Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 796/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 19 maja 2021r. Sygn. akt II K 655/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

Uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. S.

karalność oskarżonego

informacja o karalności

1905-1907

2.1.1.2.

A. S.

Wysokość dochodów

informacja o dochodach

1895

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja o osobie z Krajowego Rejestru Karnego

dowód bezsporny, z dokumentów urzędowych – oskarżony 10-krotnie karany za przestępstwa różnego rodzaju;

2.1.1.2

informacja o dochodach dot. roku podatkowego 2020;

dowód uzyskany z systemu teleinformatycznego Ministra właściwego do Spraw Finansów Publicznych;

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.Błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, polegający na błędnym uznaniu oskarżonego A. S. za winnego przypisanych mu w pkt 1a, 1b , 1c i 1d czynów zakwalifikowanych z art. 291 §1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk przy przyjęciu, że czyny te zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw opisanego w art. 91 § 1 kk , gdy prawidłowa analiza zgromadzonego materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że oskarżony A. S. powinien zostać uniewinniony od zarzutów popełnienia przypisanych mu czynów z uwagi na to, że:

-wartość części zakupionych przez oskarżonego części samochodowych nie odbiega znacząco od wartości części oferowanych na rynku wtórnym w typowych transakcjach, co udowodniła obrona a jednocześnie uznanie przez sąd za biegłym K. W., że ceny oferowanych na portalach aukcyjnych przedmiotów charakteryzują się duża rozpiętością cenową;

- nie zostało udowodnione w sprawie, że zakupione przez oskarżonego silnik ze skrzynią biegów od samochodu H. (...) nr rej. (...) oraz silnik ze skrzynią biegów od samochodu marki H. (...) nr rej. (...) były sprawne i nie mogły zostać sprzedane już jako uszkodzone,

-nie zostało udowodnione w sprawie w sposób nie budzący wątpliwości, że silniki te istotnie pochodziły z kradzieży z włamaniem dokonanej w nocy z 28/29 stycznia 2014r. w W. przy ul. (...) na szkodę M. M. (1) oraz z kradzieży z włamaniem z dnia 12 stycznia 2014r. w W. przy ul. (...) na szkodę M. i H. S. (1).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził postępowanie, wyjaśnił na rozprawie wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, następnie całość tych okoliczności wnikliwie i wszechstronnie rozważył, uwzględniając przy tym zasady prawidłowego rozumowania, wskazania wiedzy, doświadczenia życiowego i na tej podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz wyprowadził trafny wniosek w przedmiocie winy oskarżonego A. S. za przypisany mu ciąg przestępstw. Ocena materiału dowodowego przez sąd I instancji dokonana została z baczeniem na reguły z art. 4, 5, 7 k.p.k., a więc jest bezstronna i nie narusza zasady granic swobodnej oceny dowodów oraz jest zgodna z prawidłowym rozumowaniem, wskazaniami wiedzy, doświadczenia życiowego, zwłaszcza zaś nie zawiera błędów faktycznych i logicznych.

Ustalenia faktyczne poczynione przez sąd I instancji nie budzą zastrzeżeń Sądu Okręgowego, gdyż są oparte na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób wszechstronny i zgodny z zasadami logicznego rozumowania. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych jest chybiony, albowiem Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił, że oskarżony pomógł do ukrycia części samochodowe wskazane w pkt 1a, 1b, 1c i 1d pochodzące z kradzionych pojazdów, mając świadomość, że te przedmioty zostały uzyskane za pomocą czynów zabronionych.

Skarżący podnosi, że wartość części samochodowych rzekomo zakupionych przez oskarżonego nie odbiega znacząco od wartości części oferowanych na rynku wtórnym w typowych transakcjach, przy czym na poparcie tej tezy obrona złożyła do akt wydruki ze stron internetowych na portalu allegro. Skarżący zupełnie przy tym pomija, że części oferowane na allegro mogą znajdować się w zupełnie innym stanie zużycia, a ich niska cena może wynikać z nadmiernej eksploatacji. Ponadto w toku postępowania Sąd Rejonowy zweryfikował opinię biegłego M. M. (3) i dopuścił dowód z opinii biegłego K. W., który przedłożył rzetelną wycenę wszystkich części, przy czym opinia została w należyty sposób uzasadniona, a metoda wyliczeń nie wzbudza wątpliwości skarżącego. Obrońca nie podważa przecież wniosków z opinii biegłego W..

Nie można zgodzić się z obrońcą, że oszacowana przez biegłego wartość obu silników ze skrzyniami biegów nie odbiega od tych wskazanych przez obrońcę na stronie portalu allegro. Biegły K. W. wycenił wartość drzwi przednich samochodu H. (...) o nr rej. (...) na kwotę 795 zł, a skarżący przedłożył internetową ofertę sprzedaży drzwi na kwotę 299 zł, przy czym oskarżony wyjaśnił, że przedmiotowe drzwi kupił na giełdzie w W. lub G. za 300 zł (k.1026-1027).

Oskarżony A. S. nie posiada jednak żadnych dokumentów na potwierdzenie nabycia takiej części samochodowej, a samochód marki H. (...) nr rej. (...) został skradziony w dniu 14 stycznia 2014r., a zatem zaledwie 21 dni przed odnalezieniem tych drzwi w magazynie wynajmowanym przez oskarżonego. Odnośnie silników ze skrzyniami biegów różnica pomiędzy rzekomą ceną ich nabycia deklarowaną przez oskarżonego ok. 400-500 złotych, a wartością oszacowaną przez biegłego K. W. jest już bardzo znacząca, gdyż silnik od samochodu marki H. (...) nr rej. (...) został wyceniony na kwotę 6128 zł (czyn z pkt 1b), a silnik od samochodu H. (...) nr rej (...) został wyceniony na kwotę 10 472 zł (czyn z pkt 1c). Tymczasem skarżący przedstawia jedynie wydruki ze strony internetowej, które nie odnoszą się do konkretnych silników wskazanych w zarzutach. Zdaniem Sądu ceny oscylujące w granicach ok. 1000 złotych za silniki oferowane do sprzedaży w internecie nie są w tym wypadku miarodajne.

Biegły K. W. ustalił wartość rynkową każdego ze skradzionych pojazdów w dacie zdarzenia, uwzględniające przebieg i procentowy udział części w każdym pojeździe, obliczył w ten sposób cenę części i porównał te ustalenia w systemie (...) (...). Różnice pomiędzy ceną zakupu silników deklarowaną przez oskarżonego oraz wartością oszacowaną przez biegłego są rażące. W dodatku oskarżony A. S. w ogóle nie odniósł się do tego w jakich okolicznościach i od kogo nabył części od samochodu marki M. o nr rej. (...), których wartość została oszacowana przez biegłego na kwotę 2000 złotych, gdyż jego wyjaśnienia dotyczą tylko silników i drzwi od samochodu marki H.. Oskarżony twierdzi, że nabywał te części na giełdach samochodowych w okolicach W., ale nie dysponuje żadnym dowodem zakupu, ani nie posiada żadnych danych osób od których rzekomo nabywał te części. Znamienne jest, że wszystkie części wymienione w zarzucie z pkt IV pochodzą z tego samego pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...) skradzionego na szkodę A. Ł. zaledwie 53 dni wcześniej, a oskarżony nie umiał wyjaśnić gdzie, od kogo ani w jakich okolicznościach nabył te części w postaci: pokrywy wlewu paliwa, wspornika tablicy rozdzielczej, osłony konsoli i 2 sztuk foteli.

Nie ma również racji skarżący, że nie zostało udowodnione, iż te zakupione przez oskarżonego dwa silniki ze skrzynią biegów były sprawne i nie mogły zostać sprzedane jako uszkodzone. Tymczasem na ich uszkodzenie nie wskazuje treść zeznań osób poszkodowanych, którym zostały skradzione te pojazdy opisane w zarzutach z pkt II i III. Samochód marki H. (...) nr rej. (...) został skradziony na szkodę M. M. (1) zaledwie 8 dni przed odnalezieniem silnika ze skrzynią biegów z tego pojazdu w magazynie wynajmowanym przez oskarżonego. Z zeznań świadka M. M. (1) wynika, że samochód był w bardzo dobrym stanie technicznym, rok produkcji 2009r., czyli miał 4 lata, przebieg zaledwie 42 tys. km, posiadał aktualny przegląd i pojazd nie wymagał żadnych napraw (k.634). Z kolei samochód marki H. (...) nr rej. (...) został skradziony na szkodę M. i H. S. (2) 24 dni przed odnalezieniem silnika z tego pojazdu razem ze skrzynią biegów, w magazynie wynajmowanym przez oskarżonego. Z zeznań świadka M. S. (k.664) wynika, że pojazd miał przebieg ok. 49 tys. km i był sprawny technicznie, został zakupiony w salonie sprzedaży jako nowy pojazd 4 lata przed kradzieżą. Brak zatem podstaw do podzielenia argumentacji obrońcy, że te silniki były niesprawne i mogły zostać sprzedane oskarżonemu taniej jako uszkodzone po cenie deklarowanej przez oskarżonego.

Nie jest również trafna argumentacja obrońcy, że nie zostało udowodnione iż te silniki pochodziły faktycznie z tych skradzionych pojazdów, gdyż tej tezie obrony zaprzecza opinia z zakresu badań mechanoskopijnych wykonana w Laboratorium Kryminalistycznym (...) (k.612-615) oraz faks z (...) Ltd. Oddział w Polsce (k.619-620). W toku badań mechanoskopijnych obu silników marki H. biegły A. J. ustalił, że numery obu silników zostały celowo usunięte mechanicznie poprzez sklepanie (zbicie), ale biegłemu udało się ustalić większą część usuniętego numeru pierwotnego każdego z tych silników oraz numer skrzyni biegów, pomimo usuniętej naklejki z oznaczeniem identyfikacyjnym. Uzyskane w ten sposób numery silników i skrzyni biegów pozwoliły ustalić u producenta dane fabryczne obu pojazdów, w których te silniki i skrzynie biegów zostały zamontowane. Sprawdzenie w systemie policyjnym poszukiwanych pojazdów po numerach nadwozia VIN było już prostą czynnością (k.627628). W toku postępowania policja ustaliła więc ponad wszelką wątpliwość, że odnalezione u oskarżonego dwa silniki ze skrzyniami biegów pochodzą ze skradzionych pojazdów, które zostały opisane w zarzutach z pkt II i III.

Ponadto skarżący zupełnie pomija okoliczności związane z ujawnieniem kradzionych części w magazynie wynajmowanym przez oskarżonego. Części te zostały ujawnione w wyniku przeprowadzenia skoordynowanej akcji policyjnej, w której brało udział kilka załóg policyjnych i specjalny oddział policyjny do walki z Przestępczością Samochodową. Zatrzymanie oskarżonego A. S. nastąpiło po dokonanej obserwacji kradzieży pojazdu H. (...) nr rej. (...) , której dokonało trzech ustalonych w tej sprawie sprawców. Na miejsce przekazania tego pojazdu, które było obserwowane przez policję, przyjechał właśnie oskarżony A. S. razem z M. K., który przejechał tym pojazdem na teren swojej posesji gdzie miał go rozebrać na części. Oskarżony A. S. został zatrzymany przez policję właśnie na terenie posesji M. K., gdzie był rozbierany na części skradziony tej nocy pojazd marki H. (...). W toku czynności policyjnych oskarżony wskazał funkcjonariuszom pomieszczenie magazynowe w R. na ul. (...), gdzie były przechowywane części pochodzące z demontażu skradzionych pojazdów.

Zeznania funkcjonariuszy policji świadków B. M. i D. K., którzy uczestniczyli w tej policyjnej akcji zatrzymania członków grupy dokonującej kradzieży pojazdów, wskazują na winę oskarżonego, który wbrew argumentom obrońcy nie był przypadkowym nabywcą kradzionych części, lecz paserem, który w sposób systematyczny nabywał od członków tej grupy kradzione pojazdy aby rozbierać je na części. Oskarżony przyznał, że handlował używanymi częściami samochodowymi, z tym że wbrew swoim twierdzeniom, nie nabywał ich na giełdach, lecz pochodziły one z demontażu kradzionych pojazdów. Wiedza funkcjonariuszy policji wynikała z informacji operacyjnych i prowadzonej od dłuższego czasu obserwacji członków przestępczej grupy kradnącej samochody. To właśnie zeznania funkcjonariuszy policji pozwoliły ustalić, że oskarżony A. S. nabywał pojazdy bezpośrednio po ich kradzieży, a następnie demontował je na części, które sprzedawał w ramach swojej działalności gospodarczej. Informacje posiadane przez policjantów z Wydziału do (...) z Przestępczością Samochodową (...) umożliwiły zatrzymanie sprawców kradzieży pojazdów oraz pasera- oskarżonego A. S. na gorącym uczynku bezpośrednio po kradzieży samochodu marki H. (...) nr rej. (...), który oskarżony pomagał ukryć, za co został prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2018r. sygn. akt V K 154/15.

Wbrew zatem argumentom skarżącego wszystkie przeprowadzone dowody na czele z opinią z zakresu badań mechanoskopijnych(k.612-615) i eksperymentem procesowym, podczas którego dopasowano kluczyk od skradzionego pojazdu marki H. (...) nr rej. (...) do drzwi znalezionych u oskarżonego (k.469-470), w połączeniu z dowodami pośrednimi wskazanymi już powyżej, składają się w logiczną całość, wzajemnie się uzupełniają tworząc zamknięty łańcuch poszlak. Komplet poszlak rozpatrywany łącznie z głównym dowodem obciążającym w postaci protokołów przeszukania i oględzin magazynu wynajmowanego przez oskarżonego, wskazuje na sprawstwo oskarżonego w zakresie pomocy w ukryciu części samochodowych przypisanych mu w pkt 1a, 1b, 1c i 1d sentencji wyroku.

Wbrew argumentom skarżącego do ustalenia czynności sprawczej w postaci pomocy w ukryciu części samochodowych pochodzących ze skradzionych pojazdów nie jest niezbędne odtworzenie przebiegu całego zdarzenia, w szczególności co działo się z tymi pojazdami od momentu ich kradzieży do momentu odnalezienia części przez policję. Argumentacja skarżącego sprowadza się do mnożenia czysto hipotetycznych sytuacji, w których oskarżony nie mając świadomości skąd pochodzą te części samochodowe nabywał je na giełdach od nieznanych osób, a w dodatku części te były już uszkodzone podczas demontażu. Tymczasem zespół ujawnionych na rozprawie dowodów bezpośrednich i pośrednich pozwala na przypisanie oskarżonemu, że pomógł w ukryciu części samochodowych pochodzących z przestępstwa, mając pełną świadomość, że te części pochodzą z kradzieży z włamaniem do różnych pojazdów.

Przez pomoc do ukrycia rzeczy należy rozumieć każdą czynność zmierzającą do ukrycia tej rzeczy lub ułatwiającą jej ukrycie, której rezultatem ma być utrudnienie lub uniemożliwienie wykrycia rzeczy. Pomoc do ukrycia rzeczy może polegać m.in. na umieszczeniu i przechowywaniu rzeczy w kryjówce, w tym wypadku w magazynie wynajmowanym przez oskarżonego.

Nie ma zatem racji skarżący, że Sąd nie dysponował ani jednym dowodem przeciwnym pozwalającym na wyprowadzenie stwierdzenia, że zachowanie oskarżonego w zakresie przedmiotowych części samochodowych polegało na pomocy do ukrycia tych części, mając świadomość, że zostały one uzyskane za pomoczą czynów zabronionych. Na sprawstwo oskarżonego wskazują zeznania funkcjonariuszy policji B. M. i D. K. oraz sekwencja zdarzeń, które w powiązaniu ze zgromadzonymi dowodami, potwierdzają winę oskarżonego.

Udowodnienie jakiegoś faktu nie musi zawsze oznaczać, że dane ustalenie zawsze winno wynikać bezpośrednio z konkretnych dowodów. Może ono wypływać także z nieodpartej logiki sytuacji stwierdzonej konkretnymi dowodami, jeżeli stanowi ona oczywistą przesłankę, na podstawie której doświadczenie życiowe nasuwa jednoznaczny wniosek, iż dana okoliczność faktycznie istotnie wystąpiła (vide wyrok SN z dnia 11 stycznia 2021r. V KK 342/20).

Zespół dowodów przeprowadzonych na rozprawie prowadzi do stwierdzenia jednej tylko wersji zdarzenia, z której wynika, że oskarżony pomógł do ukrycia części samochodowych pochodzących z kradzieży z włamaniem, wiedząc, że pochodzą one z przestępstwa.

Reasumując ocena dowodów przeprowadzona przez Sąd Rejonowy jest wszechstronna, pełna, logiczna i wsparta zasadami doświadczenia życiowego, a więc w pełni odpowiada wymogom nałożonym przez reguły z art. 7 k.p.k. Zarzut obrońcy dotyczący błędu w ustaleniach faktycznych okazał się niezasadny.

