Pełny tekst orzeczenia

Formularz UWO

Sygnatura akt

IV Ko 216/21

1.  WNIOSKODAWCA

D. K.

2.  ZWIĘZŁE PRZEDSTAWIENIE ZGŁOSZONEGO ŻĄDANIA

1.

Odszkodowanie (kwota główna)

Odsetki

50.000 zł.

---

2.

Zadośćuczynienie (kwota główna)

Odsetki

40.000 zł.

---

3.

Inne

---

3.  USTALENIE FAKTÓW

0.1.3.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt

Dowód

Numer karty

1.  (...)

1.  W dniu 17 czerwca 2016 r. w sprawie IV K 90/16 Sądu Okręgowego w L. wobec D. K. został wydany wyrok łączny, którym połączono jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wobec D. K. wyrokami Sądu Okręgowego w L. z dnia 22 października 2012 r. w sprawie o sygn. akt IV K 44111 oraz Sądu Rejonowego L. (...) z dnia 28 kwietnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1307/13 i jako karę łączną wymierzono 6 (sześć) lat pozbawienia wolności.

2.  Na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono D. K. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt IV K 441/11, tj. tymczasowego aresztowania od dnia 4 lipca 2011 roku do dnia 30 grudnia 2011 roku i w sprawie o sygn. akt IV K 1307/13, tj. okres zatrzymania od 7 września 2010 r. do dnia 8 września 2010 r. oraz okresy dotychczas odbytych kar w sprawie o sygn. akt IV K 441/11, tj. od dnia 30 grudnia 2011 roku do dnia 30 grudnia 2015 roku i w sprawie o sygn. akt IV K 1307/13, tj. od 30 grudnia 2015 roku do dnia 16 czerwca 2016 roku.

3.  Sąd Apelacyjny w L. wyrokiem z dnia 9 listopada 2016 r., sygn. akt II AKa 232/16 zmienił wyrok w sprawie IV K 90/16 obniżając karę łączną do 5 lat pozbawienia wolności zaliczając dodatkowo okres odbytej kary w sprawie IV K 1307/13 od 16 czerwca 2016 r. do 9 listopada 2016 roku. Tym samym na poczet kary 5 lat pozbawienia wolności zaliczono okres 5 lat, 4 miesięcy i 11 dni rzeczywistego pozbawienia wolności.

4.  Zarządzeniem Przewodniczącego IV Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w L. z dnia 10 listopada 2016 r. na podstawie art. 576 § 2 k.k. zarządzono zwolnienie skazanego D. K. i tego dnia został on zwolniony z Zakładu Karnego.

5.  Wobec powyższego karę łączną orzeczoną w sprawie IV K 90/16 w wymiarze 5 lat pozbawienia wolności, D. K. obył w wymiarze 5 lat, 4 miesięcy i 11 dni – a zatem wykraczającym poza wymiar wynikający z prawomocnego wyroku.

Wyrok Sądu Okręgowego w L. w sprawie IV K 90/16

Wyrok Sądu Apelacyjnego w L. w sprawie II AKa 232/16

Informacja o pobytach i orzeczeniach

Zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Wydruki z systemu Noe-sad

k. 55 akt sprawy IV K 90/16,

k. 6 akt sprawy IV Ko 216/21

k. 91 akt sprawy IV K 90/16, k. 8 akt sprawy IV Ko 216/21

131-132 akt sprawy IV K 90/16,

k. 48-49 akt sprawy IV Ko 216/21

k. 100, 132 akta IV K 90/16

k. 44-47

Postanowieniem z dnia 11 maja 2021 roku w sprawie o sygn. akt IV Ko 144/21 Sąd Okręgowy w L. stwierdził, że okres 4 miesięcy i 11 dni kary pozbawienia wolności wykonanej w sprawie IV K 90/16 nie podlega zaliczeniu na poczet kary orzeczonej w sprawie Sądu Rejonowego L. (...), sygn. akt IV K 412/19.

Postanowienie Sądu Okręgowego w L. w sprawie IV Ko 144/21

140 akt sprawy IV K 90/16

0.1.3.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt

Dowód

Numer karty

---

Okoliczności dotyczące poniesionej przez wnioskodawcę szkody

Brak dowodów

---

4.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 3.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia informacyjne D. K.

Wyjaśnienia D. K. Sąd dotyczące faktów odbywania kary pozbawienia wolności i czasu jej trwania Sąd obdarzył wiarą. Znalazły one potwierdzenie w szczególności w dowodach z dokumentu w postaci odpisów wyroków i postanowień Sądu Okręgowego w L. i Sądu Apelacyjnego w L.. W świetle tych dokumentów wątpliwości nie budzi podnoszona przez wnioskodawcę okoliczność, że na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem wydanym w sprawie II AKa 232/16 - 5 lat pozbawienia wolności zaliczono okres 5 lat, 4 miesięcy i 11 dni rzeczywistego pozbawienia wolności, a zatem w rozmiarze wyższym aniżeli wymierzona kara łączna. Z kolei co do faktu wprowadzenia do wykonania kar, okoliczności te potwierdzają w szczególności informacje z NOE SAD oraz informacja o pobytach i orzeczeniach. Fakty te były bezsporne.

Dowody z dokumentów wskazane w pkt 3.1.

Wszystkie dowody z dokumentów będące podstawą ustalenia stanu faktycznego Sąd ocenił jako pełnowartościowy materiał dowodowy sprawy. Były to w większości dowody wytworzone w toku prowadzonego postępowania karanego, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Ich autentyczność nie była kwestionowana. Korelowały też z zeznaniami wnioskodawcy w zakresie faktów bezspornych.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 3.1 albo 3.2

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---

---

---

5.  PODSTAWA PRAWNA

Odszkodowanie

1.

Kwota główna

Odsetki

art. 552 § 1 k.p.k. i art. 555 k.p.k.

---

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

D. K. domaga się odszkodowania w związku z odbyciem kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w L.w sprawie IV K 90/16, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w L. w sprawie II AKa 232/16 w wymiarze niższym niż okres rzeczywistego pozbawienia wolności zaliczony na poczet tej kary. Podstawą prawną jego żądania jest więc przepis art. 552 § 1 k.p.k. Zgodnie z tym przepisem oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania, kasacji lub skargi nadzwyczajnej został uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w całości lub w części kary, której nie powinien był ponieść.

Zgodnie z art. 555 k.p.k. roszczenia przewidziane w Rozdziale 58 k.p.k. przedawniają się po upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia dającego podstawę do odszkodowania i zadośćuczynienia, w wypadku tymczasowego aresztowania – od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, w razie zaś zatrzymania – od daty zwolnienia.

Zadośćuczynienie

2.

Kwota główna

Odsetki

art. 552 § 1 k.p.k. i art. 555 k.p.k.

---

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

D. K. domaga się zadośćuczynienia w związku z odbyciem kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w L. w sprawie IV K 90/16, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w L. w sprawie II AKa 232/16 w wymiarze niższym niż okres rzeczywistego pozbawienia wolności zaliczony na poczet tej kary, a zatem podstawą jego żądania jest przepis art. 552 § 1 k.p.k.. Zgodnie z tym przepisem oskarżonemu, który w wyniku wznowienia postępowania, kasacji lub skargi nadzwyczajnej został uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę, służy od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę oraz zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonania względem niego w całości lub w części kary, której nie powinien był ponieść.

Zgodnie z art. 555 k.p.k. roszczenia przewidziane w Rozdziale 58 k.p.k. przedawniają się po upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia dającego podstawę do odszkodowania i zadośćuczynienia, w wypadku tymczasowego aresztowania – od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, w razie zaś zatrzymania – od daty zwolnienia.

Inne

3.

---

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

---

6.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU W PRZEDMIOCIE ŻĄDANIA

Zwięźle o powodach rozstrzygnięcia

Odszkodowanie i zadośćuczynienie ( łącznie )

1.

Kwota główna

Odsetki

Zgodnie z art. 552 § 1 k.p.k., tak odszkodowanie tytułem naprawienia poniesionej szkody, jak i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę przysługują oskarżonemu wówczas, gdy w wyniku:

1)  wznowienia postępowania,

2)  kasacji

3)  lub skargi nadzwyczajnej

został uniewinniony lub skazany na łagodniejszą karę i pozostają w związku z wykonaniem względem niego w całości lub w części kary, której nie powinien był ponieść.

Oznacza to, że skuteczne dochodzenie odszkodowania lub zadośćuczynienia wiąże się z koniecznością stwierdzenia niesłuszności skazania w wyniku wznowienia postępowania, kasacji lub skargi nadzwyczajnej. Nadto powołany przepis uzależnia odszkodowanie lub zadośćuczynienie od wydania w wyniku wznowienia postępowania, kasacji lub skargi nadzwyczajnej określonego rozstrzygnięcia. W wypadku niesłusznego skazania chodzi tu o wydanie wyroku uniewinniającego (niezależnie od przyczyny uniewinnienia), wyroku skazującego na łagodniejszą karę (co do wymiaru lub co do rodzaju) albo wydania orzeczenia (postanowienia lub wyroku) umarzającego postępowanie wskutek okoliczności, których nie uwzględniono we wcześniejszym postępowaniu.

Tymczasem w sprawie niniejszej, nie doszło do wzruszenia prawomocnego wyroku w wyniku wznowienia postępowania, kasacji, czy skargi nadzwyczajnej. W ogóle postępowanie takie nie zostało zainicjowane. Tym samym brak jest w tej sprawie podstawowej przesłanki warunkującej zasądzenie odszkodowania, czy zadośćuczynienia w postaci wzruszenia tegoż wyroku w drodze nadzwyczajnych środków zaskarżenia i wydania wyroku skazującego na karę łagodniejszą. W konsekwencji tego wniosek jak niezasadny podlega oddaleniu. Dodatkowo należy wskazać, że w odniesieniu do sytuacji wnioskodawcy, kiedy doszło wymierzenia w wyroku łącznym kary niższej od okresu odbytych i połączonych już kar pozbawienia wolności lub równej temu okresowi zastosowanie ma art. 576 § 2 k.p.k. W literaturze podnosi się, że przepis ten jest konsekwencją faktu, że regulacje dotyczące zasad orzekania kary łącznej mogą doprowadzić do sytuacji, w której kara łączna zostanie orzeczona w wymiarze niższym niż okres odbytych i stanowiących jej podstawę kar jednostkowych lub łącznych. Ten stan rzeczy nie jest przy tym niczym nieprawidłowym i bynajmniej nie świadczy o błędach popełnionych przez organy procesowe. Oznacza to, że odbycie przez skazanego kar jednostkowych w wymiarze przekraczającym orzeczoną później na ich podstawie karę łączną pozbawienia wolności nie może być uznane za bezprawne pozbawienie wolności i tym samym stanowić podstawy do domagania się z tego tytułu jakichkolwiek roszczeń odszkodowawczych. Ich wykonanie miało bowiem podstawę prawną w prawomocnych, prawidłowo wydanych wyrokach skazujących. (zob. Dariusz Kala Maja Klubińska, Kara łączna i wyrok łączny, Seria Metodyki wyd. Krajowa Szkoła Sądownictwa i Prokuratury Kraków 2017 str. 140 in.)

Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że zgodnie z art. 555 k.p.k. roszczenia przewidziane w Rozdziale 58 k.p.k. przedawniają się po upływie roku od daty uprawomocnienia się orzeczenia dającego podstawę do odszkodowania i zadośćuczynienia, w wypadku tymczasowego aresztowania – od daty uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie, w razie zaś zatrzymania – od daty zwolnienia. Wobec skutecznie podniesionego zarzutu przedawnienia (k.53v) uznać należy, że nawet w sytuacji gdyby wniosek spełniał przesłani z art. 552 § 1 k.p.k. – byłby już przedawniony.

Zadośćuczynienie

2.

Kwota główna

Odsetki

---

---

Inne

3.

---

7.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---

---

8.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Kosztami postępowania Sąd obciążył Skarb Państwa w oparciu o przepis art. 554 § 4 k.p.k. Abstrahując od złej sytuacji majątkowej wnioskodawcy, zgodnie z powołanym przepisem zd. I – postępowanie w przedmiocie dochodzenia roszczeń z rozdziału 58 k.p.k. jest wolne od kosztów sądowych. Tym samym wobec specyfiki tego rodzaju postępowania szczególnego brak jest możliwości orzeczenia zwrotu od wnioskodawcy na rzecz organu reprezentującego Skarb Państwa uzasadnionych wydatków np. na ustanowienie jednego pełnomocnika do reprezentowania jego interesów w toczącym się postępowaniu i to nawet w sytuacji gdy roszczenie wnioskodawcy okazuje się niezasadne w całości. Uregulowanie problematyki kosztów w art. 554 § 4 k.p.k. wyklucza bowiem poprzez art. 558 k.p.k. poszukiwanie odmiennego rozwiązania w przepisach k.p.c. (por . wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 czerwca 2016 r. w sprawie II AKa 209/16). Z tego też względu nie uwzględniono wniosku (k. 35) pełnomocnika Skarbu Państwa o zasądzenie kosztów na rzecz Skarbu Państwa – Prezesa Sądu Apelacyjnego w L. kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

9.  Podpis

……………………………..

SSO Bartosz Kamieniak