Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia Wydział VIII Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSR Anna Martyniec

Protokolant: Małgorzata Pluskota

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2014 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy

z powództwa D. C.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powódki D. C. na rzecz strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 1 217 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 października 2012 r. powódka D. C. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 10.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu podała, iż w dniu 25 kwietnia 2012 r. wsiadając do autobusu MPK linii 136, marki V. upadła na środkowy pomost tego autobusu doznając silnego potłuczenia i złamania kości łonowej. Wskazała, iż po upadku podszedł do niej kierowca autobusu proponując wezwanie pogotowia, jednakże ona odmówiła. Gdy wróciła do domu wezwała pogotowie, w celu przewiezienia na badanie rentgenowskie. Okazało się, iż obrażenia są poważne i wymagają długotrwałej rehabilitacji. Podniosła, iż zgłaszała wypadek w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) i dokonała zgłoszenia stronie pozwanej, która jednak odmówiła wypłaty odszkodowania.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazała, iż kwestionuje swą odpowiedzialność zarówno co do zasady jak i wysokości. Wskazała, iż z przedłożonych przez powódkę dowodów wynika jedynie, że doznała ona złamania kości łonowej. Powódka zaś nie przedstawiła żadnych dowodów, które wskazywałyby, iż do zdarzenia doszło z winy ubezpieczonego, jak również, że do zdarzenia doszło w okolicznościach przez nią wskazanych. Ponadto zakwestionowała wysokość żądanego przez powódkę zadośćuczynienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Powódka doznała urazu w postaci złamania dolnej oraz górnej gałęzi kości łonowej.

Dowód:

-

Wynik badania rtg k. 6.

W dniu 27 kwietnia 2012 r. w godzinach wieczornych syn powódki wezwał do niej pogotowie ratunkowe. Na miejscu ratownik medyczny na podstawie informacji udzielonych przez powódkę odnotował w karcie medycznych czynności ratunkowych w rubryce „wywiad”: „Pacjentka lat 78 w godzinach popołudniowych upadła na chodniku, skarży się na ból w okolicy kości biodrowej.” Jako rozpoznanie wpisano: stłuczenie kości biodrowej i zalecono stosowanie maści na stłuczenia.

Dowód:

-

Zeznania świadka K. C., k. 60;

-

Karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego z 27.04.2012 r., k. 145;

-

Zeznania świadka J. S., protokół elektroniczny z 7.03.2014 r., k. 160-161.

Powódka nie wychodziła z domu. Próbowała chodzić po domu, ale odczuwała silny ból. W dniu (...) syn powódki zadzwonił po pogotowie ratunkowe, które przewiozło powódkę do szpitala przy al. (...) we W.. Ratownik medyczny odnotował w karcie medycznych czynności ratunkowych w rubryce „wywiad” m.in.: „Upadła 8 dni temu doznając urazu biodra po stronie lewej.” W szpitalu zdiagnozowano u powódki złamanie kości łonowej i wypisano ją do domu z zaleceniem leżenia przez 6 tygodni. Miała podawane zastrzyki przeciwzakrzepowe. Opiekę nad nią sprawowali syn i mąż.

Dowód:

-

Zeznania świadka K. C., k. 60;

-

Karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego z 5.05.2012 r., k. 146;

-

Przesłuchanie powódki, protokół elektroniczny z 10.07.2013 r., k. 81.

Pismem z dnia 8 maja 2012 r. powódka poinformowała Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o., iż w dniu 25 lub 26.05 doznała obrażeń ciała w autobusie linii 136 oraz zwróciła się o numer polisy ubezpieczeniowej.

Dowód:

-

Akta szkody, a w nich pismo z dnia 8 maja 2012 r.

W dniu 23 maja 2012 r. Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. poinformowało stronę pozwaną, iż powódka zgłosiła roszczenie odszkodowawcze. Jednocześnie w protokole z posiedzenia z dnia 18 maja 2012 r. Komisja Odszkodowawcza wnioskowała jednogłośnie o oddalenie roszczenia jako nieudokumentowanego.

Dowód:

-

Akta szkody, a w nich druk zgłoszenia szkody oraz wydruk wiadomości e-mail oraz protokół z 18.05.2012 r.

Pismem z dnia 21 czerwca 2012 r. strona pozwana poinformowała powódkę, iż nie uznaje swojej odpowiedzialności za powstałą szkodę i odmawia wypłaty świadczenia.

Dowód:

-

Akta szkody, a w nich pismo z dnia 21 czerwca 2012 r.

