Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z 16 marca 2022 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na podstawie przepisów Ustawy z 17 grudnia 98 o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił ubezpieczonemu M. C. (2) prawa do rekompensaty z uwagi na nieudowodnienie przez niego 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Odwołanie od tej decyzji złożył ubezpieczony M. C. (2) podnosząc, iż w okresie zatrudnienia w Hucie (...) w I. pracował w szczególnych warunkach. Po likwidacji zakładu pracy nie ma możliwości poprawienia świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, które zakwestionował pozwany organ rentowy. W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte z zaskarżonej decyzji i argumentując, że nie uwzględnił do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia ubezpieczonego przypadającego od 1 lipca 75 do 10 czerwca 87 na podstawie świadectwa wystawionego przez pracodawcę, ponieważ zakład pracy nie powołał się na rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 83. Sąd Okręgowy ustalił, iż ubezpieczony M. C. (2) w okresie od 1 lipca 75 do 10 czerwca 87 pozostawał zatrudniony w Hucie (...) w I. na stanowisku zdobnika szkła. Wyżej wymieniony zajmował się obróbką, zdobieniem szkła kryształowego przy użyciu szlifierki. Ubezpieczony na dzień 31 grudnia 98 nie posiadał ogólnego stażu pracy wynoszącego, co najmniej 25 lat, pozwany uwzględnił okresy jego zatrudnienia, jako okresy wykonywania pracy w szczególnych warunkach przypadające od piesta..., 15 czerwca 87 do 31 maja 89 w (...) SA, czyli 1 rok, 8 miesięcy 16 dni oraz czwarte..., od 4 lutego 92 do 3 grudnia 98 w (...) SA 6 lat, 10 miesięcy i 26 dni. Taki stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań ubezpieczonego oraz świadków, a także dokumentacji pracowniczej ubezpieczonego w postaci świadectwa pracy w warunkach szczególnych oraz akt osobowych. Sąd uznał zeznania wyżej wymienionych za w pełni wiarygodne, są one bowiem wewnętrznie spójne, konsekwentne, zbieżne ze sobą, a nadto korespondują ze zgromadzoną dokumentacją pracowniczą ubezpieczonego i świadczeniem wystawionym i świadectwem wystawionym przez zakład pracy. Odwołanie ubezpieczonego zasługiwało tym samym na uwzględnienie zgodnie z treścią art. 2 pkt 5 Ustawy z 19 grudnia 2008 o emeryturach pomostowych, rekompensatach o odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Stosownie do treści art. 21 ustęp 1 tej ustawy rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów Ustawy o emeryturach rentach z FUS wynoszący co najmniej 15 lat, w myśl art. 23 ustęp 2 przywołanej ustawy rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, o którym mowa w przepisach art. 173 i art. 184 Ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Celem rekompensaty jest złagodzenie skutków utraty możliwości przejścia na wcześniejszą emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego przez pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach. Przenosząc to na grunt niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości fakt, iż ubezpieczony M. C. (2) pracując w latach 70, 1975, 1987 w Hucie (...), jako zdobnik szkła wykonywał prace kwalifikowane, jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisu art. 184 ustęp 1 Ustawy z 17 grudnia 98 o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozpo..., Rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 83 w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymienione pod poz. 12 działu 12 wykazu A stanowiącego załącznik do przedmiotowego rozporządzenia, jako maszynowe i ręczne zdobienie szkła. Dodając analizowany okres zatrudnienia ubezpieczonego, czyli te lata 75, 87 do już uznanego przez ZUS okresu jego pracy w warunkach szczególnych, czyli lat 87, 89, 92, 98 ubezpieczony niewątpliwie legitymuje się na dzień 1 stycznia 2009 ponad 15 latami pracy w warunkach szczególnych. Nie ulega, zatem wątpliwości, iż spełnia przesłanki nabycia prawa do rekompensaty wyrażone w treści art. 2 pkt 5 i art. 21 ustęp 1 Ustawy o emeryturach pomostowych w postaci nienabycia prawa do emerytury pomostowej oraz osiągnięcia okresu pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu Ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszącego, co najmniej 15 lat. Mając to na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ze znaczkiem 14 § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji zmieniając zaskarżoną decyzję. W punkcie 2 Sąd orzekł na podstawie art. 118 ustęp 1a Ustawy o emeryturach i rentach z FUS o odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i Sąd stwierdził, iż okoliczności niniejszej sprawy mając na uwadze formalizm, jakim, jaki obowiązuje postępowanie przed organem rentowym, tenże organ rentowy, czyli ZUS miał prawo zakwestionować świadectwo, wystawione świadectwo pracy w szczególnych warunkach. Tym samym nie można obciążać organu rentowego odpowiedzialnością za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Ten punkt 2 oznacza tyle, tylko, że świadczenie zostanie wypłacone bez odsetek tak.