Pełny tekst orzeczenia

1Przewodniczący:

1SSO Ewa Rusin

1Protokolant:

1Magdalena Telesz

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 386/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 4 marca 2022r. sygn. akt II K 665/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ obrońca

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. W.

Był 7-krotnie karany sądownie za różnego rodzaju występki, ostatnio wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 29 marca 2022r. sygn. akt II K 791/21 za czyn kwalifikowany z art. 279 § 1 kk i art. 64 § 1 kk na karę roku pozbawienia wolności.

Dane KRK z dnia 5 maja 2022r.

153- 155

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

dane KRK z dnia 5 maja 2022r.

niekwestionowane

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

a).obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu poprzez zastosowanie przepisu art. 190 § 1 k.k. co do zarzutu podniesionego w akcie oskarżenia, mimo nie spełnienia się przesłanek, tegoż przepisu.

b). obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść wyroku, polegającą na tym , iż Sąd bezkrytycznie oparł się na zeznaniach Z. D. , jej matki S. K. i jej brata S. K. (1) w sytuacji gdy uważają oni oskarżonego za sprawcę dwóch uszkodzeń samochodów,

oraz

-jeśli idzie o Z. D. - strzału z broni palnego do jej niepełnosprawnego dziecka, a S. K. (1) nie kryje swej wrogości wobec oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wielość zarzutów odwoławczych czy zarzuty apelacyjne tzw. mieszane to oczywiście dopuszczalna i często występująca w praktyce technika formułowania apelacji.

W niniejszej sprawie apelujący postawił jednak dwa zarzuty apelacyjne, pozostające w sprzeczności, a żaden z nich nie okazał się trafny.

Wedle utrwalonej i powszechnie akceptowanej wykładni przepisu art. 438 pkt. 1) kpk

zarzut obrazy prawa materialnego - tu zarzut a) - odnoszący się do kwalifikacji prawnej czynu można skutecznie postawić tylko wówczas, gdy skarżący nie podważa ustaleń faktycznych związanych z tą kwalifikacją. Natomiast zarzut b) dotyczy obrazy prawa procesowego, która zdaniem apelującego - jak to należy wnioskować z uzasadnienia apelacji - skutkowała błędnymi ustaleniami faktycznymi przez uznanie sprawstwa zawinienia oskarżonego co do zarzucanego mu występku groźby karalnej.

Ad. a)

Względna podstawa odwoławcza z art. 438 pkt 1) kpk odnosi się do obrazy przepisów prawa materialnego, dotyczących szeroko rozumianej kwalifikacji prawnej czynu.

Obraza prawa materialnego, dotycząca jego wykładni, jest związana z błędną interpretacją przepisu, wynikającą z niezastosowania lub nieprawidłowego zastosowania reguł wykładni prawa, polega na nieprawidłowej subsumcji ustalonego stanu faktycznego pod przepis części szczególnej kodeksu karnego.

Jak to wynika wprost z treści zaskarżonego wyroku i ustaleń faktycznych przedstawionych w jego pisemnych motywach, oskarżonego uznano za winnego popełnienia czynu, polegającego na wypowiedzeniu pod adresem pokrzywdzonej Z. D. gróźb uszkodzenia ciała i zniszczenia pojazdu, które to słowa wzbudziły u niej uzasadnioną obawę spełnienia. Tak opisane zachowanie oskarżonego wypełnia przecież komplet ustawowych znamion występku stypizowanego w art. 190 § 1 kk. Nie wskazał apelujący, które z ustawowych znamion tego przepisu w przypisanym czynie nie wystąpiło. Zatem podnoszonym błędem prawa materialnego zaskarżony wyrok nie został obarczony.

Ad. b)

Choć przedmiotową apelację wniósł podmiot profesjonalny ( adwokat), to jednak ze sformułowania zarzutu obrazy prawa procesowego nie wynika wprost, które konkretnie przepisy proceduralne zdaniem autora apelacji zostały naruszone. Można natomiast wnioskować, że apelujący miał na myśli art. 7 kpk, skoro zarzuca cyt. „bezkrytyczne oparcie ustaleń wyroku na zeznaniach” pokrzywdzonej Z. D. oraz świadków S. K. i S. K. (1), bo tą tezę uzasadnił negatywnym nastawieniem tych świadków do oskarżonego wobec przekonania tych świadków, iż to oskarżony jest sprawcą dwóch uszkodzeń samochodów, zaatakowania niepełnosprawnego dziecka ( świadek Z. D.) i przejawiania uczucia wrogości wobec oskarżonego przez S. K. (1).

Kwestia zatrzymania oskarżonego i brata pokrzywdzonej S. K. (1) w związku z kradzieżą z włamaniem w październiku 2020r. nie pozostaje bez znaczenia dla prawidłowości oceny dowodów w sprawie niniejszej, o czym niżej.

Wbrew twierdzeniu apelującego nie są natomiast bezspornymi bliżej nie umiejscowione w czasie pogróżki oskarżonego wobec pokrzywdzonej, tj. że powiadomi opiekę społeczną o pobieraniu jego zdaniem nienależnych świadczeń, którą to okoliczność oskarżony wprowadził dopiero do wyjaśnień na rozprawie głównej. Niezrozumiały jest też cel tego rodzaju pogróżek ze strony oskarżonego.

Samo stanowisko świadka S. K. (1) o negatywnym nastawieniu do oskarżonego wobec „wrobienia” go przez oskarżonego w sprawstwo w innej sprawie także nie przekonuje.

Przedmiotem pierwszoinstancyjnej oceny dowodów były relacje świadków i oskarżonego w zakresie inkryminowanego zdarzenia w listopadzie 2020r. w K. pod domem rodziny K..

Wedle prawidłowych ustaleń wyroku udział w nim brał oskarżony i świadkowie S. K., S. K. (1) i M. T..

Oskarżony negując sprawstwo sugerował, że w takim zdarzeniu w ogóle nie uczestniczył bo mieszkał w K. , ale świadek M. T. ( ówczesna konkubina oskarżonego) przyznała, iż jednak mogła być obecna z oskarżonym naprzeciwko domu S. K. (1), lecz nie uczestniczyła w żadnych rozmowach z państwem K., nic nie wie na temat gróźb ( k. 119 akt). Zatem zeznania świadka M. T. dla linii obrony oskarżonego nie mają charakteru alibijnego, a same wyjaśnienia oskarżonego sąd słusznie uznał w całości za niewiarygodne, skoro okazały się osamotnione dowodowo.

Prawidłowe pozostają także wnioski ocenne sądu I instancji w zakresie oceny dowodów obciążających w postaci zeznań bezpośrednich świadków S. K. i S. K. (1), którzy jednoznacznie, spójnie i w sposób nie budzący wątpliwości opisali przedmiotowe zachowanie oskarżonego.

I tak, S. K. relacjonowała, że oskarżony będąc pobudzony i pod wpływem alkoholu wyartykułował, że pokrzywdzona go popamięta, zemści się na niej, spali jej samochód, załatwi ją, za to że miała donieść na niego na policję ( k. 26 akt). W materiale dowodowym sprawy nie sposób dopatrzyć się racjonalnych powodów, dla których 67- letnia świadek S. K. miałaby tendencyjnie pomawiać obcego jej oskarżonego o przestępstwo groźby karalnej wobec jej córki.

Takich powodów nie wykazał też apelujący, zatem trafnie uznano zeznania tego świadka za wiarygodne i tym samym podstawę ustaleń faktycznych, tym bardziej, że przedstawione w nich okoliczności i przebieg zdarzenia znajdują pełne potwierdzenie oraz dopełnienie w relacji drugiego wymienionego świadka, S. K. (1), m. in. cyt. „ M. odgrażał się przy mojej mamie S. K. że i tak Z. załatwi, że będzie po nocach po rowach czatował” , „ ją (...) za to, że (...) za jakąś piekarnię” . Świadek uzupełnił swą relację także opisem innej rozmowy z oskarżonym, w której oskarżony miał mu przyznać wybicie szyby w aucie pokrzywdzonej i grozić, że to dopiero początek, na tym się nie skończy itp. ( k. 9 i 106 v.).

Jeżeli, jak to podnosi apelujący, oskarżony był przekonany o doniesieniu przez pokrzywdzoną o dokonaniu przez oskarżonego przestępstwa kradzieży z włamaniem, to takie podejrzenie oskarżonego nie tylko mogło implikować po jego stronie chęć rewanżu wobec pokrzywdzonej, w tym przez przedmiotowe groźby, ale i było faktycznym motywem przedmiotowych gróźb, o takich okolicznościach zeznali właśnie świadkowie S. K. i S. K. (1).

Równie trafna pozostaje sądowa ocena zeznań pokrzywdzonej Z. D.. Świadek w sposób zbieżny do przytaczanych wyżej dowodów konsekwentnie relacjonowała zasłyszane od matki i brata groźby oskarżonego, pierwotnie je lekceważąc aż do dnia uszkodzenia jej samochodu i napaści na jej dziecko, kojarząc te zdarzenia z groźbami oskarżonego, co – wobec tych zdarzeń - wywołało u niej uzasadnioną obawę spełnienia gróźb oskarżonego, którą świadek umotywowała swymi spostrzeżeniami, iż oskarżony jej nieobliczalny, nadużywa alkoholu, może wyrządzić krzywdę jej samej, trójce niepełnosprawnych dzieci i mamie, uszkodzić hamulce auta. Nie sposób racjonalnie zaprzeczyć, by zaistnienie pierwszego zdarzenia objętego groźbą ( zniszczenie samochodu przez n/n sprawcę ) nie mogło wywołać u pokrzywdzonej uzasadnionej obawy spełnienia groźby. W materiale dowodowym sprawy brak okoliczności, na podstawie których należałoby zakwestionować przydany tym zeznaniom walor obiektywnych i przez to wiarygodnych.

Kwestię wywołania u pokrzywdzonej obawy spełnienia przedmiotowych gróźb sąd I instancji także prawidłowo analizował, m. in przytaczając akceptowane stanowisko wykładni sądowej zawarte w m. in wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10.09.2009r. sygn. akt V KK 107/09.

Wniosek

zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, względnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nie wystąpiły przesłanki z art. 437 § 2 kpk dla wydania postulowanego wyroku reformatoryjnego, względnie kasatoryjnego, w szczególności nie zostały takowe wykazane przez apelującego.

Nie wystąpiły także bezwzględne przyczyny wymienione w art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionego zarzutu apelacyjnego.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Uznanie sprawstwa i zawinienia oskarżonego co do popełnienia występku gróźb karalnych kwalifikowanego z art. 190 § 1 kk.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji poczynił trafne ustalenia faktyczne, a następnie ich prawidłową subsumpcję, skutkującą słusznym skazaniem oskarżonego.

Ponadto w sprawie nie wystąpiły bezwzględne przyczyny odwoławcze z art. 439 § 1 kpk dla uchylenia orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionego zarzutu apelacyjnego ani także przesłanki z art. 440 kpk.

Wymierzoną karę ocenić należy jako odpowiadającą kryteriom art. 53 kk, akceptując w całej rozciągłości przyjęte w zaskarżonym wyroku przesłanki, głównie wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oraz dotychczasową wielkokrotną karalność sądową oskarżonego za występki pospolite, w tym za występki podobne. Owa wcześniejsza karalność sądowa oskarżonego i odbycie kar nie powstrzymały oskarżonego przed powrotem na drogę przestępstwa, co wyklucza wymierzenie kary wolnościowej.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 624§ 1 kpk w zw. z art. 636 § 1 kpk, przyjmując - wobec braku po stronie oskarżonego istotnego majątku i dochodów - zasadność zwolnienia oskarżonego od ich ponoszenia.

7.  PODPIS

SSO Ewa Rusin

0.11.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie skazujące

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana