Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 282/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Pile z dnia 21 stycznia 2022 r., sygn. akt II K 616/21

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obraza przepisów postępowania, tj. art. 7 kpk poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów przeprowadzonych w sprawie – opinii biegłego z zakresu toksykologii z dnia 27 grudnia 2021 r. oraz z dnia 14 lipca 2021 r. polegającą na nieznajdującym uzasadnienia w tych opiniach ustaleniu, że oskarżony w momencie prowadzenia pojazdu posiadał we krwi amfetaminę o stężeniu co najmniej 279 ng/ml lub wyższym oraz że oskarżony jest osobą uzależnioną od amfetaminy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola odwoławcza nie potwierdziła słuszności twierdzeń obrońcy o dokonaniu przez Sąd Rejonowy nieprawidłowej oceny opinii biegłego z zakresu toksykologii z dnia 14 lipca 2021 r. oraz 27 grudnia 2021 r. Dokumenty te zostały sporządzone bowiem przez podmiot posiadający fachową, specjalistyczną wiedzę. Nadto były one spójne, rzetelnie sporządzone oraz zawierały odpowiednio uargumentowane i poprzedzone odpowiednim wyjaśnieniem wnioski końcowe. Obrońca oskarżonego nie wykazał by wspomniane wyżej opinie charakteryzowały się cechami o jakich mowa w art. 201 kpk, które przemawiałyby za uznaniem tych dowodów za niemiarodajne. Warto nadmienić, iż brak satysfakcji autora apelacji z wyników oceny dowodów dokonanej przez organ meriti nie oznacza, że jej kwestionowanie należy uznać za skuteczne, zwłaszcza jeżeli skarżący nie przedstawia przekonujących i merytorycznych argumentów podważających dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 listopada 2021 r., sygn. akt II AKa 76/21, Legalis nr 2652009). Zauważyć również należało, że biegły w swoich opiniach nie określił poziomu stężenia amfetaminy we krwi oskarżonego w czasie popełnienia przez niego przestępstwa z art. 178a § 1 kk, tj. na dzień 20 czerwca 2021 r., godz. 03:10. Autor opinii określił poziom stężenia amfetaminy we krwi na chwilę pobrania materiału do badań, a więc na dzień 20 czerwca 2021 r., na godz. 04:50. Jednocześnie biegły wyjaśnił, iż aktualna wiedza medyczna nie pozwala na prowadzenie obliczeń retrospektywnych (takich jak w przypadku alkoholu etylowego) dla środków odurzających i substancji psychotropowych, dlatego nie jest możliwe ustalenie stężenia amfetaminy o godz. 03:10 przy przyjęciu, że krew została pobrana o godz. 04:50. Oznaczenie amfetaminy we krwi w stężeniu efektywnym wskazuje, iż osoba badana znajdowała się pod wpływem substancji odurzającej. Jednak kwalifikację, czy odpowiada to stanowi po użyciu alkoholu, czy też stanowi nietrzeźwości, pozostawia się organowi zlecającemu ( por. artykuł prof. dr hab. n.med. Romana Wachowiaka „Aktualne możliwości diagnostyczno-interpretacyjne w opiniowaniu sądowo-lekarskim wpływu wybranych związków psychoaktywnych na zdolność psychomotoryczną człowieka”, Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze http://www.zielona-gora.po.gov.pl). Opinie biegłego z (...) w P. A. T. były podstawą przyjęcia przez Sąd Rejonowy, że oskarżony w czasie kierowania pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym znajdował się pod wpływem działania substancji psychotropowej w postaci amfetaminy. Jednak wynikało to z ustaleń Sądu, zatem ze strony apelującego należało spodziewać się zarzutu z kategorii błędu w ustaleniach faktycznych. Sąd Okręgowy przyjął, że to był rzeczywisty kierunek wniesionego środka odwoławczego i weryfikował poprawność ustaleń faktycznych organu I instancji co do stężenia amfetaminy we krwi oskarżonego w momencie kierowania przez niego pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym (około godz. 3:10 w P. przy al. (...)). Ostatecznie organ odwoławczy za słuszny uznał wniosek sformułowany przez Sąd I instancji, że zgromadzony materiał dowodowy nie pozwalał by kategorycznie określić stężenie amfetaminy we krwi K. K. w dniu 20 czerwca 2021 r, o godz. 03:10 na poziomie 279 ng/ml, bo było to stężenie stwierdzone na godz. 04:50, ale jednocześnie brak było podstaw by ustalić, że w czasie prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym stężenie amfetaminy we krwi oskarżonego było niższe niż 279 ng/ml. Apelujący całkowicie dowolnie w tym wypadku rozważał możliwość, że stężenie amfetaminy po osiągnięciu maksymalnego stężenia w osoczu i po spadku znów mogło rosnąć, przez co sugerował, że w czasie prowadzenia pojazdu u oskarżonego występować mogło niższe stężenie amfetaminy niż później, podczas pobrania krwi. Jak wynika z opinii biegłego z uwagi na skomplikowany proces wydalania środków odurzających, przy pomocy badań krwi nie ma możliwości jego odtworzenia. Funkcjonuje natomiast pojęcie czasu biologicznego półtrwania tj. okresu utrzymywania się maksymalnego stężenia narkotyku zanim dojdzie do jego obniżania się o połowę. Zasadnie zatem Sąd I instancji wziął wszystko to pod uwagę i przyjął, że zażyta przez oskarżonego dawka amfetaminy (w nieokreślonej wielkości) doprowadziła do wysokiego stężenia tej substancji u oskarżonego, zbliżonego do toksycznego i oskarżony o godz. 3:10 znajdował się pod wpływem działania tej substancji psychotropowej. Sąd ten również trafnie w uzasadnieniu pisemnym wyjaśniał zagadnienie stężenia amfetaminy we krwi na chwilę zdarzenia (k. 179). Skoro K. K. zażył wymienioną substancję poprzedniego dnia w godzinach popołudniowych (godz. 16-17), a następnie po kilku godzinach prowadził samochód, jeżdżąc razem z kolegą A. G. po P. i okolicach, po około 10 godzinach został zatrzymany do kontroli drogowej, a po upływie kolejnych niespełna 2 godzin w jego krwi stwierdzono stężenie amfetaminy na poziomie 279 ng/ml (stężenie 300 ng/ml powoduje objawy toksyczne), to bez wątpienia w czasie gdy K. K. był kierowcą na jego ośrodkowy układ nerwowy oddziaływał zażyty wcześniej narkotyk, jak alkohol w stężeniu powyżej 0,5 promila. Z uwagi na stwierdzony na godz. 4:50 wynik badania krwi i przyjęte ustalenie co do czasu zażycia środka psychotropowego, oskarżony w żadnym wypadku nie miał podstaw by myśleć, że z jego organizmu zostały już wydalone toksyczne substancje i może bezpiecznie prowadzić pojazd mechaniczny.

Należało przy tym uwzględnić i tak postąpił Sąd Rejonowy, że stan oskarżonego wywołany zażytymi środkami narkotycznymi zwrócił uwagę funkcjonariusza Policji przeprowadzającego interwencję w nocy 20 czerwca 2021 r. Właśnie z uwagi na widoczną nerwowość i duże pobudzenie doszło do policyjnego przeszukania osób i samochodu, którym poruszali się oskarżony wraz z kolegą. Funkcjonariusz R. H. zaznaczył, że obaj mężczyźni byli bardzo pobudzeni, wyglądali jakby znajdowali się pod wpływem środków odurzających i chcieli coś ukryć. Znamiennym jest, że policjant w przeciwieństwie do przeciętnego obywatela, na służbie ma do czynienia z osobami znajdującymi się po użyciu i pod wpływem działania substancji narkotycznych, a przez to zna dobrze symptomy zachowań zdradzające fakt uprzedniego zażycia narkotyków. W świetle powyższego zyskują na wartości dowodowej spostrzeżenia świadka R. H., że oskarżony w czasie zatrzymania do kontroli był nerwowy i bardzo pobudzony. Wymienione cechy są jednymi z symptomów zażycia amfetaminy. Potwierdziło te podejrzenia przeprowadzone nieco później badanie krwi, wskazujące na wysoki poziom stężenia amfetaminy we krwi K. K., wynoszący aż 279 ng/ml. Warto jeszcze raz nawiązać do opinii biegłego toksykologa, z której wynikało, że jednorazowe ustne zażycie dawki w przedziale 2,5-15 mg daje maksymalne stężenie w osoczu wynoszące 30-170 ng/ml po około 2 godzinach od zażycia. W takiej sytuacji nawet w przypadku braku odpowiednio precyzyjnych badań na temat procesu wchłaniania tego typu narkotyku do krwi oraz zasad jego wydalania z organizmu nie można zgodzić się z obrońcą, że istniały jakiekolwiek wątpliwości, że oskarżony w momencie dokonania czynu opisanego w akcie oskarżenia znajdował się pod wpływem substancji psychotropowej i to w takim stopniu, że oddziaływała ona na jego ośrodkowy układ nerwowy jak alkohol w stężeniu powyżej 0,5 promila alkoholu we krwi. Obiektywny brak możliwości precyzyjnego ustalenia zawartości amfetaminy we krwi oskarżonego dnia 20 czerwca 2021 r. o godz. 03:10 nie stanowił zatem w tej konkretnej sprawie żadnej przeszkody dla przypisania podsądnemu odpowiedzialności karnej z art. 178a § 1 kk.

Sąd Okręgowy zaakceptował jedynie wskazanie obrońcy oskarżonego, który podniósł brak podstaw by uznać oskarżonego K. K. za osobę uzależnioną od narkotyków. Faktycznie bowiem nie zostały zebrane żadne dowody świadczące o uzależnieniu oskarżonego od środków narkotycznych, a sam fakt wykrycia w jego krwi bardzo wysokiego stężenia amfetaminy (zbliżonego do poziomu toksycznego) był niewystarczający dla stwierdzenia, iż podsądny jest osobą uzależnioną od narkotyków. Natomiast w pełni uzasadnione były już te rozważania Sądu Rejonowego, w których wykazywał, że ujawnione u K. K. stężenie środka psychotropowego było zdecydowanie wyższe niż stężenie typowe dla biorcy okazjonalnego i wskazywało, że zażywał on amfetaminę o wiele częściej aniżeli okazjonalnie. Stwierdzenie Sądu I instancji o uzależnieniu od narkotyków nie przyniosło dla oskarżonego żadnych negatywnych skutków w sferze wymiaru kary, nie wpływało na prawidłowość wydanego orzeczenia i nie determinowało konieczności ingerencji w jego treść.

Podsumowując, zgromadzony materiał dowodowy dawał pełne postawy dla uznania, że w czasie kierowania pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym oskarżony znajdował się pod wpływem amfetaminy i to w takim stężeniu, że oddziaływała ona na jego ośrodkowy układ nerwowy jak alkohol w stężeniu powyżej 0,5 promila, a więc miała wpływ na zdolności psychomotoryczne oskarżonego jako kierowcy pojazdu mechanicznego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od stawianego mu zarzutu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku oraz nakazanie Sądowi I instancji przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność czy stężenie amfetaminy we krwi oskarżonego w momencie prowadzenia przez niego pojazdu było takie same lub wyższe od stężenia amfetaminy we krwi w momencie pobrana próbek.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia wniosków z uwagi na niezasadność omówionego zarzutu. Ocena dowodów (w szczególności opinii biegłego) dokonana w tej sprawie była ze wszech miar prawidłowa i uwzględniała wszystkie dyrektywy ustanowione w art. 7 kpk. W postępowaniu odwoławczym obrońca oskarżonego nie wykazał by sporządzone w sprawie opinie charakteryzowały się cechami, o których mowa w art. 201 kpk. W konsekwencji nie było podstaw dla dopuszczenia w tej sprawie opinii kolejnego biegłego, o co wnioskował w środku odwoławczym apelujący.

Lp.

Zarzut

3.2.

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że pobudzenie i nerwowość oskarżonego w momencie zatrzymania wynikała z zażycia amfetaminy, w sytuacji gdy prowadzący zatrzymanie policjanci nie wskazywali na taki związek, nie wypowiedzieli się w sprawie w żaden sposób na temat ewentualnych przyczyn takiego zachowania oskarżonego, który mógł być pobudzony i nerwowy z innych powodów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Oceniając zasadność przedmiotowego zarzutu należącego do kategorii błędu w ustaleniach faktycznych należy koniecznie pamiętać o tym, iż istota tego rodzaju zarzutu nie może opierać się tylko na odmiennej ocenie materiału dowodowego i polegać na forsowaniu poglądu odnośnie do własnej oceny okoliczności sprawy, zamykającego się w gołosłownej tezie, że ze zgromadzonego materiału dowodowego można wywieść alternatywny przebieg osądzanego zdarzenia. Takie twierdzenie sprowadza się do samej polemiki z ustaleniami sądu a quo wyrażonymi w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia, bez wykazania jakich konkretnie uchybień w zakresie logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego dopuścił się sąd w ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2020 r., sygn. akt II AKA 487/18, Legalis nr 2438327). Mając na uwadze powyższe należało stwierdzić, że zebrany materiał dowodowy pozwalał na ustalenie, że pobudzenie i nerwowość oskarżonego w momencie zatrzymania wynikała z zażycia amfetaminy. Jeden z przeprowadzających czynność zatrzymania funkcjonariuszy Policji, wbrew wskazaniom obrońcy, powoływał się w swoich zeznaniach na taki związek, podając, że oskarżony wyglądał jakby był pod wpływem środków odurzających oraz chciał coś ukryć. Oba te spostrzeżenia okazały się trafne, gdyż badanie krwi wykazało wysokie stężenie amfetaminy, a w wyniku przeszukania samochodu odnaleziono narkotyki. Ponadto, jak wyżej wskazano, policjanci z racji przeszkolenia i doświadczenia umieją ocenić po wyglądzie, zachowaniu czy dana osoba może być pod wpływem narkotyków. Dlatego też stwierdzenie funkcjonariusza Policji, że nerwowość i pobudzenie K. K. świadczyły o zażyciu przez niego narkotyków miało znaczenie w tej sprawie, a podejrzenie policjanta przeprowadzającego interwencję znalazło potwierdzenie w przeprowadzonym przez biegłego badaniu toksykologicznym. Natomiast przedstawiane przez obrońcę oskarżonego możliwe scenariusze powodów, które wpłynęły na nerwowość i pobudzenie oskarżonego stanowiły jedynie czyste sugestie, niczym niepotwierdzone przypuszczenia. Apelujący nie zaprezentował przy tym żadnych dowodów. Apelujący w ten sposób usilnie próbował wykazać, że w zachowaniu oskarżonego w trakcie interwencji nie było widać typowych objawów zażycia substancji psychotropowej. Okazało się to jednak bezskuteczne, gdyż Sąd odwoławczy po zbadaniu przedmiotowej sprawy nie znalazł podstaw by zaaprobować te subiektywne twierdzenia.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od stawianego mu zarzutu, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku oraz nakazanie Sądowi I instancji przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność czy stężenie amfetaminy we krwi oskarżonego w momencie prowadzenia przez niego pojazdu było takie same lub wyższe od stężenia amfetaminy we krwi w momencie pobrana próbek.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia wniosku z uwagi na niezasadność omówionego zarzutu. Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy odnośnie związku nerwowości i pobudzenia stwierdzonego przez funkcjonariusza Policji w trakcie interwencji z uprzednim zażyciem przez oskarżonego środków narkotycznych były prawidłowe. Nie było więc żadnych powodów dla dokonywania jakiejkolwiek ingerencji w treść zaskarżonego wyroku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.12.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji utrzymano w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powodem utrzymania wyroku w mocy jest całkowita niezasadność zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego, jak też brak podstaw wskazanych w art. 439, 440 i 455 kpk, uzasadniających zmianę lub uchylenie wyroku poza granicami zarzutów i wniosków apelacji. Sąd Okręgowy objął kontrolą odwoławczą również orzeczoną karę i stwierdził, że w żadnym razie nie raziła surowością, przeciwnie była wyważona i współmierna do wagi popełnionego przestępstwa oraz osoby sprawcy. Podobnie organ odwoławczy nie miał żadnych zastrzeżeń do orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat, który stanowi potrzebny i odczuwalny element represji karnej dla kierowcy z pełnym rozeznaniem naruszającego podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym, pokonującego dłuższy dystans, w tym w dużym mieście, wioząc pasażera. Nie stwierdzono przy tym okoliczności łagodzących, które nakazywałyby obniżenie tego środka karnego. Natomiast świadczenie pieniężne było w tym wypadku obligatoryjne, a kwota 5000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej jest orzeczona w minimalnej wysokości.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Zgodnie z art. 636 § 1 kpk w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego wniesionego przez oskarżonego ma on obowiązek ponieść koszty procesu. Koszty te zgodnie z art. 616 § 1 kpk obejmują: koszty sądowe na które składają się wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postepowania oraz opłaty.

Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 zł - ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism (§ 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013, poz. 663 ze zm.). Natomiast na podstawie art. 8 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) wymierzył mu opłatę za II instancję w kwocie 600 zł.

7.  PODPIS

Hanna Bartkowiak