Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 534/19

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1 Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1

V. A.

w okresie od nieustalonego dnia 2017 roku do dnia 13 marca 2019 roku w W. przy ul. (...) znęcał się psychicznie i fizycznie nad żoną M. A. w ten sposób, że bez powodu wszczynał awantury, podczas których używał wobec pokrzywdzonej słów wulgarnych, ubliżał jej, poniżał ją, ograniczał kontakty ze znajomymi, szarpał, popychał, uderzał pięściami po całym ciele oraz w inny złośliwy sposób niepokoił, tj. czyn z art. 207 §1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

V. A. i M. A. byli małżeństwem od 12 lat. Oboje pochodzą z Czeczeni, są uchodźcami. Posiadają czwórkę wspólnych małoletnich dzieci.

V. A. przyjechał do Polski w 2016 roku, a M. A. z dziećmi w 2017 roku. Małżonkowie wynajmowali mieszkanie przy ul. (...) w W., które uzyskali z pomocą Fundacji (...). Mieszkali razem z matką V. A. oraz jego synem z innego związku.

Od 2017 roku V. A. niewłaściwie zachowywał się wobec M. A., bez powodu wszczynał awantury, podczas których używał wobec niej słów wulgarnych, wyzywał ją, ubliżał jej, poniżał ją, mówił jej że jest prostytutką, że pije alkohol, że bawi się w pracy. Ponadto popychał ją, uderzał pięściami po całym ciele, kopał, szarpał, ograniczał kontakty ze znajomymi, zabierał telefon jeżeli chciała gdzieś zadzwonić. Mężczyzna straszył kobietę, że jeżeli powie komuś o jego zachowaniu, to zabierze jej dzieci, albo że będą musieli wrócić do Czeczeni. Kobieta bała się go, żyła w stresie. V. A. często żądał od żony pieniędzy na narkotyki, a gdy odmawiała wszczynał awantury. Zdarzało się, że M. A. spędzała noc na klatce schodowej lub na ulicy, a z mieszkania mąż wyrzucał jej rzeczy przez okno.

Wiosną 2019 roku V. A. uderzył M. A. w żebra, przez co kobieta odczuwała ból i bezdech.

M. A. obawiała się ujawnić okoliczności dotyczące znęcania się nad nią z uwagi na swoją trudną sytuację, związaną z gorszym traktowaniem kobiet w Czeczeni. Natężenie działań V. A. spowodowało jednak, że kobieta zgłosiła się na psychoterapię, gdyż miała zaburzenia psychosomatyczne, depresję, obniżony nastrój. Pokrzywdzona opowiedziała psychoterapeucie o sytuacji w domu. Współpraca z M. A. była utrudniona, gdyż w kulturze czeczeńskiej pomoc kobietom nie powinna być udzielana, a za ujawnienie informacji o tym co działo się w jej domu M. A. została napiętnowana w swoim środowisku.

W dniu 12 marca 2019 roku doszło do kolejnej awantury, w trakcie której V. A. uderzył M. A. w głowę, czym spowodował krwawiącą ranę.

W wyniku podjętych działań związanych z procedurą Niebieskiej Karty V. A. wyprowadził się z mieszkania.

Częściowo wyjaśnienia V. A.

292-293

Częściowo zeznania V. A.

330

Zeznania pokrzywdzonej M. A.

7-8, 212-214

Zeznania J. O.

20, 214

Zeznania I. S.

37, 215-216

Zeznania M. S.

46, 216-217

Zawiadomienie (...)

35

Informacja z (...) W. II

28-29

Protokół oględzin osoby

9-10

1.2 Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCENA DOWODÓW

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego V. A.

Sad częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego V. A. oraz świadka V. A..

Wyjaśnienia oskarżonego V. A. zasługują na wiarę w zakresie, w jakim przyznał, że zażywał narkotyki i że dochodziło między nim a żoną do kłótni i że pewnego razu rzucił w żonę torbą co pozostawiło ślad. Podobnie częściowo w zeznaniach świadka V. A. zostały ujawnione informacje, które potwierdzają kłótnie i stosowaną wobec pokrzywdzonej przez oskarżonego przemoc, bowiem świadek podał, że ojciec uderzył pokrzywdzoną dwa razy „raz z liścia i raz w plecy”, a także rzucił w nią saszetką z zamkiem, która uderzyła ją w głowę i stąd powstała rana. Mając na uwadze wiarygodne zeznania pokrzywdzonej oraz świadków J. O., I. S., M. S., Sąd część wyjaśnień i zeznań w zakresie wyżej powołanym uznał za wiarygodne.

Częściowo zeznania V. A.

Zeznania pokrzywdzonej M. A.

Zeznania pokrzywdzonej M. A. są dla Sądu wiarygodne w całości. Pokrzywdzona dokładnie opisała przebieg powtarzających się, agresywnych zachowań oskarżonego wobec jej osoby. Istotnie, zeznania pokrzywdzonej są dowodem o specyficznym charakterze, jest ona zainteresowana wynikiem procesu oraz ma emocjonalny stosunek do sprawy jak i oskarżonego. Jednakże po przesłuchaniu świadka w toku rozprawy Sąd stwierdził, że pomimo towarzyszących jej emocji, pokrzywdzona chciała przedstawić dokładny przebieg zdarzeń, który nie budzi wątpliwości.

Sąd miał na uwadze, że z informacji (...) wynika, że w dniu 12.03.2019r. pokrzywdzona początkowo nie potwierdziła znęcania się nad nią (w związku z informacją o rozpoczęciu procedury Niebieskiej Karty w dniu 27.02.2019r.), jednakże funkcjonariusze zauważyli, że kobieta była zastraszona. Stan psychiczny pokrzywdzonej, jak również okoliczności znęcania się nad kobietą zostały potwierdzone w zeznaniach psychoterapeuty M. S..

Zeznania pokrzywdzonej znajdują potwierdzenie w zeznaniach bezstronnych świadków J. O., I. S.. Nie ujawniono żadnych dowodów, które podważałyby prawdomówność pokrzywdzonej. Wobec powyższego zeznania jej Sąd uznał za w pełni wiarygodne.

Zeznania świadka J. O.

Zeznania świadków J. O., I. S. są dla Sądu wiarygodne w całości, gdyż jako osoby bezstronne, pracownicy Ośrodka Pomocy (...), opisali oni okoliczności związane z sytuacją M. A., z jaką zapoznali się w ramach wykonywanych obowiązków służbowych. Przedstawili m.in okoliczności rozpoczęcia procedury zakładania Niebieskiej Karty, okoliczności w jakich dowiedzieli się o znęcaniu się nad nią. Potwierdzili interwencje w dniu 12.03.19r., w trakcie której widzieli szramę na głowie pokrzywdzonej, opisali zachowanie jej uczestników. Zeznania tych świadków są w pełni wiarygodne, Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek okoliczności mogących je podważyć. Zeznania wzajemnie się uzupełniały, ponadto były zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonej M. A. i świadka M. S.. Sąd nie znajduje podstaw, dla których świadkowie mieliby zeznawać na niekorzyść oskarżonego. Zeznali zgodnie z tym co zapamiętali w ramach wykonywanych obowiązków.

Zeznania świadka I. S.

Zeznania świadka M. S.

Zeznania świadka M. S. są dla Sądu wiarygodne w całości. Świadek będąca osobą bezstronną, potwierdziła znęcanie się psychiczne i fizyczne nad M. A.. Świadek potwierdziła, że wiosną 2019r. M. A. przyszła do niej z informacją, że mąż uderzył ją w żebra, miała bezdech i ból w tej okolicy, a następnie 13.03.19r. widziała zdjęcia przedstawiające zranioną głowę M. A.. Przedstawiła swoją ocenę dotyczącą stanu psychicznego pacjentki. Zeznania świadka są w pełni wiarygodne, Sąd nie dopatrzył się jakichkolwiek okoliczności mogących je podważyć. Zeznania są zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonej M. A. i świadków J. O., I. S.. Sąd nie znajduje podstaw, dla których świadek miałby zeznawać na niekorzyść oskarżonego. Świadek zeznawała zgodnie z tym co zapamiętała w ramach wykonywanych obowiązków.

Opinia sądowo-psychiatryczna

Sąd uznał opinię biegłych za wiarygodną i zasługującą na uwzględnienie. W ocenie Sądu biegli w sposób rzetelny przedstawili swoje oceny, a dokonaną analizę szczegółowo uzasadnili. Opinia jest zrozumiała, jasna, pełna, rzeczowa. Nadto opinia ta odpowiada wszelkim wymogom prawnym i formalnym, jak również nie zawiera elementów, które podważałyby jej wiarygodność.

Zawiadomienie (...)

Za wiarygodne Sąd również uznał zgromadzone w sprawie dowody nieosobowe. W ocenie Sądu dokumentacja ta nie dała podstaw, by kwestionować ją pod względem wiarygodności i fachowości, została sporządzona zgodnie z odpowiednimi przepisami, przez powołane do tego instytucje i korzysta z domniemania autentyczności oraz prawdziwości zawartych w nich oświadczeń.

Informacja z (...) W. II

Protokół oględzin osoby

Informacja z K.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Częściowo wyjaśnienia oskarżonego V. A.

Za niewiarygodne Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego V. A. w zakresie, w jakim nie przyznał się do zarzucanego mu czynu oraz w zakresie, w jakim wskazał, że inicjatorką awantur była jego żona.

Wyjaśnienia oskarżonego są dla Sądu nieprzekonujące.

Oskarżony szeroko odniósł się do postawy swojej żony i przedstawił wobec niej szeregu zarzutów, m.in. że była zła za to, że on posiadał inną konkubinę w ciąży – M. i chciała się na nim zemścić, że pobiła jego konkubinę. Ponadto podał, że to pokrzywdzona go biła, używała wobec niego wulgaryzmów, prowokowała go, chciała zdobyć niebieską kartę, bo to szybki sposób w Polsce na „swobodę”, nadto groziła dzieciom, straszyła, że zrzuci je z okna jak nie będą jej słuchały. Podkreślił, że to ona była prowokatorką, co było dla niego zaskoczeniem, bo „poprzednie żony to wystarczyło, że spojrzał się na nie, to one się zachowywały”. Wyjaśnił, że on nigdy się nie znęcał nad żoną, „tym bardziej w Europie, nie jest na tyle głupi. (...) bardziej ufa kobietom i ich słowom, niźli mężczyznom”. Podał, że on tylko rzucił w nią torbą, która zostawiła ślad, a jego żona rozmazała na twarzy krew i zrobiła zdjęcia.

Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego, w których nie przyznaje się do stawianego mu zarzutu za przyjętą przez niego linię obrony, która pozostaje w opozycji do ustalonego stanu faktycznego. Oskarżony dążył do ukazania siebie w pozytywnym świetle, wskazując na pokrzywdzoną, jako wszczynającą awantury. Taka postawa jest dla Sądu niewiarygodna, bowiem zeznania bezstronnych świadków J. O., I. S., M. S. i pokrzywdzonej M. A. dają podstawy twierdzić, że oskarżony znęcał się nad swoją żoną.

Ukazywanie przez oskarżonego swojej osoby jako pokrzywdzonego należy ocenić jako naiwne. Oskarżony nie potrafił zrozumieć karygodności swojego postępowania. W wyjaśnieniach wskazał na problem braku posłuszeństwa swojej żony, czym dodatkowo pokazał, iż nie widzi nic złego w jej poniżaniu i wymuszaniu tego posłuszeństwa siłą. Należy stanowczo zaznaczyć, że wyznawanie innych idei czy przynależność do innej religii niż wyznawana powszechnie w państwie, w którym oskarżony przebywa nie powoduje, że znęcanie się nad żoną jest wobec niego bezkarne.

Zeznania L. A. k. 293-294

Sąd uznał zeznania świadków L. A., Z. K. i częściowo V. A. za niewiarygodne, bowiem były sprzeczne z uznanymi przez Sąd za wiarygodne zeznaniami świadków J. O., I. S., M. S. i pokrzywdzonej M. A..

Zauważalne jest to, że wersja zdarzeń podawana przez tych świadków jest tożsama z wyjaśnieniami oskarżonego, co sugeruje, że mogła zostać uprzednio z nim ustalona. Świadkowie w zeznaniach wskazują, że to pokrzywdzona miała bić oskarżonego, wyzywać go, a oskarżonego ukazują w świetle prawego, uczynnego człowieka, który jako jedyny miał zajmować się domem, sprzątać, opiekować się dziećmi. Zeznania te stoją w sprzeczności z faktem, że oskarżony nie podejmował się żadnej pracy, był uzależniony od twardych narkotyków, które wprowadzał do organizmu dożylnie (heroina).

Mając również na uwadze wiarygodne zeznania psychoterapeuty, z których wynika, że ujawnienie przez pokrzywdzoną informacji dotyczących znęcania się nad nią przez męża wykluczyło ją ze swojego środowiska, należy stwierdzić, że zeznań tychże świadków nie można traktować jako obiektywnych.

Zeznania Z. K. k. 329-330

Częściowo zeznania V. A. k. 330

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

V. A.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia zdaniem Sądu wątpliwości, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. Po dokonaniu analizy zeznań świadków i po wysłuchaniu wyjaśnień oskarżonego Sąd stwierdził, że bez wątpienia oskarżony dopuścił się czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia. Oskarżony jest uzależniony od narkotyków i to m. in. wywoływało w nim agresję, która przeradzała się w wulgaryzmy oraz przemoc psychiczną i fizyczną wobec żony.

Oskarżony działaniem swoim wypełnił znamiona czynu z art. 207 § 1 k.k., tj. znęcania się psychicznego jak i fizycznego. Oskarżony stosował przemoc fizyczną wobec pokrzywdzonej bowiem ją szarpał, popychał, uderzał pięściami, a także przemoc psychiczną, gdyż wszczynał awantury, używał wobec pokrzywdzonej słów wulgarnych, ubliżał jej, poniżał ją, ograniczał kontakty ze znajomymi, zastraszał kobietę.

