Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 782/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

G. K.

W okresie od nieustalonego dnia i miesiąca 2017 roku do dnia 18 marca 2020 roku w miejscowości T. rejonu (...) w miejscu zamieszkania znęcał się psychicznie i fizycznie nad żoną E. K. (1) w ten sposób, że wszczynał awantury w miejscu zamieszkania w trakcie których, wyzywał pokrzywdzoną słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, groził uszkodzeniem ciała, poniżał, oskarżał o zdrady, ograniczał kontakty a także stosował przemoc fizyczną wobec pokrzywdzonej w postaci popychania i duszenia

tj. o przest. z art. 207 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony G. K. i pokrzywdzona E. K. (1) byli małżeństwem od 2016 roku. Z związku tego mają trójkę dzieci: M. K. (ur. w (...) r.), J. K. (ur. w (...) r.) i K. K. (1) (ur. w (...) r.). W trakcie trwania małżeństwa w/w zamieszkiwali w domu rodzinnym pokrzywdzonej w T., wraz z jej rodzicami – K. J. (1) i B. J. (1).

Od początku związku małżeńskiego wzajemne relacje oskarżonego z pokrzywdzoną nie układały się prawidłowo. Również relacje G. K. z teściami były napięte. Oskarżony zarzucał bowiem swojej żonie, że we wszystkich sprawach konsultuje się z rodzicami i rodzeństwem, którzy – w jego opinii – traktowali go jak „intruza”. W/w przeciwny był nadto pracy E. K. (1), która śpiewała na weselach w zespole (...). Praca ta wiązała się bowiem z potrzebą większego zaangażowania oskarżonego w opiekę nad dziećmi w weekendy. Mając zaś na uwadze, że wykonywał pracę zarobkową, równocześnie studiując – był przemęczony. Ponadto, G. K. oskarżał swoja żonę o zdrady. Na tym tle między małżonkami wielokrotnie dochodziło do nieporozumień i awantur. Oskarżony coraz częściej zachowywał się agresywnie i wulgarnie w stosunku do pokrzywdzonej. Podczas awantur popychał i szarpał żonę, jak również wyzywał pokrzywdzoną słowami wulgarnymi „szmato, suko”. Zdarzyło się, że G. K. przyduszał żonę, która była w zaawansowanej ciąży. Podczas awantur groził żonie, że jej „ przypierdoli, „wyjebie jej”. E. K. (1) szukała wsparcia u rodziców i rodzeństwa, co jeszcze bardziej złościło oskarżonego, stawała się coraz bardziej agresywny. Z tego też powodu, oskarżycielka posiłkowa podczas napadów złości zaczęła wzywać policję.

W dniu 9 czerwca 2019 r. podczas powrotu małżonków wraz z dwójką dzieci z wesela (pokrzywdzona była w trzeciej ciąży) – G. K. będąc pod wpływem alkoholu wszczął kolejną awanturę, podczas której żądał uspokojenia syna i nakarmienia go piersią. Krzyczał na pokrzywdzoną, że jest „pierdolnięta”, wyzywał ją słowami wulgarnymi. E. K. (1) obawiając się powrotu z oskarżonym do miejsca zamieszkania, zatrzymała się na stacji paliw (...), gdzie poprosiła pracowników stacji o pomoc. Pomimo interwencji ze strony w/w – G. K. wpadł w jeszcze większą furię, szarpał się z pracownikiem stacji, w konsekwencji czego na miejsce została wezwana policja, której funkcjonariusze przewieźli oskarżonego na izbę wytrzeźwień.

W późniejszym czasie relacja G. K. z żoną, jak również z teściami uległa dalszej degradacji. Dochodziło do coraz częstszych awantur, oskarżony wybuchał, wyzywał, popychał i szarpał żonę podczas kłótni. W związku z coraz częstszymi napadami złości pokrzywdzona skłoniła oskarżonego do wznowienia leczenia psychiatrycznego. Lekarz zdiagnozował u G. K. zaburzenia depresyjno – lękowe.

Pomimo powyższego, zachowanie oskarżonego nie uległo poprawie. Kolejna interwencja Policji miała miejsce 15 marca 2020 r. G. K. ponownie wpadł w szał widząc, że pokrzywdzona przebywa u swoich rodziców. Przy najbliższych, jak również przy dzieciach zwyzywał ją od „ debili”, zmuszając ją do powrotu do kuchni i dokończenia przygotowywania obiadu. Kilka dni później tj. 18.03.2020 r. G. K. ponownie wyzywał pokrzywdzoną, gdyż ta zamiast podać mu obiad, wskazała że posiłek jest na kuchence. Oskarżony krzyczał do swojej żony, że jest „pierdolnięta”, a następnie wołał do dzieci by za nim powtarzały „mama nie ma imienia i jest debilką”. Tego dnia również interweniowała Policja, na miejscu zaś sporządzono (...). Pokrzywdzona wezwała dodatkowo karetkę pogotowia, której zespół zabrał oskarżonego na badania do Szpitala.

Wyrokiem z dnia (...) r. (sygn. akt (...)) Sąd Okręgowy w (...) rozwiązał małżeństwo pomiędzy G. K. a E. K. (1).

częściowe wyjaśnienia

G. K.

34, 100-101

zeznania E. K. (1)

3-4, 102-104

zeznania K. J. (1)

19-20, 104 na odwrocie-105

zeznania B. J. (1)

17, 105 na odwrocie

zeznania A. T.

22-23, 106

zeznania M. T. (1)

26, 106 na odwrocie-107

zeznania W. N.

136 na odwrocie-137

zeznania S. K.

137 na odwrocie-138

zeznania K. K. (2)

139-140

zeznania T. K.

170 na odwrocie-171

zeznania M. B.

171

dokumentacja lekarska oskarżonego

99

Wyrok Sądu Okręgowego z dnia (...) r. sygn.. akt (...) wraz z uzasadnieniem

183-195

Oskarżony G. K. nie był karany sądownie, posiada wykształcenie wyższe, zatrudniony w spółce (...) S.A. w N., otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 3500 zł miesięcznie, posiada na utrzymaniu trojkę dzieci, nie posiada majątku.

Oskarżony G. K. nie wykazuje zaburzeń psychotycznych, nie jest upośledzony umysłowo. Korzystał on z leczenia psychiatrycznego z powodu mieszanych zaburzeń o charakterze nerwicowym związanym częściowo ze strukturą osobowości. W odniesieniu do zarzucanego czynu oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia oraz pokierowania własnym postępowaniem – nie zachodzą okoliczności art. 31 § 1 bądź 31 § 2 k.k.

karta karna

31

zaświadczenie

32

dane osobowo - poznawcze

39, 33, 100 na odwrocie

opinia sądowo psychiatryczna

121-122

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego

Wyjaśnienia oskarżonego są wiarygodne tylko w takim zakresie, w jakim są zgodne z pozostałymi dowodami. Oskarżony w pewnych spontanicznych fragmentach swoich wyjaśnień przyznał, że w domu były awantury, że podejrzewał swoją żonę o zdrady, że często dochodziło do nieporozumień między nim a pokrzywdzoną na tle jego stosunków z teściami i wykonywanej przez oskarżycielkę posiłkową pracę w zespole muzycznym. Oskarżony potwierdził, że podczas zdarzeniu w czerwcu 2019 r. (na stacji paliw) miała miejsce interwencja policji, której funkcjonariusze przetransportowali go na izbę wytrzeźwień. Przyznał nadto, że w dniu 15 marca 2020 r. wszczął kolejną awanturę jak bowiem wyjaśnił „(…) żona piła kawkę z rodzina a obiadu nie było. Wtedy zdenerwowałem się (…) Ja w nerwach powiedziałem do jej rodziny kilka słów (…) potem przyjechała Policja” (k. 34). Sąd dał nadto wiarę wyjaśnieniom oskarżonego dotyczącym jego stanu psychicznego i potrzebie podjęcia leczenia.

zeznania E. K. (1)

Sąd uznał za w pełni wiarygodne, (kierując się przy ich ocenie wymaganą tu szczególną wnikliwością i krytycyzmem) i w konsekwencji - przyjął za podstawę poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych zeznania pokrzywdzonej E. K. (1), albowiem tworzą one pewną logiczną całość, dającą przejrzysty obraz wzajemnych stosunków panujących między nią a oskarżonym G. K.. Należy tu nadto podkreślić, iż jej zeznania podlegały niejako podwójnej ocenie, raz z uwagi na źródło z którego pochodzą, a drugi raz z uwagi na ich treść. Sąd biorąc pod uwagę oba te elementy nie znalazł podstaw do kwestionowania ich prawdziwości. Wersja zdarzeń przedstawiona przez oskarżycielkę posiłkową znajduje potwierdzenie odnośnie wszczynanych awantur, jak również odnośnie faktu znęcania się oskarżonego nad nią w zeznaniach rodziców pokrzywdzonej - K. J. (1), B. J. (1). Należy bowiem podkreślić, że świadkowie Ci zamieszkiwali razem z oskarżonym i jego żoną, a co za tym idzie wielokrotnie byli bezpośrednimi świadkami awantur inicjowanych przez G. K.. Zdarzało się, że w/w na skutek agresywnego zachowania G. K. - interweniowali, jak również wzywali do miejsca zamieszkania Policję (chociażby w dniu 15 marca 2020 r.). K. J. (1) w swoich zeznaniach przyznała, że córka zwierzyła się jej, mąż wyzywa ją słowami wulgarnymi „pierdolona szmato”, że podczas awantur popycha ją i szarpie. Dodała „ dużo było płaczu i krzyku, dzieci przy tym były” (k. 104 na odwrocie). Siostra E. K. (1) – A. T. z kolei zeznała, że co prawda nigdy nie widziała, żeby oskarżony bił swoją żonę, niemniej jednak wiedze odnośnie powyższego posiada od pokrzywdzonej. Dlatego też, wraz z J. J. i M. T. podjęli próbę rozmowy z oskarżonym, mającej na celu wymuszenie na nim zaprzestania nagannego zachowania względem E. K. (1). W dalszej kolejności A. T. przyznała, że była bezpośrednim świadkiem awantur podczas których G. K. krzyczał do żony „ że ma siedzieć i go słuchać” (k. 106), „ poniżał żonę, że nie nadaje się na nauczycielkę i śmiał się z jej kompetencji” (k. 29). Dodała, że widziała u siostry siniaki na nadgarstkach. Zaprezentowaną powyżej relację w pełni potwierdził również M. T. (1) „ uważam, że zachowanie G. do żony (…) to znęcanie się nad nią psychiczne poprzez wszczynanie z nią bez powodu awantur w trakcie których wyzywał ją obelżywie, ograniczał kontakt z rodziną, krytykował ją, a ponadto wiemy także, że stosował wobec żony przemoc fizyczną” (k. 26 na odwrocie).

Wreszcie należy podkreślić, że również przebieg zdarzenia z dnia 9 czerwca 2019 r. zaprezentowany przez pokrzywdzoną E. K. (1) został pełni potwierdzony, tym razem jednak przez obiektywnego, w żaden sposób nie związanego ze stronami świadka zdarzenia, a mianowicie W. N.. Słuchany w toku postępowania jurysdykcyjnego wskazywał na agresywne zachowanie oskarżonego, jak również potrzebę odseparowania jego od żony i dzieci. Kiedy przyjechał bowiem na stację (...) zobaczył mężczyznę który „ bronił kobiety bo oskarżony się rzucał okropnie”, „rzucał się i stawiał do wszystkich”, „mówił wyzwiska, przezwiska, obrażał żonę” (…) później dowiedzieliśmy się, że jest w ciąży, mówiliśmy policji, żeby go zabrali bo jest w ciąży i w samochodzie są małe dzieci (…) później doszło do rękoczynów, musieliśmy go położyć na ziemi i trzymać” (k. 136 na odwrocie-137).

O tym zaś, że awantury, o których była mowa wyżej musiały być poważne i że pokrzywdzona bała się oskarżonego świadczą podejmowane przez nią działania obronne. Wszak E. K. (1) w pewnym momencie zwierzyła się swoim rodzicom o stosowaniu wobec niej przemocy fizycznej przez oskarżonego, ci zaś podejmowali interwencję w sytuacjach konfliktowych. Co więcej, siostra pokrzywdzonej A. T. wraz ze swoim mężem M. T. (1) udali się do rodziców G. K. przekazując informacje o zachowaniu w/w i prosząc o pomoc, co jednakże nie przyniosło oczekiwanego efektu.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu zeznania pokrzywdzonej tworzą logiczną i przekonywającą całość, dając pełny obraz zdarzeń, których okoliczności i przebieg starała się w miarę swoich możliwości odtworzyć. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności świadczących o tym, że jej zeznania były ukierunkowane na pociągnięcie G. K. do odpowiedzialności karnej za czyn którego nie popełnił.

zeznania K. J. (1)

Relacje analizowanych świadków a to K. J. (1), B. J. (1), A. T. i M. T. (1) były spójne i zbieżne z zeznaniami pokrzywdzonej, o czym była jednakże już mowa na okoliczność analizy zeznań E. K. (1). W tym miejscu należy podkreślić, że Sąd podszedł do nich z duża dozą ostrożności, albowiem będąc osobami najbliższymi dla pokrzywdzonej, a dodatkowo nie mając poprawnej relacji z oskarżonym, który czuł się w ich towarzystwo obco, traktując to środowisko jako nieprzychylne – zeznania ich nie były w pełni obiektywne, zwłaszcza w kontekście zachowania samej pokrzywdzonej. Niemniej jednak, sąd doszedł do przekonania, że wymienieni przedstawiali fakty i okoliczności dotyczące oskarżonego w sposób powściągliwy i zbalansowany nie przejawiając tendencji do wyolbrzymiania tego co spotkało pokrzywdzoną i niejako dodatkowego ubarwienia pewnych kwestii. Wyraźnie rozróżniali okoliczności dotyczące sytuacji panującej w małżeństwie G. K. i E. K. (1) – na te których byli naocznymi obserwatorami, od tych o których istnieniu wiedzieli tylko z relacji samej pokrzywdzonej. Wszak szczerze przyznali, że dopóki E. K. (1) nie przyznała się im do naruszania jej nietykalności cielesnej przez oskarżonego – nie byli świadomi powyższego, pomimo, iż wielokrotnie byli świadkami awantur pomiędzy małżonkami. Szczegółowo i rzeczowo zrelacjonowali sytuacje wskazujące na ciągłe pretensje oskarżonego o nadmierne relacje jego żony z rodziną, wywoływanie bezzasadnych awantur. O wiarygodności zeznań w/w świadczy nadto podjęta przez A. T. (1) i M. T. (1) próba pomocy pokrzywdzonej, polegającej na rozmowie z rodzicami G. K. odnośnie zachowania ich syna. Ponadto wobec pełnej zbieżności ich zeznań nie sposób zaprzeczyć ich prawdziwości.

zeznania B. J. (1)

zeznania A. T.

zeznania M. T. (1)

zeznania S. K.

Przechodząc do zeznań S. K. i T. K. tj. rodziców oskarżonego; jak również K. K. (2) i M. B. – sióstr oskarżonego sąd podszedł do nich z dużym krytycyzmem (są to bowiem osoby bliskie dla oskarżonego) nie znalazł jednak podstaw do kwestionowania ich wiarygodności. Wynika to z faktu, że analizowani świadkowie nie wypowiadali się o sprawach o których nie mieli wiedzy. Przyznali oni, że relację pomiędzy oskarżonym a jego żona nie układały się poprawnie, zaś przyczyna powyższego była nadmierna relacja pokrzywdzonej z rodzicami, jak również fakt, że oskarżony nie czuł się dobrze w domu rodzinnym E. K. (1), nie czując się akceptowany i szanowany przez rodzinę żony. Dodatkowo, świadkowie Ci wskazali, że sytuacje sporne wynikały również z podejmowanej przez pokrzywdzoną pracy polegającej na występowaniu w zespole muzycznym na weselach, która to praca – po pojawieniu się dzieci – zaczęła przeszkadzać oskarżonemu. W swoich zeznaniach w/w podjęli próbę przedstawienia oskarżonego w jak najlepszym świetle, określając go jako osobę spokojną, nie nadużywającą alkoholu i nie agresywną, niemniej jednak szczerze przyznali, że nie byli oni naocznymi świadkami nagannego zachowania oskarżonego względem pokrzywdzonej i co więcej wskazali, że E. K. (1) nigdy nie zgłaszała im powyższego. Zatem pomimo niewątpliwie pozytywnego odbioru osoby oskarżonego, ani jego rodzice, ani siostry nie mieli dokładnej wiedzy jak wyglądają relację jego z pokrzywdzoną, co wynika z faktu, że większość awantur miało miejsce w miejscu zamieszkania E. K. (1) i G. K., gdzie nie byli częstymi gośćmi.

zeznania K. K. (2)

zeznania M. B.

zeznania T. K.

zeznania W. N.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania W. N., które to potwierdziły fakt, że pokrzywdzona szukała pomocy na skutek zachowania się względem niej oskarżonego w dniu 9 czerwca 2019 r. W swoich depozycjach wskazał, że zarówno pracownik stacji (...), jak również on interweniowali, próbując uspokoić agresywnie zachowującego się oskarżonego. Sąd miał na uwadze, że świadek jest dla oskarżonego, jak również dla pokrzywdzonej osobą obcą, nie mającą żadnego interesu w przedstawianiu faktów w sposób odmienny niż miały one w rzeczywistości przebieg, a przez to w pełni wiarygodną.

Niebieska Karta

Za wiarygodne uznano dokumenty znajdujące się w aktach sprawy, które zostały ujawnione na podstawie art. 394 § 1 i § 2 k.p.k. Dokumenty te zostały sporządzone przez kompetentne osoby w ramach wykonywanych przez nie czynności, a strony w toku przewodu sądowego nie kwestionowały ich prawdziwości; również Sąd dokonując ich kontroli od strony formalnej i zawartości merytorycznej nie dopatrzył się uchybień ani śladów wskazujących na ich fałszowanie przez podrabianie lub przerabianie.

notatki urzędowe

opinia sądowo psychiatryczna

W toku postępowania zaszła konieczność zasięgnięcia opinii biegłych lekarzy psychiatrów, którzy wydali ją po ambulatoryjnym przebadaniu oskarżonego. Sąd uznał ich opinię za jasną, pełną i rzetelną. Stwierdzili oni uzależnienie od alkoholu, jednak bez wpływu na poczytalność, biegli zalecili przy tym terapię odwykową. Sąd podzielił wnioski opinii i wykorzystał je przy dokonywaniu ustaleń faktycznych.

karta karna

obiektywny dowód, nie kwestionowany przez strony

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1.

częściowe wyjaśnienia oskarżonego G. K.

Wyjaśnieniom oskarżonego, których nie przyznał się do stawianego mu zarzutu sąd nie dał wiary. W ocenie sądu, wyjaśnienia G. K. zostały złożone wyłącznie na użytek niniejszego postępowania, celem stworzenia jak najkorzystniejszej dla niego sytuacji procesowej. Oskarżony doskonale zdawał sobie sprawę z grożącej odpowiedzialności karnej za postępowanie, którego się dopuścił i dlatego w składanych podczas rozprawy wyjaśnieniach starał się udowodnić brak ze swojej strony negatywnego zachowania wobec pokrzywdzonej, nie zważając czy to co mówi jest logiczne i przekonywujące. Sąd ocenił te wyjaśnienia jako przyjętą przez oskarżonego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej za własne zachowanie, co więcej zmierzającą do przerzucenia tej odpowiedzialności na ofiarę swoich działań. Cała linia obrony oskarżonego sprowadzała się do twierdzenia, że co prawda dochodziło do kłótni między nim, a pokrzywdzoną, ale było to związane z zachowaniem oskarżycielki posiłkowej, którego nie akceptował a które dotyczyło ciągłego przebywania w/w u swoich rodziców i szukania akceptacji do pojętych bez konsultacji z oskarżonym decyzji. O ile sąd dał wiarę – o czym była mowa wcześniej – wyjaśnieniom G. K. odnośnie powodów owych sytuacji spornym między małżonkami, to niewątpliwie zachowanie oskarżonego – wbrew jego twierdzeniom - było nieadekwatne do sytuacji. To z zeznań pokrzywdzonej popartych zeznaniami świadków - można odtworzyć prawdziwy obraz zachowania oskarżonego, który pomimo borykania się z problemami małżeńskimi, rodzinnymi, które miały z kolei przełożenie na jego stan psychiczny – nie można pozostawić bez oceny prawnokarnej, albowiem jego reakcje były przesadne i nieadekwatne, czego nie można niczym usprawiedliwić.

Reasumując Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego G. K. w których negował fakt znęcania się nad żoną nie tylko z uwagi na brak konsekwencji, ale też z uwagi na to, że były sprzeczne z pozostałym zgromadzonym, w sprawie materiałem dowodowym. Zdaniem Sądu, wyjaśnienia oskarżonego miały na celu umniejszenie własnych przewinień i zbagatelizowanie skutków swojego zachowania oraz wykreowaniu się na ofiarę działań pokrzywdzonej i jej rodziny. W świetle zeznań świadków nie budzi wątpliwości, że G. K. dopuścił się psychicznego i fizycznego znęcania się nad pokrzywdzoną E. K. (1).

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

G. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Występek znęcania, stanowiący w swej istocie przestępstwo przeciwko rodzinie i opiece, a stypizowany w art. 207 § 1 k.k., polega w rozumieniu prawnym na zachowaniu złożonym z jedno lub wielorodzajowych pojedynczych czynności naruszających różne dobra osoby najbliższej i systematycznie powtarzających się, a sprowadzających się do zadawania bólu fizycznego, cierpień fizycznych lub psychicznych, czy wreszcie naruszeń mienia. Znęca się więc ten, kto przy wykorzystaniu przewagi wynikającej z faktycznie zajmowanej w rodzinie pozycji lub z przewagi sił, w sposób ciągły (powtarzający się) narusza nietykalność cielesną drugiej osoby, jej godność osobistą, czy też wolność od strachu, a także ten, kto wyrzuca drugą osobę z domu, zakłóca jej spoczynek nocny bądź też niszczy jej mienie. O uznaniu danego zachowania za znęcanie decyduje obiektywna ocena wytworzonego przez sprawcę stanu, nie zaś tylko subiektywne odczucia pokrzywdzonych. Przy ocenie wzajemnych stosunków między małżonkami w kontekście przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. należy mieć również na względzie treść art. 23 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Przyznaje on z jednej strony równe prawa w rodzinie każdemu z małżonków, a z drugiej nakłada na każdego z nich obowiązek wspólnego pożycia, obowiązek wzajemnej pomocy i wierności oraz obowiązek współdziałania dla dobra rodziny, którą oboje małżonkowie założyli. A jeśli małżonkowi nie wywiązującemu się z tych obowiązków towarzyszy zamiar wyrządzenia krzywdy drugiemu małżonkowi mamy do czynienia wtedy z klasycznym przykładem znęcania się. Przenosząc te ogólne rozważania na grunt niniejszej sprawy należy uznać, że oskarżony G. K. swoim zachowaniem się w stosunku do E. K. (1) zrealizował przedmiotowe i podmiotowe znamiona zarzucanego mu przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. Niewątpliwie bowiem zachowanie oskarżonego, polegające na wszczynaniu bez powodu awantur w trakcie których, wyzywał pokrzywdzoną słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe, groził uszkodzeniem ciała, poniżał, oskarżał o zdrady, ograniczał kontakty a także stosował przemoc fizyczną wobec pokrzywdzonej w postaci popychania i duszenia – wyczerpało znamiona tego przestępstwa.

Ponadto zauważyć należy, że w przedmiotowej sytuacji nie zachodzi żadna okoliczność wyłączająca bezprawność bądź winę oskarżonego. G. K. był bowiem w chwili popełnienia czynu człowiekiem dorosłym, a w toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności mogące wskazywać na całkowitą czy choćby częściową niepoczytalność oskarżonego, co mogłoby ewentualnie wyłączyć ponoszenie przez niego odpowiedzialności karnej.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

G. K.

I

I

W okolicznościach niniejszej sprawy Sąd uznał, że istnieją podstawy do zastosowania wobec oskarżonego środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego. W ocenie Sądu, przesłanki zastosowania tej instytucji zostały spełnione. Zgodnie z przepisem art. 66 § 1 kk, Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Przestępstwo zarzucane oskarżonemu zagrożone jest karą pozbawienia wolności nie przekraczającą lat 5, zatem warunkowe umorzenie postępowania było dopuszczalne.

Pomimo, że czyn zarzucany oskarżonemu tj. przestępstwo z art. 207 § 1 kk jest występkiem poważnym – Sąd uznał, że wina i społeczna szkodliwość czynu G. K. nie są znaczne. Należy bowiem zauważyć, że choć zachowanie oskarżonego niewątpliwie należy ocenić krytycznie, to nie miało ono aż takiego kardynalnego wymiaru. Wszak do nagannych zachowań oskarżonego nie dochodziło permanentnie. Dochodziło do nich natomiast przede wszystkich w sytuacjach spornych, gdy G. K. nie mógł pogodzić się z tym, że jego żona ciągle przebywa u swoich rodziców i szuka u nich wsparcia dla podjętych bez konsultacji z mężem decyzji. To właśnie problemy małżeńskie i rodzinne z jakim zmagał się oskarżony miały ogromne przełożenie na wspólne życie, jak również na kondycję psychiczną G. K.. Oskarżony korzystał z leczenia psychiatrycznego z powodu mieszanych zaburzeń o charakterze nerwicowym związanym częściowo ze strukturą osobowości. Miało to niewątpliwie wpływ na sposób przeżywania przez niego pewnych sytuacji, co z kolei prowadziło do przesadnych i nieadekwatnych reakcji. Oczywiście zachowania oskarżonego nie można niczym usprawiedliwić, niemniej jednak nie sposób nie wziąć wskazanych faktów pod uwagę przy określaniu stopnia społecznej szkodliwości czynu.

Oskarżony nie był dotychczas karany. W stosunku do w/w zachodzi pozytywna prognoza kryminologiczna – jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie ona przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstwa. Oskarżony wyprowadził się z miejsca zamieszkania, natomiast wyrokiem z dnia 24.02.2022 r. Sąd Okręgowy w Nowy Sączu I Wydział Cywilny rozwiązał przez rozwód małżeństwo pomiędzy G. K. a E. K. (1), sygn. akt (...)(k. 183).

W ocenie Sądu okres próby wynoszący dwa lata będzie wystarczający do tego, by G. K. wykazał, że zasłużył na daną mu szansę. W tym czasie oskarżony będzie mieć okazję do wykazania, że czyn którego się dopuścił był jedynie odosobnionym incydentem. Wyznaczony dwuletni okres próby zdaniem Sądu spełni cele wychowawcze wobec oskarżonego oraz zweryfikuje postawioną wobec niego pozytywną prognozę kryminologiczną. W ocenie Sądu, taka forma zakończenia postępowania nie sprzeciwia się społecznemu poczuciu sprawiedliwości, uwzględnia również interes pokrzywdzonej, które w przypadku negatywnego podejścia oskarżonego do obowiązującego porządku prawnego będzie mogła wnioskować o podjęcie postępowania, a zarazem jest sygnałem dla innych osób, że czyny tego typu podlegają napiętnowaniu i nie są społecznie akceptowalne

G. K.

II

I

Dodatkowo, Sąd obciążył G. K. obowiązkiem uiszczenia na rzecz pokrzywdzonej E. K. nawiązki w kwocie 800 zł, uznając, iż w ten sposób zrealizowane zostaną idee „sprawiedliwości naprawczej”, związanej z rekompensowaniem ofiarom przestępstw cierpień wyrządzonych im przez sprawców. Podkreślić należy, że oskarżony wyrządził swojej żonie krzywdę, stosując przemoc fizyczną wobec w/w, powodując ból, sprawiał cierpienia psychiczne wulgarnymi wyzwiskami, a także sprawił, że dzieci, które wprawdzie nie były ofiarami działań oskarżonego noszących znamiona występku znęcaniami – jednakże przez kilka lat wychowywały się w atmosferze agresji, co może mieć wysoce negatywny, trudny do precyzyjnego określenia wpływ na ich funkcjonowanie w przyszłości. Wysokość zasądzonej kwoty pozostaje w zasięgu możliwości zarobkowych oskarżonego, uzyskującego określone dochody, młodego, zdolnego do zarobkowania, dysponującego znaczącym doświadczeniem zawodowym i wolnego od nałogów. Uzyskana nawiązka w żaden sposób nie wzbogaci pokrzywdzonej, powinna jednak dać jej poczucie sprawiedliwej rekompensaty, umożliwić zaspokojenie którejś z potrzeb, które wiążą się choćby z wyposażeniem nowego mieszkania i rozpoczęciem nowego etapu życia.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Na podstawie art. 627 w zw. z art., 629 k.p.k.. Sąd zasądził od oskarżonego G. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 500 złotych tytułem częściowych wydatków. Wysokość zasądzonej kwoty pozostaje w zasięgu możliwości zarobkowych oskarżonego, uzyskującego określone dochody (3500 zł).

IV.

Oskarżyciela posiłkowa E. K. (1) korzystała w postępowaniu sądowym z pomocy prawnej udzielonej przez pełnomocnika. Z tego tytułu Sąd zasądził na jej rzecz kwotę 1.704 zł (jeden tysiąc siedemset cztery złote).

Podpis