Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XVIII K 256/21

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niekt ó rych czyn ó w lub niekt ó rych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęś ci wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

D. M.

Czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 2 pkt 2 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zb. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzony D. J. jest taksówkarzem. W dniu 24 lutego 2021 r. pokrzywdzony czekał na klientów na postoju taksówek pod hotelem (...) w W.. Około godziny 20:00 do taksówki pokrzywdzonego podszedł oskarżony D. M., pytając czy pokrzywdzony przyjmuje płatności zagraniczną złotą kartą. Pokrzywdzony odpowiedział, że tak, pod warunkiem, że karta przejdzie przez terminal.

Oskarżony już wcześniej obserwował pokrzywdzonego. Dzień wcześniej również pytał go o możliwość uiszczenia zapłaty za kurs kartą, jednak wówczas nie wsiadł do taksówki, a pokrzywdzony odjechał z innym klientem.

Oskarżony uznał, że pokrzywdzony musi mieć przy sobie dużo pieniędzy, ponieważ jeździ taksówką wyższej klasy i ma przy sobie trzy telefony. W związku z tym postanowił napaść i okraść pokrzywdzonego. W tym celu wziął ze sobą paralizator oraz nóż o długości ostrza 10 cm.

D. M. wsiadł do taksówki i zamówił kurs, najpierw na Rondo (...), gdzie, jak twierdził, miał się z kimś spotkać, a następnie na ul. (...). Gdy taksówka dotarła na miejsce, na ul. (...), D. M. podał D. J. kartę, którą ten dwukrotnie przeciągnął przez terminal. Zapłata za przejazd nie została dokonana, ponieważ oskarżony dwukrotnie wpisał zły pin. D. J. powiedział D. M., że nie może przeciągnąć karty przez terminal trzeci raz, ponieważ w razie nieudanej transakcji będzie musiał ją zatrzymać. W związku z tym D. M. podał pokrzywdzonemu inną kartę płatniczą. W czasie, gdy D. J. wkładał kartę do terminala, D. M. przystawił mu do szyi paralizator i go uruchomił. D. J. odwrócił się do D. M., pytając, co robi, na co oskarżony odpowiedział, że "teraz to ty mi zapłacisz". D. J. wytrącił paralizator z ręki D. M. i otworzył drzwi samochodu, żeby wysiąść i złapać oskarżonego z drugiej strony. W tym czasie D. M. zadał D. J. trzy ciosy nożem, powodując powstanie trzech ran kłutych okolicy lędźwiowej prawej: jednej powierzchniowej, drugiej penetrującej do jamy opłucnej i trzeciej penetrującej, uszkadzającej przeponę i wątrobę, czym spowodował u D. J. obrażenia wewnętrzne, skutkujące chorobą realnie zagrażającą życiu.

W wyniku zadanych ciosów D. J. poczuł ciepło w prawym boku. Nie zdawał sobie sprawy z tego, że został ugodzony nożem. Po opuszczeniu taksówki, przeciągnął ręką po prawym boku ciała i zobaczył na ręce krew. Krzyknął do mężczyzny przechodzącego obok z psem, żeby zadzwonił na policję, a następnie sam zadzwonił na numer 112 i wezwał pomoc.

D. M. uciekł z taksówki. Oskarżony wrócił do domu i zmienił kurtkę, a następnie wyszedł.

O godz. 21:45 D. M. został zatrzymany przez st. post. M. R. (1) i sierż. szt. J. W.. w okolicach budynku mieszkalnego przy ul. (...).

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. M.

k. 88-91, t. I

k. 299-300, t. II

k. 487-489, t. III

k. 671-674, t. IV

k. 706-707, t. IV

Zeznania świadka D. J.

k. 51-54, t. I

k. 472-473, t. III

k. 674-676, t. IV

Zeznania świadka A. K.

k. 32-33, t. I

k. 677, t. IV

Zeznania świadka Ł. R.

k. 35-36, t. I

Zeznania świadka G. N.

k. 57-58, t. I

Zeznania świadka J. W.

k. 38-39, t. I

k. 676-677, t. IV

Zeznania świadka S. S. (1)

k. 140-141, t. I

k. 679-680, t. IV

Zeznania świadka P. F.

k. 147-148, t. I

k. 679, t. IV

Zeznania świadka M. R. (1)

k. 41-42, t. I

k. 678, t. IV

Zeznania świadka Y. T.

k. 69-70, t. I

k. 81-83, t. I

k. 680-681, t. IV

Protokół zatrzymania rzeczy

k. 6-8, t. I

Protokół zatrzymania osoby

k. 10, t. I

Protokół przeszukania osoby

k. 15-17, t. I

Protokół oględzin osoby

k. 19-20, t. I

Protokół oględzin rzeczy

k. 24-27, t. I

Protokół oględzin miejsca

k. 30-31, t. I

Protokół zatrzymania rzeczy wraz z zapisem na płycie CD

k. 117-120, t. I

Protokół oględzin zapisów monitoringu

k. 125-127, t. I

Zapis nagrania połączenia telefonicznego

k. 130, t. I

Protokół oględzin zapisu nagrania połączenia telefonicznego

k. 133-134, t. I

Zapis nagrania połączenia telefonicznego

k. 136, t. I

Protokół oględzin zapisu nagrania połączenia telefonicznego

k. 137-139, t. I

Opinia i opinia uzupełniająca dr. med J. P.

k. 208-209, t. II

k. 210-211, t. II

Dokumentacja medyczna

k. 213, t. II

Protokół oględzin rzeczy

k. 221-224

Dokumentacja medyczna

k. 371-389, t. II

Ustna opinia biegłych psychiatrów S. S. (2) i I. W. oraz biegłej psycholog M. Z. (1)

k. 703-708, t. IV

Ustna opinia biegłego J. P.

k. 706, t. IV

Opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań genetycznych

k. 623-624, t. IV

Opinia psychologiczna

k. 250, 256, t. II

Opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna

k. 490-499, t. III

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Nie dotyczy.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. M.

Sąd dał wiarę w części wyjaśnieniom oskarżonego D. M.. W toku postępowania oskarżony konsekwentnie przyznawał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, z tym, że podkreślał, że nie chciał zabić pokrzywdzonego, a jedynie go okraść oraz że zadał pokrzywdzonemu jeden cios nożem, a nie trzy.

W pierwszych wyjaśnieniach składanych w toku postępowania przygotowawczego w dniu 26 lutego 2021 r. oskarżony D. M. przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, z tym, że oświadczył, że przyznaje się, że zadał jeden cios nożem i uciekł z miejsca zdarzenia, ale nie próbował dokonać kradzieży. Oskarżony wyjaśnił jednak, że widział pokrzywdzonego kilka dni wcześniej przy hotelu (...). Oskarżony uznał, że pokrzywdzony ma dużo pieniędzy, bo jeździ taksówką wyższej klasy i ma w samochodzie 3 telefony. W związku z tym wpadł na pomysł, że może ukraść te telefony, a siedząc w taksówce myślał jeszcze, żeby ukraść karty płatnicze, które widział w schowku samochodu, ale tego nie zrobił. Oskarżony wyjaśnił, że wsiadł do taksówki, żeby okraść taksówkarza, Miał przy sobie paralizator, który nosi w celu samoobrony oraz nóż kuchenny, który zabrał "przypadkiem", a którego nie planował użyć. Oskarżony podał, że najpierw zamówił kurs w okolice Stadionu (...), a następnie pod swój dom na ul. (...). Celowo wpisał zły (...) do karty, którą podał taksówkarzowi, bo nie chciał zostawiać swoich danych. Planował zabrać telefony wysiadając z taksówki. Oskarżony wyjaśnił, że taksówkarz się wściekł, machał ręką w jego kierunku, krzyczał, że go nie wypuści, kazał mu wpisać poprawny (...). Zdaniem oskarżonego pokrzywdzony myślał, że oskarżony nie chce zapłacić. Oskarżony podał, że wyciągnął paralizator i chciał go użyć, żeby otworzyć drzwi i uciec, jednak taksówkarz wytrącił mu go z ręki i paralizator został w samochodzie. Taksówkarz otworzył przednie drzwi i zaczął krzyczeć o pomoc, wtedy oskarżony odruchowo wyciągnął nóż z kieszeni. Taksówkarz był zgięty w bok, w związku z tym oskarżony zadał mu nisko jeden cios nożem. Oskarżony wybiegł z taksówki, wciskając przycisk odblokowujący drzwi. Po wyjściu z samochodu oskarżony stanął ok 10 m. od niego i obserwował, czy pokrzywdzony wzywa pomoc. Odszedł, gdy podjechała karetka. Następnie wytarł nóż rękawiczką, którą spalił koło garażu pod drzewem. Poszedł do domu i zmienił kurtkę, a później oddał kurtkę bezdomnym na ul. (...), dając im po 5 zł., żeby ją zniszczyli. Oskarżony podał, że w taksówce był w zielonej kurtce, później zmienił ją na czerwoną i znowu na zieloną, bo uznał, że czerwona za bardzo rzuca się w oczy.

Składając wyjaśnienia, w toku postępowania przygotowawczego w dniu 28 czerwca 2021 r. oskarżony oświadczył, że podtrzymuje dotychczasowe wyjaśnienia, w tym te, w których podał, że zadał pokrzywdzonemu jeden cios nożem, a nie trzy.

Również w toku przesłuchania w dniu 15 września 2021 r. oskarżony podtrzymał wyjaśnienia złożone wcześniej.

Nieco odmiennie oskarżony wyjaśnił w toku postepowania jurysdykcyjnego. Oskarżony podniósł, że nie chciał zabić pokrzywdzonego. Wsiadł do taksówki pokrzywdzonego, jechał do domu i wpadł mu do głowy pomysł, żeby ukraść pokrzywdzonemu portfel lub telefon. Chciał tylko dokonać kradzieży i dlatego użył paralizatora, który nosił przy sobie w celu samoobrony. Oskarżony wyjaśnił, że po porażeniu pokrzywdzonego paralizatorem, ten zaczął machać ręką w jego kierunku i wytrącił mu paralizator. Oskarżony podniósł, że nie wie, jak to się stało, że użył noża. Oświadczył, że spanikował, że nie wiedział co ma robić. Podał, że wziął nóż, żeby postraszyć osobę, którą chce okraść, a nie żeby go użyć. Pamięta, że zadał jedną ranę, pokrzywdzony siedział do niego bokiem i było dość ciemno. Oskarżony wyjaśnił, że wcześniej dowiedział się od ojca, że ten przestanie przelewać mu pieniądze i w związku z tym wpadł na pomysł, żeby okraść taksówkarza, strasząc go nożem lub paralizatorem. Uznał, że wówczas taksówkarz wystraszy się i odda mu wartościowe rzeczy. Podał taksówkarzowi kartę płatniczą, ponieważ wahał się, czy to zrobić, czy nie. Dwa razy błędnie wpisał (...), a następnie użył paralizatora. Wówczas kierowca się zdenerwował, starał się wybić oskarżonemu paralizator z ręki. Oskarżony wystraszył się, że taksówkarz zamknie samochód i wezwie policję, dlatego użył noża. Próbował opuścić samochód po użyciu paralizatora, a przed użyciem noża, jednak nie był w stanie wysiąść.

Tuż przed zamknięciem przewodu sądowego, na rozprawie w dniu 4 lutego 2020 r. oskarżony wyjaśnił, że tak naprawdę prawdziwe były tylko jego pierwsze wyjaśnienia, Nie chciał zabić, ani zranić, tylko zeskanować karty, tak jak wcześniej zeskanował kartę swojego współlokatora. Chciał zdobyć środki na narkotyki.

Powyższe wyjaśnienia oskarżonego D. M. w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia sprawy mogły być uznane za wiarygodne jedynie w części, w jakiej znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, stanowiącym podstawę ustaleń faktycznych, w tym przede wszystkim w zeznaniach pokrzywdzonego D. J.. Oskarżony niewątpliwie chciał okraść pokrzywdzonego. Od samego sam początku konsekwentnie to podkreślał i nie ma podstaw, aby kwestionować jego wyjaśnienia w tym zakresie. Z materiału zgormadzonego w aktach wynika, że oskarżony przygotował się wcześniej do popełnienia tego czynu, obserwował pokrzywdzonego, a w dniu zdarzenia zabrał ze sobą paralizator i nóż w celu przełamania oporu D. J.. Do samej kradzieży jednak nie doszło z uwagi na postawę pokrzywdzonego. Nie ma żadnych podstaw, aby kwestionować, że oskarżony nie zamierzał użyć noża w sposób w jaki finalnie to nastąpiło. Oskarżony chciał posłużyć się nożem, żeby ostatecznie osiągnąć skutek w postaci zaboru mienia pokrzywdzonego, jednak sytuacja wymknęła się spod jego kontroli i w związku z tym użył noża do zadania pokrzywdzonemu ciosów.

Nie mogą być jednak uznane za wiarygodne konsekwentnie powtarzane przez oskarżonego twierdzenia, że zadał pokrzywdzonemu jedynie jeden cios nożem. U pokrzywdzonego bezpośrednio po zdarzeniu stwierdzono 3 rany, które nie mogły powstać w innych okolicznościach niż na skutek działania oskarżonego.

Nie są również wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego co do postawy samego pokrzywdzonego, tj. że po dwukrotnym wpisaniu błędnego kodu PIN pokrzywdzony zaczął na niego krzyczeć, zablokował drzwi. Jakkolwiek pokrzywdzony mógł w tym czasie już przypuszczać, że oskarżony nie zapłaci za kurs, tak ciężko uznać, aby zachowywał się agresywnie w stosunku do oskarżonego. Z zeznań pokrzywdzonego wynika, że umożliwił oskarżonemu jeszcze jedną płatność inną kartą i przy próbie jej dokonania został zaatakowany paralizatorem. W związku z tym w ocenie Sądu, w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego stanowią jedynie próbę wytłumaczenia, dlaczego potraktował pokrzywdzonego w tak brutalny sposób.

Zeznania świadka D. J.

Sąd dał wiarę zeznaniom pokrzywdzonego D. J.. Pokrzywdzony opisał zdarzenie z dnia 24 lutego 2021 r., a jego zeznania są logiczne, konsekwentne i spójne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny.

Fakt, że pokrzywdzony nie rozpoznał oskarżonego na okazanej mu tablicy poglądowej nie ma wpływu na wartość dowodową jego zeznań. W trakcie przejazdu taksówką było ciemno, pokrzywdzony siedział do oskarżonego tyłem, a samo zdarzenie miało dynamiczny przebieg, w związku z czym pokrzywdzony mógł nie pamiętać dokładnie wyglądu napastnika. Wskazać przy tym należy, że napastnik pozostawił w samochodzie D. J. portfel, w którym znajdował się dowód osobisty i karty płatnicze na dane D. M..

Zeznania świadków J. W.,

M. R. (1) i A. K.

Nie ma podstaw, aby kwestionować zeznania świadków J. W. i M. R. (2), którzy zatrzymali oskarżonego D. M. i opisali przebieg tej czynności. Świadkowie podali, że zaraz po zatrzymaniu oskarżony powiedział, że to on dokonał napaści na taksówkarza i że ma w kieszeni nóż.

Podobnie nie ma podstaw do kwestionowania zeznań świadków A. K., która jako funkcjonariusz Policji interweniowała na miejscu.

Świadkowie są osobami obcymi dla oskarżonego i pokrzywdzonego, a ich zeznania są związane z czynnościami zawodowymi, które jako funkcjonariusze Policji podejmowali bezpośrednio po zdarzeniu stanowiącym przedmiot rozpoznania w niniejszej sprawie. Nadto są logiczne, spójne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny i konsekwentne, w związku z czym mogły stanowić podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Zeznania świadków P. F., S. S. (1), Ł. R., G. N.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków P. F. i S. S. (1), którzy udzielili pokrzywdzonemu pomocy medycznej na miejscu zdarzenia. Zeznania świadków dotyczyły stanu zdrowia pokrzywdzonego, zakresu udzielonej pomocy i dalszych czynności podjętych z pacjentem. Były to zeznania logiczne, spójne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny i konsekwentne, w związku z czym mogły stanowić podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Podobnie należy ocenić zeznania świadka Ł. R., który przyjmował D. J. do Kliniki (...), gdzie pokrzywdzony został poddany operacji oraz świadka G. N., który był lekarzem dyżurnym w czasie przyjęcia oskarżonego do szpitala, opisał odniesione przez niego obrażenia oraz zakres udzielonej mu pomocy.

Zeznania świadka Y. T.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Y. T.. Świadek był byłym współlokatorem oskarżonego. Podał, że gdy mieszkał z oskarżonym, ktoś próbował włamać się do jego pokoju, a nadto ktoś dokonał transakcji jego kartą płatniczą na kwotę 529 zł.

Opinia, opinia uzupełniająca i ustna opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej J. P.

Sąd podzielił wnioski zawarte w opiniach pisemnych i ustanej biegłego J. P..

Biegły stwierdził, że na skutek zdarzenia z dnia 24 lutego 2021 r. pokrzywdzony D. J. doznał obrażeń ciała, które mogły powstać w miejscu, czasie i okolicznościach, które wynikają z akt sprawy. Obrażenia ciała stwierdzone u pokrzywdzonego miały charakter obrażeń ciężkich, skutkowały realnym zagrożeniem życia, zgodnie z brzmieniem przepisu art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

Powyższą opinię biegły potwierdził przed Sądem, dodając, że do zadania obrażeń, stwierdzonych u pokrzywdzonego, nożem zabezpieczonym od oskarżonego, potrzebna jest siła od 3N do 4 N, tj. średnia siła. Biegły podkreślił również, że w razie nieudzielania pomocy medycznej, pokrzywdzony by zmarł.

Opinie biegłego stanowią pełnowartościowy materiał dowodowy, albowiem są wiarygodne, zostały sporządzona w sposób prawidłowy i fachowy, w oparciu o wiedzę specjalistyczną i z zachowaniem reguł sztuki. W pełni odpowiadają na pytania stawiane biegłemu, a ich treść jest jasna.

Opinia psychologiczna biegłej P. W.

Sąd podzielił wnioski zawarte w opinii psychologicznej sporządzonej przez biegłą P. W., która stwierdziła u oskarżonego brak występowania ewidentnych cech uszkodzenia (...) z wyjątkiem zakłóceń w hamowaniu impulsów, szereg dyssocjalnych cech osobowości, trudności z przyjęciem wartości i standardów społecznych. Biegał zaopiniowała również, że oskarżony jest osobą impulsywną, dąży do natychmiastowej gratyfikacji i jest skoncentrowany na zaspokajaniu własnych potrzeb. Jest niecierpliwy i ma ograniczoną tolerancje na frustracje.

Powyższa opinia stanowi pełnowartościowy materiał dowodowy, albowiem jest wiarygodna, została sporządzona w sposób prawidłowy i fachowy, w oparciu o wiedzę specjalistyczną i z zachowaniem reguł sztuki. W pełni odpowiada na pytania stawiane biegłej, a jej treść jest jasna.

Pisemna i ustna opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna biegłych psychiatrów S. S. (2), I. W. oraz biegłej psycholog M. Z. (2)

Sąd podzielił również wnioski zawarte w opinii sądowo-psychiatryczno-psychologicznej sporządzonej przez biegłych psychiatrów S. S. (2), I. W. oraz biegłą psycholog M. Z. (2). Oskarżony D. M. w toku postępowania był kilkukrotnie poddawany badaniom psychiatrycznym oraz badaniu przez biegłą psycholog.

Ostatecznie biegli rozpoznali u oskarżonego nieprawidłowy rozwój osobowości i uzależnienie mieszane od substancji psychoaktywnych. U oskarżonego nie rozpoznano ani w czasie sporządzania opinii, ani na czas popełnienia zarzuconego mu czynu upośledzenia umysłowego, choroby psychicznej w sensie psychozy, ani żadnych innych zaburzeń czynności psychicznych, które miałyby wpływ na jego poczytalność. W ocenie biegłych D. M. mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem. W czasie popełnienia czynu oskarżony nie miał zniesionej, ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności do rozpoznania jego znaczenia, jak i pokierowania swoim postępowaniem. Biegli zaopiniowali, że również obecnie nie stwierdzają u oskarżonego żadnego procesu chorobowego, mającego wpływ na dyspozycje poczytalności.

Opinia ma znaczenie również w tym zakresie w jakim biegli wskazywali na to, że D. M. ma niską tolerancję na frustrację, trudności z powstrzymaniem się od swoich impulsów i występują u niego wybuchy agresji. Czyn oskarżonego miał charakter impulsywny, co odpowiada wcześniejszym zdarzeniom z życia oskarżonego, gdy reagował impulsywnie, gwałtownie i agresywnie w stresujących sytuacjach (k.497-498).

Powyższą opinię biegli potwierdzili przed Sądem, dodając, że w czasie obserwacji oskarżony był krytyczny w stosunku do swojego czynu i okazywał żal.

Powyższe opinie biegłych stanowią pełnowartościowy materiał dowodowy, albowiem są wiarygodne, zostały sporządzona w sposób prawidłowy i fachowy, w oparciu o wiedzę specjalistyczną i z zachowaniem reguł sztuki. W pełni odpowiadają na pytania stawiane biegłym, a ich treść jest jasna.