Mając jednocześnie na względzie opinię sądowo-psychiatryczną (k. 343-347), Sąd uznał, że oskarżony z pełną świadomością, umyślnie, w zamiarze bezpośrednim, dopuścił się zarzucanego mu czynu. Nie sposób uznać, że stwierdzone w opinii uzależnienie od narkotyków jest okolicznością zmniejszającą stopień winy oskarżonego.

Z opisu zarzuconego oskarżonemu czynu należało jednak wyeliminować zwrot „kierował groźby karalne pozbawienia życia ich wspólnych dzieci, które wzbudziły w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione”. W aktach sprawy nie znajduje się żaden materiał dowodowy świadczący o tym, że oskarżony kierował groźby zabicia ich dzieci.

☐

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

V. A.

I i II

I

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w przepisie art. 53 § 1 i 2 k.k.

Przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. zagrożone jest karą od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę:

1.  okoliczności obciążające:

-

znaczny stopień społecznej szkodliwości, na który składa się rodzaj naruszonego dobra w postaci rodziny i szacunku do drugiego człowieka, których naruszenie powoduje stanowczy brak akceptacji w społeczeństwie; działanie oskarżonego pod wpływem narkotyków, których użycie w znacznej dawce zazwyczaj wyolbrzymia pobudki błahe, rozluźnia hamulce moralne, zwiększa zuchwalstwo i zmniejsza obawę przed odpowiedzialnością za popełnione czyny; działanie oskarżonego w celu dokuczenia pokrzywdzonej, a także w celu uzyskania od niej pieniędzy na narkotyki; długość czynności sprawczych, trwających około 2 lata; nadto doprowadzenie swoim działaniem do widocznych naruszeń ciała pokrzywdzonej oraz rozstroju zdrowia psychicznego;

-

znaczny stopień winy, bowiem oskarżony umyślnie z zamiarem bezpośrednim popełnił przypisany mu czyn;

2.  okoliczności łagodzące:

-

brak uprzedniej karalności

Biorąc pod uwagę powyższe sąd uznał, że adekwatna wobec oskarżonego będzie kara 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby.

Zdaniem sądu wymierzona kara jest adekwatna do stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu i stanowić będzie dla oskarżonego stosowne ostrzeżenie i dolegliwość, sprawiając, że w przyszłości oskarżony będzie przestrzegać porządku prawnego. Jednocześnie kara nie jest nadmiernie surowa.

Zawieszając warunkowo wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd wziął pod uwagę istnienie przesłanek ustawowych z art. 69 § 1 k.k.: wymierzona kara nie przekracza roku, oskarżony w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności, warunkowe zawieszenie będzie wystarczające dla osiągnięcia celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Sąd uznał, że przy zastosowaniu zakazów z art. 72 § 1 pkt 7 i 7a k.k. oraz obligatoryjnego (art. 73 § 2 k.k.) dozoru kuratora, możliwe będzie osiągnięcie celów kary bez skazania oskarżonego na karę pozbawienia wolności w postaci bezwzględnej. Oskarżony będzie zmuszony do przestrzegania prawa mając świadomość, że rażące naruszenie porządku prawnego może spowodować zarządzenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

V. A.

III

I

Na podstawie art. 72 §1 pkt 7 i 7a k.k. orzeczono wobec oskarżonego zakaz przebywania w miejscu zamieszkania pokrzywdzonej, zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną w jakikolwiek sposób wbrew jej woli, zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej wbrew jej woli na odległość mniejszą niż 50 metrów w okresie próby. W ocenie Sądu zakazy te są w niniejszej sprawie niezbędne i przyczynią się do ochrony pokrzywdzonej. Z uwagi na to, że małżonkowie posiadają wspólne małoletnie dzieci powyższe zakazy nie dotyczą sytuacji i spraw związanych z nimi.

5.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie zastosował wobec oskarżonego zawnioskowanego przez Prokuratora nakazu opuszczenia lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzona, albowiem oskarżony na etapie postępowanie wyprowadził się do siostry.

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej należnych adw. M. M. (2) za obronę oskarżonego z urzędu w postępowaniu sądowym Sąd orzekł na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze oraz § 2 pkt 1, § 4 ust. 3, § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Na koszty te złożyła się opłata za obronę przed sądem rejonowym w postępowaniu zwyczajnym (420 zł) oraz udział obrońcy z urzędu w czterech dodatkowych terminach rozprawy głównej (84 zł). Opłatę w łącznej wysokości 756 zł należało podwyższyć się o kwotę podatku od towarów i usług.

V

Z uwagi na fakt, że oskarżony pozostaje bez pracy, a jego możliwości zarobkowe są niskie, Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości.

6.  PODPIS