Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 czerwca 2022 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Rosłan-Karasińska

Protokolant:       sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 czerwca 2022 r. w Warszawie

sprawy J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wysokość kapitału początkowego i wypłatę emerytury

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

z dnia 4 lutego 2021 r. znak (...) (...)

i decyzji z dnia 9 lutego 2021 r. znak (...)

1.  umarza postępowanie w zakresie odwołania od decyzji z dnia 4 lutego 2021 r. znak (...) (...)w zakresie zmienionym decyzją z dnia 26 kwietnia 2021 r. znak (...) (...)

2. w pozostałym zakresie odwołania oddala.

UZASADNIENIE

J. K. 1 stycznia 2021 r. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. z 4 lutego 2021 r. znak: (...) (...) w sprawie ponownego ustalenia kapitału początkowego. Odwołujący wskazał, że decyzja ta nie jest zgodna ze stanem faktycznym i niczym się nie różni od decyzji z 12 grudnia 2020 r., tj. nadal nie uwzględnia wielu lat pracy ubezpieczonego, m.in. w (...) S.A. oraz dochodów za lata 2000, 2007, 2009-2012, 2018. Wobec niemożliwości wypłacania dwóch świadczeń, odwołujący wniósł o zaliczenie wszystkich okresów składkowych i nieskładkowych (w tym tych dotyczących pracy w Policji) do emerytury cywilnej i wypłacanie jednego świadczenia – emerytury powszechnej, na podstawie obliczenia kapitału początkowego uwzględniającego również okres służby mundurowej i najkorzystniejszego stosunku dochodu do przeciętnego wynagrodzenia z lat 1979-1988 ( odwołanie k. 3-7 a.s., pismo procesowe k. 122-123 a.s.).

W odpowiedzi na odwołanie z 17 marca 2021 r. organ rentowy wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. W uzasadnieniu stanowiska, ZUS wskazał, że skarżoną decyzję dokonał ponownego ustalenia kapitału początkowego, tj. uwzględnił J. K. zarobki uzyskane w latach 1966-1967, jednakże do ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wzięto pod uwagę lata najkorzystniejsze, tj. 1989-1998, w związku z czym kwota kapitału początkowego nie uległa zmianie. Zakład przytoczył również art. 173 ust3 i art. 174 ust. 2 ustawy emerytalnej, wskazując, że kapitał początkowy ustala się na dzień 1 stycznia 1999 r., a zatem nie dolicza się do niego okresów składkowych i nieskładkowych po wskazanej dacie. Odprowadzone po 1 stycznia 1999 r. składki zostały uwzględnione do wymiaru emerytury, w tym z tytułu zatrudnienia w (...) S.A. Organ rentowy nadmienił, że wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na zbieg prawa do więcej niż jednego świadczenia – ubezpieczony pobiera bowiem emeryturę wypłacaną przez Zakład Emerytalno-Rentowy MSWiA ( odpowiedź na odwołanie k. 37 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. K. urodził się (...) Ubezpieczony pracował na podstawie umowy o pracę:

1)  od 3 września 1962 r. do 22 czerwca 1964 r. w T. Zakładach (...) jako uczeń praktycznej nauki wykonywania zawodu ( świadectwo pracy z 23.07.2021 r. k. 83 a.s.);

2)  od 2 sierpnia 1966 r. do 2 marca 1968 r. w Spółdzielni Pracy (...) na stanowisku ślusarza ( świadectwo pracy z 11.02.1972 r. - nienumerowane karty tomu I a.r.);

3)  od 2 maja 1968 r. do 3 sierpnia 1968 r. w (...) Przedsiębiorstwie Budownictwa (...) na stanowisku ślusarza ( świadectwo pracy z 6.08.1982 r. – nienumerowane karty tomu I a.r.);

4)  od 15 października 1968 r. do 26 marca 1972 r. w (...) Fabryce (...) na stanowisku ślusarza remontu obrabiarek, przy czym od 24 października 1969 r. do 14 października 1971 r. pełnił czynną służbę wojskową ( świadectwo pracy z 31.03.1972 r. – nienumerowane karty tomu I a.r., zaświadczenie (...) k. 89 a.s.);

5)  od 23 września 1991 r. do 31 marca 2000 r. w (...) S.A. na stanowisku wartownika ( świadectwo pracy z 31.03.2000 r., zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 10.01.2020 r. – nienumerowane karty tomu I a.r.).

W okresie od 27 marca 1972 r. do 30 listopada 1990 r. J. K. pełnił służbę w Milicji Obywatelskiej, a następnie w Policji ( bezsporne). Decyzją z 4 stycznia 1991 r. nr (...) przyznano J. K. emeryturę policyjną z tytułu służby w Milicji Obywatelskiej w wymiarze 20 lat, 7 miesięcy i 25 dni (w tym służby wojskowej w\ okresie od 24 października 1969 r. do 14 października 1971 r.). Do obliczenia świadczenia uwzględniono odwołującemu również okresy zatrudnienia przed służbą, tj. od 1 września 1962 r. do 11 czerwca 1964 r., od 2 sierpnia 1966 r. do 2 marca 1968 r., od 2 maja 1968 r. do 3 sierpnia 1968 r., od 15 października 1968 r. do 23 października 1969 r. i od 15 października 1971 r. do 26 marca 1972 r. ( decyzja z 4.01.1991 r. i obliczenie wysługi lat do celów emerytalnych k. 10-11 a.e.p.). Do świadczenia uwzględniono w późniejszym czasie okresy zatrudnienia J. K. po służbie od 23 września 1991 r. do 10 lutego 2000 r., od 26 lutego 2000 r. do 31 marca 2000 r. i od 1 stycznia 2001 r. do 31 stycznia 2004 r. Zwaloryzowane świadczenie wynosiło na dzień 1 marca 2021 r. 3 929,63 zł brutto miesięcznie ( decyzja z 1.03.2021 r. k. 241 a.e.p., zaświadczenie z 25.11.2020 r. – nienumerowane karty tomu I a.r.).

W latach 2000-2018 J. K. pracował na podstawie umów zlecenia i umów o pracę przy ochronie obiektów w firmach: P. P.P.H.U. Ltd Sp. z o.o., Zakładzie Usług Ochrony Mienia, SELEN sp.j., (...) S.A., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o., (...) Sp. z o.o. ( bezsporne).

W dniu 15 grudnia 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. wydał decyzję znak: (...) (...)w której ustalił wysokość kapitału początkowego J. K. na 1 stycznia 1999 r. na kwotę 64 361,55 zł. Podstawa wymiaru kapitału wyniosła 814,70 zł, została ustalona w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 66,73% przez kwotę 1220,89 zł – wskaźnik zaś obliczono na podstawie stosunku dochodu J. K. z lat 1989-1998 do kwoty rocznego przeciętnego wynagrodzenia. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego na 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 60,64% - do jego obliczenia przyjęto okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 12 lat, 5 miesięcy i 3 dni. Organ rentowy przyjął do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego wynagrodzenie minimalne za okresy od 1 września 1962 r. do 22 czerwca 1964 r., od 2 sierpnia 1966 r. do 2 marca 1968 r., od 2 maja 1968 r. do 3 sierpnia 1968 r., od 15 października 1968 r. do 27 marca 1972 r. i od 23 września 1991 r. do 31 grudnia 1998 r. ( decyzja z 15.12.2020 r. – nienumerowane karty tomu II a.r.).

W oparciu o powyższą decyzję, w dniu 30 grudnia 2020 r. organ rentowy wydał decyzję znak: (...) o przyznaniu ubezpieczonemu emerytury w wysokości 2 570,07 zł. Świadczenie to zostało obliczone jako iloraz sumy kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie (od 1 stycznia 1999 r.) z uwzględnieniem waloryzacji – 67 589,99 zł i kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego – 305 069,76 zł przez średnie dalsze trwanie życia (145 miesięcy). Wypłata świadczenia została zawieszona z powodu zbiegu prawa do więcej niż jednego świadczenia, tj. ze względu na pobieranie emerytury wypłacanej przez ZER MSWiA ( decyzja z 30.12.2020 r. – nienumerowane karty tomu I a.r.).

W dniu 18 stycznia 2021 r. J. K. wniósł o ponowne obliczenie świadczenia emerytalno-rentowego, z przeliczeniem również kapitału początkowego, tj. doliczeniem okresu służby wojskowej 1969-1971, okresu szkoły przyzakładowej 1962- (...) i pracy w SELEN 2007-2012 ( wniosek z 18.01.2021 r. – nienumerowane karty tomu I a.r.).

W dniu 4 lutego 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał skarżoną decyzję znak: (...) (...)w której ponownie ustalił wysokość kapitału początkowego J. K. na 1 stycznia 1999 r. na kwotę 64 361,55 zł. Podstawa wymiaru kapitału wyniosła 814,70 zł, została ustalona w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 66,73% przez kwotę 1220,89 zł – wskaźnik zaś obliczono na podstawie stosunku dochodu J. K. z lat 1989-1998 do kwoty rocznego przeciętnego wynagrodzenia. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego na 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 60,64% - do jego obliczenia przyjęto okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 12 lat, 5 miesięcy i 3 dni. Organ rentowy przyjął do obliczenia podstawy wymiaru uwzględnił wynagrodzenie J. K. wynikające z legitymacji ubezpieczeniowej za lata 1966 (5 166,50 zł) i 1967 (14 882,00 zł), co nie wpłynęło na wysokość podstawy wymiaru, ustalonej na podstawie wskaźnika z lat najkorzystniejszych dla ubezpieczonego, tj. 1989-1998 ( decyzja z 4.02.2021 r. – nienumerowane karty tomu II a.r.). Decyzją z 9 lutego 2021 r. organ rentowy, w oparciu o decyzję dotyczącą ponownego ustalenia kapitału początkowego z 4 lutego 2021 r. dokonał przeliczenia emerytury, jednak wysokość świadczenia nie uległa zmianie ( decyzja z 9.02.2021 r.– nienumerowane karty tomu I a.r.).

W dniu 26 kwietnia 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wydał decyzję znak: (...) (...), w której ponownie ustalił wysokość kapitału początkowego J. K. na 1 stycznia 1999 r. na kwotę 64 361,55 zł. Organ rentowy przyjął do obliczenia podstawy wymiaru uwzględnił wynagrodzenie J. K. za 1968 r. – 10 140,65 zł, 1969 r. – 24 013,00 zł, 1971 r. – 5 344,00 zł, 1972 r. – 9386,00 zł, co wciąż nie wpłynęło na wysokość podstawy wymiaru, ustalonej na podstawie wskaźnika z lat najkorzystniejszych dla ubezpieczonego, tj. 1989-1998 ( decyzja z 26.04.2021 r. – nienumerowane karty tomu II a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie ww. dowodów, mając na uwadze, że nie był on sporny między stronami niniejszego postępowania. Dowodów z dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała, a Sąd z urzędu nie znalazł podstaw do tego, aby odmówić im wiarygodności i mocy dowodowej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Kapitał początkowy, o którego ponowne ustalenie wnosił J. K., zgodnie z treścią art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 504 – dalej jako ustawa emerytalna), ustala się dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ww. ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 ustawy, pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia, ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy dla osób w wieku 62 lat (art. 173 ust. 2). Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy (art. 173 ust. 3). Z kolei art. 174 ust. 1 ustawy o emerytalnej, przewiduje, że kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12. Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

1) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2 (art. 174 ust. 2).

W myśl art. 175 ust. 1 zd. 2 ustawy emerytalnej, postępowanie w sprawie ustalenia kapitału początkowego przebiega według zasad dotyczących ustalania prawa do świadczeń przewidzianych w ustawie (w szczególności chodzi tu o katalog środków dowodowych, jakie służą ubezpieczonemu w postępowaniu przed organem rentowym do wykazania zarówno stażu, jak i wysokości przychodów).

W rozpatrywanej sprawie, zaskarżając decyzję z 4 lutego 2021 r., J. K. podnosił, że organ rentowy ustalając kapitał początkowy nie uwzględnił wszystkich jego okresów zatrudnienia w Rzeczypospolitej Polskiej od 1962 r. do 2018 r. W pierwszej kolejności należy wskazać, że wysokość zarobków odwołującego z lat 1966-1972 oraz okres składkowy z lat 1962-1964 zostały przez organ rentowy uwzględniona na podstawie zaświadczeń Rp-7 i legitymacji ubezpieczeniowej, co znalazło odzwierciedlenie w skarżonej decyzji oraz zmieniającej ją decyzji z 26 kwietnia 2021 r. o ponownym ustaleniu kapitału początkowego, uwzględniająca w części roszczenie ubezpieczonego. W tej sytuacji Sąd zastosował art. 477 ¹³ § 1 k.p.c. Wymieniony przepis stanowi, że zmiana przez organ rentowy zaskarżonej decyzji przed rozstrzygnięciem sprawy przez sąd poprzez wydanie decyzji uwzględniającej w całości lub w części żądanie strony powoduje umorzenie postępowania w całości lub w części.

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy w punkcie 1 wyroku dokonał umorzenia postępowania w zakresie, w jakim decyzja zaskarżona przez J. K. została zmieniona przez decyzję z 26 kwietnia 2021 r., znak: (...)-2020.

Odnosząc się do kwestii uwzględnienia do obliczenia kapitału początkowego okresu zatrudnienia J. K. na podstawie umów o pracę i umów zlecenia w firmach (...), P., (...), Egida, Selen, S. i Impel w okresie od 1 stycznia 1999 r. należy wskazać, że stosownie do art. 173 ust. 3 ustawy emerytalnej, kapitał początkowy ma być odtworzeniem kwoty składek na ubezpieczenie społeczne, opłaconych przed dniem 1 stycznia 1999 r. Wysokość kapitału początkowego, zależy od udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych, podstawy wymiaru świadczenia, współczynnika określonego przez proporcję wieku ubezpieczonego i ustawowo określonego wieku emerytalnego oraz stażu. Powyższy przepis powoduje bezzasadność żądania J. K. zawartego w odwołaniu do decyzji z 4 lutego 2021 r., dotyczącego zaliczenia do kapitału początkowego wszystkich okresów składkowych, które przepracował w ochronie. Podkreślenia bowiem należy, że kapitał początkowy ustala się na dzień 1 stycznia 1999 r. i ma on stanowić odtworzenie kwoty uiszczonych za ubezpieczonego składek na ubezpieczenia społeczne. Oznacza to, że nie jest możliwe zaliczenie do kapitału początkowego ani okresów składkowych i nieskładkowych ani opłaconych składek, które nastąpiły po 1 stycznia 1999 r. Nadmienić jednak należy, że odprowadzone po tej dacie składki na ubezpieczenia społeczne zostały uwzględnione do obliczenia wysokości należnemu J. K. świadczenia emerytalnego w decyzji z 30 grudnia 2020 r.

Głównym zarzutem J. K. od decyzji z 4 lutego 2021 r. było nieuwzględnienie do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego okresu składkowego i wynagrodzenia uzyskanego w latach 1972-1990, kiedy ubezpieczony pełnił służbę w Milicji Obywatelskiej. Spór zatem sprowadzał się do interpretacji przepisów i ustalenia, czy wnioskodawca może mieć zaliczony przy obliczaniu wysokości emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okres pełnienia służby w Milicji Obywatelskiej, z tytułu której nabył prawo do emerytury milicyjnej. Zmiana art. 2 ust. 1 ustawy emerytalnej obowiązująca od dnia 1 marca 2009 r. (ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), dała możliwość m.in. funkcjonariuszom Policji (Milicji Obywatelskiej) uprawnionym do emerytur policyjnych, nabycia prawa do świadczeń (w tym emerytur) z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, na warunkach określonych w ustawie. Z kolei art. 5 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, stanowi, że przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości, okresów o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i pkt 6 lit. a-e i g, nie uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości, jeżeli z ich tytułu ustalono prawo do świadczeń pieniężnych określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2 (m.in. emerytowanych milicjantów) – tak jak wnioskodawca, bowiem okres pełnienia służby w Milicji Obywatelskiej jest wymieniony jako okres składkowy w art. 6 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy emerytalnej. Wobec powyższego nie ma żadnych prawnych podstaw, do wliczenia okresów służby w Milicji Obywatelskiej oraz służby wojskowej ponownie przy ustalaniu świadczeń emerytalnych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

W tym miejscu należy podkreślić, że powołany wyżej przepis art. 5 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ma jednoznaczną i klarowną treść, w związku z czym jego wykładnia nie może nasuwać jakichkolwiek wątpliwości. Zgodnie z ostatnio powołanym przepisem, jeżeli funkcjonariusz Policji (Milicji Obywatelskiej) ma ustalone prawo do świadczenia pieniężnego z zaopatrzenia emerytalnego z tytułu odbycia owej służby, to okresu tej służby nie można uwzględnić mu ani przy ustalaniu prawa do emerytury i renty określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz w ustawach, do których ta ostatnia ustawa emerytalna odsyła, ani też przy ustalaniu wysokości któregokolwiek z tych świadczeń ( por. wyroki Sądu Najwyższego: z 22 maja 2012 r., III UK 104/11 oraz z 12 lipca 2012 r., II UK 326/11 oraz postanowienia Sądu Najwyższego: z 10 grudnia 2010 r., II UK 270/10; z 2 grudnia 2011 r., II UK 192/11 oraz z 24 grudnia 2012 r., I UK 232/12).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy emerytalnej ubezpieczonemu przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości uwzględnia się z zastrzeżeniem ust. 2-5 następujące okresy: składkowe, o których mowa w art. 6, nieskładkowe, o których mowa w art. 7. Z tym, że okresy nieskładkowe uwzględnia się w wymiarze nieprzekraczającym jednej trzeciej udowodnionych okresów składkowych (art. 5 ust. 2). Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 2a ustawy okresów, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 i pkt 6 lit. a-e i g, nie uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości, jeżeli z ich tytułu ustalono prawo do świadczeń pieniężnych określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2 czyli min. funkcjonariuszy Policji (Milicji Obywatelskiej). A więc w sytuacji gdy funkcjonariusz Policji na ustalone prawo do emerytury policyjnej (tak jak ubezpieczona), to okresów pełnionej służby w Policji (Milicji Obywatelskiej) nie uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach FUS. Nie jest możliwe zsumowanie okresów ubezpieczenia w okresach pełnienia służby i równoległego podlegania ubezpieczeniu społecznemu.

Skarżący ma przyznane prawo do emerytury milicyjnej od 1 grudnia 1990 r. i do wysługi lat i wyliczenia wysokości tego świadczenia zostało mu zaliczone 20 lat, 7 miesięcy i 25 dni służby w MO (równorzędnej) oraz okresy zatrudnienia przed i po służbie: od 1 września 1962 r. do 22 czerwca 1964 r., od 2 sierpnia 1966 r. do 2 marca 1968 r., od 2 maja do 3 sierpnia 1968 r., od 15 października 1968 r. do 23 października 1969 r., od 15 października 1971 r. do 26 marca 1972 r., od 23 września 1991 r. do 10 lutego 2000 r., od 26 lutego do 31 marca 2000 r. i od 1 lutego 2001 r. do 31 stycznia 2004 r. A zatem zgodnie z art. 5 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych okresy służby w MO i Policji nie mogą być zaliczone ubezpieczonemu do emerytury przyznanej na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W podobnym stanie faktycznym wypowiadał się Sąd Apelacyjny w Lublinie, który w wyroku z dnia 22 marca 2017 r. w sprawie III AUa 1091/16 stwierdził, że przepis art. 5 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ma jednoznaczną i klarowną treść, w związku z czym jego wykładnia nie może nasuwać jakichkolwiek wątpliwości. Zgodnie z tym powołanym przepisem, jeżeli funkcjonariusz Policji (Milicji Obywatelskiej) ma ustalone prawo do świadczenia pieniężnego z zaopatrzenia emerytalnego z tytułu odbycia owej służby, to okresu tej służby nie można uwzględnić mu ani przy ustalaniu prawa do emerytury i renty określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz w ustawach, do których ta ostatnia ustawa emerytalna odsyła, ani też przy ustalaniu wysokości któregokolwiek z tych świadczeń.

Przepis art. 5 ust. 2a wymienionej ustawy wszedł w życie z dniem 1 października 2003 r., w związku z powyższym ma zastosowanie do ubezpieczonego, który złożył wniosek o emeryturę w dniu 28 września 2020 r. i według stanu prawnego obowiązującego na tą datę organ rentowy ustalił wysokość świadczenia emerytalnego ubezpieczonego stosując art. 5 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Nie zostały naruszone żadne prawa skarżącego.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy w punkcie 2 wyroku oddalił odwołanie J. K. w pozostałej części na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.