Opinia wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań genetycznych

Sąd podzielił również wnioski zawarte w opinii wydana na podstawie ekspertyzy kryminalistycznej z zakresu badań genetycznych, albowiem opinia stanowi pełnowartościowy materiał dowodowy. Jest wiarygodna, została sporządzona w sposób prawidłowy i fachowy, w oparciu o wiedzę specjalistyczną i z zachowaniem reguł sztuki. W pełni odpowiada na pytania stawiane biegłemu, a jej treść jest jasna.

Protokoły i dokumenty wymienione w części 1.1.1. uzasadnienia

Protokoły i dokumenty zostały sporządzone prawidłowo, przez upoważnione do tego osoby, ich treść nie była kwestionowana przez strony postępowania, a Sąd nie znalazł podstaw do pozbawiania ich wartości dowodowej z urzędu.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

Zeznania świadków P. U., E. K. i M. S.

Świadkowie nie mają wiedzy w zakresie okoliczności istotnych dla rozpoznania sprawy.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

D. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Poczynione przez Sąd w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne musiały doprowadzić nie tylko do zmian opisu czynu przypisanego oskarżonemu, ale również i jego kwalifikacji prawnej.

D. M. w dniu 24 lutego 2020 r. zamierzał dokonać rozboju na pokrzywdzonym D. J.. Oskarżony sądził, że pokrzywdzony jako kierowca taksówki wyższej klasy musi mieć przy sobie dużo pieniędzy, nadto planował ukraść pokrzywdzonemu telefony, a ewentualnie także karty bankomatowe, które zauważył w jego samochodzie w czasie kursu. W tym celu, aby przełamać opór pokrzywdzonego, oskarżony zabrał ze sobą paralizator i nóż. Zamiar dokonania kradzieży oskarżony zwerbalizował, zwracają się do pokrzywdzonego słowami "teraz to ty mi zapłacisz". Oskarżony najpierw użył wobec pokrzywdzonego paralizatora, jednak gdy to nie poskutkowało, a pokrzywdzony stawiał opór, oskarżony posłużył się nożem, którym zadał D. J. 3 ciosy, gdy ten próbował opuścić samochód. Niewątpliwie oskarżony nie planował zabójstwa pokrzywdzonego. Wsiadając do taksówki i zamawiając kurs, oskarżony zamierzał okraść pokrzywdzonego, używając przy tym paralizatora lub noża. Decyzja o zadaniu ciosów pokrzywdzonemu pojawiła się nagle i była związana ze stawianym przez pokrzywdzonego oporem. Oskarżony nie zamierzał swoim zachowaniem doprowadzić do śmierci pokrzywdzonego, jednak tracąc panowanie nad sytuacją zadał mu 3 ciosy nożem o długości ostrza 10 cm. w prawy bok. D. M. jest osobą dorosłą i musiał zdawać sobie sprawę, że godzi w istotne dla życia człowieka okolice ciała, gdzie usytuowane są narządy, których uszkodzenie może doprowadzić do krwotoku i jego śmierci. Zagrożenie dla życia pokrzywdzonego było realne. Biegły J. P. stwierdził, że gdyby pokrzywdzonemu nie została udzielona pomoc medyczna, doszłoby do jego śmierci.

Z uwagi na postawę pokrzywdzonego i przebieg wydarzenia, oskarżony nie dokonał planowanego rozboju, a w związku z udzieleniem pokrzywdzonemu pomocy medycznej nie osiągnął skutku w postaci śmierci D. J..

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że oskarżony wyczerpał swoim zachowaniem dyspozycje art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 2 pkt 2 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. w zb. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przepis art. 280 § 2 k.k. przewiduje odpowiedzialność karną sprawcy za kwalifikowaną postać rozboju w przypadku, gdy sprawca posługuje się przy jego dokonaniu m.in. nożem, co miało miejsce w niniejszej sprawie. Czyn ten został zakończony w fazie stadialnej usiłowania, o której mowa w art. 13 § 1 k.k., a który stanowi, że za usiłowanie odpowiada ten, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje.

D. M. posługując się najpierw paralizatorem, a następnie nożem zmierzał bezpośrednio do dokonania kradzieży mienia pokrzywdzonego i tylko z uwagi na rozwój sytuacji, którego oskarżony nie przewidział i stawiany przez pokrzywdzonego opór, nie osiągnął swojego celu.

Następnie, w związku z oporem D. J., gdy pokrzywdzony próbował opuścić samochód, oskarżony zadał mu 3 ciosy nożem w prawy bok. Takie zachowanie oskarżonego wyczerpuje z kolei dyspozycję art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 2 pkt 2 k.k., a więc usiłowanie zabójstwa w związku z rozbojem.

Przepis art. 148 § 2 pkt 2 k.k. wymaga, do realizacji znamion opisanego w nim czynu zabronionego, umyślności w postaci zamiaru bezpośredniego albo w postaci zamiaru wynikowego. Sprawca może podejmować zachowanie skierowane przeciwko drugiej osobie w celu jej zabicia, w celu osiągnięcia innego skutku (także karnoprawnie obojętnego), ze świadomością konieczności pozbawienia życia drugiego człowieka, jako środka do realizacji swojego celu lub jako następstwa ubocznego (zamiar bezpośredni) albo z przewidywaniem możliwości spowodowania śmierci człowieka zamiast osiągnięcia celu zamierzonego lub obok realizacji celu zamierzonego i godzenie się na taki skutek swojego zachowania (zamiar ewentualny). O istnieniu zamiaru zabójstwa w ogóle, a także o postaci tego zamiaru można wnioskować przede wszystkim na podstawie dokładnej analizy strony przedmiotowej konkretnego czynu. Elementy te są najbardziej uchwytnymi i widocznymi właściwościami działania sprawcy. Okoliczności zdarzenia, rodzaj użytego narzędzia, umiejscowienie i ilość ciosów, siła, z jaką sprawca je zadaje, sposób działania, zatem uzewnętrznione przejawy zachowania się sprawcy stanowią istotne parametry ustalania umyślności po stronie sprawcy i jej postaci (por. wyr. SA w Łodzi z 31.5.2000 r., III AKa 70/00, Prok. i Pr. 2001, Nr 6, poz. 19). Przy ocenie zamiaru powinno się uwzględniać wszystkie przesłanki, zarówno podmiotowe jak i przedmiotowe, w szczególności zaś tło i powody zajścia, pobudki działania sprawcy, jego stosunek do pokrzywdzonego przed popełnieniem przestępstwa, sposób działania. Należy również rozważyć zachowanie sprawcy przed i po popełnieniu czynu.

O ile nie można zgodzić się ze stanowiskiem prokuratora, że oskarżony działał z bezpośrednim zamiarem pozbawienia życia to Sąd uznał, że w okolicznościach sprawy oskarżony D. M. działał z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia pokrzywdzonego D. J.. D. M. nie miał wcześniej żadnych konfliktów z pokrzywdzonym i w istocie było to jego pierwsze z nim spotkanie, nie licząc zapytania w poprzedni dzień. Oskarżony wsiadł do taksówki pokrzywdzonego z zamiarem dokonania kradzieży, jednak z uwagi na niespodziewany rozwój sytuacji i stawiany przez pokrzywdzonego opór nagle postanowił zadać mu ciosy nożem, który zabrał ze sobą w celu dokonania przestępstwa rozboju. Oskarżony nie miał powodu by chcieć śmierci pokrzywdzonego, jednak zadając mu ciosy nożem z ostrzem o długości 10 cm. w prawy bok, działając, zgodnie ze stanowiskiem biegłego J. P., ze średnią siłą, godził się na to, że może uszkodzić narządy ważne dla życia człowieka, może doprowadzić do wykrwawienia się pokrzywdzonego, a w rezultacie do jego śmierci. Podkreślić należy, że zachowanie oskarżonego sprowadzało się do użycia narzędzia niebezpiecznego dla życia ze względu na swoje właściwości. Co więcej zachowanie oskarżonego nie ograniczało się do jednokrotnego użycia, lecz D. M. trzykrotnie zadał ciosy nożem.

Do skutku w postaci śmierci D. J. nie doszło tylko dlatego, że została mu udzielona pomoc medyczna. Dodatkowo należy wskazać, że zachowanie po zadaniu ciosów nożem świadczy o tym, że dla D. M. obojętny był skutek jaki spowodował dla zdrowia pokrzywdzonego. Oskarżony nie wezwał przecież pogotowia ani w żaden sposób nie udzielił pomocy pokrzywdzonemu, co ewentualnie mogłoby świadczy, że nie chciał wyrządzić poważniejszej szkody pokrzywdzonemu.

Obrażenia wewnętrzne ciała pokrzywdzonego D. J., powstałe na skutek działania oskarżonego, w postaci: trzech ran kłutych okolicy lędźwiowej prawej: jednej powierzchniowej, drugiej penetrującej do jamy opłucnej i trzeciej penetrującej, uszkadzającej przeponę i wątrobę, stanowiły chorobą realnie zagrażającą życiu pokrzywdzonego, o jakiej mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.k.

