Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2021 roku

Sąd Rejonowy w Tczewie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący sędzia Wioleta Makowska

Protokolant Joanna Chmielecka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23.11.2021 r. w Tczewie sprawy

z powództwa Z. J.

przeciwko M. J. (1)

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego M. J. (1) tytułem alimentów na rzecz powódki Z. J. kwotę po 700 zł (siedemset złotych) miesięcznie, płatną do rąk powódki Z. J. poczynając od 19 marca 2021 roku do 10-go dnia każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  nie obciąża pozwanego M. J. (1) kosztami sądowymi;

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki Z. J. kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 71/21

UZASADNIENIE

Powódka Z. J. pozwem złożonym osobiście w biurze podawczym Sądu Rejonowego w Tczewie dnia 19 marca 2021 r. wniosła o zasądzenie od M. J. (1) na jej rzecz alimentów w kwocie po 1000 zł miesięcznie płatnej do jej rąk do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 01 grudnia 2020 r.

W uzasadnieniu wskazała, iż urodziła się (...) i pochodzi ze związku małżeńskiego H. J. (1) i M. J. (1), aktualnie przed Sądem Okręgowym w Gdańsku toczy się postępowanie rozwodowe jej rodziców, które obejmuje również żądanie orzeczenia obowiązku alimentacyjnego M. J. (1) wobec pozostałych wspólnych małoletnich dzieci K. i M.. Powódka wyjaśniła, iż żądanie co do ustalenia obowiązku alimentacyjnego wobec niej początkowo było również zawarte w odpowiedzi na pozew, natomiast z uwagi na oddalenie przez Sąd Okręgowy zabezpieczenia alimentów wobec niej, jej matka cofnęła przedmiotowe żądanie. Powódka podała, iż uczęszcza do III klasy Technikum w Zespole Szkół (...). (...) w T. i nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Wskazała, iż średniomiesięczny koszt jej utrzymania wynosi 1874, 04 zł, na który składają się: dentysta 200zł, odzież 300 zł, obuwie 200 zł, rekreacja 200 zł, abonament telefoniczny 53,04 zł, rata kredytu za telefon 74 zł, bilet szkolny na autobus 120 zł, wyżywienie 500 zł, środki czystości i higieniczne 150 zł, zakup maści i lekarstw 150 zł, zakup podręczników rocznie 500 zł (41 zł miesięcznie), wyprawka szkolna 250 zł (20 zł miesięcznie), ubezpieczenie, opłaty szkolne i wycieczki 800 zł rocznie (66 miesięcznie) Powódka wskazała, iż do jej kosztów utrzymania należy również jej udział w kosztach utrzymania mieszkania w wysokości 128,80 zł. Powódka podała, iż nie zna dokładnej wysokości osiąganych przez pozwanego dochodów, jednakże na rozprawie w dniu 23.07.2020 r. w sprawie II C 1459/20 zadeklarował, że jest stolarzem, pracuje na budowie i zarabia ok. 3000 zł netto miesięcznie, zaś jej matka otrzymuje ze stosunku zatrudnienia najniższą krajową w wysokości 2600 zł brutto. ( k. 3-8)

Postanowieniem z dnia 25 marca 2021r. Sąd udzielił zabezpieczenia powództwa w ten sposób, że zobowiązał pozwanego M. J. (1) do łożenia na rzecz powódki Z. J. kwoty po 600 zł miesięcznie płatnej z góry do rąk powoda do 10-tego dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 19 marca 2021r. do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie; w pozostałym zakresie wniosek o udzielenie zabezpieczenia został oddalony (k. 40, uzasadnienie k. 99-100)

Pozwany M. J. (1) w piśmie z dnia 29.03.2001r. wniósł o wstrzymanie się z rozpoznaniem sprawy do czasu rozpoznania kwestii alimentów w sprawie rozwodowej i nieobciążanie go dalszymi alimentami na pełnoletnią córkę, bo nie ma z czego płacić. Wskazywał, iż w wyniku rozpoznania wniosku o zabezpieczenie w sprawie rozwodowej został obciążony alimentami w łącznej wysokości 1200 zł na dwoje młodszych dzieci. Podawał, iż żona i dzieci mieszkają w jego mieszkaniu i nie ponoszą opłat mieszkaniowych, a żona nie partycypuje także w kosztach kredytu, który zaciągnęli na zabezpieczenie potrzeb rodziny. Podnosił, iż z dochodów 2500-3000 zł miesięcznie po opłaceniu rat kredytu 843 zł, alimentów 1200 zł, opłat mieszkaniowych 900 zł nie pozostają mu nawet pieniądze na jedzenie.(k. 46). Następnie w piśmie z dnia 23.04.2021 r. wskazał, że nie jest w stanie płacić alimentów na córkę wyższych niż 300 zł miesięcznie oraz prosił o nieobciążanie go wyższymi alimentami ani kosztami postępowania sadowego. W tym piśmie wskazywał, że zarabia 2000 zł miesięcznie i stara się wieczorami dodatkowo pracować, aby mieć na jedzenie, nie są to duże pieniądze 500-800 zł. miesięcznie. (k.101) Na rozprawie pozwany oświadczył, że zgadza się na alimenty maksymalnie do kwoty 300 zł (k. 175v nagranie 00:09:03-00:09:49)

S ąd ustalił następujący, stan faktyczny:

Powódka Z. J. urodził się (...), a więc ma (...) lat. Jest córką M. J. (1) i H. J. (1), którzy zawarli związek małżeński (...) r.

Aktualnie w Sądzie Okręgowym w Gdańsku toczy się sprawa rozwodowa małżonków J. pod sygnatura akt II C 1459/20, a 14 grudnia 2020 r. Sąd udzielił w tej sprawie zabezpieczenia pozwanej H. J. (1) na czas trwania procesu poprzez zobowiązanie powoda M. J. (1) do łożenia tytułem alimentów na rzecz małoletnich K. J. ur. (...) kwoty 700 zł miesięcznie, na rzecz małoletniej M. J. (2) ur. (...) kwoty 500 zł, łącznie 1200 zł miesięcznie, płatnej do dnia 10-tego każdego miesiąca do rąk matki małoletnich wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek raty, w pozostałym zakresie powództwo oddalił. Udzielając zabezpieczenia Sąd Okręgowy przyjął, iż koszt utrzymania małoletniej K. J. wynosi 1400 zł, zaś małoletniej M. 1080 zł, M. J. (1) uzyskuje dochód 3000 zł miesięcznie, 1000 zł otrzymuje od swojego ojca, a do grudnia 2019r. pracując poza granicami kraju uzyskiwał dochód 8000-12000 zł miesięcznie, zaś dochód matki małoletnich wynosi 1900 zł. M. J. (1) złożył zażalenie na powyższe postanowienie.

W sprawie tej pismem, który wpłynął do Sądu Okręgowego w Gdańsku dnia 19.03.2021 r. pozwana H. J. (1) cofnęła żądanie w zakresie zasądzenia od powoda M. J. (1) na rzecz dorosłej córki stron Z. J. alimentów w kwocie po 1000 zł miesięcznie od dnia 07 stycznia 2019 r.

(dowód: odpis skrócony aktu urodzenia k. 11, odpis skrócony aktu małżeństwa k. 10, postanowienie k. 12, uzasadnienie k. 48-50, pismo k. 13, zażalenie k. 51-54)

Aktualnie sprawa rozwodowa rodziców Z. J. jest na etapie postępowania apelacyjnego, wyrok rozwodowy został zaskarżony przez obydwie strony. W wyroku rozwodowym alimenty na małoletnie dzieci zostały ustalone, jak w postanowieniu o zabezpieczeniu cytowanym powyżej, a więc w kwotach odpowiednio po 700 zł i 500 zł.

( okoliczność bezsporna k. 175v nagranie 00:09:49-00:11:30)

Powódka jest uczennicą IV klasy Technikum w Zespole Szkół (...). (...) w T., uczy się w zawodzie technik ekonomista. Jest to szkoła dzienna, zajęcia w szkole odbywają się codziennie od poniedziałku do piątku, nauka w szkole trwa cztery lata. Trzecią klasę technikum w roku szkolnym powódka ukończyła z oceną bardzo dobrą z zachowania i ocenami od dobrych do celujących. Otrzymała promocję z wyróżnieniem do klasy czwartej. Powódka po ukończeniu tej szkoły zamierza kontynuować naukę. Powódka nie ma własnego majątku, ani źródła utrzymania. Odnośnie kosztów utrzymania powódki: na wyżywienie potrzebuje ona około 500 zł miesięcznie, na odzież i obuwie ok.150 zł miesięcznie, na środki czystości i kosmetyki ok. 150 zł. Do dentysty Z. J. chodzi raz w roku na kontrole. Choruje na łuszczycę. W związku z tą choroba kupuje specjalne maści i lakiery do paznokci, na ten cel potrzebuje ok. 80 zł średnio miesięcznie (40 zł maść raz na 6 m-cy i 90-100 zł trzy butelki lakieru na 4 miesiące), ponadto czasami się przeziębia, zażywa też witaminy, a więc łącznie na zaspokojenie swoich potrzeb zdrowotnych potrzebuje ok. 130 zł miesięcznie. Ma telefon, który kupiła jej mama, jej abonament telefoniczny wynosi 30 zł. Z. J. do szkoły dojeżdża z miejscowości R. do T., za bilet miesięcznie płaci 120 zł. Za podręczniki do szkoły zapłaciła ok. 300 zł i ok. 100 zł na przybory szkolne (33 zł miesięcznie). W tym roku ma studniówkę koszt studniówki, na którą zamierza udać się z osobą towarzyszącą to 400 zł. W zeszłym roku w szkole nie zorganizowano wycieczki szkolnej, w tym roku decyzja nie została jeszcze podjęta. Powódka do kina chodzi sporadycznie, na basen nie chodzi. Miesięcznie na wyjścia z przyjaciółmi i inne potrzeby związane z rozrywką, w tym związane ze studniówką potrzebuje ok. 150 zł miesięcznie. Łączny koszt utrzymania powódki, poza jej udziałem w kosztach utrzymania mieszkania wynosi około 1263 zł ( 500+150+150+130+30+120+33+150 =1263)

Od pozwanego na urodziny powódka otrzymała 100 zł.

(dowód: zeznania powódki Z. J. k. 175v-176 nagranie k. 00:11:36-00:30:06, k. 178 nagranie 01:15:53-01:17:31, zeznania świadka H. J. (1) k. 176v-177 nagranie 00:48:45-01:04:54, 01:08:34-01:15:44, zaświadczenie k. 14,126, świadectwo k. 113-114)

Powódka Z. J. mieszka z matką H. J. (1) oraz rodzeństwem: bratem lat 21 i małoletnimi siostrami K. lat 17 i M. lat 10. Pełnoletni brat powódki jest już osobą samodzielną, pracuje. Pozwany nie płaci alimentów na syna. W mieszkaniu tym mieszka również pozwany, który ma wydzielony osobny pokój. Mieszkanie to jest własnością M. J. (1) i to on płaci podatek od nieruchomości za to mieszkanie. H. J. (1) wraz z córka, w tym powódką zakupuje sobie żywność i przygotowuje dla nich posiłki. Pozwany i jego syn żywią się osobno, nie piorą rzeczy w miejscu zamieszkania.

⚫

Matka powódki H. J. (1) z zawodu jest technikiem żywienia, ma 42 lata, pracuje w firmie (...) od czasu rozstania się z pozwanym w 2019 r. Otrzymuje pensję w granicach najniższego możliwego wynagrodzenia ok. 2900 zł brutto, czasami pensja jest wyższa gdy ma możliwość pracy w nadgodzinach. Wcześniej w czasie trwania związku małżeńskiego z pozwanym przez około 20 lat nie pracowała, zajmowała się domem. Jej maż pracował zagranicą w N., H., N. przy wykańczaniu wnetrz i utrzymywał rodzinę.

⚫

H. J. (1) aktualnie płaci za abonament telefoniczny swój i córek. Płaci też raty za telefon powódki w kwocie 74-75 zł miesięcznie. Ponosi ona również koszty opłat za Internet 64 zł miesięcznie (pozwany płaci za Internet swój i syna), TV 50 zł miesięcznie, gaz 80 zł miesięcznie. Zakupiła ona również drukarkę na raty -75 zł miesięcznie (6 rat) oraz biurko na raty po 50 zł za łączną kwotę 500 zł.

Pozwany miał ponosić opłaty za prąd. Przestał opłacać je w marcu 2021 r. W czerwcu 2021 r., z uwagi na zadłużenie w opłatach prąd został odłączony. Od tego momentu H. J. (1) zaczęła płacić za prąd. ok. 390 zł co dwa miesiące (195 zł miesięcznie) Rodzina posiada też zadłużenie za śmieci w kwocie 1300 zł. H. J. (1) obecnie płaci za śmieci 108 zł miesięcznie i spłaca zadłużenie. Pozwany płaci za siebie i syna za śmieci. H. J. (1) zakupuje też opał do mieszkania. Licznik za wodę znajduje się w pralni, do której dostępu nie ma pozwany. Ani H. J. (1), ani pozwany nie dokonują opłat za wodę. Zadłużenie z tego tytułu wynosi ok. 3000 zł. rachunek za okres od 22.09.2020 r. -31.03.2021 r. wynosił 1299, 23 zł. Pozwany ostatni rachunek za wodę zapłacił za okres do 21.09.2020 r. Do kwietnia 2021 r. pozwany partycypował w kosztach wydatków na opał. Pozwany aktualnie zrezygnował z TV i nie ponosi tych opłat. Opłaca Internet za siebie i syna. Płacił raty za telefon i abonament.

⚫

Pozwany ma 44 lata z zawodu jest stolarzem. Na swoim utrzymaniu posiada powódkę oraz dwie małoletnie córki. Gdy przebywa w R. żywi się głównie u matki, tam też się kąpie. Często przebywa w delegacji. Choruje na nadciśnienie, ok. 100 zł wydaje na leki miesięcznie. Państwo J. posiadają samochód F. (...)rok produkcji 2009. Pozwany spłaca kredyt zaciągnięty w 2018 r., w wysokości 25 000 zł – rata miesięczna w wysokości ok. 850 zł, za samochód, została mu do zapłaty ostatnia rata. Ten samochód aktualnie użytkuje pozwany, opłata za jego ubezpieczenie które za rok 2021 r. wynosiło 542 zł. Nie może go sprzedać, bowiem dokumenty od samochodu posiada H. J. (1). W czasie małżeństwa rodzice powódki budowali też dom, ale w księdze wieczystej tej nieruchomości został wpisany jako właściciel pozwany. H. J. (1) twierdzi, że maż ją oszukał podczas sporządzania aktu notarialnego.

⚫

Pozwany od 2008-2019 r. pracował poza granicami kraju przy wykańczaniu wnętrz, zarabiał od 8000-12 000 zł. Następnie był zatrudniony w P. na umowę o pracę za wynagrodzeniem określonym w wysokości najniższego miesięcznego wynagrodzenia (w 2020 r -1920,62 netto, w 2021 r. 2061, 67 netto). Na PIT- 37 za 2020 r. wskazał on dochód 26378,86 zł. Pozwany poza pracą na umowę o pracę podejmował też prace dorywcze. Jego dochód wynosił około 3000 zł. miesięcznie. Aktualnie od września 2021r. prowadzi własną działalność gospodarczą – usługi ogólnobudowlane. W okresie pierwszych dwóch miesięcy działalności gospodarczej pozwany osiągnął przychód 9573,36 opodatkowany podatkiem 5,5%, a więc możliwości zarobkowe pozwanego są większe niż kwota 3000 zł miesięcznie. Pozwany nie posiada oszczędności.

⚫

(dowód: zeznania świadka zeznania świadka H. J. (1) k. 176v-177 nagranie 00:48:45-01:05:24, zeznania pozwanego k. 176 nagranie 00:31:20-00:48:08, k. 177 nagranie 01:04:54-01:05:24, k. 178 nagranie 01:17:31-01:18:04, zeznania powódki Z. J. k. 175v-176 nagranie k. 00:11:36-00:30:06, k. 178 nagranie 01:15:53-01:17:31, potwierdzenia przelewu k. 35-39, zaświadczenie o zarobkach k. 58, 103, 173, 103, PIT – k. 104-105, ewidencja k. 174, faktura k. 61, 62, 64, przelew k. 63, 65 -67, 73,77-97 wezwanie k. 63, decyzja k. 68, 69-70,71, potwierdzenie k. 74 , pokwitowanie k. 75-76, )

⚫

S ąd zważył, co następuje:

⚫

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił na podstawie zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego w postaci dokumentów zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, a także na podstawie zeznań powoda M. J. (1), pozwanej Z. J., świadka H. J. (1).

⚫

Sąd dał wiarę zeznaniom powódki Z. J. i świadka H. J. (1), albowiem były one spójne, logiczne, korespondowały ze sobą i z resztą materiału dowodowego w sprawie, w szczególności z dokumentami dołączonymi do akt sprawy. Odnośnie kosztów utrzymania powódki, wskazać należy, iż Sąd nie przyjął jak wskazano w pozwie, iż przeznacza ona 200 zł miesięcznie na dentystę, bowiem jak sama zeznała do dentysty chodzi raz w roku na kontrole, a nie ma przeszkód, aby kontrolne badania wykonała korzystając z NFZ. Odnośnie wydatków podawanych przez powódkę, które przeznacza na wyżywienie podane kwoty w ocenie Sądu nie są wygórowane i są typowymi wydawanymi na tego typu potrzeby. Mając na uwadze, iż powódka choruje na łuszczycę, co zgodnie wynika zarówno z zeznań powódki, jak i świadka H. J. (1), a czego nie kwestionował także pozwany, kwoty przeznaczane przez nią na leczenie tej choroby na maści i lakiery w ocenie sądu są uzasadnione i wynikają ze spójnych w tym zakresie zeznań Z. i H. J. (1). Oczywistym jest, że powódka może chorować na choroby sezonowe, zażywać też witaminy, a więc do kosztów leczenia łuszczycy należy doliczyć kwotę 50 zł na zaspokojenie innych jej potrzeb zdrowotnych. Mając na uwadze rodzaj choroby na którą cierpi powódka, jak również fakt, iż jest ona nastoletnią dziewczyną, która korzysta nie tylko z większej ilości kosmetyków niż dziewczynki w okresie dziecięcym, ale ma też zwiększone potrzeby związane z higieną w okresie miesiączki, kwota 150 zł na zaspokojenie jej potrzeb zakresie środków czystości i kosmetyków jest również w pełni uzasadniona. Mając na uwadze możliwości zarobkowej rodziców powódki, kwoty 150 zł w ocenie Sądu powinna Z. J. wystarczyć na zaspokojenie potrzeb związanych z ubiorem i obuwiem, co też odpowiada treści zeznań powódki – sąd oparł się na zeznaniach powódki, nie przyjął tego co wskazano w pozwie w tym zakresie. Powódka jak każda nastolatka, ale też właściwie aktualnie prawie każda osoba korzysta z telefonu komórkowego i wysokość abonamentu należy doliczyć do jej kosztów utrzymania. Tu Sąd jego wysokość ustalił na podstawie zeznań H. J. (1) – Z. J. podnosiła, iż nie ma pewności co do wysokości tej opłaty, skoro zaś to jej matka reguluje te należności jest ona bardziej zorientowana co do ich wysokości, poza tym kwota 30 zł należy do jednych z najniższych oferowanych na rynku, więc należało ją przyjąć za wiarygodną. Do kosztów utrzymania powódki nie można natomiast doliczyć kosztów kredytu, który spłaca jej matka za telefon użytkowany przez powódkę, bowiem to nie ona zaciągnęła ten kredyt. Wydatki na bilet szkolny nie były przez strony kwestionowane, a z racji tego, że nauka ponownie odbywa się stacjonarnie wydatek ten należy także zaliczyć do kosztów utrzymania powódki. Odnośnie wydatków na wyprawkę szkolną i podręczniki Sąd oparł się na zeznaniach powódki, wskazała ona kwoty niższe niż w treści pozwu, a mając na uwadze, że uczęszcza ona do szkoły średniej, gdzie dokonuje się już zakupu książek wydatek ten należy również zaliczyć do kosztów utrzymania powódki, tym bardziej iż uczęszcza ona do klasy maturalnej uczy się bardzo dobrze i poza samymi podręcznikami, aby w sposób należyty przygotować się do matury powinna korzystać również z innych pomocy naukowych. Jeżeli chodzi o wydatki powódki na rozrywkę wskazać należy, iż jest ona nastolatką, która ma prawo, a dla jej prawidłowego rozwoju jest również wskazane spotykać się ze znajomymi poza domem, co często wiąże się z dodatkowymi wydatkami, w tym roku ma również studniówkę, która niewątpliwie wygeneruje znaczne koszty nie tylko, aby opłacić wejście na taką imprezę, ale również, aby odpowiednio się na nią ubrać, powódka ma też prawo do wypoczynku, czy to podczas wycieczki klasowej czy też podczas wakacji co również generuje dodatkowe koszty, a więc łącznie kwota 150 zł na te potrzeby nie jest wygórowana. Łączna kwota utrzymania powódki w granicach 1263 zł w ocenie Sądu mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego nie nalezy do wysokich, mając na uwadze aktualny wiek powódki, potrzeby dorosłych nastolatek, a także możliwości zarobkowe rodziców powódki.

⚫

Sąd w zasadzie dał wiarę również zeznaniom pozwanego M. J. (1), poza okolicznościami opisanymi poniżej, mając na uwadze, iż jego zeznania były spójne i logiczne, korespondowały także z zeznaniami H. J. (1), zwłaszcza w zakresie ich sytuacji majątkowej i sposobu ponoszenia przez nich opłat związanych z zajmowanym przez nich wspólnie mieszkaniem razem z powódką i pozostałymi ich dziećmi.

⚫

W ocenie Sądu wątpliwości jednak budzi kwestia uzyskiwanych przez pozwanego dochodów i jego możliwości zarobkowych. W ocenie Sądu mało prawdopodobne jest, aby w pełni wykwalifikowany pracownik z dużym doświadczeniem zawodowym w branży budowlanej także poza granicami kraju, gdzie pracował przez około 20 lat za kwoty rzędu 8000-12 000 zł (co jest okolicznością bezsporną w sprawie – pozwany tej okoliczności nie kwestionował) wrócił do P. i podjął pracę za wynagrodzenie w granicach najniższego krajowego wynagrodzenia (k. 58, 173), bez jakiejkolwiek podwyżki nawet po roku pracy. Powyższe jest niezgodne nawet z oświadczeniami pozwanego w trakcie trwania niniejszego postępowania, gdzie już w piśmie z dnia 29 marca 2021 r. wskazywał, że osiąga on dochody od 2500-3000 zł, gdy tymczasem z jego zaświadczenia o zarobkach z tego samego okresu wynika, że osiąga dochód 2061,67 zł netto (k. 173), także na rozprawie dnia 23.11.2021r. wskazywał że jego pensja to było 3000 zł, jako stolarz zarabia się 3000-3500 zł. Powyższe prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż poza umowa o pracę pozwany posiadał również inne źródła zarobkowania, a jego możliwości zarobkowe są większe, niż to wynika z zaświadczenia o zarobkach czy też dołączonego PIT-u za 2020r. Powyższe potwierdza także fakt, iż od września 2021 r. otworzył on własna działalność gospodarczą – usługi ogólnobudowlane, aktualnie ma pracę, często pracuje w delegacjach – co wynika z jego zeznań i już przez pierwsze dwa miesiące działalności osiągnął przychód rzędu 9573, 36 zł. Mając na uwadze powyższe Sąd przyjął, że dochód pozwanego wskazany zaświadczeniu i PIT -37 za 2020 r. k. 104 nie jest jedynym dochodem pozwanego, a jego realne dochód w tym okresie wynosiły około 3000 zł. Możliwości zarobkowe pozwanego są zaś większe, skoro przez pierwsze dwa miesiące działalności gospodarczej osiągnął przychód rzędu 9573,36 opodatkowany podatkiem 5,5%. Sąd nie kwestionuje zeznań pozwanego w zakresie wskazanych przez niego wydatków ponoszonych na lekarstwa, lecz z przyczyn podanych poniżej nie oparł się w tym zakresie na paragonach dołączonych przez pozwanego.

⚫

Odnośnie kosztów utrzymania mieszkania. Dla ustalenia wysokości udziału powódki w kosztach utrzymania mieszkania, w którym mieszka powódka bez znaczenia pozostaje kwesta do kogo należy mieszkanie, w którym mieszka, istotne jest to, że nikt nie ponosi kosztów najmu, pozwanego zaś stać na pokrywanie podatku od nieruchomości, która do niego należy, i którą też sam zamieszkuje. Nie można też przyjąć jako okoliczność wpływającą na wysokość alimentów należnych powódce faktu podnoszonego przez pozwanego, że to on ponosi koszty związane z eksploatacją tego mieszkania, bowiem jak wynika ze spójnych w tym zakresie zeznań H. J. (1) i M. J. (1) właściwie od wytoczenia powództwa w marcu 2021 r. pozwany tych kosztów nie ponosi, co nawet doprowadziło do odcięcia od mieszkania prądu, a zaległość za wodę nadal rośnie. Sposób zachowania pozwanego w tym zakresie doprowadził do tego, że H. J. (1) przejęła część opłat i uiszcza je w imieniu swoim i swoich córek, w tym powódki. Tu wskazać należy, iż sama powódka wskazuje, że pozostaje na utrzymaniu matki, a sam pozwany podaje, iż z córką – powódką praktycznie nie utrzymuje żadnych relacji (nagranie 00:44:31-00:46:45), na urodziny jedynie otrzymała od ojca poza zabezpieczonymi alimentami 100 zł. Powyższe prowadzi do wniosku, że powódka powinna samodzielnie dysponować kwotą odpowiadającą jej udziałowi w kosztach ponoszonych w związku z eksploatacją mieszkania, aby móc pokryć przypadający na nią udział zobowiązania. Zdaniem Sądu ten udział należy wyliczyć na podstawie opłat ponoszonych przez jej matkę, bowiem to ona uiszcza te opłaty w imieniu swoim i córek, pozwany często przebywa w delegacji i nie partycypuje w tych kosztach, a pokrywa właściwie jedynie opłaty za śmieci i Internet za siebie i syna. – (Internet 64 + 108 śmieci =183/4 = 43), (gaz 80+ prąd 195+ TV-50= 325/5=65) Udział więc powódki w kosztach utrzymania mieszkania wynosi ok. 108 i dochodzą do tego jeszcze opłaty za opał, których matka powódki nie określiła, bowiem kupuje go na worki, a w poprzednim sezonie część opału zakupił pozwany.

⚫

Skoro opłat za wodę aktualnie nikt nie ponosi, tych wydatków sąd nie ujął w udziale w kosztach utrzymania mieszkania, uznając iż to w pierwszej kolejności M. J. (1) i H. J. (1) powinni dojść do porozumienia, na jakich zasadach te koszty będą między nimi i dziećmi rozliczane.

⚫

Sąd uznał za w pełni wiarygodne dokumenty zebrane w aktach sprawy, gdyż ich autentyczność i prawdziwość nie budziła wątpliwości. Sąd nie opierał ustaleń stanu faktycznego w sprawie na podstawie dołączonych do akt sprawy paragonów, albowiem stanowią jedynie dowód, ile dany produkt kosztuje w danym momencie w określonym puknie handlowym, nie wynika zaś z nich czy dany produkt stanowił uzasadniony wydatek, ani też nie jest możliwe na tej podstawie ustalenie średniomiesięcznych kosztów utrzymania danej osoby – zawsze bowiem można dokonać zakupów na dłuższy okres czasu niż miesiąc, nie wiadomo dla kogo miał być przeznaczony dany zakup, ani też kto właściwie tego zakupu dokonał. Powyższe prowadzi do wniosku, iż materiał tak przedstawiony nie ma istotnego znaczenia w sprawie i nie może stanowić podstawy ustaleń stanu faktycznego (k. 15, 18, 19, 21, 22, 24, 27). Podobnie należy ocenić większość potwierdzeń przelewu, zwłaszcza tych nie dotyczących opłat za media (te bowiem stały się podstawą ustaleń stanu faktycznego, gdyż wraz z zeznaniami i fakturami ich dotyczącymi stanowią spójny materiał dowodowy), z których co prawda wynika, kto dokonywał zakupu, jednakże nie sposób wywnioskować dla kogo był dokonany ten zakup, czy był to uzasadniony wydatek, często też nie wiadomo nawet co dokładnie zostało zakupione, nie sposób to wywnioskować z tytuły przelewu. (k. 16-17, 20, 23, 25,26) Potwierdzenie złożenia zamówienia pojedynczych zakupów, faktury dokonanych pojedynczych zakupów również nie wskazuje, jakie są uzasadnione średniomiesięczne wydatki na utrzymanie powódki, w tym odzież ( k. 29, 30, 31-34). Podkreślić w tym miejscu należy, iż nikt nie zabrania dokonywania zakupów ubrań, kosmetyków, czy innych produktów żadnej ze stron postępowania, jednakże fakt dokonania zakupu, nie jest jeszcze dowodem, że ten zakup był uzasadniony i dotyczył potrzeb strony postępowania, a nie innej osoby. Dołączone do akt sprawy potwierdzenia przelewu k. 35-39 korespondują zaś z zeznaniami świadka H. J. (1) co do faktu spłacania przez nią rat kredytu za telefon zakupny dla powódki. Dołączone wydruki historii połączeń telefonicznych, z uwagi na ich zakwestionowanie przez pozwanego nie stanowią dowodu, iż przebywał on w tym czasie zagranicą, skoro jednak jego syn mógł znaleźć pracę poza granicami kraju również pozwany mógłby o taką pracę postarać się, gdyby chciał, zwłaszcza iż ma duże doświadczenie w tym zakresie, czego jednak oczywiście robić nie musi znajdując odpowiednie zatrudnienie w P..

⚫

Materialno-prawną podstawą powództwa o zasądzenie alimentów jest art. 133 § 1 kro, zgodnie z którym do świadczeń alimentacyjnych wobec dzieci, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie zobowiązani są oboje rodzice i to niezależnie od tego, czy żyją razem z dzieckiem czy też oddzielnie. Zakres tego obowiązku wyznaczany jest zaś, stosownie do wskazań art. 135 § 1 kro, z jednej strony poziomem usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji, z drugiej zaś zarobkowymi i majątkowymi możliwościami osoby zobowiązanej.

⚫

W związku z powyższym, oceniając zasadność powództwa Sąd miał przede wszystkim na uwadze rozmiar uzasadnionych potrzeb powódki, jak również sytuację majątkową i zarobkową pozwanego.

⚫

Odnośnie usprawiedliwionych potrzeb powódki należy wskazać, iż usprawiedliwione potrzeby dziecka definiuje się jako potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu odpowiedni do wieku i uzdolnień prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Rodzice w zależności od swoich możliwości zobowiązani są zapewnić dziecku środki do zaspokojenia jego potrzeb fizycznych i duchowych (wyżywienie, mieszkanie, odzież, środki higieny osobistej, leczenie w razie choroby), a także środki wychowania, kształcenia, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, która z potrzeb powinna być uznana za usprawiedliwioną należy brać z jednej strony możliwości finansowe rodziców, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Nadto podkreślić należy, iż czas trwania obowiązku alimentacyjnego wynikającego z treści art. 133 §1 k.r.o. nie jest ograniczony terminem i nie pozostaje też w zależności od osiągnięcia przez uprawnionego określonego stopnia wykształcenia. Jedyną okolicznością, od której zależy bądź trwanie bądź ustanie obowiązku alimentacyjnego jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie. Nawet dziecko, które osiągnęło pełnoletniość i zdobyło także wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy zawodowej pozwalającej na samodzielne utrzymanie, nie traci uprawnień do alimentów, jeżeli np. chce kontynuować naukę i zamiar ten znajduje usprawiedliwienie w dotychczasowych wynikach w nauce. ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 listopada 1997 r. sygn. akt III CKN 257/97 (OSNC 1998 nr 4 poz. 70, Kodeks rodzinny i opiekuńczy z komentarzem pod redakcją Kazimierza Piaseckiego Wydawnictwo Prawnicze Warszawa 2001 r. komentarz do art. 133 kro)

⚫

W realiach niniejszej sprawy, mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd przyjął, iż powódka nie jest osobą samodzielną. Mimo swej pełnoletniości, nadal kontynuuje naukę, osiąga bardzo dobre wyniki w nauce, zaś jej rodzice w tych okolicznościach powinni ponieść jej koszty utrzymania. Usprawiedliwione koszty utrzymania powódki Z. J. zdaniem Sądu wynoszą wraz z jej udziałem w kosztach utrzymania mieszkania około 1400 zł i w ocenie Sądu nie jest to kwota wygórowana mając na uwadze wiek i potrzeby powódki.

⚫

Odnośnie możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy wskazać, iż pozwany w czasie od wytoczenia powództwa uzyskuje dochód nie mniejszy niż 3000 zł, zaś jak wyżej wskazano możliwości zarobkowe pozwanego są większe.

⚫

Dodać przy tym należy, iż przeciwstawienie § 1 i 2 art. 133 kro pozwala stwierdzić, iż ogólną przesłanką powstania obowiązku alimentacyjnego jest pozostawanie w niedostatku. Wyjątek dotyczy obowiązku świadczeń rodziców wobec dzieci, gdzie podstawą świadczeń na rzecz dzieci jest ich stan niesamodzielności, który nie pozwala im na zaspokojenie swych usprawiedliwionych potrzeb. Dokonane w ustawie rozróżnienie pojęć łączy się nie tyle z ich treścią, ile ma na celu uwypuklenie szczególnego obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dzieci. W stosunku tym nie chodzi tylko o proste zaspokajanie potrzeb dziecka i spełnienie obowiązku alimentacyjnego. Można powiedzieć, że poprzez obowiązek alimentacyjny rodzice m.in. wypełniają swe obowiązki rodzicielskie – troskę o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, o przygotowanie dziecka należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do uzdolnień. W konsekwencji, od rodziców wymagać należy większego zaangażowania w zakresie zaspokajania potrzeb dziecka oraz że pomiędzy rodzicami a dziećmi nie powinno być różnicy w zakresie poziomu życia, stąd też niekwestionowanym stanowiskiem jest, że pomiędzy rodzicami a dziećmi obowiązuje zasada równej stopy życiowej. Nie może zatem dojść do sytuacji, w której usprawiedliwione, potrzeby dziecka pozwanego, nie zostaną zaspokojone kosztem powódki. Na pozwanym ciąży obowiązek podzielenia się ze swoją córką, która nie uzyskała jeszcze samodzielności, wszystkimi wolnymi środkami do wysokości jej usprawiedliwionych potrzeb. W tym miejscu wskazać należy na treść uchwały Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNP 1988, nr 4, poz. 42, którą Sąd w niniejszej sprawie w pełni akceptuje, zgodnie z którą przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie.

⚫

Przekładając to na realia niniejszej sprawy wskazać należy, że po uiszczeniu zasądzonych na rzecz powódki alimentów, a także nawet alimentów zasądzonych na pozostałe małoletnie córki pozwanego w sprawie rozwodowej łącznie 1900 zł (700+500+700), pozwanemu pozostaje do dyspozycji kwota średnio około 1100 zł, a więc zbliżona do tej jaką na swoje utrzymanie potrzebuje dorosła córka pozwanego. Podkreślić więc należy, iż taki podział wynagrodzenia pozwanego pozwoli na zachowanie równiej stopy życiowej między ojcem, a jego niesamodzielnymi dziećmi, zwłaszcza mając na uwadze, że możliwości zarobkowe pozwanego są wyższe niż kwota 3000 zł - sam wskazywał, że zarobki stolarzy sięgają do 3500 zł, a jego przychód po rozpoczęciu działalności gospodarczej w miesiącu wynosił ponad 4 500 zł. Za takim udziałem pozwanego w kosztach utrzymania powódki przemawia również fakt, że dochód i możliwości zarobkowe jej matki są znacznie niższe. W tym miejscu zauważyć należy, iż w przeciwieństwie do pozwanego niewielkie doświadczenie zawodowe matki powódki, która przez wiele lat zajmowała się domem i dziećmi - taki podział obowiązków ustalili państwo J. w trakcie małżeństwa, uzasadnia fakt, iż nie jest ona w stanie osiągnąć wyższych dochodów niż pozwany, choć nawet ona wskazuje na możliwość pracy w nadgodzinach, co daje możliwość okazjonalnie uzyskania wynagrodzenia powyżej granicy najniższego wynagrodzenia, mimo opieki nad dwójka małoletnich dzieci. Co prawda stałe wydatki pozwanego pochłaniają większość wskazanej powyżej kwoty, jednakże należy mieć na uwadze, iż kwota 3000 zł nie wyczerpuje możliwości zarobkowych pozwanego, nie ma przeszkód, aby podjął on wzmożony wysiłek w zdobyciu dodatkowego dochodu, zwłaszcza że ma na utrzymaniu trójkę dzieci, co właściwie od września 2021 r. czyni. Zauważyć też należy, iż w niedługim czasie zakończy on spłacać raty za samochód, jak oświadczył została mu do spłaty jedna rata. Zupełnie bowiem sprzecznym z zasadą równej stopy życiowej i treścią art. 133 par. 1 kro byłoby przyjęcie, iż to córka pozwanego ma ograniczyć swoje wydatki i żyć praktycznie poniżej granicy niedostatku, bowiem wskazane przez nią i wymienione w ustalonym stanie faktycznym potrzeby zbieżne są z podstawowymi, nie ma wśród nich żadnych ekstrawagancji.

⚫

Podkreślić przy tym należy, iż nawet trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci. Zmuszeni są oni dzielić się z dziećmi nawet bardzo szczupłymi dochodami, chyba że takiej możliwości są pozbawieni w ogóle. W ocenie zaś Sądu pozwany, jak to wyżej wykazano ma możliwości zarobkowe, aby koszt utrzymania powódki w zasądzonej wysokości pokryć. Ponadto w pełnym zakresie nie korzysta aktualnie ze swoich możliwości zarobkowych. Rodzice w żadnym razie nie mogą uchylać się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie, tylko na tej podstawie, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłby dla nich nadmierny ciężar. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami (por. pkt XII podpunkt 2 uchwały pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 1976r., III CZP 46/75, OSNCP z 1976 r., Nr 9, poz. 184). Podstawowym obowiązkiem pozwanego jako rodzica jest zapewnienie należytych warunków bytowania córce. W tym celu pozwany powinien podjąć i zintensyfikować starania w celu realizacji ciążącego na nim obowiązku. Jeżeli więc jego dochody z pracy zarobkowej nie wystarczają na pokrycie kosztów utrzymania dzieci powinien albo zmniejszyć swoje wydatki, albo też skorzystać z możliwości jakie dają mu jego doświadczenie zawodowe, a nie ograniczać się do pracy w granicach najniższego wynagrodzenia, zwłaszcza iż przez wiele lat zapewniał dzieciom godne warunki życia osiągając dochód rzędu 8000-12 000 zł, rozstanie rodziców nie powinno odbijać się na sytuacji materialnej dzieci. .

⚫

Sąd przy ustalaniu wysokości obowiązku alimentacyjnego pozwanego wziął również pod uwagę możliwości majątkowe i zarobkowe matki powódki, które są znacznie mniejsze niż pozwanego. Podkreślenia wymaga, iż powódka ma dobre relacje z matką, która wkłada osobiste starania w opiekę i jej wychowanie. Co prawda Z. J. jest już pełnoletnia, niemniej nadal się uczy, a matka niewątpliwie zajmuje się prowadzeniem domu, w którym ona z rodzeństwem mieszka, ma z nią stały kontakt. Te osobiste starania posiadają, oprócz niewymiernej wartości moralnej i uczuciowej dla dziecka, określoną wartość materialną. W tym miejscu wskazać należy, iż na treść art. 135 § 2 krio, który stanowi, że wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Zważyć należy, iż pozwany nie uczestniczy w codziennym wychowaniu powódki. Wskazać też należy, iż obowiązek rodziców ponoszenia ciężarów utrzymania i wychowania dziecka jest niezależny od tego, gdzie znajduje się dziecko. Jeśli rodzice nie utrzymują relacji z dzieckiem, pozostawiając je pod jego faktycznym „kierownictwem” drugiego rodzica, nie zwalnia to go od udziału w kosztach utrzymania i wychowania dziecka. Co więcej, udział takiego rodzica (w tym przypadku pozwanego) w finansowaniu kosztów utrzymania dziecka powinien być w zasadzie wyższy, niż tego z rodziców, na którym dodatkowo spoczywa ciężar wychowania dziecka (w tym przypadku matka powódki). W konsekwencji, niedopuszczalne jest przerzucanie na matkę dziecka większości kosztów finansowych utrzymania dziecka. W tym miejscu podkreślić należy, iż zasądzone od pozwanego alimenty na rzecz powódki są w zasadzie połową kosztów jej utrzymania, a mając na uwadze powyższe brak jakiegokolwiek uzasadnienia, aby jego udział w kosztach utrzymania powódki był niższy niż jej matki.

⚫

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd doszedł do przekonania, iż powództwo o zasądzenie alimentów na rzecz powódki jest uzasadnione do kwoty 700 zł. Taka kwoty alimentów jest adekwatna do jej usprawiedliwionych potrzeb oraz do zarobkowych i majątkowych możliwości pozwanego uwzględnia również możliwości zarobkowe i majątkowe matki powódki.

⚫

Z uwagi na fakt, iż pozwany winien był liczyć się z obowiązkiem zasądzenia alimentów, bowiem obowiązek ten powstaje z mocy ustawy, alimenty zasądzono od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 19.03.2021 r. (data prezentaty biura podawczego). Powódka nie wykazała, aby istniały jakieś niezaspokojone potrzeby sprzed wniesienia pozwu, dlatego też za wcześniejszy okres, zgodnie z treścią art. 137 §2 kro, sąd nie przyznał alimentów.

⚫

W związku z powyższym, Sąd na mocy art. 135 § 1 i 2 kro w związku z art. 133 § 1 kro orzekł jak w punktach I sentencji wyroku, oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt. I i II wyroku).

⚫

O kosztach sądowych w sprawie Sąd orzekł zgodnie z zasadą określona w treści art. 108§1 kpc, art. 98§1 kpc i art. 102 kpc, uznając iż z uwagi na konieczność ponoszenia przez pozwanego kosztów utrzymania aż trójki dzieci i jego aktualny dochód, nie posiada on wystarczających środków na pokrycie kosztów sądowych i nie obciążył pozwanego tymi kosztami (pkt III wyroku).

⚫

Brak jednak szczególnie uzasadnionych powodów, aby zwolnić pozwanego od zwrotu powódce poniesionych już przez nią kosztów procesu, które sprowadzają się do kosztów zastępstwa procesowego. Alimenty zasądzono w kwocie 700 złotych miesięcznie, zatem wartość przedmiotu sporu w zakresie uwzględnionego powództwa wynosiła 8400 złotych (700 zł x 12), co wynika z art. 22 kpc. Zgodnie z treścią § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 18000 zez zm) stawka minimalna wynosi 1800 zł. (pkt. IV wyroku).

⚫

Ponadto, Sąd na podstawie art. 333 § 1 pkt. 1 kpc nadał wyrokowi w punkcie I rygor natychmiastowej wykonalności. (pkt. V wyroku)

⚫

Na marginesie wskazać należy, iż Sąd miał również na uwadze, iż pomiędzy H. J. (2) i M. J. (1) toczy się sprawa rozwodowa, jednakże jak wynika z zebranego materiału dowodowego nie dotyczy ona dorosłej córki państwa J.. Zgodnie z treścią art. 445 § 2 kpc postępowanie w sprawach o alimenty między małżonkami, a ich wspólnymi małoletnimi dziećmi wszczęte przed wytoczeniem powództwa o rozwód ulega z urzędu zawieszeniu z chwila wytoczenia powództwa o rozwód co do świadczeń od chwili jego wytoczenia. Powyższe wskazuje, iż sprawę należałoby zawiesić, jeżeli dotyczyłaby małoletnich dzieci stron sprawy rozwodowej. Powódka zaś jest osobą dorosłą, a więc brak w sprawie powodów do wstrzymania się z jej rozpoznaniem do czasu zakończenia sprawy rozwodowej. Powódce przysługuje samodzielne niezależne roszczenie alimentacyjne do rodziców, niezależne od roszczeń alimentacyjnych jej rodzeństwa.

⚫