Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Arkadia Wyraz - Wieczorek

Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

SR del. Marcin Rak

Protokolant Tomasz Bałys

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa C. W.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 28 maja 2013 r., sygn. akt I C 325/13

uchyla zaskarżony wyrok w części obejmującej żądanie zapłaty za okres od 23 stycznia 2013 roku do 25 lutego 2013 roku i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania odwoławczego.

SSR del. Marcin Rak SSO Arkadia Wyraz – Wieczorek SSO Magdalena Balion – Hajduk

Sygn. akt III Ca 1197/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 maja 2013r. Sąd Rejonowy w Gliwicach oddalił powództwo C. W. przeciwko Gminie G., w którym domagał się odszkodowania z tytułu niedostarczenia przez pozwaną lokalu socjalnego G. W.. Sąd Rejonowy ustalił powodowi C. W. przysługuje ograniczone prawo rzeczowe w postaci własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ulicy (...) od 23 stycznia 2013r. Na mocy ugody zawartej w postępowaniu o podział majątku wspólnego i dział spadku po B. W., zmarłej żonie powoda prawo to w całości zostało przyznane powodowi ze spłatą na rzecz jego dzieci w tym G. W.. Lokal położony w G. przy ulicy (...) zamieszkiwany był przez powoda, jego syna D. W. i G. W.. Żona powoda B. W. zmarła w grudniu 2004r. Powód ponownie zawarł związek małżeński w 2007r. Obecna żona powoda A. W. nie zamieszkuje w spornym lokalu od 2009r., bywa w nim sporadycznie. G. W. sprawiał kłopoty wychowawcze, toczyły się przeciwko niemu postępowania karne. Został skazany prawomocnym wyrokiem za popełnienie przestępstwa, przebywał w zakładzie karnym, nie zachowywał się odpowiednio względem żony powoda A. W.. W odniesieniu do G. W. Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 19 maja 2011r. w sprawie I C 155/10 orzekł opuszczenie i opróżnienie lokalu, jednocześnie ustalając mu prawo do lokalu socjalnego. Gmina G. była zawiadomiona o sprawie i o możliwości przystąpienia do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego, z prawa nie skorzystała. Lokator nadal zajmuje sporny lokal. W dniu 8 lipca 2011r. G. W. zwrócił się do pozwanej o przyznanie lokalu socjalnego dla siebie. Pismem z dnia 21 lipca 2011r. pozwana poinformowała G. W., iż na chwilę obecną nie posiada lokalu socjalnego i nie jest w stanie sprostać swemu obowiązkowi nałożonemu przez Sąd. Poinformowała, że G. W. został ujęty na liście osób oczekujących na wskazanie tego typu lokalu. Obecnie są przyznawane lokale socjalne na podstawie wniosków, które wpłynęły w 2003r., przy czym w pierwszej kolejności są rodziny wielodzietne i niepełnosprawni. W okresie od 10 czerwca 2011r. do 28 lutego 2013r. G. W. zajmujący lokal przy ul. (...) nie regulował odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu oraz opłat za media. Powód nie prowadzi gospodarki mieszkaniowej zarówno w zakresie wynajmu lokali jaki i ich sprzedaży na rynku komercyjnym. Jest emerytem. Nie ustalał czy są osoby zainteresowane wynajmem lokalu przy ulicy ul. (...) w okresie od 10 czerwca 2011r. do 28 lutego 2013r. oraz za jaką kwotę, nie dawał żadnego ogłoszenia dotyczącego wynajmu lokalu. Żonie powoda A. W. przysługuje ograniczone prawo rzeczowe w postaci własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego położonego w O. przy ulicy (...). Powód i jego żona, gdyby G. W. opuścił sporny lokal, wynajęliby go a sami przeprowadziliby się do lokalu mieszkalnego położonego w O.. Czynsz i opłaty za media od stycznia 2013r. wynoszą 581,39zł.

