostatnich lat funkcjonował on bowiem w społeczeństwie prawidłowo.

J. A.

II

II

Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w przedmiotowej sprawie z uwagi na treść art. 42 § 1a pkt 1 k.k. było obligatoryjne. Sąd uznał, że oskarżony ponieść musi konsekwencje swego zachowania przede wszystkim w zakresie pozbawienia go możliwości kierowania pojazdami mechanicznymi, z uwagi zaś na omówione wyżej okoliczności obciążające zakaz ten winien być orzeczony na okres dłuższy od minimalnego. W konsekwencji Sąd orzekł na podstawie art. 42 § 1a pkt 1 k.k. i art. 43 § 1 k.k. wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat.

Sąd orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, nie określając ich rodzaju czy strefy ruchu, albowiem zakres przedmiotowy środka karnego określonego w przepisie art. 42 § 1a k.k. obejmuje tylko wszelkie pojazdy mechaniczne.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Uznając, że sytuacja materialna oskarżonego nie jest zbyt dobra i że nie będzie on w stanie uiścić kosztów sądowych bez uszczerbku dla swojego koniecznego utrzymania, Sąd zwolnił oskarżonego od opłaty sądowej na podstawie art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych - Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.). Ponadto Sąd nie obciążył oskarżonego kosztami postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa. Podstawą prawną do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych w postępowaniu był przepis art. 624 § 1 k.p.k.

8. PODPIS

SSR Agata Makowska-Boniecka