Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 644/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 10 czerwca 2020 r - sygn. akt III 629/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☒ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. B.

Poinformowanie w dniu 28 sierpnia 2017r - w godzinach rannych A. K. przez E. T. o przedłużającej się nieobecności jej syna - czyn z art. 233 § 1kk przypisany oskarżonemu.

Zeznania świadka

A. K..

692 - 693

Zeznania świadka

E. T..

693 - 694

2.1.1.2.

A. B.

Zgłoszenie się w dniu 28 sierpnia 2017 r około godziny 10.00 M. T. - syna E. T. do Komisariatu (...) Policji w C. w związku z uzasadnionym podejrzeniem popełnienia przezeń poprzedzającej nocy przestępstwa z art. 159 kk i oczekiwanie na ławce - czyn z art. 233 § 1 kk przypisany oskarżonemu.

Zeznania świadka

A. K..

692 - 693

Zeznania świadka

E. T..

693 - 694

2.1.1.3.

A. B.

Nawiązanie w dniu 28 sierpnia 2017 r około godziny 10.00 telefonicznego kontaktu pomiędzy funkcjonariuszem policji M. B. oraz A. K. w sprawie nieformalnych "konsultacji" dotyczących sposobu redakcji zarzutu, jaki miał być postawiony M. T. i ostateczne uzyskanie przez K. informacji, że chodzi o syna E. T. - czyn z art. 233 § 1 kk przypisany oskarżonemu.

Zeznania świadka

A. K..

692 - 693

Zeznania świadka

M. B..

58 -59

65 - 66

80 - 81

193 - 196

Zeznania świadka

Ł. Ż..

63 - 64

82 - 83

Zeznania świadka

T. M. (1).

86 - 87

Zeznania A. B. w charakterze świadka.

45 -46

2.1.1.4.

A. B.

Uzyskanie przez oskarżonego informacji kogo dotyczy przedmiotowa sprawa i telefonowanie przezeń do E. T. o godzinie 10.51, przy czym miały miejsce dwa połączenia, w tym jedno "skuteczne" - tj. odebrane przez wymienioną - czyn z art. 233 § 1 kk przypisany oskarżonemu.

Schemat połączeń

telefonicznych.

368 - 372

2.1.1.5.

A. B.

Rozmowa A. K. na terenie Komisariatu (...)Policji w C. z oskarżonym i M. T. na temat powyższej sprawy i wydanie pozaformalnych dyspozycji dotyczących dalszego toku postępowania - czyn z art. 233 § 1 kk przypisany oskarżonemu.

Zeznania świadka

A. K..

692 - 693

Zeznania A. B. w charakterze świadka.

45 -46

Zeznania świadka

M. B..

58 -59

65 - 66

80 - 81

193 - 196

2.1.1.6.

A. B.

Powrót A. K. na teren Prokuratury Rejonowej - (...)w C. i kolejne "skuteczne" - tj. odebrane połączenia telefoniczne z oskarżonym dotyczące sprawy M. T., a następujące o 12.11,55 i 13.47,29 - "wychodzące" od A. B. oraz o 14.00 - "wychodzące" ze strony A. K. - czyn z art. 233 § 1 kk przypisany oskarżonemu.

Schemat połączeń

telefonicznych.

368 - 372

2.1.1.7.

A. B.

Przesłuchanie w dniu 1 września 2017 r oskarżonego w charakterze świadka, w trakcie czego :

- przedstawił on przebieg czynności procesowych we wszczętej sprawie M. T. i własną w nich rolę,

- ujawnił także bezpośrednie kontakt osobiste z A. K. w tejże sprawie z dnia 28 sierpnia 2017 r, przedmiot rozmów oraz uzyskanie pozaformalnych zaleceń, co do dalszego toku postepowania, do których w praktyce się zastosował,

- wyraził nadto świadomość nieformalnego charakteru wspomnianych kontaktów,

- przyznał fakt zaniechania zawiadomienia Prokuratora Rejonowego lub prokuratora dyżurującego.

A. B. w złożonych zeznaniach nie ujawnił natomiast kontaktów telefonicznych z A. K. w dniu 28 sierpnia 2017 roku oraz zaprzeczył kontaktowaniu się z nim E. T. w sprawie syna.

Czyn z art. 233 § 1 kk - przypisany oskarżonemu.

Zeznania A. B. w charakterze świadka.

45 -46

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

A. B.

Okoliczność świadomego i celowego zatajenia kontaktów telefonicznych z A. K. w dniu 28 sierpnia 2017 r w sprawie M. T. - czyn z art. 233 § 1 kk przypisany oskarżonemu.

Zeznania A. B. w charakterze świadka.

45 -46

2.1.2.2.

A. B.

Okoliczność jednorazowej jedynie rozmowy telefonicznej pomiędzy A. B. a A. K. w dniu 28 sierpnia 2017 r na temat sprawy M. T. - czyn z art. 233 § 1 kk przypisany oskarżonemu.

Zeznania świadka

A. K..

692 - 693

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Zeznania (...) K..

Zeznania tego świadka w zakresie przebiegu wypadków z dnia 28 sierpnia 2017 r pozostawały ( z wyłączeniem jednak problematyki liczby oraz częstotliwości połączeń telefonicznych w tej dacie z A. B. ) w pełnej korespondencji z relacjami E. T., M. B., Ł. Ż., T. M. (2) oraz zeznaniami oskarżonego w charakterze świadka, a zarazem brak było wszelkich przeciwdowodów, a i racjonalnych przesłanek, by odmówić wiary A. K. w sferze ogólnego obrazu zdarzeń we wspomnianym dniu i faktów uznanych za udowodnione ( wyjąwszy oczywiście kwestię liczby i częstotliwości rozmów telefonicznych z oskarżonym.

Zeznania (...) T..

Zeznania tego świadka w zakresie przebiegu wypadków z dnia 28 sierpnia 2017 r pozostawały w pełnej korespondencji z relacjami A. K., a zarazem brak było wszelkich przeciwdowodów, a i racjonalnych przesłanek, by odmówić wiary E. T..

Zeznania (...) B..

Zeznania tego świadka w zakresie przebiegu wypadków z dnia 28 sierpnia 2017 r pozostawały w pełnej korespondencji z relacjami A. K., Ł. Ż., T. M. (2) i zeznaniami oskarżonego w charakterze świadka, a zarazem brak było wszelkich przeciwdowodów, a i racjonalnych przesłanek, by odmówić wiary M. B..

Zeznania (...) Ż..

Zeznania tego świadka w zakresie przebiegu wypadków z dnia 28 sierpnia 2017 r pozostawały w pełnej korespondencji z relacjami A. K., M. B., T. M. (2) i zeznaniami oskarżonego w charakterze świadka, a zarazem brak było wszelkich przeciwdowodów, a i racjonalnych przesłanek, by odmówić wiary Ł. Ż..

Zeznania (...) M..

Zeznania tego świadka w zakresie przebiegu wypadków z dnia 28 sierpnia 2017 r pozostawały w pełnej korespondencji z relacjami A. K., M. B., Ł. Ż. i zeznaniami oskarżonego w charakterze świadka, a zarazem brak było wszelkich przeciwdowodów, a i racjonalnych przesłanek, by odmówić wiary T. M. (1).

Zeznania A. B. w charakterze świadka.

Zeznania oskarżonego w charakterze świadka w zakresie ogólnego przebiegu wypadków z dnia 28 sierpnia 2017 r pozostawały w pełnej korespondencji z relacjami A. K., M. B., Ł. Ż. i T. M. (2), a zarazem brak było wszelkich przeciwdowodów, a i racjonalnych przesłanek, by odmówić wiary A. B..

Schemat połączeńtelefonicznych.

Dowód uzyskany w sposób profesjonalny, dowód obiektywny, brak wszelkich racjonalnych podstaw, by odmawiać mu wiary.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania (...) K..

Zeznania A. K. nie zasługiwały na wiarygodność jedynie w tej części, gdzie wymieniona przeczyła powtarzającym się kontaktom telefonicznym z A. B. w dniu 28 sierpnia 2017 r w dotyczącym sprawy M. T., a potwierdzała jeden tylko taki kontakt. Depozycje świadka pozostawały w powyższym zakresie w sprzeczności z obiektywnym dowodem w postaci schematu połączeń telefonicznych z tego dnia pomiędzy świadkiem a oskarżonym. W konsekwencji Sąd Okręgowy czyniąc ustalenia faktyczne w naprowadzonym fragmencie oparł się o ten drugi dowód.

Zeznania A. B. w charakterze świadka.

Zeznania oskarżonego w charakterze świadka nie zasługiwały na wiarę, gdy wymieniony przeczył kontaktom z E. T. w dniu 28 sierpnia 2017 r w sprawie syna wymienionej. Pozostawały one bowiem w sprzeczności z obiektywnym dowodem w postaci schematu połączeń telefonicznych z tego dnia. W konsekwencji Sąd Okręgowy czyniąc ustalenia faktyczne w naprowadzonym fragmencie oparł się o ten ostatni dowód. Co innego aniżeli twierdził oskarżony wynikało też z relacji E. T..

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na niezasadnym uznaniu, że :

- oskarżony w dniu 28 sierpnia 2017 r. kontaktował się z A. K. i "informował ją o zaistniałej sytuacji" związanej ze sprawą M. T., wobec braku jednoznacznych dowodów na okoliczności : faktycznego nawiązania przez A. B. z A. K. wszystkich połączeń głosowych, o których mowa w wyroku, a także wobec braku dowodów na treść rozmów,

- składając zeznania w charakterze świadka w sprawie Prokuratury Okręgowej w G.oskarżony zataił, że dzwonił do A. K. oraz zataił, że kontaktował się z E. T.,

- składając zeznania w charakterze świadka w sprawie Prokuratury Okręgowej w G.oskarżony zataił prawdę, co do okoliczności mających znaczenie w prowadzonym postępowaniu

- oskarżony zataił fakt prowadzenia z A. K. i E. T. rozmów dotyczących osoby M. T., wobec braku dowodów na treść rozmów.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji nie popełnił błędu w ustaleniach faktycznych, przyjmują, że w dacie 28 sierpnia 2017 r A. B. kontaktował się telefonicznie z A. K. i "informował o zaistniałej sytuacji" związanej ze sprawą M. T.. W toku procesu zgromadzono bowiem i przeprowadzono dowody w zupełności uprawniające do tego rodzaju jednoznacznych stwierdzeń, a to w postaci : zeznań samej A. K., a także relacji M. B., Ł. Ż. oraz schematu połączeń telefonicznych zabezpieczonych w sprawie. Odpowiedniego sprecyzowania i uszczegółowienia wymagała jedynie liczba tychże kontaktów, ich skuteczność ( w sensie faktycznego nawiązania połączeń w poszczególnych przypadkach ), godziny nawiązania ( i prób nawiązania ) oraz czas trwania. Nie mógł zarazem budzić najmniejszych wątpliwości - zarówno w świetle depozycji powyższych osób, jak i podstawowych zasad logiki i doświadczenia życiowego - temat prowadzonych z A. K. rozmów telefonicznych. Korekty wymagała jedynie liczba "skutecznych" i "nieskutecznych" ( tj. nieodebranych ) połączeń. Nie mogło również budzić zastrzeżeń, iż "wychodziły" one z numeru telefonu oskarżonego i dotyczyły sprawy M. T..

