Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 marca 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2014r. w S.

odwołania W. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 20 listopada 2012 r. Nr (...)

w sprawie W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu W. P. przysługuje prawo do emerytury od dnia 14 listopada 2012 r.

Sygn. akt: IV U 51/13

UZASADNIENIE

Decyzją z 20 listopada 2012 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. P. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że do pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu od 29.03.1974 r. do 18.04.1989 r. w (...) w S., ponieważ świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 21.09.2001 r. nie spełnia wymogów formalnych.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. P. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że niezasadnie organ rentowy nie uznał mu okresu pracy w warunkach szczególnych od 29.03.1974 r. do 18.04.1989 r. w (...) w S., w których to zakładzie pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował przy produkcji cegły wapienno-piaskowej, obsługując urządzenia ciągu piasku, mieszadło, młyn do mielenia wapna, kruszarkę wapna i prasę i otrzymał świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach (odwołanie k.2-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.4).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. P. w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 1 października 2012 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat, z czego okresy składkowe wynoszą 22 lata, 2 miesiące i 27 dni, a okresy nieskładkowe 2 lata, 9 miesięcy i 3 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia 1999r. ubezpieczony nie udowodnił staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat. Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 20 listopada 2012 r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 20.11.2012 r. – k.15 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Ubezpieczony w okresie od 29 marca 1974 r. do 18 kwietnia 1989 r. zatrudniony był w Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni (...) w S. w Zakładzie Produkcji (...) w S.. W. P. na początku zgodnie z dokumentacją zawartą w aktach osobowych pracował jako traktorzysta w dziale – (...), a z dniem 27 sierpnia 1976 r. został przeniesiony na produkcję. Ubezpieczony pracował przy produkcji cegły wapienno-piaskowej obsługując urządzenia ciągu piasku, mieszadło, młyn do mielenia wapna, kruszarkę wapna, prasę jako pracownik fizyczny produkcji, a następnie od 01.01.1984 r. powierzono mu obowiązki operatora mieszadła F-4 (dowód: akta osobowego ubezpieczonego, świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach k.2). Praca ubezpieczonego polegała na przygotowaniu na hali produkcyjnej mieszanki do produkcji cegły silikatowej, co związane było z rozdrobnieniem wapna, które sprowadzane było wagonami następnie jego zmieleniem, obsługą mieszadła F-4, które mieszało wapno z wodą i piaskiem. Podczas pracy było duże zapylenie i wysoki poziom hałasu. Ubezpieczony pracując jako traktorzysta przywoził piach do produkcji cegły. W. P. w wymienionym zakładzie pracy pracował w pełnym wymiarze czasu pracy i stale pracując najpierw jako traktorzysta co również związane było w profilem produkcyjnym (...) w S. Zakładem Produkcji (...), a następnie przy produkcji cegły (zeznania świadków: T. C. – k.13v, S. R. – k.14, zeznania ubezpieczonego k. 14-14v).

Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego, nie pozostaje w stosunku pracy (okoliczności niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k.1v -2 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. P. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Ponadto przed 01.01.2013 r. obowiązywał również wymóg wobec ubezpieczonego będącego pracownikiem – rozwiązania stosunku pracy. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem (...)r., nie pozostawał w stosunku pracy, nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego oraz spełnił przesłankę „ogólnego” stażu pracy. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych pracując w okresie od 29 marca 1974 r. do 18.04.1989 r. w (...) S. Oddziale Produkcji Silikatów w S..

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe dało podstawy do ustalenia, że we wskazanym przez ubezpieczonego okresie wymienionym powyżej W. P. na stanowisku traktorzysty, a następnie bezpośrednio przy produkcji cegły wapienno-piaskowej obsługując urządzenia ciągu piasku, mieszadło F-4, młyn do mielenia wapna, kruszarkę wapna, prasę pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, a zatem na datę 1 stycznia 1999r. ubezpieczony posiada okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze wynoszącym 15 lat i 21 dni. W ocenie Sądu pracę wykonywaną przez ubezpieczonego w charakterze traktorzysty w wymienionym powyżej zakładzie pracy należy uznać za pracę wykonywaną w warunkach szczególnych, gdyż odpowiada ona rodzajowo pracy kwalifikowanej w wykazie A dziale VIII poz. 3 (prace kierowców ciągników) stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, jak również w wykazie A, dział VIII, poz. 3 pkt 1 (kierowca ciągnika) zarządzenia nr 33 Ministra Łączności z dnia 16 maja 1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu łączności.

W ocenie Sądu za pracę w szczególnych warunkach należy uznać również pracę wykonywaną przez ubezpieczonego przy produkcji cegły wapienno-piaskowej, bowiem wskazaną pracę należy zaliczyć do prac przy produkcji materiałów ogniotrwałych wymienionych w wykazie A dziale V poz. 11 (prace przy produkcji materiałów ogniotrwałych) stanowiącym załącznik nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ponadto w załączniku nr 1, wykazie A, Dziale V poz.11 Zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz do wzrostu emerytury lub renty jako prace przy produkcji materiałów ogniotrwałych wymienione zostały stanowiska: zestawiacz surowców i mieszanek, młynowy surowców mineralnych, operator urządzeń obróbczych, robotnik w przemyśle materiałów budowlanych wykonujący stale prace pomocnicze lub inne przy produkcji wyrobów materiałów ogniotrwałych. Bez wątpienia w ocenie Sądu praca ubezpieczonego w dziale przygotowania mieszanki, polegająca na skruszeniu wapna, zestawieniu prawidłowych proporcji wapna, wody, piachu do przygotowana mieszanki, obsługiwaniu przez ubezpieczonego ciągu piasku, mieszadła F-4, młynu do mielenia wapna, kruszarki wapna, prasy mieści się w ramach stanowisk wymienionych w wymienionych wyżej zarządzeniu.

Podkreślić jednak należy, że o zakwalifikowaniu pracy do pracy w warunkach szczególnych nie decyduje nazwa stanowiska, ale rodzaj wykonywanych czynności. Ubezpieczony wykonywał prace bezpośrednio przy produkcji cegły na linii produkcyjnej, obsługując młyn, który mielił wapno wykonywał pracę „młynowego surowców mineralnych”, bowiem bez wątpienia wapno jest surowcem mineralnym, przygotowując mieszanki (zestawiając prawidłowe proporcje wapna, piasku i wody) wykonywał pracę „zestawiacza mieszanek”, będąc operatorem mieszadła F-4, w którym dochodziło do wymieszania materiałów służących do produkcji cegły wykonywał pracę „operator urządzeń obróbczych”, wykonując pozostałe prace wymienione powyżej na produkcji wykonywał prace robotnika wykonującego prace przy produkcji cegły. Wobec tego, że ubezpieczony pracował na produkcji, to wymienione wykonywane przez niego prace należy uznać na prace przy produkcji materiałów ogniotrwałych.

Nie ulega wątpliwości Sądu, że czynności wykonywane przez ubezpieczonego, opisane w części poświęconej ustaleniom faktycznym, mieszczą się w zakresie prac przy produkcji materiałów ogniotrwałych i pracy traktorzysty określonych w przywołanym rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. Dodatkowo zauważyć należy, że jak wynika z zeznań świadków i ubezpieczonego będąc zatrudnionym w (...)’ S. Zakładzie Produkcji (...) w S. ubezpieczony nigdy nie pracował przy wykonywaniu innych prac jak wymienione powyżej. Sąd obdarzył wiarygodnością dowód z zeznań świadków: T. C., S. R. (k.13v-14), dowód z zeznań ubezpieczonego W. P. (k.14-14v). Wymienione dowody potwierdzają fakt wykonywania przez ubezpieczonego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prac przy produkcji cegły i kierowcy ciągnika. Zeznania wymienionych są spójne, logiczne korespondują ze sobą i z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że W. P. przysługuje prawo do emerytury od (...)r. tj. z chwilą ukończenia przez wymienionego 60-tego roku życia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.