Pismem z dnia 13 lipca 2012 r. strona pozwana poinformowała powódkę, iż podtrzymuje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Dowód:

-

Pismo z dnia 13 lipca 2012 r. k. 7.

Pismem z dnia 19 sierpnia 2012 r. pozwana ponownie zwróciła się do strony pozwanej o wypłatę odszkodowania.

Dowód :

-

Pismo z dnia 19 sierpnia 2012 r. k. 5.

Żaden z autobusów marki V. w dniu 25 kwietnia 2012 r. nie był wyposażony w monitoring. W monitoring wyposażone były autobusy marki M., były to autobusy niskopodłogowe. Nagranie z monitoringu przechowywane jest przez 7 dni od daty powstania zapisu.

Dowód:

-

Zeznania świadka R. S., protokół elektroniczny z 10.07.2013 r., k. 78-79;

-

Zeznania świadka R. C., protokół elektroniczny z 10.07.2013 r., k. 79;

-

Zeznania świadka D. W., protokół elektroniczny z 10.07.2013 r., k. 79;

-

Zeznania świadka A. M., protokół elektroniczny z 10.07.2013 r., k. 79;

-

Zeznania świadka T. F., protokół elektroniczny z 10.07.2013 r., k. 79-80;

-

Zeznania świadka P. S., protokół elektroniczny z 4.10.2013 r., k. 122;

-

Zeznania świadka M. D., protokół elektroniczny z 4.10.2013 r., k. 122-123;

-

Zeznania świadka J. T., protokół elektroniczny z 6.11.2013 r., k. 137-138;

-

(...) Sp. z o.o. z 6.05.2013r., k. 65, mail z 20.09.2013 r., k. 94.

Powódka do chwili obecnej odczuwa ból gdy wsiada do tramwaju, gdy schodzi po schodach. Nie może się dużo schylać, bo odczuwa silny ból. Nie może dużo chodzić, nie wchodzi na piętra, po schodach wchodzi po jednym stopniu. Jeżdżąc komunikacją miejską czeka zawsze na niskopodwoziowy tramwaj lub autobus. Nie wolno jej dźwigać, na zakupy ma wózek na kółkach. Leczy się od 2009 r. na osteoporozę.

Dowód:

-

Zeznania świadka K. C., k. 61;

-

Zeznania świadka E. C., k. 59;

-

Zeznania świadka K. L., k. 61-62;

-

Przesłuchanie powódki, protokół elektroniczny z 10.07.2013 r., k. 81 i protokół elektroniczny z 15.01.2014 r., k. 150.

Sąd zważył co następuje

Powództwo okazało się bezzasadne, w związku z czym podlegało oddaleniu w całości.

Spór sprowadzał się do ustalenia, czy powódka D. C. rzeczywiście uległa w dniu 25 kwietnia 2012 r. wypadkowi w okolicznościach przez siebie wskazanych, tj. w autobusie linii nr (...), a także czy między zdarzeniem a szkodą, jaką poniosła, występuje adekwatny związek przyczynowy i ewentualnie jaka jest wysokość poniesionej szkody, a w konsekwencji, wysokość należnego powódce zadośćuczynienia. Ciężar dowodu w tym zakresie, zgodnie z treścią art. 6 k.c., spoczywał na powódce.

Odpowiedzialność strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. znajduje podstawę w przepisach kodeksu cywilnego regulujących kwestię dochodzenia odszkodowania od ubezpieczyciela (art. 822 i nast. k.c.). W sprawie bezspornym było, iż strona pozwana udzieliła ochrony ubezpieczeniowej Miejskiemu Przedsiębiorstwu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. w zakresie odpowiedzialności cywilnej. Zgodnie zaś treścią przepisu art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony; jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2).

Odpowiedzialność Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. znajduje zaś podstawę w treści art. 435 § 1 k.c., zgodnie z którym prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie nie dał podstaw do uznania, iż Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. we W., a w konsekwencji i strona pozwana, ponosiło odpowiedzialność za skutki upadku powódki.

