Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2014 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania Domu Pomocy Społecznej w N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 5 marca 2013 r.

znak (...)

w sprawie Domu Pomocy Społecznej w N.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych

Oddziałowi w B.

o niezrealizowane świadczenie

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 marca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił Domowi Pomocy Społecznej w N. wypłaty niezrealizowanego świadczenia po zmarłej W. B. (1). Decyzje wydano na podstawie art. 136 ust. 1 i art. 143a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153 poz. 1227 ze zm.) W uzasadnieniu decyzji podniesiono, że Dom Pomocy Społecznej nie należy do kręgu uprawnionych do wypłaty niezrealizowanego świadczenia w rozumieniu art. 136 ustawy. Zgodnie natomiast z art. 143 a w przypadku dokonywania potrąceń należności z tytułu odpłatności za pobyt osób uprawnionych do świadczeń w placówkach o których mowa w art. 139 ust. 1 pkt 10 ustawy, należności z tego tytułu przekazane za okres po dniu śmierci świadczeniobiorcy podlegają zwrotowi przez właściwą placówkę albo organ nadrzędny. Ponieważ jednak ze świadczenia uprawnionej nie dokonywano potraceń z tytułu pobytu w Domu Pomocy Społecznej świadczenie przekazane za miesiąc luty podlega zwrotowi w całości.

W odwołaniu od powyższej decyzji Dom Pomocy Społecznej w N. domagał się jej zmiany i uiszczenia na swoją rzecz kwoty 333,34 zł z tytułu kosztów pobytu W. B. (1) w okresie od 1 do 11 lutego 2013 r. W uzasadnieniu odwołująca się wskazała, iż W. B. (1) była mieszkanką Domu Pomocy Społecznej w N. od dnia 1 marca 2005 r. do 11 lutego 2013 r. Przebywała tam ona na mocy decyzji Miejsko Gminnego Ośrodka Pomocy (...) w N.. Ośrodek ten wydał decyzję o odpłatności za pobyt w/w w Domu Pomocy Społecznej. Ostatnia decyzja w przedmiocie płatności wydana została w dniu 21 maja 2012 r. W. B. (1) sama uiszczała należność za pobyt, nie korzystając z pośrednictwa organu rentowego. Bezsprzecznym jest jednak, że odpłatność pochodziła wyłącznie ze świadczenia emerytalnego. W ocenie strony odwołującej się organ rentowy winien uiścić opłatę za pobyt W. B. (1) albowiem roszczenie o zapłatę tej kwoty jest zasadne w świetle art. 139 ustawy emerytalnej. Ponadto zgodnie z orzeczeniem Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 2012 r. kwestie odpłatności za pobyt mieszkańców w domach pomocy społecznej reguluje ustawa o pomocy społecznej, która winna być respektowana w pierwszeństwie przed ustawą emerytalną.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, przytaczając argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 18 lutego 2013 r. wpłynął do organu rentowego wniosek Domu Pomocy Społecznej w N. o wpłatę na rzecz tego (...) kwoty 333,34 zł ze świadczenia emerytalnego należnego zmarłej W. B. (2). We wniosku nadmieniono, iż na rzecz placówki nie były dokonywane potrącenia z emerytury W. B. (1) albowiem ona sama dokonywała comiesięcznych wpłat z tytułu pobytu w placówce. (k. 106 akt)

W odpowiedzi na powyższy wniosek Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. poinformował Dom Pomocy Społecznej, iż brak jest podstaw do przekazania żądanej kwoty na konto jednostki albowiem, nie należy ona do kręgu osób uprawnionych w rozumieniu art. 136 ustawy o emeryturach rentach z FUS. (k. 109 akt)

W dniu 25 lutego 2013 r. Dom Pomocy Społecznej ponownie wystąpił z wnioskiem o zapłatę wskazanej powyżej kwoty argumentując, iż placówka nie miała wpływu na decyzję W. B. (1) o samodzielnym dokonywaniu wpłat z tytułu pobytu na rzecz placówki. Należność nie była więc potrącana z emerytury i nadal pozostaje nieuiszczona. Do wniosku dołączono decyzje o skierowaniu i umieszczeniu W. B. (1) w Domu Pomocy Społecznej w N. oraz decyzje Miejsko Gminnego Ośrodka Pomocy (...) w N. o ustaleniu odpłatności za pobyt W. B. (1) w tej placówce.

Decyzją Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 marca 2013r. odmówiono zapłaty niezrealizowanego świadczenia na rzecz Domu Pomocy Społecznej.

Rozpatrując odwołanie od powyższej decyzji Sąd zważył, iż nie zaistniały podstawy do wypłaty świadczenia na rzecz placówki w trybie art. 136 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zgodnie z tym uregulowaniem w razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia określone ustawą, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi, dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku - małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, a w razie ich braku - innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba. Nie ulega wątpliwości, że Dom Pomocy Społecznej w N., jak również żadna inna jednostka o podobnym charakterze, wobec kategorycznego brzmienia zacytowanego przepisu, nie może zostać zakwalifikowana do kręgu osób w nim wymienionych. W odniesieniu do rozpatrywanej sprawy należy zacytować wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 lipca 2009r. wydanego w sprawie o sygn. akt III AUa 905/09, (LEX 1133937), w którym wskazano, że zgoda świadczeniobiorcy przebywającego w domu pomocy społecznej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym lub zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym na potrącanie przez tę placówkę z przysługującego mu świadczenia opłaty za pobyt, wygasa z chwilą jego śmierci. Należność taka nie podlega potrąceniu z emerytury (lub renty) zmarłego w trybie art.139 ust.1 pkt 10 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli dyrektor wymienionej w tym przepisie placówki nie złożył w organie rentowym, za życia świadczeniobiorcy, wniosku o dokonywanie potrąceń z jego świadczenia. Placówka taka nie może również uzyskać odpłatności za pobyt zmarłego z jego świadczenia na podstawie art.136 ust.1 tej ustawy, gdyż nie jest osobą uprawnioną do niezrealizowanego świadczenia w rozumieniu tego przepisu. Z kolei w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 lipca 2011 r. w sprawie o sygnaturze III AUa 2657/10 (LEX 1129827) wskazano, że placówka pielęgnacyjno-opiekuńcza, w której ubezpieczony przebywał do dnia swej śmierci i na rzecz której była potrącana z jego świadczenia należność za pobyt, nie jest „osobą uprawnioną" - w rozumieniu art.136 ust.1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - do otrzymania wypłaty świadczenia należnego mu do dnia śmierci. Jak więc wynika z powyższego nawet w przypadku dokonywania potrąceń ze świadczeń emerytalnych lub rentowych na rzecz zakładu opiekuńczego, nie zachodzą w przypadku śmierci podopiecznego przesłanki do wypłaty niezrealizowanego świadczenia w oparciu o treść art. 136 ustawy emerytalnej,

Mając na względzie powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł, jak w sentencji.

SSO Janusz Madej