Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IV K 339/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

B. W.

Czyn przypisany oskarżonej w pkt I części dyspozytywnej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.1.1.B. W. jest panną posiadającą jedno dziecko – pełnoletnią córkę, która pozostaje na jej utrzymaniu. Legitymuje się wykształceniem zawodowym, jest z zawodu krawcową. Utrzymuje się ze świadczenia rentowego. Zamieszkuje w L. w kamienicy przy ul. (...) wraz z córką i jej partnerem. Była uprzednio karana za przestępstwa z art. 207 § 1 kk. Odbywała karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym w okresie od 24 stycznia 2018r. do 7 września 2018r. Jest osobą uzależnioną od alkoholu i występują u niej objawy uszkodzenia centralnego układu nerwowego. Pomimo, iż nie jest osobą chorą psychicznie to jej zdolność pokierowania postępowaniem była ograniczona w nieznacznym stopniu.

Wywiad środowiskowy

197-198v

Dane o karalności

319-320,450,

Odpisy wyroków wraz z obliczeniami kary

257-264

Wydruk z systemu N.. (...)

180-195

Opinia sądowo-psychiatryczna

285-293

Ustne opinie biegłych psychiatrów : D. J., I. J. i psychologa P. P.

k. 440-440v

1.1.2.W okresie od czerwca 2020 roku B. W. pozostawała w związku konkubenckim z P. B., z którym zamieszkiwała wspólnie w kamienicy na ul. (...).

Wywiad środowiskowy

197-198v

Częściowe zeznania P. B.

6-7v,121-122

Zeznania K. Z.

11-12

Wyjaśnienia B. W.

29-30v

Zeznania Ł. I.

83-84v

1.1.3.W mieszkaniu oskarżonej były kilkakrotnie przeprowadzane interwencje policji z powodu awantur i nadużywania alkoholu. B. W. po spożyciu alkoholu bywała agresywna i wulgarna.

Wykaz interwencji

19

Kserokopie notatników służbowych funkcjonariuszy Policji

90-112,130-136v,140-147,149-152,154-167

Zeznania K. Z.

11-12v,215-218

1.1.4.W dniu 4 września 2020 roku B. W. wspólnie ze swoim konkubentem - P. B. spożywała alkohol. Do picia alkoholu namawiał ją partner. W tym czasie w mieszkaniu przebywała także K. Z. wraz ze swoim chłopakiem – Ł. I., który po przyjściu do mieszkania z pracy położył się spać w drugim pokoju.

Wyjaśnienia B. W.

29-30v

Zeznania K. Z.

11-12, 215-218,383v-384v

Częściowe zeznania P. B.

6-7v

Zeznania Ł. I.

83-84v

1.1.5.W tracie wspólnej biesiady pomiędzy B. W., a P. B. doszło do kłótni. B. W. głośno krzyczała, awanturowała się i wyganiała z domu swojego konkubenta – używając przy tym słów wulgarnych. W czasie kłótni B. W. sięgnęła po nóż i wymachiwała nim krzycząc na P. B.. Pijaną B. W. próbowała uspokoić jej córka K. Z..

Zeznania K. Z.

11-12v, 215-218, 383v-384v

Wyjaśnienia B. W.

29-30v

Zeznania Ł. I.

385v-386

1.1.6.W czasie trwania kłótni B. W. trzymając w ręku nóż ugodziła nim raz P. B. w okolice klatki piersiowej. Nie atakowała więcej konkubenta. Z rany pokrzywdzonemu leciała krew, którą tamowała K. Z.. Nóż, którym B. W. ugodziła partnera został umyty przed przyjazdem służb.

K. Z. udała się także do sąsiadów, aby wezwać pogotowie ratunkowe.

Zeznania K. Z.

11-12v, 215-218, 383v-384v

Zeznania A. T.

21-22v,383

Zeznania M. T.

26-26v

Wyjaśnienia B. W.

29-30v,37-38, 382-382v

Protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną

77-81

Protokół oględzin płyty CD

231-232v

Płyta CD ze zgłoszeniem

311

Zeznania Ł. I.

385v-386

1.1.7.Na miejsce zdarzenia przybyła karateka pogotowia oraz funkcjonariusze Policji.

P. B. została udzielona wstępna pomoc medyczna i zabrano go do szpitala.

Funkcjonariusze policji zabezpieczyli nóż kuchenny, którym B. W. posłużyła się i zraniła pokrzywdzonego.