Sąd Rejonowy oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości na okoliczność szkody poniesionej przez powoda w wysokości wolnorynkowego czynszu najmu, jaki powód mógłby uzyskać za wynajem przedmiotowego lokalu za okres od czerwca 2011r. do chwili obecnej albowiem samo hipotetyczne określenie przez biegłego wysokości ewentualnego czynszu najmu nie jest równoznaczne zaistnieniem szkody po stronie powoda. Powód musiałby wykazać, że miał realną możliwość wynajęcia przedmiotowego lokalu za określoną kwotę. Sąd uznał, że ponieważ możliwość taka nie została wykazana, dowód ten był nieprzydatny do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd Rejonowy jako podstawę prawną rozstrzygnięcia powołał art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (tekst jednolity Dz.U. 2005, Nr 31, poz. 266 ze zm.), zgodnie z którym jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Odpowiedzialność gminy za niedostarczenie lokalu socjalnego byłemu lokatorowi i lokatora wobec właściciela lokalu jest odpowiedzialnością in solidum. Sąd Rejonowy za bezzasadny uznał argument pozwanej, zgodnie z którym powód miał wykazać, że wzywał G. W. do zapłaty dochodzonego odszkodowania za bezumowne zajmowanie lokalu, ponieważ bez tego wystąpienie do Sądu przeciwko pozwanej jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Mimo tego powód nie wykazał, że miał realną możliwość wynajęcia lokalu i tym samym że po jego stronie zaistniała szkoda. Powód, wnioskując o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron, wniósł o przesłuchanie go na okoliczność ustalenia zamiaru wynajęcia tego lokalu w momencie jego uwolnienia od niepożądanego lokatora w osobie syna powoda, także z tezy dowodowej wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego nie wynikało, by biegły miał poczynić ustalenia w zakresie potencjalnej możliwości wynajęcia lokalu przez powoda. W następstwie Sąd Rejonowy uznał, że powód nie wykazał wysokości szkody. Sąd I instancji wskazał także, że wystąpienie z powództwem stanowi nadużycie prawa w kontekście tego, że do 23 stycznia 2013r. G. W. jako spadkobierca zmarłej żony powoda B. W. był współwłaścicielem spornego lokalu i miał prawo dysponowania nim, termin jego spłaty przez powoda został wyznaczony na wrzesień 2013 r.

Powód w apelacji zaskarżył wyrok w części dotyczącej żądania za okres od 23 stycznia 2013r. do 25 lutego 2013r. tj. co do kwoty 1200zł, zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych polegający na nieuzasadnionym przyjęciu, że powód nie udowodnił możliwości wynajęcia mieszkania, w którym począwszy do 23 stycznia 2013r. bezprawnie przebywa jego syn G. W., niewyjaśnienia okoliczności faktycznych w sprawie w postaci wysokości hipotetycznego czynszu wolnorynkowego za mieszkanie powoda położone w G., co spowodowane zostało oddaleniem przez Sąd wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego ds. wysokości czynszu za lokale mieszkalne i użytkowe. Wniósł o dopuszczenie postępowaniu odwoławczym dowodu z opinii biegłego dla ustalenia wysokości potencjalnego wolnorynkowego czynszu najmu za mieszkanie powoda za okres od 23 stycznia 2013r. do 25 lutego 2013r. oraz dla ustalenia realnej możliwości wynajęcia tego lokalu i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda równowartości czynszu wolnorynkowego za okres od 23 stycznia do 25 lutego 2013 r. w wysokości 1200 zł oraz kosztów postępowania ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy oddalając wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego celem ustalenia wolnorynkowego czynszu za mieszkanie położone w G. nie rozpoznał istoty sprawy. Na stronie powodowej zgodnie z art. 6 k.c. ciąży obowiązek wykazania tej okoliczności. Powód wykazał, że ma inne mieszkanie w O., należące do jego żony, gdzie chce się wyprowadzić, a mieszkanie w G. wynająć. Jedyną przyczyną, dla której mieszka w G. jest fakt zamieszkiwania tam dorosłego syna, wobec którego orzeczono eksmisję. Strona pozwana tym okolicznościom nie zaprzeczyła, nie podnosiła także zarzutu, że mieszkanie powoda w G. z jakichkolwiek przyczyn nie nadaje do wynajmu. Sąd Rejonowy oddalając wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, uniemożliwił powodowi wykazanie wysokości roszczenia, a tym samym nie rozpoznał istoty sprawy.

Sąd Okręgowy uznał, że wobec powyższego koniecznym jest na mocy art. 386 § 4 k.p.c. uchylenie sprawy do ponownego rozpoznania, podczas którego Sąd Rejonowy przeprowadzi dowód z opinii biegłego, dokona jego ceny i wyda rozstrzygniecie w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy.

Na marginesie wskazać należy, że zupełnie nieuzasadniony jest zarzut podnoszony w toku postępowania przez pozwaną i powtórzony w uzasadnieniu wyroku Sądu Rejonowego, iż zachowanie powoda jest sprzeczne z art. 5 k.c. Zajmujący mieszkanie powoda jego syn jest pełnoletni, ma 22 lata i, jak wynika akt sprawy, został skazany za przestępstwa popełnione na szkodę powoda i jego żony. Nie można zatem zarzucać powodowi, że jego postępowanie w tej sprawie jest sprzeczne zasadami współżycia społecznego.

SSR del. Marcin Rak SSO Arkadia Wyraz – Wieczorek SSO Magdalena Balion – Hajduk