Opisany powyżej czyn stanowił jedno przestępstwo w rozumieniu art. 11 k.k.

Opis czynu uzupełniono o wszystkie opisane powyżej elementy, tak, żeby najpełniej odzwierciedlał jego zawartość kryminalną. W tym opisano odniesione przez pokrzywdzonego obrażenia.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. M.

I.

I.

Sąd był uprawniony do wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 12, kary 25 lat pozbawienia wolności oraz kary dożywotniego pozbawienia wolności.

Za wymierzeniem oskarżonemu kary pozbawienia wolności w dolnej granicy ustawowego zagrożenia przemawiały takie okoliczności jak:

- to, że oskarżony ma status osoby młodocianej,

- fakt że oskarżony nie planował zabójstwa pokrzywdzonego, zamiar dokonania tego czynu, pojawił się nagle i był to zamiar ewentualny, który to charakteryzuje się niższym stopniem społecznej szkodliwości w stosunku do zamiaru bezpośredniego,

- popełnienie czynu w formie stadialnej usiłowania, co wpływa na niższy stopień jego społecznej szkodliwości,

- postawę oskarżonego, który, choć w toku postępowania kilkukrotnie zmieniał swoje wyjaśnienia, od samego początku przyznawał się do popełnienia czynu, a w toku postępowania okazał skruchę i przeprosił pokrzywdzonego.

D. M.

II.

I.

Sąd zasądził od oskarżonego D. M. na rzecz D. J. zadośćuczynienie w kwocie 20.000 zł. za doznaną krzywdę w związku ze zdarzeniem stanowiącym przedmiot rozpoznania w sprawie.

Ustalając kwotę zadośćuczynienia Sąd miał na względzie, że pokrzywdzony został zaatakowany nagle, w czasie swojej pracy, co może oddziaływać negatywnie na jego psychikę, wykonywany zawód i podejście do klientów. Sąd uwzględnił również rodzaj i charakter doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń ciała - oskarżony zadał pokrzywdzonemu 3 ciosy nożem które stanowiły chorobę realnie zagrażającą życiu.

W związku z powyższym Sąd uznał, że w okolicznościach sprawy zadośćuczynienie w kwocie 20.000 zł. będzie adekwatne do rozmiaru cierpienia pokrzywdzonego.

D. M.

III.

I.

Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 24 lutego 2021 r. godz. 21:45 do dnia 4 lutego 2022 r.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. M.

IV.

I.

Stwierdzając zbędność dla postępowania karnego dowodów rzeczowych zarejestrowanych w wykazie dowodów rzeczowych, na k. 121-122 akt sprawy, pod poz. 1, 12, 14 i 16 Sąd zwrócił je osobom, od których zostały zatrzymane, i tak:

- oskarżonemu D. M. zwrócono dowód rzeczowy zarejestrowany pod poz. 1 w postaci czarnego portfela z białymi elementami oraz dowody rzeczowe zarejestrowane pod poz. 14 w postaci odzieży: kurtki, spodni, bluzy i butów,

- pokrzywdzonemu D. J. zwrócono dowód rzeczowy zarejestrowany pod poz. 12 w postaci paragonu za wykonany kurs taksówką oraz dowody rzeczowe zarejestrowane pod poz. 16 w postaci odzieży: marynarki, koszuli i T-shirtu.

D. M.

V.

I.

Ustalając, że dowody rzeczowe zarejestrowane w wykazie dowodów rzeczowych, na k. 121-122 akt sprawy, pod poz. 13 i 15, w postaci noża i paralizatora służyły do popełnienia przestępstwa, Sąd na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł ich przepadek na rzecz Skarbu Państwa przez zniszczenie.

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VII.

Sąd zwolnił oskarżonego D. M. od kosztów procesu w sprawie , przejmując je na rachunek Skarbu Państwa, albowiem z uwagi na sytuację majątkową oskarżonego, brak uzyskiwania przez niego jakichkolwiek dochodów, fakt, że przed zatrzymaniem w niniejszej sprawie oskarżony nie pracował i pozostawał na utrzymaniu rodziców, a także mając na względzie orzeczone zadośćuczynienie i długoletnią karę pozbawienia wolności, uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe.

1.Podpis

SSO Ireneusz Szulewicz SSO Andrzej Krasnodębski