Zeznania M. T.

26-26v

Zeznania A. T.

383

Zeznania J. K.

227-228v, 385-385v

Protokół oględzin z dokumentacją fotograficzną

77-81

Zeznania K. Z.

383v-384v

Zeznania Ł. I.

385v-386

1.1.8.B. W. nie działała z zamiarem doprowadzenia do ciężkiego uszkodzenia ciała pokrzywdzonego i spowodowania obrażeń, które mogły zagrażać jego życiu.

Wyjaśnienia B. W.

37-38,382-382v

Zeznania K. Z.

215-218

1.1.9.W szpitalu - (...) w L. u pokrzywdzonego stwierdzono ranę kłutą w okolicy klatki piersiowej długości ok. 1,5 cm penetrującą tylko do tkanki podskórnej. Rana została zszyta, a P. B. wypisany do domu. Odniesione obrażenia spowodowały u pokrzywdzonego naruszenie czynności narządu ciała na czas nieprzekraczający 7 dni.

Częściowe zeznania P. B.

6-7v

Dokumentacja medyczna pokrzywdzonego

10,221

Opinie biegłego T. I.

82,363-364

1.1.10.Rana powstała u pokrzywdzonego była raną powierzchowną. Nie wymagała użycia dużej siły. W przypadku braku pomocy medycznej dla pokrzywdzonego rana nie spowodowałaby cięższych obrażeń ciała, a najcięższym skutkiem spowodowanym taka raną byłby dłuższy proces gojenia i ewentualnie możliwe miejscowe zakażenie.

Ustna opinia biegłego T. I.

403-403v

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

B. W.

Czyn przypisany oskarżonej w pkt I części dyspozytywnej wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.P. B. ugodził się nożem sam obierając ziemniaki.

Częściowe zeznania P. B.

6-7v

2.B. W. nie brała udziału w zdarzeniu zranienia pokrzywdzonego .

Częściowe zeznania P. B.

6-7v

3.Po ugodzeniu nożem w klatce piersiowej pokrzywdzonego pozostał kawałek ostrza

Częściowe zeznania K. Z.

383v-384v

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zbiorczo

Wyjaśnienia B. W.

Wyjaśnienia oskarżonej należy uznać co do zasady za wiarygodne – w tym przede wszystkim zakresie jej przyznania się do ugodzenia nożem pokrzywdzonego oraz pozostałych okoliczności, w jakich doszło do przedmiotowego zdarzenia. Nadto walor wiarygodności Sąd przyznał jej wyjaśnieniom w części, w jakiej wskazuje na brak po jej stronie zamiaru dokonania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu u P. B., że do takiego celu dążyła, w czym miało je przeszkodzić postawa pokrzywdzonego oraz udzielona mu pomoc medyczna. W/w wyjaśniania zostały nadto potwierdzone pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowych o charakterze osobowym (zeznania pokrzywdzonego oraz naocznego świadka zdarzenia K. Z., a także dowodów nieosobowych w postaci dołączonej dokumentacji lekarskiej i opinii biegłego..

Zeznania K. Z.

Logiczne i spójne, niekwestionowane przez strony, znajdujące potwierdzenie zarówno w zeznaniach pozostałych świadków, jak i wyjaśnieniach samej oskarżonej oraz w zebranym materiale dowodowym o charakterze nieosobowym. Za wyjątkiem części z k. 383v-384v w której wskazuje, iż w ranie u pokrzywdzonego widziała kawałek ostrza z noża, którym doszło do jego ugodzenia. Przedmiotowy nóż nie był złamany, co wynika z protokołu oględzin k.77-81.

Pomimo lekkich rozbieżności w składanych zeznaniach posiadają one istotnym walor dowodowy – na co wskazuje także opinia sądowo psychologiczna dotycząca świadka (k. 265-269).

Zeznania Ł. I.

Logiczne i konsekwentne, potwierdzone zeznaniami K. Z. i wyjaśnieniami B. W..

Zeznania A. T.

W pełni potwierdzone zapisem z rozmowy zgłaszającej przestępstwo i znajdujące oparcie w zeznaniach K. Z., choć w/w nie była świadkiem samego zdarzenia.

Zeznania M. T.

