Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2014 r. w Gliwicach

sprawy J. P. (P.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość świadczenia

na skutek odwołania J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 15 listopada 2013 r. nr (...)- (...)

oddala odwołanie.

(-) SSR del. Joanna Smycz

Sygn. akt VIII U 2819/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 listopada 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227, ze zm.), odmówił ubezpieczonemu J. P. zaliczenia do okresów składkowych, na wysokość emerytury, okresu zatrudnienia wykonywanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w W. od 25 marca 1964r. do 23 lipca 1964r. z uwagi na niewystarczające wykazanie tego faktu, bowiem na tę okoliczność przedłożył jedynie pismo tego Zakładu, w którym zawarto informację o braku możliwości potwierdzenia jego pracy w tym okresie.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się jej zmiany poprzez zaliczenie na wysokość emerytury okresu pracy w czasie gdy przebywał w Zakładzie Karnym w W. od 25 marca 1964r. do 23 lipca 1964r. W uzasadnieniu wskazał, że powszechnie jest znany fakt, iż w czasach, których dotyczy sporny okres, więźniowie byli przeważnie kierowani do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony J. P., ur. (...), od 20 sierpnia 1998r. był uprawniony do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia, a od czerwca 2004r. jest uprawniony do emerytury. Na wysokość emerytury organ rentowy zaliczył odwołującemu 32 lata i 2 miesiące okresów składkowych oraz 6 miesięcy okresów nieskładkowych.

W dniu 4 września 2013r. odwołujący złożył w organie rentowym wniosek o uwzględnienie dodatkowego okresu zatrudnienia. W szczególności wnosił o doliczenie na wysokość świadczenia okresu pracy w czasie gdy przebywał w Zakładzie Karnym w W. od 25 marca 1964r. do 23 lipca 1964r.

Ubezpieczony przedłożył za ten okres pismo Dyrektora Zakładu Karnego w W. z dnia 8 kwietnia 1999r. w którego treści wskazano, że brak jest możliwości potwierdzenia jego pracy w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, w okresie od 25 marca 1964r. do 23 lipca 1964r.

W związku z powyższym w dniu 15 listopada 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wydał zaskarżoną decyzję odmowną.

W toku procesu Sąd ustalił, że ubezpieczony w okresie od 25 marca 1964r. do 23 lipca 1964r. faktycznie odbywał karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w W.. Nadto ubezpieczony w trakcie postępowania przed organem rentowym, jak również w toku niniejszego procesu utrzymywał, iż w trakcie tego osadzenia był kierowany do wykonywania prac porządkowych i budowlanych przy basenie krytym w P. Żeromskiego w S. oraz przy innym parku w tym mieście. Był również kierowany do takich prac w Ł.. Na miejsce wykonywania tych prac był dowożony z Zakładu Karnego i pracował codziennie po 8 godzin.

Wezwany przez Sąd do zgłoszenia wniosków dowodowych, ubezpieczony wprost oświadczył, że nie posiada żadnych dokumentów na okoliczność potwierdzenia swojego zatrudnienia w tym okresie, a ponadto, ze względu na znaczny upływ czasu, nie jest również w stanie wskazać świadków, którzy okoliczność tą mogliby potwierdzić.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: oświadczenia odwołującego (nagranie z rozprawy z dnia 12 marca 2014r. minuty 2.47 i n.) oraz akt organu rentowego zwłaszcza pisma Dyrektora Zakładu Karnego w W. z dnia 8 kwietnia 1999r.. (k.180 a.o.r.) –dołączonych do akt sprawy.

Sąd ocenił zgromadzony materiał dowodowy jako kompletny i wiarygodny, a przez to mogący stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Po myśli art. 6 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227, ze zm.) za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991r. okresy pracy wykonywanej w czasie odbywania na obszarze Państwa Polskiego kary pozbawienia wolności, kary aresztu za wykroczenie oraz w czasie tymczasowego aresztowania - w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy określonego dla takiej pracy.

Natomiast, jak stanowi art. 114, ust. 1 prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Ponadto zgodnie z art. 117 ust.1 okresy składkowe, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 2-9 i ust. 2 pkt 1 lit. b-d, pkt 2 lit. d i pkt 4-17, okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7, oraz okresy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, mogą być uwzględnione, jeżeli zostały udowodnione dokumentami (zaświadczeniami) lub wpisami w legitymacji ubezpieczeniowej bądź uznane orzeczeniem sądu, z uwzględnieniem ust. 3 i 4.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie pozostawało ustalenie, czy okres wykonywania przez odwołującego pracy w trakcie osadzenia w Zakładzie Karnym w W. od 25 marca 1964r. do 23 lipca 1964r. można uznać za okres składkowy, a tym samym okres który winien być wliczony do stażu emerytalnego ubezpieczonego.

Zdaniem Sądu zebrany materiał dowodowy nie pozwala na uznanie tego faktu. Wprawdzie odwołujący oświadcza, że w tym czasie świadczył pracę codziennie przez 8 godzin, a także powołuję się na okoliczność iż powszechnie jest znanym fakt, iż w latach sześćdziesiątych XX wieku wszyscy więźniowie pracowali. W ocenie Sądu nie można jednak równocześnie pominąć faktu, że odwołujący nie posiada na tę okoliczność jakiegokolwiek dowodu w postaci dokumentu, nie jest też w stanie podać świadków, którzy taki fakt by potwierdzili.

Wprawdzie sądy pracy i ubezpieczeń społecznych rozpoznając sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych dokonują kontroli zgodności decyzji administracyjnych wydanych w tych sprawach z prawem w trybie odrębnym określonym w kodeksie postępowania cywilnego, w którym to trybie nie obowiązują ograniczenia dowodowe obowiązujące w postępowaniu administracyjnym toczącym się przed organami rentowymi i w postępowaniu przed sądem ubezpieczeń społecznych mogą być przeprowadzane wszelkie dowody zmierzające do prawidłowego rozstrzygnięcia. Należy jednak zauważyć, że inicjatywa dowodowa w tym zakresie należała do odwołującego. Należy bowiem w tym miejscu wskazać, że to na odwołującym spoczywa obowiązek udowodnienia, że nieuznanie przez ZUS spornego okresu jego zatrudnienia w Zakładzie Karnym, było niezgodne z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Trzeba podkreślić, że jedną z zasad w postępowaniu cywilnym, a takim również jest postępowanie z zakresu ubezpieczeń społecznych, jest zasada kontradyktoryjności. To na stronach spoczywa ciężar dowodzenia swoich racji.

W myśl art. 6 kodeksu cywilnego, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zatem w niniejszej sprawie ciężar udowodnienia, że decyzja ZUS jest nieprawidłowa spoczywa na odwołującym.

W przedmiotowej sprawie odwołujący J. P. nie podjął nawet próby wykazania inicjatywy dowodowej, a ograniczył się do stwierdzenia, że powszechnie jest znana okoliczność że pracownicy zakładów karnych wykonywali pracę w czasie odbywania kary pozbawienia wolności. Nadto kategorycznie stwierdził, że nie posiada żadnych dokumentów świadczących o wykonywaniu przez niego pracy w spornym okresie. Nie jest również w stanie podać świadków, którzy mogliby fakt jego pracy w tym czasie potwierdzić.

W konsekwencji poczynionych ustaleń Sąd uznał, że ubezpieczony J. P. nie wykazał, że w spornym okresie od 25 marca 1964r. do 23 lipca 1964r. w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w W. wykonywał pracę, która podlega zaliczeniu do okresów składkowych w rozumieniu art. 6 ust. 2 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

SSR del. Joanna Smycz