Warszawa, dnia 20 września 2022 r.
Sygn. akt VI Ka 625/22
1.
2.WYROK
2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
3.Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący:SSO Michał Bukiewicz
protokolant: protokolant sądowy stażysta Weronika Zych
4.przy udziale prokuratora Józefa Gacka
po rozpoznaniu dnia 20 września 2022 r.
5.sprawy A. N. syna P. i I., ur. (...) w W. Mazowieckiem
6.oskarżonego o przestępstwo z art. 244 kk
7.na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
8.od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie
9.z dnia 22 marca 2022 r. sygn. akt IV K 527/19
11.wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 zł tytułem opłaty i kwotę 50 zł tytułem pozostałych kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.
UZASADNIENIE |
|||||||||||||||||||||||
Formularz UK 2 |
Sygnatura akt |
VI Ka 625/22 |
|||||||||||||||||||||
Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników: |
1 |
||||||||||||||||||||||
1. CZĘŚĆ WSTĘPNA |
|||||||||||||||||||||||
1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 22 marca 2022 roku, sygn. akt IV K 527/19 |
|||||||||||||||||||||||
1.2. Podmiot wnoszący apelację |
|||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel posiłkowy |
|||||||||||||||||||||||
☐ oskarżyciel prywatny |
|||||||||||||||||||||||
☒ obrońca |
|||||||||||||||||||||||
☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego |
|||||||||||||||||||||||
☐ inny |
|||||||||||||||||||||||
1.3. Granice zaskarżenia |
|||||||||||||||||||||||
1.1.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||||||||||||||||||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
||||||||||||||||||||||
☒ w części |
☐ |
co do winy |
|||||||||||||||||||||
☒ |
co do kary |
||||||||||||||||||||||
☒ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||||||||||||||||||||
1.1.2. Podniesione zarzuty |
|||||||||||||||||||||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||||||||||||||||||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia |
||||||||||||||||||||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||||||||||||||||||||
☐ |
|||||||||||||||||||||||
☐ |
brak zarzutów |
||||||||||||||||||||||
1.4. Wnioski |
|||||||||||||||||||||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |
||||||||||||||||||||
2.
Ustalenie faktów w związku z dowodami |
|||||||||||||||||||||||
1.5. Ustalenie faktów |
|||||||||||||||||||||||
1.1.3. Fakty uznane za udowodnione |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||||||
2.1.1.1. |
A. N. |
Sytuacja majątkowa oskarżonego |
Informacja e - (...) |
k. 109 |
|||||||||||||||||||
2.1.1.2. |
A. N. |
Figurowanie przez oskarżonego |
Dokument wydany przez Komendę Stołeczną Policji |
k. 111 - 112 |
|||||||||||||||||||
2.1.1.3. |
A. N. |
Oskarżony jest osobą karaną |
Aktualna Karta Karna |
k. 114 - 116 |
|||||||||||||||||||
1.1.4. Fakty uznane za nieudowodnione |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Oskarżony |
Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi |
Dowód |
Numer karty |
|||||||||||||||||||
2.1.2.1. |
|||||||||||||||||||||||
1.6. Ocena dowodów |
|||||||||||||||||||||||
1.1.5. Dowody będące podstawą ustalenia faktów |
|||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 |
Dowód |
Zwięźle o powodach uznania dowodu |
|||||||||||||||||||||
2.1.1.1 |
Informacja e - (...) |
Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu. |
|||||||||||||||||||||
2.1.1.2 |
Dokument wydany przez Komendę Stołeczną Policji |
Załączony dokument został sporządzony przez uprawniony do tego organ. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu. |
|||||||||||||||||||||
2.1.1.3 |
Aktualna Karta Karna |
Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu. |
|||||||||||||||||||||
1.1.6.
Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów |
|||||||||||||||||||||||
Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2 |
Dowód |
Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu |
|||||||||||||||||||||
3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków |
|||||||||||||||||||||||
Lp. |
Zarzut |
||||||||||||||||||||||
3.1. |
Rażąca niewspółmierność kary poprzez orzeczenie wobec oskarżonego kary 1 roku ograniczenia wolności połączonej z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie oraz środka karnego polegającego na zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, która to kara oraz środek karny nie odpowiadają społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu czynu, jak i nie korespondują ze stopniem winy oskarżonego. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
|||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny |
|||||||||||||||||||||||
Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia pozwala na stwierdzenie, że rodzaj i wysokość wymierzonej przez Sąd Rejonowy wobec A. N. kary 1 roku ograniczenia wolności, połączonej z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie oraz środka karnego, polegającego na zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, nie cechują się rażącą niewspółmiernością, wobec czego apelację obrońcy oskarżonego uznać należało za niezasadną. Z uwagi natomiast na to, że skarżący nie kwestionował ustaleń faktycznych, kwalifikacji prawnej zarzucanego czynu czy też winy A. N., odnoszenie się do tych kwestii uznać należy za niecelowe i poprzestać wyłącznie na stwierdzeniu, że w ocenie Sądu Okręgowego zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy jest kompletny, a jego ocena, dokonana przez sąd I instancji - prawidłowa i niebudząca wątpliwości. Odnosząc się do podniesionego w apelacji zarzutu zaznaczyć należy w pierwszej kolejności, że rażąca niewspółmierność kary zachodzi wówczas, gdy sąd I instancji w sposób jaskrawy nie wyważy rodzaju i wysokości wymierzanej kary z okolicznościami przewidzianymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., co skutkować będzie nieproporcjonalnością tej kary. Podkreślić należy przy tym, że na gruncie art. 438 pkt. 4 k.p.k. nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby, również w potocznym znaczeniu tego słowa, „rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się zaakceptować. Zmiana zaskarżonego wyroku z powodu rażącej niewspółmierności orzeczonej kary może mieć zatem miejsce dopiero wtedy, gdy wykazana zostanie wyraźna dysproporcja między karą wymierzoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2004 roku, sygn. akt II AKa 514/04). Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy wymierzył A. N. karę proporcjonalną i adekwatną do okoliczności przedmiotowej sprawy, co następnie w należyty sposób uzasadnił, dokładnie omawiając zarówno okoliczności przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Sąd Okręgowy w pełni zgadza się z przedstawionymi przez sąd I instancji motywami, prowadzącymi do wymierzenia podsądnemu kary i środka karnego takiego rodzaju i wysokości, jak wskazano powyżej. Podkreślenia wymaga, że zarzucany podsądnemu czyn zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Sąd Rejonowy natomiast skorzystał w niniejszej sprawie z instytucji sankcji zamiennej z art. 37a § 1 k.k., wymierzając A. N. karę łagodniejszą niż przewiduje to ustawowe zagrożenie. Zauważyć należy, że podnoszone przez apelującego okoliczności łagodzące, związane z przyznaniem się przez oskarżonego do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz jego motywacją do kierowania pojazdem pomimo obowiązującego zakazu, związaną z chęcią wykonywania obowiązków zawodowych, zostały przez Sąd Rejonowy uwzględnione w treści uzasadnienia. Sąd Okręgowy podziela przy tym stanowisko sądu I instancji, że niezatrzymanie przez podsądnego pojazdu niezwłocznie po uruchomieniu przez policjantów sygnału świetlnego i dźwiękowego stanowi istotną okoliczność obciążającą, która nie mogła zostać zignorowana przy określaniu rodzaju i wysokości wymierzanej A. N. kary. Odnosząc się do pozostałych okoliczności łagodzących podnoszonych przez obrońcę oskarżonego, jak brak wyrządzonej popełnionym przestępstwem szkody majątkowej i nienaruszenie przez podsądnego dóbr osobistych jakiejkolwiek osoby, czy też krótki dystans, który A. N. pokonał prowadząc samochód, raz jeszcze przypomnieć należy, że Sąd Rejonowy, stosując instytucję uregulowaną w art. 37a k.k., wymierzył oskarżonemu karę łagodniejszą od najniższej możliwej do wymierzenia zgodnie z ustawowym zagrożeniem czynu z art. 244 k.k. Biorąc pod uwagę okoliczności obciążające podsądnego, takie jak jego uprzednia karalność, w tym za czyn z art. 178a § 1 k.k. w zb. z art. 178b k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz lekceważący stosunek do poleceń funkcjonariuszy policji, rodzaju i wysokości wymierzonej mu kary i środka karnego zdecydowanie nie można określić jako rażąco niewspółmiernych i nieadekwatnych do okoliczności popełnionego czynu zabronionego. Z powyższych rozważań jednoznacznie wynika, że wyrok sądu I instancji, wbrew twierdzeniom apelującego, w odpowiedni sposób uwzględnia stopień społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynu. Dzięki tak ukształtowanemu wymiarowi kary i środka karnego zagwarantowane zostaną też cele w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej. |
|||||||||||||||||||||||
Wniosek |
|||||||||||||||||||||||
Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu kary ograniczenia wolności w dolnych granicach ustawowego zagrożenia oraz środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres roku. |
☐ zasadny ☐ częściowo zasadny ☒ niezasadny |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny. |
|||||||||||||||||||||||
Wobec niezasadności podniesionego w apelacji zarzutu brak było podstaw do uwzględnienia wniosku obrońcy oskarżonego i złagodzenia wymierzonej A. N. kary i środka karnego. |
|||||||||||||||||||||||
4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU |
|||||||||||||||||||||||
4.1. |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności |
|||||||||||||||||||||||
5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO |
|||||||||||||||||||||||
1.7. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
5.1.1. |
Przedmiot utrzymania w mocy |
||||||||||||||||||||||
Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie z dnia 22 marca 2022 roku, sygn. akt IV K 527/19 w zaskarżonej części |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach utrzymania w mocy |
|||||||||||||||||||||||
Podniesiona w apelacji argumentacja obrońcy oskarżonego nie mogła podważyć prawidłowości i zasadności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w zakresie rodzaju i wysokości kary oraz środka karnego wymierzonych A. N.. Wobec tego, wniosek skarżącego o zmianę zaskarżonego wyroku nie został uwzględniony, a wyrok w zaskarżonej części utrzymano w mocy. |
|||||||||||||||||||||||
1.8. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
5.2.1. |
Przedmiot i zakres zmiany |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach zmiany |
|||||||||||||||||||||||
1.9. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji |
|||||||||||||||||||||||
1.1.7. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
5.3.1.1.1. |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
5.3.1.2.1. |
Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
5.3.1.3.1. |
Konieczność umorzenia postępowania |
||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia |
|||||||||||||||||||||||
5.3.1.4.1. |
|||||||||||||||||||||||
Zwięźle o powodach uchylenia |
|||||||||||||||||||||||
1.1.8. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania |
|||||||||||||||||||||||
1.10. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku |
|||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||||
6. Koszty Procesu |
|||||||||||||||||||||||
Punkt rozstrzygnięcia z wyroku |
Przytoczyć okoliczności |
||||||||||||||||||||||
Sąd Okręgowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 180 złotych tytułem opłaty. Zgodnie bowiem z art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, w razie nieuwzględnienia apelacji wniesionej na korzyść oskarżonego, zwróconej przeciwko rozstrzygnięciu o winie lub karze zasadniczej, sąd wymierza za postępowanie odwoławcze opłatę w wysokości należnej za pierwszą instancję. Przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 2 ust. 2 ww. ustawy stanowi z kolei, że skazany w pierwszej instancji na karę do 1 roku ograniczenia wolności obowiązany jest uiścić opłatę w wysokości 180 złotych. Sąd Okręgowy zasądził także od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym. . Przepis art. 636 § 1 k.p.k. stanowi bowiem, że w sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienia środka odwoławczego, wniesionego wyłącznie przez oskarżonego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych zasadach ten, kto wniósł środek odwoławczy. Apelacja obrońcy oskarżonego była w niniejszej sprawie jedynym środkiem odwoławczym i nie została uwzględniona. W ocenie Sądu Okręgowego, możliwości finansowe A. N. nie uzasadniają zwalniania go z ponoszenia kosztów procesu. |
|||||||||||||||||||||||
7. PODPIS |
|||||||||||||||||||||||
1.11. Granice zaskarżenia |
|||||
Kolejny numer załącznika |
1 |
||||
Podmiot wnoszący apelację |
obrońca oskarżonego |
||||
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja |
Wyrok w części co do kary i środka karnego |
||||
0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia |
|||||
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść |
☐ w całości |
||||
☒ w części |
☐ |
co do winy |
|||
☒ |
co do kary |
||||
☒ |
co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia |
||||
0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty |
|||||
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji |
|||||
☐ |
art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu |
||||
☐ |
art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany |
||||
☐ |
art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia |
||||
☐ |
art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, |
||||
☒ |
art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka |
||||
☐ |
|||||
☐ |
brak zarzutów |
||||
0.1.1.4. Wnioski |
|||||
☐ |
uchylenie |
☒ |
zmiana |