Wiarygodne zeznania świadka z uwagi na ich logiczność, które nie zawierają wewnętrznych sprzeczności, a okoliczności w nich przytoczone znajdują potwierdzenie w nieosobowym materiale dowodowym.

Zeznania J. K.

Sąd obdarzył je walorem wiarygodności w całości. Stanowią istotną wartość dowodową. Nadto pochodzą od osoby obcej zarówno w stosunku do pokrzywdzonego, jak i w stosunku do oskarżonej, która nie miała żadnych powodów, aby bezpodstawnie ich pomawiać. Stąd cechuje je pełen obiektywizm.

Częściowe zeznania P. B.

Zeznania świadka pozostają wiarygodne tylko w tej części, w której korelują z ustaleniami faktycznymi poczynionymi na podstawie innych dowodów, w tym w szczególności z zeznaniami pozostałych świadków oraz z wyjaśnieniami oskarżonej co do okoliczności poprzedzających zdarzenie.

Opinie pisemne oraz ustna biegłego T. I.

Opinie biegłego stanowią istotną wartość dowodową. Nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Wiarygodny dowód precyzujący zakres i kategorię doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń albowiem opinie zostały sporządzona przez kompetentną osobę, są pełne, jasne, logiczne i w sposób przystępny wyjaśniają poczynione przez biegłego ustalenia.

Opinie sądowo – psychiatryczna
i sądowo psychologiczna, dotyczące B. W. oraz K. Z., ustne opinie biegłych psychiatrów : D. J., I. J. i psychologa P. P. oraz dowody nieosobowe w postaci protokołów oględzin, dokumentacji fotograficznej, dokumentacji medycznej, wykazu interwencji, notatników służbowych funkcjonariuszy Policji, danych o karalności, odpisów wyroków.

Opinie biegłych są pełne, logiczne, poddające się weryfikacji.

Za odpowiadające prawdzie Sąd ocenił dowody z dokumentów stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w sprawie, jako autentyczne, pochodzące od uprawnionych do ich sporządzenia podmiotów, a nade wszystko nie kwestionowane w toku postępowania¸ nie zaprzeczone poprzez inne dowody.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

zbiorczo

Częściowe zeznania P. B. k. 6-7v

Zeznania P. B. w części w jakiej wskazuje, iż B. W. nie brała udziału w zdarzeniu , a on sam zranił się nożem przy obieraniu ziemniaków są sprzeczne z logicznymi i miarodajnymi dowodami w postaci wyjaśnień B. W. i zeznań pozostałych świadków – zwłaszcza K. Z..

Częściowe zeznania K. Z. k. 383v-384v

Zeznania K. Z. w zakresie pozostawania w ranie pokrzywdzonego kawałka ostrza z noża, którym dokonano ugodzenia nie znajdują potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym w postaci zeznań świadków, wyjaśnień oskarżonej, czy nieosobowym materiale dowodowym w postaci protokołu oględzin rzeczy i dokumentacji fotograficznej.

Protokół oględzin miejsca k. 16-17v

Materiał poglądowy k. 70-72

Zeznania świadka A. O. k. 240-241v

Walor nieistotnych dowodów w ocenie Sądu dla rozstrzygnięcia sprawy mają wskazane w tym protokoły oględzin miejsca zdarzenia wraz z materiałem poglądowym, gdyż wobec braku ujawnienia śladów miejscu przestępstwa w tych czynnościach nie były one podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Podobnie nieistotny walor ma dowód z zeznań świadka przesłuchanego na okoliczność wykonywanych czynności oględzin miejsca zdarzenia.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

B. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Poczynione w toku procesu ustalenia faktyczne nie pozostawiają wątpliwości, iż w aspekcie przedmiotowym czyn oskarżonej polegał na działaniu czyli, że B. W. w dniu 4 września 2020 roku ugodziła P. B. nożem w klatkę piersiową powodując ranę kłutą przedniej powierzchni klatki piersiowej długości ok. 1,5 cm po stronie prawej penetrującą do tkanki podskórnej skutkującą naruszeniem czynności narządu ciała pokrzywdzonego trwającym nie dłużej niż 7 dni.

W ocenie Sądu zgromadzone dowody nie dostarczyły jednak wystarczających podstaw do ustalenia, że raniąc pokrzywdzonego B. W. działała w zamiarze chociażby ewentualnym spowodowania u P. B. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Przypisanie takiego zamiaru jest możliwe jedynie na podstawie całokształtu okoliczności przedmiotowych i podmiotowych, z których jednoznacznie wynika, że sprawca chcąc spowodować uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia, swoją zgodą obejmował tak wyjątkowo ciężki skutek. Okoliczności te, to: godzenie w ważne dla życia ludzkiego organy, siła ciosu, wielokrotność ciosów, rodzaj i rozmiary narzędzia, głębokość i kierunek ran, rodzaj uszkodzeń ciała, stopień zagrożenia dla życia ludzkiego, stosunek sprawcy do pokrzywdzonego, jego właściwości i dotychczasowy tryb życia, jego zachowanie się przed popełnieniem przestępstwa, pobudki, motywy oraz tło zdarzenia ( wyroki Sądu Najwyższego z dnia 31 sierpnia 1973 r. III KR 199/73, OSNKW 1974/2 poz. 25, z dnia 9 maja 1974 r. III KR 388/73, OSNKW 1974/7-8, poz. 137, z dnia 6 czerwca 1977 r., II KR 339/73, OSNKW 1974/10, poz. 184, z dnia 28 czerwca 1977 r., VI KRN 14/77, OSNKW 1978/4-5, poz. 43, z dnia 14 kwietnia 1977r., III KR 62/77, OSNGP 1977/10, poz.81, z dnia 29 sierpnia 1983 r., II KR 177/83 , OSNGP 1984, poz. 23, z dnia 26 lutego 1987 r., I KR 24/87, OSNGP 1987/10, poz. 118).

W ocenie Sądu zamiaru takiego nie można z całą stanowczością przypisać oskarżonej, a za takim stanowiskiem przemawia jednokrotne ugodzenie oraz charakter powstałej rany, która nie stanowiła efektu użycia dużej siły związanej z posłużeniem się nożem z tzw. zamachu, a ponadto możliwe do wystąpienia skutki wywołane zranieniem. Charakterystyka rany potwierdzona dokumentacją lekarską (k.10) wskazuje na jej wielkość 1,5 cm, jednak wartość ta nie odnosi się do jej głębokości, co nie można wykluczyć określenia jej długości. Okoliczność ta dodatkowo przemawia za uznaniem, iż zamiar spowodowania obrażeń ciała nie wykraczał poza wywołane przez oskarżoną skutki związane z lekkimi obrażeniami. Przy braku udzielenia jakiejkolwiek pomocy medycznej pokrzywdzony nie doznałby ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, co najwyżej odniesiona ”powierzchowna” rana w przypadku jej niezaopatrzenia mogłaby skutkować ewentualnie miejscowym zakażeniem (vide opinia biegłego k.403). Ustalając powyższe Sąd miał w polu widzenia fakt, że oskarżona i pokrzywdzony żyli ze sobą w konkubinacie, nie mieli wcześniej żadnego konfliktu. Dodatkowo oskarżona w swoim działaniu kierowała się impulsem, wywołanym kłótnią z konkubentem i spożywanym przez nią alkoholem. Nie dążyła do spowodowania u pokrzywdzonego ciężkich obrażeń i na takie z pewnością się nie godziła. Z opinii sądowo psychiatrycznej dotyczącej B. W. wynika jednoznacznie, iż w/w w chwili czynu miała ograniczoną w nieznacznym stopniu możliwość pokierowania swoim postępowaniem, a poziom jej funkcjonowania intelektualnego znajduje się na pograniczu upośledzenia umysłowego. Także postawa pokrzywdzonego w żadnej sposób nie miała wpływu na realizację zamiaru oskarżonej. Gdyby faktycznie B. W. dążyła do spowodowania u pokrzywdzonego skutków dalej idących niż te, które faktycznie zostały jej działaniem u P. B. wywołane, miała ku temu dostateczną sposobność. Z powyższych względów Sąd uznając, że zebrane w sprawie dowody nie dają wystarczającej podstawy do przyjęcia, że B. W. usiłowała spowodować u pokrzywdzonego ciężki uszczerbek na zdrowiu przypisał inną kwalifikację prawną popełnionego czynu stanowiącego występek określony w art. 157§2 k.k.

Ponadto bez wątpienia oskarżona popełnienia przypisanego jej przestępstwa dopuściła się w ciągu 5 lat po odbyciu kary 9 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie w sprawie IX K 636/16 za umyślne przestępstwo podobne z art. 207 § 1 kk popełnione z zastosowaniem przemocy oraz groźby użycia przemocy, a więc w warunkach powrotu do przestępstwa opisanego w art. 64 § 1 kk. W działaniu oskarżonej wystąpiły bowiem przesłanki podobieństwa popełnionych przestępstw wynikające z treści art. 115§3 k.k.

Przestępstwo stypizowane w art. 157 § 2 kk ma charakter skutkowy. Dla jego popełnienia konieczne jest wywołanie, w drodze działania lub zaniechania, naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na okres nietrwający dłużej niż 7 dni. Przez naruszenie czynności narządu ciała rozumieć należy spowodowanie w organie ciała takich zmian, które zakłócają jego normalne, zgodne z przeznaczeniem funkcjonowanie. Rozstrój zdrowia oznacza natomiast wywołanie zakłócenia funkcjonowania organizmu jako całości. Nie budzi wątpliwości, że oskarżona działała w zamiarze bezpośrednim, bowiem – jako osoba dorosła, życiowo doświadczona i poczytalna - zadając cios nożem w okolice klatki piersiowej, swoim zamiarem obejmowała wyrządzenie pokrzywdzonemu obrażeń. Faktem jest również, że zaatakowała ona pokrzywdzonego bez jakiegokolwiek powodu, nagle,
w zajmowanym przez nich wspólnie mieszkaniu.

Wobec powyższego zachowanie B. W. zakwalifikować należało z art. 157 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. i równocześnie dokonać stosownej korekty redakcyjnej czynu przypisanego oskarżonej, w stosunku do tego, który zarzucono jej aktem oskarżenia.

W tym miejscu należy odnieść się do zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego B. W. w stosunku do czynu zarzuconego jej w akcie oskarżenia. Nie budzi wątpliwości fakt, że przedmiotowe granice procesu zakreśla zdarzenie faktyczne, które oskarżyciel opisał w akcie oskarżenia w formie zarzutu, podając także naruszony, jego zdaniem, przepis ustawy karnej. Sąd nie jest przy tym związany ani samym opisem, ani też kwalifikacją prawną tego czynu wskazaną przez oskarżyciela, wiąże go natomiast czyn jako zdarzenie faktyczne i tych granic przekroczyć już nie może. Podkreślenia wymaga, że mimo dokonania opisanych niżej zmian w opisie i kwalifikacji czynu zachowana została tożsamość zdarzenia będącego przedmiotem oskarżenia z czynem przypisanym w wyroku.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-

☐

3.5.  Uniewinnienie

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. W.

I

I

Wymierzając oskarżonej karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary, określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk.

Jako okoliczności obciążające Sąd uwzględnił: stopień społecznej szkodliwości przypisanego występku, wyrażający się w rodzaju i charakterze naruszonych dóbr chronionych prawem (zdrowie, nietykalność cielesna) oraz uprzednią karalność oskarżonej i popełnienie tego czynu w warunkach powrotu do przestępstwa. Nie bez znaczenia pozostaje też fakt popełnienia czynu w stanie nietrzeźwości.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił przyznanie się do winy oskarżonej, okazaną skruchę, wyrażony żal i chęć przeproszenia pokrzywdzonego. Ponadto fakt, że P. B. wybaczył oskarżonej spowodowanie krzywdy, nie ma do niej pretensji, a szczególnie woli jej ukarania.

Sąd wziął również pod uwagę wnioski wynikające z treści opinii sądowo – psychiatrycznej wskazującej na to, że oskarżona choć w czasie popełnionego przez nią czynu mogła rozpoznać jego znaczenie, to równocześnie miała ograniczoną w nieznacznym stopniu możliwość pokierowania swoim postępowaniem. U oskarżonej występują objawy uszkodzenia centralnego układu nerwowego w postaci labilnego nastroju, impulsywności, trudności w kontrolowaniu emocji, zachowania, obniżonych funkcji poznawczych. B. W. jest osobą wymagającą leczenia psychiatrycznego w warunkach ambulatoryjnych, przyjmowania leków uspokajających i stabilizujących nastrój(k.293).

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd uznał, że oskarżona nie jest osobą wobec której z racji popełnionego przestępstwa konieczny jest proces resocjalizacji w warunkach długotrwałej izolacji. Karą adekwatną - tak do stopnia zawinienia, jak i stopnia społecznej szkodliwości czynu – będzie bezwzględna kara dziewięciu miesięcy pozbawienia wolności.

