Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia (del.) Dorota Walczyk

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. A.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna ((...)) z siedzibą w K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy- Woli w Warszawie z dnia 28 czerwca 2021 r., Sygn. akt I C 2751/19 upr

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że oddala powództwo w całości i odstępuje od obciążania powoda kosztami postępowania,

2.  odstępuje od obciążania powoda kosztami postępowania w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 2232/21

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 14 kwietnia 2022 r.

Pozwem z dnia 05 sierpnia 2019 r. powód M. A. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od (...) S.A. ((...)) z siedzibą w K. (N.) – działającą przez Oddział w P.z siedzibą w W. kwoty 250 euro wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 08 października 2018 r. do dnia zapłaty, jednocześnie wnosząc o zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, że żądana kwota stanowi odszkodowanie za opóźniony lot na trasie z lotniska K. – B. w K. (K.) do lotniska w M. w N. ( (...)), który miał się odbyć w dniu 08 października 2018 r. Na skutek nieprawidłowego wykonania lotu, strona powodowa dotarła na lotnisko w M. z ponad 3-godzinnym opóźnieniem. Jako podstawę prawną roszczenia powód podał art. 7 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/9.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 4 maja 2020 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli w Warszawie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie od ww. nakazu zapłaty strona pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana podniosła zarzut braku legitymacji czynnej z uwagi na fakt, że powód wcześniej dokonał przelewu na podmiot trzeci – (...) LTD z siedzibą w H. wierzytelności dochodzonej w niniejszym postępowaniu. Ponadto pozwana wskazała, że opóźnienie lotu z K. do M. wynikało z wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności, tj. z przyczyn, które nie obciążają pozwanej. W tym zakresie podała, że wyłączną przyczyną odwołania lotu były decyzje kierownictwa lotów, związane z trudnymi warunkami atmosferycznymi (gęstą mgłą) na lotnisku w M. w dniu 8 października 2018 r., co uniemożliwiło pozwanemu planowe wykonanie lotu. Strona pozwana podniosła, że ze względu na charakter przyczyn odwołania lotu, nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w dotarciu powoda do miejsca docelowego (M.), zgodnie z art. art. 5 ust. 3 w zw. z motywami (14) i (15) Rozporządzenia (WE) 261/2004. Pozwana wskazała również, że podjęła wszelkie racjonalne środki w celu zminimalizowania skutków odwołania lotu poprzez bezpłatną zmianę rezerwacji lotu powoda na lot zastępczy, co umożliwiło powodowi dotarcie do miejsca docelowego z samego rana następnego dnia. Pozwana zakwestionowała także żądanie odsetek w terminie od dnia 08 października 2018 r., wskazując, że odsetki w tym przypadku powinny być liczone od upływu terminu wskazanego w wezwaniu do zapłaty (art. 455 k.c.). Jednocześnie wskazała, że powód pismem z dnia 3 czerwca 2019 r. wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 250 euro w terminie 7 dni, bez potwierdzenia doręczenia wezwania. Pozwana odpowiedziała na wezwanie w dniu 18 czerwca 2019 r., więc jest to najwcześniejsza możliwa data wymagalności odsetek. Dopiero od tego dnia można mówić bowiem o opóźnieniu w spełnieniu rzekomego obowiązku zapłaty odszkodowania.

