Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lutego 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: ASR Michał Maj

Protokolant: Laura Głowacka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2018 roku w Warszawie

sprawy z powództwa Ł. K.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda Ł. K. :

- kwotę 5.960,96 zł (pięć tysięcy dziewięćset sześćdziesiąt złotych 96/100) z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lipca 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz

- ustawowe odsetki od kwoty 2.995,54 zł (dwa tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt pięć złotych 54/100) od dnia 15 lipca 2014 roku do dnia 12 listopada 2015 roku,

2. umarza postępowanie w zakresie żądania zasądzenia kwoty 2.995,54 zł (dwa tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt pięć złotych 54/100),

3. oddala powództwo w pozostałej części,

4. zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda Ł. K. kwotę 6.289 zł (sześć tysięcy dwieście osiemdziesiąt dziewięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

5. nakazuje pobrać od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie kwotę 980,83 zł (dziewięćset osiemdziesiąt złotych 83/100) tytułem kosztów sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa,

6. zwraca powodowi Ł. K. kwotę 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych) tytułem nadpłaconej opłaty od pozwu.

Sygn. akt I C 3152/15

UZASADNIENIE

W pozwie powód wniósł o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 10.092,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa, przy czym zastrzegł, że po weryfikacji żądania powoda zdecydował się uregulować wobec niego należność w wysokości 2.995,54 zł.

W piśmie procesowym z dnia 21.11.2016 r. powód ograniczył powództwo o kwotę 2.995,54 zł i wskazał, że wnosi o zasądzenie kwoty 7.096,96 zł wraz z odsetkami ustawowymi od tej kwoty od dnia 15.07.2014 r. (i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1.01.2016 r.) do dnia zapłaty oraz ustawowymi odsetkami od kwoty 2.995,54 zł od dnia 15.07.2014 r. do dnia 12.11.2015 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W okresie od 14.02.2015 r. do 13.02.2016 r. strony były związane umową ubezpieczenia (...) obejmującą szkody dotyczące domu powoda położonego w J. przy ul. (...). Sumy ubezpieczenia wynikające z tej umowy wynosiły: 450.000 zł z zakresie domu jednorodzinnego, 50.000 zł w zakresie ruchomości domowych i 30.000 zł w zakresie stałych elementów. Przyjęty przez powoda wariant umowy obejmował ubezpieczenie od wszystkich ryzyk. Umowa ubezpieczenia ani ogólne warunki umowy nie przewidywały wyłączenia odpowiedzialności pozwanego od szkód spowodowanych podmuchem wiatru.

W maju 2015 r. na ternie nieruchomości należącej do powoda miał miejsce podmuch wiatru, który spowodował powstanie uszkodzeń domu powoda. Podmuch wiatru uszkodził dach domu, co w konsekwencji doprowadziło do zalania łazienki i przedpokoju w domu, a także elewacji na zewnątrz.

Powód zgłosił pozwanemu powyższą szkodę. Pozwany uznał, że koszty naprawy dachu nie były uzasadnione i odmówił powodowi zapłaty z tego tytułu, natomiast uznał i wypłacił mu odszkodowanie w wysokości 2.705,04 zł, obejmujące kwoty:

- 643,46 zł tytułem odszkodowania za szkody w łazience,

- 1.250,18 zł tytułem odszkodowania za szkody w przedpokoju,

- 1.120,27 zł tytułem odszkodowania za szkody w elewacji na zewnątrz budynku.

W dniu 9.07.2015 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty dalszej kwoty odszkodowania w kwocie 10.092,50 zł.

Powyższe okoliczności były bezsporne między stronami.

Dach w domu powoda został naprawiony przez J. J., który z tego tytułu w dniu 19.08.2015 r. wystawił powodowi fakturę VAT na kwotę 1.700 zł i kwotę 136 zł tytułem podatku od towarów i usług w stawce 8%

Dowód: faktura, k. 30, zeznania świadka J. J., k. 202.

W dniu 12.11.2015 r. pozwany zapłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 2.995,54 zł obejmujące kwoty:

- 18,31 zł tytułem odszkodowania za szkody w łazience,

- 599,44 zł tytułem odszkodowania za szkody w przedpokoju,

- 2.377,79 zł tytułem odszkodowania za szkody w elewacji na zewnątrz budynku.

Dowód: potwierdzenia przelewów, k. 65-67.

Uzasadnione koszty naprawy domu powoda w związku z opisaną powyższej szkodą wynosiły 14.022,73 zł, w tym 13.322,73 zł tytułem kosztów naprawy łazienki, przedpokoju i elewacji i 700 zł tytułem kosztów naprawy dachu.

Dowód: pisemna opinia biegłego wraz z opinią uzupełniającą i ustnymi wyjaśnieniami, k. 94-161, 202-203, 248-252, 276-279.

Podstawę ustaleń faktycznych w sprawie stanowiły okoliczności bezsporne, jak też powołane wyżej dokumenty, których treść ani autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się również na zeznaniach świadka J. J., przy czym większość podanych przez niego szczegółowych informacji dotyczących rodzaju i zakresu prac, które przeprowadził naprawiając dach w domu powoda nie miała istotnego znaczenia dla sprawy, ponieważ podstawę ustalenia wysokości odszkodowania należnego powodowi stanowiła treść opinii biegłego, jako że tylko ten dowód mógł pozwolić na ustalenie wartości prac, których przeprowadzenie było uzasadnione (a nie wartości prac, które były faktycznie wykonane) i wobec tego podlegała zwrotowi.

Podstawę najistotniejszych ustaleń faktycznych w sprawie stanowiła opinia biegłego. Sąd uznał treść opinii biegłego za rzetelną i miarodajną i wobec tego uczynił ją podstawą ustaleń faktycznych, przy czym oparł się na końcowych wyliczeniach biegłego, które zostały zweryfikowane w toku postępowania. Należało tutaj zwrócić uwagę, że wnioski opinii biegłego nie zostały na żadnym etapie zakwestionowane przez pozwanego. Zastrzeżenia do opinii złożył natomiast powód (k. 266-267), kwestionując przyjętą przez biegłego cenę płytek dachowych, wycenę robót oraz wycenę naprawy dachu. Biegły w opinii uzupełniającej (k. 276-279) ustosunkował się do tych uwag i w sposób rzetelny wyjaśnił, z czego wynikały przyjęte przez niego ceny i wyliczenia, zaś Sąd uznał powyższe wyjaśnienia za przekonujące. Wprawdzie powód nie zgodził się z częścią tez końcowej opinii uzupełniającej biegłego (k. 257-258), jednak Sąd nie uwzględnił tych uwag, gdyż miały one charakter wyłącznie polemiczny i stanowiły w zasadzie powtórzenie wcześniejszej argumentacji. Wobec tego Sąd uznał, że zlecanie biegłemu kolejnej opinii uzupełniającej byłoby zbędne, natomiast brak było podstaw do powoływania w sprawie kolejnego biegłego.

Wniosek o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron z ograniczeniem do przesłuchania powoda został oddalony, ponieważ przeprowadzone w sprawie dowody doprowadziły do wyjaśnienia wszystkich faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, wobec czego przeprowadzenie powyższego dowodu nie było możliwe w świetle brzmienia art. 299 k.p.c.

Sąd zważył, co następuje:

Postępowanie zostało umorzone w zakresie, w którym powód cofnął pozew, tj. co do kwoty 2.995,54 zł. Powód cofnął pozew przed rozpoczęciem rozprawy, a więc zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c. cofnięcie pozwu było skuteczne i wobec tego postępowanie należało umorzyć w podanym zakresie na podstawie art. 355 § 1 k.p.c.

W pozostałym zakresie powództwo jest częściowo zasadne. Z uwagi na wiążącą strony umowę ubezpieczenia obejmującą szkody z tytułu uszkodzenia domu powoda, pozwany był z mocy art. 821 k.c. zobowiązany zapłaty odszkodowania wobec powoda. Sama zasada i podstawa odpowiedzialności nie były przedmiotem sporu pomiędzy stronami, natomiast sporna była wysokość należnego odszkodowania.

Powód domagał się od pozwanego kwoty 12.797,54 zł, obejmujące kwoty:

- 10.961,54 zł tytułem kosztów naprawy łazienki, przedpokoju i elewacji,

- 1.836 zł tytułem kosztów naprawy dachu.

Pozwany zapłacił powodowi łącznie kwotę 5.700,58 zł tytułem kosztów naprawy łazienki, przedpokoju i elewacji.

W związku z tym powód w swoim ostatecznie sformułowanym stanowisku domagał się zasądzenia od pozwanego sumy 7.096,96 zł obejmującej kwoty:

- 5.260,96 zł tytułem kosztów naprawy łazienki, przedpokoju i elewacji,

- 1.836 zł tytułem kosztów naprawy dachu.

Na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów, a w szczególności opinii biegłego Sąd ustalił, że uzasadnione koszty naprawy domu powoda wynosiły 14.022,73 zł, w tym:

- 13.322,73 zł tytułem kosztów naprawy łazienki, przedpokoju i elewacji,

- 700 zł tytułem kosztów naprawy dachu.

Biorąc więc pod uwagę, że pozwany uiścił już wobec powoda kwotę 5.700,58 zł z tytułu kosztów naprawy łazienki, przedpokoju i elewacji, powód mógł domagać się zasądzenia od pozwanego jeszcze kwoty 8.322,15 zł, tj.:

- 7.622,15 zł tytułem kosztów naprawy łazienki, przedpokoju i elewacji,

- 700 zł tytułem kosztów naprawy dachu.

Jednak wobec tego, że powód domagał się zasądzenia kwoty 5.260,96 zł tytułem kosztów naprawy łazienki, przedpokoju i elewacji (pomimo że przysługiwało mu z tego tytułu roszczenie o zapłatę kwoty wyższej, tj. 7.622,15 zł), Sąd nie mógł powodowi przyznać z tego tytułu kwoty wyższej niż przez niego żądana (art. 321 § 1 k.p.c.).

Jednocześnie Sąd uznał za uzasadnione roszczenie o odszkodowanie z tytułu naprawy dachu w wysokości, która wynikała z ostatecznych wniosków opinii biegłego, tj. 700 zł. Powód nie udowodnił, aby odszkodowanie z tego tytułu było uzasadnione w wyższej kwocie. Wprawdzie powód wykazał, że faktycznie poniósł koszty naprawy dachu wynoszące 1.836 zł, ale jak wykazało postępowanie dowodowe, koszty w tej wysokości były tylko częściowo uzasadnione.

Wobec powyższego Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 5.960,96 zł obejmującą:

- 5.260,96 zł tytułem kosztów naprawy łazienki, przedpokoju i elewacji ,

- 700 zł tytułem kosztów naprawy dachu.

Powództwo zostało oddalone w zakresie, w którym obejmowało żądanie zasądzenia dalszej kwoty 1.136 zł tytułem kosztów naprawy dachu, jak bowiem już wskazano, koszty te były nieuzasadnione w wysokości przekraczającej kwotę 700 zł.

Co prawda łączna należność pozwanego była wyższa i wynosiła 8.322,15 zł, jednak przyznanie powodowi kwoty wyższej od 5.960,96 zł było niemożliwe z uwagi na związanie Sądu żądaniem pozwu, które obejmowało nie tylko samą kwotę żądania, ale również jej podstawę faktyczną. Aby uzyskać wyższą kwotę, powód powinien był zmodyfikować żądanie pozwu, tak, aby nie tylko żądana łączna kwota była adekwatna do wykazanej wysokości roszczenia, ale również poszczególne komponenty żądanej kwoty (tj. odszkodowanie za naprawę łazienki, przedpokoju i elewacji oraz odszkodowanie za naprawę dachu) miały należną wysokość. Skoro jednak powód tego zaniechał, Sąd nie był uprawniony do uzupełnienia różnic pomiędzy poszczególnymi elementami żądań składających się na dochodzone roszczenie (art. 321 § 1 k.p.c.).

Poza dochodzoną przez powoda należnością główną Sąd zasądził na jego rzecz na podstawie art. 481 § 1 k.c. odsetki ustawowe (od 1.01.2016 r. odsetki ustawowe za opóźnienie) za okres od dnia 15.07.2015 r. (pomiędzy stronami bezsporne było, że powód wezwał pozwanego do zapłaty w dniu 9.07.2015 r., a więc wówczas roszczenie stało się wymagalne) do dnia 12.11.2015 r. (co do kwoty 2.995,54 zł, która została wówczas uregulowana przez pozwanego) oraz do dnia zapłaty (co do pozostałej kwoty 5.960,96 zł).

Oceniając stopień, w jakim każda ze stron wygrała sprawę, Sąd wziął po uwagę, że powód wygrał sprawę w zakresie zasądzonej na jego rzecz kwoty 5.960,96 zł, ale również kwoty 2.995,54 zł, co do której cofnął powództwo, skoro wynikało to z zaspokojenia roszczenia przez pozwanego już po wniesieniu pozwu. Powód przegrał natomiast sprawę co do kwoty, w zakresie której powództwo zostało oddalone, a więc co do 1.136 zł. Powód wygrał więc sprawę w 90%. W rezultacie Sąd przyjął, że powód uległ ze swoim żądaniem jedynie co do nieznacznej części i wobec tego na podstawie art. 100 k.p.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda całe poniesione przez niego koszty postępowania obejmujące kwoty:

- 355 zł - tytułem opłaty od pozwu,

- 34 zł - tytułem 2 opłat skarbowych,

- 500 zł tytułem zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego

- 5.400 zł - tytułem kosztów zastępstwa prawnego liczonych od pierwotnego żądania pozwu (10.092,52 zł) zgodnie z § 2 pkt 5, § 19 i § 15 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. Ustalając wysokość kosztów zastępstwa prawnego Sąd miał na uwadze skomplikowany charakter sprawy i istotny wkład pracy pełnomocnika powoda w rozstrzygnięcie sprawy, a w szczególności zgłaszane przez niego zarzuty do opinii biegłego, które pozwoliły na finalne ustalenie wysokości przysługującego powodowi odszkodowania w sposób prawidłowy. Okoliczności te przemawiały za przyznaniem powodowi kosztów zastępstwa prawnego w wysokości przekraczającej stawkę minimalną wynikającą z § 2 pkt 5 i § 19 rozporządzenia. Zarazem jednak Sąd miał na uwadze, że wartość przedmiotu sprawy (10.092,52 zł) sprzeciwiała się przyznaniu kosztów zastępstwa prawnego w kwocie nieadekwatnie wysokiej w stosunku do wysokości żądania powoda. Wobec tego Sąd doszedł do wniosku, że uzasadnione jest przyznanie powodowi kosztów zastępstwa prawnego odpowiadających 150% stawki minimalnej.

Ponadto Sąd na zasadzie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazał pobrać od pozwanego koszty sądowe, którymi został w niniejszej sprawie tymczasowo obciążony Skarb Państwa to jest kwotę 980,83 zł z tytułu wynagrodzenia biegłego w zakresie przekraczającym wysokość wniesionych przez strony zaliczek, jak również na podstawie art. 80 ust. 1 powyższej ustawy zwrócił powodowi nadpłaconą część opłaty od pozwu.

ZARZĄDZENIE

(...)

16.02.2018 r.