Apelacja obrońcy oskarżonego ma jedynie charakter polemiczny, ale nie przedstawia wiarygodnej, alternatywnej wersji zdarzenia, która w sposób skuteczny podważałaby ustalenia faktyczne poczynione przez sąd rejonowy.

Argumenty przytoczone w apelacji, nie są tego rodzaju, by powziąć wątpliwości co do ustaleń Sądu I instancji, a w szczególności w zakresie sprawstwa i winy oskarżonego. Ocena prawna działania oskarżonego A. S. jest prawidłowa.

2. obrazę przepisów prawa materialnego a mianowicie art. 46 §1 kk poprzez zobowiązanie oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A. w W. kwoty 16 600 zł, w sytuacji w której sam Sąd Rejonowy wskazuje, że części wymienione w zarzutach opisanych w punktach II i III części wstępnej wyroku (czyny na szkodę M. M. (1) oraz M. i H. S. (2)) zostały pokrzywdzonemu zwrócone na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2018 roku wydanego w sprawie V K 154/15.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut obrazy prawa materialnego tj. przepisu art. 46 § 1 k.k. jest zasadny, albowiem rację ma obrońca, że Sąd Rejonowy bezpodstawnie nałożył na oskarżonego obowiązek naprawienia szkody na rzecz (...) S.A w W. w kwocie 16 600 złotych, w sytuacji gdy części samochodowe wymienione w zarzutach opisanych w pkt II i III części wstępnej wyroku zostały zwrócone pokrzywdzonemu na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2018r. wydanego w sprawie V K 154/15. W punkcie 10 tego wyroku na mocy art. 230 § 2 kpk zwrócono (...) S.A. w W. dowody rzeczowe wymienione w wykazie dowodów rzeczowych nr 6/7/14 pod pozycjami 93 i 94 na karcie 376 akt sprawy , czyli dwa silniki z napisem H. ze skrzynią biegów. Wyrok w tym zakresie nie został zaskarżony i uprawomocnił się z dniem 11.07.2018r. (k.1492v).

W sytuacji gdy ubezpieczycielowi (...) S.A. zwrócono zatrzymane u oskarżonego silniki ze skrzyniami biegów, które pochodziły z samochodów marki: H. (...) skradzionego na szkodę M. M. (1) (czyn II) i H. (...) skradzionego na szkodę M. i H. S. (2) (czyn III), orzeczenie obowiązku naprawienia szkody nie znajduje żadnego merytorycznego uzasadnienia. Ubezpieczyciel pokrył bowiem szkody poniesione przez pokrzywdzonych na skutek kradzieży z włamaniem wskazanych pojazdów, co potwierdza złożona dokumentacja (k.1629-1633). Natomiast oskarżonemu przypisano pomoc w ukryciu poszczególnych części, a nie całych pojazdów. Ponadto silniki razem ze skrzyniami biegów znalezione u oskarżonego zostały zwrócone (...) na mocy prawomocnego w tym zakresie wyroku. Sąd Rejonowy dostrzegł tę okoliczność dopiero na etapie sporządzania uzasadnienia o czym świadczy fragment, że okoliczność dotycząca zwrotu ubezpieczycielowi znalezionych części samochodowych umknęła uwadze Sądu (k. 1863).

W sytuacji gdy szkoda wyrządzona przestępstwem została już naprawiona poprzez orzeczenie zwrotu przedmiotów stanowiących przedmiot przestępstwa paserstwa, środek kompensacyjny przewidziany w art. 46 § 1 k.k. w tym zakresie nie może zostać orzeczony, albowiem środek ten zawsze związany jest z wielkością istniejącej, a więc nienaprawionej szkody. Obowiązek naprawienia szkody dotyczy tylko szkody, której nie naprawiono, a sąd orzekając na podstawie art. 46 § 1 k.k., uwzględnić musi rozmiar już naprawionej szkody (vide wyrok SN z dnia 30 grudnia 2020r. II KK 302/20). Z powyższych względów zarzut obrońcy jest zasadny, co skutkowało uchyleniem rozstrzygnięcia z pkt 3 wyroku. W sytuacji gdy oskarżonemu przypisano jedynie pomoc w ukryciu silników ze skrzyniami biegów (czyny z pkt II i III), a nie pomoc w ukryciu skradzionych pojazdów marki H. (...) nr rej. (...) i H. (...) nr rej. (...), a nadto silniki zostały zwrócone ubezpieczycielowi, to nie można obciążyć oskarżonego obowiązkiem naprawienia szkody w postaci zwrotu równowartości tych części. W ramach określonych przez art. 46 § 1 k.k. można orzec jedynie obowiązek naprawienia szkody, ale tylko w wysokości wynikającej z popełnionego przestępstwa. Reasumując Sąd Rejonowy bezpodstawnie obciążył oskarżonego obowiązkiem naprawienia szkody na rzecz (...) S.A. w wysokości odpowiadającej wartości dwóch silników ze skrzyniami biegów, wycenionych przez biegłego na kwoty: 6128 zł (czyn II) oraz 10 472 zł (czyn III), gdyż wobec zwrotu tych przedmiotów ubezpieczycielowi obowiązek naprawienia szkody przez zapłatę ich równowartości jest niezasadny. Wskutek takiego rozstrzygnięcia ubezpieczyciel uzyskałby nienależną korzyść majątkową.

3. rażącej niewspółmierności wymierzonej oskarżonemu A. S. kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności w stosunku do oskarżonego w stosunku do stopnia winy, motywacji i sposobu zachowania się oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut rażącej surowości kary może być uznany za zasadny tylko wtedy, gdy jego autor wskaże na nowe okoliczności, które są istotne dla wymiaru kary, a nie zostały ustalone przez Sąd I instancji, względnie wykaże, że okoliczności prawidłowo ustalone mają takie znaczenie i ciężar gatunkowy, których orzeczona kara nie uwzględnia w stopniu dostatecznym. Podniesiony zarzut jest zasadny wtedy, gdy kara wprawdzie mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, ale nie uwzględnia w sposób właściwy okoliczności dotyczących sądowego ich wymiaru określonych w art. 53–56 kk. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem judykatury rażąca niewspółmierność kary występuje wtedy, gdy kara orzeczona nie uwzględnia w należyty sposób stopnia społecznej szkodliwości przypisywanego czynu oraz nie realizuje wystarczająco celu kary, ze szczególnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą, czyli zasłużoną (np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2017 II KK 156/17).

W niniejszej sprawie, Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska obrońcy oskarżonego uznając, że Sąd Rejonowy nadał właściwą rangę okolicznościom obciążającym, uznając, że wymierzona mu przez Sąd Rejonowy kara roku pozbawienia wolności nie nosi cechy rażącej surowości. Wskazać należy, że przypisany oskarżonemu ciąg 4 przestępstw paserstwa umyślnego popełnionych w warunkach recydywy zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 7 lat i 6 miesięcy, a Sąd Rejonowy wymierzył karę roku pozbawienia wolności. Sąd Rejonowy na niekorzyść oskarżonego poczytał m. in. wielokrotną karalność w tym za czyny podobnego rodzaju . Kara orzeczona w wymiarze roku pozbawienia wolności jest zdaniem Sądu Okręgowego karą wyważoną i sprawiedliwą, uwzględnia całokształt okoliczności ujawnionych w sprawie, w tym obciążających przy braku okoliczności łagodzących. Biorąc zaś pod uwagę okoliczności obciążające tj. wielokrotną karalność oskarżonego za przestępstwa różnego rodzaju (10 wyroków skazujących –k.1905-1907), należy uznać rodzaj i wymiar kary za adekwatne do stopnia winy oraz społecznej szkodliwości przypisanego ciągu przestępstw. Należy odnotować, że oskarżonemu za popełnienie przestępstw wymierzano już kary grzywny i kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania. Oskarżony A. S. pomimo 5 wyroków skazujących wydanych przed datą popełnienia czynów przypisanych w tej sprawie, kontynuował przestępczy proceder. Wbrew zatem argumentom obrońcy kary o charakterze nie izolacyjnym nie powstrzymały oskarżonego przed popełnieniem kolejnych przestępstw. W obecnej sytuacji procesowej nie można uznać, aby wobec oskarżonego A. S. istniała pozytywna prognoza kryminologiczna. Powyższe zobligowało Sąd Rejonowy do wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności, ale już bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Podobnie niecelowym byłoby wymierzenie oskarżonemu za ten czyn kary mieszanej tj. grzywny i ograniczenia wolności zwłaszcza, że oskarżony odbywa kilkuletnią karę pozbawienia wolności, której przewidywany koniec przypada na dzień 20.10.2024r. (k.1890v). Oskarżony nie jest zatrudniony w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności, nie będzie zatem w stanie uiścić kary grzywny ani wykonać kary ograniczenia wolności. Popełnienie przez oskarżonego kolejny raz przestępstw paserstwa umyślnego doprowadziło do wniosku, iż tylko wykonanie kary pozbawienia wolności może go powstrzymać przed naruszeniem porządku prawnego. Orzeczeniu kary roku pozbawienia wolności nie sprzeciwia się zasada humanitaryzmu i dyrektywa stopnia winy. Oskarżony nie potrafi przed dłuższy czas właściwie funkcjonować w warunkach wolnościowych, wobec czego nie ma podstaw do wysnucia wobec niego pozytywnej prognozy na przyszłość, warunkującej złagodzenie wymierzonej kary pozbawienia wolności.

Wbrew argumentom obrońcy orzeczona kara roku pozbawienia wolności nie stanowi ślepego odwetu za popełniony występek, lecz jest słuszną odpłatą za naruszenie porządku prawnego. Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia nie wykazała zatem, aby istniała potrzeba zmiany wyroku Sądu Rejonowego.

Wniosek

1.  O uniewinnienie oskarżonego A. S. od zarzutów popełnienia czynów wskazanych w apelacji, które zostały zaskarżone,

2.  Zmniejszenie kwoty orzeczonej względem oskarżonego A. S. w trybie art. 46§ 1 kk na rzecz (...) kwoty 16 600 zł tytułem naprawienia szkody o wartość części zwróconych pokrzywdzonym,

3.  Znaczne złagodzenie orzeczonej względem oskarżonego A. S. kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

ewentualnie o :

4.  Uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania do Sądu Rejonowego w Wołominie,

5.  Zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy z urzędu adwokata C. K. wynagrodzenia z tytułu obrony z urzędu A. S., które nie zostały opłacone ani w całości ani w części,

6.  Rozpoznanie wniesionej apelacji również pod nieobecność adw. C. K. obrońcy z urzędu oskarżonego A. S..

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Prawidłowa ocena dowodów w zakresie objętym tym zarzutem spowodowała dokonanie prawidłowych ustaleń faktycznych. Brak podstaw do uniewinnienia oskarżonego, w sytuacji gdy wiarygodne dowody w postaci zeznań świadków funkcjonariuszy policji , protokołu przeszukania i oględzin, opinii z zakresu badań mechanoskopijnych oraz opinii z zakresu wyceny wartości części samochodowych znalezionych w magazynie wynajmowanym przez oskarżonego, wskazują w sposób nie budzący wątpliwości na winę oskarżonego.

Wniosek obrońcy o uniewinnienie oskarżonego A. S. jest zatem niezasadny.

Brak podstaw do uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, gdyż nie jest konieczne przeprowadzenie na nowo przewodu w całości, jak również nie zaistniała żadna z przesłanek wymienionych w art. 439 § 1 kpk, art. 454 kpk oraz art. 440 kpk.

Wniosek obrońcy o złagodzenie kary i wymierzenie kary łagodniejszej jest niezasadny wobec niezasadności zarzutu rażącej niewspółmierności kary roku pozbawienia wolności.

Na uwzględnienie zasługiwał tylko wniosek o uchylenie rozstrzygnięcia z pkt 46 § 1 k.k. albowiem jak słusznie podniósł obrońca Sąd niezasadnie obciążył oskarżonego odszkodowaniem w sytuacji gdy części samochodowe w postaci dwóch silników ze skrzynią biegów wskazane w zarzutach opisanych w punktach II i III komparycji wyroku zostały zwrócone pokrzywdzonemu tj. (...) S.A. w W. na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2018r. Sygn. akt V K 154/15 (pkt 10 wyroku -k.1492). Brak zatem podstaw do obciążania oskarżonego obowiązkiem zapłaty nawet w części odszkodowania, które zostało wypłacone przez ubezpieczyciela właścicielom skradzionych pojazdów.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

uchylenie rozstrzygnięcia z pkt 2 wyroku opartego o przepis art. 63 § 1 kk;

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Sąd Rejonowy niezasadnie zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od dnia 4 lutego 20114r. do dnia 19 września 2014r. Tymczasem okres tego rzeczywistego pozbawienia wolności w tej sprawie został już wcześniej zaliczony w wyroku Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2018r. sygn. akt V K 154/15 na poczet kary roku pozbawienia wolności, która została orzeczona za czyn dotyczący pomocy w ukryciu pojazdu H. (...) nr rej. (...), który to czyn został tym wyrokiem prawomocnie osądzony. Wyrok ten został przecież zaskarżony i uchylony do ponownego rozpoznania tylko w części uniewinniającej, a w części skazującej uprawomocnił się z dniem 11 lipca 2018r. (k.1492v). W rezultacie ten sam okres tymczasowego aresztowania został dwukrotnie zaliczony na poczet dwóch różnych kar pozbawienia wolności, co jest niedopuszczalne. Sąd Okręgowy uchylił więc rozstrzygnięcie z pkt 2 wyroku.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

zmienia wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, że uchyla rozstrzygnięcia z pkt 2 oparte o przepis art. 63 § 1 k.k. oraz z pkt 3 oparte o przepis art. 46 § 1 k.k.;

Zwięźle o powodach zmiany

Uchylenie rozstrzygnięcia z pkt 2 dotyczącego zaliczenia okresu tymczasowego aresztowania na poczet kary pozbawienia wolności wynika z wcześniejszego już zaliczenia tego okresu na poczet kary roku pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2018r. sygn. akt V K 154/15. Nie jest więc możliwa sytuacja, aby ten sam okres faktycznego pozbawienia wolności został zaliczony oskarżonemu na poczet kar orzeczonych w dwóch różnych sprawach. Powyższe ustalenie znajduje potwierdzenie w karcie karnej w poz.9.

Uchylenie rozstrzygnięcia z pkt 3 dotyczącego orzeczenia obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz (...) S.A. w W. kwoty 16.600 złotych wynika z prawomocnego orzeczenia dotyczącego zwrotu zabezpieczonych u oskarżonego dwóch silników ze skrzyniami biegów. Prawomocnym w tym zakresie wyrokiem Sądu Rejonowego w Wołominie z dnia 30 maja 2018r. sygn. akt V K 154/15 w pkt 10 sentencji zwrócono (...) S.A. w W. dowody rzeczowe wymienione w wykazie dowodów rzeczowych nr 6/7/14 pod poz. 93 i 94 na karcie 376 akt sprawy. Wyrok w tym zakresie nie został zaskarżony i uprawomocnił się z dniem 11.07.2018r. (k.1492v). W sytuacji gdy ubezpieczycielowi (...) S.A. zwrócono zatrzymane u oskarżonego silniki ze skrzyniami biegów, które pochodziły z samochodów marki: H. (...) skradzionego na szkodę M. M. (1) (czyn II) i H. (...) skradzionego na szkodę M. i H. S. (2) (czyn III), orzeczenie obowiązku naprawienia szkody nie znajduje żadnego merytorycznego uzasadnienia. Ubezpieczyciel pokrył bowiem szkody poniesione przez pokrzywdzonych na skutek kradzieży z włamaniem wskazanych pojazdów, co potwierdza złożona dokumentacja (k.1629-1633), a oskarżonemu przypisano pomoc do ukrycia silników ze skrzyniami biegów z tych pojazdów. Sąd Rejonowy dostrzegł tę okoliczność dopiero na etapie sporządzania uzasadnienia o czym świadczy fragment, iż okoliczność dotycząca zwrotu ubezpieczycielowi znalezionych części samochodowych umknęła uwadze Sądu (k. 1863). W sytuacji gdy szkoda wyrządzona przestępstwem została już naprawiona poprzez orzeczenie zwrotu przedmiotów stanowiących przedmiot przestępstwa paserstwa, środek kompensacyjny przewidziany w art. 46 § 1 k.k. w tym zakresie nie może zostać orzeczony, albowiem środek ten zawsze związany jest z wielkością istniejącej, a więc nienaprawionej szkody. Obowiązek naprawienia szkody dotyczy tylko szkody, której nie naprawiono, a sąd orzekając na podstawie art. 46 § 1 k.k., uwzględnić musi rozmiar już naprawionej szkody (vide wyrok SN z dnia 30 grudnia 2020r. II KK 302/20). Z powyższych względów zarzut obrońcy jest zasadny, co skutkowało uchyleniem rozstrzygnięcia z pkt 3 wyroku.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 4

Ze względu na pobyt oskarżonego w zakładzie karnym i brak dochodów Sąd Odwoławczy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym uznając, że poniesienie tych kosztów jest zbyt uciążliwe dla oskarżonego.

7.  PODPIS

SSO Anna Zawadka