W piśmie procesowym z dnia 7 października 2020 r. powód podtrzymał żądanie pozwu, wskazując, iż wobec zawarcia przez powoda ze spółką (...) LTD aneksu z dnia 9 kwietnia 2019 r. do istniejącej już umowy o współpracę, spółka dokonała zwrotnego przeniesienia wierzytelności na powoda, zatem powodowi przysługuje legitymacja czynna w niniejszej sprawie. Powód zakwestionował zgłoszone przez pozwaną dowody z wydruku historii rezerwacji powoda, wyciągu z systemu (...) dotyczącego lotu, depesz pogodowych i wyciągu z raportu dziennego służb kontroli lotów dla lotniska M. z dnia 8 października 2018 r. z uwagi na wewnętrzny charakter tych dokumentów, wątpliwości co do ich pochodzenia oraz wzajemną sprzeczność ich treści, w tym także z twierdzeniami powoda. Jednocześnie podniósł zarzut braku udowodnienia przez pozwaną, że lot został odwołany z powodu złych warunków pogodowych panujących na lotnisku w M. (mgły i niska widoczność) oraz związanych z tym zjawiskiem restrykcji ze strony kontroli ruchu, a także, że podjęto wszystkie środki w celu uniknięcia tej sytuacji. Powód podważając wartość dowodową depesz pogodowych (...) jako dokumentu nieznanego pochodzenia, wskazał jednocześnie, że nawet ten dokument nie potwierdza okoliczności wskazywanych przez pozwaną, gdyż z jego treści wynika, że przed wskazywaną przez pozwaną godz. 12:50 widoczność nad portem lotniczym w M. wynosiła 9 km. Warunki pogodowe panujące przez cały dzień na lotnisku stanowiącym punkt docelowy rezerwacji powoda, zgodnie z argumentacją pozwanej przekraczały 300 metrów, wobec czego nie mogły zmniejszyć zdolności operacyjnej. Z tych też względów jak wskazał powód twierdzenia pozwanej w zakresie dotyczącym braku widoczności na poziomie zezwalającym na wykonywanie operacji lotniczych zgodnie z planem, jako nieznajdujące poparcia w przedłożonym materiale dowodowym, nie powinny mieć wpływu na rozpatrzenie niniejszej sprawy. Powód podniósł również, że fakt zaoferowania przez pozwaną powodowi zmiany rezerwacji na lot mający się odbyć dopiero następnego dnia, nie tylko nie zwalnia pozwanej od odpowiedzialności, ale stanowił jedynie dalszy ciąg niekorzystnych dla powoda zmian w realizacji lotu. W tym zakresie powód wskazał, że zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) 261/2004 obowiązek zapewnienia pasażerowi lotu zastępczego spoczywa na przewoźniku niezależnie od obowiązku odszkodowawczego. Odnośnie zarzutów pozwanej co do daty wymagalności roszczenia odsetkowego wskazanego w pozwie, powód wskazał, że roszczenie stało się wymagalne w dacie lotu bowiem pozwana miała świadomość nieprawidłowego wykonania lotu, znany był jej wierzyciel oraz kwota roszczenia należnego powodowi. W tym zakresie powód podał również, że pozwana została pierwszy raz wezwana do zapłaty odszkodowania w dniu 23 października 2018 r. jeszcze przez spółkę (...). W piśmie tym wskazano 14 dniowy termin zapłaty, w związku z powyższym dniem wymagalności byłby 7 listopad 2018 r., a nie jak wskazała pozwana 18 czerwca 2019 r.

Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2021 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy –Woli w Warszawie w punkcie 1 zasądził od pozwanego (...) Spółka Akcyjna ((...)) z siedzibą w K. na rzecz powoda M. F. A. kwotę 250 € wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od tej kwoty od dnia 18 czerwca 2019 roku do dnia zapłaty; w punkcie 2. w pozostałym zakresie oddalił powództwo; w punkcie 3 zasądził od pozwanego (...) Spółka Akcyjna ((...)) z siedzibą w K. na rzecz powoda M. A. kwotę 318 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 270 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wywiódł pozwany, zaskarżając wyrok w całości.

Pozwany powyższemu orzeczeniu zarzucił:

1) art. 505 ⁴ § 1 k.p.c. w zw. z art. 505 ¹ § 1 k.p.c. poprzez uznanie za dopuszczalną - w postępowaniu uproszczonym - przedmiotową zmianę powództwa dokonaną przez Powoda. W pozwie Powód powołał jako podstawę faktyczną dochodzonych roszczeń fakt dotarcia na lotnisko docelowe z ponad 3-godzinnym opóźnieniem. Po tym, jak w sprzeciwie od nakazu zapłaty Pozwana wskazała, że Powód przed wytoczeniem powództwa zbył dochodzoną wierzytelność na rzecz spółki (...), Powód w piśmie z 30 września 2020 r. powołał się na nabycie spornej wierzytelności od (...), zmieniając tym samym podstawę faktyczną dochodzonych roszczeń. Sad I Instancji powinien był ocenić pierwotnie wskazana przez Powoda podstawę faktyczna legitymacji czynnej i oddalić powództwo w całości:

2) art. 235 ² § 1 k.p.c. w zw. z art. 187 § 1 pkt 2 k.p.c. poprzez dopuszczenie spóźnionych dokumentów przedstawionych przez Powoda w piśmie przygotowawczym z 30 września 2020 r., powołanych dla wykazania legitymacji czynnej,

- podczas gdy przedstawienie tych dokumentów było spóźnione i powinny one zostać pominięte, bowiem Powód powinien był w pozwie wykazać źródło swojej legitymacji materialnej czynnej. Pozwana została poinformowana przed wniesieniem pozwu o przelewie spornej wierzytelności na rzecz (...), wobec czego Powód musiał przewidywać, że zarzut braku legitymacji czynnej zostanie podniesiony przez Pozwaną;

3) art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. oraz art. 231 k.p.c. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów wyrażające się w braku logicznej i zgodnej z zasadami doświadczenia życiowego oceny materiału dowodowego, co znalazło wyraz w błędnym przyjęciu, że:

- pełnomocnictwo udzielone O. P. (jako Dyrektorowi Operacji Prawnych) upoważniało go do zawarcia umowy w bieżącej działalności gospodarczej (...), podczas gdy O. P. został umocowany jedynie do działania w ramach misji i zadań Działu Prawnego Firmy, których Powód nie wykazał, a ponadto do typowych zadań działu prawnego spółki nie należy uczestnictwo w bieżącej działalności gospodarczej danego podmiotu (tu: nabywanie i zbywanie wierzytelności);

- przedłożone przez Powoda dokumenty dotyczące ustroju i sposobu reprezentacji spółki (...) z siedzibą w H. potwierdzały, że H. Z. jest uprawniony do reprezentacji tego podmiotu, podczas gdy nie jest znany sposób reprezentacji spółek podlegających prawu obowiązującemu w Specjalnym Regionie H., a Powód przedstawił dokumenty niewiadomego pochodzenia, sporządzone zgodnie z prawem obcym, z których nie wynikało, by H. Z. był uprawniony do reprezentacji tej spółki;

4) art. 232 k.p.c. oraz 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej oceny sprawy i nieustalenie okoliczności wynikających ze zgromadzonych dowodów, a polegających na błędnych uznaniu, że

- dokumenty, przedstawione przez stronę pozwaną pozostają w sprzeczności (str. 7 uzasadnienia Wyroku),

podczas gdy Pozwana przedstawiła szereg korespondujących ze sobą w pełni dowodów, spójnie potwierdzających wystąpienie 8 października 2018 r. w M. w godzinach nocnych, porannych i południowych silnych mgieł oraz wynikających z tych warunków 1) zakłóceń przepustowości lotniska, 2) decyzji kierownictwa lotów w rozumieniu Rozporządzenia, o odwołaniu rotacji, której elementem był Lot Powoda, w tym: oficjalne dane o pogodzie udostępniane przez lotniskowe stacje meteorologiczne (komunikaty (...) załącznik nr 6 do sprzeciwu od nakazu zapłaty), wyciąg z raportu dziennego służb kontroli lotów dla lotniska w M. z dnia 8 października 2018 r. (załącznik nr 7 do sprzeciwu od nakazu zapłaty), a także informację stanowiącą wyciąg z elektronicznego dziennika pokładowego samolotu mającego realizować połączenie (...), zawierającą depeszę (...) o anulowaniu planu lotu ( (...)) lotów (...) oraz (...) ze względu na nadzwyczajne, niekorzystne warunki atmosferyczne (załącznik nr 5 do sprzeciwu od nakazu zapłaty);

- przedstawione przez pozwaną dowody nie były wystarczające do stwierdzenia, że bezpośrednią przyczyną opóźnienia lotu były złe warunki pogodowe panujące w dniu 8 października 2018 r. na lotnisku w M.. Pozwana nie dowiodła bowiem, że we wskazanej dacie warunki atmosferyczne o godzinie 18:20 były na tyle złe, iż sparaliżowały pracę lotniska w M. i spowodowały odwołanie lotu Powoda (...) (str. 8 uzasadnienia Wyroku),

podczas gdy samo stwierdzenie poprawy warunków atmosferycznych w godzinie planowej realizacji Lotu nie jest wystarczające, do stwierdzenia, że do odwołania Lotu Powoda nie doszło w wyniku nadzwyczajnych okoliczności, za które Pozwana nie ponosi odpowiedzialności, ponieważ faktu poprawy widzialności nie można rozpatrywać w oderwaniu od całokształtu stanu faktycznego i z pominięciem pozostałych okoliczności wynikających z zebranego w sprawie materiału dowodowego, które potwierdzają, że niekorzystne warunki atmosferyczne utrzymywały się w ciągu nocy i przed południem dnia 8 października 2018 r. i istotnie zaburzyły pracę lotniska w M. w tym dniu, a odwołanie Lotu Powoda (oraz lotu rotacyjnego poprzedzającego Lot) było wynikiem decyzji kierownictwa lotów, której Pozwana jako przewoźnik lotniczy musi się bezwzględnie podporządkować.

naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.: 

5) art. 509 § 1 i 2 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że Powód skutecznie nabył dochodzoną wierzytelność od osoby trzeciej, tj. spółki (...) z siedzibą w H. ( (...)),

- podczas gdy Powód nie wykazał, by osoby działające w imieniu (...) (H. Z. i O. P.) były uprawnione do dokonania przelewu wierzytelności na jego rzecz; tym samym Sąd I Instancji bezpodstawnie przyjął, że Powód nabył dochodzoną wierzytelność od (...);

6) art. 51 a ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych w zw. z art. 17 ust. 1, art. 23 ust. 1-2 oraz art. 36 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. - Prawo prywatne międzynarodowe („p.p.m.") poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i wydanie Wyroku bez ustalenia, jakie prawo właściwe miało zastosowanie do przelewu wierzytelności dokonanego przez (...) z siedzibą w H. na rzecz Powoda, z uwzględnieniem sposobu reprezentacji spółki (...) z siedzibą w H. oraz prawa właściwego dla pełnomocnictwa udzielonego O. P., podczas gdy Sąd I Instancji powinien był z urzędu ustalić i zastosować właściwe prawo obce. Sad I Instancji nie ustalił bowiem, czy wierzytelności dochodzone przez Powoda zostały przez niego skutecznie nabyte:

a ewentualnie - na wypadek uznania, że w sprawie znajdowało zastosowanie prawo polskie:

- art. 60 k.c. w zw. z art. 95 § 1 i 2 k.c. i przyjęcie, że pełnomocnictwo, udzielone O. P. przez H. Z. działającego w imieniu (...), upoważniało do przelewu wierzytelności na rzecz Powoda, mimo tego, że: (1) Powód w żaden sposób nie wykazał, że H. Z. miał prawo do udzielenia takiego pełnomocnictwa w imieniu (...), a dodatkowo (2) zakres pełnomocnictwa został ograniczony do czynności mieszczących się w ramach misji i zadań Działu Prawnego Firmy oraz jej grupy korporacyjnej, których Powód nie wykazał; ponadto, z tak określonego zakresu pełnomocnictwa dla dyrektora działu prawnego nie wynika, aby w zakres pełnomocnictwa wchodziły czynności prawne dotyczące bieżącej działalności gospodarczej (...) (zbywanie wierzytelności);

7) art. 7 ust. 1 lit. a) w zw. z art. 5 ust. 1 lit. c) Rozporządzenia (WE) nr 261/2004

Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów (...) („Rozporządzenie") poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że Powód jest legitymowany czynnie do dochodzenia od Pozwanej tzw. zryczałtowanego odszkodowania związanego z odwołaniem lotu (...) z K. do M. w dniu 8 października 2018 r. („Lot"), określonego we wskazanych przepisach, 

- podczas gdy Powód nie był legitymowany czynnie, bowiem dokonał przelewu spornej wierzytelności na rzecz podmiotu trzeciego, tj. (...),

8) art. 5 ust. 3 w zw. z motywami (14) i (15) Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów (...) („Rozporządzenie"),

- poprzez niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że Pozwana jest odpowiedzialna za odwołanie Lotu, podczas gdy:

Lot został odwołany z powodu wystąpienia okoliczności nadzwyczajnych i wyłączających odpowiedzialność Pozwanej na podstawie powołanych przepisów, tj. decyzji kierownictwa lotów ((...) - tj. kontroli ruchu lotniczego), związanych z trudnymi warunkami atmosferycznymi (gęstą mgłą) na lotnisku w M. 8 października 2018 r. i ze względu na charakter przyczyn odwołania Lotu, Pozwana zgodnie z przepisami Rozporządzenia nie ponosi odpowiedzialności za opóźnienie w dotarciu Powoda do miejsca docelowego.

W związku z powyższym, pozwany wniósł o:

1) zmianę Wyroku w pkt. I przez oddalenie powództwa w całości;

2) zmianę Wyroku w pkt. III i zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanej kosztów postępowania za obie instancje, w tym równowartość opłaty od apelacji, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, a także zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o:

1.  oddalenie apelacji w całości;

2.  zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Apelacja pozwanego zasługiwała na uwzględnienie, co implikowało konieczność wydania orzeczenia reformatoryjnego, zasadne okazały się bowiem zarzuty zmierzające do wykazania, iż błędna była ocena Sądu I instancji w zakresie w jakim uznał, że strona pozwana nie wykazała skutecznie okoliczności egzoneracyjnych, wyłączającą odpowiedzialność odszkodowawczą względem powoda.

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym, stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy podziela generalnie ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy, czyniąc je równocześnie integralną częścią poniższych wywodów. Jednakże w zakresie oceny prawnej zgłoszonego żądania sąd odwoławczy doszedł do wniosków odmiennych od przejętych przez sąd pierwszej instancji, co w konsekwencji doprowadziło do zmiany zaskarżonego wyroku.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji treści art. 233 k.p.c., wskazać należy, że jest on zasadny. Powyższy przepis przyznaje sądowi swobodę w ocenie zebranego materiału dowodowego, zaś zarzut naruszenia tego uprawnienia tylko wtedy można uznać za usprawiedliwiony, jeżeli sąd zaprezentuje rozumowanie sprzeczne z regułami logiki bądź doświadczeniem życiowym. Pamiętać bowiem należy, że podważenie ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji jest uzależnione od wykazania, że dowody zostały ocenione w sposób rażąco wadliwy, sprzeczny z zasadami logiki bądź doświadczenia życiowego; jedynie to bowiem może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów (vide: teza z uzasadnienia wyroku S.A. w Katowicach z 11 stycznia 2006 r. I ACa 1609/05, Lex 189371; teza z uzasadnienia wyroku S.A. w Poznaniu z 25 stycznia 2006 r. I ACa 772/05, Lex 186521; teza z uzasadnienia wyroku S.A. w Poznaniu z 21 maja 2008 r. I ACa 953/07, Lex 466440). Z kolei analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego, wykazała, że Sąd Rejonowy w sposób należyty przeprowadził postępowanie dowodowe, niemniej jednak dokonał nieprawidłowych ustaleń faktycznych, zgromadzonego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego, o czym będzie mowa w dalszej części uzasadnienia.

Odnosząc się w tym miejscu do zarzutów pozwanego dotyczących kwestionowania legitymacji powoda do dochodzenia od pozwanego roszczeń związanych z opóźnionym lotem, to wskazać należy, iż są one chybione. Zdaniem pozwanego, przedstawione przez powoda dowody nie potwierdzają jego legitymacji, bowiem nie potwierdzają zwrotnego przeniesienia wierzytelności, a ponadto powinny zostać pominięte jako spóźnione. Jak z kolei wynika z akt sprawy powód w dniu 19 października 2018 r. podpisując dokument cesji zawarł z (...) z siedzibą w H. umowę o współpracę na mocy, której spółka miała zwrócić się do pozwanego z roszczeniem o odszkodowanie wynikające z odwołania lotu (...), niemniej jednak podjęte przez spółkę działania polegające na dochodzeniu spornego odszkodowania okazały się bezskuteczne. Wskutek czego w dniu 09 kwietnia 2019 r. powód zawarł z (...) LTD z siedzibą w H. aneks do umowy z dnia 19 października 2018 r., na mocy którego spółka dokonała zwrotnego przeniesienia roszczenia na rzecz powoda (k.77).

Sąd Okręgowy podziela w całości szczegółową ocenę prawną w tej kwestii zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i brak jest potrzeby jej powielania. Jak wskazano powyżej przedmiotowa wierzytelność jeszcze przed wytoczeniem powództwa została z powrotem przeniesiona na stronę powodową, natomiast sama okoliczność, że dłużnik nie został poinformowany o ponownym nabyciu wierzytelności nie ma znaczenia dla skuteczności samej cesji wierzytelności, a jedynie dla oceny, czy ewentualne spełnienie świadczenia do rąk poprzedniego wierzyciela ma skutek względem nabywcy (art. 512 k.c.).

Zdaniem Sądu II instancji niezasadnym był również zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 60 k.c. w zw. z art. 95 § 1 i 2 k.c. poprzez przyjęcie, że pełnomocnictwo, udzielone O. P. przez H. Z. działającego w imieniu (...), upoważniało do przelewu wierzytelności na rzecz Powoda. Niemniej jednak z przedłożonych przez pozwanego dokumentów wraz z przedłożonym tłumaczeniem przysięgłym z języka angielskiego (k. 77-87) wynika, że zarówno H. Z. jak również O. P. są osobami upoważnionymi do reprezentowania spółki. H. Z. pełniący funkcję dyrektora spółki w dniu zawarcia przedmiotowej umowy cesji niewątpliwie był umocowany do upoważnienia O. P. do zawarcia umowy zwrotnej cesji wierzytelności. Tym samym uznać należy, iż zaprezentowany przez pozwanego wywód dotyczący niewłaściwego umocowania jako nie znajdujący poparcia w zgromadzonym materiale dowodowym okazał się błędny.

Chybionym okazał się też zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 235 ² § 1 k.p.c. w zw. z art. 187 § 1 pkt 2 k.p.c. poprzez dopuszczenie spóźnionych dokumentów przedstawionych przez Powoda w piśmie przygotowawczym z 30 września 2020 r., powołanych dla wykazania legitymacji czynnej.

Zgodnie z dominującą linia orzeczniczą legitymacja procesowa, stanowiąc materialnoprawną przesłankę powództwa, podlega badaniu przez Sąd na każdym etapie postępowania (uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2012 r., III CZP 83/12, OSNC 2013 nr 7-8, poz. 82, str. 9, Rzeczp., Biul. SN 2012 nr 12, MPH 2013 nr 2, str. 48, Biuletyn SN - IC 2013 nr 1, Biuletyn SN - IC 2013 nr 7-8, Legalis nr 549473). Tym samym zgodzić należało się z Sądem Rejonowym, że przedłożony wraz z pismem z dnia 7 października 2020 r. dowód w postaci aneksu z dnia 9 kwietnia 2019 r., podobnie jak inne dowody dołączone do ww. pisma nie można uznać za spóźnione, gdyż kwestia legitymacji czynnej po stronie powoda stała się sporna dopiero na skutek zarzutów podniesionych przez pozwaną w sprzeciwie do nakazu zapłaty. Tym samym powód w adekwatnym czasie, to jest w piśmie stanowiącym replikę na sprzeciw, przedstawił dowody celem wykazania, że w chwili złożenia pozwu był uprawniony do dochodzenia roszczenia zgłoszonego w tym procesie. Nadto, dowód w postaci aneksu z dnia 9 kwietnia 2019 r. powód przedstawił łącznie z dokumentacją rejestrowa spółki (...), pełnomocnictwem oraz regulaminem (...), a wszystkie te dokumenty zostały złożone wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język polski i nie były kwestionowane przez pozwaną.

Trafne natomiast okazały się być twierdzenia apelacji odnoszące się do braku uprawnienia powoda do żądania odszkodowania na podstawie przepisów rozporządzenia nr 261/2004 z uwagi na zaistnienie nadzwyczajnych okoliczności, uzasadniających odwołanie rotacji lotów w dniu 08 października 2018 r. Zarzuty te skutkowały uwzględnieniem apelacji i oddaleniem powództwa w całości.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu i Rady z dnia
11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów
w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, obsługujący przewoźnik lotniczy nie jest zobowiązany do wypłaty rekompensaty przewidzianej w art. 7, jeżeli może dowieść,
że odwołanie jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których
nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków. Przepis art. 7 rozporządzenia stosuje się przy tym również w przypadku, gdy pasażerowie lotów opóźnionych poniosą stratę czasu wynoszącą co najmniej trzy godziny, polegającą na przybyciu do ich miejsca docelowego co najmniej trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu, co wynika z wykładni art. 7 powołanego rozporządzenia dokonanej przez Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r., C-402/07 i C-432/07.

