Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

p.o. sekr. sąd. Kinga Ambroziak vel Mrozowicz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 210/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 15 lutego 2022 r., sygn. II K 1188/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

---------------------

-------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

-----------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-----------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Naruszenie przepisów postępowania, mające wpływ na treść wyroku, a mianowicie:

- art. 424 § 1 kpk, polegające na nie odniesieniu się w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku do istotnych kwestii, mogących mieć wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, a mianowicie

- art. 4, 7, 410 i 424 § 1 kpk, wyrażające się w ustaleniu okoliczności faktycznych sprawy na podstawie niekompletnego materiału dowodowego z wyeliminowaniem opinii biegłego z zakresu leśnictwa (dendrologii), który określiłby czy drzewo (dłużyce drewna sosnowego) znajdujące się na wozie oskarżonego są tożsame z zabezpieczonym pniem drzewa, które zostało ścięte bez pozwolenia leśniczego F. K. oraz czy cechówka odbita na pniu po ściętym drzewie sosnowym mogła być wykonana innym urządzeniem niż specjalistycznym narzędziem do odznaczania drzew przeznaczonych do sprzedaży z zasobów leśnych Skarbu Państwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja oskarżonego jako bezzasadna, nie zasługiwała na uwzględnienie. Wszystkie wyrażone w niej zarzuty uznano za nietrafne. Sąd Okręgowy poddając zaskarżony wyrok kontroli instancyjnej stwierdził jednak z urzędu przesłanki przemawiające za rozstrzygnięciem reformatoryjnym – szczegóły omówiono w rubryce 5.2.

Przechodząc do meritum, na początku stwierdzenia wymagało, że Sąd I instancji z całokształtu ujawnionych w toku przewodu sądowego okoliczności wyprowadził racjonalne wnioski, kierując się przy tym wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego i zasadami logicznego rozumowania. Sąd Rejonowy ferując wyrok na względzie miał całokształt okoliczności sprawy, obiektywnie podchodząc do zgromadzonych w sprawie dowodów. Argumentację przedstawioną w pisemnych motywach wyroku uznano za zgodną z dyrektywami art. 7 kpk, albowiem była ona przekonująca, pozbawiona luk, sprzeczności i dwuznaczności. Uzasadnienie tabelaryczne sporządzone przez Sąd a quo zawierało wszystkie niezbędne elementy, o których mowa w art. 424 § 1 i 2 kpk. Standardy tegoż przepisu zostały spełnione.

Wniesiony przez oskarżonego środek odwoławczy, skupiający się na zanegowaniu oceny dowodów dokonanej przez Sąd Rejonowy, miał tymczasem charakter bardziej polemiczny, aniżeli merytoryczny. Argumentację niejako odpierającą zarzuty skarżącego można było znaleźć już w uzasadnieniu sporządzonym przez Sąd Rejonowy. Powołanie się przez oskarżonego na fakt posiadania asygnaty na drzewo, którego dotyczył akt oskarżenia wniesiony w tej sprawie, pozbawione było racjonalnych podstaw, w sytuacji, w której nie zgadzała się tak podstawowa kwestia jak ilość wyciętych drzew, których dotyczyć miała owa asygnata. Ujawnienie na terenie kompleksu leśnego oddział 60d w miejscowości K. M. tzw. pniaków – pozostałości po wyciętych drzewach i pójście po śladach kół ciągnika i przyczepy doprowadziło do posesji oskarżonego, na której leżało świeżo wycięte drzewo, wypływała z niego żywica (k. 27v-28). Priorytetowe znaczenie miało to, czy oskarżony miał prawdziwą asygnatę na wycięte przez siebie drzewo oraz to, czy konsultował tą wycinkę z leśniczym – na oba powyższe pytania Sąd Rejonowy odpowiedział przecząco, czyniąc w tym względzie prawidłowe ustalenia faktyczne, których jak już wskazano polemiczne argumenty skarżącego nie były w stanie skutecznie podważyć. Cały czas pamiętać należało, że drzewo ujawnione na posesji oskarżonego było podbite, aczkolwiek zupełnie inną cechówką – imitacją prawdziwej, którą posługują się Lasy Państwowe – i tej okoliczności nie był w stanie zaprzeczyć nawet skarżący. Wystarczyło proste porównanie odbicia. Taki stan okoliczności, z którymi Sąd I instancji miał do czynienia, powodował, iż linię obrony oskarżonego opierającą się na twierdzeniu, że ów posiadał na wycięte drzewo asygnatę, słusznie oceniono jako nakierowaną wyłącznie na uniknięcie odpowiedzialności karnej, opierała się ona bowiem na prostym pójściu w zaparte pomimo przeszkód natury logicznej. W orzecznictwie wskazuje się, iż tak długo oskarżony może skutecznie w ten sposób realizować swoje uprawnienia procesowe, a sąd zobowiązany interpretować wątpliwości na jego korzyść, jak długo oskarżony nie popadnie w sprzeczność z obiektywnie ustalonymi w oparciu o przeprowadzone dowody faktami, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Nieprawdziwe wyjaśnienia oskarżonego nie mogą wprawdzie pogarszać jego sytuacji procesowej, oskarżony ma bowiem zastrzeżone prawo do obrony nawet w taki sposób, jednakże wykrętne przedstawienie jakiegoś istotnego fragmentu wydarzeń czy zdarzenia uprawnia do szczególnie krytycznej oceny takiego dowodu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. II AKa 19/14, Legalis Numer 1024070). Oskarżony M. S. rzeczywiście posiadał asygnatę na wycięte drzewo, ale inne, w innej ilości i bynajmniej nie na to znajdujące się na jego posesji w dniu oględzin. Tabliczka o nr (...), na które było sprzedane drewno dnia 8 czerwca 2020 r. nr asygnaty 4/91 została użyta po raz drugi w czasie późniejszym. Cechówka, a ściślej rzecz ujmując, odbicie cechówki (przyrządu zbliżonego wyglądem do młotka), służącego do odbicia na drzewie znaku (nieznacznie wydrążonej pieczątki) – nie opowiadało tej używanej przez Lasy Państwowe. Do przybijania tabliczek i cechowania drewna oraz pniaków poeksploatacyjnych uprawniona jest tylko Służba Leśna. W tym stanie sprawy to, czy u oskarżonego znaleziono przyrząd służący do cechowania, pozostawało bez znaczenia dla sprawy i nie wykluczało możliwości jego skazania. Wszak chodziłoby o cechowanie fałszywe.

Dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, który stwierdziłby czy dłużyce na posesji oskarżonego odpowiadają pniakom – pozostałościom wyciętych drzew na działce leśnej, której dotyczył akt oskarżenia, nie było konieczne dla prawidłowości wyrokowania i w tym względzie Sąd Odwoławczy w pełni zgodził się z Sądem Rejonowym. Sąd ten dysponował zeznaniami świadków, protokołami przeszukania, protokołami oględzin i dokumentacją fotograficzną. Zgodnie z przepisem art. 366 § 1 kpk na rozprawie przeprowadza się nie wszelkie wnioskowane dowody, lecz tylko takie, które mają na celu wyjaśnienie istotnych okoliczności. Sąd I instancji nie narusza przepisów postępowania, gdy nie podejmuje z urzędu, czy też na wniosek stron inicjatywy dowodowej, uznając zebrany w sprawie materiał dowodowy za wystarczający do sprawiedliwego wyrokowania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2019 r., sygn. II KK 466/18, Prok. i Pr.-wkł.2019/5/8, KZS 2019/5/21, LEX nr 2616213). Ponadto zwrócić należało uwagę, iż ze strony oskarżonego działaniem wewnętrznie sprzecznym było jednoczesne twierdzenie, że dysponował on asygnatą na wycięte drzewo pochodzące akurat z działki, której dotyczył akt oskarżenia wniesiony w tej sprawie, w kontraście do kolejnego twierdzenia – właściwie żądania przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego dendrologa, który porównałby dłużyce znajdujące się na jego podwórku i pniaki poeksploatacyjne, wydając opinię dotyczącą tego czy pochodzą one z tego samego drzewa, jako jednej anatomicznie rzecz ujmując rośliny.