Sąd nie dał wiary przedstawionej przez powódkę oraz zawnioskowanych przez nią świadków wersji, jakoby stwierdzone obrażenia powstały na skutek opisywanego przez nią zdarzenia. Powódka nie przedstawiła na tę okoliczności żadnych, poza swoim przesłuchaniem, bezpośrednich dowodów. W szczególności nie powołała żadnego świadka, który widziałby jej upadek w autobusie, czy też pomagał jej po tym upadku. Z uwagi na upływ czasu Sąd nie mógł przeprowadzić dowodu z nagrań monitoringu zainstalowanego w autobusach linii 136 z tego dnia, na który to monitoring powódka się powoływała. Jak bowiem wskazało Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. w piśmie z dnia 6 maja 2013 r. i mailu z dnia 20 września 2013 r., monitoring jest przechowywany przez 7 dni, po tym czasie są nadpisywane nowe dane. Żaden też z przesłuchanych w charakterze świadków kierowców autobusów nie potwierdził, iż opisane przez powódkę zdarzenie miało miejsce. Nie potwierdził zaistnienia tego zdarzenia również świadek J. T., co do którego powódka oświadczyła, że przypomina go sobie, jako kierowcę autobusu linii 136. A przesłuchani zostali wszyscy kierowcy, którzy we wskazanych przez powódkę godzinach (14-16) prowadzili autobusy linii 136 na odcinku H./ (...) do al. (...). Świadek D. W. i Z. K. podawali zgodnie, iż sytuacje takie są rzadkie i pamiętaliby je, gdyby miały miejsce. Ponadto świadek A. M., D. W. i Z. K. wskazali, iż w przypadku takiego zdarzenia kierowca ma bezwzględny obowiązek zgłoszenia tego dyspozytorowi, nawet wówczas gdy pasażer sprzeciwia się wezwaniu pogotowia.

Nie bez znaczenia jest również fakt, iż powódka konsekwentnie podawała, iż wypadek miał miejsce w autobusie marki V., który był monitorowany. Z zeznań zaś świadków R. S., R. C., D. W., A. M., T. F. oraz P. S. wynika, iż żaden z autobusów V. nie posiadał w tym czasie monitoringu. Monitoring był zamontowany wtedy w M..

Istotne znaczenie dla oceny wiarygodności twierdzeń powódki miała również treść kart zleceń wyjazdów zespołów ratownictwa medycznego, a dokładnie kart medycznych czynności ratunkowych, wypełnianych podczas interwencji ratowników medycznych. Do powódki w związku z urazem kości łonowej wzywane było dwukrotnie pogotowie ratunkowe: raz w dniu 27 kwietnia 2012 r. i drugi raz w dniu 5 maja 2012 r. W karcie medycznych czynności ratunkowych z dnia 27 kwietnia 2012 r. w pozycji „wywiad” znalazła się adnotacja: „Pacjentka lat 78 w godzinach popołudniowych upadła na chodniku, skarży się na ból w okolicy kości biodrowej.” Jak wynikało z zeznań ratowniczki medycznej sporządzającej tę adnotację – świadka J. S., rubrykę tę wypełniła w oparciu o informacje od pacjentki i w przekonaniu świadka - nie mogła się pomylić w ten sposób, aby zamiast upadku w autobusie wpisać upadek na chodniku. Treść tej adnotacji wskazuje ponadto, że do zdarzenia doszło w dniu 27 kwietnia 2012 r., a nie dwa dni wcześniej. Również treść adnotacji w karcie medycznych czynności ratunkowych z dnia 5 maja 2012 r. w pozycji „wywiad” wskazuje na to, ze do zdarzenia doszło w dniu 27 kwietnia 2012 r. Brzmi ona bowiem: „Upadła 8 dni temu doznając urazu biodra po stronie lewej.” W ocenie Sądu zapisy w tych dokumentach mają doniosłe znaczenie dla oceny twierdzeń powódki, gdyż odzwierciedlają one pierwsze informacje przekazywane po zdarzeniu przez powódkę, odnośnie jego przebiegu i czasu. Jednocześnie zostały one sporządzone przez osoby bezstronne, zupełnie nie zainteresowane rozstrzygnięciem sprawy na korzyść którejkolwiek ze stron.

Mając powyższe na uwadze Sąd nie dał wiary przesłuchaniu powódki ani też zeznaniom świadków E. C., K. C. oraz K. L. co do przebiegu zdarzenia. Nie bez znaczenia dla oceny tej wiarygodności pozostawała również kwestia, że wszystkie te osoby są związane rodzinnie z powódką i jako takie – zainteresowane korzystnym dla niej rozstrzygnięciem.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należało, iż powódka nie wykazała, iż odpowiedzialność za skutki doznanego przez nią urazu ponosi Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. z siedzibą we W.. Tym samym brak było podstaw do uznania, iż taką odpowiedzialność ponosi strona pozwana. Dlatego też powództwo podlegało oddaleniu.

Orzeczenie o kosztach procesu oparto o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w przepisie art. 98 k.p.c., z którego wynika, iż strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Do rozliczenia kosztów poniesionych przez stronę pozwaną przyjęto kwotę 1200 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę po 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.