Wprawdzie Sąd podzielił pogląd, że przestępstwa skierowane przeciwko życiu i zdrowiu człowieka powinny być karane w sposób zdecydowany, bowiem w innym przypadku doszłoby do deprecjacji życia i zdrowia ludzkiego, które są najwyższymi wartościami. Nie mniej nie można pominąć stanowiska, że orzeczona kara jest adekwatna zarówno do okoliczności przedmiotowych jak i podmiotowych popełnionego przez B. W. przestępstwa. W ocenie Sądu orzeczona kara zdoła powstrzymać oskarżoną od popełniania podobnych przestępstw w przyszłości oraz uświadomi jej, że takie zachowania są bezprawne i nie mogą być akceptowane. Jednocześnie tak orzeczona kara będzie dla potencjalnych sprawców wyraźnym sygnałem, że przestępne działania skierowane przeciwko zdrowiu człowieka spotykają się ze stanowczą reakcją ze strony organów wymiaru sprawiedliwości.

III

I

Koniecznym natomiast procesem zmierzającym do zapewnienia przestrzeganie przez oskarżoną porządku prawnego w przyszłości jest potrzeba leczenia. Wobec treści pisemnej opinii sądowo – psychiatrycznej dotyczącej B. W. (k. 285-293) oraz ustnych opinii uzupełniających biegłych psychiatrów i psychologa (k. 440-440v) stwierdzających, iż oskarżona jest osobą uzależnioną od alkoholu, co stało się też przyczyną sprawczą popełnionego występku, wymaga leczenia odwykowego w formie terapii w warunkach stacjonarnych, Sąd orzekł wobec B. W. środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień , leczenia uzależnienia od alkoholu, aby skutecznie uchronić w/w przed potencjalnym popełnieniem w przyszłości czynu zabronionego.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. W.

II

I

Mocą art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności sąd zaliczył oskarżonej okresy jej rzeczywistego pozbawienia wolności od 4 września 2020 roku, godz. 22:30 do 1 kwietnia 2021 roku godz. 22:30 oraz od 12 kwietnia 2021 roku, godz. 22:30 do 15 kwietnia 2021 roku – tj. do dnia wydania wyroku.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Oskarżyciel publiczny wnosił o orzeczenie wobec oskarżonej środków karnych w postaci zakazu kontaktowania się z pokrzywdzonym i zakazu zbliżania się do pokrzywdzonego na odległość mniejszą niż 10 metrów na okres 5 lat. Bezspornym jest, iż w myśl art. 41a § 1 kk Sąd może orzec o zakazie m. in. kontaktowania się z określonymi osobami, zbliżania się do określonych osób w razie skazania za przestępstwo umyślne z użyciem przemocy , zwłaszcza wobec osoby najbliższej. Podkreślić należy, że ustawodawca nie zdecydował się na wprowadzenie obligatoryjności zastosowania w/w przepisu, pozostawiając tego rodzaju możliwość do uznaniu sądu.

Aktualnie pokrzywdzony z racji zaistniałego konfliktu nie jest już osobą najbliższą dla oskarżonej, która stanowczo potwierdziła ustanie konkubinatu. Nieformalny związek został zakończony również wolą pokrzywdzonego na co wskazuje fakt potwierdzony również informacją Policji, że P. B. wyprowadził się z mieszkania zajmowanego wspólnie z B. W., który to lokal faktycznie należy do w/w. W tej sytuacji uznać należy, że orzeczenie wnioskowanych zakazów nie jest niezbędne, aby chronić dobro osobiste pokrzywdzonego.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. Ł. K. tytułem obrony
z urzędu B. W. w śledztwie i przed tutejszym Sądem jako I instancją kwotę 1549,80 zł mocą art. 618§1 pkt 11 kpk i § 17 ust.1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 5 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2016.1714) uwzgledniającą należny podatek Vat.

V

Mając na uwadze sytuację finansową oskarżonej, która nie posiada majątku, uznać należy, iż uiszczenie wydatków postępowania, jak też opłaty sądowej, byłoby dla niej zbyt uciążliwe. Wobec powyższego na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolniono oskarżoną od kosztów sądowych, a wchodzącymi w ich skład wydatkami obciążono Skarb Państwa.

6.  1Podpis

………………………………

SSO Andrzej Klimkowski