Obrońca ma natomiast rację podnosząc, że nie było podstaw do przypisywania oskarżonemu umyślnego i świadomego "zatajenia" w toku przesłuchania w charakterze świadka okoliczności nawiązywania w dniu 28 sierpnia 2017 r połączeń telefonicznych z A. K.. Chybione jest, co prawda twierdzenie jakoby nie miał on orientacji w materii przedmiotu sprawy, której dotyczyło przesłuchanie, okoliczności leżących w zakresie "zainteresowania" przesłuchującego, czy też faktu, iż jego depozycje posłużą jako dowód w postępowaniu o przekroczenie uprawnień i niedopełnienie obowiązków przez funkcjonariuszy policji oraz prokuratorów, to jednak nie było - w ocenie Sądu odwoławczego - przesłanek faktycznych i prawnych, by przyjmować ( w sensie ustawowym ) umyślności jego zaniechania. Nie zaistniała przy tym bezwzględna potrzeba przeprowadzania dowodu z zeznań w charakterze świadka prokurator prowadzącej dnia 1 września 2017 r czynność przesłuchania A. B., gdyż już sama treść sporządzonego wówczas protokołu przesądzała, w jakich kwestiach wypowiadał się oskarżony ( jako świadek), o co go pytano, a zwłaszcza, iż nie zadano mu wprost pytania o kontakty telefoniczne z A. K. w dacie 28 sierpnia 2017 roku.

Z kolei, w pełni wiarygodne i czytelne ( w szczególności pod kątem ustalenia, które z nich zostały "odebrane", a które nie, momentów czasowych ich zaistnienia, długotrwałości rozmów, "kierunku" wychodzenia poszczególnych połączeń ) pozostawały utrwalenia schematów kontaktów telefonicznych z dnia 28 sierpnia 2017 r oraz ich uwidocznienie w formie rysunkowej, do zrozumienia których nie była niezbędna wiedza specjalistyczna oraz powoływanie biegłego.

Nie zasługuje też na aprobatę stanowisko obrońcy w zakresie problematyki telefonicznego kontaktowania się A. B. z E. T.. Jeśli bowiem nawet pytano oskarżonego w ogólności o kontakty ze wskazaną prokurator w sprawie M. T., to tym samym oczywiste było i podpowiadały tak elementarne zasady prawidłowego rozumowania, iż rozchodzi się o wszelkie kontakty z wymienioną - zarówno osobiste, jak i telefoniczne, podjęte tak z inicjatywy B., jak i T., bez względu na to z którego kierunku "wychodziło" ewentualne połączenie telefoniczne lub inicjatywa rozmowy. Nie można przeto podzielić zapatrywania obrońcy, jakoby wypowiedź oskarżonego podczas przesłuchania oddawała rzeczywisty stan rzeczy i nie zawierała świadomego "przemilczenia". Kwestie powyższe, choć w ocenie Sądu odwoławczego - drugorzędne na tle wszystkich okoliczności sprawy - nie mogły jednak zostać potraktowane jako zupełnie nieistotne. Od ich ustalenia i wyjaśnienie zależało bowiem odtworzenie pełnego obrazu inkryminowanych zaszłości i stanowiły one również punkt wyjścia do rozważenia podstaw wszczęcia i prowadzenia dalszych postępowań.

Bliżej we wszystkich powyższych materiach Sąd Okręgowy wypowie się w tytule : "Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji", to jest w punkcie 5.2.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu i zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa kosztów postępowania za obie instancje - tj. wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy w sprawie w wysokości według norm przepisanych. Względnie - uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Poza koniecznością "redukcji" opisu czynu przypisanego oskarżonemu ( o czym szerzej w tytule : "Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji", punkt 5.2. ) nie było podstaw do tak dalece odmiennej oceny materiału dowodowego oraz generalnego podważenia ustaleń faktycznych Sądu Rejonowego, a co za tym idzie - ocen prawnych, jakie proponuje obrońca. W efekcie za nietrafny oceniono wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie A. B.. W konsekwencji nieaktualne pozostawało zasądzanie na rzecz oskarżonego zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy.

Nie istniała zarazem potrzeba prowadzenia przewodu sądowego ( a zatem również i postępowania dowodowego ) na nowo i w całości. Brak było zatem podstaw uzasadniających w świetle art. 437 § 2 kpk- uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

3.2.

Apelacja obrońcy.

Obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, w szczególności :

- art. 4 kpk, art. 5 kpk - poprzez niepełną i jednostronną oceną materiału dowodowego skutkującą jedynie niekorzystną dla oskarżonego interpretacją okoliczności sprawy,

- art. 7 kpk - poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów,

- art. 410 kpk i art. 424 § 1 pkt. 1 kpk - poprzez oparcie orzeczenia o winie oskarżonego tylko na dowodach obciążających bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska, a także nienależyte wyjaśnienie w uzasadnieniu wyroku, dlaczego Sąd nie uznał dowodów przemawiających na korzyść oskarżonego.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oceny i ustalenia Sądu I instancji wymagały jedynie korekty w zakresie, jaki objęty został modyfikacjami wprowadzonymi w instancji odwoławczej do opisu czynu przypisanego oskarżonemu. W części, w jakiej rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego zostało utrzymane w mocy nie mogło być natomiast mowy o uchybieniach formalnych podnoszonych w apelacji obrońcy.

Sąd Okręgowy wypowiedział się już w przedmiotowych kwestiach przy okazji omawiania poprzedniego zarzutu obrońcy ( vide : punkt. 3.1. ) i nie ma potrzeby powielania tej samej argumentacji. Zwłaszcza, gdy dla umotywowania aktualnego zarzutu podnoszone są identyczne w istocie argumenty. Szczegółowo, co do stanowiska obrońcy Sąd odwoławczy wypowie się w tytule : "Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji" ( vide : punkt 5.2. ).

Ewentualne mankamenty pisemnych motywów zapadłego wyroku nie mogły zaś samoistnie stanowić podstawy do zmiany orzeczenia w kierunku postulowanym w apelacji, ani też do jego uchylenia oraz przekazania sprawy do rozpoznania ponownego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu i zasądzenie na jego rzecz od Skarbu Państwa kosztów postępowania za obie instancje - tj. wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy w sprawie w wysokości według norm przepisanych. Względnie - uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Poza koniecznością "redukcji" opisu czynu przypisanego oskarżonemu ( o czym szerzej w tytule : "Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji", punkt 5.2. ) nie było podstaw do tak dalece odmiennej oceny materiału dowodowego oraz generalnego podważenia ustaleń faktycznych Sądu Rejonowego, a co za tym idzie - ocen prawnych, jakie proponuje obrońca. W efekcie za nietrafny oceniono wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie A. B.. W konsekwencji nieaktualne pozostawało zasądzanie na rzecz oskarżonego zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy.

Nie istniała zarazem potrzeba prowadzenia przewodu sądowego ( a zatem również i postępowania dowodowego ) na nowo i w całości. Brak było zatem podstaw uzasadniających w świetle art. 437 § 2 kpk- uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

3.3.

Apelacja oskarżyciela publicznego - prokuratora.

Rażąca niewspółmierność orzeczonej oskarżonemu kary za przypisany w wyroku czyn wyczerpujący dyspozycję art. 233 § 1 kk w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 lat próby oraz kary grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 15 złotych, która nie uwzględnia w sposób wystarczający okoliczności czynu, stopnia winy oraz społecznej szkodliwości czynu zarzuconego oskarżonemu, rodzaju naruszonych przez niego obowiązków oraz nie realizuje w wystarczającej mierze celów kary w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa z jednoczesnym niedostatecznym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych, jakie orzeczona kara powinna osiągnąć w stosunku do oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W obliczu modyfikacji wyroku Sądu I instancji i znaczącej "redukcji" opisu przypisanego oskarżonemu występku, ponownego i kompleksowego rozważenia na nowo wymagała problematyka wyboru rodzaju i rozmiaru kary w kontekście oceny stopnia zawinienia A. B. i stopnia szkodliwości społecznej czynu, którego faktycznie się dopuścił ( tj. przy uwzględnieniu zmian poczynionych w postępowaniu odwoławczym ), jego sylwetki i dotychczasowego sposobu życia, prognozy przestrzegania przezeń prawa na przyszłość. Nade wszystko jednak okoliczności sprawy i wagi zatajonych faktów. W takim zatem aspekcie należy tym samym odnieść się do zarzutu prokuratora, podnoszącego rażącą niewspółmierność kary pozbawienia wolności z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania, lecz w odniesieniu do przestępstwa o postaci przypisanej przez Sąd Rejonowy, co aktualnie traci na znaczeniu.

Z tych wszystkich względów Sąd Okręgowy ustosunkuje się do zagadnienia wyboru rodzaju oraz rozmiaru kary w tytule : "Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji" - na kanwie całokształtu swego stanowiska w rozpatrywanej sprawie ( punkt 5.2. ).

Aktualnie dość powiedzieć, że prognoza społeczno - kryminologiczna w przypadku oskarżonego A. B. jest pozytywna, zaś rozpatrywany przypadek stanowił jednorazowe wręcz odstępstwo od zasad porządku prawnego, które w przyszłości z pewnością się nie powtórzy. Dotychczasowy sposób życia oskarżonego, wieloletnia nienaganna służba policyjna i uprzednia niekaralność przekonują, będzie on przestrzegał prawa. A. B. nie jest przy tym jednostką zdemoralizowaną, niepoprawną, wykazującą skłonności do popełniania czynów zabronionych, uwikłaną w kontakty ze środowiskami kryminogennymi i wymagającą stanowczego oraz zdecydowanego oddziaływania zapobiegawczego i resocjalizacyjnego w drodze surowej kary, a w szczególności w warunkach izolacji więziennej.

Wniosek

Zmiana wskazanego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu A. B. na mocy art. 233 § 1 kk kary 1 roku pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek prokuratora o wymierzenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności na tle okoliczności faktycznych sprawy, jak również pozytywnej prognozy społeczno - kryminologicznej oskarżonego nie jest zasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

1. uznanie oskarżonego A. B. za winnego czynu polegającego na tym, że będąc przesłuchiwanym w charakterze świadka w siedzibie Prokuratury Okręgowej w G.w ramach prowadzonego śledztwa (...), przejętego następnie przez Wydział (...) Prokuratury Krajowej i kontynuowanego za sygnaturą (...)na okoliczności mające służyć za dowód w powyższym postępowaniu dotyczącym przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków służbowych w dniach 26 - 29 sierpnia 2017 roku w C. przez funkcjonariuszy publicznych, będąc uprzedzonym o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, zataił prawdę co do okoliczności mającej znaczenie w prowadzonym postępowaniu, a mianowicie zataił fakt telefonicznego kontaktowania się z prokurator E. T. - matką M. T., co do którego istniało uzasadnione podejrzenie, iż jest sprawcą przestępstwa z art. 159 kk i względem którego czynności miały zostać wykonane przez funkcjonariuszy Komisariatu (...)Policji w C. - tj. za winnego występku z art. 233 § 1 kk;

5. zasądzenie od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatków postępowania w kwocie 70 zł.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

We wskazanym wyżej zakresie apelacja obrońcy nie jest zasadna i na uwzględnienie nie zasługuje. W naprowadzonej wyżej części rozstrzygnięcia Sąd I instancji dokonał trafnych, co do zasady ustaleń faktycznych i nie naruszył prawa procesowego, a i prawa materialnego. Nie budziło również zastrzeżeń orzeczenie o sprawstwie i winie oskarżonego oraz prawnej kwalifikacji przypisanego czynu we wskazanym fragmencie.

Nie przekroczono przy tym ram swobodnej oceny dowodów, jak i nie popełniono uchybień tego rodzaju, że mogłyby one spowodować konieczność uchylenia wyroku i przekazania sprawy do rozpoznania ponownego. Sąd Rejonowy wskazał na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego dał im wiarę. Sąd Okręgowy nie doszukał się natomiast najmniejszych podstaw do odmiennej - w powyższej części - oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, jak również do podważenia ustaleń faktycznych i ocen prawnych poczynionych w postępowaniu rozpoznawczym.

Naturalną konsekwencją utrzymania wyroku w mocy w naprowadzonej wyżej części było również zaakceptowanie przez Sąd odwoławczy rozstrzygnięcia, w którym obciążono oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatkami postępowania w kwocie 70 zł.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

a/ wyeliminowanie z opisu czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 1 ustalenia, iż A. B. zataił fakt telefonicznego kontaktowania się z prokurator A. K. nienadzorującą czynności dochodzeniowo - śledczych Komisariatu (...) Policji w C. i prowadzenia z w/w funkcjonariuszem publicznym rozmów dotyczących M. T.,

b/ uchylenie rozstrzygnięć o karach z punktów : 1 i 3 oraz rozstrzygnięć z punktów : 2 i 4 i wymierzenie oskarżonemu za przypisane przestępstwo - na mocy art. 233 § 1 kk w zw. z art. 37 a kk w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu - kary 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 40 zł.

Zwięźle o powodach zmiany

Z wywiedzionych apelacji częściowo zasadna okazała się jedynie ta, którą wniósł obrońca oskarżonego. W związku z zarzutami obrońcy i w aspekcie przeprowadzonego w instancji odwoławczej postępowania dowodowego, Sąd Okręgowy uznał za konieczne i uzasadnione dokonanie częściowej zmiany opisu czynu przypisanego A. B. i w efekcie również i modyfikacji rozstrzygnięć o karach.

Sąd II instancji przyjął bowiem, że przebieg wypadków przebiegał w sposób następujący. W dniu 28 sierpnia 2017 roku prokurator E. T. poinformowała w godzinach rannych koleżankę - prokurator A. K. o przedłużającej się nieobecności jej syna M. T.. Miało to miejsce na terenie Prokuratury Rejonowej C. w C.. W tym czasie wspomniany M. T. około godziny 10.00 zgłosił się do Komisariatu (...)Policji w C. w związku z uzasadnionym podejrzeniem dopuszczenia się przezeń - poprzedzającej nocy - czynu z art. 159 kk i oczekiwał na ławce na podjęcie z jego udziałem czynności procesowych.

Powyższe fakty pozostawały w zgodzie z ustaleniami Sądu Rejonowego, a wynikały wprost z zeznań przesłuchanych przez Sąd odwoławczy świadków : A. K. ( vide : k 692 - 693 ) oraz E. T. ( vide : k 693 - 694 ), które w obliczu braku wszelkich dowodów przeciwnych nie pozwalały się skutecznie zakwestionować. "Wpisywały" się tym samym w zakres ustaleń Sądu I instancji, nie podważając ich istoty.

Po godzinie 10.00 funkcjonariusz Komisariatu (...)Policji w C. - świadek M. B. telefonicznie skontaktował się z A. K. prosząc o radę i konsultację przy redagowaniu treści zarzutu, jaki miał zostać postawiony M. T.. Powyższa "konsultacja" odbywała się w sposób pozaformalny, na zasadzie "grzecznościowej", ponieważ K. nie sprawowała nadzoru nad powyższym Komisariatem, nie pełniła wówczas dyżuru zdarzeniowego w odniesieniu do tej jednostki policyjnej, ani tym bardziej nie powierzono jej jakichkolwiek czynności w zakresie wspomnianego postępowania. Pierwotnie nie była również świadoma, że rozchodzi się o syna E. T.. Powyższe ustalono w oparciu o relacje świadków : A. K. ( j/w ), M. B. ( vide : k 58 - 59, 65 - 66, 80 - 81, 193 - 196 ), Ł. Ż. ( vide : k 63 - 64, 82 -83 ), T. M. (2) ( vide : k 86 - 87 ), a także zeznania A. B. złożone w roli świadka, które stanowiły powód wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego ( vide : k 45 - 46 ).

Wypowiedzi procesowe tychże osób pozostawały w pełnej korespondencji i nie istniały ani dowody, ani też racjonalne przyczyny, by je podważać, a w szczególności zeznań bezpośrednich uczestników przedmiotowych wypadków : K., B. i Ż..

W toku rozmów z rzeczonym policjantem A. K. - częściowo na podstawie własnych skojarzeń i domysłów, częściowo w oparciu o informacje pozyskane od funkcjonariusza, wreszcie wprost od M. B. - dowiedziała się, że chodzi o zarzut, jaki ma być przedstawiony M. T.. Samowolnie udała się przeto do Komisariatu (...)Policji, uprzedzając o tym B. oraz przekazując uzyskaną wiedzę E. T.. Dotarła tam około godziny 11.00. Sąd I instancji nie poczynił podobnych ustaleń, jednakże omówione fakty potraktować należało - w świetle przytoczonych dowodów - jako pewne, a zarazem niewypaczające stanu faktycznego przyjętego w postępowaniu rozpoznawczym.

Tymczasem oskarżony A. B., gdy dowiedział się, iż sprawa dotyczy syna znanej mu prokurator nawiązał o godzinie 10.51 kontakt telefoniczny z E. T.. To on telefonował do świadka, miały miejsce dwa połączenia, w tym jedno skuteczne. Także i on przekazał wymienionej informacje o sprawie oraz, że dotyczy ona M. T.. O takim przebiegu wypadków w omawianym fragmencie przekonywały wspomniane wcześniej zeznania K. i T., a także wykaz połączeń telefonicznych utrwalonych w zabezpieczonych w sprawie schematach ( vide : k 368 - 372 ). Ponadto, kiedy podlegli mu policjanci zawiadomili go, że "jedzie prokurator K.", zatelefonował dodatkowo do tej ostatniej, co nastąpiło o godzinie 10.57. Zeznawał tak : świadek B. i znajdowało to potwierdzenie w schemacie połączeń telefonicznych. Kontakt trwał w tym przypadku 8 sekund.

Przedmiotowe ustalenia nie stoją przy tym w sprzeczności z ustaleniami Sądu Rejonowego, lecz zdecydowanie je uszczgóławiają.

W tym miejscu, odnosząc się zarazem do zarzutów obrońcy potrzeba zauważyć, iż zgromadzony w sprawie materiał dowodowy był wystarczający do odtworzenia, kto do kogo telefonował, ile połączeń nastąpiło, w tym ile z nich było skutecznych ( tj. zostało odebranych i doszło do rozmowy ), a także czasu ich trwania. Schematy, o jakich mowa w praktyce przesądzały wspomniane kwestie i w zupełności wystarczało odtworzenie na zwykłym laptopie nagrań utrwalonych na płytach oraz zapoznanie się z ich "przeniesieniem na papier". Nie była niezbędna wiedza specjalistyczna i powoływanie biegłego, a starczało zwyczajne doświadczenie życiowe i umiejętność czytania.

W naprowadzonym wyżej fragmencie ustaleń nie zasługiwały na wiarę te części zeznań A. K., w jakich przeczyła on rozmowie telefonicznej z A. B. o godzinie 10.57, gdyż pozostawały one w sprzeczności z obiektywnym dowodem w postaci schematu połączeń telefonicznych. Co innego wynikało również z depozycji M. B..

Podczas wizyty w Komisariacie świadek rozmawiała z oskarżonym, jak i z M. T. na temat sprawy. Wydała wręcz - choć nie była do tego uprawniona - dyspozycje, co do dalszego toku czynności procesowych, w tym w kwestii zaniechania zatrzymywania T. i nie inaczej odczytał jej wypowiedzi A. B.. W dalszej kolejności powróciła do siedziby Prokuratury. Przedmiotowych zaszłości nie podważał skutecznie żaden dosłownie dowód. Przyznawała je w istocie sama A. K. oraz w pełni potwierdzali : B. i oskarżony ( w zeznaniach w charakterze świadka stanowiących dowód w przedmiotowej sprawie ). Fakty te również nie są, co do zasady sprzeczne z ustaleniami Sądu I instancji, a znów wydatnie je wzbogacają.

W trakcie przebywania K. w miejscu pracy doszło do kolejnych połączeń telefonicznych a oskarżonym. Wykonywał je A. B.. Nastąpiło to o godzinie 12.11,55, połączenie zostało odebrane i trwało 31 sekund. Potem o godzinie 13.47,29 świadek nie odebrała telefonu pochodzącego od oskarżonego i wreszcie o godzinie 14 połączenie okazało się skuteczne i wyniosło około 3 minut. O godzinie 14.37 A. K. zatelefonowała zaś do A. B.. Na wszystko powyższe wskazywały powoływane już schematy połączeń. W konsekwencji nie można było dać świadkowi w pełni wiary, skoro potwierdziła ona jedno tylko połączenie, przyznając jednakże, iż dotyczyło sprawy M. T., a telefonować miał oskarżony. I tym razem nie doszło do odmiennych ustaleń, co do zasadniczych kwestii w porównaniu z Sądem Rejonowym, lecz sprecyzowano liczbę, czas, skuteczność i kierunek połączeń telefonicznych.

W dacie 1 września 2017 roku w charakterze świadka przesłuchano, z zachowaniem rygorów procesowych oraz niezbędnych pouczeń - oskarżonego. A. B. szeroko przedstawił wówczas przebieg czynności procesowych dokonanych w sprawie M. T. i własny w nich udział. Ujawnił, że w dniu 28 sierpnia 2017 roku miał bezpośredni kontakt z A. K., a także okoliczności, w których do niego doszło. Przyznawał, iż wizyta prokurator K.pozostawała w związku z tymże postępowaniem, a rozmowa z wymienioną dotyczyła tak sprawy, jak i osoby T.. Opisał przebieg spotkania. Nie ukrywał, że A. K. wydała dyspozycje odnośnie toku dalszych czynności, w tym wypisania "podejrzewanemu" wezwania na przesłuchanie z terminem za dwa dni, co jednoznacznie potraktował w w kategoriach dyspozycji niezatrzymywania wymienionego.

Z zeznań oskarżonego w charakterze świadka, wynikała też wprost jego świadomość, że A. K. nie pełniła już wówczas funkcji Prokuratora Rejonowego, nie nadzorowała Komisariatu (...)Policji i nie wykonywała dyżuru zdarzeniowego. B. potwierdził zaniechanie zawiadomienia Prokuratora Rejonowego lub prokuratora dyżurującego. Faktycznie natomiast zeznania te nie zawierały żadnych dosłownie informacji w kwestii kontaktów telefonicznych z A. K. w dniu 28 sierpnia 2017 roku. Oskarżony zdecydowanie zaprzeczał zaś - co ważne - na wprost zadane pytanie, by prokurator E. T. kontaktowała się z nim w sprawie syna. Nie wypowiedział się natomiast, aby sam i ze swojej strony kontaktował się z T.. Treść protokołu przesłuchania A. B. w roli świadka, układ utrwalonych wypowiedzi przekonywał jednak, iż nie zapytano go jednoznacznie o kontakty z A. K. w sprawie M. T..

Oskarżony nie zataił bezpośredniego, osobistego kontaktowania się z prokurator K.w dniu 28.08.2017r w związku ze sprawą M. T.. W tej mierze relacjonował jako świadek w zgodzie ze stanem rzeczywistym. Ujawnił wszystkie fakty, które były potencjalnie obciążające tak dla niego samego, jak i A. K. w aspekcie dyscyplinarnym i karnym. Na tle pełnej szczerości A. B. w naprowadzonych wyżej materiach problematyka, iż miały jednak miejsce we wspomnianym dniu również i telefoniczne kontakty z wymienioną, kwestia wykonywania i odbioru połączeń telefonicznych mogła, a nawet musiała wydawać się mu drugorzędną. Zrozumiałe tym samym pozostawało, że nie wypowiedział się on na ich temat w toku przesłuchania w charakterze świadka, zwłaszcza iż ewidentnie nie zadano mu tak skonkretyzowanego pytania.

W przedstawionych warunkach nie sposób było zatem przyjmować, że oskarżony umyślnie i celowo zataił powyższe telefoniczne kontakty z K.. Stąd redukcja opisu czynu przypisanego A. B. - tak jak omówiono to na wstępie. Zarazem jednak nie do przyjęcia była teza obrońcy, iż oskarżony nie wiedział i nie posiadał świadomości jakiego przedmiotu dotyczyła sprawa, w której składał zeznania oraz co będzie tematem przesłuchania, a także jakiego rodzaju kwestie miały znaczenie istotne i co leżeć będzie w sferze zainteresowania przesłuchującego.

Śledztwo wszczęto w sprawie przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków w toku postępowania o sygnaturze (...) przez funkcjonariuszy Komisariatu (...)Policji w C. oraz przez prokuratorów Prokuratury Rejonowej C. w C., czyli o czyn z art. 231 § 1 kk. A. B. w takiej właśnie sprawie został wezwany do złożenia zeznań jako świadek. Siłą rzeczy oskarżony w zupełności obejmował swą świadomością konieczność szczerego wypowiedzenia się w materii "pozaformalnych" kontaktów z A. K. oraz E. T. i przedstawienia własnych działań oraz zaniechań stanowiących następstwo owych kontaktów. Identycznie odnośnie działań i zaniechań podległych mu funkcjonariuszy. Jasne wręcz pozostawało w przedmiotowych warunkach, że zeznanie to służyć będzie jako dowód w przedmiotowej sprawie. Stanowisko obrońcy pozostaje przeto w rażącej sprzeczności z podstawowymi zasadami logiki i doświadczenia życiowego, toteż na aprobatę nie zasługuje.

Obrońca nie ma również racji w zakresie problematyki telefonicznego kontaktowania się A. B. z E. T.. Jeśli bowiem nawet pytano oskarżonego w ogólności o kontakty ze wskazaną prokurator w sprawie M. T., to tym samym oczywiste było i podpowiadały tak elementarne zasady prawidłowego rozumowania, iż rozchodzi się o wszelkie kontakty z wymienioną - zarówno osobiste, jak i telefoniczne, podjęte tak z inicjatywy B., jak i T., bez względu na to z którego kierunku "wychodziło" ewentualne połączenie telefoniczne lub inicjatywa rozmowy. Nie można przeto podzielić zapatrywania obrońcy, jakoby wypowiedź oskarżonego podczas przesłuchania oddawała rzeczywisty stan rzeczy i nie zawierała świadomego "przemilczenia".

Odnosząc się z kolei do zarzutu prokuratora, a także problematyki zmiany wyroku w zakresie rozstrzygnięcia o karach,

zatajenie faktu telefonicznego kontaktowania się A. B. z E. T. w sprawie jej syna, choć stanowiło kwestię nie pozbawioną istotnego znaczenia, to jednak z punktu widzenia całościowego obrazu zdarzeń - drugorzędną. Zasadniczą rolę odgrywały kontakty z A. K. oraz problematyka realizacji dyspozycji wydanych przez nią poza uprawnieniami. W tych ostatnich materiach oskarżony jako świadek zeznawał szczerze. Ujawnił znacznie więcej w porównaniu do pojedynczego elementy zdarzenia w postaci zatajonego kontaktu telefonicznego z matką "podejrzewanego", podając okoliczności obciążające jego osobę, jak i prokurator K.. Ujawnił zatem - można rzec - bez mała wszystko, co miało znaczenie w sprawie, a z całą pewnością wszystko, co było niezbędne do wszczęcia przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego, a postępowania karnego względem A. K.. Osoba E. T., jej rola i udział w zdarzeniu pozostawały podrzędne, stanowiły zaledwie "tło" zasadniczych zaszłości.

W omówionych wyżej realiach faktycznych rozpatrywanego przypadku, stopień zawinienia oskarżonego oraz stopień szkodliwości społecznej czynu, którego się rzeczywiście dopuścił ( uwzględniając zmianę jego opisu wprowadzoną w postępowaniu odwoławczym ) ocenić należało oczywiście za znaczne, lecz nie w stopniu uzasadniającym wymierzanie kary pozbawienia wolności nawet z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania oraz dodatkowo grzywny po myśli art. 71 § 1 kk, a już zupełnie - kary pozbawienia wolności o bezwzględnym charakterze, o co wnosi oskarżyciel publiczny. Takie ukształtowanie kar nosi w sobie lub nosiłoby cechę rażącej i niewspółmiernej surowości, mając na uwadze - co już podkreślano - pomocniczą rangę zatajonych okoliczności i pełną szczerość A. B. w toku zeznań w charakterze świadka w kwestiach o pierwszorzędnej roli oraz wpływ tychże depozycji na możliwość prowadzenia dalszych postępowań. To ostatnie zwłaszcza nie mogło zatem pozostawać bez znaczenia w sferze wyboru rodzaju sankcji karnej i jej wysokości, a nadto przyjęcia w pełni pozytywnej prognozy kryminologiczno - społecznej.

Sąd odwoławczy w pełni podzielił oceny Sądu I instancji, że prognoza ta w przypadku oskarżonego A. B. jest pozytywna, zaś rozpatrywany przypadek stanowił jednorazowe wręcz odstępstwo od zasad porządku prawnego, które w przyszłości z pewnością się nie powtórzy. Dotychczasowy sposób życia oskarżonego, wieloletnia nienaganna służba policyjna i uprzednia niekaralność przekonują, będzie on przestrzegał prawa. A. B. nie jest przy tym jednostką zdemoralizowaną, niepoprawną, wykazującą skłonności do popełniania czynów zabronionych, uwikłaną w kontakty ze środowiskami kryminogennymi i wymagającą stanowczego oraz zdecydowanego oddziaływania zapobiegawczego i resocjalizacyjnego w drodze surowej kary, a w szczególności w warunkach izolacji więziennej.

Z tych wszystkich względów, Sąd Okręgowy uznał, że karą w zupełności wystarczającą dla zrealizowania wszystkich celów, o jakich mowa w przepisie art. 53 § 1 kk będzie kara samoistnej grzywny wymierzona przy zastosowaniu przepisu art. 37 a kk ( w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu ). Wymierzył ja tym samym w wysokości 100 stawek dziennych ( uznając adekwatność takiego wymiary grzywny do stopnia winy oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości dokonanego występku ), ustalając wysokość jednaj stawki dziennej na kwotę 40 zł ( adekwatnie do zarobkowych i finansowych możliwości A. B. ). Uchylił zarazem rozstrzygnięcia o karach zawarte w punktach : 1 i 3 oraz rozstrzygnięcia z punktów : 2 i 4 .

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

W obliczu nieuwzględnienia apelacji obrońcy wniesionej na korzyść oskarżonego, jak również nieuwzględnienia apelacji prokuratora wniesionej wyłącznie na jego niekorzyść zasądzono od A. B. na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania odwoławczego w 1/2 ich części - tj. w kwocie 313,39 zł, częścią pozostałą obciążając Skarb Państwa oraz wymierzono mu jedną opłatę za obie instancje w kwocie 400 zł.

7.  PODPIS

sędzia Grażyna Tokarczyk sędzia Krzysztof Ficek sędzia Arkadiusz Łata

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

1. uznanie oskarżonego A. B. za winnego czynu polegającego na tym, że będąc przesłuchiwanym w charakterze świadka w siedzibie Prokuratury Okręgowej w (...)w ramach prowadzonego śledztwa (...), przejętego następnie przez Wydział (...) Prokuratury Krajowej i kontynuowanego za sygnaturą (...) na okoliczności mające służyć za dowód w powyższym postępowaniu dotyczącym przekroczenia uprawnień i niedopełnienia obowiązków służbowych w dniach 26 - 29 sierpnia 2017 roku w C. przez funkcjonariuszy publicznych, będąc uprzedzonym o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, zataił prawdę co do okoliczności mającej znaczenie w prowadzonym postępowaniu, a mianowicie zataił fakt telefonicznego kontaktowania się z prokurator E. T. - matką M. T., co do którego istniało uzasadnione podejrzenie, iż jest sprawcą przestępstwa z art. 159 kk i względem którego czynności miały zostać wykonane przez funkcjonariuszy Komisariatu (...)Policji w C. - tj. za winnego występku z art. 233 § 1 kk. oraz prokurator A. K. nienadzorującą czynności dochodzeniowo - śledczych powyższego komisariatu i prowadzenia z w/ funkcjonariuszami publicznymi rozmów dotyczących osoby M. T. - tj. za winnego występku z art. 233 § 1 kk i wymierzenie mu za ten czyn - na mocy art. 233 § 1 kk kary 1 roku pozbawienia wolności;

2. warunkowe zawieszenie wykonania - na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk - orzeczonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat;

3. wymierzenie oskarżonemu - na mocy art. 71 § 1 kk - kary grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 15 zł;

4. zobowiązanie oskarżonego - na mocy art. 72 § 1 pkt. 1 kk - do informowania sądu o przebiegu okresu próby;

5. zasądzenie od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatków w kwocie 70 zł oraz opłaty w kwocie 330 zł.

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżyciel publiczny - prokurator.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

2. warunkowe zawieszenie wykonania - na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk - orzeczonej oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwo z art. 233 § 1 kk na okres próby 2 lat;

3. wymierzenie oskarżonemu - na mocy art. 71 § 1 kk - kary grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 15 zł;

4. zobowiązanie oskarżonego - na mocy art. 72 § 1 pkt. 1 kk - do informowania sądu o przebiegu okresu próby;

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana