Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2022 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – st.sekr.sąd. Aneta Dybikowska

w obecności oskarżyciela publicznego z KPP w G. - ----------

oskarżycieli posiłkowych M. B. (1) i K. Ż.

po rozpoznaniu w dniach 28.02.2022 roku, 10.05.2022 roku na rozprawie

sprawy

A. L.

syna J. i E. z d. J.

ur. (...) w m. D.

obwinionego o to, że:

w dniu 23 września 2019r około godziny 10:25 w miejscowości M., kierując pojazdem marki N. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności i nie sygnalizując zamiaru skrętu w lewo do posesji znajdującej się pod adresem M. (...), zjechał do prawej krawędzi jezdni i w trakcie wymijania go przez samochód A. (...) o nr rej. (...) skręcił w lewo, zmuszając kierowcę pojazdu A. (...) do zjechania na lewą stronę jezdni celem uniknięcia zderzenia, w trakcie którego to zjeżdżania kierowca A. (...) nie będąc w stanie wyhamować uderzył prawym przednim narożnikiem w lewy bok samochodu N., który następnie wjechał w budynek mieszkalny, czym A. L. spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym

tj. o czyn z art. 86§1kw

1.  Obwinionego A. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 86§1 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 500 złotych.

2.  Zasadza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 50 złotych tytułem opłaty oraz obciąża go pozostałymi kosztami sądowymi.

3.  Zasądza od obwinionego A. L. na rzecz M. B. (1) kwotę 5340 (pięć tysięcy trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

II W 549/21

UZASADNIENIE

A. L. został obwiniony o to, że w dniu 23 września 2019 r. około godziny 10:25 w miejscowości M., kierując pojazdem marki N. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności i nie sygnalizując zamiaru skrętu w lewo do posesji znajdującej się pod adresem M. (...), zjechał do prawej krawędzi jezdni i w trakcie wymijania go przez samochód A. (...) o nr rej. (...) skręcił w lewo, zmuszając kierowcę pojazdu A. (...) do zjechania na lewą stronę jezdni celem uniknięcia zderzenia, w trakcie którego to zjeżdżania kierowca A. (...) nie będąc w stanie wyhamować uderzył prawym przednim narożnikiem w lewy bok samochodu N., który następnie wjechał w budynek mieszkalny, czym A. L. spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym – tj. o czyn z art. 86§1kw.

A. L. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień (k. 364). Rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie wydane zostało na podstawie przedłożonych dokumentów, uzyskanej w toku postępowania opinii biegłego oraz przesłuchanych na okoliczność wydarzeń z dnia 23 września 2019 r. świadków.

W ocenie Sądu przebieg zdarzeń nie budzi wątpliwości i w sprawie bezspornym jest, że w dniu 23 września 2019 r. A. L. kierując pojazdem marki N. (...) nie zachował należytej ostrożności- nie zasygnalizował zamiaru skrętu w lewo do posesji znajdującej się pod adresem M. (...), zjechał do prawej krawędzi jezdni i w trakcie wymijania go przez samochód A. (...) o nr rej. (...) skręcił w lewo, zmuszając kierowcę tegoż pojazdu- M. B. (2) do zjechania na lewą stronę jezdni celem uniknięcia zderzenia, w trakcie którego to zjeżdżania kierowca A. (...) nie będąc w stanie wyhamować uderzył prawym przednim narożnikiem w lewy bok samochodu N., który następnie wjechał w budynek mieszkalny (akt RSOW 1180/19). Za takim przebiegiem zdarzeń przemawia także relacja świadków- M. B. (1) k. 364v– 365, P. W. k. 70v, M. C. k. 71, M. F. k. 71v – 72, N. B. k. 112 – 112v oraz K. Ż. k. 69v – 70 , których zeznania są spójne i logiczne. W sprawie przesłuchana w charakterze świadka została także I. L.- żona obwinionego k. 402v- 403, ale jej zeznania nie wniosły niczego istotnego do rozstrzygnięcia sprawy.

W przedmiotowym postępowaniu, niezmiernie istotna była także opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych k. 284- 309, która w swej treści jednoznacznie stwierdziła, iż bezpośrednią przyczyną zderzenia pojazdów był nieprawidłowo wykonany skręt w lewo przez A. L., albowiem został on rozpoczęty w momencie, gdy na lewym pasie ruchu znajdował się wyprzedzający go samochód kierowany przez M. B. (2). Wnioski opinii zostały w pełni podtrzymane przez biegłego J. K. na rozprawie wyznaczonej w sprawie k. 402- 402v. Bezsprzecznym w ocenie Sądu jest, iż w trakcie dokonywania skrętu w lewo obwiniony A. L. nie zasygnalizował tego manewru kierunkowskazem. Sąd dał wiarę słuchanym na tę okoliczność świadkom- M. B. (1) oraz obecnych na miejscu zdarzenia funkcjonariuszy policji, którzy dokonywali oględzin i sprawdzenia sprawności działania samochodu po wypadku. Potwierdzili oni, wbrew twierdzeniom obwinionego, że lewy kierunkowskaz auta prowadzonego w chwili zdarzenia przez A. L. nie działał jak należy. Świadkowie zaznaczyli, iż zapis notatki urzędowej z miejsca zdarzenia dotyczył światła lewego górnego nad zderzakiem, ale nie świeciło się również to, które było w zderzaku. Świadkowie M. F. i M. C. jednoznacznie stwierdzili, że nie działało żadne światło z lewej strony samochodu: „jak były włączone kierunkowskazy z lewej strony żadna z lamp nie działała”-k. 71, „nie kojarzę, żeby świecił się ten, który jest umieszczony w zderzaku”- k. 72.

Zgodnie z brzmieniem art. 86§1 kw, kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, nie zachowując należytej ostrożności, powoduje zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym podlega karze grzywny. Warunkiem odpowiedzialności za powyższe wykroczenia jest zatem niezachowanie przez sprawcę należytej ostrożności. Słowo „należyty” w języku potocznym oznacza „taki, jak być powinien”. Tym samym „ należytą ostrożność” należy rozumieć jako ostrożność wymaganą w danej sytuacji. Jak słusznie wskazuje się w judykaturze: „Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze. W niektórych sytuacjach ustawa wymaga jednak od uczestnika ruchu drogowego ostrożności szczególnej, a więc większej, niż zwykle wymagana. Taka szczególna ostrożność, to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie” (tak wyrok SN z 29.04.2003 r., III KK 61/03, LEX nr 77467)- Lachowski Jerzy (red.), Kodeks wykroczeń. Komentarz .

Sąd podziela jednocześnie pogląd SN wyrażony w wyroku z dnia 08.03.2006 r, IV KK 416/05 (Komentarz pod red. R. A. Stefański Prawo o ruchu drogowym k. 266), że na kierującym, który zamierza wykonać manewr skrętu w lewo ciąży nie tylko obowiązek zawczasu i wyraźnego zasygnalizowania tego manewru oraz baczenia, aby nie spowodował on zajechania drogi pojazdowi jadącemu z kierunku przeciwnego, ale też obowiązek upewnienia się, przez spojrzenie przez lusterko wsteczne lub boczne, czy znajdujący się za nim pojazd nie uniemożliwia bezpiecznego wykonania tego manewru.

W ocenie Sądu, A. L., dokonując manewru skrętu, bez uprzedzenia o tym fakcie lewym kierunkowskazem, podczas wyprzedzania go przez pojazd prowadzony przez M. B. (1) (był on już na lewym pasie jezdni), nie zachował należytej ostrożności, powodując zagrożenie w ruchu drogowym, czym wypełnił znamiona czynu określonego w art. 86§1 kw. Przy czym ocena zachowania uczestnika ruchu drogowego- obwinionego, podlega tu ocenie przez pryzmat obiektywnych reguł ostrożności, albowiem wymagania stawiane uczestnikowi ruchu nie są dopasowane do indywidualnych możliwości określonej osoby, lecz są zgeneralizowane w takim stopniu, by mógł im sprostać modelowy uczestnik ruchu (K. Buchała, Przestępstwa i wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji drogowej. Komentarz, Bydgoszcz 1997, s. 121).

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, iż wniosek obwinionego o jego uniewinnienie nie może być uwzględniony, albowiem swoim zachowaniem wyczerpał on znamiona czynu zabronionego z art. 86§1 kw i na podstawie tegoż przepisu w zw. z art. 24§1 i 3kw Sąd wymierzył mu karę grzywny w kwocie w wysokości 500 zł. O kosztach postępowania orzeczono na zasadzie art. 119 §1 kpw.