Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Cz 485/22

POSTANOWIENIE

Dnia 17 sierpnia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu VIII Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący - Sędzia: Rafał Krawczyk

po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2022 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K.

przeciwko (...)w G.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

od postanowienia referendarza

w Sądzie Rejonowym w Grudziądzu

z dnia 30 czerwca 2022 r.

sygn. akt I Nc 870/22

p o s t a n a w i a : odrzucić zażalenie

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2022 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Grudziądzu odrzucił w niniejszej sprawie pozew na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. kosztami procesu obciążając powoda.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł powód zaskarżając je w całości i zarzucając mu naruszenie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. oraz art. 366 k.p.c. w zw. z art. 353² k.p.c.

W związku z zarzutami skarżący wniósł o:

1. uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do dalszego prowadzenia;

2. zastosowanie art. 79 ust. 1 pkt e ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, stwierdzenie oczywistego naruszenia prawa przez Sąd I instancji i zwrot z urzędu przez Sąd opłaty sądowej od zażalenia i zasądzenie kosztów zastępstwa według norm przepisanych;

3. ewentualnie o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania toczącego się na skutek wniesienia zażalenia, w tym kosztów zastępstwa według norm prawem przepisanych.

(zażalenie – k. 38 – 39 akt)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie jako niedopuszczalne, podlegało odrzuceniu.

Zażalenie powoda zostało skierowane przez profesjonalnego pełnomocnika do Sądu Okręgowego w Toruniu. Tymczasem na kwestionowane postanowienie, wydane przez Referendarza Sądowego, przysługiwała powodowi skarga na orzeczenie referendarza
(art. 398²² k.p.c.).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego istniały rozbieżności w ocenie skutków wniesienia nieprawidłowego środka zaskarżenia przez stronę działającą za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika. W jednym z orzeczeń stanowiącym kontynuację wcześniejszej linii orzeczniczej Sąd Najwyższy uznał, że w takim przypadku dochodzi w istocie nie tyle do omyłki w zakresie oznaczenia sądu, ale do doboru przez stronę niewłaściwego środka zaskarżenia (por.uchwała z dnia 8 listopada
2019 r. (III CZP 22/19, Legalis). W takiej sytuacji brak jest jednocześnie podstaw dla zastosowania postępowania naprawczego z art. 130 § 1 k.p.c. – odmienna ocena byłaby możliwa jedynie w przypadku stron, które nie są reprezentowane przez fachowego pełnomocnika. W przypadku, w którym profesjonalny pełnomocnik zamiast skargi na orzeczenie referendarza, wnoszonej do sądu, w którym referendarz wydał zaskarżone orzeczenie, wnosi zażalenie do Sądu drugiej instancji, nie można przyjąć, że doszło do oczywistej omyłki. Stwierdzić natomiast należy, że pełnomocnik dokonał niewłaściwego doboru środka zaskarżenia, co przesądza o jego niedopuszczalności.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego wielokrotnie podkreślano na tle podobnych przypadków, że od profesjonalnych pełnomocników oczekiwać należy znajomości systemu zaskarżania orzeczeń jako elementu najbardziej podstawowej wiedzy o zasadach postępowania cywilnego. Sąd Okręgowy podziela te konkluzje Sądu Najwyższego.

Mając na uwadze poczynione rozważania zażalenie powoda, jako niedopuszczalne, podlegało odrzuceniu, stosownie do art. 373 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 3 k.p.c.

VIII Cz 485/22

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE