Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2022r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Karolina Chudzinska

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2022r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy T. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 22 kwietnia 2021r., znak (...)

1.  Zmienia zaskarżoną decyzję, w ten sposób, że prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy przyznaje ubezpieczonemu na stałe.

2.  Zasądza od organu rentowego na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 ( sto osiemdziesiąt ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sędzia Karolina Chudzinska

Sygn. akt VI U 867/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 kwietnia 2021r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. przyznał T. N. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2018r., poz. 1270 ze zm. ) na okres od 1 maja 2021r. do 31 stycznia 2026r., uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 3 marca 2021r., która uznała, że ubezpieczony jest nadal całkowicie niezdolny do pracy oraz samodzielnej egzystencji do 31.01.2026r.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany poprzez uznanie, że jest trwale niezdolny do pracy ( k. 4 v. akt ).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki :

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy, w szczególności ustalenie, czy stan zdrowia ubezpieczonego powoduje jego całkowitą niezdolność do pracy na stałe.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji :

- psychiatry,

- psychologa,

- onkologa,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia:

- zmiany w mózgu pod postacią stabilnego guza o niewyjaśnionej etiologii,

- zaburzenia obsesyjno – kompulsywne,

- schizofrenię przewlekłą o ciężkim przebiegu,

- organiczne uszkodzenie OUN.

( Sąd zaniechał przeprowadzenia dowodu z opinii neurologa, bowiem opinie sporządzone przez wskazanych wyżej specjalistów okazały się wystarczające do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy. )

Zdaniem biegłego onkologa – zmiany opisywane w mózgu pod postacią stabilnego guza o niewyjaśnionej etiologii, obserwowane u ubezpieczonego od 2 lat, przy braku rozpoznania histopatologicznego nowotworu złośliwego, nie czynią ubezpieczonego trwale niezdolnym do pracy. Jednocześnie biegły wskazał, iż decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia w kwestii czasu trwania stwierdzonej u ubezpieczonego niezdolności do pracy będą miały opinie pozostałych biegłych sądowych. Biegli – psychiatra i psycholog w wydanej opinii stwierdzili, że występujące u ubezpieczonego schorzenia psychiatryczne, wymienione wyżej, z dominującymi objawami negatywnymi powodują u ubezpieczonego trwała całkowitą niezdolność do pracy. Jednocześnie biegli podali, że niezdolność do samodzielnej egzystencji może okresowo wymagać oceny orzeczniczej.

- dowód – opinie biegłych sądowych ( k. 29 - 32, 47 akt ).

Odnosząc się do opinii biegłych sądowych – pełnomocnik ubezpieczonego podał, że trafne jest stwierdzenie, że ubezpieczony jest trwale i całkowicie niezdolny do pracy, chociaż podłożem tej niezdolności w ocenie ubezpieczonego nie jest schizofrenia ( pismo z dnia 22.03.2022r. – k. 61 akt ), natomiast pełnomocnik pozwanego oświadczył, że nie wnosi zastrzeżeń do opinii, „ co do braku podstaw do orzeczenia trwałej niezdolności do pracy z powodu schorzenia onkologicznego oraz trwałości całkowitej niezdolności do pracy z powodu schorzenia psychiatrycznego” ( pismo z dnia 04.03.2022r. – k. 60 akt ).

Sąd pozytywnie ocenił opinie biegłych sądowych. Opinie zostały sporządzone na podstawie dokumentacji medycznej i przeprowadzonych badań, a sporządzili je specjaliści z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonemu. Treść sporządzonych opinii była jasna, logiczna i przekonująca. Jak podali biegli sądowi – psychiatra i psycholog, stan zdrowia ubezpieczonego powoduje, że ubezpieczony niechętnie podejmuje jakąkolwiek aktywność, nie dba też o swój interes, które to okoliczności Sąd wziął pod uwagę rozstrzygając sprawę.

Należy podkreślić, że Sąd dokonał oceny prawidłowości decyzji wydanej przez organ rentowy w dniu 22 kwietnia 2021r. i zaskarżonej w niniejszej sprawie. Wspomniana decyzja potwierdza prawo ubezpieczonego do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, które ubezpieczony nabył po spełnieniu przesłanek wynikających z przytoczonej na wstępie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Kwestia sporna sprowadzała się do stwierdzenia, czy wspomniana renta winna przysługiwać ubezpieczonemu okresowo, czy też na stałe. Sąd w oparciu o przeprowadzone postepowanie dowodowe doszedł do przekonania, że żądanie ubezpieczonego, domagającego się przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe, jest zasadne. Wynikiem tego była konieczność zmiany zaskarżonej decyzji, co znalazło swoje odzwierciedlenie w wyroku, natomiast bez znaczenia dla nabycia tego świadczenia pozostaje kwestia, jakie konkretnie schorzenia powodują wspomnianą trwała całkowitą niezdolność do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że wniesione odwołanie zasługuje na uwzględnienie i działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach orzeczono w myśl art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, w pkt 2 wyroku.

Sędzia Karolina Chudzinska