Jak wynika z akt sprawy lot powoda w dniu 08 października 2018 r. miał wystartować z K. (K.) o godzinie 17:05 czasu lokalnego i przybyć do M. ( (...)) o godzinie 18:20. Niemniej jednak z powodu odwołania lotu wywołanego kilkoma opóźnieniami rotacji ze względu na trudne warunki pogodowe w M. (mgła i niska widoczność) powód ostatecznie dotarł do M. następnego dnia rano lotem alternatywnym zapewnionym przez pozwanego. Strona powodowa kwestionował zarówno sam fakt zajścia nadzwyczajnych okoliczności, jak również wiarygodność dokumentów w postaci wyciągu z systemu (...), raportu meteorologicznego jako, że mają charakter wewnętrznej dokumentacji pozwanego. W ocenie Sąd Okręgowego wbrew zapatrywaniu Sądu I instancji całokształt przedstawionych w sprawie dokumentów pozwala na odtworzenie przyczyny odwołania lotu. Strona pozwana oprócz powyższych dokumentów przedłożyła również inne dokumenty, chociażby raport dzienny służb kontroli lotów sporządzonych dla lotniska M. w dniu 08 października 2018 r, który nie został przez powoda zakwestionowany, a który koresponduje z informacjami zawartymi w systemie (...). Zdaniem Sądu Okręgowego analiza przedłożonych przez pozwaną dokumentów pozwala na uznanie za udowodnioną tezy, że do odwołania lotu doszło w związku ze złymi warunkami pogodowymi w M., których wystąpienie spowodowało opóźnienia w rotacji lotów. Przedłożone dokumenty są wiarygodne i spójne, a zakwestionowanie części z nich przez stronę powodową, bez podania bliższych zarzutów uznać należy za niewystarczające. W tym miejscu wskazać należy, iż złe warunki atmosferyczne to bez wątpienia okoliczności, na które przewoźnik nie ma wpływu. W oczywisty sposób niekorzystne warunki meteorologiczne w lotach poprzedzających lot (...) wpływały na rotację, czemu przewoźnik nie był w stanie zapobiec. Przedmiotowy lot odbywał się w rotacji ciągłej, która jest standardowym cyklem eksploatowania statków powietrznych w zakresie działalności gospodarczej, jakim jest przewóz lotniczy. W ocenie Sądu Okręgowego, „nadzwyczajne okoliczności” opóźniły nie tylko lot bezpośrednio następujący, lecz również całą zaplanowaną w danym dniu rotację lotów,
a przewoźnik nie dysponował racjonalnymi środkami, aby uniknąć negatywnego wpływu warunków meteorologicznych na następującą sekwencję lotów.

Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 12 maja 2011 r. w sprawie C-294/10 uznał, że art. 5 ust. 3 rozporządzenia powinien być interpretowany w ten sposób,
że przewoźnik lotniczy, ponieważ jest zobowiązany do podjęcia wszelkich racjonalnych środków w celu uniknięcia nadzwyczajnych okoliczności, powinien rozsądnie na etapie planowania lotu uwzględnić ryzyko opóźnienia związanego z ewentualnym zaistnieniem takich okoliczności. Powinien w związku z tym przewidzieć określoną rezerwę czasu pozwalającą mu, w miarę możliwości, na wykonanie całego lotu po ustaniu nadzwyczajnych okoliczności. Z kolei rzeczony przepis nie może być interpretowany jako nakładający - tytułem racjonalnych środków - obowiązek planowania w sposób ogólny i jednolity minimalnej rezerwy czasu, mającej zastosowanie bez różnicy do wszystkich przewoźników lotniczych we wszystkich sytuacjach zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności. Ocena zdolności przewoźnika lotniczego do zapewnienia całego przewidzianego lotu w nowych warunkach wynikających z zaistnienia tych okoliczności powinna być dokonywana z troską o to, aby wymagany zakres rezerwy czasu nie skutkował doprowadzeniem przewoźnika lotniczego do dokonywania nadmiernych poświęceń z punktu widzenia możliwości jego przedsiębiorstwa w danym momencie.

Z tych też względów zbytecznym jest odnoszenie się do pozostałych zarzutów zawartych w apelacji pozwanego, które w istocie dążą do analogicznego skutku.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok, w ten sposób, że oddalił powództwo. Konsekwencją powyższego orzeczenia była również konieczność zmiany rozstrzygnięcia w zakresie kosztów procesu przed Sądem I instancji. Orzeczenie w tej części wydane zostało w oparciu o treść art. 102 k.p.c. Sąd II instancji bowiem uznał, że w sprawie zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony przemawiający za odstąpieniem od obciążania powoda kosztami postępowania (pkt. 1) bowiem faktycznie doszło do odwołania lotu pasażera, a wszelkie okoliczności które do tego doprowadziły zostały ostatecznie wyjaśnione w toku postępowania sądowego.

Z tych samych względów rozstrzygnięcie co do kosztów procesu w instancji odwoławczej również wydane zostało w oparciu o treść art. 102 k.p.c. (pkt. 2)