Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2022 r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący sędzia Justyna Krzysztofik - Skrzydłowska

Protokolant Agata Kwiecień

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu w dniach 30.03.2022 r. i 09.06.2022 r.

sprawy G. C.

ur. (...) w L.

syna T. i M. zd. K.

obwinionego o to, że:

1.  w dniu 30 czerwca 2021 roku w G. przy ul. (...) usiłował spożywać alkohol w postaci piwa w miejscu niedozwolonym

tj. o czyn z art. 43 ¹ ust. 2 Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu
w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

2.  w tym samym miejscu i czasie co w pkt. 1 zanieczyścił miejsce publiczne poprzez wyrzucenie butelki piwa

tj. o czyn z art. 145 kw

I.  obwinionego G. C. uznaje za winnego popełnienia czynów opisanych w pkt. 1 i 2 części wstępnej wyroku stanowiących wykroczenia z art. 43 ¹ ust. 2 Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi i z art. 145 kw i za to na podstawie art. 43 ¹ ust. 2 Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi w zw. z art. 9 § 2 kw wymierza mu łącznie karę 600 (sześciuset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 119 § 1 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 120 złotych i na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 Ustawy z dnia 23.06.1973 r o opłatach w sprawach karnych wymierza opłatę
w wysokości 60 złotych.

Sygn. akt II W 399/21

UZASADNIENIE

SĄD REJONOWY USTALIŁ NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

W dniu 30 czerwca 2021 r. G. C. -mieszkaniec G. przebywał z towarzystwie znajomego na ul. (...), gdzie zamierzał spożyć zakupiony wcześniej alkohol w postaci piwa. Na widok nadjeżdżającego patrolu Policji wyrzucił trzymaną w ręce otwartą butelkę z piwem w kierunku stojącego nieopodal samochodu, zaśmiecając w ten sposób miejsce publiczne.

( dowód: zeznania świadka M. D. –k. 34 verte, zeznania świadka Ł. M. – k. 34 verte-35 )

G. C. ma obecnie 29 lat. Jest kawalerem. Z tytułu zatrudnienia w firmie (...) uzyskuje miesięczne wynagrodzenie w kwocie 1500 zł netto.

( dowód: wyjaśnienia obwinionego G. C. – k. 6-7)

G. C. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zaprzeczał, aby w trakcie pobytu na ul. (...) wspólnie z kolegą zamierzał spożywać piwo. Stwierdził, że nie posiadali przy sobie żadnego alkoholu, jedynie rozmawiali. Nieopodal natomiast znajdowała się grupa osób, która spożywała piwa i nalewki i przy której widoczne były puste butelki po napojach alkoholowych. Nie rozumiał, dlaczego jeden z interweniujących policjantów podszedł akurat do niego i kolegi.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dał podstawy do poczynienia pozytywnych ustaleń w zakresie winy i sprawstwa G. C.. Treść dowodów przeprowadzonych w toku rozprawy w postaci zeznań policjantów M. D. i Ł. M., uzupełnia się wzajemnie tworząc obraz zdarzenia. Prezentowana linia obrony sprowadza się natomiast do odmiennego przedstawienia okoliczności i przyczyn interwencji.

Nie dostrzega sąd obiektywnych powodów, dla których świadkowie zeznawać mieliby w sposób bezpodstawnie obciążający obwinionego. Sugerowany przez obrońcę związek ze sprawą dotyczącą zarzucanego przez G. C. przekroczenia uprawnień M. D. nie stanowi zdaniem sądu wystarczającego powodu, by obalać wiarygodność zeznań w tej sprawie tego właśnie świadka, jak i przebywającego w patrolu Ł. M.. Skoro relacja drugiego z policjantów jest konsekwentna, spójna i w pełni koresponduje z zeznaniami M. D., nie sposób twierdzić, że M. D. próbuje bezpodstawnie pogrążyć obwinionego. Przebieg zajścia opisywany przez interweniujących policjantów jest oczywisty- G. C. w trakcie pobytu ze znajomym na widok patrolu wyrzucił trzymaną butelkę z piwem już wówczas próbując udaremnić podejrzenie o spożywanie alkoholu w miejscu publicznym. Uczynił to nieudolnie, bowiem na oczach patolu, który po podejściu ujawnił butelkę z rozlanym piwem nieopodal samochodu. Odległość policjantów od obwinionego pozwalała na dokładną obserwację jego zachowania. Przy tym skoro towarzyszący obwinionemu znajomy przyjął mandat karny za spożywanie alkoholu w miejscu publicznym, trudno było zaakceptować wersję, jakoby w ogóle przy sobie alkoholu nie posiadali.

Nie zaakceptował Sąd w świetle zeznań policjantów prezentowanej linii obrony i uznał, że G. C. usiłował spożywać w miejscu niedozwolonym alkohol w postaci piwa oraz próbując odwrócić od siebie podejrzenie, wyrzucił butlę zaśmiecając w ten sposób miejsce publiczne. Swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona dwóch wykroczeń odpowiednio zat. 43 ¹ ust. 2 ustawy z dnia 26.10.1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz z art. 145 k.w.

Stopień społecznej szkodliwości wykroczeń jest znaczny. Wprawdzie obwiniony nie spożył alkoholu, lecz reagując spontanicznie wyrzucił butelkę z alkoholem, w konsekwencji czego dopuścił się drugiego wykroczenia. Działaniem okazał rażące lekceważenie podstawowych zasad porządku prawnego.

Za okoliczności obciążające wymiar kary sąd przyjął uprzednią karalność obwinionego i działanie w dzień. Okoliczności łagodzących sąd się nie doszukał.

Sąd wymierzył G. C. łącznie karę grzywny w wysokości 600 zł. Obwiniony biorąc pod uwagę jej wiek, wykształcenie i doświadczenie życiowe ukarany grzywną w tej wysokości potrafi wyciągnąć na przyszłość wnioski w zakresie zasadności i konieczności karania za tego rodzaju zachowania. Obwiniony ignoruje porządek prawny i sankcja ta zdoła uzmysłowić nieopłacalność wchodzenia w konflikt z prawem. Stanowi wystarczającą dolegliwość. Działa również prewencyjnie, gdyż wskazuje, że spożywanie alkoholu publicznie, a więc w miejscach ogólnie dostępnych jest społecznie niepożądane i szkodliwe.

Obwiniony posiada zatrudnienie, toteż zgodnie z regułą procesową zawartą w art. 119 § 1 k.p.w., sąd zasądził od niego koszty postępowania, które w sprawach o wykroczenia mają charakter zryczałtowany i wynoszą za czynności wyjaśniające i przeprowadzenie rozprawy łącznie 120 złotych. Opłatę karną w kwocie 60 zł orzeczono na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych.