Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 maja 2022r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Grażyna Poręba

po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2022r. w Nowym Sączu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w T. (Estonia )

przeciwko P. W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  kosztami procesu obciąża powoda.

ZARZĄDZENIE

1)  proszę odnotować wyrok zaoczny,

2)  odpis wyroku doręczyć pełnomocnikowi powoda z pouczeniem o sposobie i terminie złożenia wniosku o uzasadnienie i apelacji i pozwanej z pouczeniem o terminie i sposobie złożenia sprzeciwu oraz z pouczeniem o obowiązku przedstawienia w sprzeciwie wszystkich twierdzeń i dowodów oraz skutku niedopełnienia tego obowiązku w postaci możliwości pominięcia spóźnionych twierdzeń i dowodów,

3)  kal. 7 i 14 dni.

N., dnia 9 maja 2022r. Sędzia Grażyna Poręba

Sygn. akt I C 970/21 upr.

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego dnia 9 maja 2022 r.

W pozwie złożonym w dniu 13 sierpnia 2021 r. skierowanym przeciwko P. W., strona powodowa R. O. w W. domagała się zasądzenia kwoty 3635,34 zł z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie liczonymi od dnia 27 kwietnia 2018r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów postępowania (k.1-3).

W uzasadnieniu wskazała, że nabyła przedmiotową wierzytelność od (...) Sp. z o.o. , która była instytucją kredytową od roku 2012 i właścicielem F..pl. (...) została zawarta za pośrednictwem strony internetowej. Uprzednio należało utworzyć profil klienta i dokonać przelewu weryfikacyjnego na kwotę 1 grosz. Pozwany pozytywnie przeszedł procedurę, w związku z czym spółka udzieliła pozwanemu pożyczki nr (...) w kwocie 4000 zł na okres 30 dni. Środki zostały przelane w dniu 30 listopada 2017r. Pozwany był zobowiązany do zwrotu pożyczki powiększonej o kwotę całkowitego kosztu udzielenia pożyczki do dnia 30 grudnia 2017r. Następnie strony zawarły porozumienie , umożliwiające spłatę zadłużenia w ratach, począwszy od 26 lutego 2018r. W dniu 8 marca 2018r. pozwany dokonał wyłącznie wpłaty w wysokości 1817,66 zł, co dodatkowo przerwało bieg terminu przedawnienia. Ostatecznie pozwany nie wywiązał się z przyjętego na siebie zobowiązania.

Pozwany mimo wezwania nie stawił się na termin rozprawy, nie złożył żadnych wyjaśnień ani też nie żądał przeprowadzenia rozprawy w jego nieobecności. Pozwany nie złożył także odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 listopada 2017r. za pośrednictwem portalu internetowego F..pl, pozwany P. W. zawarł z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę pożyczki nr (...) na kwotę 4.000 zł na okres 30 dni. Termin spłaty został ustalony na dzień 30 grudnia 2017r. Oprócz kwoty kapitału pozwany zobowiązał się do zapłaty prowizji w kwocie 1033,12 zł oraz odsetek kapitałowych.

Tego samego dnia na konto pozwanego została wpłacana kwota 4.000 zł.

dowód: wydruk umowy – k 7-9, wyciąg z rachunku bankowego – k.11

W dniu 26 stycznia 2018r. strony umowy pożyczki zawarły porozumienie do umowy pożyczki nr (...) rozkładające zaległą należność z umowy pożyczki na trzy raty, pierwsza płatna 26 lutego 2018r., druga 26 marca 2018r. oraz ostania w dniu 26 kwietnia 2018r. Z tytułu zawarcia porozumienia pozwany zobowiązał się dodatkowo do zapłaty prowizji w kwocie 2991,08 zł oraz odsetek 74,30 zł. Łącznie 5453 zł.

W dniu 8 marca 2018r. pozwany wpłacił na rachunek bankowy strony powodowej kwotę 1.817,66 zł.

dowód: porozumienie – k.13-14, potwierdzenie płatności – k.12

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez powoda dokumentów.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy a biorący zobowiązuje się tę samą ilość pieniędzy zwrócić.

Strona powodowa jako następca prawny wywodziła swoje roszczenie z zawartej z pozwanym a (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowie pożyczki z dnia 30 listopada 2017r.

Na stronie powodowej zatem ciążył obowiązek wykazania swojego roszczenia zarówno co do zasady jak i wysokości, czyli udowodnienia faktu związania stron umową pożyczki, wykonania umowy, skutecznego nabycia wierzytelności ale także, w świetle aktualnie obowiązujących przepisów – art. 117 ¹ k.c., tego że roszczenie nie jest przedawnione. Powód jednakże obowiązkowi temu nie zdołał sprostać.

Sąd, uznał, że w przedmowie sprawie, twierdzenia o faktach powoływanych w pozwie, budzą uzasadnione wątpliwości i nie są na tyle przekonujące aby tak sformułowane żądnie można było uwzględnić, a przede wszystkim nie sposób ich odnieść do przedłożonych w sprawie dokumentów. Wymaga nadto zauważenia, że niezależnie od wynikającego z art. 339 § 2 k.p.c. domniemania prawdziwości twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy, sąd ma obowiązek każdorazowo do krytycznego ustosunkowania się do twierdzeń powoda z punktu widzenia ich ewentualnej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy (wyrok SN z dnia 20.10.1998 r. I CKU 85/98, Lex nr 1216211). Sąd jest zatem zobowiązany rozważyć, czy w świetle przepisów obowiązującego prawa materialnego twierdzenia powoda znajdują uzasadnienie, a w przypadku ustaleń negatywnych skutkuje to wydaniem wyroku zaocznego oddalającego powództwo ( wyrok SN. z 7.06.1972 r. III CRN 30/72, Lex nr 7094).

Zgodnie z art. 6 k.c. określającym zasadę rozkładu ciężaru dowodu w postępowaniu cywilnym, strona która powołując się na swoje prawo, obowiązana jest udowodnić fakty uzasadniające jej żądanie. Do podmiotu występującego z pozwem należy więc udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi on swoje prawo. Z regułą wyrażoną w treści art. 6 k.c. skorelowany jest przepis art. 232 k.p.c. zgodnie z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Zgromadzony materiał dowodowy pozwala wyłącznie uznać, że pozwany zawarł z (...) Sp. z o.o. umowę pożyczki oraz otrzymał kapitał w wysokości 4.000 zł. Pozostałe fakty nie zostały wykazane. W pierwszej kolejności wątpliwości Sądu budzi legitymacja czynna powoda. Do akt nie została załączona umowa cesji. Powód przedłożył oświadczenie z dnia 25 sierpnia 2021r., z którego jednakże nie wynika nawet kiedy umowa cesji miała zostać zawarta. Taki dokument zdaniem Sądu nie jest wystarczającym dowodem na to, że strona powodowa nabyła przedmiotową wierzytelność. Należy go zakwalifikować wyłącznie jako dokument prywatny, co oznacza, że stanowi on wyłącznie dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła stosowne oświadczenie. Dokument taki nie stanowi dowodu na skuteczność dokonanej czynności prawnej, w tym przypadku - umowy cesji oraz nie dowodzi istnienia, ani wysokości wierzytelności będącej jej przedmiotem.

Ponadto spółka (...) Sp. z o.o. była w likwidacji czyli była reprezentowana przez likwidatora a aktualnie została rozwiązana (odpis pełny KRS dostępny na portalu internetowym), co w świetle skuteczności przedłożonego oświadczenia czy samego faktu zawarcia umowy budzi uzasadnione wątpliwości. W czasie wydania oświadczenia uprawnionym do reprezentacji spółki był likwidator a nie prokurent. W takiej sytuacji strona powodowa tym bardziej obowiązana była dołożyć wszelkich starań aby prawidłowo wykazać swoją legitymację, przedkładając stosowną umowę.

Mając powyższe na uwadze, z uwagi na brak legitymacji czynnej, w ocenie Sądu żądanie pozwu było niezasadne, dlatego też podlegało ono oddaleniu o czym orzeczono jak w pkt. I wyroku.

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy, na zasadzie art. 98 k.p.c. Strona powodowa jako przegrywającą sprawę została obciążona kosztami postepowania.

Sędzia Grażyna Poręba

ZARZĄDZENIE

1.  proszę oodnotować uzasadnienie

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda,

3.  kal. 14 dni.

N., dnia 6 czerwca 2022 r. Sędzia Grażyna Poręba