Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 642/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie z dnia 22 marca 2021r. sygn. akt IV K 507/18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

M. Ł.

Oskarżony jest osobą nie karaną;

Informacja z KRK

715

2.

3.  2

M. Ł.

Oskarżony uzyskuje stałe dochody i złożył deklarację podatkową za 2020r.

Informacja o docho-dach

714

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Informacje z KRK

dokument wystawiony przez uprawniony podmiot, informacje aktualne, nie budzą wątpliwości co do wiarygodności;

2.

Informacje o dochodach

Dokument wygenerowany z systemu teleinformatycznego ministra właściwego do spraw finansów publicznych;

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut w apelacji obrońcy oskarżonego

1.

Obrazę prawa procesowego, która mogła mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia, to znaczy:

- art. 2 § 1 punkt 1 i § 2 kpk poprzez oparcie rozstrzygnięcia na niezgodnych z prawdą ustaleniach faktycznych i przypisanie odpowiedzialności karnej osobie niewinnej,

- art. 4 kpk polegającą na nieuwzględnieniu wszystkich okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonego Ł.,

- art. 5 § 2 kpk poprzez rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego,

- art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegające na niezasadnym uznaniu, iż wyjaśnienia powyższego oskarżonego nie posiadają waloru wiarygodności, przy jednoczesnym całkowicie bezkrytycznym oparciu się na zeznaniach K. K. oraz części zeznań P. L., pomimo istotnych wątpliwości w tej mierze-w stosunku do obu tych środków dowodowych, zwłaszcza ewidentnie częściowo fałszywych depozycji świadka L. co nie dało Sądowi meriti asumptu do podejścia wobec tych materiałów z jakimkolwiek krytycyzmem, w świetle całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dowodów z dokumentów, w szczególności licznych dokumentów kasowych, umowy oraz porozumienia jak też opinii biegłego z zakresu pisma ręcznego, które potwierdzają stanowisko oskarżonego, co do wypłacanych mu kwot;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, wyjaśnił na rozprawie wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, następnie całość tych okoliczności wnikliwie rozważył, uwzględniając przy tym zasady prawidłowego rozumowania, wskazania wiedzy, doświadczenia życiowego i na tej podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz wyprowadził trafny wniosek w przedmiocie winy oskarżonego M. Ł. za przypisane mu przestępstwa. Ocena materiału dowodowego przez sąd I instancji dokonana została z baczeniem na reguły z art. 4, 5, 7 k.p.k., a więc jest bezstronna i nie narusza zasady granic swobodnej oceny dowodów oraz jest zgodna z prawidłowym rozumowaniem, wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego, zwłaszcza zaś nie zawiera błędów faktycznych i logicznych.

Sąd Odwoławczy stwierdza, iż wbrew twierdzeniom apelującego, Sąd dokonał obiektywnej i pozostającej pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k. oceny dowodów i ustalił na ich podstawie prawidłowy stan faktyczny. Uzasadnienie zawarte w środku odwoławczym sprowadza się w konsekwencji, w znacznej mierze, tylko do polemiki z prawidłowymi ustaleniami Sądu meriti.

Wbrew argumentom obrońcy Sąd Rejonowy nie uznał w sposób bezkrytyczny zeznań świadków K. K. i P. L. za wiarygodne, ale poddał je krytycznej ocenie. W szczególności to kwestionowane przez obrońcę zeznania świadka P. L. zostały ocenione jako wiarygodne tylko częściowo, a to z uwagi na sprzeczność tych zeznań z treścią opinii biegłego z zakresu badań dokumentów. Świadek P. L. zaprzeczył aby to jego podpis figurował w pozycji „wypłaciłem” na dowodach wypłaty oskarżonemu kwoty w łącznej wysokości 324.500 zł (k.344-372) oraz na umowach o dzieło w pozycji „Zamawiający”. Tymczasem z opinii biegłego G. W. (1) (k.440-469) wynika, że zakwestionowane przez świadka podpisy na tych dokumentach są autentyczne. Sąd Rejonowy zasadnie podszedł więc do zeznań tego świadka w sposób krytyczny, albowiem świadek będąc osobiście zainteresowany wynikiem postępowania, mógł się zasadnie obawiać odpowiedzialności karnej za poświadczenie nieprawdy w dokumentach, które miały istotne znaczenie dla uzyskania przez oskarżonego dwóch kredytów w (...). Świadek P. L. kwestionował także autentyczność podpisów na zaświadczeniach o zatrudnieniu (k.19 i 31). W tym zakresie opinia biegłego G. W. nie wykluczyła autentyczności podpisu świadka na zaświadczeniu z dnia 18 sierpnia 2007r. (czyn z pkt III), a co do zaświadczenia z dnia 04 października 2006r. dokument jako kopia techniczna (kserokopia) nie został poddany badaniom z zakresu klasycznych badań dokumentów ze względu na procedurę badawczą obowiązującą w Centralnym Laboratorium Kryminalistycznym (k.261).

Rację ma jednak Sąd Rejonowy, że pozostałe zeznania świadka P. L. korespondują z zeznaniami K. K., która prowadziła księgowość dla (...) i nie miała żadnej wiedzy na temat umów o dzieło oraz wypłat na rzecz oskarżonego M. Ł.. Z zeznań tego świadka wynika, że roczny zysk tej spółki oscylował w granicach 2000 zł i według świadka stan finansów spółki nie stwarzał możliwości wypłaty ponad 300 tys. zł w okresie od stycznia do września 2006r., a w świetle dokumentów KW i umów o dzieło firmie (...) Sp. z o.o. miało w ciągu 9 miesięcy wypłacić oskarżonemu kwotę 324.500 zł, a niewątpliwie wypłaty w tej wysokości zwróciłyby uwagę księgowej. Dysproporcja pomiędzy tymi wypłatami a rocznym zyskiem spółki jest wprost uderzająca. Nie ma więc racji skarżący, że zeznania świadków oraz dokumenty kasowe, umowy o dzieło oraz porozumienie (k.409) potwierdzają stanowisko oskarżonego, co do wypłaconych mu kwot. Wytworzona na potrzeby uzyskania dwóch kredytów dokumentacja (zaświadczenia o zatrudnieniu, dowody wypłat i umowy o dzieło) nie jest więc wiarygodnym dowodem w sprawie, że oskarżony rzeczywiście uzyskiwał dochody w wysokości ok. 35 000 zł miesięcznie. Tym bardziej, że te dokumenty pozostają w sprzeczności z innym dokumentem, a mianowicie deklaracją PIT za 2006r., w której oskarżony wskazał, że w 2006r. uzyskał przychód w wysokości 70 806,56 zł (k.37). Tymczasem według zakwestionowanych zaświadczeń o zatrudnieniu (k.19 i 31), które oskarżony przedłożył w banku w celu uzyskania dwóch kredytów opisanych w pkt II i III, przychód oskarżonego w 2006r. powinien wynosić nie mniej niż 315 000 zł.

Różnica pomiędzy kwotami deklarowanych dochodów a kwotami widniejącymi na zaświadczeniach o zatrudnieniu, które miały istotne znaczenie dla uzyskania przedmiotowych kredytów opisanych w pkt II i III, jest porażająca.

Rację ma zatem Sąd Rejonowy, że w świetle złożonej deklaracji podatkowej za 2006r. zaświadczenia o zatrudnieniu, które przedłożył w banku oskarżony aby uzyskać dwa kredyty w wysokości 1.635.000 zł (czyn z pkt II) oraz w wysokości 50 000 zł (czyn z pkt III), ewidentnie poświadczają nieprawdę co do wysokości uzyskiwanego dochodu.

Wbrew argumentom skarżącego nie ma podstaw do badania źródłowych ksiąg rachunkowych oskarżonego i kwestii rozliczenia wszelkich przychodów, w tym ze spółki (...), skoro oskarżony w zeznaniu podatkowym za 2006r. nie ujawnił przychodu w wysokości wskazanej na zaświadczeniach o zatrudnieniu. Nie ma potrzeby badania dokumentów wskazanych w apelacji obrońcy, skoro kwota wykazanego w 2006r. przychodu 70.806,56 zł rażąco odbiega od kwoty 324.500 zł, którą rzekomo miał otrzymać oskarżony w 2006r. za wykonanie umów o dzieło na rzecz firmie (...) Sp. z o.o. Przy czym z umów nie wynika na czym miało polegać wykonanie tego dzieła, gdyż w umowach znajduje się jedynie zapis „według protokołu (załącznik do umowy o dzieło…)”. Oskarżony wyjaśnił, że czynności polegały na tłumaczeniach, przygotowywaniu materiałów dydaktycznych do szkoleń, ale nie przedstawił żadnego dowodu potwierdzającego wykonanie na rzecz firmie (...) Sp. z o.o. takich czynności.

Zarzut dowolności ocen Sąd Rejonowego i braku obiektywizmu jest całkowicie chybiony w świetle zasad prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego. Gdyby oskarżony rzeczywiście uzyskał dochód w tej wysokości to powinien wykazać go jako przychód w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2006, a tego nie zrobił (k.37). Nie ma potrzeby poszukiwania ksiąg rachunkowych oskarżonego, który w swoich wyjaśnieniach nie wspominał, aby jakiekolwiek księgi rachunkowe prowadził. Oskarżony przecież wyjaśnił, że wynagrodzenie i przychody zostały ujęte w rocznym rozliczeniu PIT i podatek został odprowadzony, a zatem nie ma potrzeby poszukiwania dodatkowej dokumentacji księgowej, skoro rozliczenia podatkowe oskarżonego z lat 2004-2006 znajdują się w aktach sprawy (k.35-37,410-419). Argumentacja obrońcy jest więc nietrafiona.

Ponadto skarżący nie dostrzega, że nawet w świetle analizy dokumentów złożonych przez oskarżonego tj. KW (k.344-372) oraz umów o dzieło (k.398-409), to zaświadczenia o zatrudnieniu, którymi posłużył się w (...) oskarżony, potwierdzają nieprawdę. Wskazać należy, że zaświadczenie z dnia 4 października 2006r. (k.19), które posłużyło do uzyskania kredytu w wysokości 1.635.000 zł podaje średni dochód z ostatnich 12 miesięcy, a jednocześnie wskazuje na początek zatrudnienia sprzed niespełna 10 miesięcy. Według dokumentów KW i umów o dzieło w okresie od 05.01.2006r. do 30.09.2006r. firmie (...) Sp. z o.o. miała rzekomo wypłacić oskarżonemu łącznie kwotę 324.500 zł, a zatem średni miesięczny dochód oskarżonego miał wynosić 36.055 zł. Umowy o dzieło i dowody wypłat kończą się w miesiącu wrzesień 2006r. (k.367-369,398) i nie obejmują dalszego okresu tj. od października 2006r. do sierpnia 2007r., a zatem brak jakichkolwiek dokumentu potwierdzającego aby oskarżony uzyskał średni miesięczny dochód w wysokości 35.600 zł w okresie ostatnich 3 miesięcy przed wystawieniem zaświadczenia z dnia 18 sierpnia 2007r. (k.31).

Zarzut naruszenia art. 5 § 2 kpk także okazał się nietrafny. Jak słusznie podnosi się w orzecznictwie naruszenia zasady in dubio pro reo wyrażonej w art. 5 § 2 kpk jest możliwe tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy orzekający w sprawie sąd rzeczywiście powziął wątpliwości co do treści ustaleń faktycznych lub wykładni prawa i wobec niemożności ich usunięcia rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego. Przy rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji takich wątpliwości nie powziął. Przez co nie można mówić o naruszeniu art. 5 § 2 kpk skoro Sąd ustalił stan faktyczny, który w jego ocenie nie budził wątpliwości co do podstawy rozstrzygnięcia.

Sąd Rejonowy dokonał ustaleń na podstawie swobodnej oceny dowodów, odpowiadającej zasadom wiedzy i doświadczenia życiowego oraz zgodnie z przepisem art. 410 k.p.k., a ustalenia te są stanowcze, dlatego nie może zachodzić obraza art. 5 § 2 k.p.k.

A w konsekwencji, na skutek powyższych uchybień proceduralnych- na podstawie art. 438 punkt 3 kpk- zaskarżonemu orzeczeniu zarzucam błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na bezzasadnym uznaniu, iż M. Ł. jest sprawcą dwóch przypisanych mu czynów, mimo poważnych w tym zakresie wątpliwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W ocenie Sądu Okręgowego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych będący pochodną nieprawidłowej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w tej sprawie, okazał się chybiony i nie zasługiwał na uwzględnienie.

Apelacja obrońcy oskarżonego nie zasługiwała na uwzględnienie, stanowi bowiem jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji dokonanymi na podstawie właściwie przeprowadzonej oceny materiału dowodowego, który nie pozostawia wątpliwości co do sprawstwa przypisanych oskarżonemu czynów w pkt II i III wyroku.

W świetle tych dowodów, których wymowa jest jednoznaczna, Sąd Rejonowy zasadnie uznał wyjaśnienia oskarżonego M. Ł., za niewiarygodne i mające na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej za przedłożenie stwierdzających nieprawdę dokumentów w postaci dwóch zaświadczeń o zatrudnieniu w firmie (...) Sp. z o.o. w celu uzyskania kredytu hipotecznego w wysokości 1.635.000 zł oraz karty kredytowej z limitem w wysokości 50.000 zł, które to dokumenty miały istotne znaczenie dla uzyskania przedmiotowych kredytów, czym oskarżony wyczerpał znamiona dwóch występków z art. 297 § 1 k.k.

Wniosek

1/ zmianę zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i uniewinnienie oskarżonego od drugiego i trzeciego z zarzucanych mu czynów;

ewentualnie o

2/ jego uchylenie w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uniewinnienia oskarżonego, w sytuacji gdy wiarygodne dowody w postaci m.in. zeznania świadka K. K. oraz analiza dokumentów przedłożonych przez oskarżonego w postaci dowodów wypłaty KW oraz umów o dzieło w konfrontacji z zaświadczeniami o zatrudnieniu i deklaracją o wysokości osiągniętego dochodu w 2006r., wskazują w sposób nie budzący wątpliwości na winę oskarżonego.

Brak podstaw do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, gdyż nie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości, jak również nie zaistniała żadna z przesłanek wymienionych w art. 439 § 1 kpk, art. 454 kpk oraz art. 440 kpk.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1zmienia wyrok w zaskarżonej części, w ten sposób, że obniża wysokość jednej stawki dziennej kar grzywny orzeczonych wobec oskarżonego w pkt II , III i IV wyroku do 40 (czterdziestu) złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Zmiana wyroku w zakresie tylko wysokości jednej stawki dziennej grzywny poprzez jej obniżenie z kwoty 100 (sto) złotych do kwoty 40 (czterdziestu) złotych wynika z zasadności zarzutu odnoszącego się do wymiaru kary, ale tylko w aspekcie nadmiernej surowości wysokości stawki dziennej. Sąd Okręgowy nie podziela bowiem zarzutu odnoszącego się do wymiaru stawek dziennych za przypisane przestępstwa, ani nie kwestionuje zastosowanej przez Sąd zasady asperacji przy wymiarze kary łącznej grzywny. Wbrew argumentom skarżącego zastosowanie tej zasady znajduje uzasadnienie w odstępie czasu popełnienia przypisanych czynów. Nie sposób przecież uznać, że oba czyny popełnione w odstępie 10 miesięcy zostały popełnione w bliskim odstępie czasu. Ponadto rację ma Sąd Rejonowy wskazując na znaczny rozmiar wyrządzonej szkody w przypadku czynu przypisanego w pkt II. Brak zatem podstaw do uznania, że Sąd powinien przy wymiarze kary łącznej zastosować zasadę absorpcji, a wymiar kar jednostkowych grzywny został dostosowany do stopnia winy i społecznej szkodliwości każdego z przypisanych czynów. Najniższa liczba stawek wynosi 10, a najwyższa 540, a kary jednostkowe grzywny zostały wymierzone bliżej dolnych granic ustawowych tj. za czyn z pkt II w wymiarze 200 stawek i za czyn z pkt III w wymiarze 100 stawek. Nie można więc podzielić argumentów skarżącego, że kary jednostkowe i kara łączna są karami bardzo dotkliwymi.

Tym niemniej ustalając wysokość stawki dziennej kary grzywny, sąd ma obowiązek uwzględnić dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Ustaleń tych należy dokonywać w odniesieniu do czasu orzekania przez sąd w pierwszej instancji, a nie do czasu popełnienia przestępstwa, gdyż biorąc pod uwagę długotrwałość postępowania karnego, należy uwzględnić, że sytuacja majątkowa i rodzinna sprawcy oraz możliwość uzyskania zatrudnienia na rynku pracy mogą ulec zasadniczej zmianie. Przy czym stawka dzienna nie może być niższa od 10 złotych, ani też przekraczać 2000 złotych.

W ocenie Sądu Okręgowego nie została w dostatecznym stopniu przeanalizowana sytuacja majątkowa oskarżonego na datę orzekania, albowiem jak wynika z akt sprawy przeciwko oskarżonemu jest prowadzone postępowanie windykacyjne, a także postępowanie komornicze. Oskarżony wyjaśnił na rozprawie, że komornik zabiera mu 50 % wynagrodzenia i oskarżony stara spłacać się swoje zadłużenie wynikające z zaciągniętych kredytów. Uzyskane przez oskarżonego realne dochody są więc dużo niższe. Oskarżony w dacie orzekania miał 60 lat, jest z zawodu technikiem budowy dróg i mostów, ale pracuje w firmie (...) Sp. z o.o. jako koordynator rynku moto i zarabia ok. 8000 zł. Ponadto ma na utrzymaniu córkę (k.192-192v).

W ocenie Sądu Okręgowego kwotą stawki dziennej dostosowaną do sytuacji majątkowej i rodzinnej oskarżonego będzie kwota 40 (czterdzieści) złotych, gdyż oskarżony spłacając swoje zaległości kredytowe, a zwłaszcza kredyt hipoteczny w wysokości 1 635 200 zł waloryzowany kursem franka szwajcarskiego, jest obecnie w trudnej sytuacji ekonomicznej. Wartość zobowiązania i rat określana była w CHF i obliczana według bieżącego kursu. Wzrost kursu walut znacząco wpłynął na zwiększenie zobowiązań kredytobiorców, co stało się szczególnie dotkliwym problemem dla tzw. Frankowiczów. Saldo zadłużenia w walucie obcej oraz wysokość poszczególnych rat zależały przecież od kursu walutowego, a kurs CHF znacząco się zwiększył. Jak wynika z uzasadnienia (k.685) Sąd Rejonowy zupełnie nie wziął pod uwagę tej trudnej sytuacji majątkowej oskarżonego, dlatego Sąd Odwoławczy obniżył wysokość stawki dziennej do kwoty 40 złotych. Zdaniem Sądu taka wysokość jednej stawki uwzględnia realne dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak numeracji

Na mocy art. 636 § 1 kpk Sąd obciążył oskarżonego kosztami procesu, nie znajdując podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych ze względu na wysokość uzyskiwanych dochodów (k.714) i możliwości zarobkowe, które wynikają z doświadczenia zawodowego oskarżonego i jego wykształcenia.

7.  PODPIS

Sędzia Anna Zawadka