Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2022 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Daria Ratymirska

Protokolant: p. o. prot. sąd. Oliwia Zielińska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2022 roku w Kłodzku

sprawy z powództwa L. K.

przeciwko P. S.

o zapłatę kwoty 10.440,49 zł

I.  zasądza od pozwanego P. S. na rzecz powoda L. K. kwotę 10.440,49 zł (dziesięć tysięcy czterysta czterdzieści złotych 49/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18.03.2021 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.367 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

III.  nakazuje pozwanemu uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 1.484,38 zł, tytułem wydatków poniesionych w postępowaniu tymczasowo przez Skarb Pastwa na wynagrodzenie biegłego.

sygn. akt IC 540/21

UZASADNIENIE

L. K. wniósł pozew przeciwko P. S. o zapłatę kwoty 10.440,49 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18.03.2021r., tytułem odszkodowania za nienależyte wykonania zobowiązania na podstawie art. 471 kc. W uzasadnieniu podał, że zlecił pozwanemu (...) -SERWIS (...) w Ś. bezgotówkową naprawę pojazdu, której zakres ujęty był w kosztorysie, wykonanym na zlecenie sprawcy wypadku komunikacyjnego A. (...) w ramach likwidacji szkody nr (...). Pozwany, prowadzący zakład partnerski ubezpieczyciela, miał wykonać naprawę zgodnie z kosztorysem i za kwotę tam ustaloną. Powód został skierowany do warsztatu pozwanego przez ubezpieczyciela, który następnie wypłacił, należne powodowi odszkodowanie, bezpośrednio na rzecz pozwanego, na podstawie kosztorysu ubezpieczyciela i upoważnienia powoda. Powód podał, że wbrew zobowiązaniu, bez jego wiedzy i zgody, pozwany użył do naprawy zużytych, szpachlowanych części zamiennych z rynku wtórnego. Spełnione przez pozwanego świadczenie w znacznym stopniu odbiega od świadczenia wymaganego. Pozwany nienależycie wykonał zobowiązanie, za co ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą. Powód podniósł, że wykonana przez pozwanego naprawa nie ma obecnie dla powoda żadnej wartości, chociaż powód zapłacił za nią kwotę netto, określoną w decyzjach i kosztorysie ubezpieczyciela, tj. 9.093,51 zł. Zgodnie z opinią rzeczoznawcy samochodowego H. G., obecnie koszt naprawy brutto pojazdu powoda (koszt poprawek) zgodnie z zakresem zlecenia, a więc kosztorysem ubezpieczyciela, wynosi 9940,49 zł, na co składają się części oraz koszt robocizny. Ponadto, powód domagał się zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej opinii w kwocie 500 zł.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, zarzucając, że naprawa pojazdu powoda została wykonana zgodnie z umową stron, strony uzgodniły zakres naprawy inny, niż wynikało to z kosztorysu ubezpieczyciela. Pozwany podał, że powód umówił się z nim na wykonanie naprawy pojazdu częściowo przy wykorzystaniu części używanych, które są tańsze, lecz jednocześnie napraw ta miała zostać wykonana w większym zakresie, obejmującym zarówno uszkodzenia związane ze szkodą, jak i inne uszkodzenia pojazdu, które nie miały związku ze szkodą, przy zachowaniu wynagrodzenia w kwocie wypłaconego odszkodowania. W ramach faktycznie dokonanej naprawy pozwany wyszedł poza zakres, przewidziany w ww. kosztorysie.

Stan faktyczny:

Pozwany prowadzi zakład (...) w Ś., funkcjonujący w sieci partnerskiej (...) S.A. W swoim warsztacie przeprowadził naprawę samochodu powoda marki A. (...) nr rej. (...). Wcześniej, tj. w dniu 15.09.2020r. powód został poszkodowany w kolizji drogowej, podczas której pojazd sprawcy marki K. C. nr rej (...), uderzył w w.w. pojazd powoda. Powód zgłosi szkodę w (...) S.A. w ramach polisy OC sprawcy, zaznaczając, że w ramach sposobu odbioru odszkodowania decyduje się na wariant rozliczenia bezgotówkowego (nr szkody (...).

Bezsporne.

Sąd ustalił:

W ramach likwidacji szkody przez w.w. zakład ubezpieczeń, po dokonaniu oględzin uszkodzonego pojazdu, powód otrzymał kosztorys – kalkulację kosztów naprawy na kwotę 8961,30 zł (brutto). Ubezpieczyciel poinformował zarazem powoda, że lewy błotnik w jego pojeździe ma ubytek lakieru i ognisko korozji, a zderzak tylny ma zarysowanie niezwiązane ze szkodą, dlatego, w związku z faktem, iż usunięcie tych uszkodzeń i tak nastąpi w wyniku naprawy pojazdu, ubezpieczyciel dokonuje w tym zakresie potrącenia kwoty 400 zł. Pismem z dnia 13.10.2020r. ubezpieczyciel poinformował powoda o przyjęciu odpowiedzialności za szkodę oraz przyznaniu odszkodowania w wys. 8961,30 zł na podstawie w.w. kosztorysu.

Dowód:

wiadomość e-mail od (...) S.A. (k-20)

kosztorys (...) S.A. (k-21-25)

pismo (...) S.A. z dn. 13.10.2020r. (k-26).

Powód zdecydował się na naprawę pojazdu w warsztacie partnerskim (...) S.A. Po ustaleniu z ubezpieczycielem listy takich warsztatów w okolicy swojego miejsca zamieszkania, powód oddał pojazd do warsztatu pozwanego. Po ustaleniu, że pozwany podejmie się naprawy na podstawie okazanego kosztorysu ubezpieczyciela, który przewidywał użycie do naprawy nowych części, powód podpisał przedstawione mu przez pozwanego upoważnienie do naprawy pojazdu i rozliczenia się przez pozwanego bezpośrednio z ubezpieczycielem. Powód zobowiązał się do pokrycia pełnej kwoty należności z tytułu dokonanej naprawy na rzecz pozwanego, jako wykonawcy, w przypadku braku wypłaty odszkodowania w całości lub części przez ubezpieczyciela.

Dowód:

upoważnienie z dnia 14.10.2020r. (k-27)

zeznania świadka M. K. (k-100)

zeznania powoda (k-102v.-103).

W dniu 29.10.2020r. powód otrzymał od ubezpieczyciela (...) S.A. decyzję o wypłacie odszkodowania w kwocie 9093,51 zł, która została przekazana bezpośrednio na rzecz pozwanego, w ramach realizacji wariantu naprawy bezgotówkowej, na podstawie upoważnienia powoda. Razem z decyzją powód otrzymał uzupełniony kosztorys naprawy na kwotę 9093,51 zł netto (11.185,02 zł brutto).

Dowód:

decyzja (...) S.A. z dn. 29.10.2020r. (k-29)

kosztorys (...) S.A. na kwotę 9093,51 zł netto (k-30-35)

wiadomość e-mail od (...) S.A. z dn. 4.01.2020r. (k-59).

Po wykonanej naprawie, pozwany odwiózł osobiście samochód powodowi. Po pobieżnych oględzinach powód nie miał zastrzeżeń do sposobu naprawy. Po odjeździe pozwanego, powód nie mógł otworzyć za pomocą pilota prawych przednich drzwi pojazdu, wymienionych w ramach naprawy. Powód skontaktował się z pozwanym, który zaproponował przywiezienie pojazdu do warsztatu pozwanego do Ś.. Z uwagi na znaczną odległość (50 km) powód zdecydował się na skonsultowanie tego problemu ze znajomym mechanikiem prowadzącym warsztat w K., D. W., który po oględzinach stwierdził, że w pojeździe zainstalowano stare, używane i szpachlowane drzwi przednie prawe oraz tylne prawe, zamiast nowych, które były przewidziane w kosztorysie ubezpieczyciela, na podstawie którego powód zlecił pozwanemu naprawę i na podstawie którego ubezpieczyciel wypłacił pozwanemu należne powodowi odszkodowanie. Powód telefonicznie zgłosił reklamacje pozwanemu.

Dowód:

zeznania świadka D. W. (k-101v.)

zeznania powoda (k-102v.-103).

W odpowiedzi na reklamacje powoda, po upływie miesiąca, pozwany – w piśmie z dnia 1.12.2020r. – wskazał, że wykonał na rzecz powoda naprawy zgodnie ze sporządzonym przez siebie i dołączonym do pisma kosztorysem na kwotę 13956,86 zł, podczas gdy ubezpieczyciel wypłacił mu tylko 9093 zł, a różnica w kwocie 2200 zł jest jego stratą.

Dowód:

pismo pozwanego z dn. 1.12.2020r. wraz z kosztorysem pozwanego (k-39-48).

Pismem z dnia 12.11.2020r. powód zgłosił reklamację do (...) S.A., podnosząc zastrzeżenia co do jakości wykonanej naprawy. W odpowiedzi ubezpieczyciel wskazał, że poszkodowanemu przysługuje roszczenie bezpośrednio wobec zakładu naprawczego.

Dowód:

pismo powoda (...) z dn. 12.11.2020r. (k-36-37)

pismo (...) S.A. z dn. 17.11.2020r. (k-38).

Pismem z dnia 18.01.2021r. powód wezwał pozwanego do polubownego załatwienia sporu, poprzez zapłatę kwoty 5437,48 zł (w tym kwoty 3437,48 zł, jako równowartości nowych drzwi). W odpowiedzi, pozwany poinformował, że nie uznaje przedstawionych w wezwaniu roszczeń.

Dowód:

wezwanie do zapłaty z dn. 18.01.2021r. (k-62-64)

pismo pozwanego z dn. 2.02.2021r. (k-65).

Na zlecenie powoda rzeczoznawca samochodowy H. G. sporządził opinię nr (...) z dn. 8.03.2021r., stwierdzając, że podstawową różnicą pomiędzy kosztorysem ubezpieczyciela, a zakresem prac, wykonanych przez zakład naprawczy, jest zastosowanie w procesie naprawy drzwi (przednich prawych i tylnych prawych oraz listem bocznych) z rynku wtórnego, a obecnie koszt naprawy pojazdu zgodnie z kosztorysem wynosi 9940,49 zł. Powód zapłacił za sporządzenie opinii kwotę 500 zł.

Dowód:

opinia rzeczoznawcy samochodowego H. G. nr (...) (k-66-73)

faktura VAT nr (...) (k-74)

zeznania świadka H. G. (k-100v.-101).

Pismem z dnia 15.03.2021r., doręczonym w dniu 17.03.2021r., powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 11.940,49 zł.

Pismem z dnia 26.03.2021r. pozwany odmówił zapłaty, wskazując, że nie wykonywał naprawy w oparciu o kosztorys ubezpieczyciela, a na podstawie zawartej z powodem umowy, gdzie strony ustaliły szerszy zakres naprawy pojazdu.

Dowód:

wezwanie do zapłaty z dn. 15.03.2021r. (k-75-77)

pismo pozwanego z dnia 26.03.2021r. (k-78).

Naprawa przedmiotowego pojazdu powoda została wykonana przez pozwanego niezgodnie ze sztuką, z technologią producenta oraz z kosztorysem ubezpieczyciela; do naprawy nie użyto części nowych ze znakiem producenta pojazdu , lecz używanych, a w miejsce naprawy błotnika PP zamontowano błotnik nieoryginalny. Konieczna jest ponowna naprawa z uwzględnieniem części jednorazowego użycia, zgodnie z technologią producenta pojazdu. Koszt ponownej naprawy, wykonanej zgodnie ze sztuką, z technologią producenta oraz kosztorysem ubezpieczyciela wynosi 13.164,86 zł.

Koszt naprawy z uwzględnieniem faktycznie dokonanej przez pozwanego naprawy pojazdu, przy uwzględnieniu cen użytych części zamiennych, wynosi 11.535,54 zł (brutto).

Dowód:

opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej L. N. (k-112 i nast.).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Na podstawie przeprowadzonych dowodów, Sąd ustalił, że strony łączyła umowa, zgodnie z którą pozwany, (...) - Serwis (...) w Ś., funkcjonujący w sieci partnerskiej (...) S.A., zobowiązał się do wykonania naprawy pojazdu powoda marki A. (...), nr rej. (...), w zakresie, wynikającym z kosztorysu, sporządzonego przez (...) S.A. w ramach procesu likwidacji szkody nr (...), z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku komunikacyjnego z dnia 15.09.2020r., w wyniku którego uszkodzony został w.w. pojazd powoda marki A., a powód zobowiązał się do zapłaty wynagrodzenia, wskazanego w tym kosztorysie – kalkulacji kosztów naprawy, w kwocie 9.093,51 zł netto (11.185,02 zł brutto), przy czym wypłata wynagrodzenia miała nastąpić bezpośrednio na rzecz pozwanego przez w.w. ubezpieczyciela, realizującego swój obowiązek odszkodowawczy z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku, w którym poszkodowany został powód, na podstawie jego upoważnienia. Powód zobowiązał się do pokrycia pełnej kwoty należności z tytułu dokonanej naprawy na rzecz pozwanego, jako wykonawcy, w przypadku braku wypłaty odszkodowania w całości lub części przez ubezpieczyciela (co wynika z treści upoważnienia powoda do odbioru odszkodowania za naprawę pojazdu).

Świadczenie wzajemne powoda zostało spełnione – zakład ubezpieczeń wypłacił pozwanemu w.w. kwotę, tytułem wynagrodzenia, jeszcze przed zakończeniem procesu naprawy (co było bezsporne). Natomiast świadczenie, spełnione przez pozwanego, co wykazał powód, w znacznym stopniu odbiegało od świadczenia wymaganego (pozwany nie kwestionował faktu, że wykonana przez niego naprawa była niezgodna z zakresem, wynikającym z kosztorysu ubezpieczyciela, zarzucając, że zakres umówionej z powodem naprawy był inny, co jednak stoi w sprzeczności z dowodami przeprowadzonymi w niniejszej sprawie).

Zgodnie z art. 471 kc, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody, wynikłej z nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że nienależyte wykonania jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Co do zasady, dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności (art. 472 kc). Pozwany jednak zobowiązany był nie tylko do staranności należytej, ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju. Zgodnie z art. 355 § 2 kc, należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Jako zakład partnerski ubezpieczyciela, wykonujący naprawy bezgotówkowe w ramach procesu likwidacji szkody, działał w oparciu o kosztorys, wykonany na zlecenie ubezpieczyciela, który określał zakres usługi, rodzaj części zamiennych i wysokość wynagrodzenia (w treści kosztorysu, jako firmę naprawczą, wskazano pozwanego). Tymczasem naprawa, wykonana przez pozwanego została przeprowadzona niezgodnie ze sztuką, z technologią producenta oraz z kosztorysem ubezpieczyciela; do naprawy nie użyto części nowych ze znakiem producenta pojazdu , lecz używanych, a w miejsce naprawy błotnika PP zamontowano błotnik nieoryginalny. Stanowisko powoda, oparte na opinii rzeczoznawcy samochodowego H. G. z dnia 8.03.2021r., zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego L. N.. Konieczna jest ponowna naprawa z uwzględnieniem części jednorazowego użycia, zgodnie z technologią producenta pojazdu. Koszt ponownej naprawy, wykonanej zgodnie ze sztuką, z technologią producenta oraz kosztorysem ubezpieczyciela wynosi 13.164,86 zł. Szkoda powoda polega na kosztach doprowadzenia jego przedmiotu do stanu zgodnego z treścią zobowiązania.

W świetle powyższego, pozwanemu można postawić zarzut nienależytego wykonania zobowiązania, za co ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą. Świadczenie pozwanego odbiegało w znacznym stopniu od świadczenia zamówionego i jest następstwem okoliczności, za które pozwany ponosi odpowiedzialność.

Pozwany nie wykazał, że powód zlecił mu naprawę w zakresie dużo szerszym, jak twierdził, niż wynikało to z kosztorysu ubezpieczyciela, oraz że powód zgodził się na zamontowanie w jego pojeździe części używanych (art. 6 kc). Nie przemawiają za tym rozbieżności w stanowisku powoda, co do uzasadnienia zamontowania używanych części zamiennych w pismach powoda z dn. 1.12.2020r. i 26.03.2021r., na co słusznie zwrócił uwagę w powód w uzasadnieniu pozwu; dopiero po przedstawieniu mu opinii rzeczoznawcy H. G., pozwany powołał się na rzekome ustalenia stron co do szerszego zakresu naprawy w wariancie „ekonomicznym”. Stanowiska pozwanego nie potwierdzili zawnioskowani przez niego świadkowie. S. S., brat pozwanego, który zeznał, że był na terenie warsztatu w czasie rozmowy powoda z pozwanym (chociaż wcześniej zeznał, że nie pamięta kto przywiózł samochód, czy był to powód), ale nie słyszał szczegółów rozmowy, a o tym, jaki był zakres naprawy – szerszy, niż w kosztorysie - wiedział od brata (k-102). Świadek J. M. (pracownica biurowa na terenie warsztatu pozwanego) zeznała, że nie było jej przy rozmowie powoda z pozwanym, słyszała jedynie rozmowy między braćmi S. i stąd miała wiedzę o zakresie naprawy i użytych częściach (k. 101v.-102). Żadna z tych osób (niezależnie od tego, że są powiązane z powodem rodzinnie i biznesowo, miały więc interes w zeznawaniu na jego korzyść) nie mogła potwierdzić, że pomiędzy stronami doszło do wzajemnych zgodnych oświadczeń woli, kształtujących inny zakres umówionego zlecenia, niż wynikało to z kosztorysu, sporządzonego przez ubezpieczyciela w ramach likwidacji szkody, zgłoszonej przez powoda. Takie wiadomości świadkowie mogli mieć co najwyżej z relacji samego pozwanego, który jednostronnie, bez zgody i wiedzy powoda, zmienił zakres naprawy, używając części zamiennych o niższej jakości, pochodzących z rynku wtórnego.

Przy rozmowie stron, w czasie przekazywania auta do naprawy, obecny był natomiast świadek M. K., przy nim strony rozmawiały o kosztorysie, uzgodniły, że błotnik i drzwi będą nowe (k-100). Świadek zeznał, że powód chciał wykonać naprawę zgodnie z kosztorysem, nie słyszał o żadnych dodatkowych naprawach. Potwierdza to stanowisko powoda, który zeznał, że nie ustalał zakresu naprawy z pozwanym, poza ustalonym w kosztorysie (k-102v.). Przemawia za tym również okoliczność, że powód był zaskoczony faktem zamontowania w jego aucie starych drzwi, o czym dowiedział się od znajomego mechanika D. W., do którego pojechał w krótkim czasie po odbiorze samochodu od pozwanego, z powodu niedziałającego zamka drzwi (k-101v.).

Logicznym i zgodnym z doświadczeniem życiowym jest stanowisko powoda, że gdyby chciał wykonać naprawę metodą gospodarczą przy użyciu przemalowanych części z rynku wtórnego, nie wybrałby wariantu bezgotówkowej naprawy w poleconym przez ubezpieczyciela warsztacie partnerskim, oddalonym od jego miejsca zamieszkania, a raczej oddałby samochód do naprawy mechanikowi, którego znał i z usług którego korzystał już wcześniej, i przede wszystkim wybrałby wariant odszkodowania w pieniądzach, których wypłata umożliwiłaby mu naprawę całego auta, również w zakresie wcześniejszych uszkodzeń, przy użyciu tańszych, używanych, nieoryginalnych części zamiennych. Od pozwanego, jako profesjonalisty, współpracującego z zakładem ubezpieczeń w procesie likwidacji szkody, należy wymagać większej staranności przy przyjmowaniu zlecenia naprawy, zadbania o utrwalenie (np. na piśmie) postanowień umowy, jeśli zakres naprawy wykracza poza kosztorys ubezpieczyciela, w sytuacji szczególnie, gdy działa, jako wskazany zakład partnerski zakładu ubezpieczeń, tak, aby zakres zleconych i wykonywanych usług był jasny i klarowny, w tym, co do jakości części zamiennych. W przeciwnym razie, niefrasobliwość pozwanego, przyjmującego zlecenie w okolicznościach niniejszej sprawy, nie powinna obarczać powoda.

Mając powyższe na uwadze, powództwo zasługiwało na uwzględnienie. Roszczenie odszkodowawcze powoda obejmowało koszt ponownej naprawy, wykonanej zgodnie z technologią producenta pojazdu w zakresie objętym w.w. kosztorysem ubezpieczyciela, tj. zgodnie z umową, łączącą strony (art. 471 kc). Wnosząc pozew w niniejszej sprawie, powód oparł się na opinii rzeczoznawcy samochodowego H. G., który skalkulował koszt naprawy (koszt poprawek) na kwotę 9.940,49 zł. W świetle opinii biegłego. powództwo w zakresie wysokości żądania było uzasadnione. Ponadto, na uwzględnienie zasługiwało również powództwo w części żądania zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej opinii w kwocie 500 zł, bowiem skorzystanie z fachowej konsultacji pozwoliło powodowi ustalić rzeczywisty rozmiar szkody (art. 361§1 i 2 kc).

Na uwzględnienie zasługiwało żądanie powoda zasądzenia odsetek od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu wezwania do zapłaty (pisma z dnia 15.03.2021r.), w szczególności, gdy już wcześniej, tj. pismem z dnia 18.01.2021r. powód wezwał pozwanego do polubownego załatwienia sporu, poprzez zapłatę kwoty 5437,48 zł (art. 455 kc, art. 481§1 i 2 kc).

Orzeczenie o kosztach oparto na przepisie art. 98 § 1 i 3 kpc. Pozwanego, który przegrał sprawę, obciążono obowiązkiem zwrotu kosztów procesu, poniesionych przez powoda, w skład których wchodzi: opłata od pozwu (750 zł), wykorzystana zaliczka na wynagrodzenie biegłego (1000 zł), wynagrodzenie pełnomocnika, będącego adwokatem (3600 zł) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).

Orzeczenia w pkt IV wyroku oparto na przepisach art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j.Dz.U. 2019r., poz.785 ze zm.).