Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2022 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Eliza Skotnicka

Protokolant sekr. sąd. Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 maja 2022 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa J. M.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę 11906,40 zł

I.  umarza postępowanie co do kwoty 3240 zł,

II.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda J. M. 9157,71 zł (dziewięć tysięcy sto pięćdziesiąt siedem złotych 71/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 8666,40 zł od 28 października 2019 roku do dnia zapłaty,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda 4367 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 211/22

UZASADNIENIE

Powód J. M. pozwem z 2 marca 2022r., doręczonym pozwanej 30 marca 2022r., domagał się zasądzenia od strony pozwanej kwoty 11906,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 28 października 2019 r. oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że 2 sierpnia 2019 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki A. (...) (segment D) o nr rej (...) należący do A. K.. Poszkodowana w związku z zaistniałą szkodą zmuszona była na okres czasu likwidacji szkody tj. na 49 dni (od 8 sierpnia 2019 r. do 25 września 2019r. ) do wynajęcia od powoda pojazdu zastępczego marki S. (...) o nr rej (...). Powód wystawił fakturę na łączną kwotę 13333,20 zł (w tym najem za dobę 220,00 zł netto i 73,80 zł brutto koszt podstawienia i odbioru) i w dniu 25 września 2019 r. zawarł z poszkodowaną umowę cesji wierzytelności z tytułu odszkodowania z ubezpieczenia OC. Jednocześnie powód zawiadomił stronę pozwaną o przelewie wierzytelności i wezwał do zapłaty.

Pozwana decyzją z 22 stycznia 2020r. uznała swoja odpowiedzialność za szkodę wypłaciła powodowi bezsporną część dochodzonego roszczenia w wysokości 675 zł, akceptując okres najmu 5 dni przy stawce 135 zł netto za dzień najmu pojazdu.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w S. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Strona pozwana przyznała, że jest odpowiedzialna za skutki zdarzenia z 2 sierpnia 2019 r. oraz wskazała, że wypłaciła powodowi łącznie kwotę 3915 zł brutto tytułem odszkodowania uznając ostatecznie za zasadną kompensatę za 29 dni wynajmu po stawce 135 zł netto/dobę. Pozwana zarzuciła, że powód nie uwzględnił dopłaty kwoty 3240 zł dokonanej na podstawie pisma strony pozwanej z 1 kwietnia 2022r.

Powód pismem z 21 kwietnia 2022r. cofnął pozew co do kwoty 3240 zł i zrzekł się roszczenia w tym zakresie, jednocześnie wniósł o zasądzenie 8666,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 28 października 2019r. do dnia zapłaty oraz 491,31 zł tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie wyliczonych od kwoty 3240 zł za okres od 28 października 2019 do 2 kwietnia 2022r. oraz o zasadzenie kosztami postępowania według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Poszkodowana A. K. uczestniczyła w kolizji drogowej, w której uszkodzeniu uległ samochód marki A. (...) o nr rej. (...) stanowiący jej własność. Sprawca szkody posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnoprawnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej.

Okoliczności bezsporne.

Poszkodowana korzystała z pojazdu stanowiącego jej własność do wykonywania codziennych czynności, w tym dojazdów do pracy oraz do zawożenia dzieci do szkoły. Poszkodowana nie posiadała w tym czasie innego samochodu, którym mogłaby się poruszać w czasie naprawy uszkodzonego pojazdu. Poszkodowana bezpośrednio po kolizji 2 sierpnia 2019r. zgłosiła szkodę ubezpieczycielowi, a uszkodzony pojazd został przetransportowany do warsztatu, z którego usług poszkodowana wcześniej korzystała. Mechanik z tego warsztatu polecił poszkodowanej firmę powoda.

Poszkodowana uznała ofertę powoda za korzystną, gdyż powód zobowiązał się niezwłocznie dostarczyć poszkodowanej odpowiedni pojazd zastępczy, a ponadto na podstawie udzielonego pełnomocnictwa przejął w imieniu poszkodowanej obowiązki związane z prowadzeniem wszelkich spraw związanych z przebiegiem postępowania likwidacyjnego.

Poszkodowana A. K. zawarła umowę najmu samochodu z powodem J. M. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) z siedzibą w B.. W umowie najmu nr (...) z 8 sierpnia 2019r. wskazano, że przedmiotem umowy był samochód marki S. (...) o nr rej (...). Cena za dobę wynosiła 220 zł netto + VAT. Zgodnie z załącznikiem nr 1 miejscem wydania auta w dniu 8 sierpnia 2019 r. o g. 18 była N., według § 2 załącznika nr 1 miejscem zwrotu pojazdu 25 września 2019r. o g. 10 była również N.. Dla poszkodowanej istotnym warunkiem umowy najmu był brak limitu czasu trwania umowy, brak limitu kilometrów, brak udziału własnego przy ewentualnej szkodzie, możliwość korzystania z pojazdu zastępczego przez osoby trzecie (męża poszkodowanej lub innego członka rodziny), a także możliwość wyjazdu za granicę.

Poszkodowana udzieliła powodowi pełnomocnictwa między innymi do uzgadniania z ubezpieczycielem warunków najmu pojazdu zastępczego oraz do reprezentowania poszkodowanej w postępowaniu likwidacyjnym.

Powód 25 września 2019 r. wystawił fakturę VAT nr (...) na kwotę 13333,20 zł brutto, w tym:

- za najem samochodu segmentu D (...) przez 49 dni od 08.08.2019 r. do 25.09.2019r. do umowy nr (...) za cenę 220 zł netto za dobę, w tym wartość 13259,40 zł brutto;

- usługa podstawienia i odbioru pojazdu za cenę 60 zł netto, 73,80 zł brutto.

A. K. w oświadczeniu sporządzonym 8 sierpnia 2019r. oświadczyła, że niezbędny jest jej pojazd, który może być używany przez więcej nie jednego kierowcę, możliwe jest poruszanie się poza granicami kraju, wskazała, że nie posada wolnych środków, które mogłaby przeznaczyć na wpłatę kaucji i nie wyraziła zgody na udział własny w szkodzie.

Powód, jako pełnomocnik poszkodowanej w związku ze złożoną przez ubezpieczyciela ofertą zorganizowania pojazdu zastępczego, zwrócił się o wskazanie konkretnych warunków umowy, regulaminu, wskazując że gdyby ubezpieczyciel, przestawił konkretną ofertę oraz jej szczegółowe warunki, które byłyby korzystniejsze lub identyczne, poszkodowana podejmie decyzję, z którą firmą kontynuować współpracę.

Poszkodowana z pojazdu zastępczego korzystała do czasu odebrania pojazdu z naprawy w dniu 25 września 2019r. Dopiero po otrzymaniu odszkodowania mogła rozpocząć się naprawa auta, gdyż poszkodowana nie posiadała wolnych środków na zapłacenie mechanikowi zaliczki na części. Ubezpieczyciel ustalał z warsztatem dokonującym naprawy pojazdu warunki tej naprawy. Po zgłoszeniu szkody 2 sierpnia 2019 r. oględziny pojazdu zostały przeprowadzone 20 sierpnia 2019r. Odszkodowanie wypłacono 12 września 2019r. na rachunek właściciela warsztatu. Części zostały zamówione 13 września 2019r., a pojazd po naprawie poszkodowana odebrała 25 września 2019r.

Powód zawarł z A. K. 25 września 2019 r. umowę przelewu wierzytelności, na mocy której poszkodowana przelała na powoda wierzytelności przysługujące cedentowi od (...) S.A. z/s w S. wynikające z umowy najmu samochodu zastępczego nr (...) z dnia 8 sierpnia 2019r. i wystawionej na jej podstawie faktury. Pismami z 25 września 2019 r., doręczonymi 27 września 2019r. A. K. powiadomiła stronę pozwaną o przelewie, a powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty objętej fakturą.

Strona pozwana w toku postępowania likwidacyjnego na podstawie decyzji z 22 stycznia 2020r. wypłaciła powodowi odszkodowanie z tytułu kosztów najmu samochodu zastępczego w wysokości 675 zł brutto. Pozwana uznała okres najmu 5 dni i dokonała weryfikacji stawki dobowej czynszu najmu z 220 zł netto za dobę na 135 zł brutto za dobę.

Strona pozwana, po doręczeniu jej odpisu pozwu w tej sprawie, 2 kwietnia 2022r. dopłaciła powodowi 3240 zł, za kolejne 24 dni przy stawce 135 zł brutto. Pozwana uznała łącznie 29 dni najmu, w tym:

- 12 dni od rozpoczęcia najmu do dnia oględzin,

- 5 dni technologicznej naprawy;

- 7 dni na sprowadzenie części;

- 4 dni wolne od pracy;

- 1 dzień organizacyjny.

Dowód:

- zeznania świadka A. K. k. 96;

- przesłuchanie powoda k. 97;

- umowa najmu pojazdu k. 14;

- załączniki do umowy k. 15 i 16;

- oświadczenie z 08.08.2019r. k. 27;

- Faktura (...) k. 20;

-umowa przelewu wierzytelności k.20;

- zawiadomienie o cesji wraz z potwierdzeniem doręczenia i wezwaniem do zapłaty k. 10 - 13;

- cennik usług powoda k. 25;

- decyzja o wypłacie odszkodowania za szkodę w pojeździe k. 34;

- wiadomość mailowa przesłana przez powoda do pozwanej w dniu 09.08.2010r. k. 21.;

- decyzje o wypłacie odszkodowania z tytułu kosztów najmu k. 28 – 29 i k. 61 - 64;

- wiadomość mailowa strony pozwanej dotycząca przebiegu postępowania likwidacyjnego k. 32;

- dane dotyczące przebiegu postępowania likwidacyjnego potwierdzone przez warsztat przeprowadzający naprawę k. 33 ;

Powód pismem z 5 listopada 2019 r. wezwał ponownie stronę pozwaną do zapłaty kwoty wynikającej z faktury. Pozwana w odpowiedzi na wezwanie decyzją z 22 stycznia 2020 r. przyznała powodowi odszkodowanie 675 zł brutto, odmawiając wypłaty pozostałej kwoty odszkodowania.

Bezsporne

W tak ustalonym stanie faktyczny Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne podlegało uwzględnieniu w całości, przy czym z uwagi na spełnienie części roszczenia w toku postępowania i cofnięcie pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty 3240 zł na podstawie art. 355§ 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 1 k.p.c należało postępowania co do tej części roszczenia umorzyć. .

Według art. 822 § 1 k.c., powstanie obowiązku zapłaty przez zakład ubezpieczeń (ubezpieczyciela) odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakłada powstanie odpowiedzialności ubezpieczonego, czyli samego ubezpieczającego lub osoby, na której rzecz ubezpieczający zawarł umowę ubezpieczenia, za szkody wyrządzone osobom trzecim. Zobowiązanie do zapłaty odszkodowania z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ma więc ze swej istoty charakter akcesoryjny, tylko zatem wtedy, gdy ubezpieczony stanie się zgodnie z przepisami prawa cywilnego odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej, dochodzi do powstania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wobec tej osoby z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zakres odpowiedzialności ubezpieczonego wobec osoby trzeciej wyznacza co do zasady zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (por. np. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2005 r., III CZP 99/04, OSNC 2005, nr 10, poz. 166 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2002 r., II CKN 353/99, nie publ.). Akcesoryjny, wynikający z art. 822 § 1 k.c., charakter zobowiązania ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej potwierdzają w odniesieniu do obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przepisy art. 23, 34, 35 i 36 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm. - dalej: "ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych" lub "u.u.o."). W myśl tych przepisów, na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, do której zawarcia obowiązany jest posiadacz bezpośrednio eksploatujący pojazd (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2005 r., III CZP 99/04), zakład ubezpieczeń jest zobowiązany, w granicach ustalonej sumy gwarancyjnej, do zapłaty odszkodowania za szkodę na osobie lub w mieniu wyrządzoną w związku z ruchem pojazdu, objętą odpowiedzialnością posiadacza (art. 436 § 1 zdanie pierwsze lub art. 436 § 1 zdanie drugie k.c.). Odpowiedzialność za szkody wyrządzone ruchem wszelkich pojazdów mechanicznych oparta została na zasadzie ryzyka (art. 436 k.c. w związku z art. 435 k.c.). Uzasadnieniem tej zaostrzonej odpowiedzialności jest przede wszystkim szczególne i wzmożone niebezpieczeństwo jakie wiąże się z użyciem tych środków komunikacji.

W tak ukształtowanej odpowiedzialności posiadacza pojazdu mechanicznego przesłanki stanowią powstanie szkody w mieniu lub na osobie, spowodowanie szkody przez ruch mechanicznego środka komunikacji, oraz związek przyczynowy między szkodą a ruchem pojazdu. Szkoda wywołująca odpowiedzialność z tytułu ryzyka musi być wyrządzona przez ruch mechanicznego środka komunikacji. Ponadto pomiędzy działaniem sprawcy szkody a skutkiem tego działania musi zachodzić związek przyczynowy (opisany w art. 361 kc). W Świetle tego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa swojego działania.

Szkodą w mieniu jest wszelki uszczerbek majątkowy. Przy ustaleniu wysokości szkody należy posługiwać się przyjętą w piśmiennictwie i orzecznictwie teorią różnicy. Oznacza to, że dla ustalenia wysokości szkody zestawia się obecną wartość samochodu z tą, jaką by on przedstawiał gdyby nie było wypadku (tak, G. Bieniek, Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe, Warszawa 2006 str.140). Zasada pełnego odszkodowania w ujęciu kodeksu cywilnego przejawia się w tym, że naprawienie szkody obejmuje zarówno straty jakie poszkodowany poniósł, jak i korzyści które mógł osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła.

Podkreślić należy, że zgodnie poglądem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 8 września 2004r., w sprawie IV CK 672/03 za normalne następstwo zniszczenia pojazdu służącego poszkodowanemu do prowadzenia działalności gospodarczej należy uznać konieczność czasowego wynajęcia pojazdu zastępczego w celu kontynuowania tej działalności w okresie, gdy szkoda nie została jeszcze naprawiona. Postulat pełnego odszkodowania przemawia więc za przyjęciem stanowiska o potrzebie zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych, potrzebnych na czasowe używanie zastępczego środka komunikacji w związku z niemożliwością korzystania z niego wskutek zniszczenia, z tym że tylko za okres między dniem zniszczenia a dniem w którym poszkodowany może nabyć analogiczny pojazd, nie dłuższy jednak niż za czas do zapłaty odszkodowania . Okoliczność, iż koszty wynajęcia pojazdu zastępczego przekroczyły cenę nowego samochodu, nie może automatycznie przesądzać o istnieniu przyczynienia się poszkodowanego do powiększenia rozmiaru szkody.

W oparciu o powyższe należało podzielić pogląd powoda, że pełne odszkodowanie w niniejszej sprawie obejmować powinno rzeczywiście poniesione i uzasadnione koszty najmu pojazdu.

Powód domagał się zasądzenia kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres 44 dni najmu przy stawce 220 zł netto. Pozwana kwestionowała zarówno czas trwania najmu, jak i wysokość stawki za dobę, uznając ostatecznie, że uzasadniony czas najmu to 29 dni, a stawka powinna wynosić 135 zł brutto.

W ocenie Sądu wskazana przez powoda stawka nie została zawyżona, zwłaszcza że przedmiotem najmu był pojazd należący do segmentu D. Stawka dobowa najmu 135 zł brutto zaproponowana przez stronę pozwaną była rażąco zaniżona i nie mogła być w okolicznościach tej sprawy zaakceptowana. Należy zauważyć, że choć strona pozwana przy zgłoszeniu szkody informowała poszkodowaną o możliwości skorzystania z pojazdu zastępczego, to nie wskazała, żadnych szczegółowych informacji dotyczących oferowanych warunków umowy najmu. Poszkodowana, reprezentowana przez powoda, zwróciła się o udzielenie szczegółowych informacji, w zakresie propozycji ubezpieczyciela co do najmu pojazdu zastępczego, lecz pozwana nie udzieliła odpowiedzi na to pismo.

W ocenie Sądu, skoro pozwana, pomimo wyraźnego żądania zgłoszonego przez poszkodowaną do przedstawienia szczegółowych warunków oferty zorganizowania przez pozwaną najmu pojazdu zastępczego, nie udzieliła żadnej odpowiedzi w tym zakresie, brak było podstaw do zarzucania poszkodowanej, że bezzasadnie nie skorzystała z tej oferty. Podkreślić należy, że poszkodowana potrzebowała pojazd zastępczy, którym musiała dojeżdżać do pracy oraz zawozić dzieci do szkoły. Istotny był dla niej warunek braku limitu kilometrów oraz możliwość korzystania z pojazdu przez osoby trzecie np. przez jej męża poszkodowanej lub innego członka rodziny. Pytania o spełnienie tych warunków poszkodowana zawarła w piśmie z 9 sierpnia 2020 r. skierowanym do pozwanej. Gdyby pozwana wykazała, że w odpowiedzi na pytania poszkodowanej, przedstawiła jej szczegółowo ofertę o wyraźnie korzystniejszych warunkach, niż te zawarte w umowie najmu zaoferowanej przez powoda, to z całą pewnością pozwana mogłaby skutecznie podnosić zarzut, że poszkodowana bezzasadnie z tej korzystnej oferty nie skorzystała, czym przyczyniła się zwiększenia szkody, naruszając tym samym obowiązek minimalizacji szkody przewidziany w art. 826 k.c. Skoro poszkodowana nie otrzymała od pozwanej żadnej konkretnej, spełniającej jej indywidualne potrzeby oferty najmu pojazdu, to pozwana zobowiązana jest pokryć koszty najmu pojazdu według stawki obowiązującej u powoda.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego czasu trwania najmu, należy podkreślić, że poszkodowana bezpośrednio po szkodzie nie korzystała z pojazdu zastępczego przez pierwsze 6 dni. Szkodę zgłosiła w dniu zdarzenia tj. 2 sierpnia 2019r., a strona pozwana przeprowadziła oględziny pojazdu dopiero 20 sierpnia 2019r., a więc 18 dni od zgłoszenia szkody. Odszkodowanie zostało wypłacone dopiero 12 września 2019r. Pozwana uznała okres najmu 12 dni od dnia jego rozpoczęcia tj. 8 sierpnia 2019r. do dnia oględzin tj. 20 sierpnia 2019r. oraz łącznie 17 dni obejmujące czas naprawy, sprowadzenie części i dodane dni wolne i organizacyjne. Jednocześnie pozwana pominęła okoliczność, że od dnia oględzin tj. od 20 sierpnia 2019r. do dnia wypłaty odszkodowania tj. 12 września 2019r. upłynęły 24 dni. W tym czasie poszkodowana nie mogła korzystać z pojazdu, a mechanik bez wpłaty chociażby zaliczki na części nie podejmował się naprawy uszkodzonego pojazdu. Podkreślić należy, że ubezpieczyciel uzgodnił z poszkodowaną, że warunki naprawy oraz wypłata odszkodowania będą ustalane i regulowane bezpośrednio między ubezpieczycielem a mechanikiem wykonującym naprawę pojazdu poszkodowanej. Zatem gdyby czas 24 dni oczekiwania na wypłatę odszkodowania dodać do uznanego przez pozwaną czasu najmu, to wynosiłby on łącznie 53 dni (29 +24).

Podkreślić trzeba, że powód nie dochodził różnicy pomiędzy wypłaconym odszkodowaniem na podstawie pierwszej decyzji pozwanej, w której uwzględniono jedynie 5 dni najmu według stawki 135 zł brutto i zrezygnował z dochodzenia należności za podstawienie i odbiór pojazdu.

Z powyższych względów Sąd uznał za zasadne żądanie zapłaty czynszu najmu pojazdu zastępczego za okres objęty pozwem 44 dni przy stawce 220 zł netto, łącznie zatem należność ta wynosiła 11906,40 zł brutto. Skoro pozwana w toku postępowania sądowego 4 kwietnia 2022r. wypłaciła powodowi 3240zł, do zapłaty pozostała kwota 8666,40 zł oraz 491,31 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 3240 zł od 28 października 2019 r. do 2 kwietnia 2022r., łącznie należność główna to kwoty 9157,71 zł, objęta niniejszym pozwem, po jego zmodyfikowaniu pismem z 21 kwietnia 2022r.

Mając powyższe na uwadze powództwo – ponad część do której umorzono postępowanie – uwzględniono w całości co do roszczenia głównego.

Jednocześnie Sąd orzekł o należnych odsetkach ustawowych od zgłoszonego roszczenia w oparciu o art. 481 § 1 k.c., 455 k.c. oraz art. 817 k.c. i 14 ust. 1 uoc w myśl którego zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Powód zgłosił szkodę w dniu 27 września 2019 r., zatem świadczenie powinno być spełnione w terminie 30 dni od zgłoszenia tj. najpóźniej do 27 października 2019 r., zaś pozwana pozostawała w opóźnieniu od 28 października 2019 r. i od tego dnia powód zasadnie żądał zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Powód w całości wygrał proces i poniósł łączne koszty postępowania w wysokości 4367 zł, w tym opłata sądowa od pozwu w kwocie 750 zł; kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 3600 zł tytułem kosztów wynagrodzenia pełnomocnika.