Wniosek

Wniosek główny

- o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu, dotyczącego usiłowania dokonania zaboru w celu przywłaszczenia 1 sztuki drzewa sosnowego o wartości 694,86 zł na szkodę Skarbu Państwa reprezentowanego przez Nadleśnictwo S. na podstawie art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 14 § 1 kk w zw. z art. 37a kk w zw. z art. 4 § 1 kk lub uchylenie wyroku Sądu I instancji celem ponownego rozpatrzenia

Wniosek kosztowy

- o zasądzenie od Skarbu Państwa kosztów postępowania sądowego i kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz ewentualnych kosztów w postępowaniu apelacyjnym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Bezzasadność zarzutu warunkowała bezzasadność wniosku głównego.

Kierunek zasądzenia kosztów postępowania pozostaje skorelowany z wydaniem przez Sąd wyroku skazującego. Zasadą w polskim procesie karnym jest ponoszenie przez oskarżonych kosztów postępowania w sytuacji wydania wyroku skazującego, a odstępstwa tej zasady są określone w art. 624 § 1 kpk. W przedmiotowej sprawie brak było podstaw do zastosowania tego przepisu w postępowaniu przed Sądem I, jak i II instancji.

Lp.

Zarzut

2.

Błąd w ustaleniach faktycznych, mający istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie:

- poprzez niezasadne ustalenie, że oskarżony ściął drzewo z lasu bez zgody leśniczego F. K., bowiem zwrócił się do leśniczego o pozyskanie drewna sosnowego z zasobów Skarbu Państwa – Nadleśnictwa S. i za zgodą leśniczego Leśnictwa K. ściął trzy sztuki drewna sosnowego, które zostały oznaczone cechówkami na pniach drzew oraz tabliczkami znamionowymi na dłużycach pozyskanego w ten sposób drzewa sosnowego, na które wystawione zostały asygnaty opłacone przez oskarżonego;

- nieuwzględnienie przez Sąd I instancji, że z protokołu przeszukania dokonanego przez funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w Ł. nie wynika, że u oskarżonego znajdowało się urządzenie do odznaczenia drzewa przeznaczonego do sprzedaży z lasów państwowych, a więc brak jest narzędzia wskazującego na popełnienie przez oskarżonego czynu zabronionego objętego przedmiotowym wyrokiem;

- nieuwzględnienie przez Sąd I instancji, że drzewo sosnowe zabezpieczone na wozie podczepionego pod ciągnik rolniczy m-ki U. (...) odpowiadało swoimi wymiarami drzewu na podstawie asygnaty o tabliczce znamionowej o nr (...) Lasów Państwowych, natomiast materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie nie wskazuje, że oskarżony użył tabliczki znamionowej do dłużycy drewna sosnowego po raz drugi, bowiem średnica drzewa objętego wystawioną asygnatą była tożsama ze średnicą drewna uznanego za przywłaszczonego przez oskarżonego;

- nieuwzględnienie przez Sąd I instancji wniosku dowodowego oskarżonego dotyczącego bilingów rozmów telefonicznych wykonywanych przez B. K. do oskarżonego, bowiem ten wniosek dowodowy stanowi istotny dowód na wynik i rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut polemiczny, sztucznie powielony wobec argumentów już omówionych powyżej, a dotyczących obrazy przepisów postępowania. W ocenie Sądu Okręgowego, skarżący okolicznościom niemającym dla sprawy znaczenia lub mających znaczenie drugoplanowe przypisał nadmierne znaczenie. Nie mogło przynieść oczekiwanego rezultatu gołosłowne zakwestionowanie przez skarżącego pierwszoinstancyjnych ustaleń faktycznych, tylko dlatego, że są one dla niego niekorzystne i przeciwstawienia im innych okoliczności i twierdzeń, bardziej dla niego korzystnych, których Sąd meriti – po dogłębnym rozważeniu nie uznał za wiarygodne i mogące mieć znacznie dla rozstrzygnięcia. Brak zgody leśniczego na nadprogramową wycinkę (ponad wydaną asygnatę) w oczywisty sposób wynikał z zeznań F. K.. Do kwestii posiadania przez oskarżonego narzędzia - cechówki odniesiono się już powyżej. Taki sam wymiar (długość, szerokość) drzewa wyciętego, którego dotyczyła prawdziwa asygnata Lasów Państwowych i tożsamy wymiar drzewa, pozbawionego tejże, nic w kwestii winy oskarżonego nie zmieniał i jako kolejny argument polemiczny, luźno powiązany (a właściwie wcale nie powiązany) z kwestią winy lub jej braku, należało go ocenić. Chodziło wyłącznie o gabaryty wyciętego drzewa. Mówiąc najprościej - w przedmiotowej sprawie nie zgadzała się ilość, a nie owe gabaryty, rozumiane jako jednostki miary. Jeżeli chodzi o ostatni tiret zarzutu, tj. o bilingi rozmów telefonicznych – zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy słusznie postanowił nie uwzględnić tego wniosku dowodowego na podstawie art. 170 § 1 pkt 2 kpk, albowiem żądanie wykazu połączeń od operatora nie mogło decydować o rozstrzygnięciu sprawy – nawet jeśli wykonano owe połączenia nieznana byłaby treść rozmów. Ponadto, próba porozumienia się z oskarżonym przez zgłoszeniem sprawy organom ścigania, leżała poza sferą działań oskarżonego, zaś w sprawie niniejszej osądowi podlegało wyłącznie zachowanie oskarżonego opisane w akcie oskarżenia, wyczerpujące znamiona konkretnego przestępstwa z Kodeksu Karnego, nie zaś następujące po nim zachowanie innych osób.

Wniosek

jak w rubryce 3.1

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

jak w rubryce 3.1

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymano w części dotyczącej winy oskarżonego oraz rodzaju i wymiaru orzeczonej wobec niego kary.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Bezzasadność wniesionej apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  z opisu przypisanego oskarżonemu czynu wyeliminował sformułowania o doprowadzeniu Nadleśnictwa w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem;

2.  stwierdził, że przypisany oskarżonemu czyn wypełnia znamiona występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk i przepisy te przyjął za podstawę skazania;

3.  za podstawę wymiaru kary przyjął art. 14 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 37a kk w zw. z art. 4 § 1 kk.

Zwięźle o powodach zmiany

Do znamion oszustwa należy wprowadzenie w błąd pokrzywdzonego i wykorzystanie tegoż błędu w celu doprowadzenia go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Rzecz w tym, iż w przedmiotowej sprawie nie można w ogóle było omówić, aby po stronie pokrzywdzonego – Lasów Państwowych doszło do „rozporządzenia mieniem”, skoro zarówno wycinka drzew z działki będącej własnością LP, jak i to, że znalazły się one na podwórku należącym do oskarżonego M. S. pozostawało poza wolą i wiedzą przedstawicieli w/w państwowej jednostki organizacyjnej. Pod względem chronologii, oszukańcze zabiegi następujące po owej wycince, nie implikowały możliwości podciągnięcia stanu faktycznego, z którym Sąd Rejonowy miał do czynienia pod przepis art. 286 § 1 kk. Subsumpcja dokonana przez Sąd I instancji była zatem wadliwa. Zgodnie z przepisem art. 455 kpk, nie zmieniając ustaleń faktycznych, sąd odwoławczy poprawia błędną kwalifikację prawną niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów. Poprawienie kwalifikacji na niekorzyść oskarżonego może nastąpić tylko wtedy, gdy wniesiono środek odwoławczy na jego niekorzyść. Sąd Okręgowy w wyroku reformatoryjnym zmienił jedynie kwalifikację prawną czynu oskarżonego, pod względem konsekwencji w naturalny sposób eliminując z opisu czynu znamiona przestępstwa oszustwa i przyjmując inną podstawę prawną skazania i wymiaru kary. Zaskarżony wyrok był prawidłowy co do winy oskarżonego i co do kary, zaś wyrok wydany w II instancji nie pogarszał sytuacji M. S..

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art. 634 kpk, art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 83 r. z późń. zm.), Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 180 złotych kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze. Na kwotę tą składało się 160 zł opłaty od kary (10 % grzywny orzeczonej w I instancji) oraz 20 zł ryczałtu za doręczenia pism w sprawie.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana