Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lipca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Protokolant: sekr. sądowy Ewelina Staroń

po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2020r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K.

przeciwko Z. W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie z dnia 11 lipca 2019 roku sygnatura akt XII C 2151/18/P

1.  zmienia zaskarżony wyrok w całości w ten sposób, że:

a)  zasądza od pozwanego Z. W. na rzecz strony powodowej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. kwotę 1799,81 zł (tysiąc siedemset dziewięćdziesiąt dziewięć złotych osiemdziesiąt jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem, że w zakresie powyższego świadczenia pozwany Z. W. jest zobowiązany solidarnie wraz z J. W., od której roszczenie to zostało zasądzone prawomocnym nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 6 lipca 2018 roku wydanym przez Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie w sprawie o sygnaturze akt XII Nc 2521/18/P;

b)  w pozostałym zakresie oddala powództwo w stosunku do pozwanego Z. W.;

c)  zasądza od pozwanego Z. W. na rzecz strony powodowej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. kwotę 697,89zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych osiemdziesiąt dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu, z zastrzeżeniem, że do wysokości kwoty 644 zł (sześćset czterdzieści cztery złote) pozwany Z. W. jest zobowiązany solidarnie wraz z J. W., od której należność ta została zasądzona prawomocnym nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 6 lipca 2018 roku wydanym przez Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie w sprawie o sygnaturze akt XII Nc 2521/18/P;

2.  zasądza od pozwanego Z. W. na rzecz strony powodowej Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. kwotę 468,50 zł (czterysta sześćdziesiąt osiem złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Grzegorz Buła

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie wyrokiem z dnia 11 lipca 2019 roku oddalił powództwo Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. przeciwko pozwanemu Z. W. o zapłatę kwoty 2156,16 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty (pkt I) oraz zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 917 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt II).

Powyższy wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym:

Pozwany Z. W. i J. W. są małżeństwem i przysługuje im wspólnie własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w K. przy ul. (...). Pozwany z lokalu przy ul. (...) wyprowadził się około 1999 roku, zabierając jedynie rzeczy osobiste. Pod wskazanym adresem wciąż jest zameldowany. Od momentu wyprowadzki pozwany nie uiszcza na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej opłat za lokal. W ewidencji prowadzonej przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...) w K. widnieje informacja, iż za okres od 30.09.2017 r. do 1.05.2018 r. pozwani winni są tytułem opłat za korzystanie z lokalu kwotę 2.081,22 zł oraz, że w tym okresie nie dokonali żadnych wpłat. Informacje o zmianie wysokości opłat za korzystanie z lokalu spółdzielnia adresowała do J. W. i Z. W. na adres ul. (...), K.. W dniu 8.05.2018 r. strona powodowa wystosowała do Z. W. wezwanie do zapłaty kwoty 1.833,63 zł, na którym adres pozwanego dopisano ręcznie: ul. (...). Kolejne wezwanie do zapłaty obejmujące kwotę 2.131,34 zł zostało wystawione w dniu 22.05.2018 r. i przesłane pozwanemu na jego adres zamieszkania tj. ul. (...) oraz odebrane przez jego konkubinę.

W ocenie Sądu Rejonowego powyższy stan faktyczny nie uzasadniał nawet częściowego uwzględnienia powództwa. Sąd pierwszej instancji wskazując na uregulowania zawarte w art. 4 ust. 1, art. 4 ¹ ust. 7 i ust. 7 ¹ ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych, stwierdził że mają one znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż dają możliwość członkom spółdzielni do kwestionowania na drodze sądowej zasadności zmiany wysokości opłat ponoszonych z tytułu korzystania z lokalu, zaś ciężar jej udowodnienia spoczywa na spółdzielni (art. 4 ¹ ust. 8 u.s.m.). W ocenie Sądu Rejonowego strona powodowa nie wykazała, że spełniła swój obowiązek informacyjny wobec pozwanego, nie podając czy i kiedy doręczyła mu pisma o zmianie wysokości opłat wraz z uzasadnieniem wprowadzonych zmian. Według tego Sądu wszystkie dołączone do akt wydruki tych informacji zostały wygenerowane w dniu 30.01.2019r. na potrzeby niniejszego postępowania, wszystkie też adresowane są do Z. W. na adres przy ul. (...), który nie jest adresem zamieszkania pozwanego. Brak także uzasadnienia zmiany wysokości opłat, co jest sprzeczne z art. 4 ust. 7 i 7 ¹. Zdaniem Sądu pierwszej instancji przede wszystkim brak dowodu doręczenia tych zmian pozwanemu w terminie określonym w powyższym przepisie, a nawet brak dowodu doręczenia tych zmian w terminie małżonce pozwanego J. W.. Sąd Rejonowy podniósł, że wobec braku ich skutecznego doręczenia zmiany te są wobec pozwanego bezskuteczne a wysokość poprzednio obowiązujących opłat, w których wysokości pozwany zostałby skutecznie zawiadomiony także nie została wykazana, co uniemożliwiło choćby częściowe uwzględnienie powództwa. Sąd ten stwierdził, że pozwany zaprzeczył, aby otrzymał pisemną informację o zmianie wysokości miesięcznych opłat, a w takiej sytuacji na powodowej Spółdzielni spoczywał ciężar udowodnienia, że faktycznie poinformowała pozwanego o zmianie wysokości opłat (art. 6 k.c.). Sąd Rejonowy podniósł, że skierowane do pozwanego wezwanie do zapłaty z 22 maja 2018 r., które nie przedstawiało kalkulacji opłat, a jedynie ogólnie wskazywało na zadłużenie wobec Spółdzielni, nie mogło więc mieć charakteru zawiadomienia o zmianie wysokości opłat w rozumieniu cyt. wyżej przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Według Sądu Rejonowego strona powodowa nie wykazała więc ani wysokości miesięcznych opłat za korzystanie z lokalu, ani faktu zawiadomienia o tej wysokości pozwanego ani faktu doręczenia tych informacji („zwanych naliczeniem”) przed dniem 30.01.2019r. tj. przed datą widniejącą na tych wydrukach.

Sąd pierwszej instancji uznał, że wydruk zestawienia należności i wpłat nie jest wystarczającym dowodem na wysokość i wymagalność poszczególnych opłat za lokal, wskazując iż jest to dokument prywatny, a więc stanowi jedynie dowód na to, iż osoba, które go podpisała złożyła oświadczenie zawarte w tym dokumencie. Stwierdził również, że osoba która je podpisała nie jest nawet organem upoważnionym do reprezentowania spółdzielni.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego wniosła strona powodowa, zaskarżając go w całości. Strona powodowa zarzuciła Sądowi pierwszej instancji:

a)  naruszenie przepisów prawa procesowego, a to art. 227 k.p.c. w zw. z art. 205 ¹² §2 k.p.c., art. 327 ¹ §1 pkt 1 k.p.c., art. 232 k.p.c., art. 233 §1 i §2 k.p.c.;

b)  naruszenie przepisów prawa materialnego a to: art. 4 ust. 7 i ust. 7 ¹ oraz art. 4 ust. 1 ¹ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych;

W oparciu o podniesione zarzuty strona powodowa wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości, a także o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania za obie instancje. W apelacji strona powodowa wniosła także o dopuszczenie dowodów z załączonych dokumentów, a także rozpoznanie w trybie art. 380 k.p.c. prawidłowości oddalenia przez Sąd Rejonowy jej wniosków dowodowych zgłoszonych przed tym Sądem.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego.

Rozpoznając niniejszą sprawę Sąd Okręgowy przyjął za własny stan faktyczny ustalony przez Sąd pierwszej instancji, a nadto ustalił co następuje:

Prawomocnym wyrokiem z dnia 8 kwietnia 2016 roku Sąd Rejonowy zasądził od Z. W. na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. kwotę 10.391,23 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, zastrzegając, że w co do kwoty 8223,29zł jego zobowiązanie jest solidarne z J. W., odnośnie której wydane zostały wcześniej nakazy zapłaty w postępowaniu upominawczym. Pozwany Z. W. wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego wskazanym wyżej wyrokiem. Skarga ta została oddalona wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie z 12 czerwca 2018 roku, a apelacja pozwanego od tego wyroku została oddalona przez Sąd Okręgowy w Krakowie wyrokiem z dnia 28 listopada 2019 roku. Zasądzona od pozwanego Z. W. kwota dotyczyła roszczeń Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. z tytułu opłat związanych ze spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu przy ul. (...) za okres do grudnia 2014 roku, przy czym wysokość opłat w okresie od sierpnia 2014 roku do grudnia 2014 roku wynosiła po 349,20 zł miesięcznie.

Dowód: akta XII C 3086/15/P upr., w szczególności wyrok z dnia 12.06.2018r. (k.85-86 tych akt), akta XII C 597/17/P, w szczególności wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie z dnia 12.06.2018 r. oraz wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 28.11.2019 r. II Ca 229/19 (k.70 i 237 tych akt);

Powyższe ustalenia zostały dokonane na podstawie dokumentów urzędowych w postaci orzeczeń sądowych oraz ich uzasadnień, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności. Przeprowadzenie tych dowodów stało się konieczne po pierwsze wobec przywołania tych postępowań przez Sąd pierwszej instancji, jako podstawy przyjęcia części faktów za znane Sądowi pierwszej instancji z urzędu, a nadto wobec potrzeby weryfikacji czy roszczenie objęte niniejszym pozwem nie zostało już prawomocnie rozstrzygnięte we wcześniejszym postępowaniu.

Sąd Okręgowy na zasadzie art. 235 ² §1 pkt 2 k.p.c. pominął wnioski dowodowe zgłoszone przez stronę powodową w apelacji uznając, że nie mają one istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, iż Sąd Okręgowy za bezzasadne uznał zarzuty strony powodowej związane z naruszeniem przepisów kodeksu postępowania cywilnego wprowadzonych ustawą z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019r. poz. 1469). Wskazane w apelacji strony powodowej przepisy art. 205 ¹² §2 k.p.c., art. 327 ¹ §1 pkt 1 k.p.c. weszły w życie z dniem 7 listopada 2019 roku (por. art. 17 w/w ustawy), a zatem Sąd pierwszej instancji wydając wyrok w dniu 11 lipca 2019 roku nie mógł ich naruszyć.

Niezależnie od powyższego stwierdzić należy, iż strona powodowa nie ma podstaw do podnoszenia w apelacji zarzutu nieprawidłowego oddalenia jej wniosków dowodowych przez Sąd Rejonowy, skoro na rozprawie w dniu 19 lutego 2019 roku nie zgłosiła stosownego zastrzeżenia do protokołu w trybie art. 162 k.p.c., choć był na niej obecny jej profesjonalny pełnomocnik.

Pomimo braku uwzględnienia opisanych zarzutów Sąd Okręgowy uznał, że apelacja strony powodowej w znacznej części jest zasadna.

Strona powodowa trafnie wskazuje na regulacje zawarte w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (tj. Dz.U z 2018r. poz. 845 z późn. zm.) jako na akt prawny uzasadniający jej powództwo (dalej u.s.m.). Biorąc pod uwagę, że roszczenie strony powodowej obejmowało okres od 31 października 2017 roku do 1 maja 2018 roku stwierdzić należy, że do stanu istniejącego w tej sprawie zastosowanie znaleźć winny przepisy tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 września 2017 roku. Zgodnie z art. 4 ust.1 u.s.m. członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu. Podobny obowiązek obciąża osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, jednak z zastrzeżeniem ust.5, który stanowi iż członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi, natomiast właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią (ust.1 ¹ art. 4 u.s.m.). Ponieważ w tej sprawie nie wykazano, aby pozwany Z. W. był członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej (...) w K. to co do zasady miał obowiązek pokrywania opłat wskazanych w art. 4 ust. 1 ¹ u.s.m., pomimo tego iż z lokalu tego osobiście nie korzystał. Zauważyć należy, iż ograniczenie odpowiedzialności określone w art. 4 ust.6 u.s.m. nie obejmuje osób uprawnionych do spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Uwzględniając, iż nie jest i nie był on członkiem spółdzielni, zgodnie z art. 4 ust.5 u.s.m., nie obciążały go natomiast koszty prowadzonej przez stronę powodową działalności społecznej, oświatowej i kulturalnej. Już tylko z tej przyczyny nie można było uznać tej części powództwa, która dotyczyła właśnie opłat na poczet kosztów tego rodzaju działalności (6,41 zł za 05.2018r., 6,41zł za 04.2018r., 4,25 zł –za 03.2018r., 4,25 zł za 02.2018r., 4,25zł za 01.2018r., czyli łącznie 25,57 zł).

Sąd Rejonowy słusznie zauważył, że ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych wprowadziła szczególny tryb wprowadzania zmian w wysokości opłat obciążających osoby wymienione w art. 4 ust.1-2 i 4 tej ustawy. Regulują go ust.7, 7 ¹ i 8 u.s.m., wymagając powiadomienia o tych osób o zmianie tej wysokości ze stosownym wyprzedzeniem, a także nakładając na spółdzielnię obowiązek uzasadnienia zamierzonych zmian. Podzielić należy stanowisko Sądu pierwszej instancji, iż strona powodowa nie wykazała w tej sprawie, aby zawiadomiła pozwanego w tym trybie o zmianach w wysokości opłat obowiązujących w okresie od 31 października 2017 roku do 1 maja 2018 roku. Jednak w ocenie Sądu Okręgowego powyższe uchybienie nie może skutkować uznaniem, że jej powództwo jest całkowicie bezzasadne.

Zwrócić należy uwagę, iż w art. 4 ust.8 u.s.m. ustawodawca dopuszczając możliwość kwestionowania na drodze sądowej przez osoby wymienione w art. 4 ust. 1- 2 i 4 tej ustawy, zasadności wprowadzanych zmian wysokości opłat, nie zwolnił ich jednocześnie całkowicie z obowiązku ich ponoszenia na rzecz spółdzielni. W przepisie tym bowiem znalazł się zapis, iż w przypadku wystąpienia na drogę sądową osoby te ponoszą opłaty w dotychczasowej wysokości. Jeśli tego rodzaju obowiązek spoczywa na osobach, którym doręczono zawiadomienie o zmianie wysokości opłat, a które je kwestionują, to tym bardziej tego rodzaju obowiązek spoczywa na osobach, którym w ogóle zawiadomienia o zmianie nie doręczono. Osoby te również, co oczywiste, winny ponosić te opłaty w wysokości, która była im wcześniej znana, a dodać należy, iż termin uiszczania przedmiotowych opłat został wprost uregulowany w art. 4 ust. 6 ² u.s.m., który stanowi że wnosi się je co miesiąc z góry do 10 dnia miesiąca (z zastrzeżeniem, że w statucie może być wprowadzony termin późniejszy niż 10 dzień miesiąca).

Sąd Okręgowy nie podziela stanowiska Sądu pierwszej instancji, że materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie nie pozwalał na ocenę czy żądanie strony powodowej jest zasadne, a w szczególności ze stanowiskiem iż nie została wykazana wysokość opłat, które poprzednio obciążały pozwanego Z. W.. W tym kontekście zwrócić należy uwagę, iż sam Sąd pierwszej instancji powołał się na znane mu z urzędu okoliczności faktyczne wynikające z wcześniejszych postępowań prowadzonych pomiędzy tymi samymi stronami. Jakkolwiek Sąd Okręgowy takiej wiedzy z urzędu nie posiadał, to jednak na podstawie informacji zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku uzyskał o nich informację. Z rozstrzygnięć wydanych w sprawach XII C 3086/15/P i XII C 597/17/P wynika, że od pozwanego Z. W. na rzecz strony powodowej zostały prawomocnie zasądzone należności z tytułu opłat za okresy poprzedzające okres objęty niniejszym procesem. Zatem w sposób wiążący przyjąć należy (art. 365 k.p.c.), iż wynika z nich z nich, że pozwany miał prawny obowiązek uiszczania tych opłat. Jeśli weźmie się pod uwagę, że opłaty obciążające pozwanego w ostatnim okresie objętym tymi wyrokami (tj. 349,20 zł) były wyższe niż obecnie dochodzone ( z których najwyższa nie przekracza 324,09 zł), to uznać należy iż pozwany, który nie został powiadomiony o obniżeniu obciążających go opłat powinien je płacić w dotychczasowej, czyli wyższej wysokości.

W ocenie Sądu Okręgowego argumenty podnoszone przez pozwanego oraz powołane przez Sąd pierwszej instancji miałyby dla rozstrzygnięcia sprawy znaczenie, gdyby pozwany w okresie objętym pozwem choć częściowo uiszczał jakiekolwiek opłaty na rzecz strony powodowej, bądź gdyby wysokość opłat uległa zmianie poprzez ich zwiększenie. Natomiast w sytuacji gdy pozwany nie wnosił jakichkolwiek opłat na rzecz strony powodowej, a te które zgodnie z art. 4 ust.1 ¹ u.s.m. powinien uiszczać były wyższe niż dochodzone przez stronę powodową, nie mają one decydującego znaczenia, gdyż formalnie strona powodowa mogłaby ich dochodzić w wysokości tożsamej z okresem objętym prawomocnymi wyrokami, skoro skutecznie nie zawiadomiła pozwanego o ich obniżeniu. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zasądził kwoty dochodzone przez stronę powodową w żądanych wysokościach za okres od 31 października 2017 roku do 1 maja 2018 roku, czyli za okres następujących miesięcy: listopad i grudzień 2017 roku oraz styczeń, luty, marzec i kwiecień 2018 roku ( z pomniejszeniem ich o wskazaną wcześniej kwotę z tytułu opłat na działalność oświatową, kulturalną i społeczną).

Natomiast zdaniem Sądu Okręgowego jeśli strona powodowa swoim powództwem objęła należności za okres do 1 maja 2018 roku, to w tym okresie nie mieści się należność jaką pozwany winien zapłacić za miesiąc maj 2018 roku. Podnieść należy, że zgodnie z art. 4 ust. 6 ² u.s.m. opłatę za maj 2018 pozwany powinien wpłacić do dnia 10 maja 2019 roku, a ponieważ opłaty są płacone z góry, to należy przyjąć, że za ten miesiąc strona powodowa mogłaby się domagać w zapłaty w tej sprawie, gdyby okres objęty tym powództwem obejmował czas do 31 maja 2018 roku. Uwzględniając jednak treść pozwu i okres nim objęty Sąd Okręgowy uznał, że powództwo dotyczące kwoty należnej za cały maj 2018 rok nie jest zasadne, jako wykraczające poza żądany okres czasu. W konsekwencji Sąd Okręgowy nie uwzględnił żądania strony powodowej w zakresie kwoty 297,71 zł (obejmującej też 6,41zł na poczet działalności społeczno-wychowawczej).

W ocenie Sądu Okręgowego nie było także podstaw do uwzględnienia powództwa w zakresie dochodzonych nim odsetek od kwoty 4361,02 zł, czyli co do kwoty 14,22zł + 25,09 zł. Jak wynika z zestawienia należności pozwanego i pozwanej J. W. (k.10) powyższa kwota dotyczy zaległości za okres nie objęty niniejszym pozwem, zaś jej wysokość nie została w jakikolwiek sposób sprecyzowana i wykazana. Zdaniem Sądu Okręgowego bezzasadne było także zasądzenie od pozwanego odsetek od kwoty 14,67 zł skoro była to kwota, o którą została zmniejszona zaległość pozwanego.

Podsumowując powyższe stanowisko stwierdzić należy, że w ocenie Sądu Okręgowego za zasadne należy uznać zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej kwoty 1799,81 zł, stanowiącej różnicę pomiędzy kwotą objętą pozwem, a należnościami, które z przedstawionych wyżej względów nie obciążały pozwanego w okresie objętym powództwem, bądź nie została wykazana ich zasadność, czyli 297,71zł za maj 2018 r. (w tym 6,41 zł na działalność kulturalno – wychowawczą), 19,16 zł z tytułu należności na działalność kulturalno - wychowawczą za okres od 31.10.17 r. do 1.05.2018 r., 0,17 zł z tytułu odsetek od kwoty 14,67 zł oraz 39,31 zł z tytułu odsetek od kwoty 4361,02 zł.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 233 §1 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c. stwierdzić należy, iż Sąd Okręgowy nie podziela stanowiska Sądu pierwszej instancji, iż pochodzące z 30 stycznia 2019 roku zestawienia opłat związanych z lokalem przy ul. (...) nie mogą stanowić dowodu na okoliczność wysokości opłat obciążających uprawnionych z tytułu spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu. Niewątpliwie dokumenty te zostały podpisane przez osoby uprawnione do działania w imieniu strony powodowej, zaś to że zostały one wystawione już w toku niniejszego procesu nie powoduje, aby nie odzwierciedlały one wysokości opłat w poszczególnych wcześniejszych miesiącach. Jakkolwiek są to dokumenty prywatne, to jednak w powiązaniu z wcześniejszą wysokością opłat obciążających pozwanego oraz brakiem z jego strony jakichkolwiek wpłat, należało je uznać za wystarczające do oceny częściowej zasadności dochodzonego roszczenia. Nie sposób w tym miejscu pominąć, że Sąd pierwszej instancji postanowieniem z dnia 19 lutego 2019 roku dopuścił dowód z tych dokumentów na okoliczność wysokości opłat za korzystanie z lokalu za okres od listopada 2017 r. do maja 2018 roku, co nie spotkało się z jakimkolwiek zastrzeżeniem ze strony pozwanego.

Ponieważ niniejsze powództwo zostały wytoczone przeciwko pozwanym Z. W. oraz J. W., co do której uprawomocnił się nakaz zapłaty wydany w dniu 6 lipca 2018 roku o sygnaturze XII Nc 2521/18/P, Sąd Okręgowy zasądzając od pozwanego Z. W. kwotę 1799,81 zł orzekł, że w tym zakresie jest to zobowiązanie solidarne z pozwaną J. W., jako zobowiązanie dotyczące ich wspólnego ograniczonego prawa rzeczowego do lokalu przy ul. (...) (art. 370 k.c.).

W oparciu o przedstawioną argumentację Sąd Okręgowy na zasadzie art. 386 §1 k.p.c. częściowo zmienił zaskarżony wyrok, orzekając jak punkcie 1a sentencji, a w pozostałym zakresie uznał za prawidłowe oddalenie powództwa. Zmiana zaskarżonego wyroku co do istoty pociągała za sobą jego zmianę także w zakresie kosztów procesu. W postępowaniu przed Sądem Rejonowym strona powodowa poniosła koszty w wysokości 1017 zł (100zł – opłata od pozwu, 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa, 900 zł – koszty zastępstwa prawnego), a pozwany poniósł koszty w wysokości 917 zł (900 zł – koszty zastępstwa prawnego i 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa). Ponieważ powództwo zostało uwzględnione jedynie częściowo to koszty na zasadzie 100 k.p.c. należało rozliczyć proporcjonalnie do wyniku sprawy. Strona powodowa wygrała proces w 83,5%, zatem należał jej się zwrot 849,19zł, jako 83,5% poniesionych kosztów, zaś pozwanemu 16,5% poniesionych kosztów czyli 151,30 zł. Różnica pomiędzy tymi kwotami to 697,89 z i taką kwotę zasądzono od pozwanego na rzecz strony powodowej, przy czym z podanych wyżej względów w zakresie kwoty 644 zł jego zobowiązanie z tego tytułu jest solidarne z pozwaną J. W..

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł także na podstawie art. 100 k.p.c., zasądzając je proporcjonalnie do wyniku tego etapu procesu. Proporcje co do wygrania sprawy były takie same jak przed Sądem Rejonowym. Koszty strony powodowej wyniosły 650 zł, a koszty pozwanego 450 zł. Dodać należy, iż koszty zastępstwa prawnego obu stron zostały określone na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 poz. 1804 z późn. zm.). Wobec powyższego ostatecznie pozwany winien zwrócić stronie powodowej koszty w wysokości 468,50 zł, jako różnica pomiędzy należną stronie powodowej kwotą 542,75 zł i należną pozwanemu kwotą 74,25 zł.

SSO Grzegorz Buła