Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 263/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. Ś. (2)

W dniu 27 grudnia 2017 roku w B. gmina S., kierując samochodem osobowym marki S. (...) nr rej. (...), nieumyślnie naruszyła zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że potrąciła prawidłowo idącą R. L., w wyniku czego pokrzywdzona doznała obrażeń ciała w postaci złamania kości piszczelowej i strzałkowej lewej w 1/3 dalszej z przemieszczeniem, złamania obojczyka lewego z przemieszczeniem, złamania wielomiejscowego kości jarzmowej i ściany oczodołu po stronie prawej, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie narządów ciała pokrzywdzonej na okres przekraczający 7 dni – tj. o czyn z art. 177§ 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Czyn z art. 177 § 1 kk – zarzucany oskarżonej

zeznania R. L.

k. 87-89,186-187, 204, 213-214, 214v, 215v

Zeznania J. L.

k. 10-11, 187-188

Zeznania Ł. Z.

k. 203

Częściowe wyjaśnienia R. Ś.

k. 109-111, 185-188, 215

Zeznania P. M.

k. 215

Protokoły badania na zawartość alkoholu

k. 3-9, 19

Protokół oględzin miejsca wypadku, pojazdu, rzeczy

k. 14-15, 20-21, 56-60

Szkic miejsca wypadku wraz z dokumentacją fotograficzną

k. 35, 38, 198-199, 212

Opinii biegłego dot. oględzin pojazdu i rekonstrukcji przebiegu zdarzenia

k. 55, 232-242

Dokumentacja medyczna pokrzywdzonej wraz z opinią

k. 95, 96, 224, 227-228,

Opinia kompleksowa

k. 292-311

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

1.3.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.

Zeznania R. L.

Sąd dał wiarę tym zeznaniom w całości, świadek opisała przebieg zdarzenia ze swojej perspektywy i zeznania te pokrywają się z ustaleniami biegłych. Świadek szczegółowo zeznała odnośnie trasy którą pokonała z córką, sposobu w jaki się poruszały oraz momenty w którym doszło do jej potrącenia. Świadek zeznawała wielokrotnie, co do istotnych okoliczności zdarzenia zeznania były konsekwentne, jasne i logiczne. Brak podstaw do przyjęcia, że pokrzywdzona zeznaje nieprawdę. Sąd nie doszukał się okoliczności mogących wskazywać, że pokrzywdzona w jakikolwiek sposób manipuluje zeznaniami, aby umniejszyć swój udział w zdarzeniu (wyeliminować swoje przyczynienie do zdarzenia). Pojawiające się nieścisłości, czy też odmienne zeznania, co do tych samych okoliczności, należy uznać za proces naturalny i spontaniczny. Zdarzenie było dynamiczne, świadek odniosła obrażenia ciała i jest zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, że świadek przypominając sobie przy składaniu zeznań przebieg zdarzenia może ulegać emocjom i nie pamiętać szczegółów zdarzenia. Nie umniejsza to jednak wiarygodności jej zeznań. Zeznania znalazły potwierdzenie w sporządzonych opiniach biegłych.

Zeznania J. L.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadka, świadek zeznała odnośnie przebiegu zdarzenia z własnej perspektywy. Zdarzenie było dynamiczne i naturalne jest, że każdy z uczestników może odmiennie zapamiętać szczegóły zdarzenia i na inne elementy zwrócić uwagę. Tak jak powyżej brak podstaw do kwestionowania tychże zeznań. Zeznania są jasne, precyzyjne i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym

Zeznania Ł. Z.

Zeznania są jasne i precyzyjne, świadek opisał sytuację, którą zastał na miejscu zdarzenia i czynności które tam wykonywał w ramach obowiązków służbowych. Brak podstaw do kwestionowania zeznań.

Zeznania P. M.

Sąd dał wiarę tym zeznaniom, brak podstaw do ich kwestionowania. Zeznania są jasne i precyzyjne, świadek opisał sytuację, którą zastał na miejscu zdarzenia i czynności które tam wykonywał w ramach obowiązków służbowych.

Wyjaśnienia oskarżonej

Sąd dał im wiarę tylko częściowo i w zakresie, w którym znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym. Nie budzi wątpliwości, że oskarżona kierowała samochodem i potrąciła pokrzywdzoną. W czasie jazdy miała sprawny samochód, była trzeźwa i jechała z prędkością dopuszczalną na tym odcinku jezdni. W tym zakresie wyjaśnienia są zbieżne z materiałem dowodowym i zasługują na uwzględnienie.

Opinie biegłego z dziedziny medycyny

Biegły określił obrażenia narządów ciała pokrzywdzonej, przebieg leczenia, czas jego trwania i skutki powstałych obrażeń na przyszłość, opinia jasna i precyzyjna, brak podstaw do jej kwestionowania

Opinia biegłego z zakresu badania wypadków drogowych W. A.

Biegły badał zarówno pojazd oskarżonej jak i sporządził opinię odnośnie przebiegu zdarzenia. Opinia jest jasna, zawiera logiczne wnioski oparte na przeprowadzonych badaniach i obliczeniach, których metodologię biegły wskazał w opinii. Biegły wskazał, że brak jest dostatecznych podstaw do przyjęcia, że pokrzywdzona swoim zachowaniem przyczyniła się do zaistnienia wypadku drogowego

Opinia kompleksowa biegłego z dziedziny ruchu drogowego i biegłego z dziedziny medycyny sądowej

Biegli dokonali analizy przebiegu wypadku wraz z analizą odniesionych przez pokrzywdzoną obrażeń ciała celem określenia położenia pokrzywdzonej w momencie kontaktu z pojazdem, na podstawie dostępnych danych zebranych na miejscu zdarzenia nie można było ustalić miejsca położenia pojazdu na jezdni w chwili zdarzenia,. Opinia jasna i precyzyjna, wnioski logiczne wyprowadzone z przeprowadzonych badań i obliczeń.

Karta karna k.67, 173, 280, 320

Niekaralność oskarżonej

Dane finansowe k. 69

Sytuacja finansowa i majątkowa oskarżonej

Wydruki k. 183, 184

Umiejscowienie pokrzywdzonej w chwili zdarzenia

1.4.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.2.a.

Wyjaśnienia oskarżonej R. Ś.

Sąd oceniał wyjaśnienia oskarżonej w kontekście zarzutu, który został postawiony i w tym zakresie sąd nie dał wiary tym wyjaśnieniom (poza zakresem wskazanym powyżej). Mianowicie niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonej, w których wskazuje, że jechała prawidłowo prawą stroną jezdni, kiedy pokrzywdzona wtargnęła jej na maskę pojazdu. Taka sugestia wyłania się z wyjaśnień oskarżonej, która przez całe postępowanie nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu ani do winy. Odnośnie samego potrącenia wyjaśnienia oskarżonej są bardzo powściągliwe, jednakże sugerują, iż wyłącznie winną zdarzenia jest pokrzywdzona. Sąd przyjął, że w tym zakresie wyjaśnienia są niewiarygodne, sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym, w szczególności opiniami biegłych z dziedziny rekonstrukcji wypadków drogowych i stanowią przyjętą linię obrony. Przebieg zdarzenia przedstawiony przez oskarżoną nie został potwierdzony przez biegłych.

Zeznania E. G. k. 204

Nie mające znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego, świadek nie widziała zdarzenia, zeznawała odnośnie innej sytuacji, gdzie miała widzieć piesze idące niewłaściwą stroną jezdni, sama pieszych nie rozpoznała, a informację, że ma to być pokrzywdzona z córką otrzymała od męża,

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

R. Ś. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego uznał, iż oskarżona popełniła zarzucane jej przestępstwo z tym ustaleniem, że do zdarzenia doszło na prostym odcinku jezdni, gdzie oskarżona nie zachowała należytej ostrożności i nie zauważyła prawidłowo idącej pokrzywdzonej R. L. w wyniku czego ją potrąciła.

Zgodnie z art. 177 § 1 kk odpowiedzialności karnej podlega ten, kto naruszając chociażby nieumyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 kk. Sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy Prawo o ruchu drogowym (dalej Ustawa), uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. Zgodnie z art. 2 pkt 22 Ustawy, szczególna ostrożność to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestnika ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze, w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie.

Zgodnie z art. 19 ust1. Ustawy, kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 Ustawy Kierujący pojazdem jest obowiązany przy wymijaniu zachować bezpieczny odstęp od wymijanego pojazdu lub uczestnika ruchu, a w razie potrzeby zjechać na prawo i zmniejszyć prędkość lub zatrzymać się.

Pokrzywdzona poruszała się prawidłowo, szła po lewej stronie jezdni przy jej krawędzi. W tym zakresie sąd przyjął zeznania pokrzywdzonej za wiarygodne. Oskarżona wyjaśniała, że jechała prawidłowo i w pewnym momencie usłyszała huk i się zatrzymała. Oskarżona nie wyjaśniła w którym momencie zauważyła pokrzywdzoną, a z jej wyjaśnień należy wyciągnąć wniosek, że skoro usłyszała huk, to w ogóle pokrzywdzonej nie zauważyła. Wyjaśnienia oskarżonej w tym zakresie są nieprawdziwe. Jeżeli bowiem pokrzywdzona szła prawidłowo, wzdłuż lewej strony jezdni, to oskarżona nie mogła jechać prawidłowo, skoro potrąciła przodem pojazdu pokrzywdzoną. Jezdnia była dostatecznie szeroka, gdyż jest to jezdnia dwukierunkowa. Oskarżona musiała zjechać na lewą stronę jezdni. Naruszyła więc art. 16 ust. 1 i ust. 4 Ustawy, zgodnie z którymi kierującego pojazdem obowiązuje ruch prawostronny i kierujący pojazdem jest obowiązany jechać możliwie blisko prawej krawędzi jezdni.

Jednocześnie skoro oskarżona nie widziała przed sobą pokrzywdzonej, to niedostatecznie obserwowała drogę przed pojazdem, czym dopuściła się naruszenia zasady ruchu drogowego określonej w art. 19 ust. 1 Ustawy, w zakresie prowadzenia pojazdu z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, co oznacza również jego wyhamowanie w sytuacji pojawienia się przeszkody. W tej sytuacji nawet gdyby faktycznie oskarżona musiała z przyczyn niezależnych od siebie zjechać na lewy pas jezdni to powinna jechać z taką prędkością, która umożliwiłaby jej zatrzymanie pojazdu przed przeszkodą – tu pieszą. Taka sama zasada obowiązuje w sytuacji, gdy oskarżona jechałaby prawidłowo po prawym pasie. Również wtedy prędkość musiałaby być dostosowana do widoczności, aby dostrzec ewentualnie nieprawidłowo idącego pieszego i wykonać manewr jego ominięcia lub zatrzymania pojazdu. Oskarżona ze znanych tylko sobie przyczyn nie widziała pokrzywdzonej. Oznacza to, że nieprawidłowo obserwowała jezdnię. Fakt, że pieszy może w sposób nieprawidłowy poruszać się po jezdni lub być niedostatecznie widoczny z uwagi na jego ubiór, nie zwalnia kierowcy z zachowania zasad ostrożności.

Mając powyższe na uwadze sąd uznał, że oskarżona naruszyła z winy nieumyślnej wskazane powyżej zasady bezpieczeństwa obowiązujące w ruchu pojazdów na drodze. Oskarżona nie miała zamiaru potrącić kogokolwiek, jednakże jako osoba dorosła i wieloletni kierowca mogła przewidzieć, że niedostateczna obserwacja jezdni może doprowadzić do potrącenia pieszego. Oskarżona również z winy nieumyślnej doprowadziła do wypadku i powstania obrażeń ciała u pokrzywdzonej. Oskarżona prowadząc pojazd z łatwością mogła przewidzieć, że naruszenie zasad poruszania się po jezdni może doprowadzić do potrącenia i powstania obrażeń ciała.

☐

1.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. Ś. (2)

1.

1.

Sąd na podstawie art. 177 § 1 kk, przy zastosowaniu art. 37 a kk w wersji przed nowelizacją z 24 czerwca 2020 roku (art. 4 § 1 ) wymierzył oskarżonej karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych określając wysokość stawki na kwotę 20 zł. Kara spełnia dyrektywy określone w art. 53 § 1 kk i 115 § 2 kk.

Oskarżona jest osobą dorosłą, znającą obowiązujące normy, wieloletnim kierowcą, pracującą zawodowo, również wykorzystującą pojazd w pracy. Wypadek był jednostkowym zdarzeniem. W tej sytuacji sąd przyjął, że kara pozbawienia wolności będzie karą zbyt surową dla oskarżonej i w tej sytuacji sąd skorzystał z możliwości jej zamiany na karę grzywny. Jako okoliczność łagodzącą sąd uznał to, że oskarżona jest osobą niekaraną, po zdarzeniu zawiadomiła stosowne służby, czekała przy pokrzywdzonej na ich przyjazd. Jako okoliczność obciążającą sąd przyjął brak skruchy oskarżonej, niewyjaśnienie swojego zachowania do czego oczywiście oskarżona miała prawo, nie mniej jednak w swoich wyjaśnieniach sugerowała, że jedyną winną tego zdarzenia jest pokrzywdzona, która szła nieprawidłowo i wtargnęła oskarżonej na maskę. Nie przeprosiła pokrzywdzonej, którą dodatkowo zna i która jest jej sąsiadką. W tej sytuacji kara musi być tego rodzaju, że oskarżona odczuje jej skutek. Oskarżona pracuje ma dochody z których grzywnę będzie mogła uiścić. Jednocześnie sąd przyjął, że ewentualna kara ograniczenia wolności, którą wymierzono oskarżonej w wyroku nakazowym obecnie byłaby dla niej niekorzystna z uwagi na pracę zawodową.

Sąd uznał, że nie zachodzą warunki do warunkowego umorzenia postępowania zgodnie z art. 66 § 1 kk. Zdaniem Sądu postawa oskarżonej, która negowała swoje sprawstwo, a także stopień jej zawinienia nie uzasadniają skorzystania z tej instytucji.

2.

1.

Na podstawie art. 46 § 1 kk sąd orzekł na rzecz pokrzywdzonej 10000 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Pokrzywdzona doznała znacznych obrażeń ciała, które wymagały długotrwałego leczenia i rehabilitacji. Wypadek wiązał się z dużym bólem, koniecznością zmiany planów życiowych, niemożnością podjęcia pracy. W tej sytuacji zadośćuczynienie w tej kwocie jest jak najbardziej uzasadnione. Ewentualne dalsze zadośćuczynienie pokrzywdzona może dochodzić w postępowaniu cywilny, gdzie będzie mogła wykazać, iż doznała większej krzywdy.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

W ocenie Sądu cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonej, jak i cele kary w zakresie prewencji ogólnej, zostaną osiągnięte przy karze grzywny wymierzonej oskarżonej.

6.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Sąd obciążył oskarżoną opłatą sądową 400 zł i kosztami postępowania 6.628,32 zł. Oskarżona osiąga dochody, nie ma podstaw do zwalniania jej z tychże kosztów. Podstawę ich zasądzenia stanowi art. 626 § 1 kpk i 627 kpk.

7.  1Podpis

SSR Daniel Sobociński